Rishi24
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
காலை.....
"ரித்விக்...." வேஷ்டியை சரி செய்தவாறே மாடிப்படியிறங்கி வந்த நண்பனை நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரக்ஷன்.....
" சொல்லு க்ரு... சாரி சாரி... கதிர்" அவன் வேறு ஏதோ பெயரை அரைவாசியில் நிறுத்தியது கண்டு புருவம் சுருக்கினாள் வர்ஷினி.
"இன்னிக்கும் ஆபிஸ்ல முக்கியமான வேல ஏதாவது இருக்கா ரித்விக்?"
"ஏன் மச்சி?"
"இல்ல முக்கியமான விஷயங்கள் டிஸ்கஸ் பண்ண இருக்கு.... நீயும் இருக்கணும்.. வேலை இருக்குன்னா விடு... நான் அப்பறமா எல்லா விஷயத்தையும் உன் கிட்ட சொல்றேன்"
"ம் ஓகே மச்சி..."
"ஆபிஸ் எப்பிடி போய்க்கிட்டு இருக்கு?"
" குட் டா... நீ ஒரு தடவ வரலாமே?"
"எனக்கு வேல இருக்கு கிளம்பறேன்" எப்போதும் இதே பதில் தான் அவன் வாயிலிருந்து வந்தாலும் என்றும் போல் இன்றும் பெருமூச்சு தான் வந்தது ரக்ஷனுக்கு....
"அண்ணா.... "
"சொல்லு வர்ஷினி"
"அவங்க பேரு என்ன?"
" என்னாது புருஷன் பேரு கூடவா உனக்கு தெரில? "
"இல்ல இல்ல எனக்கு அவங்க பேரு தெரியும்... நீங்க ஏதோ க்ரு... அப்பிடீன்னு நிறுத்தினீங்கல்ல... அத தான் கேட்டேன்"
"ஓ.. அதுவா... அவன் பேரு கதிர்வேல் கிருஷ்ணா.... அப்பாம்மா இறந்து போறதுக்கு முன்னாடி அவன க்ருஷ்னு தான் கூப்புடுவோம்... பட் அந்த சம்பவத்துக்கப்பறம் அவன் அப்பிடி யாரையும் கூப்பிட விட்டதில்ல... பழகிப் போனதால எனக்கு அப்பிடி தான் அடிக்கடி நாக்கு மக்கர் பண்ணும்... அவன் முறைச்சு பாக்குற பார்வைல தானா மாத்திடுவேன்.... அவன திருத்தவே முடியாது மா... " அவன் சொன்ன தினுசில் வாய்விட்டுச் சிரித்தாள் பாவை....
"அத்த மாமா எப்பிடி இறந்து போ... " யாழினி வருவதை கண்டு அவள் மனம் புன்பட்டு விடக்கூடாதே என நினைத்தவள் அப்படியே நிறுத்தி விட அவனும் அதை உடனே புரிந்து கொண்டான்.
" குட் மார்னிங் அண்ணி... மார்னிங் ரக்ஷன் அண்ணா...."
"குட் மார்னிங் யாழ்.... மார்னிங் குட்டிமா" ரக்ஷனுக்கு அருகே அவள் வந்து அமரவும் மீண்டும் கதிர் உள்ளே நுழையவும் சரியாக இருக்க மேசையில் உறங்கப் போனவள் சட்டென எழுந்தமர்ந்ததில் மனைவியின் முகம் செந்தாமரையாய் மலர்ந்து போனதை பார்த்துக் கொண்டே அருகில் வந்தான் கணவன்....
"மா... வந்து.... " அவள் திடீரென ஆரம்பிக்க சட்டென திரும்பினான் நண்பன்.
"ஹே கதிர்... வாடா... என்னாச்சு.... ஏன் திரும்பிட்ட?"
"நத்திங் டா... குட்டிமாவ லக்ஷ்மி அம்மா கூட்டிகிட்டு வர சொன்னாங்க அதான் வந்தேன்...."
"ஹே.... அத்த வீட்டுக்கு போறோமாணா.... ஜாலி... அண்ணி கிளம்புங்க கிளம்புங்க" அவள் துள்ளிக் குதிக்கவும் கணவனை பயத்துடன் ஏறிட்டவளுக்கு அவன் தங்கையை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தது பெரும் அதிர்வாய்...
அவனும் தன்னவள் தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தானோ!!!
சட்டென மனைவியின் புறம் திரும்பியவன்
"நீயும் கிளம்பு" அவன் வார்த்தைகளில் அவள் முகத்தில் தோன்றிய ஒளியில் ஒரு நிமிடம் சந்தோஷம் ஏற்பட்டாலும் மறு நிமிடம் சிறு பொறாமையும் எட்டிப் பார்த்ததுவோ???
'என்ன விட்டு போறதுல அவ்வளவு சந்தோஷம் இவளுக்கு' இப்பிடித்தான் புலம்பிக் கொண்டிருந்தது மனசாட்சி.
"அப்போ நா கிளம்புறேன் மச்சான்...." ரக்ஷன் வெளியேற "மாமா.... எல்லோரும் எங்க கிளம்பிட்டீங்க?" கேட்டுக் கொண்டே வந்த ஷாலினியின் புறம் கவனம் பதிந்தது அனைவருக்கும்....
அப்போது தான் அவனுக்கும் அவள் இருப்பதுவே ஞாபகம் வந்தது போலும்....
"வாமா.... குட்டிமா லக்ஷ்மி அம்மா வீட்டுக்கு கிளம்ப போறா.... " அவளையும் அங்கு அழைத்துச் செல்வதில் அவனுக்கு மிக முக்கியமான பிரச்சனையொன்றிருக்க நீயும் வருகிறாயா என கேட்பதில் தயக்கம் காட்டினாலும் அவளை மட்டும் வீட்டில் விட்டு விட்டு போவதும் அவ்வளவு உசிதமாக தோன்றவில்ல அவனுக்கு....
என்ன செய்வது???
"அப்போ இவங்களும் கிளம்புறாங்களா?"
"ஆமா வர்ஷினியும் தான்..... நீ என் கூட கடைக்கு வர்றியா?" அவளை அடுத்த கேள்வி கேட்க விடாமல் அவன் கேட்டு விட்டதில் அண்ணனை எரிச்சலாய் ஏறிட்டாள் தங்கை....
"ஓகே மாமா" முகம் விகசிக்க அவள் கூறவும் ஒளிர்ந்திருந்த மனைவியின் முகம் அப்படியே கலையிழந்து போனது.
அது அவளை அவனுடன் அழைத்துப் போகிறான் என்பதற்கு அல்லவே அல்ல.... அவள் மாமா எனும் அழைப்புக்கு அவன் எதுவும் சொல்லவில்லை அல்லவா... அதனால் தான் சட்டென சோர்ந்தது முகம்....
ஏனோ அந்த அழைப்பை வேறு யாருக்கும் தற்காலிகமாகக் கூட விட்டுக் கொடுக்க முடியவில்லை பாவையால்....
"நா... நா... வர்ல...." தைரியத்தை வரவழைத்து சொல்லி விட்டவள் சட்டென தங்களறைக்கு செல்ல ஷாலினி உட்பட இருவருக்குமே ஒன்றுமே புரியவில்லை....
முக்கியமாக கதிருக்கு.... அவனுக்கு தெரியும் தன்னவளை பற்றி... பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது இடை நடுவில் எழுந்து செல்லும் ரகமல்ல அவனவள்....
இந்த கொஞ்ச நாட்களாக அதுவும் ஷாலினி இந்த வீட்டிற்கு வந்ததற்கு பிறகு தான் இப்படி....
ஏன்???
விடை தெரியாமல் விழித்தவன் கிளம்புமாறு கூறி விட்டு தானும் மாடி ஏறினான்.
........
'நான் ஏன் இப்பிடி நடந்துக்குறேன்.... அவ மாமான்னு சொன்னா எனக்கு என்ன.... இவ்வளவு தைரியம் எங்கிருந்து வந்துது.... பேசிட்ருக்கும் போது இடை நடுவில வர்றது கூடாதுன்னு அம்மா சொல்லி இருக்காங்களே....ஒரு வேல கோபப்படுவாங்களோ' கணவன் தன் பின் வந்து நின்றது கூட தெரியாமல் அறை நடுவில் வேறோடியது போல் நின்று கொண்டிருந்தவள் "வர்ஷினி" எனும் கணவன் குரலில் திடுக்கிட்டுத் திரும்பினாள்.
அவளை நோக்கி ஒவ்வொரு எட்டையும் அவன் அழுத்தமாக எடுத்து வைக்க பயத்தில் இதயம் அதிர பின்னோக்கி சென்று கொண்டிருந்தவளுக்கு எமனாய் வந்து தடுத்தது சுவர்....
திடுக்கிட்டு மோதி நின்றவளின் அருகே வந்தவன் இடக்கையை அரணாக்க மிரண்டு போய் கணவனை ஏறிட்டாள் பாவை.....
"என்னாச்சு.... ஏன் போல?"
"அ... அ... அது அது... சும்மா மா... சு... சும்மாங்க" அவளின் வாங்க போங்க என்ற அழைப்பில் பற்றிக் கொண்டு வந்தது அவனுக்கு....
((அட பைத்தியமே.... அவள என்ன தான்டா பண்ண சொல்ற நீயி???))
"கதிர்னே கூப்புடு"
"அ... அ... அது மு... முடியாது"
" ஏன் முடியாது... நீ அப்பிடி தான் கூப்புட்ற... அவ்வளவு தான்"
"மு... முடியாதுங்க ப்... ப்ளீஸ்...."
"நோ... கால் மீ கதிர் ஆர் வேல் ஆஸ் யூர் விஷ்... சரி ஏன் அம்மா வீட்டுக்கு போல?"
"அ... அது... நா.. நா... எனக்கு... வந்து..."
"ம்...வந்து...போயி...அப்பறம்?"
"...."
"அவ மாமான்னு என்ன அழக்கறது உனக்கு பிடிக்கல... ரைட்? " ஒரு யூகத்தில் கேட்டு விட்டவனுக்கு அவள் அதிர்ந்த முகமே சந்தேகத்தை உறுதிப்படுத்த
"தாலி கட்டுன புருஷனாச்சேன்னு என் மேல லவ் வந்துடுச்சோ?" கேட்டவன் அவள் கண்கள் அதிர்ச்சியில் விரியவும் சிரித்துக் கொண்டான்.
"இ... இ... இல்ல மாமா... அப்பிடில்லாம் எ.. எதுவுமில்ல" அவசரமாக மறுத்தவளை ஆழ்ந்து பார்த்தவன்
"அப்போ என் மேல உனக்கு லவ் இல்ல அப்பிடித்தானே?" என்க மலங்க விழித்தாள் காரிகை....
"அத விடு.... அவ எனக்கு மாமான்னு சோல்றது உனக்கு ஏன் பிடிக்கலன்னு சொல்லு... விட்டுட்றேன்... "
".... "
"போக தேவயில்லன்னா இப்பிடியே என் முன்னாடி இரு"
"அ.. அது... அது... நீ... நீங்க நான் சொல்லும் போது கோ... கோபப்பட்றீங்க... அவங்க சொல்லும் போது எதுவுமே சொல்ல மாட்றீங்க... எனக்கு அவங்க அப்பிடி உங்கள கூப்புட்றது ஏ.. ஏனோ பிடிக்கல... வலிச்சுது மாமா...வலிக்குது.... ஏன் உங்களுக்கு எ... என்ன பிடிக்கல... பிடிக்கலன்னா ஏன் க.. கல்யாணம் பண்ணிகிட்டீங்க... என்ன தவிர எல்லோரையும் உங்களுக்கு புடிக்கும்ல... பட் ஏன் மாமா... என்ன ம.. மட்டும் பிடிக்கல... எ.. என்னால இதுக்கு மேல முடில... உங்க கூட நின்னு பேச கூட பயமா இருக்கு... சில கேள்விகளுக்கு விடை தெரியாம மண்டையே குழம்புது... இதுக்கு மேல ஒன்னுமே தேவயில்லன்னு சில நேரங்கள்ல செத்துப் போயிட" அடுத்த வார்த்தை பேச அவகாசமலிக்காமல் அவள் அதரங்களை சிறை செய்ய வழிந்து கொண்டிருந்த கண்ணீர் அப்படியே நின்று போனது.
மிக ஆழமான முத்தம்!!!
தன் காதலை... எல்லோரையும் விட ஏன்... அவன் தங்கையையும் விட இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்தையும் விட அவளைத் தான் அவனுக்கும் அவன் மனதுக்கும் பிடிக்கும் என்பதை அந்த ஒற்றை முத்தத்தில் உணர்த்தி விட எண்ணி விட்டானோ!!!
அவள் மூச்செடுக்க சிரமப்படவும் தான் தன்னிலிருந்து பிரித்தவன் அவள் முகத்தை தாங்க ஏதோ கனவு தான் கண்டு கொண்டிருக்கிறோமோ என அதிர்ச்சி மீறாமலேயே அவனையே பார்த்தாள் பெண்....
"உன்ன எனக்கு பிடிக்கலன்னு எப்போதாவது உன் கிட்ட சொல்லி இருக்கேனா நான்?" ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி அவன் கேட்ட மேனரிசம் ஆணித்தரமாய் பதிந்து போனது பேதை மனதில்...
அவள் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க
"அம்மா வீட்டுக்கு போகலன்னா நீயும் என் கூட கடைக்கு கிளம்பு.... " அவள் முன் நெற்றி முடியை காது மடலுக்கு பின்னால் ஒதுக்கியவன் மனைவியின் நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட்டு விட்டு அகல அவனுக்குள் ஏதாவது நடந்து விட்டதோ என்ற வகையில் தான் இருந்தது அவன் செய்கை அவளுக்கு...
.......
" அண்ணீஈஈஈஈ....." திடீரென கேட்ட யாழினியின் குரலில் திடுக்கிட்டு கலைந்தவன், தான் அவன் விட்டுச் சென்ற கோலத்திலேயே நின்று கொண்டிருப்பது கண்டு அவசரமாக புடவையை மாற்றி விட்டு ஓடினாள்.
......................................................................
"கடைக்கு வர்றியா.... இல்ல?" அவன் கேள்வியாய் நிறுத்த
"இ.. இல்ல இல்ல நா.. நான் அ.. அம்மா வீட்டுக்கே போறேன்" அவசரமாக பதிலளித்தவள் சட்டென இறங்கிக் கொள்ள பொங்கி வந்த சிரிப்பை அடக்கி விட்டு
"குட்டிமா.... பின் வழியா யாருக்கும் சந்தேகம் வராம போங்க.... யார் கண்ணுலயும் சிக்கிடாதிங்க ஜாக்கிரதை...." என்றான் பொறுப்புள்ள அண்ணனாக....
" ஓகே ணா.... பை... அண்ணி வாங்க" அவர்கள் உருவம் கண்ணிலிருந்து மறையும் வரை பார்த்தவன் ஷாலினியை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பி விட்டான்.
***
யாழினி (ஹைபர் மார்க்கெட்)
காரை ஓரமாக அவன் நிறுத்திக் கூட இருக்கவில்லை முன் கண்ணாடியை திடீரென அதிவேகமாக துளைத்த தோட்டா அதே வேகத்துடன் ஷாலினியின் நெற்றிப் பொட்டை துளைத்துக் கொண்டு செல்ல கண்ணாடி உடைந்ததில் தலையை கைகளால் தாங்கி குனிந்திருந்தவன் எழுந்து அவளை பார்க்க அவள் இருந்த தோற்றத்தில் ஆயிரம் வால்ட் மின்சாரம் ஒரே நேரத்தில் தாக்கியது போல் அதிர்ந்து போய் நிலைகுலைந்து அமர்ந்திருந்தான் கதிர்வேல் கிருஷ்ணா!!!
ஆம் அவள் இறந்திருந்தாள்!
'மாமா.... உன் கூட வாழறதுக்கு எப்போவும் எனக்கு தகுதியோ கொடுப்பினையோ இல்ல போல மாமா.... இனி என்னால உன் கிட்ட இருக்க முடியாது.... நா... நான் நான் போறேன் மாமா.... அடுத்த ஜென்மத்துலயாவது உ.... உனக்கு ப... பொண்டாட்டியா ப... பொறக்கனும் மாமா.... ஐ... ஐ... ஐ லவ் யூ மாமா.... நான் போறேன்.... நான் போ... றேன்' ஷாலினியின் உடலிலிருந்த உயிர் மேல் நோக்கி செல்ல ஏதோ அசரீரியாய் ஒளித்த அவள் குரலில் "நோஓஓஓ" என கத்தியவன் கதறி அழத் துவங்கினான்!!!
தொடரும்.....
31-07-2021.
"ரித்விக்...." வேஷ்டியை சரி செய்தவாறே மாடிப்படியிறங்கி வந்த நண்பனை நிமிர்ந்து பார்த்தான் ரக்ஷன்.....
" சொல்லு க்ரு... சாரி சாரி... கதிர்" அவன் வேறு ஏதோ பெயரை அரைவாசியில் நிறுத்தியது கண்டு புருவம் சுருக்கினாள் வர்ஷினி.
"இன்னிக்கும் ஆபிஸ்ல முக்கியமான வேல ஏதாவது இருக்கா ரித்விக்?"
"ஏன் மச்சி?"
"இல்ல முக்கியமான விஷயங்கள் டிஸ்கஸ் பண்ண இருக்கு.... நீயும் இருக்கணும்.. வேலை இருக்குன்னா விடு... நான் அப்பறமா எல்லா விஷயத்தையும் உன் கிட்ட சொல்றேன்"
"ம் ஓகே மச்சி..."
"ஆபிஸ் எப்பிடி போய்க்கிட்டு இருக்கு?"
" குட் டா... நீ ஒரு தடவ வரலாமே?"
"எனக்கு வேல இருக்கு கிளம்பறேன்" எப்போதும் இதே பதில் தான் அவன் வாயிலிருந்து வந்தாலும் என்றும் போல் இன்றும் பெருமூச்சு தான் வந்தது ரக்ஷனுக்கு....
"அண்ணா.... "
"சொல்லு வர்ஷினி"
"அவங்க பேரு என்ன?"
" என்னாது புருஷன் பேரு கூடவா உனக்கு தெரில? "
"இல்ல இல்ல எனக்கு அவங்க பேரு தெரியும்... நீங்க ஏதோ க்ரு... அப்பிடீன்னு நிறுத்தினீங்கல்ல... அத தான் கேட்டேன்"
"ஓ.. அதுவா... அவன் பேரு கதிர்வேல் கிருஷ்ணா.... அப்பாம்மா இறந்து போறதுக்கு முன்னாடி அவன க்ருஷ்னு தான் கூப்புடுவோம்... பட் அந்த சம்பவத்துக்கப்பறம் அவன் அப்பிடி யாரையும் கூப்பிட விட்டதில்ல... பழகிப் போனதால எனக்கு அப்பிடி தான் அடிக்கடி நாக்கு மக்கர் பண்ணும்... அவன் முறைச்சு பாக்குற பார்வைல தானா மாத்திடுவேன்.... அவன திருத்தவே முடியாது மா... " அவன் சொன்ன தினுசில் வாய்விட்டுச் சிரித்தாள் பாவை....
"அத்த மாமா எப்பிடி இறந்து போ... " யாழினி வருவதை கண்டு அவள் மனம் புன்பட்டு விடக்கூடாதே என நினைத்தவள் அப்படியே நிறுத்தி விட அவனும் அதை உடனே புரிந்து கொண்டான்.
" குட் மார்னிங் அண்ணி... மார்னிங் ரக்ஷன் அண்ணா...."
"குட் மார்னிங் யாழ்.... மார்னிங் குட்டிமா" ரக்ஷனுக்கு அருகே அவள் வந்து அமரவும் மீண்டும் கதிர் உள்ளே நுழையவும் சரியாக இருக்க மேசையில் உறங்கப் போனவள் சட்டென எழுந்தமர்ந்ததில் மனைவியின் முகம் செந்தாமரையாய் மலர்ந்து போனதை பார்த்துக் கொண்டே அருகில் வந்தான் கணவன்....
"மா... வந்து.... " அவள் திடீரென ஆரம்பிக்க சட்டென திரும்பினான் நண்பன்.
"ஹே கதிர்... வாடா... என்னாச்சு.... ஏன் திரும்பிட்ட?"
"நத்திங் டா... குட்டிமாவ லக்ஷ்மி அம்மா கூட்டிகிட்டு வர சொன்னாங்க அதான் வந்தேன்...."
"ஹே.... அத்த வீட்டுக்கு போறோமாணா.... ஜாலி... அண்ணி கிளம்புங்க கிளம்புங்க" அவள் துள்ளிக் குதிக்கவும் கணவனை பயத்துடன் ஏறிட்டவளுக்கு அவன் தங்கையை பார்த்து சிரித்துக் கொண்டிருந்தது பெரும் அதிர்வாய்...
அவனும் தன்னவள் தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தானோ!!!
சட்டென மனைவியின் புறம் திரும்பியவன்
"நீயும் கிளம்பு" அவன் வார்த்தைகளில் அவள் முகத்தில் தோன்றிய ஒளியில் ஒரு நிமிடம் சந்தோஷம் ஏற்பட்டாலும் மறு நிமிடம் சிறு பொறாமையும் எட்டிப் பார்த்ததுவோ???
'என்ன விட்டு போறதுல அவ்வளவு சந்தோஷம் இவளுக்கு' இப்பிடித்தான் புலம்பிக் கொண்டிருந்தது மனசாட்சி.
"அப்போ நா கிளம்புறேன் மச்சான்...." ரக்ஷன் வெளியேற "மாமா.... எல்லோரும் எங்க கிளம்பிட்டீங்க?" கேட்டுக் கொண்டே வந்த ஷாலினியின் புறம் கவனம் பதிந்தது அனைவருக்கும்....
அப்போது தான் அவனுக்கும் அவள் இருப்பதுவே ஞாபகம் வந்தது போலும்....
"வாமா.... குட்டிமா லக்ஷ்மி அம்மா வீட்டுக்கு கிளம்ப போறா.... " அவளையும் அங்கு அழைத்துச் செல்வதில் அவனுக்கு மிக முக்கியமான பிரச்சனையொன்றிருக்க நீயும் வருகிறாயா என கேட்பதில் தயக்கம் காட்டினாலும் அவளை மட்டும் வீட்டில் விட்டு விட்டு போவதும் அவ்வளவு உசிதமாக தோன்றவில்ல அவனுக்கு....
என்ன செய்வது???
"அப்போ இவங்களும் கிளம்புறாங்களா?"
"ஆமா வர்ஷினியும் தான்..... நீ என் கூட கடைக்கு வர்றியா?" அவளை அடுத்த கேள்வி கேட்க விடாமல் அவன் கேட்டு விட்டதில் அண்ணனை எரிச்சலாய் ஏறிட்டாள் தங்கை....
"ஓகே மாமா" முகம் விகசிக்க அவள் கூறவும் ஒளிர்ந்திருந்த மனைவியின் முகம் அப்படியே கலையிழந்து போனது.
அது அவளை அவனுடன் அழைத்துப் போகிறான் என்பதற்கு அல்லவே அல்ல.... அவள் மாமா எனும் அழைப்புக்கு அவன் எதுவும் சொல்லவில்லை அல்லவா... அதனால் தான் சட்டென சோர்ந்தது முகம்....
ஏனோ அந்த அழைப்பை வேறு யாருக்கும் தற்காலிகமாகக் கூட விட்டுக் கொடுக்க முடியவில்லை பாவையால்....
"நா... நா... வர்ல...." தைரியத்தை வரவழைத்து சொல்லி விட்டவள் சட்டென தங்களறைக்கு செல்ல ஷாலினி உட்பட இருவருக்குமே ஒன்றுமே புரியவில்லை....
முக்கியமாக கதிருக்கு.... அவனுக்கு தெரியும் தன்னவளை பற்றி... பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது இடை நடுவில் எழுந்து செல்லும் ரகமல்ல அவனவள்....
இந்த கொஞ்ச நாட்களாக அதுவும் ஷாலினி இந்த வீட்டிற்கு வந்ததற்கு பிறகு தான் இப்படி....
ஏன்???
விடை தெரியாமல் விழித்தவன் கிளம்புமாறு கூறி விட்டு தானும் மாடி ஏறினான்.
........
'நான் ஏன் இப்பிடி நடந்துக்குறேன்.... அவ மாமான்னு சொன்னா எனக்கு என்ன.... இவ்வளவு தைரியம் எங்கிருந்து வந்துது.... பேசிட்ருக்கும் போது இடை நடுவில வர்றது கூடாதுன்னு அம்மா சொல்லி இருக்காங்களே....ஒரு வேல கோபப்படுவாங்களோ' கணவன் தன் பின் வந்து நின்றது கூட தெரியாமல் அறை நடுவில் வேறோடியது போல் நின்று கொண்டிருந்தவள் "வர்ஷினி" எனும் கணவன் குரலில் திடுக்கிட்டுத் திரும்பினாள்.
அவளை நோக்கி ஒவ்வொரு எட்டையும் அவன் அழுத்தமாக எடுத்து வைக்க பயத்தில் இதயம் அதிர பின்னோக்கி சென்று கொண்டிருந்தவளுக்கு எமனாய் வந்து தடுத்தது சுவர்....
திடுக்கிட்டு மோதி நின்றவளின் அருகே வந்தவன் இடக்கையை அரணாக்க மிரண்டு போய் கணவனை ஏறிட்டாள் பாவை.....
"என்னாச்சு.... ஏன் போல?"
"அ... அ... அது அது... சும்மா மா... சு... சும்மாங்க" அவளின் வாங்க போங்க என்ற அழைப்பில் பற்றிக் கொண்டு வந்தது அவனுக்கு....
((அட பைத்தியமே.... அவள என்ன தான்டா பண்ண சொல்ற நீயி???))
"கதிர்னே கூப்புடு"
"அ... அ... அது மு... முடியாது"
" ஏன் முடியாது... நீ அப்பிடி தான் கூப்புட்ற... அவ்வளவு தான்"
"மு... முடியாதுங்க ப்... ப்ளீஸ்...."
"நோ... கால் மீ கதிர் ஆர் வேல் ஆஸ் யூர் விஷ்... சரி ஏன் அம்மா வீட்டுக்கு போல?"
"அ... அது... நா.. நா... எனக்கு... வந்து..."
"ம்...வந்து...போயி...அப்பறம்?"
"...."
"அவ மாமான்னு என்ன அழக்கறது உனக்கு பிடிக்கல... ரைட்? " ஒரு யூகத்தில் கேட்டு விட்டவனுக்கு அவள் அதிர்ந்த முகமே சந்தேகத்தை உறுதிப்படுத்த
"தாலி கட்டுன புருஷனாச்சேன்னு என் மேல லவ் வந்துடுச்சோ?" கேட்டவன் அவள் கண்கள் அதிர்ச்சியில் விரியவும் சிரித்துக் கொண்டான்.
"இ... இ... இல்ல மாமா... அப்பிடில்லாம் எ.. எதுவுமில்ல" அவசரமாக மறுத்தவளை ஆழ்ந்து பார்த்தவன்
"அப்போ என் மேல உனக்கு லவ் இல்ல அப்பிடித்தானே?" என்க மலங்க விழித்தாள் காரிகை....
"அத விடு.... அவ எனக்கு மாமான்னு சோல்றது உனக்கு ஏன் பிடிக்கலன்னு சொல்லு... விட்டுட்றேன்... "
".... "
"போக தேவயில்லன்னா இப்பிடியே என் முன்னாடி இரு"
"அ.. அது... அது... நீ... நீங்க நான் சொல்லும் போது கோ... கோபப்பட்றீங்க... அவங்க சொல்லும் போது எதுவுமே சொல்ல மாட்றீங்க... எனக்கு அவங்க அப்பிடி உங்கள கூப்புட்றது ஏ.. ஏனோ பிடிக்கல... வலிச்சுது மாமா...வலிக்குது.... ஏன் உங்களுக்கு எ... என்ன பிடிக்கல... பிடிக்கலன்னா ஏன் க.. கல்யாணம் பண்ணிகிட்டீங்க... என்ன தவிர எல்லோரையும் உங்களுக்கு புடிக்கும்ல... பட் ஏன் மாமா... என்ன ம.. மட்டும் பிடிக்கல... எ.. என்னால இதுக்கு மேல முடில... உங்க கூட நின்னு பேச கூட பயமா இருக்கு... சில கேள்விகளுக்கு விடை தெரியாம மண்டையே குழம்புது... இதுக்கு மேல ஒன்னுமே தேவயில்லன்னு சில நேரங்கள்ல செத்துப் போயிட" அடுத்த வார்த்தை பேச அவகாசமலிக்காமல் அவள் அதரங்களை சிறை செய்ய வழிந்து கொண்டிருந்த கண்ணீர் அப்படியே நின்று போனது.
மிக ஆழமான முத்தம்!!!
தன் காதலை... எல்லோரையும் விட ஏன்... அவன் தங்கையையும் விட இந்த உலகத்திலுள்ள அனைத்தையும் விட அவளைத் தான் அவனுக்கும் அவன் மனதுக்கும் பிடிக்கும் என்பதை அந்த ஒற்றை முத்தத்தில் உணர்த்தி விட எண்ணி விட்டானோ!!!
அவள் மூச்செடுக்க சிரமப்படவும் தான் தன்னிலிருந்து பிரித்தவன் அவள் முகத்தை தாங்க ஏதோ கனவு தான் கண்டு கொண்டிருக்கிறோமோ என அதிர்ச்சி மீறாமலேயே அவனையே பார்த்தாள் பெண்....
"உன்ன எனக்கு பிடிக்கலன்னு எப்போதாவது உன் கிட்ட சொல்லி இருக்கேனா நான்?" ஒற்றை புருவத்தை உயர்த்தி அவன் கேட்ட மேனரிசம் ஆணித்தரமாய் பதிந்து போனது பேதை மனதில்...
அவள் அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருக்க
"அம்மா வீட்டுக்கு போகலன்னா நீயும் என் கூட கடைக்கு கிளம்பு.... " அவள் முன் நெற்றி முடியை காது மடலுக்கு பின்னால் ஒதுக்கியவன் மனைவியின் நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட்டு விட்டு அகல அவனுக்குள் ஏதாவது நடந்து விட்டதோ என்ற வகையில் தான் இருந்தது அவன் செய்கை அவளுக்கு...
.......
" அண்ணீஈஈஈஈ....." திடீரென கேட்ட யாழினியின் குரலில் திடுக்கிட்டு கலைந்தவன், தான் அவன் விட்டுச் சென்ற கோலத்திலேயே நின்று கொண்டிருப்பது கண்டு அவசரமாக புடவையை மாற்றி விட்டு ஓடினாள்.
......................................................................
"கடைக்கு வர்றியா.... இல்ல?" அவன் கேள்வியாய் நிறுத்த
"இ.. இல்ல இல்ல நா.. நான் அ.. அம்மா வீட்டுக்கே போறேன்" அவசரமாக பதிலளித்தவள் சட்டென இறங்கிக் கொள்ள பொங்கி வந்த சிரிப்பை அடக்கி விட்டு
"குட்டிமா.... பின் வழியா யாருக்கும் சந்தேகம் வராம போங்க.... யார் கண்ணுலயும் சிக்கிடாதிங்க ஜாக்கிரதை...." என்றான் பொறுப்புள்ள அண்ணனாக....
" ஓகே ணா.... பை... அண்ணி வாங்க" அவர்கள் உருவம் கண்ணிலிருந்து மறையும் வரை பார்த்தவன் ஷாலினியை அழைத்துக் கொண்டு கிளம்பி விட்டான்.
***
யாழினி (ஹைபர் மார்க்கெட்)
காரை ஓரமாக அவன் நிறுத்திக் கூட இருக்கவில்லை முன் கண்ணாடியை திடீரென அதிவேகமாக துளைத்த தோட்டா அதே வேகத்துடன் ஷாலினியின் நெற்றிப் பொட்டை துளைத்துக் கொண்டு செல்ல கண்ணாடி உடைந்ததில் தலையை கைகளால் தாங்கி குனிந்திருந்தவன் எழுந்து அவளை பார்க்க அவள் இருந்த தோற்றத்தில் ஆயிரம் வால்ட் மின்சாரம் ஒரே நேரத்தில் தாக்கியது போல் அதிர்ந்து போய் நிலைகுலைந்து அமர்ந்திருந்தான் கதிர்வேல் கிருஷ்ணா!!!
ஆம் அவள் இறந்திருந்தாள்!
'மாமா.... உன் கூட வாழறதுக்கு எப்போவும் எனக்கு தகுதியோ கொடுப்பினையோ இல்ல போல மாமா.... இனி என்னால உன் கிட்ட இருக்க முடியாது.... நா... நான் நான் போறேன் மாமா.... அடுத்த ஜென்மத்துலயாவது உ.... உனக்கு ப... பொண்டாட்டியா ப... பொறக்கனும் மாமா.... ஐ... ஐ... ஐ லவ் யூ மாமா.... நான் போறேன்.... நான் போ... றேன்' ஷாலினியின் உடலிலிருந்த உயிர் மேல் நோக்கி செல்ல ஏதோ அசரீரியாய் ஒளித்த அவள் குரலில் "நோஓஓஓ" என கத்தியவன் கதறி அழத் துவங்கினான்!!!
தொடரும்.....
31-07-2021.
