Vimala subramani
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
அத்தியாயம் 16
பார்க்கில் இருந்து வீட்டிற்கு வேகமாக வந்த வானதி தன்னுடைய பையை அங்கிருந்த சோபாவில் போட்டு விட்டு சமயலறைக்குள் சென்று தண்ணீரை குடித்தவுடன் தான் அவளுடைய கோவம் சற்று அடங்கியது போல் இருந்தது. இப்படி திடீரென அவன் மனதில் இருப்பதை கூறுவான் என்று அவள் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை பிறந்த நாளன்று அவனுடைய மனதை கஷ்டப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக பதிலுக்கு எதுவும் பேசாமல் வந்து விட்டாள் ஆனாலும் அவன் சொல்லிய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அவள் காதுகளுக்குள் கேட்டுக் கொண்டே இருப்பதை போல் தோன்றியது.
மும்பைக்கு செல்ல நேரம் ஆகியதால் வேகமாக தனக்கு தேவையான அனைத்து பொருட்களையும் எடுத்து வைத்து விட்டு தயாராகி கொண்டிருந்த போது அந்த அறைக்குள் நுழைந்தான் ஷக்தி. அவன் கிளம்பி தயாராகி இருப்பதை கண்ட ஷக்தி, “ நான் கூட நீ எங்க போகாம இருந்துடுவியோன்னு நினைச்சேன் ஆதி “ என்றவனின் குரலில் அவனை திரும்பி பார்த்தவன், “ நான் ஏன் போகாம இருக்க போறேன்.... எதாவது உளறனும்ன்னு முடிவோடு இருக்கியா “ என்றான்.
ஷக்தி, “ அது இல்ல ஆதி.... நீ சிஸ்டர பாக்க போனல அதான் வந்தவுடனே மைண்டை மாத்திக்கிட்டியோன்னு தான் “ என்று கூறி சிரித்தவனை பார்த்த ஆதி எதுவும் கூறாமல் அமைதியாக அவன் வேலையை பார்த்து கொண்டிருந்தான். ‘ என்ன இவன் வானதியை பத்தி பேசினாலே முகம் ப்ரைட் ஆயிடும் இப்ப என்னன்னா அமைதியா இருக்கான். ஒரு வேளை பாக்க போன இடத்துல எதாவது நடந்து இருக்குமோ ‘ என்று நினைத்தவன் அவன் அருகில் சென்ற ஷக்தி, “ என்னாச்சு ஆதி சிஸ்டர் கூட பிரச்சனையா.... நீ ஏன் ஒரு மாதிரியா இருக்க” என்று கேட்டான்.
அவன் அப்படி கேட்டதும் எதுவும் மறைக்க தோன்றாமல் மதியம் வானதியை சந்தித்தப்பின் நடந்த அனைத்தையும் ஒன்று விடாமல் கூறினான். அதை கேட்ட ஷக்தி, “ என்னடா இப்படி திடீர்ன்னு உன் மனசுல இருக்கறதை சொல்லிட்ட.... சரி சிஸ்டர் எதுவும் சொல்லலியா “.
ஆதி, “ அவ என்னை திட்டி இருந்தா கூட பரவால ஆனா எதுவும் பேசாமா போய்ட்டா அதான் மனசுக்கு கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு “.
ஷக்தி, “ ஆதி சிஸ்டர் மனசுல நீ இருக்க அதனால தான் பிறந்த நாள் அதுவுமா உன் மனசு கஷ்டப்படக் கூடாதுன்னு தான் எதுவும் சொல்லாம போய் இருக்கா.... ஒரு வேலை உன்னை பிடிக்கலனா முகத்துக்கு நேரா சொல்லி இருப்பால ஏதோ ஒன்னு அவள தடுக்குது....நீ சொன்ன உடனே ஒத்துக்க கூடாதுன்னு பிடிவாதமா இருக்குமோ.... ஆனாலும் இவ்வளவு பிடிவாதம் இருக்க கூடாது ஆதி “ .
அவன் கூறியதை கேட்டு சிரித்த ஆதி, “ நீ சொல்ற மாதிரி மட்டும் இருந்தா அதை விட சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையில் வேற என்ன இருக்கு.... அப்பறம் என்னோட மனைவிக்கு இந்த அளவுக்கு கூட பிடிவாதம் இல்லனா எப்படி.... உண்மைய சொல்லனும்ன்னா எனக்கு அவளோட குணம் எப்பவும் பிடிக்கும்.... . ஷக்தி ஷர்மீ கூட கொஞ்சம் டைம் ஸ்பென்ட் பன்னிட்டு வா புரிதா.... இந்த ரிஷி கிட்ட நான் சொன்ன வேலை எந்த லெவெல்ல இருக்குன்னு தெரில கொடுத்த டைம் முடிய போகுது அவன் உனக்கு போன் பன்னா எல்லாம் டீட்டைல்யயும் என்னோட மெயில்க்கு அனுப்ப சொல்லு சரியா “ என்று அவன் கூறிய அனைத்திற்கும் தான் பார்த்து கொள்வதாக உறுதியளித்து ஆதியை வழியனுப்பி வைத்தான்.
அன்று வேலையில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து வானதியை கவனித்து கொண்டு தான் இருந்தாள் மித்ரா. இன்று அவளின் அன்னையின் பிறந்த நாள் என்பதால் அவர்களின் நினைவில் இருப்பதால் இவ்வாறு சோகமாக இருப்பது போல் அவளுக்கு தோன்றியது. அதனால் அவளை எந்த தொந்தரவும் செய்யாமல் அவள் போக்கிலே விட்டு விட்டாள். வானதியின் எண்ணம் முழுவதும் அருளே நிறைந்திருந்தான். இனி அவனை பற்றி நினைக்க கூடாது என்று எண்ணினாலும் மனம் அவள் அறியாமல் அவனையே நினைக்க வைத்தது.
அடுத்த நாள் காலையில் இருந்து ஆதிக்கு மும்பையில் இருக்கும் கம்பெனியின் பிரச்சனையை பற்றி தெரிந்து கொண்டு அதை சரி செய்யவே நேரம் சரியாக இருந்தது. அந்த நெருக்கடியான நேரத்திலும் சிறிய இடைவேளை கிடைக்கும் போது எல்லாம் வானதிக்கு எப்போதும் போலவே மெசேஜ் அனுப்பி கொண்டு தான் இருந்தான். அவை அனைத்தையும் அவள் பார்த்தாலும் எதற்குமே பதில் அனுப்பவில்லை. அதற்கு அவன் பெரிதாக கவலைப்படவில்லை அவள் தான் அனுப்பியவற்றை பார்ப்பதே அவனுக்கு ஒரு பக்கம் நிம்மதியாக இருந்தாலும் அவளின் குரலை கேட்க வேண்டும் என்று அவன் அழைத்த போது எல்லாம் ஒரு முறைக் கூட எடுக்கவே இல்லை என்பது அவனுக்கு சிறிது ஏமாற்றமாகவே இருந்தது.
அடுத்த நாள் ஸ்கூலுக்கு சென்ற போது தான் வானதியின் மனதிற்கு சற்று நிம்மதியாக இருந்தது. நாளையில் இருந்து அவள் பள்ளியில் விடுமுறை ஆரம்பமாகிறது. அதனால் வேலைகள் அதிகமாக இருந்ததால் வேறு எதை பற்றியும் சிந்திக்க நேரம் இல்லாது போனது. மாலை விடு வந்தவுடன் தன்னுடைய போனை எடுத்து பார்த்த போது தான் தெரிந்தது ஆதி சொன்னதை போலவே பல மெசேஜ் அனுப்பி வைத்துள்ளதை அனைத்தையும் பார்த்தாலும் எதற்குமே அவளுக்கு பதில் அனுப்ப மனம் வரவில்லை. சரியாக அதே நேரம் அவன் அவளை அழைத்தான். அதில் ஒளிர்ந்த அவன் பெயரை பார்க்கும் போது எடுக்க தோன்றினாலும் அவளால் அதை எடுக்க முடியவில்லை.
மாலை விடு வந்த மித்ராவுக்கு வானதியின் செயல்கள் அனைத்தும் வித்தியாசமாக இருப்பதை போலவே தோன்றியது. அதுவும் அவள் கைப்பேசிக்கு ஒரு அழைப்பு வருவதும் அதை அவள் அது முழுவதும் நிற்க்கும் வரை பார்ப்பதுமாக இருப்பவளை காணும் போது மித்ராவுக்கு சந்தேகமாக இருந்தது.
இரவு உணவு உண்டப்பிறகு அவள் அருகில் அமர்ந்த மித்ரா, “ ஆரூ.... உனக்கு என்னாச்சு நேத்துல இருந்து நீ சரியாவே இல்லை எதாவது பிரச்சனையா “.
வானதி, “ அப்படியெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை மித்ரா. நான் எப்பவும் போல தான் இருக்கேன் “ என்று சமாளித்தவளின் முகத்தை தன் புறமாக திருப்பிய மித்ரா, “ என்னோட வானதியோட முகம் எப்படி இருக்கும்ன்னு எனக்கு தெரியாத.... எதுவா இருந்தாலும் என்கிட்ட சொல்லு ஆரூ “ என்று பாசமாக கேட்பவளிடம் இதற்குமேல் எதுவும் மறைக்க தோன்றாமல் நேற்று நடந்தது அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தாள். அதை கேட்டு கொண்டிருந்த மித்ராவுக்கு மிகவும் ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
மித்ரா, “ ஆரூ நீ உன்மையாவா சொல்ற.... எனக்கு இப்ப தான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு நான் தான் அன்னிக்கே சொன்னேன்ல இது இப்படி வந்து தான் முடியும்ன்னு “ என்று அவளை சந்தோஷமாக கட்டிக்கொன்டாள் மித்ரா. அவளை தன்னிடமிருந்து பிரித்த வானதி, “ இது எல்லாம் சரிப்பட்டு வராது மித்து.... அவர்கிட்ட நான் எதுவும் சொல்லல அப்படின்றதுக்காக எனக்கு இதுல சம்மதம்ன்னு அர்த்தம் கிடையாது அதை நீ புரிஞ்சிக்கோ “ என்றாள்.
அவளை இப்போது தெளிவுபடுத்த வேண்டியது தன்னுடைய கடமை என்பதை உணர்ந்த மித்ரா, “ சரி அப்படின்னா இப்ப நான் உன்கிட்ட கேக்கர கேள்விக்கு மனசுல தோன்றத அப்படியே சொல்லனும்.... முதல்ல இதுவரைக்கும் அவர் உன்னை தவறான எண்ணத்தொட பார்க்கவோ இல்லனா தொடவோ செஞ்சி இருக்கார".
அவள் இப்படி கேட்ப்பாள் என்று எதிர்ப்பார்க்காத வானதி அவர்கள் இருவரும் சந்தித்த போது நடந்த அனைத்து நிகழ்வுகளும் அவள் கண் முன்னால் விரிந்தது. அவன் நீட்டிய கையை பிடிக்க தோன்றவில்லை என்று அவள் கூறியதற்காக இன்று வரை தள்ளி நிற்கும் அவன் கண்ணியம் அவளை கவர்ந்த விஷயம். அதனால் மித்ராவிடம், “ அப்படி ஒன்னும் கிடையாது அவர் எப்பவும் என் கிட்ட தவறான எண்ணத்தோட ஒரு வார்த்தை கூட பேசினது இல்லை மித்ரா.... இந்த மாதிரி எல்லாம் அவரப்பத்தி பேசாத “ என்றாள் வானதி.
அவள் கூறியதை நினைத்து மனதிற்குள் சிரித்த மித்ரா, “ ஹ்ம்.... அவர் கூட இருக்கும் போது நீ எப்படி பீல் பண்ணி இருக்க.... அவரா உனக்கு பிடிக்குமா பிடிக்காத நேரடியா சொல்லு".
சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தவள், “ அவர் கூட இருக்கும் போது எல்லாம் நான் பாதுக்காப்பா தான் பீல் பண்ணியிருக்கேன்.... அதுக்காப்புறம் எனக்கு அவர.... பிடிக்கும் ஆனா நீ நினைக்கற மாதிரி எல்லாம் கிடையாது" என்று சமாளித்தவளை பார்த்த மித்ரா, “ இங்க பாரு ஆரூ.... நீ சொல்றத எல்லாம் வெச்சி பாக்க்கும் போது எனக்கு தெரிஞ்சி உன் மனசுக்குள்ளையும் அவர் தான் இருக்கார் ஆனா அதை நீ ஒத்துக்க மாட்டேங்கற.... நீ சொன்னது எல்லாம் பாக்கும் போது அவர் நல்லவரா தான் தெரியுது.... ஒரு நல்ல வாழ்க்கை உன்னை தேடி வந்து இருக்கு தயவுசெய்து வேண்டாம்ன்னு சொல்லி அதை வீணாக்கிடாத. உன் கையால சமைச்சி எல்லாருக்கும் கொடுக்கறதனால மட்டும் அம்மா சந்தோஷப்பட மாட்டாங்க. உனக்குன்னு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை நீ அமைச்சிக்கிட்டு நிம்மதியா வாழ்றது தான் நீ அவங்களுக்கு கொடுக்கற உண்மையான சந்தோஷம்.... இங்க எல்லாரும் கெட்டவங்க இல்ல ஆரூ நம்பு. இதுக்கு மேல எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. நீ எந்த முடிவு எடுத்தாலும் சரியாத்தான் இருக்கும்.... நிதானமா யோசிச்சி ஒரு நல்ல முடிவெடு “ என்றவள் எழுந்து அவளுடைய அறைக்குள் சென்று விட்டாள்.
அவள் கூறியதை கேட்கும் போது அனைத்தும் சரியாகவேப்பட்டது. ஆனால் என்ன முடிவெடுப்பது என்று அவளுக்கு குழப்பமாகவே இருந்தது. அதைப்பற்றி சிந்தித்து கொண்டிருந்தவளுக்கு அன்றைய இரவு தூங்கா இரவாகவே அமைந்தது.
அடுத்த நாள் காலையில் ஆபீஸ்சில் சுரேந்தர் தன்னுடைய அறையில் அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான். அப்போது அவனுடைய நண்பன் ரகு அவன் அறைக்குள் நுழைந்தான்.
ரகு, “ என்னாச்சு சுரேன்.... ஏன் இவ்வளவு டென்ஷன்னா இருக்க எதாவது பிரச்சனையா “ என்று கேட்டான்.
அவனை பார்த்த சுரேன், “ ஆமாம் ரகு.... ஒரு பிரச்சனை தான் பாஸ் என்கிட்ட கொடுத்துட்டு போன வேலையை என்னால செய்ய முடியாம போய்டுமோன்னு தான் எனக்கு பதட்டமா இருக்கு “ என்றவன் ஆதி ஊருக்கு போவதற்க்கு முன் அவனிடம் குடுத்த வேலையை பற்றி கூறினான். அதை முழுவதுமாக கேட்ட ரகு, “ இதுல டென்ஷன் ஆக என்ன இருக்கு அந்த இடத்தோட சொந்தக்காரங்ககிட்ட போய் பேசி வேலையை முடி” என்றான்.
சுரேன், “ பிரச்சனையே அதுல தான் இருக்கு. அந்த இடம் ஒரு ட்ரஸ்ட் பேர்ல இருக்கு.... அந்த ட்ரஸ்டா நடத்துறது ஒரு லேடி. அவங்க அங்க ஆஸ்ரமத்துக்கு பில்டிங் கட்ட போறாங்கலாம் அதனால கொடுக்க முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க. அந்த இடம் இப்ப அவங்க இருக்க ஆஸ்ரமத்துக்கு பக்கத்துல இருக்கறதுனால எங்களுக்கு அந்த இடம் ரொம்ப முக்கியம்ன்னு சொன்னாங்க.... அதான் இப்ப என்ன பன்றதுன்னு தெரில “ என்று புலம்பியவனை பார்க்கும் போது அவன் கூறியது அனைத்தும் சரியென்றேபட்டது. என்ன செய்வது என்று சிந்தித்தான்.
ரகு, “ சுரேன் அவங்க இப்ப இருக்க இடமும் நாம பார்த்த லேண்ட் பக்கத்துல தான இருக்கு.... அது அவங்களுக்கு சொந்தமானதா “ என்று கேட்டவனை ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்த சுரேந்தர், “ அந்த லேண்ட் பக்கத்துல தான் இருக்கு அதுவும் அவங்களுக்கு சொந்தமானது கிடையாது. ஆனா ரொம்ப வருஷமா அங்க தான் இருக்காங்க.... நான் எல்லாத்தையும் தெளிவா விசாரிச்சிட்டேன் “ என்றான். அப்போது ரகு தனக்கு ஒரு யோசனை கிடைத்துள்ளதாக தனக்கு தோன்றியதை அவனிடம் தெளிவாக கூறினான். அதைக்கேட்ட சுரேந்தர்க்கு அப்போது தான் சந்தோஷமாக இருந்தது. அந்த இடம் நிச்ச்சயமாக நமக்கு சொந்தமாகி விடும் என்று எண்ணியவன். அந்த யோசனையை கூறிய ரகுவை கட்டியனைத்து விட்டு, “ ரொம்ப தேங்க்ஸ் ரகு.... செம ஐடியா ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்கா..... கண்டிப்பா இது வொர்க்ஔட் ஆகும். இதை மட்டும் நான் சரியா செஞ்சிட்ட பாஸ் கிட்ட எனக்கு நல்ல பேர் கிடைக்கும் “ என்று மகிழ்ந்தவன் அடுத்து செய்ய வேண்டியதை பற்றி சிந்திக்க ஆரம்பித்தான்.
இன்றிலிருந்து பள்ளி விடுமுறை என்பதால் வானதிக்கு வீட்டில் பொழுதே போகவில்லை. நேற்று முழுவதும் போன் செய்து கொண்டிருந்த ஆதியிடம் இருந்து காலையில் இருந்தே ஒரு மெசேஜ் கூட வராதது அவளுக்கு கொஞ்சம் கவலையாகவும் இருந்தது. நொடிக்கொரு தரம் அவனிடமிருந்து எதாவது செய்தி வந்துள்ளதா என்று போனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு தன்னை நினைத்து அவளுக்கே ஆச்சர்யமாக இருந்தது. இது தான் தான என்று. ஒருவனை பற்றி இந்த அளவுக்கு அவள் இது வரை சிந்தித்ததே இல்லை. ஆதியை சந்தித்த நாளில் இருந்து இன்று வரை நடந்தது அனைத்தையும் நினைத்து கொண்டிருந்தவளுக்கு நேற்று மித்ரா கூறியது சரியென தோன்றியது. இதற்கு மேல் இந்த குழப்பத்துக்கு விடை தெரியாமல் இருக்க முடியாது என்று நினைத்தவள். அவள் எப்பவும் குழப்பமாக இருக்கும் போது கோவிலுக்கு செல்வது வழக்கம் அங்கு செல்வதன் மூலம் ஒரு தெளிவு கிடைக்கும் என்பது அவளுடைய எண்ணம். இப்போதும் தன் மனதில் இருக்கும் இந்த உணர்வுக்கு என்ன அர்த்தம் என்று அறிந்து கொள்ள கோவிலுக்கு செல்ல முடிவெடுத்தாள்.
பக்கத்தில் இருக்கும் சிவன் கோவிலுக்கு சென்றவள் ஸ்கூட்டியை நிறுத்தி விட்டு அர்ச்சனை கூடையை வாங்கி கொண்டு உள்ளே சென்றாள். தான் மனதில் இருக்கும் குழப்பத்துக்கு விடை கூறுமாறு வேண்டியப்படி தன் கையில் இருந்த அர்ச்சனை தட்டை ஐயரிடம் கொடுத்து விட்டு கண் மூடி வேண்டினாள். அர்ச்சனை முடிந்து தட்டை எடுத்து கொண்டு வந்த ஐயர், “ நீங்க கொண்டு வந்த தேங்காய்ல பூ வந்து இருக்கு..... உங்க வேண்டுதல் நாள்ளப்படியா நிறைவேறும் “ என்றவர் பிரசாதத்தையும் தட்டையும் கையில் கொடுத்து விட்டு சென்று விட்டார். அவளுக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை அவள் எதை நினைத்து கொண்டு வந்தாளோ அதற்கு அந்த சிவனே சம்மதம் கூறியது போல தோன்றியது.
அந்த யோசனையுடன் பிரகாரத்தை சுற்றியவள் அங்கிருந்த மண்டப்பத்தில் அமர்ந்து தியானம் செய்ய ஆரம்பித்தாள். வெகு நேரம் தன்னுடைய மனதை ஒரு நிலைப்படுத்தி அந்த சிவனை நினைத்து கொண்டிருந்த போது திடீரென்று ஆதியின் முகம் அவள் கண் முன்னால் தோன்றியதால் திடுக்கிட்டு அவள் கண் விழித்த போது கோவில் மணி அடிக்க ஆரம்பித்தது. அவள் எந்த கேள்வியுடன் கோவிலுக்கு வந்தாளோ அதற்கான விடை கிடைத்து விட்டதை அவள் மனது உணர்ந்து கொண்டது. இதுவரை எதற்குமே அசையாத தன் மனம் அருளிடம் சென்று விட்டதை நினைக்கும் போது சந்தொஷமாகவே இருந்தது. இந்த விஷயத்தை முதலில் வீட்டிற்கு சென்றவுடன் அருளிடமும் மித்ராவிடமும் கூற வேண்டும் என்று எண்ணியவள் தனக்கு சரியான வழியை காண்ப்பித்த அந்த சிவபெருமானுக்கு நன்றி செலுத்தி விட்டு கோவிலை விட்டு வெளியே வந்தாள் வானதி.
அதே நேரம் மும்பையில் இன்று நிற்க கூட நேரம் இல்லாமல் வேலை அவனை சூழ்ந்து கொண்டது. அவனால் வானதியிடம் கூட பேச முடியாத அளவுக்கு இருந்தது. மாலை நேரம் முடிய போகும் நேரம் தான் ஆதிக்கு எல்லா வேலையும் முடித்து தன்னுடைய வீட்டிற்கு வந்தவன் ஒய்வு எடுத்து விட்டு காலையில் இருந்து எதுவும் உண்ணாததால் சாப்பிட்டு விட்டு வானதியிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்தப்படியே சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தான். அப்போது திடீரென்று அவனுடைய இதயம் வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. அவனுடைய மனம் தனக்கு நெருக்கமானவருக்கு ஏதோ ஆபத்து ஏற்ப்படப்போவதுப்போல் தோன்றியது. வீட்டிற்கு வரும் போது தான் ஷக்தியிடம் பேசினான் அவர்கள் இப்போது தான் ஹோட்டல் அறைக்கு வந்ததாக தெரிவித்தனர். பிறகு யாருக்கு என்று யோசித்த போது வானதியின் முகம் அவன் கண் முன்னால் வந்ததும் பதட்டம் அதிகமாக தொடங்கியது. உடனே தன்னுடைய போனை எடுத்து அவளுடைய எண்ணூக்கு வேகமாக அழைத்தான். அவனுடைய கேட்ட நேரம் அவள் எண்ணை தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை. நேரம் ஆக ஆக அவனுக்கு பயம் வர ஆரம்பித்தது.
அதே நேரம் இருட்டி விட்டதால் வேகமாக வீட்டிற்க்கு சென்று கொண்டிருந்த வானதியின் வண்டியில் திடீரென்று ப்ரேக் பிடிக்க முடியாமல் போய் விட்டது. வானதிக்கு மனதிற்குள் பயம் வர ஆரம்பித்தது ஆனால் இப்போது பயம் கொள்ள வேண்டிய நேரமல்லா நிதானமாக சிந்திக்க வேண்டிய நேரம் என்பதை உணர்ந்தவள். முதலில் வண்டியின் வேகத்தை குறைத்து மெதுவாக செல்ல ஆரம்பித்தாள் அப்போது இடத்து பக்கத்து சந்தில் இருந்து ஒரு கார் திரும்பியது. அந்த நேரம் தன்னுடைய வண்டியை நிறுத்த .முடியாததால் காரின் மீது மோதி வண்டியோடு கீழே விழுந்தவள் தலையில் அடிப்பட்டு ஆழ்ந்த மயக்கத்திற்க்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.
வானதிக்கு நிகழப்போவது என்ன.... ஆதியால் அவளை தொடர்பு கொள்ள முடியுமா....
உந்தன் முகம் பார்த்தப்பின்னே
கண்ணிழந்து போவதேன்றால்
கண்கள் இரண்டும் நான் இழப்பேன்
இப்போதே நான் இப்போதே
உந்தன் முகம் பார்க்கும் முன்னே
நான் மறைந்து போவதேன்றால்
கண்கள் மட்டும் அப்பொழுதும்
மூடாதே இமை மூடாதே
காதலே என் காதலே
எனை காணிக்கை தந்துவிட்டேன்
சோதனை இனி தேவையா
சுடும் மூச்சினில் வெந்துவிட்டேன்
காதல் என்னும் சாபம்
தந்த தேவதையே
காணலாமோ ராகம்
நின்று போவதையே....
நிஜத்தை தேடும்....
உங்களின் கருத்துகளை “ என்
நிஜமே நீ தானடி “ கதையின்
கருத்துதிரியில் மறக்காமல்
பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்....
பார்க்கில் இருந்து வீட்டிற்கு வேகமாக வந்த வானதி தன்னுடைய பையை அங்கிருந்த சோபாவில் போட்டு விட்டு சமயலறைக்குள் சென்று தண்ணீரை குடித்தவுடன் தான் அவளுடைய கோவம் சற்று அடங்கியது போல் இருந்தது. இப்படி திடீரென அவன் மனதில் இருப்பதை கூறுவான் என்று அவள் எதிர்ப்பார்க்கவில்லை பிறந்த நாளன்று அவனுடைய மனதை கஷ்டப்படுத்த கூடாது என்பதற்காக பதிலுக்கு எதுவும் பேசாமல் வந்து விட்டாள் ஆனாலும் அவன் சொல்லிய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் அவள் காதுகளுக்குள் கேட்டுக் கொண்டே இருப்பதை போல் தோன்றியது.
மும்பைக்கு செல்ல நேரம் ஆகியதால் வேகமாக தனக்கு தேவையான அனைத்து பொருட்களையும் எடுத்து வைத்து விட்டு தயாராகி கொண்டிருந்த போது அந்த அறைக்குள் நுழைந்தான் ஷக்தி. அவன் கிளம்பி தயாராகி இருப்பதை கண்ட ஷக்தி, “ நான் கூட நீ எங்க போகாம இருந்துடுவியோன்னு நினைச்சேன் ஆதி “ என்றவனின் குரலில் அவனை திரும்பி பார்த்தவன், “ நான் ஏன் போகாம இருக்க போறேன்.... எதாவது உளறனும்ன்னு முடிவோடு இருக்கியா “ என்றான்.
ஷக்தி, “ அது இல்ல ஆதி.... நீ சிஸ்டர பாக்க போனல அதான் வந்தவுடனே மைண்டை மாத்திக்கிட்டியோன்னு தான் “ என்று கூறி சிரித்தவனை பார்த்த ஆதி எதுவும் கூறாமல் அமைதியாக அவன் வேலையை பார்த்து கொண்டிருந்தான். ‘ என்ன இவன் வானதியை பத்தி பேசினாலே முகம் ப்ரைட் ஆயிடும் இப்ப என்னன்னா அமைதியா இருக்கான். ஒரு வேளை பாக்க போன இடத்துல எதாவது நடந்து இருக்குமோ ‘ என்று நினைத்தவன் அவன் அருகில் சென்ற ஷக்தி, “ என்னாச்சு ஆதி சிஸ்டர் கூட பிரச்சனையா.... நீ ஏன் ஒரு மாதிரியா இருக்க” என்று கேட்டான்.
அவன் அப்படி கேட்டதும் எதுவும் மறைக்க தோன்றாமல் மதியம் வானதியை சந்தித்தப்பின் நடந்த அனைத்தையும் ஒன்று விடாமல் கூறினான். அதை கேட்ட ஷக்தி, “ என்னடா இப்படி திடீர்ன்னு உன் மனசுல இருக்கறதை சொல்லிட்ட.... சரி சிஸ்டர் எதுவும் சொல்லலியா “.
ஆதி, “ அவ என்னை திட்டி இருந்தா கூட பரவால ஆனா எதுவும் பேசாமா போய்ட்டா அதான் மனசுக்கு கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு “.
ஷக்தி, “ ஆதி சிஸ்டர் மனசுல நீ இருக்க அதனால தான் பிறந்த நாள் அதுவுமா உன் மனசு கஷ்டப்படக் கூடாதுன்னு தான் எதுவும் சொல்லாம போய் இருக்கா.... ஒரு வேலை உன்னை பிடிக்கலனா முகத்துக்கு நேரா சொல்லி இருப்பால ஏதோ ஒன்னு அவள தடுக்குது....நீ சொன்ன உடனே ஒத்துக்க கூடாதுன்னு பிடிவாதமா இருக்குமோ.... ஆனாலும் இவ்வளவு பிடிவாதம் இருக்க கூடாது ஆதி “ .
அவன் கூறியதை கேட்டு சிரித்த ஆதி, “ நீ சொல்ற மாதிரி மட்டும் இருந்தா அதை விட சந்தோஷம் என் வாழ்க்கையில் வேற என்ன இருக்கு.... அப்பறம் என்னோட மனைவிக்கு இந்த அளவுக்கு கூட பிடிவாதம் இல்லனா எப்படி.... உண்மைய சொல்லனும்ன்னா எனக்கு அவளோட குணம் எப்பவும் பிடிக்கும்.... . ஷக்தி ஷர்மீ கூட கொஞ்சம் டைம் ஸ்பென்ட் பன்னிட்டு வா புரிதா.... இந்த ரிஷி கிட்ட நான் சொன்ன வேலை எந்த லெவெல்ல இருக்குன்னு தெரில கொடுத்த டைம் முடிய போகுது அவன் உனக்கு போன் பன்னா எல்லாம் டீட்டைல்யயும் என்னோட மெயில்க்கு அனுப்ப சொல்லு சரியா “ என்று அவன் கூறிய அனைத்திற்கும் தான் பார்த்து கொள்வதாக உறுதியளித்து ஆதியை வழியனுப்பி வைத்தான்.
அன்று வேலையில் இருந்து வீட்டுக்கு வந்ததிலிருந்து வானதியை கவனித்து கொண்டு தான் இருந்தாள் மித்ரா. இன்று அவளின் அன்னையின் பிறந்த நாள் என்பதால் அவர்களின் நினைவில் இருப்பதால் இவ்வாறு சோகமாக இருப்பது போல் அவளுக்கு தோன்றியது. அதனால் அவளை எந்த தொந்தரவும் செய்யாமல் அவள் போக்கிலே விட்டு விட்டாள். வானதியின் எண்ணம் முழுவதும் அருளே நிறைந்திருந்தான். இனி அவனை பற்றி நினைக்க கூடாது என்று எண்ணினாலும் மனம் அவள் அறியாமல் அவனையே நினைக்க வைத்தது.
அடுத்த நாள் காலையில் இருந்து ஆதிக்கு மும்பையில் இருக்கும் கம்பெனியின் பிரச்சனையை பற்றி தெரிந்து கொண்டு அதை சரி செய்யவே நேரம் சரியாக இருந்தது. அந்த நெருக்கடியான நேரத்திலும் சிறிய இடைவேளை கிடைக்கும் போது எல்லாம் வானதிக்கு எப்போதும் போலவே மெசேஜ் அனுப்பி கொண்டு தான் இருந்தான். அவை அனைத்தையும் அவள் பார்த்தாலும் எதற்குமே பதில் அனுப்பவில்லை. அதற்கு அவன் பெரிதாக கவலைப்படவில்லை அவள் தான் அனுப்பியவற்றை பார்ப்பதே அவனுக்கு ஒரு பக்கம் நிம்மதியாக இருந்தாலும் அவளின் குரலை கேட்க வேண்டும் என்று அவன் அழைத்த போது எல்லாம் ஒரு முறைக் கூட எடுக்கவே இல்லை என்பது அவனுக்கு சிறிது ஏமாற்றமாகவே இருந்தது.
அடுத்த நாள் ஸ்கூலுக்கு சென்ற போது தான் வானதியின் மனதிற்கு சற்று நிம்மதியாக இருந்தது. நாளையில் இருந்து அவள் பள்ளியில் விடுமுறை ஆரம்பமாகிறது. அதனால் வேலைகள் அதிகமாக இருந்ததால் வேறு எதை பற்றியும் சிந்திக்க நேரம் இல்லாது போனது. மாலை விடு வந்தவுடன் தன்னுடைய போனை எடுத்து பார்த்த போது தான் தெரிந்தது ஆதி சொன்னதை போலவே பல மெசேஜ் அனுப்பி வைத்துள்ளதை அனைத்தையும் பார்த்தாலும் எதற்குமே அவளுக்கு பதில் அனுப்ப மனம் வரவில்லை. சரியாக அதே நேரம் அவன் அவளை அழைத்தான். அதில் ஒளிர்ந்த அவன் பெயரை பார்க்கும் போது எடுக்க தோன்றினாலும் அவளால் அதை எடுக்க முடியவில்லை.
மாலை விடு வந்த மித்ராவுக்கு வானதியின் செயல்கள் அனைத்தும் வித்தியாசமாக இருப்பதை போலவே தோன்றியது. அதுவும் அவள் கைப்பேசிக்கு ஒரு அழைப்பு வருவதும் அதை அவள் அது முழுவதும் நிற்க்கும் வரை பார்ப்பதுமாக இருப்பவளை காணும் போது மித்ராவுக்கு சந்தேகமாக இருந்தது.
இரவு உணவு உண்டப்பிறகு அவள் அருகில் அமர்ந்த மித்ரா, “ ஆரூ.... உனக்கு என்னாச்சு நேத்துல இருந்து நீ சரியாவே இல்லை எதாவது பிரச்சனையா “.
வானதி, “ அப்படியெல்லாம் ஒன்றும் இல்லை மித்ரா. நான் எப்பவும் போல தான் இருக்கேன் “ என்று சமாளித்தவளின் முகத்தை தன் புறமாக திருப்பிய மித்ரா, “ என்னோட வானதியோட முகம் எப்படி இருக்கும்ன்னு எனக்கு தெரியாத.... எதுவா இருந்தாலும் என்கிட்ட சொல்லு ஆரூ “ என்று பாசமாக கேட்பவளிடம் இதற்குமேல் எதுவும் மறைக்க தோன்றாமல் நேற்று நடந்தது அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தாள். அதை கேட்டு கொண்டிருந்த மித்ராவுக்கு மிகவும் ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
மித்ரா, “ ஆரூ நீ உன்மையாவா சொல்ற.... எனக்கு இப்ப தான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு நான் தான் அன்னிக்கே சொன்னேன்ல இது இப்படி வந்து தான் முடியும்ன்னு “ என்று அவளை சந்தோஷமாக கட்டிக்கொன்டாள் மித்ரா. அவளை தன்னிடமிருந்து பிரித்த வானதி, “ இது எல்லாம் சரிப்பட்டு வராது மித்து.... அவர்கிட்ட நான் எதுவும் சொல்லல அப்படின்றதுக்காக எனக்கு இதுல சம்மதம்ன்னு அர்த்தம் கிடையாது அதை நீ புரிஞ்சிக்கோ “ என்றாள்.
அவளை இப்போது தெளிவுபடுத்த வேண்டியது தன்னுடைய கடமை என்பதை உணர்ந்த மித்ரா, “ சரி அப்படின்னா இப்ப நான் உன்கிட்ட கேக்கர கேள்விக்கு மனசுல தோன்றத அப்படியே சொல்லனும்.... முதல்ல இதுவரைக்கும் அவர் உன்னை தவறான எண்ணத்தொட பார்க்கவோ இல்லனா தொடவோ செஞ்சி இருக்கார".
அவள் இப்படி கேட்ப்பாள் என்று எதிர்ப்பார்க்காத வானதி அவர்கள் இருவரும் சந்தித்த போது நடந்த அனைத்து நிகழ்வுகளும் அவள் கண் முன்னால் விரிந்தது. அவன் நீட்டிய கையை பிடிக்க தோன்றவில்லை என்று அவள் கூறியதற்காக இன்று வரை தள்ளி நிற்கும் அவன் கண்ணியம் அவளை கவர்ந்த விஷயம். அதனால் மித்ராவிடம், “ அப்படி ஒன்னும் கிடையாது அவர் எப்பவும் என் கிட்ட தவறான எண்ணத்தோட ஒரு வார்த்தை கூட பேசினது இல்லை மித்ரா.... இந்த மாதிரி எல்லாம் அவரப்பத்தி பேசாத “ என்றாள் வானதி.
அவள் கூறியதை நினைத்து மனதிற்குள் சிரித்த மித்ரா, “ ஹ்ம்.... அவர் கூட இருக்கும் போது நீ எப்படி பீல் பண்ணி இருக்க.... அவரா உனக்கு பிடிக்குமா பிடிக்காத நேரடியா சொல்லு".
சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தவள், “ அவர் கூட இருக்கும் போது எல்லாம் நான் பாதுக்காப்பா தான் பீல் பண்ணியிருக்கேன்.... அதுக்காப்புறம் எனக்கு அவர.... பிடிக்கும் ஆனா நீ நினைக்கற மாதிரி எல்லாம் கிடையாது" என்று சமாளித்தவளை பார்த்த மித்ரா, “ இங்க பாரு ஆரூ.... நீ சொல்றத எல்லாம் வெச்சி பாக்க்கும் போது எனக்கு தெரிஞ்சி உன் மனசுக்குள்ளையும் அவர் தான் இருக்கார் ஆனா அதை நீ ஒத்துக்க மாட்டேங்கற.... நீ சொன்னது எல்லாம் பாக்கும் போது அவர் நல்லவரா தான் தெரியுது.... ஒரு நல்ல வாழ்க்கை உன்னை தேடி வந்து இருக்கு தயவுசெய்து வேண்டாம்ன்னு சொல்லி அதை வீணாக்கிடாத. உன் கையால சமைச்சி எல்லாருக்கும் கொடுக்கறதனால மட்டும் அம்மா சந்தோஷப்பட மாட்டாங்க. உனக்குன்னு ஒரு நல்ல வாழ்க்கை நீ அமைச்சிக்கிட்டு நிம்மதியா வாழ்றது தான் நீ அவங்களுக்கு கொடுக்கற உண்மையான சந்தோஷம்.... இங்க எல்லாரும் கெட்டவங்க இல்ல ஆரூ நம்பு. இதுக்கு மேல எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல. நீ எந்த முடிவு எடுத்தாலும் சரியாத்தான் இருக்கும்.... நிதானமா யோசிச்சி ஒரு நல்ல முடிவெடு “ என்றவள் எழுந்து அவளுடைய அறைக்குள் சென்று விட்டாள்.
அவள் கூறியதை கேட்கும் போது அனைத்தும் சரியாகவேப்பட்டது. ஆனால் என்ன முடிவெடுப்பது என்று அவளுக்கு குழப்பமாகவே இருந்தது. அதைப்பற்றி சிந்தித்து கொண்டிருந்தவளுக்கு அன்றைய இரவு தூங்கா இரவாகவே அமைந்தது.
அடுத்த நாள் காலையில் ஆபீஸ்சில் சுரேந்தர் தன்னுடைய அறையில் அடுத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் குறுக்கும் நெடுக்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தான். அப்போது அவனுடைய நண்பன் ரகு அவன் அறைக்குள் நுழைந்தான்.
ரகு, “ என்னாச்சு சுரேன்.... ஏன் இவ்வளவு டென்ஷன்னா இருக்க எதாவது பிரச்சனையா “ என்று கேட்டான்.
அவனை பார்த்த சுரேன், “ ஆமாம் ரகு.... ஒரு பிரச்சனை தான் பாஸ் என்கிட்ட கொடுத்துட்டு போன வேலையை என்னால செய்ய முடியாம போய்டுமோன்னு தான் எனக்கு பதட்டமா இருக்கு “ என்றவன் ஆதி ஊருக்கு போவதற்க்கு முன் அவனிடம் குடுத்த வேலையை பற்றி கூறினான். அதை முழுவதுமாக கேட்ட ரகு, “ இதுல டென்ஷன் ஆக என்ன இருக்கு அந்த இடத்தோட சொந்தக்காரங்ககிட்ட போய் பேசி வேலையை முடி” என்றான்.
சுரேன், “ பிரச்சனையே அதுல தான் இருக்கு. அந்த இடம் ஒரு ட்ரஸ்ட் பேர்ல இருக்கு.... அந்த ட்ரஸ்டா நடத்துறது ஒரு லேடி. அவங்க அங்க ஆஸ்ரமத்துக்கு பில்டிங் கட்ட போறாங்கலாம் அதனால கொடுக்க முடியாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க. அந்த இடம் இப்ப அவங்க இருக்க ஆஸ்ரமத்துக்கு பக்கத்துல இருக்கறதுனால எங்களுக்கு அந்த இடம் ரொம்ப முக்கியம்ன்னு சொன்னாங்க.... அதான் இப்ப என்ன பன்றதுன்னு தெரில “ என்று புலம்பியவனை பார்க்கும் போது அவன் கூறியது அனைத்தும் சரியென்றேபட்டது. என்ன செய்வது என்று சிந்தித்தான்.
ரகு, “ சுரேன் அவங்க இப்ப இருக்க இடமும் நாம பார்த்த லேண்ட் பக்கத்துல தான இருக்கு.... அது அவங்களுக்கு சொந்தமானதா “ என்று கேட்டவனை ஒன்றும் புரியாமல் பார்த்த சுரேந்தர், “ அந்த லேண்ட் பக்கத்துல தான் இருக்கு அதுவும் அவங்களுக்கு சொந்தமானது கிடையாது. ஆனா ரொம்ப வருஷமா அங்க தான் இருக்காங்க.... நான் எல்லாத்தையும் தெளிவா விசாரிச்சிட்டேன் “ என்றான். அப்போது ரகு தனக்கு ஒரு யோசனை கிடைத்துள்ளதாக தனக்கு தோன்றியதை அவனிடம் தெளிவாக கூறினான். அதைக்கேட்ட சுரேந்தர்க்கு அப்போது தான் சந்தோஷமாக இருந்தது. அந்த இடம் நிச்ச்சயமாக நமக்கு சொந்தமாகி விடும் என்று எண்ணியவன். அந்த யோசனையை கூறிய ரகுவை கட்டியனைத்து விட்டு, “ ரொம்ப தேங்க்ஸ் ரகு.... செம ஐடியா ஒரே கல்லுல ரெண்டு மாங்கா..... கண்டிப்பா இது வொர்க்ஔட் ஆகும். இதை மட்டும் நான் சரியா செஞ்சிட்ட பாஸ் கிட்ட எனக்கு நல்ல பேர் கிடைக்கும் “ என்று மகிழ்ந்தவன் அடுத்து செய்ய வேண்டியதை பற்றி சிந்திக்க ஆரம்பித்தான்.
இன்றிலிருந்து பள்ளி விடுமுறை என்பதால் வானதிக்கு வீட்டில் பொழுதே போகவில்லை. நேற்று முழுவதும் போன் செய்து கொண்டிருந்த ஆதியிடம் இருந்து காலையில் இருந்தே ஒரு மெசேஜ் கூட வராதது அவளுக்கு கொஞ்சம் கவலையாகவும் இருந்தது. நொடிக்கொரு தரம் அவனிடமிருந்து எதாவது செய்தி வந்துள்ளதா என்று போனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு தன்னை நினைத்து அவளுக்கே ஆச்சர்யமாக இருந்தது. இது தான் தான என்று. ஒருவனை பற்றி இந்த அளவுக்கு அவள் இது வரை சிந்தித்ததே இல்லை. ஆதியை சந்தித்த நாளில் இருந்து இன்று வரை நடந்தது அனைத்தையும் நினைத்து கொண்டிருந்தவளுக்கு நேற்று மித்ரா கூறியது சரியென தோன்றியது. இதற்கு மேல் இந்த குழப்பத்துக்கு விடை தெரியாமல் இருக்க முடியாது என்று நினைத்தவள். அவள் எப்பவும் குழப்பமாக இருக்கும் போது கோவிலுக்கு செல்வது வழக்கம் அங்கு செல்வதன் மூலம் ஒரு தெளிவு கிடைக்கும் என்பது அவளுடைய எண்ணம். இப்போதும் தன் மனதில் இருக்கும் இந்த உணர்வுக்கு என்ன அர்த்தம் என்று அறிந்து கொள்ள கோவிலுக்கு செல்ல முடிவெடுத்தாள்.
பக்கத்தில் இருக்கும் சிவன் கோவிலுக்கு சென்றவள் ஸ்கூட்டியை நிறுத்தி விட்டு அர்ச்சனை கூடையை வாங்கி கொண்டு உள்ளே சென்றாள். தான் மனதில் இருக்கும் குழப்பத்துக்கு விடை கூறுமாறு வேண்டியப்படி தன் கையில் இருந்த அர்ச்சனை தட்டை ஐயரிடம் கொடுத்து விட்டு கண் மூடி வேண்டினாள். அர்ச்சனை முடிந்து தட்டை எடுத்து கொண்டு வந்த ஐயர், “ நீங்க கொண்டு வந்த தேங்காய்ல பூ வந்து இருக்கு..... உங்க வேண்டுதல் நாள்ளப்படியா நிறைவேறும் “ என்றவர் பிரசாதத்தையும் தட்டையும் கையில் கொடுத்து விட்டு சென்று விட்டார். அவளுக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை அவள் எதை நினைத்து கொண்டு வந்தாளோ அதற்கு அந்த சிவனே சம்மதம் கூறியது போல தோன்றியது.
அந்த யோசனையுடன் பிரகாரத்தை சுற்றியவள் அங்கிருந்த மண்டப்பத்தில் அமர்ந்து தியானம் செய்ய ஆரம்பித்தாள். வெகு நேரம் தன்னுடைய மனதை ஒரு நிலைப்படுத்தி அந்த சிவனை நினைத்து கொண்டிருந்த போது திடீரென்று ஆதியின் முகம் அவள் கண் முன்னால் தோன்றியதால் திடுக்கிட்டு அவள் கண் விழித்த போது கோவில் மணி அடிக்க ஆரம்பித்தது. அவள் எந்த கேள்வியுடன் கோவிலுக்கு வந்தாளோ அதற்கான விடை கிடைத்து விட்டதை அவள் மனது உணர்ந்து கொண்டது. இதுவரை எதற்குமே அசையாத தன் மனம் அருளிடம் சென்று விட்டதை நினைக்கும் போது சந்தொஷமாகவே இருந்தது. இந்த விஷயத்தை முதலில் வீட்டிற்கு சென்றவுடன் அருளிடமும் மித்ராவிடமும் கூற வேண்டும் என்று எண்ணியவள் தனக்கு சரியான வழியை காண்ப்பித்த அந்த சிவபெருமானுக்கு நன்றி செலுத்தி விட்டு கோவிலை விட்டு வெளியே வந்தாள் வானதி.
அதே நேரம் மும்பையில் இன்று நிற்க கூட நேரம் இல்லாமல் வேலை அவனை சூழ்ந்து கொண்டது. அவனால் வானதியிடம் கூட பேச முடியாத அளவுக்கு இருந்தது. மாலை நேரம் முடிய போகும் நேரம் தான் ஆதிக்கு எல்லா வேலையும் முடித்து தன்னுடைய வீட்டிற்கு வந்தவன் ஒய்வு எடுத்து விட்டு காலையில் இருந்து எதுவும் உண்ணாததால் சாப்பிட்டு விட்டு வானதியிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்தப்படியே சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தான். அப்போது திடீரென்று அவனுடைய இதயம் வேகமாக துடிக்க ஆரம்பித்தது. அவனுடைய மனம் தனக்கு நெருக்கமானவருக்கு ஏதோ ஆபத்து ஏற்ப்படப்போவதுப்போல் தோன்றியது. வீட்டிற்கு வரும் போது தான் ஷக்தியிடம் பேசினான் அவர்கள் இப்போது தான் ஹோட்டல் அறைக்கு வந்ததாக தெரிவித்தனர். பிறகு யாருக்கு என்று யோசித்த போது வானதியின் முகம் அவன் கண் முன்னால் வந்ததும் பதட்டம் அதிகமாக தொடங்கியது. உடனே தன்னுடைய போனை எடுத்து அவளுடைய எண்ணூக்கு வேகமாக அழைத்தான். அவனுடைய கேட்ட நேரம் அவள் எண்ணை தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை. நேரம் ஆக ஆக அவனுக்கு பயம் வர ஆரம்பித்தது.
அதே நேரம் இருட்டி விட்டதால் வேகமாக வீட்டிற்க்கு சென்று கொண்டிருந்த வானதியின் வண்டியில் திடீரென்று ப்ரேக் பிடிக்க முடியாமல் போய் விட்டது. வானதிக்கு மனதிற்குள் பயம் வர ஆரம்பித்தது ஆனால் இப்போது பயம் கொள்ள வேண்டிய நேரமல்லா நிதானமாக சிந்திக்க வேண்டிய நேரம் என்பதை உணர்ந்தவள். முதலில் வண்டியின் வேகத்தை குறைத்து மெதுவாக செல்ல ஆரம்பித்தாள் அப்போது இடத்து பக்கத்து சந்தில் இருந்து ஒரு கார் திரும்பியது. அந்த நேரம் தன்னுடைய வண்டியை நிறுத்த .முடியாததால் காரின் மீது மோதி வண்டியோடு கீழே விழுந்தவள் தலையில் அடிப்பட்டு ஆழ்ந்த மயக்கத்திற்க்கு செல்ல ஆரம்பித்தாள்.
வானதிக்கு நிகழப்போவது என்ன.... ஆதியால் அவளை தொடர்பு கொள்ள முடியுமா....
உந்தன் முகம் பார்த்தப்பின்னே
கண்ணிழந்து போவதேன்றால்
கண்கள் இரண்டும் நான் இழப்பேன்
இப்போதே நான் இப்போதே
உந்தன் முகம் பார்க்கும் முன்னே
நான் மறைந்து போவதேன்றால்
கண்கள் மட்டும் அப்பொழுதும்
மூடாதே இமை மூடாதே
காதலே என் காதலே
எனை காணிக்கை தந்துவிட்டேன்
சோதனை இனி தேவையா
சுடும் மூச்சினில் வெந்துவிட்டேன்
காதல் என்னும் சாபம்
தந்த தேவதையே
காணலாமோ ராகம்
நின்று போவதையே....
நிஜத்தை தேடும்....
உங்களின் கருத்துகளை “ என்
நிஜமே நீ தானடி “ கதையின்
கருத்துதிரியில் மறக்காமல்
பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்....
