revathyrey04
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
தீக்ஷாவிற்கு பிரபா காப்பாத்த வந்துவிட்டான் என்ற நிம்மதியை அனுபவிக்க கூட இயலாது தான் நின்றிருந்த கோலம் நினைத்து நடுங்கினாலும், எதுவும் தனக்கு நேரும் முன்னே தன்னுடைய உடன் பிறவா சகோதரனை கண்டு நெஞ்சின் ஒரு ஓரத்தினில் நிம்மதி உண்டானது.
அதற்குள் இவளினை பிடித்திருந்தவர்களின் பிடி தளர, பிரபாவை கண்டதும் அவளின் கட்டி இருந்த கைகளினாலும் அனிச்சை செயலாக கழட்டி விட்டான் ஒருவன் சிறிது முளைத்த பயத்தின் விளைவினால். வேகமாக அங்கு அடுக்கி வைக்கபட்டு இருந்த முட்டைகளின் பின் மறைந்து அமர்ந்தவள் வெடித்து கதறினாள். தீக்ஷாவினால் எதையுமே ஜீரணிக்க முடியவில்லை.
தன்னை நோக்கி வந்த இருவரையும் அருகில் கிடந்த கம்பியினை எடுத்து பலமாக ஆதி விழாது அதே சமயம் எழுந்துகொள்ள ய்து செய்து கீழே தள்ளி விட்ட பிரபா தீக்ஷாவின் ஆடைகளை எடுத்து கொண்டு துளியும் மாசு இல்லாது, தன் உடன் பிறவா சகோதரியினை தேடி சென்று அவள் அமர்ந்திருந்த முட்டைகளின் அருகில் சென்றவன் எதுவும் வாய் மொழி வார்த்தையாக அல்லாது உடைகளை மட்டும் குடுத்து விட்டு தள்ளி நின்று கொண்டான். அவனின் மனம் உலைக்களமாக கொதித்து கொண்டிருந்தது. அப்பொழுது தான் நியாபகம் வந்தவனாக ஆதிக்கு அழைத்து தாங்கள் இருக்கும் இடத்தினை தெரிவித்தவன் ஆதியும் எங்கு வந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பதையும் தெரிந்து கொண்டு அலைபேசியை அணைத்தான்.
சிறிது நேரம் முன் துப்பட்டாவினை வரும் வழியில் கண்டு கொண்டவன் அந்த பாதையில் வண்டியினை செலுத்த அங்கு கீழே சரிந்து கிடந்த தீக்ஷாவின் வண்டியினை கண்டதும்,இந்த பாதையில் தான் வண்டி சென்றிருக்க வேண்டும் என்ற நினைப்பில் தன்னுடைய வாகனத்தினை விரட்டியவன் கட்டிடத்தினையும் அடைந்துவிட்டான். தாழிடாத கதவாக இருந்ததில் பிரபா கை வைத்து சிறிது திறக்கவும் திறந்து கொண்டது கதவு. இங்கு பெரும்பாலும் யாரும் வர போவதில்லை என்றே எண்ணி இங்கு வந்தனர். ஆனால் இது ஆதியின் கட்டிடம் தான் என்றும் , இங்கு இருந்த காவலாளியும் சற்று முன் தான் அந்த இடத்தினை விட்டு அகன்றார்.
கட்டிடத்தின் உள்ளே பேச்சு குரல் கேட்க காதுகளை கூர்மையாக்கி கேட்ட பிரபா இதில் ஒருவனின் குரல் எங்கோ கேட்டது போல் தோன்ற யோசனையுடன் கதவினை திறக்க அங்கு கண்ட கட்சியில் அதிர்ந்து விட்டான். நின்றது ஒரு நொடி தான், அதன் பின் தான் அவர்களை நெருங்கி பேசியது.அதன் பின் நிகழ்ந்த நிகழ்வுகள் அவனை கொல்லாமல் கொல்ல கண்களில் பழிவாங்கும் எண்ணத்துடன் கொலைவெறியில் நின்றிருந்தான்.
இங்கு நிகழ்ந்த நிகழ்வினை தன் நண்பனிடம் சொல்லாதும் இருக்க இயலாது,சொன்னாலும் தன்னுடைய உயிர் நண்பன் தாங்கி கொள்வானா என்றும்,எதுவும் அசம்பாவிதம் நடப்பதற்கும் தான் வராவிட்டால் தன் தங்கையின் நிலை என்ன என்றும் யோசித்து நடுங்கியவன் கோபத்தினை கட்டுப்படுத்த இயலாது காற்றில் கை முஷ்டியை குத்திக்கொண்டு இருந்தான்.
அதற்குள் தீக்ஷா உடையினை மாற்றி விட்டு தயங்கி தயங்கி பயத்தினாலும்,நடுக்கத்தினாலும்,வந்தாள், அவளின் வரும் அரவம் கண்டு திரும்பியவன் தன்னை கண்டு கண்களில் கண்ணீர் குளம் கட்டி நின்றவளை கண்டவனின் கண்களும் கண்ணீரை சுரந்தது.
தீக்ஷாவின் தயக்கத்தினை கண்டு அவளின் மனம் படித்தவன் அவளை நெருங்கி கைகளை பற்றியவன் கரகரப்பான குரலில் "நீ இப்போ என்ன நினைக்கிறேன்னு புரியுதும்மா,இங்க நடந்த சம்பவத்தை இங்கயே மறந்திடுன்னு சின்ன புள்ள மாதிரிலாம் சொல்ல மாட்டேன்டா,அப்படி சொல்ல நானும் முட்டாள் இல்லை,ஆனா ஒன்னு மட்டும் மனசுல வச்சிக்கோ,நான் உன்ன என்கூட பிறந்த தங்கச்சி மாதிரி தான் நினைக்கிறேன் எப்போ நீயும் ஆதியும் லவ் பண்றீங்கன்னு தெரிஞ்சதோ அப்போ இருந்து இப்போ வர, அதனால என்ன இங்க நினைச்சு உன்ன நீயே வதைச்சி ஆதியையும் விட்டு போயிடாதடா,நீ எனக்கு குழந்தை மாதிரி மாதிரி தான், எல்லா அண்ணனுக்கும் அவனோட தங்கச்சி தான் குழந்தை தான்" என்று அவளின் கண்ணீரை துடைத்தவனை கண்டு "அண்ணா" என்று கத்தியபடி பிரபாவின் மார்பில் சாய்ந்து கதறினாள்.
அதற்குள் இவளினை பிடித்திருந்தவர்களின் பிடி தளர, பிரபாவை கண்டதும் அவளின் கட்டி இருந்த கைகளினாலும் அனிச்சை செயலாக கழட்டி விட்டான் ஒருவன் சிறிது முளைத்த பயத்தின் விளைவினால். வேகமாக அங்கு அடுக்கி வைக்கபட்டு இருந்த முட்டைகளின் பின் மறைந்து அமர்ந்தவள் வெடித்து கதறினாள். தீக்ஷாவினால் எதையுமே ஜீரணிக்க முடியவில்லை.
தன்னை நோக்கி வந்த இருவரையும் அருகில் கிடந்த கம்பியினை எடுத்து பலமாக ஆதி விழாது அதே சமயம் எழுந்துகொள்ள ய்து செய்து கீழே தள்ளி விட்ட பிரபா தீக்ஷாவின் ஆடைகளை எடுத்து கொண்டு துளியும் மாசு இல்லாது, தன் உடன் பிறவா சகோதரியினை தேடி சென்று அவள் அமர்ந்திருந்த முட்டைகளின் அருகில் சென்றவன் எதுவும் வாய் மொழி வார்த்தையாக அல்லாது உடைகளை மட்டும் குடுத்து விட்டு தள்ளி நின்று கொண்டான். அவனின் மனம் உலைக்களமாக கொதித்து கொண்டிருந்தது. அப்பொழுது தான் நியாபகம் வந்தவனாக ஆதிக்கு அழைத்து தாங்கள் இருக்கும் இடத்தினை தெரிவித்தவன் ஆதியும் எங்கு வந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பதையும் தெரிந்து கொண்டு அலைபேசியை அணைத்தான்.
சிறிது நேரம் முன் துப்பட்டாவினை வரும் வழியில் கண்டு கொண்டவன் அந்த பாதையில் வண்டியினை செலுத்த அங்கு கீழே சரிந்து கிடந்த தீக்ஷாவின் வண்டியினை கண்டதும்,இந்த பாதையில் தான் வண்டி சென்றிருக்க வேண்டும் என்ற நினைப்பில் தன்னுடைய வாகனத்தினை விரட்டியவன் கட்டிடத்தினையும் அடைந்துவிட்டான். தாழிடாத கதவாக இருந்ததில் பிரபா கை வைத்து சிறிது திறக்கவும் திறந்து கொண்டது கதவு. இங்கு பெரும்பாலும் யாரும் வர போவதில்லை என்றே எண்ணி இங்கு வந்தனர். ஆனால் இது ஆதியின் கட்டிடம் தான் என்றும் , இங்கு இருந்த காவலாளியும் சற்று முன் தான் அந்த இடத்தினை விட்டு அகன்றார்.
கட்டிடத்தின் உள்ளே பேச்சு குரல் கேட்க காதுகளை கூர்மையாக்கி கேட்ட பிரபா இதில் ஒருவனின் குரல் எங்கோ கேட்டது போல் தோன்ற யோசனையுடன் கதவினை திறக்க அங்கு கண்ட கட்சியில் அதிர்ந்து விட்டான். நின்றது ஒரு நொடி தான், அதன் பின் தான் அவர்களை நெருங்கி பேசியது.அதன் பின் நிகழ்ந்த நிகழ்வுகள் அவனை கொல்லாமல் கொல்ல கண்களில் பழிவாங்கும் எண்ணத்துடன் கொலைவெறியில் நின்றிருந்தான்.
இங்கு நிகழ்ந்த நிகழ்வினை தன் நண்பனிடம் சொல்லாதும் இருக்க இயலாது,சொன்னாலும் தன்னுடைய உயிர் நண்பன் தாங்கி கொள்வானா என்றும்,எதுவும் அசம்பாவிதம் நடப்பதற்கும் தான் வராவிட்டால் தன் தங்கையின் நிலை என்ன என்றும் யோசித்து நடுங்கியவன் கோபத்தினை கட்டுப்படுத்த இயலாது காற்றில் கை முஷ்டியை குத்திக்கொண்டு இருந்தான்.
அதற்குள் தீக்ஷா உடையினை மாற்றி விட்டு தயங்கி தயங்கி பயத்தினாலும்,நடுக்கத்தினாலும்,வந்தாள், அவளின் வரும் அரவம் கண்டு திரும்பியவன் தன்னை கண்டு கண்களில் கண்ணீர் குளம் கட்டி நின்றவளை கண்டவனின் கண்களும் கண்ணீரை சுரந்தது.
தீக்ஷாவின் தயக்கத்தினை கண்டு அவளின் மனம் படித்தவன் அவளை நெருங்கி கைகளை பற்றியவன் கரகரப்பான குரலில் "நீ இப்போ என்ன நினைக்கிறேன்னு புரியுதும்மா,இங்க நடந்த சம்பவத்தை இங்கயே மறந்திடுன்னு சின்ன புள்ள மாதிரிலாம் சொல்ல மாட்டேன்டா,அப்படி சொல்ல நானும் முட்டாள் இல்லை,ஆனா ஒன்னு மட்டும் மனசுல வச்சிக்கோ,நான் உன்ன என்கூட பிறந்த தங்கச்சி மாதிரி தான் நினைக்கிறேன் எப்போ நீயும் ஆதியும் லவ் பண்றீங்கன்னு தெரிஞ்சதோ அப்போ இருந்து இப்போ வர, அதனால என்ன இங்க நினைச்சு உன்ன நீயே வதைச்சி ஆதியையும் விட்டு போயிடாதடா,நீ எனக்கு குழந்தை மாதிரி மாதிரி தான், எல்லா அண்ணனுக்கும் அவனோட தங்கச்சி தான் குழந்தை தான்" என்று அவளின் கண்ணீரை துடைத்தவனை கண்டு "அண்ணா" என்று கத்தியபடி பிரபாவின் மார்பில் சாய்ந்து கதறினாள்.