All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.
அழகான ஆழ்மனதை உணர்த்தும் கருத்துக் பதிவு தாமரை. நிஜம்... ஈழத்தமிழர்களின் அல்லாட்டம் இன்றுவரை தொடர்ந்துகொண்டிருக்கிறது என்பதுதான் உண்மை. அந்த கால கட்டத்தில் 16 வயது பெண்களுக்கு வெளிநாடுகளில் உள்ள ஆண்களுக்கு அவசர அவசரமாக திருமணம் முடித்து வைத்து அந்த பிள்ளைகளாவது உயிர்பிழைக்கட்டும் என்று அனுப்பி வைத்த கதைகளும் ஏராளம். இளம் திருமணத்திற்கு அனைவரும் கோபப்படும் பொது, நான் அதை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு அதுவும் ஒரு காரணம். அவன் அவன் எந்த எந்த சூழ்நிலையில் சிக்கிக்கொண்டானோ என்று. அந்த நேரம் எல்லாம் நாளை என்கிற பேச்சுக்கே இடமிருந்ததில்லை. நாளை இருப்போமோ என்று கூட தெரியாது. இந்தக் கணம், இந்த நிமிடம் நாம் மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறோம் என்பதுதான் நிதர்சனம். உங்கள் உணர்வுபூர்வமான கருத்துக்கு மிக மிக நன்றி தாமரை.மனதை மிகவும் பாதித்த அத்தியாயம் மேம்...
எளிமைப்படுத்த பட்ட சோகம்.....இளம் பச்சை சிறியமுள் எனினும் தனக்கான வேலையைச் சரியாக செய்வது போல ...மனதின் உள் நுழைந்து வலிக்கவே வைக்கிறது..
இந்த ஒரு பதிவிலேயே...வாழ்வின் நிரந்தரமின்மை...ஆதிக்கவெறி....ஏற்றத்தாழ்வுகள் எனும் கேலிக்கூத்து...அனைத்தும் அழகாய்...சொல்லிட்டீங்க மேம்..
மனம் கனத்து..ஒருதுளி கண்ணீர் வந்தது நிஜம்...
பதினேழு வயது பெண்...வாழ்வில் திடுமென நிகழும்..தலைகீழ் மாற்றம்...
நீரோட்டத்தில் செல்லும் இலை போல...அடித்துச்செல்லப்படுவது..பரிதாபம்.
....சென்று சேர்ந்த இடமும்...இரு பிரச்சனைகள் போலவே...
வள்ளியம்மை தான் ப்ரச்சனை என்று பார்த்தால்..ஜெயப்பிரகாஷ் ம்....விருப்பமின்றி மணக்கிறாரா...அவரும்
இப்போது உயிரோடும் இல்லை...இன்னும் என்னென்ன அந்த சிறுபெண்ணிற்கு...
இம்முன்கதை சர்வாகமன் மனதில் என்னமாதிரியான விளைவை ஏற்படுத்தும்....ஆவலுடன் அடுத்த அத்தியாயத்தை எதிர்நோக்கி....
உண்மைதான். போனவை போன்றவையே... தீரும்பப் பெறமுடியாத தூரம்தான். ஆனாலும் அவர்கள் குடும்பம் மகிழ்ச்சியாக இருக்கட்டும்.அன்பு சகோதரி....கவலை வேண்டாம்.... எல்லா பிரச்சினை யும் ஒரு நாள் முடிவுக்கு வரும்... ஆனால் அதற்குள் இழப்புகள் எத்தனையோ.... விரைவில் சரியாக இறைவனை பிரார்த்தனை செய்வோம்.....
மிக மிக அழகான பதிவு புனீத். உண்மை ரணங்கள் மாறினாலும் வடுக்களும், அதன் வழிகளும் மாறுவதில்லை. நடந்து 22 வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. ஆனாலும் நேற்று நன்னடத்தை வலி போல இன்றும் மாறவில்லை.சொந்த நாட்டிலேயே அனைத்தும் துறந்து அகதிகளாகுற அவலம் மிக கொடுமையே
யாரோ சிலரோட ஆதிக்கவெறி பல ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்களையும் கொன்று குவிச்சிருக்கு
எத்தனை எளிமையான வார்த்தைகளில் சொன்னாலும் அந்த ரணங்கள் கிளறிவிடப்பட்ட வலிதான்..
நிரந்தரி வாழ்க்கையோட அவலமும் வலியுள்ளதுதான்..
பேச்சும் வராம அம்மாவோட அரவணைப்பும் இல்லாம ஆதரிக்கவும் யாருமில்லாம இருந்தவ இப்போ மாமான்னு உறவு கிடைச்சும் மகிழும்படி ஏதுமில்லை..
ஜெயபிரகாஷ் தந்தைக்காக விருப்பமில்லாத திருமணத்துக்கு சரி சொல்லிருக்கான்.. அவனும் உயிரோடு இல்லை..
வள்ளிம்மையின் சுடும் வார்த்தைகள் மட்டுமே நிரந்தரி வாழ்க்கைன்னு ஆகியிருக்கு..
சர்வாகமன் அத்தனையும் தெரிஞ்சதும் என்ன முடிவு எடுக்கப்போறான்..
ரொம்பவே கனமான பதிவு சிஸ்
அடுத்த அடுத்த பதிவுகளை ஆவலோடு எதிர்பாக்குறோம்