Meerashalini
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
மாயம் செய்தாயோ ❤ 24 ❤
❤ கதைகள் பேசும்
உன் விழிகளில்..
கரைந்திட விளையும்
என்னை தவிர்த்தே..
கண்டு மறையும்
மதியென..
மறைவதும்
பின் உதிப்பதும்
என்ன மாயமோ..❤
பாதையில் கண்கள் பதிந்திருந்தாலும் கருத்து ஆபிஸில் நடந்த நிகழ்வை தான் ஒளியை சுற்றும் விட்டில் பூச்சியென சுற்றிக்கொண்டிருந்தது.
எதிரில் நின்றிருந்த வினோதை பார்த்த ரம்யாவிற்கு திக் என்றது.
அதுவும் "கண்ணாமூச்சி முடிஞ்சதா.." என கேட்டது வேறு, இவ்வளவு நேரம் அவன் பார்வையில் இருந்து அவள் தப்பித்து ஓடியதை அவன் அறிந்திருக்கிறான் என்பதையும் சொல்லாமல் சொன்னது.
சட்டென கைகளிரண்டாலும் முகத்தை மூடிக்கொண்டவள் வினோத் குனிந்து பார்க்க முயல அவனை தள்ளி விட்டு அங்கிருந்து வேகமாக ஓடி விட்டாள்.
"ஹே இரு.." வினோத் அவள் பின்னால் ஓட அவனது அவசரம் புரியாது அவனை தடுத்து நிறுத்தினாள் வினிதா.
"டேய் என்னடா நடக்குது இங்க.." வினிதா ஆச்சரியமாய் கேட்க..
"அய்யோ அதெல்லாம் உனக்கு புரியாது வழிய விடு முதல்ல..அவ போயிர போரா.." வினோத் பதற.."அதெல்லாம் முடியாது நீ சொல்லு பர்ஸ்ட்டு.." என நிற்க..
"வி ஆர் இன் லவ்.." கூறிவிட்டு வினோத் ஓட.. வினிதாவோ.. யாரு வி ஆர்.. என சீரியாசாக யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
வினோத் கூறிய பதில் தெளிவாய் ரம்யாவின் காதில் விழ சிரிப்புடனே அவன் வரும் முன் லிப்டினுள் சென்று கதவை மூடினாள்.
லிப்ட் கதவுகளோ இன்றைக்கு மட்டும் பார்த்து பிடிவாதமாய் மெதுவாக மூடுவது போல் தான் ரம்யாவிற்கு தோன்றியது.. அதுதான் உண்மை என்பது போல சிரிய இடைவெளியில் உள்ளே நுழைந்திருந்தான் வினோத்.
இதை எதிர்பார்க்காத ரம்யா பதட்டமாய் வெளியில் செல்ல பட்டனை அழுத்த போக சட்டென அவள் கையை பற்றி தடுத்தான் வினோத்.
ரம்யாவிற்கு அந்த மெல்லிய தீண்டலும் சிலிர்த்தது. பேசாமல் தலையை குனித்து கொண்டவளையே இமைக்காது பார்த்திருந்தான் வினோத்.
அவன் என்ன நினைத்தானோ மெதுவாய் அவளை நெருங்க ஆரம்பிக்க அதே நேரம் லிப்ட் கதவும் திறக்க பட்டென அவனை தள்ளி விட்டு ஓடினாள் ரம்யா.
இப்போது நினைத்தாலும் இலேசாக நடுங்கியது. சிரிப்புடனே தன் ஸ்கூட்டி பக்கமாய் நடந்தாள்.
அவளுக்கு ஏதோ ஒரு இனம் புரியா உணர்வுக்குள் சிக்குண்டது போல் இருந்தது. வினோத் என்றால் ரம்யாவிற்கு கண்டது முதலே காதல் என்பது போல் தான். ஆனால் சொல்ல நினைத்ததும் இல்லை சொல்ல வேண்டும் என்ற உந்துதலும் வந்ததில்லை.
சாருவை பற்றியே அவன் கதைக்கும் நேரங்களில் மனம் வலித்தாலும் அவனுக்கு பிடித்த பெண்ணுடன் அவன் வாழ்க்கை அமைந்தால் தானே சந்தோஷம் என ஏற்றுக்கொண்டாள். ஆனால் இன்று வினோத் உடைந்து போய் இருப்பதை பார்த்தவளுக்கு அவளை மீறியே உனக்கு நான் இருக்கிறேன் எப்பவும் என்பதை காதலை சொல்லியதன் மூலம் உணர்த்தி விட்டாள். கூறிய பின்தான் உணர்ந்தவளுக்கு ஏனோ கூறாமலே இருந்திருக்கலாம் என மனம் அடித்துக்கொண்டது உண்மை. அதனால் தான் அவனை பார்ப்பதையும் தவிர்த்தே இருந்தாள். இந்த மனநிலை லிப்டினுள் அவன் வந்த நொடி வரை தான்.
அவனது பார்வை செய்கை என அனைத்திலும் வித்தியாசத்தை உணர்ந்தாள் ரம்யா. அது தெளிவாய் அவனிற்கும் அவளை பிடித்திருக்கிறது என்பதை காட்டியது. மனதில் குழப்பம் அகல இப்போதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு தான் நிலவியது. தானாக சிரித்துக்கொண்டே நடந்தாள் ரம்யா.
"மெதுவா மெதுவா எங்க ஓடிற போகுது" எங்கே நிமிர்ந்தாலும் அந்த ஐஸ்க்ரீம் காணாமல் போய் விடுமோ என்பது போல் மும்முரமாய் மூன்றாவது கப்பை காலி செய்து கொண்டிருந்தவளை பார்த்து கேட்டான் சக்தி.
பதிலென தலையை எல்லா பக்கமும் ஆட்டி விட்டு அவள் வேலையை தொடர.. இதை இல்லை என்று எடுப்பதா ஆம் என்று எடுப்பதா என அவளை பார்த்தான்.
எதற்கோ ப்ச் என சலித்துக்கொண்டவள் இவ்வளவு நேரம் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த கரண்டியை அங்கிருந்த காலி கப்பினுள் வைத்து விட்டு கையால் உண்ண ஆரம்பித்து விட்டாள்.
"ஹே என்ன பன்னுற.." சக்தி சிரிப்புடனே கேட்க..
"சார் இந்த கரண்டி குட்டியா இருக்கு.. இதால சாப்பிட்டா நீங்க நாளைக்கு வர இங்க தான் உட்கார்ந்திருக்கனும்.."தலையை நிமிர்த்தாமலே கூறிவிட்டு அவள் சாப்பிட..
"நீ சாப்பிடுற பார்ஸ்ட்டுக்கு எந்த குட்டி கரண்டியால சாப்பிட்டாலும் அஞ்சு நிமிஷம் கூட போகாது.." சக்தி கூறிவிட்டு போன் வர அதை எடுத்து பேச தொடங்கி விட்டான்.
பேசி முடித்து விட்டு அவனது ஐஸ் க்ரீமை சாப்பிடலாம் என தேட அங்கு அந்த கப் இல்லை. இருக்குமோ என்ற எண்ணத்தோடு சாரு லைனாக வைத்திருந்த கப்பை எண்ணி பார்க்க அங்கு ஆறாவது இன்னொன்று முளைத்திருந்தது.
அவன் கண்டுபிடித்து விட்டான் என்பதை அறிந்த சாரு.." இல்லல்லலல சார் நீங்க சாப்பிடல்லயா..இங்க வேற எறும்பு எல்லாம் சுத்திட்டு இருக்கா.. எதற்கு வீணாக்கனும்னு தான்.." என இழுக்க..
"கொஞ்சம் மெல்ட் ஆகினா நல்லா இருக்குமேன்னு வச்சேன்.. அத சாப்பிட்டுட்டு நல்லா கதையா சொல்லு.. சரி வா போகலாம்.." சக்தி எழ முயல.. சாருவோ விழித்துக்கொண்டு கைகளை பார்க்க..
"என்ன.." என்றான் சக்தி.
"கழுவனும்ல.." என்றாள் அவள்.
"டிஷு இதோ இருக்கே.."
"சார் இந்த டிஷுவ இந்த கையால எடுத்து அந்த கைய துடைச்சா இந்த கையில உள்ள ஐஸ் டிஷுல பட்றும்ல.. அப்படி இல்லாம அந்த கையால எடுத்து இந்த கைய.." சாரு கூறிக்கொண்டே போக.. அவளை போதும் என தடுத்தான் சக்தி.
அங்கிருந்த டிஷுவை எடுத்தவன்..
"கையை நீட்டு.."என்றான். சாருவும் நீட்ட.. மென்மையாய் கைகளை பற்றி துடைத்து விட்டான் சக்தி.
அவன் துடைத்து விட்ட பின்.. கைகளை ஒட்டி பார்த்தவள்.." பிசு பிசுன்னு இருக்கு சார்.. எனக்கு தண்ணில கழுவனும்.. " என்று மீண்டும் ஒரு பிரச்சனையை அவள் ஆரம்பிக்க.. கஷ்டப்பட்டு சமாளித்து அழைத்து சென்றான் சக்தி.
அங்கு நடந்த அனைத்தையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அந்த இருவருக்குமே பொறுமை எல்லையைக் கடக்க ஆரம்பித்தாலும், அதில் ஒருவர் பொங்கி எழுந்த கோபத்தை அடக்க முடியாமல் மேசையின் மீது வைத்திருந்த தண்ணீர்க் கண்ணாடி கோப்பையை தள்ளி விட, அது துகள் துகளாக உடைந்த சத்தத்தில் அங்கே சட்டென அமைதி நிலவியது.
வரும் வழி எங்கும் கதை கதையாய் கூறிக்கொண்டே வந்தாள் சாரு. சக்தியும் அமைதியாய் கேட்டுக்கொண்டே வர.. ஒரு வேள சும்மா உம் சொல்றானோ என சந்தேகம் சாருவிற்கு எழ..
"சார்.."
"ம்ம்.."
"காயத்ரிக்கும் எனக்கும் வந்த சண்டைக்கு அப்புறம் நான் அவகிட்ட எத்துன நாள் கழிச்சி பேசினேன் சொல்லுங்க.."
சந்தேகத்தை தீர்க்கவென தான் கூறிய கதைகளில் இருந்து ஒரு கேள்வியை அவள் கேட்க..
"என்ன சொல்வது.." என யோசித்த சக்தி.. வாய்க்கு வந்த.."நாலு.." என்ற எண்ணை கூற அவ்வளவு தான்..
"நான் சொன்ன கதை எதுவுமே நீங்க கேட்கல்ல..இல்லனா பத்து எப்படி நாலு ஆகும் சொல்லுங்க..பேசாதீங்க சார் நீங்க.." முகத்தை உம் என்று வைத்துக்கொண்டு திரும்பி அமர்ந்து கொண்டாள் சாரு..
இறங்கி வந்து சமாளிப்பது என்ற ஒன்றே இதுவரை அறிந்திராத சக்தியோ எப்படி சமாளிப்பது என தெரியாமல் நிமிடத்திற்கு ஒரு முறை அவளை திரும்பி பார்த்துக்கொண்டு வந்தான். இதற்குள் வீடும் வந்து விட டக்கென அவனுக்கு முன்னதாகவே இறங்கி உள்ளே சென்றாள் சாரு.
உள்ளே நுழைந்த சக்தியும் சாருவிற்கு பின்னாலேயே செல்ல..அங்கு நேரதிரே சாவித்ரி வருவதை கண்டதும் யூ டர்ன் போட்டவன் படிகளில் ஏற ஆரம்பித்து விட்டான்.
"வாம்மா சாரு.. ட்ரெஸ்ஸெல்லாம் என்னடா.."
"சக்தி சார் ஐஸ் க்ரீம் வாங்கி கொடுத்தாங்கம்மா அது சாப்பிடும் போது பட்டிரிச்சி" சாரு கூறிவிட...
சக்திக்கு தானே தெரியும் இந்நேரம் அனைவரது பார்வையும் படிகளில் திரும்பி நின்றிருந்த அவனை மொய்த்திருக்கும் என.
"தள்ளுங்க சார் படியிலே இருந்துட்டு கனவு காணாம.." அவனை இடித்துக்கொண்டு வேறு ஏறிச்சென்றாள் சாரு.
"இந்த குட்டி சாத்தான் எல்லாத்தையும் உலறி வக்கிறது..அப்புறம் வர வர பயம் கூட இல்லாம போயிரிச்சி..அத திட்ட கூட முடியல..சக்தி என்னடா பன்ன போற நீ.." நொந்து கொண்டான் அவன்.
*************
மாயா வீட்டிற்கு வர அங்கு மதன் இருக்கவில்லை. சாரதா தான் சோகமாய் அமர்ந்திருந்தார்.
"ம்மா என்ன மகன் போன கவலையோ.." விளையாட்டாய் கேட்டுக்கொண்டே வந்து அவர் அருகில் அமர்ந்தாள் மாயா.
"என்னடாம்மா பன்ன.. ஆண் பிள்ளையா இருந்தா இப்படிதான்.. கூட இருக்க ஒரு பொண்ண கூட எனக்கு கொடுக்கல்லையே கடவுள்.." சாரதா அழுகையை அடக்கிக்கொண்டு கூற.. அவர் பேசும் வழியிலே பேசினாள் அழுது விடுவார் என உணர்ந்தவள் அவரது மனநிலையை மாற்ற எண்ணி.. முகத்தை கோபமாய் வைத்துக்கொண்டு திரும்பி அமர்ந்து கையை கட்டிக்கொண்டாள்.
"என்னடா கேவிச்சிட்ட.."சாரதா அவள் நாடியை பற்றி திருப்பிக்கொண்டே கேட்க..
"பின்ன நீங்களே சொல்லிட்டீங்களே நான் உங்க பொண்ணு இல்லைன்னு.."
"நான் எப்போடா சொன்னேன்.." சாரதா பதறிக்கொண்டு கேட்க..பின்தான் அவள் எதற்கு அப்படி கூறுகிறாள் என்பது புரிய..அவளை இறுக்கமாக அணைத்துக்கொண்டார் சாரதா.
பதிலுக்கு மாயாவும் இறுக்கமாய் அணைத்துக்கொள்ள..அவள் தலையை வருடிக்கொண்டே.. "கடவுளே மாயாவ மட்டும் என்கிட்ட இருந்து பிரிச்சிராத.." என வேண்டிக்கொண்டார். ஆனால் அவருக்கு தெரியவில்லை அந்த நேரம் அவரது வேண்டுதல் கடவுளுக்கு எட்டாமலே போக போகிறது என்று.
____________________________________________
கருத்துக்களை பகிர
❤ கதைகள் பேசும்
உன் விழிகளில்..
கரைந்திட விளையும்
என்னை தவிர்த்தே..
கண்டு மறையும்
மதியென..
மறைவதும்
பின் உதிப்பதும்
என்ன மாயமோ..❤
பாதையில் கண்கள் பதிந்திருந்தாலும் கருத்து ஆபிஸில் நடந்த நிகழ்வை தான் ஒளியை சுற்றும் விட்டில் பூச்சியென சுற்றிக்கொண்டிருந்தது.
எதிரில் நின்றிருந்த வினோதை பார்த்த ரம்யாவிற்கு திக் என்றது.
அதுவும் "கண்ணாமூச்சி முடிஞ்சதா.." என கேட்டது வேறு, இவ்வளவு நேரம் அவன் பார்வையில் இருந்து அவள் தப்பித்து ஓடியதை அவன் அறிந்திருக்கிறான் என்பதையும் சொல்லாமல் சொன்னது.
சட்டென கைகளிரண்டாலும் முகத்தை மூடிக்கொண்டவள் வினோத் குனிந்து பார்க்க முயல அவனை தள்ளி விட்டு அங்கிருந்து வேகமாக ஓடி விட்டாள்.
"ஹே இரு.." வினோத் அவள் பின்னால் ஓட அவனது அவசரம் புரியாது அவனை தடுத்து நிறுத்தினாள் வினிதா.
"டேய் என்னடா நடக்குது இங்க.." வினிதா ஆச்சரியமாய் கேட்க..
"அய்யோ அதெல்லாம் உனக்கு புரியாது வழிய விடு முதல்ல..அவ போயிர போரா.." வினோத் பதற.."அதெல்லாம் முடியாது நீ சொல்லு பர்ஸ்ட்டு.." என நிற்க..
"வி ஆர் இன் லவ்.." கூறிவிட்டு வினோத் ஓட.. வினிதாவோ.. யாரு வி ஆர்.. என சீரியாசாக யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
வினோத் கூறிய பதில் தெளிவாய் ரம்யாவின் காதில் விழ சிரிப்புடனே அவன் வரும் முன் லிப்டினுள் சென்று கதவை மூடினாள்.
லிப்ட் கதவுகளோ இன்றைக்கு மட்டும் பார்த்து பிடிவாதமாய் மெதுவாக மூடுவது போல் தான் ரம்யாவிற்கு தோன்றியது.. அதுதான் உண்மை என்பது போல சிரிய இடைவெளியில் உள்ளே நுழைந்திருந்தான் வினோத்.
இதை எதிர்பார்க்காத ரம்யா பதட்டமாய் வெளியில் செல்ல பட்டனை அழுத்த போக சட்டென அவள் கையை பற்றி தடுத்தான் வினோத்.
ரம்யாவிற்கு அந்த மெல்லிய தீண்டலும் சிலிர்த்தது. பேசாமல் தலையை குனித்து கொண்டவளையே இமைக்காது பார்த்திருந்தான் வினோத்.
அவன் என்ன நினைத்தானோ மெதுவாய் அவளை நெருங்க ஆரம்பிக்க அதே நேரம் லிப்ட் கதவும் திறக்க பட்டென அவனை தள்ளி விட்டு ஓடினாள் ரம்யா.
இப்போது நினைத்தாலும் இலேசாக நடுங்கியது. சிரிப்புடனே தன் ஸ்கூட்டி பக்கமாய் நடந்தாள்.
அவளுக்கு ஏதோ ஒரு இனம் புரியா உணர்வுக்குள் சிக்குண்டது போல் இருந்தது. வினோத் என்றால் ரம்யாவிற்கு கண்டது முதலே காதல் என்பது போல் தான். ஆனால் சொல்ல நினைத்ததும் இல்லை சொல்ல வேண்டும் என்ற உந்துதலும் வந்ததில்லை.
சாருவை பற்றியே அவன் கதைக்கும் நேரங்களில் மனம் வலித்தாலும் அவனுக்கு பிடித்த பெண்ணுடன் அவன் வாழ்க்கை அமைந்தால் தானே சந்தோஷம் என ஏற்றுக்கொண்டாள். ஆனால் இன்று வினோத் உடைந்து போய் இருப்பதை பார்த்தவளுக்கு அவளை மீறியே உனக்கு நான் இருக்கிறேன் எப்பவும் என்பதை காதலை சொல்லியதன் மூலம் உணர்த்தி விட்டாள். கூறிய பின்தான் உணர்ந்தவளுக்கு ஏனோ கூறாமலே இருந்திருக்கலாம் என மனம் அடித்துக்கொண்டது உண்மை. அதனால் தான் அவனை பார்ப்பதையும் தவிர்த்தே இருந்தாள். இந்த மனநிலை லிப்டினுள் அவன் வந்த நொடி வரை தான்.
அவனது பார்வை செய்கை என அனைத்திலும் வித்தியாசத்தை உணர்ந்தாள் ரம்யா. அது தெளிவாய் அவனிற்கும் அவளை பிடித்திருக்கிறது என்பதை காட்டியது. மனதில் குழப்பம் அகல இப்போதோ ஒரு இனம் புரியாத உணர்வு தான் நிலவியது. தானாக சிரித்துக்கொண்டே நடந்தாள் ரம்யா.
"மெதுவா மெதுவா எங்க ஓடிற போகுது" எங்கே நிமிர்ந்தாலும் அந்த ஐஸ்க்ரீம் காணாமல் போய் விடுமோ என்பது போல் மும்முரமாய் மூன்றாவது கப்பை காலி செய்து கொண்டிருந்தவளை பார்த்து கேட்டான் சக்தி.
பதிலென தலையை எல்லா பக்கமும் ஆட்டி விட்டு அவள் வேலையை தொடர.. இதை இல்லை என்று எடுப்பதா ஆம் என்று எடுப்பதா என அவளை பார்த்தான்.
எதற்கோ ப்ச் என சலித்துக்கொண்டவள் இவ்வளவு நேரம் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்த கரண்டியை அங்கிருந்த காலி கப்பினுள் வைத்து விட்டு கையால் உண்ண ஆரம்பித்து விட்டாள்.
"ஹே என்ன பன்னுற.." சக்தி சிரிப்புடனே கேட்க..
"சார் இந்த கரண்டி குட்டியா இருக்கு.. இதால சாப்பிட்டா நீங்க நாளைக்கு வர இங்க தான் உட்கார்ந்திருக்கனும்.."தலையை நிமிர்த்தாமலே கூறிவிட்டு அவள் சாப்பிட..
"நீ சாப்பிடுற பார்ஸ்ட்டுக்கு எந்த குட்டி கரண்டியால சாப்பிட்டாலும் அஞ்சு நிமிஷம் கூட போகாது.." சக்தி கூறிவிட்டு போன் வர அதை எடுத்து பேச தொடங்கி விட்டான்.
பேசி முடித்து விட்டு அவனது ஐஸ் க்ரீமை சாப்பிடலாம் என தேட அங்கு அந்த கப் இல்லை. இருக்குமோ என்ற எண்ணத்தோடு சாரு லைனாக வைத்திருந்த கப்பை எண்ணி பார்க்க அங்கு ஆறாவது இன்னொன்று முளைத்திருந்தது.
அவன் கண்டுபிடித்து விட்டான் என்பதை அறிந்த சாரு.." இல்லல்லலல சார் நீங்க சாப்பிடல்லயா..இங்க வேற எறும்பு எல்லாம் சுத்திட்டு இருக்கா.. எதற்கு வீணாக்கனும்னு தான்.." என இழுக்க..
"கொஞ்சம் மெல்ட் ஆகினா நல்லா இருக்குமேன்னு வச்சேன்.. அத சாப்பிட்டுட்டு நல்லா கதையா சொல்லு.. சரி வா போகலாம்.." சக்தி எழ முயல.. சாருவோ விழித்துக்கொண்டு கைகளை பார்க்க..
"என்ன.." என்றான் சக்தி.
"கழுவனும்ல.." என்றாள் அவள்.
"டிஷு இதோ இருக்கே.."
"சார் இந்த டிஷுவ இந்த கையால எடுத்து அந்த கைய துடைச்சா இந்த கையில உள்ள ஐஸ் டிஷுல பட்றும்ல.. அப்படி இல்லாம அந்த கையால எடுத்து இந்த கைய.." சாரு கூறிக்கொண்டே போக.. அவளை போதும் என தடுத்தான் சக்தி.
அங்கிருந்த டிஷுவை எடுத்தவன்..
"கையை நீட்டு.."என்றான். சாருவும் நீட்ட.. மென்மையாய் கைகளை பற்றி துடைத்து விட்டான் சக்தி.
அவன் துடைத்து விட்ட பின்.. கைகளை ஒட்டி பார்த்தவள்.." பிசு பிசுன்னு இருக்கு சார்.. எனக்கு தண்ணில கழுவனும்.. " என்று மீண்டும் ஒரு பிரச்சனையை அவள் ஆரம்பிக்க.. கஷ்டப்பட்டு சமாளித்து அழைத்து சென்றான் சக்தி.
அங்கு நடந்த அனைத்தையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்த அந்த இருவருக்குமே பொறுமை எல்லையைக் கடக்க ஆரம்பித்தாலும், அதில் ஒருவர் பொங்கி எழுந்த கோபத்தை அடக்க முடியாமல் மேசையின் மீது வைத்திருந்த தண்ணீர்க் கண்ணாடி கோப்பையை தள்ளி விட, அது துகள் துகளாக உடைந்த சத்தத்தில் அங்கே சட்டென அமைதி நிலவியது.
வரும் வழி எங்கும் கதை கதையாய் கூறிக்கொண்டே வந்தாள் சாரு. சக்தியும் அமைதியாய் கேட்டுக்கொண்டே வர.. ஒரு வேள சும்மா உம் சொல்றானோ என சந்தேகம் சாருவிற்கு எழ..
"சார்.."
"ம்ம்.."
"காயத்ரிக்கும் எனக்கும் வந்த சண்டைக்கு அப்புறம் நான் அவகிட்ட எத்துன நாள் கழிச்சி பேசினேன் சொல்லுங்க.."
சந்தேகத்தை தீர்க்கவென தான் கூறிய கதைகளில் இருந்து ஒரு கேள்வியை அவள் கேட்க..
"என்ன சொல்வது.." என யோசித்த சக்தி.. வாய்க்கு வந்த.."நாலு.." என்ற எண்ணை கூற அவ்வளவு தான்..
"நான் சொன்ன கதை எதுவுமே நீங்க கேட்கல்ல..இல்லனா பத்து எப்படி நாலு ஆகும் சொல்லுங்க..பேசாதீங்க சார் நீங்க.." முகத்தை உம் என்று வைத்துக்கொண்டு திரும்பி அமர்ந்து கொண்டாள் சாரு..
இறங்கி வந்து சமாளிப்பது என்ற ஒன்றே இதுவரை அறிந்திராத சக்தியோ எப்படி சமாளிப்பது என தெரியாமல் நிமிடத்திற்கு ஒரு முறை அவளை திரும்பி பார்த்துக்கொண்டு வந்தான். இதற்குள் வீடும் வந்து விட டக்கென அவனுக்கு முன்னதாகவே இறங்கி உள்ளே சென்றாள் சாரு.
உள்ளே நுழைந்த சக்தியும் சாருவிற்கு பின்னாலேயே செல்ல..அங்கு நேரதிரே சாவித்ரி வருவதை கண்டதும் யூ டர்ன் போட்டவன் படிகளில் ஏற ஆரம்பித்து விட்டான்.
"வாம்மா சாரு.. ட்ரெஸ்ஸெல்லாம் என்னடா.."
"சக்தி சார் ஐஸ் க்ரீம் வாங்கி கொடுத்தாங்கம்மா அது சாப்பிடும் போது பட்டிரிச்சி" சாரு கூறிவிட...
சக்திக்கு தானே தெரியும் இந்நேரம் அனைவரது பார்வையும் படிகளில் திரும்பி நின்றிருந்த அவனை மொய்த்திருக்கும் என.
"தள்ளுங்க சார் படியிலே இருந்துட்டு கனவு காணாம.." அவனை இடித்துக்கொண்டு வேறு ஏறிச்சென்றாள் சாரு.
"இந்த குட்டி சாத்தான் எல்லாத்தையும் உலறி வக்கிறது..அப்புறம் வர வர பயம் கூட இல்லாம போயிரிச்சி..அத திட்ட கூட முடியல..சக்தி என்னடா பன்ன போற நீ.." நொந்து கொண்டான் அவன்.
*************
மாயா வீட்டிற்கு வர அங்கு மதன் இருக்கவில்லை. சாரதா தான் சோகமாய் அமர்ந்திருந்தார்.
"ம்மா என்ன மகன் போன கவலையோ.." விளையாட்டாய் கேட்டுக்கொண்டே வந்து அவர் அருகில் அமர்ந்தாள் மாயா.
"என்னடாம்மா பன்ன.. ஆண் பிள்ளையா இருந்தா இப்படிதான்.. கூட இருக்க ஒரு பொண்ண கூட எனக்கு கொடுக்கல்லையே கடவுள்.." சாரதா அழுகையை அடக்கிக்கொண்டு கூற.. அவர் பேசும் வழியிலே பேசினாள் அழுது விடுவார் என உணர்ந்தவள் அவரது மனநிலையை மாற்ற எண்ணி.. முகத்தை கோபமாய் வைத்துக்கொண்டு திரும்பி அமர்ந்து கையை கட்டிக்கொண்டாள்.
"என்னடா கேவிச்சிட்ட.."சாரதா அவள் நாடியை பற்றி திருப்பிக்கொண்டே கேட்க..
"பின்ன நீங்களே சொல்லிட்டீங்களே நான் உங்க பொண்ணு இல்லைன்னு.."
"நான் எப்போடா சொன்னேன்.." சாரதா பதறிக்கொண்டு கேட்க..பின்தான் அவள் எதற்கு அப்படி கூறுகிறாள் என்பது புரிய..அவளை இறுக்கமாக அணைத்துக்கொண்டார் சாரதா.
பதிலுக்கு மாயாவும் இறுக்கமாய் அணைத்துக்கொள்ள..அவள் தலையை வருடிக்கொண்டே.. "கடவுளே மாயாவ மட்டும் என்கிட்ட இருந்து பிரிச்சிராத.." என வேண்டிக்கொண்டார். ஆனால் அவருக்கு தெரியவில்லை அந்த நேரம் அவரது வேண்டுதல் கடவுளுக்கு எட்டாமலே போக போகிறது என்று.
____________________________________________
கருத்துக்களை பகிர