Rishi24
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
"அர்ச்சனா... அந்த பைல எடு..." இன்னொரு பைலை புரட்டிக் கொண்டே அவன் கையை நீட்ட அவளிடம் அசைவில்லாமல் போகவும் நிமிர்ந்து பார்த்தவன் அவள் தன்னையே பார்த்திருப்பது கண்டு சொடக்கிட திடுக்கிட்டு கலைந்தாள் பெண்....
"சார்..."
"அந்த பைல எடுன்னேன்.." என்றான் அவளை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்துக் கொண்டே...
அதில் அசடு வழிந்தவள் அவசரமாக அவன் கேட்டதை நீட்ட மீண்டும் ஆராய்ச்சியாய் பார்த்து வைத்தவன் எடுத்து கண்களை அதில் சுழல விட நாட்டிபிகேஷன் வந்து விழுந்தது மொபைலில்...
"நான் உன்ன சந்திக்கணும்" உடல் கோபத்தில் நடுங்க அந்த மேஸேஜையே வெறித்தவன் உடனே நண்பனுக்கு அழைத்தான்.
முதலில் அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்ட மீண்டும் மீண்டும் அழைத்ததன் பின்னரே எடுக்கப்பட்டாலும் மறுமுனையில் மயான அமைதி.
"கிருஷ்...ராம் என்ன சந்திக்கனும்னு சொல்றான்"
"...."
"நா என்ன பண்ண?"
"...."
"அப்போ நா உயிரோட இருந்தாலும் இல்லன்னாலும் உனக்கு எதுவுமில்ல ரைட்...?"
"இடியட் மாதிரி பேசாத ரக்ஷன்" மறுமுனையில் வெடித்திருந்தான் நண்பன்.
அவன் பேசியதில் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிந்தாலும் அதற்கு ஆயுற் காலமே இல்லை என்பது அவனுக்குமே தெரிந்து தான் இருந்தது.
"தே.. தேங்க்ஸ் டா... "
"மறுபடியும் நீ நடிக்கலங்குறதுக்கு என்ன ஆதாரம்?" நண்பன் வார்த்தைகளில் மனம் ரணமாய் வலிக்க
"நான் எப்போவுமே உனக்கு துரோகியாவே இருந்தட்றேன் டா... ரொம்ப நன்றி இத்தன வருஷ புரிந்துணர்வுக்கு.... இனி என்னால உனக்கு கஷ்டம் வராது... என் கூட பேசறது நெனச்சி நீ வெறுப்படையவும் தேவயில்ல... இதுவே நான் உன்ன கடசியா அழைச்சதா இருக்கட்டும்" சட்டென துண்டித்தவன் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டு நிமிர்ந்து அமர அவனையே கண் கலங்க பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் பெண்....
***
விமானம் தரையிறங்க எல்லாவற்றையும் முடித்துக் கொண்டு வெளியே வந்தார் ராமலிங்கம்.
ரக்ஷன் மீது சந்தேகம் எழுந்திருந்ததில் அப்படி மேஸேஜை அனுப்பச் சொல்லி பணித்து விட்டாலும் அவனை சந்திப்பது இப்போதைக்கு முடியாத காரியமாகவே தோன்றியது.
"சார்... போலாம்" அவருக்கு முன்னே கார் வந்து நிற்க சுற்று முற்றும் பார்த்துக் கொண்டே ஏறியவர்
"பெஹல ஏரியாவுக்கு போ" என்றார் இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்தவாறே...
அதில் அருகில் அமர்ந்திருந்தவனின் உடல் தூக்கிப் போட அந்த செய்தியை கதிருக்கு அனுப்புவதற்குள் அவன் பட்ட பாடு... ஹப்பப்பா!!!
......
வர்ஷினி சமையலறையில் இருக்க ரூமில் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான் கதிர்.
ராமலிங்கம் கல்கத்தா வருவது அவனுக்கு அவ்வளவு சரியாக படாத அதே நேரம் தான் இங்கு தான் இருப்பது தெரிய வந்தால் நிச்சயம் ஆபத்து தான்!!!
இதில் ரக்ஷன் வேறு அவன் டென்ஷனை ஏற்றிருக்க ஒழுங்காக முடிவெடுக்க முடியாமல் தத்தளித்தது மனது!!!
....
"ஸ்ரீ... எதுக்குமா இங்க வந்த... நா பாத்துக்குறேன்... போ.. போயி படிக்குற வேலைய கச்சிதமா முடிச்சிட்டு அப்பறமா சமையல் கட்டு பக்கம் வாடா...." தன் பிடித்து ஒரு உருவம் பாசமாய் தள்ளி விட்ட உணர்வில் தலை அப்படியே கிறுகிறுத்தது பேதைக்கு...
வியர்த்து வழிய நின்றிருந்தவளின் உடல் வெளிப்படையாகவே நடுக்கத்தை காட்ட "மா....மா... " அவள் சிறு முனகல் ஒலி காளைக்கு கேட்காமலே போய் விட்டதில் தலையை கைகளால் தாங்கியவாறு அப்படியே மடங்கி அமர்ந்தாள் பெண்.
"அப்பாக்கு ஹாஸ்பிடல்ல கொஞ்சம் வேல அதிகம் போலடா... நீயும் கொஞ்சம் உதவியா இருக்கலாம்ல?" ஆதங்கப்பட்ட குரல் இன்று நடந்தது போல் இருந்ததில் நெஞ்சின் ஓரம் சுளீரென வலிக்கவும் "மாமா..." கொஞ்சம் சத்தமாக முனக மனைவியின் குரல் ஈனஸ்வரத்தில் கேட்டதில் அடித்துப் பிடித்துக் கொண்டு சமையலறை வந்தான் கதிர்.
"கண்ணம்மா.... " அவளருகே ஒடிச் சென்று தானும் தரையில் மண்டியிட
"மாமா... எ.. என்னால முடில... ப்ளீஸ்..." அவள் வலியை பொறுக்க முடியாமல்
"வ... வரு.. வரு... இங்க பாரு.... என்ன பாருடா... வ.. வரூ..." பதற்றமாக தட்டியவன் அவளின் கவனம் திசை திரும்பாதது கண்டு "மதீஈஈ.... " கத்திக் கொண்டே உலுக்க அதிர்ச்சியாய் சில கணம் நின்றவள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் இயல்புக்கு திரும்ப நெஞ்சோடு சேர்த்தணைத்தவன் "வர்மா..." கத்தினான் ஹை டெஸிபலில்....
"க்யா பாய்... தும் க்யான் பரேஷான் ஹோ? "
[[ kya bhaee tum kyon pareshaan ho_என்ன ணா... ஏன் பதட்டமா இருக்கீங்க? ]]
பதற்றமாய் நுழைந்தவன்
"பாபி... பாபி கோ க்யா ஹுவா பாய்?"
[[ bhaabhee ko kya hua bhaee_ அண்ணீஈஈ... அண்ணிக்கு என்னாச்சு ணா? ]]
அவள் நிலை கண்டு இன்னும் பதற்றமானான்.
"த... தண்ணி... தண்ணி எடுத்து தா..." அவளுக்கொன்று என்றால் மட்டும் ஏன் தான் அவனுக்குள் அத்தனை பதற்றமோ???
உடனே தண்ணீரை எடுத்து நீட்ட மயங்கப் போனவளின் முகத்துக்கு தெளித்தவன் அவளை கைகளில் ஏந்திக் கொண்டு அறைக்குள் நுழைய தானும் நுழைந்தான் வர்மன்.
கட்டிலில் கிடத்தி விட்டு நிமிர்ந்தவனுக்கு ராமலிங்கம் கல்கத்தா வருவது திடீர் திடீரெ ஞாபகம் வந்து தொலைக்க தலையை அழுத்தக் கோதிக் கொண்டவன் தன்னையே பார்த்திருந்த மனைவியின் அருகில் அமர்ந்து அவள் கைகளை தன் கைகளுக்குள் பொத்திப் பிடிக்க அவள் ஒற்றை புன்னகையே போதுமாய்....
"என்ன பேரு சொல்லி என்ன கூப்டீங்க மாமா?"
"வருன்னு தான் கூப்டேன் டா... ஏன்?"
"இல்ல...வேற ஏதோ நெருங்கின பேரு கூப்டா மாதிரி இருந்துது... அதான்"
"அப்போ அமிர்தவர்ஷினின்னு சொல்லும் போது உனக்கு எப்பிடி பீல் ஆகுது?"
"அ... அ... அது.. நீங்க முத முதல்ல என்கிட்ட சொன்னப்போ எதுவும் தோனல மாமா... இந்த வீட்டுக்கு வந்ததுக்கப்பறமா அது எனக்கு சொந்தமில்லாத பேரு மாதிரி இருந்துது... எனக்கு சொந்தமானது வேறு ஏதோன்னு மனசு சொல்லி கிட்டே இருக்கு... "
"நேத்து ஹாஸ்பிடல்ல உன்ன ஸ்ரீனு கூப்டாங்களே... அது எப்பிடி? "
"அ..அது அந்த பேரு... அது சொல்லி தான் மாமா என்ன யாரோ கூப்டாங்க" அவள் உடல் மீண்டும் தூக்கிப்போட
"ரிலாக்ஸ் டா... அது பத்தி நாம பேச வேணாம்.... ரிலாக்ஸ்.... " கையை தட்டிக் கொடுத்தான் காளை....
"எனக்கு வெளியில முக்கியமான வேலை இருக்கு கண்ணம்மா... வர்மனும் இருக்கான்... தனியா இருந்துப்பியா?"
"அண்ணா இருக்காங்கல்ல.... நா இருக்கேன் மாமா... ஆனா சீக்கிரம் வந்துடுங்க... " மேசையிலிருந்த அவன் புதிய மொபைல் அதிர "அபி காலிங்" என திரையில் விழவும் நெற்றி சுருக்கியவன் எழுந்து கொள்ள
"பட் வர்மன் அண்ணாக்கு ஹிந்தி பாஷைல பேச கூடாதுன்னு சொல்லுங்க மாமா... ப்ளீஸ்" அவள் கூற்றில் வாய் விட்டுச் சிரித்தவனை அவள் ஆச்சரியமாய் பார்க்க அசடு வழிந்தான் வர்மன்.
"வர்மா... தப்பி தவறி கூட உன் ஹிந்திய இவ கிட்ட அடிச்சு விட்றாதடா... பாவம் என் பொண்டாட்டி"
"சரி பையா... நா பாத்துக்கறேன்... நீங்க பத்தரமா போயிட்டு வாங்க" மொபைலை காதிற்கு கொடுத்தவன் இடது கையால் மனைவியின் தலையை வருடி விட்டு வெளியேற அவனையே பார்த்திருந்தாள் பாவை...
....
"சொல்லு அபி?" காரை லாவகமாக ஓட்டிக் கொண்டே ப்ளூ டூத்தில் கனெக்ட் பண்ணி பேசிக் கொண்டிருந்தான் கதிர்.
"என்ன சொல்லு அபி...கொஞ்சம் கூட அக்கறையே இல்லயா பே... க்கும்... யாழினி மேல... அவ அண்ணன இப்போவே பாத்தாகணும்னு அழறா" மறுமுனையில் அவன் படபடவென பொரிய யோசனையில் சுருங்கிய நெற்றிப் பொட்டை வழமை போல் அழுத்தத் தேய்த்தான் காளை...
அவன் சாதாரணமாக கேட்டிருந்தால் சந்தேகம் எழுந்திருக்காதோ???
"யாழினி எங்க? "
"ரூம்ல தான் இருக்கா"
"நான் பேசறேன்... "
"ம்... குமரன் டீடெயில்ஸ் அனுப்பிட்டான்... மெயில் செக் பண்ணியா?"
"ஸ்....நோடா... டென்ஷன்ல மறந்துட்டேன்... நா பாக்கறேன்..."
"பீ கேர்புல் மச்சி..."
"ம்... ஓகே... ரித்விக் எங்க... இப்போ எப்பிடி இருக்கு? "
"இப்போ பரவாயில்ல... பட் அவன் மூஞ்சே சரி இல்ல...நீ யாழி கிட்ட பேசு... நா வெச்சுட்றேன்"
"ஓகே டா... பை... நீயும் பத்தரமா இரு" காலை கட் பண்ணியவன் தங்கைக்கு அழைக்க முதல் ரிங்கிலேயே ஏற்கப்பட்டது அழைப்பு.
"குட்டிமா நீ வேணா கல்கத்தா வர்றியா?"
"...."
"சந்தோஷமா தானேடா அனுப்பி வெச்ச... இப்போ என்னாச்சு?"
"...."
"ஹே... ஏதாவது பேசுடா.. "
"எதுக்கு பேசணும் நானு... நான் கோபமா இருக்கேன்னு சொன்னேன்ல?" தங்கையின் சிறு பிள்ளை தனமான கோபத்தில் வாய் விட்டுச் சிரித்தான் அண்ணன்.
"சாரிடா செல்லகுட்டி... "
"ஒன்னும் தேவையில்ல...ஐ ஹேட் யூ ஐ ஹேட் யூஊஊ" அவள் கத்த சட்டென அமைதியானவனுக்கு ஏனோ அவள் வார்த்தைகள் வருத்தத்தை கொடுத்தது.
அவனும் எத்தனை பிரச்சனைகளை தான் சமாளிப்பது???
எல்லாம் ஒரே நேரத்தில் வந்தால் அவனுக்கும் சறுக்கல் வருவது இயல்பு தானே???
ஒன்றா இரண்டா??? ராமலிங்கம், ஷாலினி, மனைவி, நண்பன், தங்கை என ஒட்டுமொத்தமாகவே அவனையே குற்றம் சொன்னால்???
திடீரென தாயின் நினைவு மின்னி மறைந்ததில் கண்ணீர் பார்வையை மறைக்க சட்டென துண்டித்தவன் கண்களை அழுத்தத் துடைத்துக் கொண்டு வேதனையை அப்படியே விழுங்க
"கண்ணா... ஆயிரம் தான் பிரச்சன வந்தாலும் எப்போவும் மனசு தளர கூடாது... அம்மா எப்போவும் பக்கத்துல தான் இருப்பேன்.... என் மகன் தான் என்னைக்கும் ஜெயிப்பான்... என்னோட ஆசிர்வாதம் உன் கூடவே தான் இருக்குடா... நீ கலங்கினா அம்மாக்கு புடிக்குமா சொல்லு?" தலைவருடலில் கண்களை இறுக மூடியவனின் உதடுகள் "உன் மகன் தான் மா ஜெயிக்க போறான்... ஏன்னா இந்த தடவை விதி எழுதி இருக்கறது நான் மா... நீ கூட இருந்தாலே போதும் மா" மெதுவாய் முணுமுணுத்துக் கொண்டன உதடுகள்.
***
அந்த மண் சாலையில் இறங்கி நடந்தார் ராமலிங்கம்...
தூரத்தே அந்த முதியவர் மட்டும் அமர்ந்திருப்பது கண்டு கால்கள் அவரை நோக்கி நடக்க கண்கள் நாளாபுறமும் சுழன்று கொண்டிருந்தது.
"ஆருப்பா அது?" அவர் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டவர்
"என் பேரு ராம்... எம். எல். ஏ வா இருக்கேன்" விஷமாய் விழுந்தது வார்த்தைகள்.
"எம். எல். ஏ வா... அட என்னயா நீ வேற நேரம் காலம் தெரியாம காமடி பண்ணி கிட்டு" முதியவர் பதிலில் அவர் முகம் கறுக்க
"அது இருக்கட்டும்...ஆமா... இங்க யாராவது வந்துட்டு போனாங்களா?" நேரே விடயத்திற்கு வந்தார் ராமலிங்கம்.
"இல்ல... " பதற்றப்படாத முதியவர் பதில் சந்தேகத்தை போக்க
"ம்... " தாடையை தடவிக் கொண்டே எழுந்தவர்
"நாங்க கெளம்பறோம்" வந்த வழி நடக்க ஆரம்பிக்க முதியவர் மனம் நிம்மதியில் திளைத்தது.
"அந்த ஷாலினி அப்பாம்மா நாளை காலை பிணமா இருக்கணும்" குரூரமாய் வெளிவந்த வார்த்தைகளில் அருகிலிருப்பவன் மனம் அதிர்ந்து அடங்கியது.
***
நாராயணன் ஹாஸ்பிடல்....
காரை ஓரமாக நிறுத்தி விட்டு இடையில் பேண்டுக்கு மாறி இருந்த தன் உருவம் கச்சிதமாக இருக்கிறதா என ஒரு முறை சரி பார்த்தவன் டீ ஷர்ட்டுடன் இணைந்து வந்த தொப்பியை எடுத்து தலையை மறைக்க மின்னலாய் வந்து போனது மர்மப் புன்னகை!!!
அவன் கல்கத்தாவில் இருப்பது எக்காரணம் கொண்டும் அவன் எதிரிக்கு கசிந்து விடாதிருக்க அவன் தன்னையே மாற்ற வேண்டி இருந்தது.
இறங்கி உள்ளே சென்றவன் ரிசப்ஷனில் அனுமதி பெறாமலே டாக்டர் மலரின் கேபினின் முன் நின்று அனுமதி வேண்ட ஓய்வு நேரத்தில் இருந்தவர் குழப்பத்துடனே அனுமதி வழங்க உள்ளே நுழைந்தவனை பார்த்து மலர்ந்தது அவர் முகம்...
"ஷ்ப்பாஹ்...." தலையில் மாட்டியிருந்த தொப்பியை கலற்றியவாறே அமர்ந்தவனை பார்த்து
"ஏதோ விடயத்துல இருந்து எச்சரிக்கையா இருக்குறா மாதிரி இருக்கு" என்றார் சிரிப்புடன்....
"எச்சரிக்கை தான்... நேர விஷயத்துக்கு வர்றேன் மலர்...." இன்று நடந்ததை அப்படியே ஒப்பித்தவன்
"எனக்கு என் வருவோட கடந்த காலம் பத்தி தெரியணும்... எனக்கு டைமில்ல அவள கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாத்த... ஏனோ அவ விலகல் பயமா இருக்கு மலர்.. ப்ளீஸ்" அவன் வார்த்தைகளில் தெரிந்த தவிப்பு அவரை இளக வைக்க அவர் மனம் கடந்த கால விடயங்களில் ஆழ்ந்து போனது!!!
தொடரும்.....
15-08-2021.
"சார்..."
"அந்த பைல எடுன்னேன்.." என்றான் அவளை ஒரு மார்க்கமாக பார்த்துக் கொண்டே...
அதில் அசடு வழிந்தவள் அவசரமாக அவன் கேட்டதை நீட்ட மீண்டும் ஆராய்ச்சியாய் பார்த்து வைத்தவன் எடுத்து கண்களை அதில் சுழல விட நாட்டிபிகேஷன் வந்து விழுந்தது மொபைலில்...
"நான் உன்ன சந்திக்கணும்" உடல் கோபத்தில் நடுங்க அந்த மேஸேஜையே வெறித்தவன் உடனே நண்பனுக்கு அழைத்தான்.
முதலில் அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்ட மீண்டும் மீண்டும் அழைத்ததன் பின்னரே எடுக்கப்பட்டாலும் மறுமுனையில் மயான அமைதி.
"கிருஷ்...ராம் என்ன சந்திக்கனும்னு சொல்றான்"
"...."
"நா என்ன பண்ண?"
"...."
"அப்போ நா உயிரோட இருந்தாலும் இல்லன்னாலும் உனக்கு எதுவுமில்ல ரைட்...?"
"இடியட் மாதிரி பேசாத ரக்ஷன்" மறுமுனையில் வெடித்திருந்தான் நண்பன்.
அவன் பேசியதில் கண்களில் ஆனந்தக் கண்ணீர் வடிந்தாலும் அதற்கு ஆயுற் காலமே இல்லை என்பது அவனுக்குமே தெரிந்து தான் இருந்தது.
"தே.. தேங்க்ஸ் டா... "
"மறுபடியும் நீ நடிக்கலங்குறதுக்கு என்ன ஆதாரம்?" நண்பன் வார்த்தைகளில் மனம் ரணமாய் வலிக்க
"நான் எப்போவுமே உனக்கு துரோகியாவே இருந்தட்றேன் டா... ரொம்ப நன்றி இத்தன வருஷ புரிந்துணர்வுக்கு.... இனி என்னால உனக்கு கஷ்டம் வராது... என் கூட பேசறது நெனச்சி நீ வெறுப்படையவும் தேவயில்ல... இதுவே நான் உன்ன கடசியா அழைச்சதா இருக்கட்டும்" சட்டென துண்டித்தவன் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டு நிமிர்ந்து அமர அவனையே கண் கலங்க பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் பெண்....
***
விமானம் தரையிறங்க எல்லாவற்றையும் முடித்துக் கொண்டு வெளியே வந்தார் ராமலிங்கம்.
ரக்ஷன் மீது சந்தேகம் எழுந்திருந்ததில் அப்படி மேஸேஜை அனுப்பச் சொல்லி பணித்து விட்டாலும் அவனை சந்திப்பது இப்போதைக்கு முடியாத காரியமாகவே தோன்றியது.
"சார்... போலாம்" அவருக்கு முன்னே கார் வந்து நிற்க சுற்று முற்றும் பார்த்துக் கொண்டே ஏறியவர்
"பெஹல ஏரியாவுக்கு போ" என்றார் இருக்கையில் சாய்ந்து அமர்ந்தவாறே...
அதில் அருகில் அமர்ந்திருந்தவனின் உடல் தூக்கிப் போட அந்த செய்தியை கதிருக்கு அனுப்புவதற்குள் அவன் பட்ட பாடு... ஹப்பப்பா!!!
......
வர்ஷினி சமையலறையில் இருக்க ரூமில் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான் கதிர்.
ராமலிங்கம் கல்கத்தா வருவது அவனுக்கு அவ்வளவு சரியாக படாத அதே நேரம் தான் இங்கு தான் இருப்பது தெரிய வந்தால் நிச்சயம் ஆபத்து தான்!!!
இதில் ரக்ஷன் வேறு அவன் டென்ஷனை ஏற்றிருக்க ஒழுங்காக முடிவெடுக்க முடியாமல் தத்தளித்தது மனது!!!
....
"ஸ்ரீ... எதுக்குமா இங்க வந்த... நா பாத்துக்குறேன்... போ.. போயி படிக்குற வேலைய கச்சிதமா முடிச்சிட்டு அப்பறமா சமையல் கட்டு பக்கம் வாடா...." தன் பிடித்து ஒரு உருவம் பாசமாய் தள்ளி விட்ட உணர்வில் தலை அப்படியே கிறுகிறுத்தது பேதைக்கு...
வியர்த்து வழிய நின்றிருந்தவளின் உடல் வெளிப்படையாகவே நடுக்கத்தை காட்ட "மா....மா... " அவள் சிறு முனகல் ஒலி காளைக்கு கேட்காமலே போய் விட்டதில் தலையை கைகளால் தாங்கியவாறு அப்படியே மடங்கி அமர்ந்தாள் பெண்.
"அப்பாக்கு ஹாஸ்பிடல்ல கொஞ்சம் வேல அதிகம் போலடா... நீயும் கொஞ்சம் உதவியா இருக்கலாம்ல?" ஆதங்கப்பட்ட குரல் இன்று நடந்தது போல் இருந்ததில் நெஞ்சின் ஓரம் சுளீரென வலிக்கவும் "மாமா..." கொஞ்சம் சத்தமாக முனக மனைவியின் குரல் ஈனஸ்வரத்தில் கேட்டதில் அடித்துப் பிடித்துக் கொண்டு சமையலறை வந்தான் கதிர்.
"கண்ணம்மா.... " அவளருகே ஒடிச் சென்று தானும் தரையில் மண்டியிட
"மாமா... எ.. என்னால முடில... ப்ளீஸ்..." அவள் வலியை பொறுக்க முடியாமல்
"வ... வரு.. வரு... இங்க பாரு.... என்ன பாருடா... வ.. வரூ..." பதற்றமாக தட்டியவன் அவளின் கவனம் திசை திரும்பாதது கண்டு "மதீஈஈ.... " கத்திக் கொண்டே உலுக்க அதிர்ச்சியாய் சில கணம் நின்றவள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் இயல்புக்கு திரும்ப நெஞ்சோடு சேர்த்தணைத்தவன் "வர்மா..." கத்தினான் ஹை டெஸிபலில்....
"க்யா பாய்... தும் க்யான் பரேஷான் ஹோ? "
[[ kya bhaee tum kyon pareshaan ho_என்ன ணா... ஏன் பதட்டமா இருக்கீங்க? ]]
பதற்றமாய் நுழைந்தவன்
"பாபி... பாபி கோ க்யா ஹுவா பாய்?"
[[ bhaabhee ko kya hua bhaee_ அண்ணீஈஈ... அண்ணிக்கு என்னாச்சு ணா? ]]
அவள் நிலை கண்டு இன்னும் பதற்றமானான்.
"த... தண்ணி... தண்ணி எடுத்து தா..." அவளுக்கொன்று என்றால் மட்டும் ஏன் தான் அவனுக்குள் அத்தனை பதற்றமோ???
உடனே தண்ணீரை எடுத்து நீட்ட மயங்கப் போனவளின் முகத்துக்கு தெளித்தவன் அவளை கைகளில் ஏந்திக் கொண்டு அறைக்குள் நுழைய தானும் நுழைந்தான் வர்மன்.
கட்டிலில் கிடத்தி விட்டு நிமிர்ந்தவனுக்கு ராமலிங்கம் கல்கத்தா வருவது திடீர் திடீரெ ஞாபகம் வந்து தொலைக்க தலையை அழுத்தக் கோதிக் கொண்டவன் தன்னையே பார்த்திருந்த மனைவியின் அருகில் அமர்ந்து அவள் கைகளை தன் கைகளுக்குள் பொத்திப் பிடிக்க அவள் ஒற்றை புன்னகையே போதுமாய்....
"என்ன பேரு சொல்லி என்ன கூப்டீங்க மாமா?"
"வருன்னு தான் கூப்டேன் டா... ஏன்?"
"இல்ல...வேற ஏதோ நெருங்கின பேரு கூப்டா மாதிரி இருந்துது... அதான்"
"அப்போ அமிர்தவர்ஷினின்னு சொல்லும் போது உனக்கு எப்பிடி பீல் ஆகுது?"
"அ... அ... அது.. நீங்க முத முதல்ல என்கிட்ட சொன்னப்போ எதுவும் தோனல மாமா... இந்த வீட்டுக்கு வந்ததுக்கப்பறமா அது எனக்கு சொந்தமில்லாத பேரு மாதிரி இருந்துது... எனக்கு சொந்தமானது வேறு ஏதோன்னு மனசு சொல்லி கிட்டே இருக்கு... "
"நேத்து ஹாஸ்பிடல்ல உன்ன ஸ்ரீனு கூப்டாங்களே... அது எப்பிடி? "
"அ..அது அந்த பேரு... அது சொல்லி தான் மாமா என்ன யாரோ கூப்டாங்க" அவள் உடல் மீண்டும் தூக்கிப்போட
"ரிலாக்ஸ் டா... அது பத்தி நாம பேச வேணாம்.... ரிலாக்ஸ்.... " கையை தட்டிக் கொடுத்தான் காளை....
"எனக்கு வெளியில முக்கியமான வேலை இருக்கு கண்ணம்மா... வர்மனும் இருக்கான்... தனியா இருந்துப்பியா?"
"அண்ணா இருக்காங்கல்ல.... நா இருக்கேன் மாமா... ஆனா சீக்கிரம் வந்துடுங்க... " மேசையிலிருந்த அவன் புதிய மொபைல் அதிர "அபி காலிங்" என திரையில் விழவும் நெற்றி சுருக்கியவன் எழுந்து கொள்ள
"பட் வர்மன் அண்ணாக்கு ஹிந்தி பாஷைல பேச கூடாதுன்னு சொல்லுங்க மாமா... ப்ளீஸ்" அவள் கூற்றில் வாய் விட்டுச் சிரித்தவனை அவள் ஆச்சரியமாய் பார்க்க அசடு வழிந்தான் வர்மன்.
"வர்மா... தப்பி தவறி கூட உன் ஹிந்திய இவ கிட்ட அடிச்சு விட்றாதடா... பாவம் என் பொண்டாட்டி"
"சரி பையா... நா பாத்துக்கறேன்... நீங்க பத்தரமா போயிட்டு வாங்க" மொபைலை காதிற்கு கொடுத்தவன் இடது கையால் மனைவியின் தலையை வருடி விட்டு வெளியேற அவனையே பார்த்திருந்தாள் பாவை...
....
"சொல்லு அபி?" காரை லாவகமாக ஓட்டிக் கொண்டே ப்ளூ டூத்தில் கனெக்ட் பண்ணி பேசிக் கொண்டிருந்தான் கதிர்.
"என்ன சொல்லு அபி...கொஞ்சம் கூட அக்கறையே இல்லயா பே... க்கும்... யாழினி மேல... அவ அண்ணன இப்போவே பாத்தாகணும்னு அழறா" மறுமுனையில் அவன் படபடவென பொரிய யோசனையில் சுருங்கிய நெற்றிப் பொட்டை வழமை போல் அழுத்தத் தேய்த்தான் காளை...
அவன் சாதாரணமாக கேட்டிருந்தால் சந்தேகம் எழுந்திருக்காதோ???
"யாழினி எங்க? "
"ரூம்ல தான் இருக்கா"
"நான் பேசறேன்... "
"ம்... குமரன் டீடெயில்ஸ் அனுப்பிட்டான்... மெயில் செக் பண்ணியா?"
"ஸ்....நோடா... டென்ஷன்ல மறந்துட்டேன்... நா பாக்கறேன்..."
"பீ கேர்புல் மச்சி..."
"ம்... ஓகே... ரித்விக் எங்க... இப்போ எப்பிடி இருக்கு? "
"இப்போ பரவாயில்ல... பட் அவன் மூஞ்சே சரி இல்ல...நீ யாழி கிட்ட பேசு... நா வெச்சுட்றேன்"
"ஓகே டா... பை... நீயும் பத்தரமா இரு" காலை கட் பண்ணியவன் தங்கைக்கு அழைக்க முதல் ரிங்கிலேயே ஏற்கப்பட்டது அழைப்பு.
"குட்டிமா நீ வேணா கல்கத்தா வர்றியா?"
"...."
"சந்தோஷமா தானேடா அனுப்பி வெச்ச... இப்போ என்னாச்சு?"
"...."
"ஹே... ஏதாவது பேசுடா.. "
"எதுக்கு பேசணும் நானு... நான் கோபமா இருக்கேன்னு சொன்னேன்ல?" தங்கையின் சிறு பிள்ளை தனமான கோபத்தில் வாய் விட்டுச் சிரித்தான் அண்ணன்.
"சாரிடா செல்லகுட்டி... "
"ஒன்னும் தேவையில்ல...ஐ ஹேட் யூ ஐ ஹேட் யூஊஊ" அவள் கத்த சட்டென அமைதியானவனுக்கு ஏனோ அவள் வார்த்தைகள் வருத்தத்தை கொடுத்தது.
அவனும் எத்தனை பிரச்சனைகளை தான் சமாளிப்பது???
எல்லாம் ஒரே நேரத்தில் வந்தால் அவனுக்கும் சறுக்கல் வருவது இயல்பு தானே???
ஒன்றா இரண்டா??? ராமலிங்கம், ஷாலினி, மனைவி, நண்பன், தங்கை என ஒட்டுமொத்தமாகவே அவனையே குற்றம் சொன்னால்???
திடீரென தாயின் நினைவு மின்னி மறைந்ததில் கண்ணீர் பார்வையை மறைக்க சட்டென துண்டித்தவன் கண்களை அழுத்தத் துடைத்துக் கொண்டு வேதனையை அப்படியே விழுங்க
"கண்ணா... ஆயிரம் தான் பிரச்சன வந்தாலும் எப்போவும் மனசு தளர கூடாது... அம்மா எப்போவும் பக்கத்துல தான் இருப்பேன்.... என் மகன் தான் என்னைக்கும் ஜெயிப்பான்... என்னோட ஆசிர்வாதம் உன் கூடவே தான் இருக்குடா... நீ கலங்கினா அம்மாக்கு புடிக்குமா சொல்லு?" தலைவருடலில் கண்களை இறுக மூடியவனின் உதடுகள் "உன் மகன் தான் மா ஜெயிக்க போறான்... ஏன்னா இந்த தடவை விதி எழுதி இருக்கறது நான் மா... நீ கூட இருந்தாலே போதும் மா" மெதுவாய் முணுமுணுத்துக் கொண்டன உதடுகள்.
***
அந்த மண் சாலையில் இறங்கி நடந்தார் ராமலிங்கம்...
தூரத்தே அந்த முதியவர் மட்டும் அமர்ந்திருப்பது கண்டு கால்கள் அவரை நோக்கி நடக்க கண்கள் நாளாபுறமும் சுழன்று கொண்டிருந்தது.
"ஆருப்பா அது?" அவர் பக்கத்தில் அமர்ந்து கொண்டவர்
"என் பேரு ராம்... எம். எல். ஏ வா இருக்கேன்" விஷமாய் விழுந்தது வார்த்தைகள்.
"எம். எல். ஏ வா... அட என்னயா நீ வேற நேரம் காலம் தெரியாம காமடி பண்ணி கிட்டு" முதியவர் பதிலில் அவர் முகம் கறுக்க
"அது இருக்கட்டும்...ஆமா... இங்க யாராவது வந்துட்டு போனாங்களா?" நேரே விடயத்திற்கு வந்தார் ராமலிங்கம்.
"இல்ல... " பதற்றப்படாத முதியவர் பதில் சந்தேகத்தை போக்க
"ம்... " தாடையை தடவிக் கொண்டே எழுந்தவர்
"நாங்க கெளம்பறோம்" வந்த வழி நடக்க ஆரம்பிக்க முதியவர் மனம் நிம்மதியில் திளைத்தது.
"அந்த ஷாலினி அப்பாம்மா நாளை காலை பிணமா இருக்கணும்" குரூரமாய் வெளிவந்த வார்த்தைகளில் அருகிலிருப்பவன் மனம் அதிர்ந்து அடங்கியது.
***
நாராயணன் ஹாஸ்பிடல்....
காரை ஓரமாக நிறுத்தி விட்டு இடையில் பேண்டுக்கு மாறி இருந்த தன் உருவம் கச்சிதமாக இருக்கிறதா என ஒரு முறை சரி பார்த்தவன் டீ ஷர்ட்டுடன் இணைந்து வந்த தொப்பியை எடுத்து தலையை மறைக்க மின்னலாய் வந்து போனது மர்மப் புன்னகை!!!
அவன் கல்கத்தாவில் இருப்பது எக்காரணம் கொண்டும் அவன் எதிரிக்கு கசிந்து விடாதிருக்க அவன் தன்னையே மாற்ற வேண்டி இருந்தது.
இறங்கி உள்ளே சென்றவன் ரிசப்ஷனில் அனுமதி பெறாமலே டாக்டர் மலரின் கேபினின் முன் நின்று அனுமதி வேண்ட ஓய்வு நேரத்தில் இருந்தவர் குழப்பத்துடனே அனுமதி வழங்க உள்ளே நுழைந்தவனை பார்த்து மலர்ந்தது அவர் முகம்...
"ஷ்ப்பாஹ்...." தலையில் மாட்டியிருந்த தொப்பியை கலற்றியவாறே அமர்ந்தவனை பார்த்து
"ஏதோ விடயத்துல இருந்து எச்சரிக்கையா இருக்குறா மாதிரி இருக்கு" என்றார் சிரிப்புடன்....
"எச்சரிக்கை தான்... நேர விஷயத்துக்கு வர்றேன் மலர்...." இன்று நடந்ததை அப்படியே ஒப்பித்தவன்
"எனக்கு என் வருவோட கடந்த காலம் பத்தி தெரியணும்... எனக்கு டைமில்ல அவள கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாத்த... ஏனோ அவ விலகல் பயமா இருக்கு மலர்.. ப்ளீஸ்" அவன் வார்த்தைகளில் தெரிந்த தவிப்பு அவரை இளக வைக்க அவர் மனம் கடந்த கால விடயங்களில் ஆழ்ந்து போனது!!!
தொடரும்.....
15-08-2021.
