All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.
ஈரமான பதிவுகள்.தொடர்ச்சியாக ரயில் பயணம் போவது போல வந்து கொண்டே இருக்கிறது. இறந்தகாலத்திற்கும் எதிர்காலத்திற்கும் இடையே உள்ள இடைப்பட்ட காலத்தில் ஒருஉயிரின் பாசம்,ஆசை,விருப்பம்,நேசம்,கனவு அத்தனையும் சிதைந்து போனது கண்ணூடாகத் தெரிகிறது. பயணத்தின் முடிவில் என்ன வைத்திருக்கப் போகிறீர்களோ?. பூட்டிய கதவுக்குப் பின்னால் புதையலா அல்லது பூதமாங்கிற நிலைமையில் நிறுத்துட்டீங்களே.. ஒரு நாள் விடிவுகாலம் பிறக்கும் என்று நினைப்போர் மண்ணோடு போன கதை நெஞ்சைக் கலங்க வைக்கிறது.
இயற்கைப் பேரிடரே தேவலாம் போல.
படிச்சுருக்கேன் மாதாஜி, கண்டிப்பா வெவ்வேறு பாதையில் கதை மாந்தர்கள் பயணித்தாலும் மீளா வலி கொண்ட பாதைகள் .கடவுள் கண்ணை மூடி கொண்டாரா இங்கு நடக்கும் அநீதிகளை பார்த்து .
எவ்வளவு அழகாகா மலர வேண்டிய காதல் இப்படி அதற்கு எதிர் காலமே இல்லாமல் போய்விட்டதே, சுதந்திரம் மனசில் எவ்வளவு ஏக்கம், ஆசை, எதிர் பார்ப்பு, நமக்காக அன்னையாவது காத்திருப்பாரா என்று, தங்கை, தம்பி வாழக்கை எப்படி இருக்கும் என்று பல ஆசைகளுடன் பயணிக்கும் அவனுக்கு இன்னும் என்ன காத்திருகோ, என்னால் இந்த வரிகளை படிக்கும் போது சத்தியமா முடியல, கண்ணீர் வந்துவிட்டது.
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
