ஶ்ரீகலா
Administrator
"அங்கிள்..." இருவரும் பேசி கொண்டிருக்கும் போது விஷ்ணு அங்கு ஓடி வந்தான்.
"வா விஷ்ணு..." என்ற பவன்ராம் புன்னகை முகம் மாறாது அவனைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக் கொண்டான்.
பிறகு அவன் காயத்ரியிடம் இயல்பாகப் பேசி கொண்டிருக்க... காயத்ரியும் பதில் அளித்துக் கொண்டு இருந்தாள். விஷ்ணுவுக்குப் போர் அடிக்க... அவன் பவன்ராமின் அலைப்பேசியை எடுத்து விளையாட ஆரம்பித்தான். பிறகு என்ன நினைத்தானோ! அவன் பவன்ராமிடம், "அங்கிள், செல்ஃபி எடுக்கலாமா?" என்று கேட்க...
"ஓகே..." என்றவன் சின்னவனுக்குப் போஸ் கொடுக்க... விஷ்ணு இருவரையும் புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டான். பிறகு அன்னையை அழைக்க... காயத்ரி தயங்கினாள்.
"சும்மா ஃபோட்டோ தானே காயத்ரி... வா." என்ற பவன்ராமை கண்டு மறுக்க முடியாது காயத்ரி இருவரின் அருகில் வந்து நின்றாள். விஷ்ணு மூவரையும் சேர்த்து அலைப்பேசியில் கிளிக்கி கொண்டான்.
இந்தக் காட்சியைக் கண்டபடி வந்த அருந்ததி திகைத்து தான் போனார். மூவரையும் காணும் போது ஒரே குடும்பம் போலிருந்தது. மகன் காயத்ரியிடம் காட்டும் அதிகப்படியான அன்பிற்கான காரணம் லேசாகப் புரிய ஆரம்பித்து அந்த அன்னைக்கு... மற்ற அன்னையர்களைப் போன்று அவர் மகனது செயலை வெறுக்கவில்லை. மாறாக அவர் மனதிற்குள் பாராட்டத்தான் செய்தார். பரந்த மனப்பான்மையைக் கொண்ட மகனை பாராட்டத்தான் தோன்றியது அந்தச் சேவையுள்ளம் கொண்ட அன்னைக்கு...! அவர் மகனை மனதார வாழ்த்தியபடி அங்கிருந்து அகன்றார்.
********************************
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ராஜ்குமார் வீட்டிற்கு வருகை தந்திருந்தான். அவன் சென்ற நேரமோ என்னவோ! லெக்ஷ்மி மகனிடம் அவனது திருமணத்தைப் பற்றிப் பேசி கொண்டு இருந்தார். அவனோ திருமணம் செய்வதற்குப் பிடி கொடுக்காது நழுவி கொண்டு இருந்தான். அந்த நேரம் அங்கு வந்த சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் லெக்ஷ்மி புலம்ப ஆரம்பித்து விட்டார்.
"நீயாவது ராஜ் கிட்ட சொல்லு சிம்மா." என்று லெக்ஷ்மி புலம்ப...
"அம்மா சொல்ற மாதிரி கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதில் உனக்கு என்னடா பிரச்சினை?" என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கேட்க...
"இப்போ என்ன அவசரம்? பிறகு பார்த்துக்கலாம்." ராஜ்குமார் சலிப்பாகச் சொல்ல...
"ஆன்ட்டி, ராஜோட விருப்பத்துக்கு விடுங்க." என்று லெக்ஷ்மியிடம் சொன்ன சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா நண்பன் புறம் திரும்பி, "ராஜ், நம்ம பேட்ச்மேட் கிஷோர் உனக்குப் பிரெண்ட் தானே?" என்று கேட்க...
"ஆமா, எனக்கு அப்பா வழியில் அவன் ரிலேசனும் கூட... அவனுக்கு என்ன?" ராஜ்குமார் புரியாது கேட்டான்.
"அவனோட தம்பி ராகேஷுக்கு நம்ம பூஜாவை கேட்டு இருக்காங்க. அதான் பையன் எப்படின்னு விசாரிச்சிட்டு போக வந்தேன்."
"சிம்மா யாரை சொல்கிறான்?" சாரதா இடையிட்டு கேட்கவும்...
"தாத்தா வழியில் நமக்குச் சொந்தம் தான் பாட்டி." என்ற ராஜ்குமார் உறவுமுறை பற்றிப் பாட்டியிடம் விளக்கி சொல்ல...
"அட, நம்ம கோபிநாத் குடும்பமா? நல்ல குடும்பம் தான் சிம்மா. நீ தாராளமா உன் தங்கையை அங்கே கொடுக்கலாம். என்ன ஒண்ணு... அவங்க உங்களை மாதிரி ராஜ குடும்பம் இல்லை. மத்தபடி உங்க அந்தஸ்துக்கு ஏத்த குடும்பம் தான்." சாரதா திருப்தியுடன் சொல்ல...
"அப்போ டபுள் ஓகே பாட்டி." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா பின்பு ராஜ்குமாரிடம், "வர்ற வெள்ளிக்கிழமை அவங்க பெண் பார்க்க வர்றாங்க. நீயும் அங்கே இருந்தால் நன்றாக இருக்கும். அம்மா, பாட்டி நீங்களும் கட்டாயம் வரணும்." என்று சொல்ல...
"நானா?" ராஜ்குமார் தயங்கினான். அவனின் மனக்கண்ணில் அழுத விழிகளுடன் பூஜிதா தோன்றி மறைந்தாள்.
"நாங்க வர்றோப்பா..." அதற்குள் பெரியவர்கள் இருவரும் தங்களது சம்மதத்தைத் தெரிவித்தனர். ராஜ்குமார் பாட்டி, அம்மாவை முறைத்துப் பார்த்தான். அவர்களோ சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் சுவாரசியமாகப் பேசி கொண்டு இருந்தனர். ராஜ்குமார் தலையைப் பிடித்தபடி அமர்ந்து விட்டான்.
வெள்ளிக்கிழமை நாள் எல்லோருக்கும் நல்லதாக விடிய... ராஜ்குமார், பூஜிதாவுக்கு மட்டும் படபடப்புடன் விடிந்தது. பெண் பார்க்க வருகிறார்கள் என்று அண்ணன் சொன்னதுமே பூஜிதா உள்ளுக்குள் அரண்டு தான் போனாள். இதோ இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவளைப் பெண் பார்க்க மாப்பிள்ளை வீட்டார் வந்துவிடுவர். அதை நினைத்து அவளுக்கு அச்சமாக இருந்தது. அவளையும் அறியாது அவள் சில நாட்களுக்கு முன்னர் ராஜ்குமாரை சந்தித்துப் பேசியதை நினைத்து பார்த்தாள்.
ராணியம்மா மகளுக்கு அவர்களுக்கு இணையான அந்தஸ்தான இடத்தில் மாப்பிள்ளை பார்த்து இருந்தார். ஜெய்பிரகாஷ் திருமணத்தில் பூஜிதாவை கண்ட மாப்பிள்ளை வீட்டார் அவளைப் பெண் கேட்க... மாப்பிள்ளை வீட்டாரின் பின்புலம் கண்டு ராணியம்மா மகிழ்ச்சியோடு சம்மதித்து விட்டார். பூஜிதாவால் அன்னையின் பேச்சை மீற முடியவில்லை. அதேசமயம் வேறு ஒருத்தன் முன் போய் அலங்கார பொம்மையாக நிற்கவும் மனதில்லை. பெண் பார்க்க வரும் நாளன்று பூஜிதா வேண்டுமென்றே குளியலறையில் கீழே விழுந்து காலில் சுளுக்கு ஏற்பட்டு நடக்க முடியாது செய்து விட்டாள். இதனால் பெண் பார்க்கும் படலம் நின்று போனது.
கால் சுளுக்குக் குணமாகியதும் பூஜிதா முதலில் சந்தித்தது ராஜ்குமாரை தான். அவள் அவனிடம் சென்று இந்த நிகழ்வை கூறி... "ஸ்டில் ஐ லவ் யூ ராஜ். நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்." என்று சொல்ல...
"முட்டாள்த்தனமா பேசாதே. உன் அண்ணன் சொன்னது போல் என் மீது உனக்கு வந்திருக்கும் பிடித்தம் இந்த வயதிற்கே உண்டான ஈர்ப்பு. இதுக்குப் பெயர் காதல் இல்லை. சொன்னால் புரிந்து கொள். நீ உன் வீட்டில் பார்ப்பவனைத் திருமணம் செய்து கொள்." என்று கூறிவிட்டு அவன் அவளைத் திரும்பியும் பார்க்காது சென்று விட்டான். அவள் தான் அழுகையுடன் வீடு திரும்பினாள்.
அவள் ராஜை சந்தித்தது பற்றி அண்ணனிடம் மறைக்காது கூறிவிட்டாள். ஏனெனில் அவள் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் எதையும் மறைத்தது இல்லை. தனது காதலை உட்பட... ஆனால் அவள் செய்த தகிடுத்தனத்தைச் சொல்லாது மறைத்து விட்டாள். அவளைத் தேற்றிய சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா, "ராஜ் சொல்றதும் சரி தானே. வீட்டில் பார்ப்பவனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ செல்லி. அம்மா பார்க்கிற மாப்பிள்ளை உனக்குப் பிடிக்கலைன்னா... நான் மாப்பிள்ளை பார்க்கிறேன்." என்று கூறியவன் இதோ மூன்றே நாளில் மாப்பிள்ளை பார்த்து விட்டு வந்துவிட்டான்.
பூஜிதா இப்போது என்ன செய்வது என்று தெரியாது விழித்தாள். அப்போது சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தங்கையைத் தேடி வந்தான்.
"செல்லி, எல்லாம் ஓகே தானே? மாப்பிள்ளை பார்க்க போகலாமா?" என்று கேட்க...
"அண்ணய்யா..." அவள் தயங்கியபடி அண்ணனை பார்த்தாள்.
"சொல்லு செல்லி..." அவன் தங்கையைப் பார்த்தான். அவள் தவிப்புடன் கைகளைப் பிசைந்தபடி அண்ணனை பார்த்தாள்.
"அன்னைக்கு மாதிரி எப்படி இந்த நிகழ்வை தடுப்பதுன்னு யோசிக்கிட்டு இருக்கியா செல்லி?"
"அண்ணய்யா?" அவள் திகைப்புடன் அவனை ஏறிட்டாள்.
"இப்பவாவது உண்மையைச் சொல் செல்லி." அவன் இருகரங்களையும் கட்டியபடி நின்றிருந்தான்.
"அண்ணய்யா, முதலில் என்னை மன்னிச்சிருங்க. முதலில் அம்மா பார்த்த மாப்பிள்ளையைப் பார்க்க பிடிக்காது கீழே விழுந்து காலை சுளுக்கி கிட்டது வேணும்ன்னு தான். நான் ராஜை காதலிக்கிறேன்னு உங்களுக்கே தெரியும். அவரைத் தவிர வேறு யாரையும் என்னால் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது. அப்போ அந்த வயசில் வந்த உணர்வு ஈர்ப்பாக இருக்கலாம். ஆனால் இப்போ இந்த வயசு வரை அந்த உணர்வு என்னைத் துரத்துகிறது என்றால்... இதுக்குப் பெயர் என்ன அண்ணய்யா? காதல் தானே." என்று கண்ணீருடன் கேட்டவளை கண்டு அணைத்து கொண்டவன்,
"இதைச் சொல்ல இவ்வளவு தயக்கமா? இங்கே வா..." என்று தங்கையை அழைத்து வந்து மறைந்திருந்து மணமகனை காட்ட... அங்கு அன்னை, பாட்டியுடன் அமர்ந்திருந்த ராஜ்குமாரை கண்டு அவள் இனிமையாக அதிர்ந்தாள்.
"ஆனால் ராஜ் என்னைக் காதலிக்கலைன்னு சொல்லிட்டாரே." என்று அவள் வருத்தத்துடன் அண்ணனை நோக்க...
"காதலிக்கலைன்னு சொன்னவன் தான்... உனக்கு வேறு ஒருத்தனோடு நிச்சயம் நடக்கப் போகுதுன்னு தெரிஞ்சு டென்சனா உட்கார்ந்து இருக்கானா?"
"அண்ணய்யா..." அவள் வியப்புடன் அண்ணனை பார்க்க...
"ராஜ்க்கு உன்னை ரொம்பப் பிடிக்கும் செல்லி." அண்ணன் சொன்னதைக் கேட்டு மகிழ்ந்தவள் முகம் உடனே வாடலானாது.
"ஆனா அவர் ஏன்...?" அவள் அவன் பேசியதை பற்றி யோசிக்க...
"அதை அவன் கிட்டேயே கேளு. இப்போ சிரித்த முகமா இரு." என்றவன் தங்கையின் சிரிப்பை கண்டு மகிழ்ந்தவனாய் நண்பனை நோக்கி சென்றான்.
"என்ன ராஜ், ஏசி ரூமிலும் உனக்கு இப்படி வேர்க்குது?" என்று கேட்க...
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை சத்யா." என்ற ராஜ்குமார் பதற்றத்துடன் தான் அமர்ந்து இருந்தான்.
"பொண்ணை வர சொல்லுங்க..." சாரதா சொன்னதும்...
"இன்னும் கிஷோர் குடும்பம் வரலையே." ராஜ்குமார் புரியாது கேட்டான்.
"அதான் நாம வந்திருக்கோமே." என்ற பாட்டியை புரியாது பார்த்தவன் பின்பு புரிந்தவனாய் திரும்பி நண்பனை காண... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவனைக் கண்டு புன்னகை புரிந்தான்.
"சத்யா, உண்மையாகவா?" என்று திகைத்த ராஜ்குமாரை அணைத்துக் கொண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா,
"உன்னை விட நல்லவன் என் தங்கைக்குக் கிடைக்க மாட்டான்." என்று சொல்ல...
"இந்தத் திடீர் மாற்றம் எப்படி?" ராஜ்குமாருக்கு இன்னமும் புரியவில்லை.
"முதலில் நீ பண்ணிய வேலை எனக்குப் பிடிக்கவில்லை தான். ஆனா ரெண்டு பேரும் காதலில் உறுதியா இருந்தீங்களே. அதுவே சொல்லாது சொல்லியது உங்க இருவரின் காதலின் ஆழத்தை... உனக்காக அவள் காலை உடைத்துக் கொள்வதும்... அவளுக்காக, இல்லை எனக்காக, என் நட்புக்காக நீ காதலை விட்டுக் கொடுப்பதும்... இதெல்லாம் போதாதாடா? உன் மனதை அறிவதற்கு..." என்ற நண்பனை கண்டு ராஜ்குமார் அவனை ஆரத்தழுவி கொண்டான்.
அதன் பிறகு பூஜிதா அங்கு வந்தாள். மருமகளைக் கண்ட லெக்ஷ்மிக்கு மிகவும் பிடித்துப் போனது. அவர் பார்த்து வளர்ந்த பெண் தானே அவள்... அவளே தனது வீட்டின் மருமகளாக வருவது கண்டு அவர் மகிழ்ச்சி அடைந்தார். ராணியம்மாவுக்குச் சற்று வருத்தம் தான். இருந்தாலும் மகளின் மனமறிந்த பிறகு அவர் தனது மனதினை தேற்றிக் கொண்டார். அந்தஸ்து என்று பார்க்கையில் ராஜ்குமார் குடும்பம் சரிக்கு சமமானது தான். என்ன ஒன்று ராஜ குடும்பம் இல்லை. அந்த வருத்தம் அவருக்கு இருக்கத்தான் செய்தது.
"நான் பூஜாவிடம் தனியே பேசணும்." என்று திடுமென ராஜ்குமார் சொல்ல...
"தாராளமா..." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அனுமதி கொடுத்தான். தந்தை இல்லாத வீட்டில் அவன் முன்னே நின்று அனைத்தையும் செய்வதைக் கண்டு வேறுவழியில்லாது ராணியம்மா ஏற்றுக் கொண்டார். மற்ற இரு மகன்களும் வேடிக்கை மட்டுமே பார்த்திருந்தனர். எடுத்து செய்யும் திறமை, ஆளுமை அவர்களிடம் இல்லையே.
பூஜிதாவும், ராஜ்குமாரும் தனியே சந்தித்துப் பேசுவதற்கு ஏற்பாடு செய்தனர். தனியறையில் சந்தித்த இருவரும் அமைதியாக ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தபடி நின்றிருந்தனர். பூஜிதா விழிகளில் வழிந்த காதலில் ராஜ்குமார் குற்றவுணர்வில் தவித்தான். அவன் செய்த தவறு அவன் கண்முன்னே எழுந்து அவனை வருத்தியது.
"வா விஷ்ணு..." என்ற பவன்ராம் புன்னகை முகம் மாறாது அவனைத் தூக்கி மடியில் வைத்துக் கொண்டான்.
பிறகு அவன் காயத்ரியிடம் இயல்பாகப் பேசி கொண்டிருக்க... காயத்ரியும் பதில் அளித்துக் கொண்டு இருந்தாள். விஷ்ணுவுக்குப் போர் அடிக்க... அவன் பவன்ராமின் அலைப்பேசியை எடுத்து விளையாட ஆரம்பித்தான். பிறகு என்ன நினைத்தானோ! அவன் பவன்ராமிடம், "அங்கிள், செல்ஃபி எடுக்கலாமா?" என்று கேட்க...
"ஓகே..." என்றவன் சின்னவனுக்குப் போஸ் கொடுக்க... விஷ்ணு இருவரையும் புகைப்படம் எடுத்துக் கொண்டான். பிறகு அன்னையை அழைக்க... காயத்ரி தயங்கினாள்.
"சும்மா ஃபோட்டோ தானே காயத்ரி... வா." என்ற பவன்ராமை கண்டு மறுக்க முடியாது காயத்ரி இருவரின் அருகில் வந்து நின்றாள். விஷ்ணு மூவரையும் சேர்த்து அலைப்பேசியில் கிளிக்கி கொண்டான்.
இந்தக் காட்சியைக் கண்டபடி வந்த அருந்ததி திகைத்து தான் போனார். மூவரையும் காணும் போது ஒரே குடும்பம் போலிருந்தது. மகன் காயத்ரியிடம் காட்டும் அதிகப்படியான அன்பிற்கான காரணம் லேசாகப் புரிய ஆரம்பித்து அந்த அன்னைக்கு... மற்ற அன்னையர்களைப் போன்று அவர் மகனது செயலை வெறுக்கவில்லை. மாறாக அவர் மனதிற்குள் பாராட்டத்தான் செய்தார். பரந்த மனப்பான்மையைக் கொண்ட மகனை பாராட்டத்தான் தோன்றியது அந்தச் சேவையுள்ளம் கொண்ட அன்னைக்கு...! அவர் மகனை மனதார வாழ்த்தியபடி அங்கிருந்து அகன்றார்.
********************************
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ராஜ்குமார் வீட்டிற்கு வருகை தந்திருந்தான். அவன் சென்ற நேரமோ என்னவோ! லெக்ஷ்மி மகனிடம் அவனது திருமணத்தைப் பற்றிப் பேசி கொண்டு இருந்தார். அவனோ திருமணம் செய்வதற்குப் பிடி கொடுக்காது நழுவி கொண்டு இருந்தான். அந்த நேரம் அங்கு வந்த சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் லெக்ஷ்மி புலம்ப ஆரம்பித்து விட்டார்.
"நீயாவது ராஜ் கிட்ட சொல்லு சிம்மா." என்று லெக்ஷ்மி புலம்ப...
"அம்மா சொல்ற மாதிரி கல்யாணம் பண்ணிக்கிறதில் உனக்கு என்னடா பிரச்சினை?" என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கேட்க...
"இப்போ என்ன அவசரம்? பிறகு பார்த்துக்கலாம்." ராஜ்குமார் சலிப்பாகச் சொல்ல...
"ஆன்ட்டி, ராஜோட விருப்பத்துக்கு விடுங்க." என்று லெக்ஷ்மியிடம் சொன்ன சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா நண்பன் புறம் திரும்பி, "ராஜ், நம்ம பேட்ச்மேட் கிஷோர் உனக்குப் பிரெண்ட் தானே?" என்று கேட்க...
"ஆமா, எனக்கு அப்பா வழியில் அவன் ரிலேசனும் கூட... அவனுக்கு என்ன?" ராஜ்குமார் புரியாது கேட்டான்.
"அவனோட தம்பி ராகேஷுக்கு நம்ம பூஜாவை கேட்டு இருக்காங்க. அதான் பையன் எப்படின்னு விசாரிச்சிட்டு போக வந்தேன்."
"சிம்மா யாரை சொல்கிறான்?" சாரதா இடையிட்டு கேட்கவும்...
"தாத்தா வழியில் நமக்குச் சொந்தம் தான் பாட்டி." என்ற ராஜ்குமார் உறவுமுறை பற்றிப் பாட்டியிடம் விளக்கி சொல்ல...
"அட, நம்ம கோபிநாத் குடும்பமா? நல்ல குடும்பம் தான் சிம்மா. நீ தாராளமா உன் தங்கையை அங்கே கொடுக்கலாம். என்ன ஒண்ணு... அவங்க உங்களை மாதிரி ராஜ குடும்பம் இல்லை. மத்தபடி உங்க அந்தஸ்துக்கு ஏத்த குடும்பம் தான்." சாரதா திருப்தியுடன் சொல்ல...
"அப்போ டபுள் ஓகே பாட்டி." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா பின்பு ராஜ்குமாரிடம், "வர்ற வெள்ளிக்கிழமை அவங்க பெண் பார்க்க வர்றாங்க. நீயும் அங்கே இருந்தால் நன்றாக இருக்கும். அம்மா, பாட்டி நீங்களும் கட்டாயம் வரணும்." என்று சொல்ல...
"நானா?" ராஜ்குமார் தயங்கினான். அவனின் மனக்கண்ணில் அழுத விழிகளுடன் பூஜிதா தோன்றி மறைந்தாள்.
"நாங்க வர்றோப்பா..." அதற்குள் பெரியவர்கள் இருவரும் தங்களது சம்மதத்தைத் தெரிவித்தனர். ராஜ்குமார் பாட்டி, அம்மாவை முறைத்துப் பார்த்தான். அவர்களோ சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் சுவாரசியமாகப் பேசி கொண்டு இருந்தனர். ராஜ்குமார் தலையைப் பிடித்தபடி அமர்ந்து விட்டான்.
வெள்ளிக்கிழமை நாள் எல்லோருக்கும் நல்லதாக விடிய... ராஜ்குமார், பூஜிதாவுக்கு மட்டும் படபடப்புடன் விடிந்தது. பெண் பார்க்க வருகிறார்கள் என்று அண்ணன் சொன்னதுமே பூஜிதா உள்ளுக்குள் அரண்டு தான் போனாள். இதோ இன்னும் சற்று நேரத்தில் அவளைப் பெண் பார்க்க மாப்பிள்ளை வீட்டார் வந்துவிடுவர். அதை நினைத்து அவளுக்கு அச்சமாக இருந்தது. அவளையும் அறியாது அவள் சில நாட்களுக்கு முன்னர் ராஜ்குமாரை சந்தித்துப் பேசியதை நினைத்து பார்த்தாள்.
ராணியம்மா மகளுக்கு அவர்களுக்கு இணையான அந்தஸ்தான இடத்தில் மாப்பிள்ளை பார்த்து இருந்தார். ஜெய்பிரகாஷ் திருமணத்தில் பூஜிதாவை கண்ட மாப்பிள்ளை வீட்டார் அவளைப் பெண் கேட்க... மாப்பிள்ளை வீட்டாரின் பின்புலம் கண்டு ராணியம்மா மகிழ்ச்சியோடு சம்மதித்து விட்டார். பூஜிதாவால் அன்னையின் பேச்சை மீற முடியவில்லை. அதேசமயம் வேறு ஒருத்தன் முன் போய் அலங்கார பொம்மையாக நிற்கவும் மனதில்லை. பெண் பார்க்க வரும் நாளன்று பூஜிதா வேண்டுமென்றே குளியலறையில் கீழே விழுந்து காலில் சுளுக்கு ஏற்பட்டு நடக்க முடியாது செய்து விட்டாள். இதனால் பெண் பார்க்கும் படலம் நின்று போனது.
கால் சுளுக்குக் குணமாகியதும் பூஜிதா முதலில் சந்தித்தது ராஜ்குமாரை தான். அவள் அவனிடம் சென்று இந்த நிகழ்வை கூறி... "ஸ்டில் ஐ லவ் யூ ராஜ். நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்." என்று சொல்ல...
"முட்டாள்த்தனமா பேசாதே. உன் அண்ணன் சொன்னது போல் என் மீது உனக்கு வந்திருக்கும் பிடித்தம் இந்த வயதிற்கே உண்டான ஈர்ப்பு. இதுக்குப் பெயர் காதல் இல்லை. சொன்னால் புரிந்து கொள். நீ உன் வீட்டில் பார்ப்பவனைத் திருமணம் செய்து கொள்." என்று கூறிவிட்டு அவன் அவளைத் திரும்பியும் பார்க்காது சென்று விட்டான். அவள் தான் அழுகையுடன் வீடு திரும்பினாள்.
அவள் ராஜை சந்தித்தது பற்றி அண்ணனிடம் மறைக்காது கூறிவிட்டாள். ஏனெனில் அவள் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவிடம் எதையும் மறைத்தது இல்லை. தனது காதலை உட்பட... ஆனால் அவள் செய்த தகிடுத்தனத்தைச் சொல்லாது மறைத்து விட்டாள். அவளைத் தேற்றிய சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா, "ராஜ் சொல்றதும் சரி தானே. வீட்டில் பார்ப்பவனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கோ செல்லி. அம்மா பார்க்கிற மாப்பிள்ளை உனக்குப் பிடிக்கலைன்னா... நான் மாப்பிள்ளை பார்க்கிறேன்." என்று கூறியவன் இதோ மூன்றே நாளில் மாப்பிள்ளை பார்த்து விட்டு வந்துவிட்டான்.
பூஜிதா இப்போது என்ன செய்வது என்று தெரியாது விழித்தாள். அப்போது சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தங்கையைத் தேடி வந்தான்.
"செல்லி, எல்லாம் ஓகே தானே? மாப்பிள்ளை பார்க்க போகலாமா?" என்று கேட்க...
"அண்ணய்யா..." அவள் தயங்கியபடி அண்ணனை பார்த்தாள்.
"சொல்லு செல்லி..." அவன் தங்கையைப் பார்த்தான். அவள் தவிப்புடன் கைகளைப் பிசைந்தபடி அண்ணனை பார்த்தாள்.
"அன்னைக்கு மாதிரி எப்படி இந்த நிகழ்வை தடுப்பதுன்னு யோசிக்கிட்டு இருக்கியா செல்லி?"
"அண்ணய்யா?" அவள் திகைப்புடன் அவனை ஏறிட்டாள்.
"இப்பவாவது உண்மையைச் சொல் செல்லி." அவன் இருகரங்களையும் கட்டியபடி நின்றிருந்தான்.
"அண்ணய்யா, முதலில் என்னை மன்னிச்சிருங்க. முதலில் அம்மா பார்த்த மாப்பிள்ளையைப் பார்க்க பிடிக்காது கீழே விழுந்து காலை சுளுக்கி கிட்டது வேணும்ன்னு தான். நான் ராஜை காதலிக்கிறேன்னு உங்களுக்கே தெரியும். அவரைத் தவிர வேறு யாரையும் என்னால் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாது. அப்போ அந்த வயசில் வந்த உணர்வு ஈர்ப்பாக இருக்கலாம். ஆனால் இப்போ இந்த வயசு வரை அந்த உணர்வு என்னைத் துரத்துகிறது என்றால்... இதுக்குப் பெயர் என்ன அண்ணய்யா? காதல் தானே." என்று கண்ணீருடன் கேட்டவளை கண்டு அணைத்து கொண்டவன்,
"இதைச் சொல்ல இவ்வளவு தயக்கமா? இங்கே வா..." என்று தங்கையை அழைத்து வந்து மறைந்திருந்து மணமகனை காட்ட... அங்கு அன்னை, பாட்டியுடன் அமர்ந்திருந்த ராஜ்குமாரை கண்டு அவள் இனிமையாக அதிர்ந்தாள்.
"ஆனால் ராஜ் என்னைக் காதலிக்கலைன்னு சொல்லிட்டாரே." என்று அவள் வருத்தத்துடன் அண்ணனை நோக்க...
"காதலிக்கலைன்னு சொன்னவன் தான்... உனக்கு வேறு ஒருத்தனோடு நிச்சயம் நடக்கப் போகுதுன்னு தெரிஞ்சு டென்சனா உட்கார்ந்து இருக்கானா?"
"அண்ணய்யா..." அவள் வியப்புடன் அண்ணனை பார்க்க...
"ராஜ்க்கு உன்னை ரொம்பப் பிடிக்கும் செல்லி." அண்ணன் சொன்னதைக் கேட்டு மகிழ்ந்தவள் முகம் உடனே வாடலானாது.
"ஆனா அவர் ஏன்...?" அவள் அவன் பேசியதை பற்றி யோசிக்க...
"அதை அவன் கிட்டேயே கேளு. இப்போ சிரித்த முகமா இரு." என்றவன் தங்கையின் சிரிப்பை கண்டு மகிழ்ந்தவனாய் நண்பனை நோக்கி சென்றான்.
"என்ன ராஜ், ஏசி ரூமிலும் உனக்கு இப்படி வேர்க்குது?" என்று கேட்க...
"அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை சத்யா." என்ற ராஜ்குமார் பதற்றத்துடன் தான் அமர்ந்து இருந்தான்.
"பொண்ணை வர சொல்லுங்க..." சாரதா சொன்னதும்...
"இன்னும் கிஷோர் குடும்பம் வரலையே." ராஜ்குமார் புரியாது கேட்டான்.
"அதான் நாம வந்திருக்கோமே." என்ற பாட்டியை புரியாது பார்த்தவன் பின்பு புரிந்தவனாய் திரும்பி நண்பனை காண... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவனைக் கண்டு புன்னகை புரிந்தான்.
"சத்யா, உண்மையாகவா?" என்று திகைத்த ராஜ்குமாரை அணைத்துக் கொண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா,
"உன்னை விட நல்லவன் என் தங்கைக்குக் கிடைக்க மாட்டான்." என்று சொல்ல...
"இந்தத் திடீர் மாற்றம் எப்படி?" ராஜ்குமாருக்கு இன்னமும் புரியவில்லை.
"முதலில் நீ பண்ணிய வேலை எனக்குப் பிடிக்கவில்லை தான். ஆனா ரெண்டு பேரும் காதலில் உறுதியா இருந்தீங்களே. அதுவே சொல்லாது சொல்லியது உங்க இருவரின் காதலின் ஆழத்தை... உனக்காக அவள் காலை உடைத்துக் கொள்வதும்... அவளுக்காக, இல்லை எனக்காக, என் நட்புக்காக நீ காதலை விட்டுக் கொடுப்பதும்... இதெல்லாம் போதாதாடா? உன் மனதை அறிவதற்கு..." என்ற நண்பனை கண்டு ராஜ்குமார் அவனை ஆரத்தழுவி கொண்டான்.
அதன் பிறகு பூஜிதா அங்கு வந்தாள். மருமகளைக் கண்ட லெக்ஷ்மிக்கு மிகவும் பிடித்துப் போனது. அவர் பார்த்து வளர்ந்த பெண் தானே அவள்... அவளே தனது வீட்டின் மருமகளாக வருவது கண்டு அவர் மகிழ்ச்சி அடைந்தார். ராணியம்மாவுக்குச் சற்று வருத்தம் தான். இருந்தாலும் மகளின் மனமறிந்த பிறகு அவர் தனது மனதினை தேற்றிக் கொண்டார். அந்தஸ்து என்று பார்க்கையில் ராஜ்குமார் குடும்பம் சரிக்கு சமமானது தான். என்ன ஒன்று ராஜ குடும்பம் இல்லை. அந்த வருத்தம் அவருக்கு இருக்கத்தான் செய்தது.
"நான் பூஜாவிடம் தனியே பேசணும்." என்று திடுமென ராஜ்குமார் சொல்ல...
"தாராளமா..." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அனுமதி கொடுத்தான். தந்தை இல்லாத வீட்டில் அவன் முன்னே நின்று அனைத்தையும் செய்வதைக் கண்டு வேறுவழியில்லாது ராணியம்மா ஏற்றுக் கொண்டார். மற்ற இரு மகன்களும் வேடிக்கை மட்டுமே பார்த்திருந்தனர். எடுத்து செய்யும் திறமை, ஆளுமை அவர்களிடம் இல்லையே.
பூஜிதாவும், ராஜ்குமாரும் தனியே சந்தித்துப் பேசுவதற்கு ஏற்பாடு செய்தனர். தனியறையில் சந்தித்த இருவரும் அமைதியாக ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தபடி நின்றிருந்தனர். பூஜிதா விழிகளில் வழிந்த காதலில் ராஜ்குமார் குற்றவுணர்வில் தவித்தான். அவன் செய்த தவறு அவன் கண்முன்னே எழுந்து அவனை வருத்தியது.