Thishi
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
ஆனால் அங்கு சென்றபின் தான் அவளுக்கு டி பி எனும் டியூபர் குளோசிஸ் நோய் தாக்கி இருப்பது தெரியவந்தது.
இந்த டி பி நோய், உலகின் மிக கொடிய நோய் ஆகும். இந்த நோய்க் கிருமி, காற்று வழியில் பரவும். இந்த கிருமியைக் கொண்டோர் யாரேனும் தும்மியோ, இருமியோ செய்தால் மற்றவர்க்கு எளிதாக பரவும். அதுவும் மது பழக்கம் உடையோருக்கு அவர்கள் உடலில் இருக்கும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி குறைந்த நிலையில் இருக்கும், அப்போது நோய் தாக்கும் அபாயம் அதிகம்.
இந்த நோயைள் குணப்படுத்த 6 மாதம் காலமோ, இல்லை அதன் மேல் கூட ஆகும்.
"சோ அவளை நான் கூட்டிகிட்டு போகலாமா ?" என்று மருத்துவர் அந்த நோயைப் பற்றி விவரித்து முடித்ததும் நீலகண்டன்,
"உங்க இஷ்டம் ! பட் அவளுக்கு அல்ஹகால் ஹாபிட்ஸ் வேற இருக்கு . அண்ட் அவ கரெக்ட் டைமில் மருந்து எடுக்கணும் ! சோ வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போனா, ஒழுங்கா பார்த்துக்க முடியும்ன்னா தாராளமா கூட்டிட்டு போங்க ! இல்ல பெங்களூரில் ஒரு டி பி ட்ரீட்மென்ட் பிளேஸ் இருக்கு! முக்கியமா ஆல்கஹால் அதிகமா யூஸ் பண்ணற ஸ்டேஜில் , டி பி வரும் போது, அவங்க ட்ரீட்மெண்ட் மேதட்ஸ் நல்ல இருக்குனு கேள்விப்பட்டேன்! இட்ஸ் குட் ! அங்க போய் ட்ரீட்மெண்ட் கண்டின்யு செய்யணும்னா செய்யுங்க ! உங்க இஷ்டம் " என்று மருத்துவர் எடுத்துக் கூற, நீலகண்டன் சற்று யோசித்தார்.
அவள் இருக்கும் நிலையில் தாமோதரை விவாகரத்து செய்ய கேட்பது சரியாக வராது . ஆனால் ஒருநாள் அல்ல ஒருநாள் அவனை அவள் விவாகரத்து செய்து தான் ஆக வேண்டும். அதற்கு முன், இந்த நோயின் பிடியில் இருந்து அவள் மீள வேண்டும். கண்டிப்பாக சற்று காலம் எடுக்கும். அதற்குள் தான் நினைத்த மற்றொன்றை தான் நிறைவேற்றி விடலாம் என்று தீர்மானித்தவர்,
"அவளை பெங்களூர் கூட்டிட்டு போறேன்" என்று தனது முடிவைத் தெரிவித்தார்.
மும்பையில் இருந்தால், அவளைக் கட்டுப்படுத்தி வீட்டிலே இருத்தி வைத்தல் என்பது மிகவும் கடினம் என்று உணர்ந்தார். மேலும் தான் செய்யப்போகும் வேலைக்கு அவள் மும்பையில் இல்லாது போனால் நல்லதே. சந்தியா பெங்களூருக்குச் செல்லப் போவதைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட துருவ்,
"நானும் பெங்களூர் போறேன் ! இங்க வேண்டாம் எனக்கு" என்று தீர்மானமாகச் சொல்ல, நீலகண்டன் அவனது மனம் புரிந்து, அவனைப் பெங்களூருக்கு அனுப்பி வைத்தார். அவனது பள்ளியில் இருந்து டி சி வாங்கிக் கொண்டு அவன் பெங்களூரில் வேறு பள்ளியில் படிக்க ஆரம்பித்தான். சந்தியாவின் சிகிச்சை ஒருபுறம் தொடர, துருவ் வேறு மாறி சூழ்நிலையில் சற்று நிம்மதியாக உணர்ந்தான்.
**********
ஒரு விபத்து ஏற்பட்டு 5 மாதங்கள் கழித்து,
சக்லேஷ்பூரில் துருவ் தனக்கு பாடம் சொல்லித் தரும் ஆசிரியர் வரவுக்கு தயாராகிக்கொண்டு இருந்தான். இந்த முகத்தழும்புகள் அவனை பள்ளிக்குத் தொடர்ந்து செல்ல விடவில்லை. அவனுக்குப் பெங்களூர் பள்ளியில் எண்ணற்ற நண்பர்கள் இல்லாவிட்டாலும், ஒருசில நண்பர்கள் உண்டு. மும்பை விட்டபின் அவன் பெரிதாக யாரிடமும் நெருங்கி பழகவில்லை. அப்படி நெருங்கி பழகினால், தன்னைப் பற்றிய விவரங்களைப் பகிர்ந்துக் கொள்ள நேரிடும்.
அதில் அவனுக்கு விருப்பம் இருக்கவில்லை. ஆகையால் ஓர் சிலரிடம் மட்டுமே அவன் பேசுவான், அதுவும் அளவாக. பள்ளி விட்டபின், மும்பையில் செய்தது போல், பியானோ வகுப்புகள், நீச்சல் வகுப்புகள் மற்றும் தற்காப்பு வகுப்புகளை பெங்களூரில் தொடர்ந்தான். தன்னைத்தானே ஏதேனும் பொழுது போக்கில் ஆழ்த்தி தனது வேதனையை மறைக்க முயன்றான். தன்னைப் பற்றி பிறருக்கு அதிகம் தெரியாததால் அவன் பெரிதும் நிம்மதியாக உணர்ந்தான்.
ஆனால் அந்த விபத்திற்குப் பின் எல்லாம் மீண்டும் மாறிவிட்டது. அவனை ஏதோ தீண்டத்தகாதவன் போல், அவனைச் சுற்றி இருப்போரின் பார்வை அவன் மீது பட்டு விலக, அவன் வீட்டில் இருந்து படிப்பை மேற்கொள்ள தீர்மானித்தான். பெங்களூரை விட சக்லேஷ்பூர் சென்றால் தனக்கு மனதளவில் லகுவாக இருக்கும் என்று சக்லேஷ்பூர் சென்று விட்டான். அவனுக்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுக்க ஒரு ஆசிரியர் அங்கே வாரத்தில் 3 நாட்கள் வருவார். அவன் 'பிரைவேட் காண்டிடேட் ' ஆகத்தான் பத்தாம் வகுப்பு தேர்வைச் சந்திக்கப் போவதாக நீலகண்டனிடம் சொல்லிவிட்டான்.
அதாவது அவன் தனிவழிக் கல்வி பயின்று, பள்ளி மூலம் தேர்வை எழுத போவதில்லை. அவன் ஆசிரியரும் வந்து விட, அன்றைய பாடங்களைக் கவனத்துடன் படித்துக் கொண்டான். படிப்பில் அவனை குறை சொல்லும் அளவு அவன் இருக்கவில்லை. இன்று பாடம் நடத்தியப் பின், அவர் வருவதற்கு அடுத்த வாரம் ஆகிவிடும். இப்போதெல்லாம் அவனுடைய தாத்தா அவர் எங்கிருந்தாலும், அவனுக்கு தினம் தொலைபேசி அழைப்பு விடுப்பார்.
அது போல் அன்றைய தொலைபேசி அழைப்பில்,
"தாமோதர் அந்த ஆக்சிடெண்ட்டை செட் அப் பண்ணலேனு சாதிக்கறான்..என்னை என்னோட ஆபீசில் வச்சு அட்டாக் பண்ணினான், நம்மள கொலை பண்ண பார்த்திருக்கான் ஜெயிலுக்கு போனாலும் ,அவனுக்கு கொழுப்பு விடல" என்று அவர் மறுமுனையில் பொரிந்து தள்ள, துருவ் அதை மௌனமாகக் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தான்.
அவனுக்கு இதில் எவ்வித ஈடுபாடும் இல்லை. யார் அந்த விபத்து நடக்க காரணமாக இருந்தாலும் அவனது முகம் அடைந்த தழும்புகளை ஒன்றும் செய்ய முடியாது. தன்னைத் தானே கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்டவன், ஒருவித திருப்தி அடைந்தான். தாமோதர் கொடுத்த முகம் நன்றாகவே மாறியிருந்தது. அதில் அவனுக்கு ஒருவித திருப்தி.
அவனது இந்த விசித்திரப் புன்னகை பாக்கியத்திற்கு ஒருவித கிலியைக் கொடுத்தது. அவர் இந்த வாரம் முதலில் இங்கே வந்தார், தனியாக இருக்கிறான், கூட வேலையாட்கள் மட்டுமே. சிறுகுழந்தையாகப் பார்த்து, தன் கண் முன் வளர்ந்தவன், என்ன செய்கிறானோ என்ற மனக்கிலேசம் அவருக்கு. அவனுக்கோ யாரும் வேண்டாம். முக்கியமாக தன்னை இரக்கமாகப் பார்க்கும் பார்வை வேண்டாம், தன்னை இழிவாகப் பார்க்கும் பார்வையும் வேண்டாம்.
அதுவும் தனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்கள் அப்படிப் பார்ப்பதை அவன் விரும்பவில்லை. அடிக்கடி தன்னை யாரும் வினோத ஜந்துவைப் போல் பார்ப்பதையும் அவன் இஷ்டப்படவில்லை.
அதனால் தான் அவன் பெங்களூர் விட்டான். அங்கே நெருங்கி பழகியவர்கள் அதிகம் இல்லாவிட்டாலும் தினம் பள்ளியில் தன்னை ஓர் கேலிப்பொருளாக யாரேனும் பார்ப்பர், தனது காதுபட தன்னைப் பற்றி இழிவாக கூறுவர். இதெல்லாம் அவனுக்கு நடந்த ஒன்று. என்னத்தான் பொறுத்துப்போனாலும், அவனால் ஓர் அளவு மேல் அதனைத் தாங்க முடியவில்லை. ஆசியர்கள் எத்தனை முறைதான் மாணவர்களைக் கண்டிப்பார்கள்?
ஆகையால் அவன் இந்தத் தனிவழிக் கல்வியைத் தேர்ந்து எடுத்து தனக்கு பிடித்த மலைப்பிரதேசமான, தாத்தாவின் எஸ்டேட் பங்களாவிற்கு வந்து விட்டான். இந்த எஸ்டேட்டின் பெயரில் அவன் பெயர் உண்டு.
"சாம்ராட் எஸ்டேட்ஸ்" அதன் பெயர். அது பங்களா வாயிலில் இருக்கும் போர்ட்டில் பொறிக்கப்பட்டு இருக்கும்.
அதைத்தான் ஒருவள் கஷ்டப்பட்டு வாசித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
"சாம் ஆட் எஸ்டஸ்…" என்று அவள் தவறாக வாசிக்க, அவளது அன்னை சரஸ்வதி அவள் தலையில் மென்மையாகக் கொட்டி,
"சாம்ராட் எஸ்டேட்ஸ் " என்று திருத்தினாள். அந்த ஒருவள், 6 வயது சிறுமி நக்ஷத்திரா. அவளுக்கு 'ர' ற' போன்ற எழுத்துக்களை இன்னும் ஒழுங்காகச் சொல்ல வரவில்லை. மற்ற விஷயங்களுக்கு வாயைக் கிழிக்கும் அம்மையாருக்கு 'ர, ற' எல்லாம் ததிங்கினத்தோம்.
இந்த 'ர,ற' போன்ற ஓசைகள் குழந்தைகளுக்கு பெரும்பாலும் கடைசியாகத் தான் வரும், அதுவும் ஓர் சில குழந்தைகளுக்கு அது வர மிகவும் தாமதமாகும். இவளும் அந்த குழுவில் தான் இருக்கிறாள்.
இன்று அவளது அன்னைக்கு இங்கே ஓர் நேர்காணல். எஸ்டேட் பங்களாவைப் பராமரிக்க தகுந்த ஆள் வேண்டும் என்று விளம்பரம் கொடுத்து இருந்தார்கள், அதற்காக அவர்கள் இருவரும் வந்திருந்தார்கள். நக்ஷத்திரா வெளியே இருக்க, சரஸ்வதியிடம் பாக்யம் பேசிக் கொண்டு இருந்தார். பாக்யம் இங்கே துருவ்வை பார்த்துக் கொள்ள வந்தால், அவனோ அவரிடம்
"ப்ளீஸ் என்னை இந்த மாறி பார்க்காதீங்க ! இந்த இரக்க பார்வை, நான் பாவம்னு இந்த பார்வை எனக்கு பிடிக்கலே. அது தான் என்னை வீக்கா ஆக்குது" என்று சொல்லியே விட்டான். அவனைப் பார்த்துக்கொண்டும், இந்த பங்களாவைச் சரியாக பராமரிக்கவும் ஆள் கிடைத்தால் தான் இவ்விடம் விட்டு மும்பை செல்வதாக அவர் சொல்லி இருக்கிறார்.
இதுவரை பங்களாவைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவர், வேலையை விட்டுச் சென்று விட்டார். ஆகையால் ஒரு புதுஆள் உடனே வேண்டும் என்ற நிலை.
சரஸ்வதியிடம் பேசிய பாக்யத்திற்கு ஒருவித திருப்தி.
"உன்னோட வீட்டுக்காரர் எங்க வேலை பார்க்கறாரு? " என்று அவளிடம் விசாரிக்க, சரஸ்வதி
"அவருக்கு தமிழ் சினிமாவில் பெரிய ஆளா ஆகணும்னு ஆசை. அதுக்கு முயற்சி எடுத்துக்கிட்டு இருக்கார்." என்று சொல்லிவிட்டு நிறுத்திக்கொண்டு விட்டாள்.
"ஓ..நீங்க இங்க வேலை பார்க்கறதுல உங்க வீட்டுல…" என்று இழுக்க, சரஸ்வதி
"ஒரு பிரச்சனை இல்லை. எனக்கு இந்த இடம் பிடிச்சிருக்கு. என்னோட பாப்பாக்கும் பிடிச்சு இருக்கு" என்று பட்டென்று கூறிவிட்டாள். பாக்யம் சற்று வெளியே பார்க்க, நக்ஷத்திரா தனது பொம்மையை வைத்துக்கொண்டு, அதன் கரங்களைப் பிடித்து,
"லிங்கா லிங்கா லோசஸ்" என்று பாடிக் கொண்டு தானே தனியாக விளையாடிக் கொண்டு இருந்தாள். அந்த பொம்மை தான் அவளது உற்ற தோழி. அதற்கு பெயர் கூட வைத்து இருக்கிறாள், 'டெடி' என்று.
ஓர் சிகப்பு நிற பிராக் அணிந்துக் கொண்டு, அது சந்தன நிறத்தில் வெகு அழகாக இருக்கும் . தானாக, அழகாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தச் சிறுமியை பாக்யம் மட்டும் பார்க்கவில்லை. துருவ்வும் தான். என்னடா இது புதிய குரல் ஒன்று என்று அவன் அந்த குரல் வந்த திசைக்குச் சென்று பார்க்க, நக்ஷத்திரா பொம்மையைத் தோழியாக பாவித்து
"ஹஷ்ஸா புஷ்ஷா.. ஆல் ஃபால் டவுன்" என்று தரையில் உட்கார்ந்து விட்டு, மறுபடியும்
"லிங்கா லிங்கா" என்று ஆரம்பிக்க, துருவ்விற்கு ஏனோ சிரிப்பு பொத்துக் கொண்டு வந்தது. 'களுக்' என்று சிரித்தும் விட்டான். ஒன்று அவள் உயரம். மற்றோன்று அவள் பாடும் பாடல்
அது "ரிங்கா ரிங்கா ரோசஸ்" . அவளுக்கு 'ர' வராத காரணம் அது 'லிங்கா லிங்கா' ஆயிற்று. சிகப்பு நிற சுவட்டர், வெள்ளை நிற ஃபிராக் அணிந்துக் கொண்டு, கழுத்தில் ஒரு பாசி மாலை, இரட்டை குடுமி இடப்பட்டு தன் தலையை ஆட்டிக்கொண்டு அவள் பாடும் விதம் வேறு.
அவள் முன் சென்று, அவள் சொல்வதைச் சரி செய்ய அவனுக்கு ஆசை தான். ஆனால் எங்கே தனது முகத்தழும்புகளைப் பார்த்து, அவள் மிரண்டு விடக்கூடாதே என்று தயங்கினான். அவளுக்கு 4 வயது இருக்கலாம் என்று வேறு எண்ணிக்கொண்டான். மறைந்து இருந்து கதவின் இடுக்கு வழியாக அவளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவனை, நக்ஷத்திரா அந்த 'களுக்' சத்தத்தில் சற்று திரும்பிப் பார்க்க, துருவ் சுவரின் பின்னால் மறைந்தான். சற்று முன்னே சென்று பார்க்கலாமா என்று யோசித்தவளை,
"தாரா" என்று சரஸ்வதி அவளைக் கூப்பிட, அன்னை கூப்பிட்ட உடன் செல்லும் பழக்கம் இல்லாத நக்ஷத்திரா அங்கேயே சற்று நேரம் நின்று அந்தக் கதவையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள், கழுத்தை சற்று நீட்டியபடி.
சரஸ்வதி வெளியே வந்து
"தாரா! எத்தனை முறை கூப்பிட? வா" என்று இழுத்துக் கொண்டு போனார். அதன் பின் அவளை, அவன் 2-3 நாட்கள் பார்க்கவில்லை. அதன் பின்னர் அவளைக் கண்டான்.
ஓர் ஏகாந்த இரவில், நட்சத்திரங்களை அவள் எண்ணிக் கொண்டு இருந்தாள். ஆம், நக்ஷத்திரா, நட்சத்திரங்களை எண்ணிக் கொண்டு அவை எல்லாம் தனக்கு தான் என்று உரிமைப் பறைசாற்றிக் கொண்டு இருந்தாள், அதில் துருவ நட்சத்திரமும் அடக்கம்!
அந்த இரவில் அவர்கள் இருவரும் நேருக்கு நேர் சந்தித்தனர். அடுத்து வந்த 60 நாட்கள், இருவரின் வாழ்வின் மறக்க முடியாக் காலம். குறுகிய காலம் ஆயினும், அது தான் அவர்கள் வாழ்வின் மிகச்சிறந்த காலம். அது குறுகிப் போனது விதியா அல்ல சில மனிதர்களின் மன விசித்திரத்தால் வந்த வினையா?
அதையும் பார்ப்போம்.
இந்த டி பி நோய், உலகின் மிக கொடிய நோய் ஆகும். இந்த நோய்க் கிருமி, காற்று வழியில் பரவும். இந்த கிருமியைக் கொண்டோர் யாரேனும் தும்மியோ, இருமியோ செய்தால் மற்றவர்க்கு எளிதாக பரவும். அதுவும் மது பழக்கம் உடையோருக்கு அவர்கள் உடலில் இருக்கும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தி குறைந்த நிலையில் இருக்கும், அப்போது நோய் தாக்கும் அபாயம் அதிகம்.
இந்த நோயைள் குணப்படுத்த 6 மாதம் காலமோ, இல்லை அதன் மேல் கூட ஆகும்.
"சோ அவளை நான் கூட்டிகிட்டு போகலாமா ?" என்று மருத்துவர் அந்த நோயைப் பற்றி விவரித்து முடித்ததும் நீலகண்டன்,
"உங்க இஷ்டம் ! பட் அவளுக்கு அல்ஹகால் ஹாபிட்ஸ் வேற இருக்கு . அண்ட் அவ கரெக்ட் டைமில் மருந்து எடுக்கணும் ! சோ வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போனா, ஒழுங்கா பார்த்துக்க முடியும்ன்னா தாராளமா கூட்டிட்டு போங்க ! இல்ல பெங்களூரில் ஒரு டி பி ட்ரீட்மென்ட் பிளேஸ் இருக்கு! முக்கியமா ஆல்கஹால் அதிகமா யூஸ் பண்ணற ஸ்டேஜில் , டி பி வரும் போது, அவங்க ட்ரீட்மெண்ட் மேதட்ஸ் நல்ல இருக்குனு கேள்விப்பட்டேன்! இட்ஸ் குட் ! அங்க போய் ட்ரீட்மெண்ட் கண்டின்யு செய்யணும்னா செய்யுங்க ! உங்க இஷ்டம் " என்று மருத்துவர் எடுத்துக் கூற, நீலகண்டன் சற்று யோசித்தார்.
அவள் இருக்கும் நிலையில் தாமோதரை விவாகரத்து செய்ய கேட்பது சரியாக வராது . ஆனால் ஒருநாள் அல்ல ஒருநாள் அவனை அவள் விவாகரத்து செய்து தான் ஆக வேண்டும். அதற்கு முன், இந்த நோயின் பிடியில் இருந்து அவள் மீள வேண்டும். கண்டிப்பாக சற்று காலம் எடுக்கும். அதற்குள் தான் நினைத்த மற்றொன்றை தான் நிறைவேற்றி விடலாம் என்று தீர்மானித்தவர்,
"அவளை பெங்களூர் கூட்டிட்டு போறேன்" என்று தனது முடிவைத் தெரிவித்தார்.
மும்பையில் இருந்தால், அவளைக் கட்டுப்படுத்தி வீட்டிலே இருத்தி வைத்தல் என்பது மிகவும் கடினம் என்று உணர்ந்தார். மேலும் தான் செய்யப்போகும் வேலைக்கு அவள் மும்பையில் இல்லாது போனால் நல்லதே. சந்தியா பெங்களூருக்குச் செல்லப் போவதைப் பற்றி கேள்விப்பட்ட துருவ்,
"நானும் பெங்களூர் போறேன் ! இங்க வேண்டாம் எனக்கு" என்று தீர்மானமாகச் சொல்ல, நீலகண்டன் அவனது மனம் புரிந்து, அவனைப் பெங்களூருக்கு அனுப்பி வைத்தார். அவனது பள்ளியில் இருந்து டி சி வாங்கிக் கொண்டு அவன் பெங்களூரில் வேறு பள்ளியில் படிக்க ஆரம்பித்தான். சந்தியாவின் சிகிச்சை ஒருபுறம் தொடர, துருவ் வேறு மாறி சூழ்நிலையில் சற்று நிம்மதியாக உணர்ந்தான்.
**********
ஒரு விபத்து ஏற்பட்டு 5 மாதங்கள் கழித்து,
சக்லேஷ்பூரில் துருவ் தனக்கு பாடம் சொல்லித் தரும் ஆசிரியர் வரவுக்கு தயாராகிக்கொண்டு இருந்தான். இந்த முகத்தழும்புகள் அவனை பள்ளிக்குத் தொடர்ந்து செல்ல விடவில்லை. அவனுக்குப் பெங்களூர் பள்ளியில் எண்ணற்ற நண்பர்கள் இல்லாவிட்டாலும், ஒருசில நண்பர்கள் உண்டு. மும்பை விட்டபின் அவன் பெரிதாக யாரிடமும் நெருங்கி பழகவில்லை. அப்படி நெருங்கி பழகினால், தன்னைப் பற்றிய விவரங்களைப் பகிர்ந்துக் கொள்ள நேரிடும்.
அதில் அவனுக்கு விருப்பம் இருக்கவில்லை. ஆகையால் ஓர் சிலரிடம் மட்டுமே அவன் பேசுவான், அதுவும் அளவாக. பள்ளி விட்டபின், மும்பையில் செய்தது போல், பியானோ வகுப்புகள், நீச்சல் வகுப்புகள் மற்றும் தற்காப்பு வகுப்புகளை பெங்களூரில் தொடர்ந்தான். தன்னைத்தானே ஏதேனும் பொழுது போக்கில் ஆழ்த்தி தனது வேதனையை மறைக்க முயன்றான். தன்னைப் பற்றி பிறருக்கு அதிகம் தெரியாததால் அவன் பெரிதும் நிம்மதியாக உணர்ந்தான்.
ஆனால் அந்த விபத்திற்குப் பின் எல்லாம் மீண்டும் மாறிவிட்டது. அவனை ஏதோ தீண்டத்தகாதவன் போல், அவனைச் சுற்றி இருப்போரின் பார்வை அவன் மீது பட்டு விலக, அவன் வீட்டில் இருந்து படிப்பை மேற்கொள்ள தீர்மானித்தான். பெங்களூரை விட சக்லேஷ்பூர் சென்றால் தனக்கு மனதளவில் லகுவாக இருக்கும் என்று சக்லேஷ்பூர் சென்று விட்டான். அவனுக்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுக்க ஒரு ஆசிரியர் அங்கே வாரத்தில் 3 நாட்கள் வருவார். அவன் 'பிரைவேட் காண்டிடேட் ' ஆகத்தான் பத்தாம் வகுப்பு தேர்வைச் சந்திக்கப் போவதாக நீலகண்டனிடம் சொல்லிவிட்டான்.
அதாவது அவன் தனிவழிக் கல்வி பயின்று, பள்ளி மூலம் தேர்வை எழுத போவதில்லை. அவன் ஆசிரியரும் வந்து விட, அன்றைய பாடங்களைக் கவனத்துடன் படித்துக் கொண்டான். படிப்பில் அவனை குறை சொல்லும் அளவு அவன் இருக்கவில்லை. இன்று பாடம் நடத்தியப் பின், அவர் வருவதற்கு அடுத்த வாரம் ஆகிவிடும். இப்போதெல்லாம் அவனுடைய தாத்தா அவர் எங்கிருந்தாலும், அவனுக்கு தினம் தொலைபேசி அழைப்பு விடுப்பார்.
அது போல் அன்றைய தொலைபேசி அழைப்பில்,
"தாமோதர் அந்த ஆக்சிடெண்ட்டை செட் அப் பண்ணலேனு சாதிக்கறான்..என்னை என்னோட ஆபீசில் வச்சு அட்டாக் பண்ணினான், நம்மள கொலை பண்ண பார்த்திருக்கான் ஜெயிலுக்கு போனாலும் ,அவனுக்கு கொழுப்பு விடல" என்று அவர் மறுமுனையில் பொரிந்து தள்ள, துருவ் அதை மௌனமாகக் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தான்.
அவனுக்கு இதில் எவ்வித ஈடுபாடும் இல்லை. யார் அந்த விபத்து நடக்க காரணமாக இருந்தாலும் அவனது முகம் அடைந்த தழும்புகளை ஒன்றும் செய்ய முடியாது. தன்னைத் தானே கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்டவன், ஒருவித திருப்தி அடைந்தான். தாமோதர் கொடுத்த முகம் நன்றாகவே மாறியிருந்தது. அதில் அவனுக்கு ஒருவித திருப்தி.
அவனது இந்த விசித்திரப் புன்னகை பாக்கியத்திற்கு ஒருவித கிலியைக் கொடுத்தது. அவர் இந்த வாரம் முதலில் இங்கே வந்தார், தனியாக இருக்கிறான், கூட வேலையாட்கள் மட்டுமே. சிறுகுழந்தையாகப் பார்த்து, தன் கண் முன் வளர்ந்தவன், என்ன செய்கிறானோ என்ற மனக்கிலேசம் அவருக்கு. அவனுக்கோ யாரும் வேண்டாம். முக்கியமாக தன்னை இரக்கமாகப் பார்க்கும் பார்வை வேண்டாம், தன்னை இழிவாகப் பார்க்கும் பார்வையும் வேண்டாம்.
அதுவும் தனக்கு மிகவும் நெருக்கமானவர்கள் அப்படிப் பார்ப்பதை அவன் விரும்பவில்லை. அடிக்கடி தன்னை யாரும் வினோத ஜந்துவைப் போல் பார்ப்பதையும் அவன் இஷ்டப்படவில்லை.
அதனால் தான் அவன் பெங்களூர் விட்டான். அங்கே நெருங்கி பழகியவர்கள் அதிகம் இல்லாவிட்டாலும் தினம் பள்ளியில் தன்னை ஓர் கேலிப்பொருளாக யாரேனும் பார்ப்பர், தனது காதுபட தன்னைப் பற்றி இழிவாக கூறுவர். இதெல்லாம் அவனுக்கு நடந்த ஒன்று. என்னத்தான் பொறுத்துப்போனாலும், அவனால் ஓர் அளவு மேல் அதனைத் தாங்க முடியவில்லை. ஆசியர்கள் எத்தனை முறைதான் மாணவர்களைக் கண்டிப்பார்கள்?
ஆகையால் அவன் இந்தத் தனிவழிக் கல்வியைத் தேர்ந்து எடுத்து தனக்கு பிடித்த மலைப்பிரதேசமான, தாத்தாவின் எஸ்டேட் பங்களாவிற்கு வந்து விட்டான். இந்த எஸ்டேட்டின் பெயரில் அவன் பெயர் உண்டு.
"சாம்ராட் எஸ்டேட்ஸ்" அதன் பெயர். அது பங்களா வாயிலில் இருக்கும் போர்ட்டில் பொறிக்கப்பட்டு இருக்கும்.
அதைத்தான் ஒருவள் கஷ்டப்பட்டு வாசித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
"சாம் ஆட் எஸ்டஸ்…" என்று அவள் தவறாக வாசிக்க, அவளது அன்னை சரஸ்வதி அவள் தலையில் மென்மையாகக் கொட்டி,
"சாம்ராட் எஸ்டேட்ஸ் " என்று திருத்தினாள். அந்த ஒருவள், 6 வயது சிறுமி நக்ஷத்திரா. அவளுக்கு 'ர' ற' போன்ற எழுத்துக்களை இன்னும் ஒழுங்காகச் சொல்ல வரவில்லை. மற்ற விஷயங்களுக்கு வாயைக் கிழிக்கும் அம்மையாருக்கு 'ர, ற' எல்லாம் ததிங்கினத்தோம்.
இந்த 'ர,ற' போன்ற ஓசைகள் குழந்தைகளுக்கு பெரும்பாலும் கடைசியாகத் தான் வரும், அதுவும் ஓர் சில குழந்தைகளுக்கு அது வர மிகவும் தாமதமாகும். இவளும் அந்த குழுவில் தான் இருக்கிறாள்.
இன்று அவளது அன்னைக்கு இங்கே ஓர் நேர்காணல். எஸ்டேட் பங்களாவைப் பராமரிக்க தகுந்த ஆள் வேண்டும் என்று விளம்பரம் கொடுத்து இருந்தார்கள், அதற்காக அவர்கள் இருவரும் வந்திருந்தார்கள். நக்ஷத்திரா வெளியே இருக்க, சரஸ்வதியிடம் பாக்யம் பேசிக் கொண்டு இருந்தார். பாக்யம் இங்கே துருவ்வை பார்த்துக் கொள்ள வந்தால், அவனோ அவரிடம்
"ப்ளீஸ் என்னை இந்த மாறி பார்க்காதீங்க ! இந்த இரக்க பார்வை, நான் பாவம்னு இந்த பார்வை எனக்கு பிடிக்கலே. அது தான் என்னை வீக்கா ஆக்குது" என்று சொல்லியே விட்டான். அவனைப் பார்த்துக்கொண்டும், இந்த பங்களாவைச் சரியாக பராமரிக்கவும் ஆள் கிடைத்தால் தான் இவ்விடம் விட்டு மும்பை செல்வதாக அவர் சொல்லி இருக்கிறார்.
இதுவரை பங்களாவைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவர், வேலையை விட்டுச் சென்று விட்டார். ஆகையால் ஒரு புதுஆள் உடனே வேண்டும் என்ற நிலை.
சரஸ்வதியிடம் பேசிய பாக்யத்திற்கு ஒருவித திருப்தி.
"உன்னோட வீட்டுக்காரர் எங்க வேலை பார்க்கறாரு? " என்று அவளிடம் விசாரிக்க, சரஸ்வதி
"அவருக்கு தமிழ் சினிமாவில் பெரிய ஆளா ஆகணும்னு ஆசை. அதுக்கு முயற்சி எடுத்துக்கிட்டு இருக்கார்." என்று சொல்லிவிட்டு நிறுத்திக்கொண்டு விட்டாள்.
"ஓ..நீங்க இங்க வேலை பார்க்கறதுல உங்க வீட்டுல…" என்று இழுக்க, சரஸ்வதி
"ஒரு பிரச்சனை இல்லை. எனக்கு இந்த இடம் பிடிச்சிருக்கு. என்னோட பாப்பாக்கும் பிடிச்சு இருக்கு" என்று பட்டென்று கூறிவிட்டாள். பாக்யம் சற்று வெளியே பார்க்க, நக்ஷத்திரா தனது பொம்மையை வைத்துக்கொண்டு, அதன் கரங்களைப் பிடித்து,
"லிங்கா லிங்கா லோசஸ்" என்று பாடிக் கொண்டு தானே தனியாக விளையாடிக் கொண்டு இருந்தாள். அந்த பொம்மை தான் அவளது உற்ற தோழி. அதற்கு பெயர் கூட வைத்து இருக்கிறாள், 'டெடி' என்று.
ஓர் சிகப்பு நிற பிராக் அணிந்துக் கொண்டு, அது சந்தன நிறத்தில் வெகு அழகாக இருக்கும் . தானாக, அழகாக விளையாடிக் கொண்டிருந்தச் சிறுமியை பாக்யம் மட்டும் பார்க்கவில்லை. துருவ்வும் தான். என்னடா இது புதிய குரல் ஒன்று என்று அவன் அந்த குரல் வந்த திசைக்குச் சென்று பார்க்க, நக்ஷத்திரா பொம்மையைத் தோழியாக பாவித்து
"ஹஷ்ஸா புஷ்ஷா.. ஆல் ஃபால் டவுன்" என்று தரையில் உட்கார்ந்து விட்டு, மறுபடியும்
"லிங்கா லிங்கா" என்று ஆரம்பிக்க, துருவ்விற்கு ஏனோ சிரிப்பு பொத்துக் கொண்டு வந்தது. 'களுக்' என்று சிரித்தும் விட்டான். ஒன்று அவள் உயரம். மற்றோன்று அவள் பாடும் பாடல்
அது "ரிங்கா ரிங்கா ரோசஸ்" . அவளுக்கு 'ர' வராத காரணம் அது 'லிங்கா லிங்கா' ஆயிற்று. சிகப்பு நிற சுவட்டர், வெள்ளை நிற ஃபிராக் அணிந்துக் கொண்டு, கழுத்தில் ஒரு பாசி மாலை, இரட்டை குடுமி இடப்பட்டு தன் தலையை ஆட்டிக்கொண்டு அவள் பாடும் விதம் வேறு.
அவள் முன் சென்று, அவள் சொல்வதைச் சரி செய்ய அவனுக்கு ஆசை தான். ஆனால் எங்கே தனது முகத்தழும்புகளைப் பார்த்து, அவள் மிரண்டு விடக்கூடாதே என்று தயங்கினான். அவளுக்கு 4 வயது இருக்கலாம் என்று வேறு எண்ணிக்கொண்டான். மறைந்து இருந்து கதவின் இடுக்கு வழியாக அவளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவனை, நக்ஷத்திரா அந்த 'களுக்' சத்தத்தில் சற்று திரும்பிப் பார்க்க, துருவ் சுவரின் பின்னால் மறைந்தான். சற்று முன்னே சென்று பார்க்கலாமா என்று யோசித்தவளை,
"தாரா" என்று சரஸ்வதி அவளைக் கூப்பிட, அன்னை கூப்பிட்ட உடன் செல்லும் பழக்கம் இல்லாத நக்ஷத்திரா அங்கேயே சற்று நேரம் நின்று அந்தக் கதவையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள், கழுத்தை சற்று நீட்டியபடி.
சரஸ்வதி வெளியே வந்து
"தாரா! எத்தனை முறை கூப்பிட? வா" என்று இழுத்துக் கொண்டு போனார். அதன் பின் அவளை, அவன் 2-3 நாட்கள் பார்க்கவில்லை. அதன் பின்னர் அவளைக் கண்டான்.
ஓர் ஏகாந்த இரவில், நட்சத்திரங்களை அவள் எண்ணிக் கொண்டு இருந்தாள். ஆம், நக்ஷத்திரா, நட்சத்திரங்களை எண்ணிக் கொண்டு அவை எல்லாம் தனக்கு தான் என்று உரிமைப் பறைசாற்றிக் கொண்டு இருந்தாள், அதில் துருவ நட்சத்திரமும் அடக்கம்!
அந்த இரவில் அவர்கள் இருவரும் நேருக்கு நேர் சந்தித்தனர். அடுத்து வந்த 60 நாட்கள், இருவரின் வாழ்வின் மறக்க முடியாக் காலம். குறுகிய காலம் ஆயினும், அது தான் அவர்கள் வாழ்வின் மிகச்சிறந்த காலம். அது குறுகிப் போனது விதியா அல்ல சில மனிதர்களின் மன விசித்திரத்தால் வந்த வினையா?
அதையும் பார்ப்போம்.