ஶ்ரீகலா
Administrator
"அதான் அவள் எல்லாம் சொல்லித்தானே உன்னை அனுப்பி விட்டு இருக்கிறாள். பிறகு எதுக்குக் கேள்வி கேட்கிற?" ராணியம்மா முகத்தைச் சுளித்துக் கொண்டு கேட்டார்.
"உதய் நீ சொல்லு..." சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆளுமையுடன் தம்பியை கண்டு கேட்டான். அவன் ராணியம்மாவை சிறிதும் கண்டு கொள்ளவில்லை.
"அண்ணா..." என்றபடி அவன் முன் வந்த உதய்பிரகாஷ் பணிவுடன் நடந்தது அனைத்தையும் கூறி முடித்தான். தனது கணவன் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா முன் பவ்யமாய் நிற்பதை கண்டு ஜெகதீஸ்வரிக்கு வெறுப்பாய் இருந்தது. அதேசமயம் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆளுமை கண்டு தங்கை மீது பொறாமை வந்தது.
"எல்லாத்துக்கும் சக்தி பதில் சொல்லிட்டாள்ன்னு நினைக்கிறேன். ஆனால் அவள் சொல்லாதது சிலது இருக்கு. அதை நான் சொன்னால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைக்கின்றேன்." என்றவன் ஜெகதீஸ்வரியை சொடக்கு போட்டு அருகில் அழைத்தான்.
"அவள் உன் தம்பி பொண்டாட்டி. இப்படித்தான் சொடக்கு போட்டு கூப்பிடுவியா?" ராணியம்மா சத்தம் போட்டார்.
அவரது வார்த்தைக்கு மரியாதை இல்லாதது போல் ஜெகதீஸ்வரி அடுத்த நொடி அவன் முன் வந்து நின்றாள். கணவனே அவனைக் கண்டு பயப்படும் போது அவள் எல்லாம் எம்மாத்திரம்...
"நீ சக்தியை வந்து அழைக்கலை. அவள் பவிசை காட்டத்தான் இங்கே வந்தாள். அப்படித்தானே?" அவன் அழுத்தி கேட்க...
"அப்படி இல்லை..." அவளுக்கு வார்த்தைகள் தந்தி அடித்தது.
"பின்னே எப்படி? நீ பொய் சொல்லலாம். ஆனால் அங்கே மாட்டியிருக்கும் சிசிடிவி உண்மையைச் சொல்லும். அதைக் காட்டவா?" அவன் தனது அலைப்பேசியை எடுக்கப் போக...
"வேண்டாம்... நான் தான் ஆதியை கூப்பிட்டேன்." ஜெகதீஸ்வரி அவசரமாக மறுத்து கூற...
"எதுக்கு? அவளைக் கூப்பிட்டு வச்சு அவமானப்படுத்தவா?" அவன் சரியாகக் கேட்டதும் எல்லோரும் திடுக்கிட...
"அரண்மனை சுவருக்குக் கூடக் காது உண்டு... இந்தச் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவுக்கும் எல்லாம் பக்கமும் ஆள் உண்டு. நீங்க போட்ட பிளான் எல்லாம் எனக்குத் தெரியும். இப்படிப் பிளான் போட்டு ஒரு பொண்ணை அவமானப்படுத்த உங்களுக்கு எல்லாம் அசிங்கமா இல்லை." அவன் அனைவரையும் சாட...
"அவள் என்ன ஒழுங்கா? அவள் முறையா இங்கு வந்திருந்தால் நாங்க எதுக்குக் கேள்வி கேட்க போகிறோம்?" ராணியம்மா அருவருப்புடன் முகத்தைச் சுளிக்க...
"அவளைப் பேசும் முன் ஒரு விசயத்தை நீங்க எல்லாம் நல்லா யோசிச்சிட்டு பேசுங்க. உங்களில் யாருக்காவது தைரியம் இருந்தால்... முதலில் என்னைப் பேசிட்டு என்னைத் தாண்டி, அதுவும் தைரியம் இருந்தால் சக்தியை பேசுங்க." அவன் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு சொல்ல... ஆதிசக்தீஸ்வரி கண்கள் பனிக்க அவனைப் பார்த்தாள். இதோ அவள் எதிர்பார்த்த நம்பிக்கை... இது தானே அவள் அவனிடம் எதிர்பார்த்தது. அவள் அவனது கையைப் பற்றித் தோளில் சாய்ந்து கொள்ள... அவனது கரம் தானாக அவளைத் தோளோடு அணைத்துக் கொண்டது.
"அவள் கேவலம்ன்னா... நானும் கேவலம் தான். ஏன்னா நானும் இந்த வாழ்க்கை தான் வாழ்றேன். என்னைப் பேசும் தைரியம் உள்ளவங்க தாராளமா அவளைப் பேசலாம்." அவனை எதிர்த்துக் கேள்வி கேட்கும் தைரியம் யாருக்கு இருக்கிறது. எல்லோரும் வியப்புடன் அமைதி காத்தனர். அவன் அவளுக்குக் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்திலேயே தெரிந்து போனது, அவர்களது உறவுக்கான அர்த்தம்... ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைப் பெயர் சொல்லி வா, போ என்று பேசியதன் அர்த்தமும் இப்போது எல்லோருக்கும் புரிந்தது.
"ராயல் என்பது குடும்பத்தில் இல்லை. அது பிறப்பில் இருக்கிறது. அப்படிப் பார்த்தால் சக்தி ராயல் தான். எனக்கு மட்டுமே லாயலாக இருப்பவள்." அவன் சொன்னது கேட்டு ரச்சிதா, ஜெகதீஸ்வரி இருவரது முகமும் கருத்துப் போனது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கடைசியாகத் தங்கை அருகில் வந்தான். இப்போதும் அவன் கையணைவில் ஆதிசக்தீஸ்வரி இருந்தாள்.
"நீ இப்படிப் பேசுவன்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கலை செல்லி." என்று அவன் வருத்தத்துடன் சொன்னான்.
"அண்ணய்யா..." அண்ணனின் வருத்தம் கண்டு பூஜிதா திகைத்தாள்.
"சக்தியை பேசினால் அதை என்னைப் பேசியது போலன்னு உனக்குத் தெரியலையா?" அவனது கேள்வியிலேயே அவளும், அவனும் ஒன்று என்பதைச் சொல்லாது சொன்னான்.
"நீ உன் அண்ணனையும் சேர்த்து அசிங்கப்படுத்தி இருக்கச் செல்லி." இதைத் தானே சற்று முன்பு ஆதிசக்தீஸ்வரியும் சொன்னது. அதையே அவனும் சொன்னது கண்டு பூஜிதா அதிர்ந்து போய் நின்றாள்.
"நீ பேசியதுக்கு வருந்தும் காலம் வரும். அப்போ நீயே வந்து மன்னிப்பு கேட்ப. ஆனா அப்போ இந்த அண்ணனோட பாசம் இப்படியே இருக்குமான்னு எனக்குத் தெரியலை." அவன் சொல்லும் போதே அவனது கண்கள் கலங்கியது.
"அண்ணய்யா, ஐயம் சாரி." பூஜிதா கண்ணீரோடு மன்னிப்பு கேட்டாள்.
"அண்ணனோட கடமையை சரியா செய்வேன்." என்றவனைக் கண்டு பூஜிதா கலங்கி போய் நின்றாள். ரச்சிதாவுடன் இணைந்ததற்கு அவளுக்குச் சரியான பரிசு கிடைத்து விட்டது.
"இங்கே யார் அந்தப்புரம் பற்றிப் பேசியது?" அடுத்து சிம்மஹாத்ரி தனது குரலினை உயர்த்திட... ஆதிசக்தீஸ்வரியை கண்டு அப்படிச் சொன்னவர் பதுங்கிட நினைக்க... அவரது மனைவியே,
"இவர் தான் சத்யா..." என்று காட்டி கொடுத்திட...
"சக்தி இருப்பது அந்தப்புரமா? இல்லை நீங்க இருக்கும் இந்த இடம் அந்தப்புரமா?" என்று அவன் கேள்வி கேட்க... ஆதிசக்தீஸ்வரி வியப்புடன் அவனைப் பார்த்தாள். ராணியம்மா அவனது கேள்வியில் தலைகுனிந்தார். அவரது நினைவில் கணவரது அந்தப்புர லீலைகள் எழுந்து கோபத்தைக் கிளறியது.
"நானும், சக்தியும் இருப்பது என் தாத்தாவும், பாட்டியும் காதலுடன் மனமொத்து வாழ்ந்த இடம். அது அவர்களது தாஜ்மகால். இது உங்க எல்லோருக்கும் தெரியும். இது ஒன்று போதும், அவளின் நிலையை உணர்த்துவதற்கு... வேற சந்தேகம் எதுவும் இருக்கிறதா?" அவன் கேட்க... எல்லோரும் அமைதி காத்தனர். அவன் சொன்ன விசயம் ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கு இனிய அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவளும் அதை அந்தப்புரமாக எண்ணித்தானே உள்ளம் குமைந்தது. இப்போது அவளுக்கு எல்லாமே தெளிவாகப் புரிந்தது. அவன் ஆதிசக்தீஸ்வரி அழைத்துக் கொண்டு கிளம்ப எத்தனிக்க...
விஷ்ணு ஓடி வந்து அவனது கால்களைக் கட்டி கொண்டான். சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கீழே குனிந்து சின்னவனைப் பார்க்க... அவனோ, "தூக்குங்க மாமா..." என்றபடி தனது இரு கரங்களையும் விரித்தான். சின்னவன் ஏமாந்து விடக் கூடாதே என்றெண்ணி ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைத் தூக்க போக... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவளை விலக்கி விட்டு தானே சின்னவனைத் தூக்கினான். விஷ்ணு அவனது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.
"எதுக்கு இந்த முத்தம்?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா புன்னகையுடன் கேட்டான்.
"அத்தையை இவங்க எல்லாம் அழ வச்சாங்க. நீங்க வந்து எல்லோரையும் திட்டிட்டீங்க. அதுக்குத் தான்." சின்னவன் புன்னகையுடன் தலைசரித்துச் சொல்ல...
"இப்போ சொல்லு... நான் குட் பாயா? பேட் பாயா?" அன்று விஷ்ணு சொன்னதை வைத்து இன்று அவன் கேட்டான்.
"இப்போ நீங்க குட் மாமா..." என்ற சின்னவன் அவனது கழுத்தை கட்டி கொண்டவன், "அன்னைக்கு அத்தையை அழ வச்சப்போ நீங்க பேட் பாய்." என்க...
"உன் கிளாசில் நீ குட் பாயா? பேட் பாயா?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சின்னவனிடம் கேட்டான்.
"குட் பாய்..." விஷ்ணு யோசித்துவிட்டுப் பதில் சொல்ல...
"குட்... நீ குட் பாய் தான். உன் கூட இருக்கிற பேட் பாய் உன்னை அடிச்சா நீ என்ன பண்ணுவ?"
"ம், நானும் பதிலுக்கு அடிப்பேன். எனக்கும் வலிக்கும்ல." என்ற விஷ்ணுவை கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா புன்னகைத்தான்.
"அப்போ எனக்கு மட்டும் வலிக்காதா விஷ்ணு?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கேட்கவும்... ஆதிசக்தீஸ்வரிக்குத் துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.
"உங்களை யார் அடிச்சது?" விஷ்ணு கவலையாய் கேட்டான். பிறந்ததிலிருந்து அவனது அன்பை கண்டு வளர்ந்தவனாயிற்றே! மாமாவின் வலி கண்டு அவனுக்கும் வலித்ததோ!
"வேறு யார்? உன் பாட்டி, உன் அத்தை..." என்றவனின் பார்வை காயத்ரி புறம் திரும்பியது. "உன் அம்மா கூட..." என்று சொல்ல... காயத்ரி குற்றவுணர்வு தாங்காது தலைகுனிந்தாள். ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கும், ஜெய்பிரகாஷிற்கும் நடக்கவிருந்த திருமணத்தைப் பற்றி அவள் அவனிடம் சொல்லாது மறைத்து விட்டாளே! அவனுக்கு அவளும் துரோகியன்றோ!
"இப்போ சொல்லு... அவங்களைத் திருப்பி அடிக்கணுமா? வேண்டாமா? என்னோட வலியை அவங்களும் உணரணும் இல்லையா?"
"ம்..." சிறுவன் யோசித்தான்.
"நீயே சொல்லு... மன்னிச்சு விட்டுரலாமா? இல்லை பதிலுக்குப் பதில் அடி கொடுக்கலாமா?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மீண்டும் சின்னவனிடம் கேட்க...
"அடி கொடுக்கலாம் தப்பில்லை." சின்னவன் சொன்னதும் அவனது முகம் மலர்ந்து போனது.
"அம்மா, அத்தை பாவம்... வலிக்காம அடிங்க." விஷ்ணு சொல்லவும் இராஜராஜேஸ்வரிக்கு உடம்பு எல்லாம் பற்றி எரிந்தது.
'வாண்டு கண்ணுக்கு கூட நான் தெரியலை. அம்மாவும், அத்தையும் பாவமாம். அப்போ நான் யாருடா உனக்கு?' அவர் பேரனை கண்டு முறைத்து பார்த்தார்.
"அடிக்கிறதுன்னு முடிவாகிருச்சு... அப்புறம் வலியில் என்ன சின்னது, பெரிது? வலின்னா எல்லாமே வலி தான்." என்றவன், "இப்போ சொல்லு, மாமா குட் ஆர் பேட்?" என்று கேட்க...
"நீங்க குட் தான்." என்ற விஷ்ணு மீண்டும் அவனது கன்னத்தில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டான். காயத்ரி கண்கள் கலங்க இருவரையும் பார்த்திருந்தாள்.
"நீயாவது என்னைப் புரிந்து கொண்டாயே!" என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா முணுமுணுத்தது வேறு யாருக்கும் கேட்கவில்லை. ஆனால் அருகில் நின்றிருந்த ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கு கேட்டது. அவளது விழிகள் தன்னவனைக் கண்டு கலங்கியது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா விழாவுக்கு என்று வைக்கப்பட்டு இருந்த சாக்லேட்டை எடுத்துச் சின்னவனிடம் நீட்டினான். அவனும் அதை வாங்கிக் கொண்டு நன்றி சொன்னான்.
"இனி உன் அத்தையை அழ விட மாட்டேன். பிராமிஸ்..." என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சொல்லவும்... சின்னவன் இறங்கி அன்னையிடம் ஓடி விட்டான்.
"இனி யாரும் சக்தியை கை நீட்டி பேசும் வேலையை வச்சுக்காதீங்க. அதன் விளைவுகள் வேறு மாதிரியாய் இருக்கும்." என்று எல்லோரையும் எச்சரித்து விட்டு ஆதிசக்தீஸ்வரியை அழைத்துக் கொண்டு வந்து விட்டான்.
வீட்டிற்கு வந்து தங்களது அறைக்குள் வந்ததும் ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைக் காற்று கூடப் புகாதபடி இறுக அணைத்து கொண்டாள். அவனும் அவளது அணைப்பை விலக்காது அமைதியாக இருந்தான்.
"என் மேல் எந்தத் தப்பும் இல்லையே சத்யா?"
"இல்லை... தவறில் ஆண் என்ன? பெண் என்ன? இருவரது தவறும் சரி சமம் தான். நீ தவறுன்னா, நானும் தவறு தான்..." என்றவனைக் கண்டு உள்ளார்ந்த புன்னகையுடன் பார்த்தவள்,
"அப்போ நான் சரின்னா..."
"நானும் சரி தான்." என்று சம்மதுவம் பேசியவனைக் கண்டு காதல் பெருக்கெடுக்காது இருக்குமா!
"எஸ், நீ சரி தான் சத்யா." என்றவள் மீண்டும் அவனை அணைத்துக் கொண்டு அவனது நெஞ்சில் முகம் புதைத்து கொண்டாள். அவனது கரங்களும் பதிலுக்கு அவளை அரவணைத்துக் கொண்டது.
"சத்யா..." அவள் மெல்ல அவனை அழைக்க...
"என்ன?" என்று கேட்டவனின் விழிகளில் சிறு எதிர்பார்ப்பு...
"பசிக்குது சத்யா..." அவள் பாவமாகச் சொல்ல... அதைக் கேட்டு அவனது இதழ்களில் சிறு புன்னகை தோன்றியது. அவன் அதை அவளுக்குக் காட்டாது மறைத்தான்.
"சரி, சாப்பிட போகலாம்."
"எனக்கு... எனக்கு..." என்று அவள் இழுக்க...
"என்ன வேணும்?"
"நீ சுட்டு தரும் நெய் மசாலா தோசை வேணும். நீ தான் ஸ்பெசலா சுட்டு தருவ."
"சரி, வெயிட் பண்ணு..." என்றவன் இன்டர்காமை எடுக்கப் போக...
"ஆனா இங்கே எப்படி?"
"உனக்கு வேண்டியது கிடைக்கும்." என்றவன் இன்டர்காமில் தெலுங்கில் ஏதோ சொல்லிவிட்டு அவள் கேள்வி கேட்கும் முன் குளியலறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.
குளித்து முடித்து வந்த சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆதிசக்தீஸ்வரியை அழைத்துக் கொண்டு சமையலறைக்கு வந்த போது அங்கு வேலைக்காரர்கள் யாரும் இல்லை. அவன் சொன்ன பொருட்கள் மட்டும் தயார் நிலையில் இருந்தது. அவன் அவளுக்காக மசால் வைத்து, தோசையை முறுகலாய் கல்லில் ஊற்றிட... அவள் சமையல் மேடையில் அமர்ந்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவனது கவனம் சமையலில் இருக்க... அவளது கவனமோ அவனில் இருந்தது. தனக்காகப் பார்த்து பார்த்து செய்யும் அவனைக் கண்டு காதல் அதிகரிக்காது இருந்தால் தான் ஆச்சிரியம்...
"ம், சாப்பிடு..." என்றவன் சுட சுட நெய் மசால் தோசையை அவள் முன் நீட்டிட...
அதை வாங்கியவள் தான் உண்ணாது அவனுக்கு ஊட்ட... அவனும் அவளையே பார்த்தபடி உணவினை வாங்கிக் கொண்டான்.
"இங்கே வாயேன் சத்யா..." அவள் அவனை அழைக்க... அவன் ஏனென்று புரியாத போதும் அவள் அருகில் வந்தான். அவள் இடக்கையால் அவனை அணைத்து அவனது நெற்றியில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டாள். தன்னை மகாராணியாய் உணர செய்தவனைக் கண்டு அவளது காதல் பெருக்கெடுத்தது.
"ஐ லவ் யூ சத்யா." இதழொற்றலில் கிடைக்காத ஏதோ ஒன்று இந்த நெற்றி முத்தத்தில் கிடைத்தது. அவன் இமைக்க மறந்து அவளைப் பார்த்திருந்தான்.
சமையலறைக்கு வெளியில் நின்றிருந்த வேலைக்காரர்களின் விழிகளுக்கு இந்தக் காட்சி தப்பவில்லை. முதலில் ஆதிசக்தீஸ்வரி மீது அவர்களுக்குமே பெரிதாக மதிப்பு இருந்தது இல்லை. ஆனால் இப்போது இந்தக் கணம் அவளுக்காகச் சேவகனாக மாறிய தங்களது இளவரசனை கண்டு அவர்களுக்கு எல்லாமே புரிந்து போனது. இருவருக்கும் இடையிலான உறவும் என்னவென்று தெரிந்து போனது. தங்களது இளவரசனுக்குப் பிடித்த பெண்ணை அவர்களுக்கும் மிகவும் பிடித்துப் போனது. அவர்களுக்கு ஆதிசக்தீஸ்வரி மீதான மரியாதையும் அதிகரித்தது.
"பெண்ணவளின் மதிப்பு ஆணின் செயலில்,
பெண்ணவளின் மரியாதை ஆணின் நடத்தையில்,
பெண்ணவளின் காதல் ஆணின் பார்வையில்,
ஆணவன் சரியாக இருந்தால், பெண்ணவள்
எங்கும் தலைகுனிய வேண்டியதில்லை!"
நீயாகும்...!!!
"உதய் நீ சொல்லு..." சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆளுமையுடன் தம்பியை கண்டு கேட்டான். அவன் ராணியம்மாவை சிறிதும் கண்டு கொள்ளவில்லை.
"அண்ணா..." என்றபடி அவன் முன் வந்த உதய்பிரகாஷ் பணிவுடன் நடந்தது அனைத்தையும் கூறி முடித்தான். தனது கணவன் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா முன் பவ்யமாய் நிற்பதை கண்டு ஜெகதீஸ்வரிக்கு வெறுப்பாய் இருந்தது. அதேசமயம் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆளுமை கண்டு தங்கை மீது பொறாமை வந்தது.
"எல்லாத்துக்கும் சக்தி பதில் சொல்லிட்டாள்ன்னு நினைக்கிறேன். ஆனால் அவள் சொல்லாதது சிலது இருக்கு. அதை நான் சொன்னால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைக்கின்றேன்." என்றவன் ஜெகதீஸ்வரியை சொடக்கு போட்டு அருகில் அழைத்தான்.
"அவள் உன் தம்பி பொண்டாட்டி. இப்படித்தான் சொடக்கு போட்டு கூப்பிடுவியா?" ராணியம்மா சத்தம் போட்டார்.
அவரது வார்த்தைக்கு மரியாதை இல்லாதது போல் ஜெகதீஸ்வரி அடுத்த நொடி அவன் முன் வந்து நின்றாள். கணவனே அவனைக் கண்டு பயப்படும் போது அவள் எல்லாம் எம்மாத்திரம்...
"நீ சக்தியை வந்து அழைக்கலை. அவள் பவிசை காட்டத்தான் இங்கே வந்தாள். அப்படித்தானே?" அவன் அழுத்தி கேட்க...
"அப்படி இல்லை..." அவளுக்கு வார்த்தைகள் தந்தி அடித்தது.
"பின்னே எப்படி? நீ பொய் சொல்லலாம். ஆனால் அங்கே மாட்டியிருக்கும் சிசிடிவி உண்மையைச் சொல்லும். அதைக் காட்டவா?" அவன் தனது அலைப்பேசியை எடுக்கப் போக...
"வேண்டாம்... நான் தான் ஆதியை கூப்பிட்டேன்." ஜெகதீஸ்வரி அவசரமாக மறுத்து கூற...
"எதுக்கு? அவளைக் கூப்பிட்டு வச்சு அவமானப்படுத்தவா?" அவன் சரியாகக் கேட்டதும் எல்லோரும் திடுக்கிட...
"அரண்மனை சுவருக்குக் கூடக் காது உண்டு... இந்தச் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவுக்கும் எல்லாம் பக்கமும் ஆள் உண்டு. நீங்க போட்ட பிளான் எல்லாம் எனக்குத் தெரியும். இப்படிப் பிளான் போட்டு ஒரு பொண்ணை அவமானப்படுத்த உங்களுக்கு எல்லாம் அசிங்கமா இல்லை." அவன் அனைவரையும் சாட...
"அவள் என்ன ஒழுங்கா? அவள் முறையா இங்கு வந்திருந்தால் நாங்க எதுக்குக் கேள்வி கேட்க போகிறோம்?" ராணியம்மா அருவருப்புடன் முகத்தைச் சுளிக்க...
"அவளைப் பேசும் முன் ஒரு விசயத்தை நீங்க எல்லாம் நல்லா யோசிச்சிட்டு பேசுங்க. உங்களில் யாருக்காவது தைரியம் இருந்தால்... முதலில் என்னைப் பேசிட்டு என்னைத் தாண்டி, அதுவும் தைரியம் இருந்தால் சக்தியை பேசுங்க." அவன் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு சொல்ல... ஆதிசக்தீஸ்வரி கண்கள் பனிக்க அவனைப் பார்த்தாள். இதோ அவள் எதிர்பார்த்த நம்பிக்கை... இது தானே அவள் அவனிடம் எதிர்பார்த்தது. அவள் அவனது கையைப் பற்றித் தோளில் சாய்ந்து கொள்ள... அவனது கரம் தானாக அவளைத் தோளோடு அணைத்துக் கொண்டது.
"அவள் கேவலம்ன்னா... நானும் கேவலம் தான். ஏன்னா நானும் இந்த வாழ்க்கை தான் வாழ்றேன். என்னைப் பேசும் தைரியம் உள்ளவங்க தாராளமா அவளைப் பேசலாம்." அவனை எதிர்த்துக் கேள்வி கேட்கும் தைரியம் யாருக்கு இருக்கிறது. எல்லோரும் வியப்புடன் அமைதி காத்தனர். அவன் அவளுக்குக் கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்திலேயே தெரிந்து போனது, அவர்களது உறவுக்கான அர்த்தம்... ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைப் பெயர் சொல்லி வா, போ என்று பேசியதன் அர்த்தமும் இப்போது எல்லோருக்கும் புரிந்தது.
"ராயல் என்பது குடும்பத்தில் இல்லை. அது பிறப்பில் இருக்கிறது. அப்படிப் பார்த்தால் சக்தி ராயல் தான். எனக்கு மட்டுமே லாயலாக இருப்பவள்." அவன் சொன்னது கேட்டு ரச்சிதா, ஜெகதீஸ்வரி இருவரது முகமும் கருத்துப் போனது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கடைசியாகத் தங்கை அருகில் வந்தான். இப்போதும் அவன் கையணைவில் ஆதிசக்தீஸ்வரி இருந்தாள்.
"நீ இப்படிப் பேசுவன்னு நான் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கலை செல்லி." என்று அவன் வருத்தத்துடன் சொன்னான்.
"அண்ணய்யா..." அண்ணனின் வருத்தம் கண்டு பூஜிதா திகைத்தாள்.
"சக்தியை பேசினால் அதை என்னைப் பேசியது போலன்னு உனக்குத் தெரியலையா?" அவனது கேள்வியிலேயே அவளும், அவனும் ஒன்று என்பதைச் சொல்லாது சொன்னான்.
"நீ உன் அண்ணனையும் சேர்த்து அசிங்கப்படுத்தி இருக்கச் செல்லி." இதைத் தானே சற்று முன்பு ஆதிசக்தீஸ்வரியும் சொன்னது. அதையே அவனும் சொன்னது கண்டு பூஜிதா அதிர்ந்து போய் நின்றாள்.
"நீ பேசியதுக்கு வருந்தும் காலம் வரும். அப்போ நீயே வந்து மன்னிப்பு கேட்ப. ஆனா அப்போ இந்த அண்ணனோட பாசம் இப்படியே இருக்குமான்னு எனக்குத் தெரியலை." அவன் சொல்லும் போதே அவனது கண்கள் கலங்கியது.
"அண்ணய்யா, ஐயம் சாரி." பூஜிதா கண்ணீரோடு மன்னிப்பு கேட்டாள்.
"அண்ணனோட கடமையை சரியா செய்வேன்." என்றவனைக் கண்டு பூஜிதா கலங்கி போய் நின்றாள். ரச்சிதாவுடன் இணைந்ததற்கு அவளுக்குச் சரியான பரிசு கிடைத்து விட்டது.
"இங்கே யார் அந்தப்புரம் பற்றிப் பேசியது?" அடுத்து சிம்மஹாத்ரி தனது குரலினை உயர்த்திட... ஆதிசக்தீஸ்வரியை கண்டு அப்படிச் சொன்னவர் பதுங்கிட நினைக்க... அவரது மனைவியே,
"இவர் தான் சத்யா..." என்று காட்டி கொடுத்திட...
"சக்தி இருப்பது அந்தப்புரமா? இல்லை நீங்க இருக்கும் இந்த இடம் அந்தப்புரமா?" என்று அவன் கேள்வி கேட்க... ஆதிசக்தீஸ்வரி வியப்புடன் அவனைப் பார்த்தாள். ராணியம்மா அவனது கேள்வியில் தலைகுனிந்தார். அவரது நினைவில் கணவரது அந்தப்புர லீலைகள் எழுந்து கோபத்தைக் கிளறியது.
"நானும், சக்தியும் இருப்பது என் தாத்தாவும், பாட்டியும் காதலுடன் மனமொத்து வாழ்ந்த இடம். அது அவர்களது தாஜ்மகால். இது உங்க எல்லோருக்கும் தெரியும். இது ஒன்று போதும், அவளின் நிலையை உணர்த்துவதற்கு... வேற சந்தேகம் எதுவும் இருக்கிறதா?" அவன் கேட்க... எல்லோரும் அமைதி காத்தனர். அவன் சொன்ன விசயம் ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கு இனிய அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அவளும் அதை அந்தப்புரமாக எண்ணித்தானே உள்ளம் குமைந்தது. இப்போது அவளுக்கு எல்லாமே தெளிவாகப் புரிந்தது. அவன் ஆதிசக்தீஸ்வரி அழைத்துக் கொண்டு கிளம்ப எத்தனிக்க...
விஷ்ணு ஓடி வந்து அவனது கால்களைக் கட்டி கொண்டான். சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கீழே குனிந்து சின்னவனைப் பார்க்க... அவனோ, "தூக்குங்க மாமா..." என்றபடி தனது இரு கரங்களையும் விரித்தான். சின்னவன் ஏமாந்து விடக் கூடாதே என்றெண்ணி ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைத் தூக்க போக... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவளை விலக்கி விட்டு தானே சின்னவனைத் தூக்கினான். விஷ்ணு அவனது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.
"எதுக்கு இந்த முத்தம்?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா புன்னகையுடன் கேட்டான்.
"அத்தையை இவங்க எல்லாம் அழ வச்சாங்க. நீங்க வந்து எல்லோரையும் திட்டிட்டீங்க. அதுக்குத் தான்." சின்னவன் புன்னகையுடன் தலைசரித்துச் சொல்ல...
"இப்போ சொல்லு... நான் குட் பாயா? பேட் பாயா?" அன்று விஷ்ணு சொன்னதை வைத்து இன்று அவன் கேட்டான்.
"இப்போ நீங்க குட் மாமா..." என்ற சின்னவன் அவனது கழுத்தை கட்டி கொண்டவன், "அன்னைக்கு அத்தையை அழ வச்சப்போ நீங்க பேட் பாய்." என்க...
"உன் கிளாசில் நீ குட் பாயா? பேட் பாயா?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சின்னவனிடம் கேட்டான்.
"குட் பாய்..." விஷ்ணு யோசித்துவிட்டுப் பதில் சொல்ல...
"குட்... நீ குட் பாய் தான். உன் கூட இருக்கிற பேட் பாய் உன்னை அடிச்சா நீ என்ன பண்ணுவ?"
"ம், நானும் பதிலுக்கு அடிப்பேன். எனக்கும் வலிக்கும்ல." என்ற விஷ்ணுவை கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா புன்னகைத்தான்.
"அப்போ எனக்கு மட்டும் வலிக்காதா விஷ்ணு?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா கேட்கவும்... ஆதிசக்தீஸ்வரிக்குத் துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது.
"உங்களை யார் அடிச்சது?" விஷ்ணு கவலையாய் கேட்டான். பிறந்ததிலிருந்து அவனது அன்பை கண்டு வளர்ந்தவனாயிற்றே! மாமாவின் வலி கண்டு அவனுக்கும் வலித்ததோ!
"வேறு யார்? உன் பாட்டி, உன் அத்தை..." என்றவனின் பார்வை காயத்ரி புறம் திரும்பியது. "உன் அம்மா கூட..." என்று சொல்ல... காயத்ரி குற்றவுணர்வு தாங்காது தலைகுனிந்தாள். ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கும், ஜெய்பிரகாஷிற்கும் நடக்கவிருந்த திருமணத்தைப் பற்றி அவள் அவனிடம் சொல்லாது மறைத்து விட்டாளே! அவனுக்கு அவளும் துரோகியன்றோ!
"இப்போ சொல்லு... அவங்களைத் திருப்பி அடிக்கணுமா? வேண்டாமா? என்னோட வலியை அவங்களும் உணரணும் இல்லையா?"
"ம்..." சிறுவன் யோசித்தான்.
"நீயே சொல்லு... மன்னிச்சு விட்டுரலாமா? இல்லை பதிலுக்குப் பதில் அடி கொடுக்கலாமா?" சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மீண்டும் சின்னவனிடம் கேட்க...
"அடி கொடுக்கலாம் தப்பில்லை." சின்னவன் சொன்னதும் அவனது முகம் மலர்ந்து போனது.
"அம்மா, அத்தை பாவம்... வலிக்காம அடிங்க." விஷ்ணு சொல்லவும் இராஜராஜேஸ்வரிக்கு உடம்பு எல்லாம் பற்றி எரிந்தது.
'வாண்டு கண்ணுக்கு கூட நான் தெரியலை. அம்மாவும், அத்தையும் பாவமாம். அப்போ நான் யாருடா உனக்கு?' அவர் பேரனை கண்டு முறைத்து பார்த்தார்.
"அடிக்கிறதுன்னு முடிவாகிருச்சு... அப்புறம் வலியில் என்ன சின்னது, பெரிது? வலின்னா எல்லாமே வலி தான்." என்றவன், "இப்போ சொல்லு, மாமா குட் ஆர் பேட்?" என்று கேட்க...
"நீங்க குட் தான்." என்ற விஷ்ணு மீண்டும் அவனது கன்னத்தில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டான். காயத்ரி கண்கள் கலங்க இருவரையும் பார்த்திருந்தாள்.
"நீயாவது என்னைப் புரிந்து கொண்டாயே!" என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா முணுமுணுத்தது வேறு யாருக்கும் கேட்கவில்லை. ஆனால் அருகில் நின்றிருந்த ஆதிசக்தீஸ்வரிக்கு கேட்டது. அவளது விழிகள் தன்னவனைக் கண்டு கலங்கியது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா விழாவுக்கு என்று வைக்கப்பட்டு இருந்த சாக்லேட்டை எடுத்துச் சின்னவனிடம் நீட்டினான். அவனும் அதை வாங்கிக் கொண்டு நன்றி சொன்னான்.
"இனி உன் அத்தையை அழ விட மாட்டேன். பிராமிஸ்..." என்று சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சொல்லவும்... சின்னவன் இறங்கி அன்னையிடம் ஓடி விட்டான்.
"இனி யாரும் சக்தியை கை நீட்டி பேசும் வேலையை வச்சுக்காதீங்க. அதன் விளைவுகள் வேறு மாதிரியாய் இருக்கும்." என்று எல்லோரையும் எச்சரித்து விட்டு ஆதிசக்தீஸ்வரியை அழைத்துக் கொண்டு வந்து விட்டான்.
வீட்டிற்கு வந்து தங்களது அறைக்குள் வந்ததும் ஆதிசக்தீஸ்வரி அவனைக் காற்று கூடப் புகாதபடி இறுக அணைத்து கொண்டாள். அவனும் அவளது அணைப்பை விலக்காது அமைதியாக இருந்தான்.
"என் மேல் எந்தத் தப்பும் இல்லையே சத்யா?"
"இல்லை... தவறில் ஆண் என்ன? பெண் என்ன? இருவரது தவறும் சரி சமம் தான். நீ தவறுன்னா, நானும் தவறு தான்..." என்றவனைக் கண்டு உள்ளார்ந்த புன்னகையுடன் பார்த்தவள்,
"அப்போ நான் சரின்னா..."
"நானும் சரி தான்." என்று சம்மதுவம் பேசியவனைக் கண்டு காதல் பெருக்கெடுக்காது இருக்குமா!
"எஸ், நீ சரி தான் சத்யா." என்றவள் மீண்டும் அவனை அணைத்துக் கொண்டு அவனது நெஞ்சில் முகம் புதைத்து கொண்டாள். அவனது கரங்களும் பதிலுக்கு அவளை அரவணைத்துக் கொண்டது.
"சத்யா..." அவள் மெல்ல அவனை அழைக்க...
"என்ன?" என்று கேட்டவனின் விழிகளில் சிறு எதிர்பார்ப்பு...
"பசிக்குது சத்யா..." அவள் பாவமாகச் சொல்ல... அதைக் கேட்டு அவனது இதழ்களில் சிறு புன்னகை தோன்றியது. அவன் அதை அவளுக்குக் காட்டாது மறைத்தான்.
"சரி, சாப்பிட போகலாம்."
"எனக்கு... எனக்கு..." என்று அவள் இழுக்க...
"என்ன வேணும்?"
"நீ சுட்டு தரும் நெய் மசாலா தோசை வேணும். நீ தான் ஸ்பெசலா சுட்டு தருவ."
"சரி, வெயிட் பண்ணு..." என்றவன் இன்டர்காமை எடுக்கப் போக...
"ஆனா இங்கே எப்படி?"
"உனக்கு வேண்டியது கிடைக்கும்." என்றவன் இன்டர்காமில் தெலுங்கில் ஏதோ சொல்லிவிட்டு அவள் கேள்வி கேட்கும் முன் குளியலறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.
குளித்து முடித்து வந்த சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆதிசக்தீஸ்வரியை அழைத்துக் கொண்டு சமையலறைக்கு வந்த போது அங்கு வேலைக்காரர்கள் யாரும் இல்லை. அவன் சொன்ன பொருட்கள் மட்டும் தயார் நிலையில் இருந்தது. அவன் அவளுக்காக மசால் வைத்து, தோசையை முறுகலாய் கல்லில் ஊற்றிட... அவள் சமையல் மேடையில் அமர்ந்து வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டு இருந்தாள். அவனது கவனம் சமையலில் இருக்க... அவளது கவனமோ அவனில் இருந்தது. தனக்காகப் பார்த்து பார்த்து செய்யும் அவனைக் கண்டு காதல் அதிகரிக்காது இருந்தால் தான் ஆச்சிரியம்...
"ம், சாப்பிடு..." என்றவன் சுட சுட நெய் மசால் தோசையை அவள் முன் நீட்டிட...
அதை வாங்கியவள் தான் உண்ணாது அவனுக்கு ஊட்ட... அவனும் அவளையே பார்த்தபடி உணவினை வாங்கிக் கொண்டான்.
"இங்கே வாயேன் சத்யா..." அவள் அவனை அழைக்க... அவன் ஏனென்று புரியாத போதும் அவள் அருகில் வந்தான். அவள் இடக்கையால் அவனை அணைத்து அவனது நெற்றியில் அழுத்தமாய் முத்தமிட்டாள். தன்னை மகாராணியாய் உணர செய்தவனைக் கண்டு அவளது காதல் பெருக்கெடுத்தது.
"ஐ லவ் யூ சத்யா." இதழொற்றலில் கிடைக்காத ஏதோ ஒன்று இந்த நெற்றி முத்தத்தில் கிடைத்தது. அவன் இமைக்க மறந்து அவளைப் பார்த்திருந்தான்.
சமையலறைக்கு வெளியில் நின்றிருந்த வேலைக்காரர்களின் விழிகளுக்கு இந்தக் காட்சி தப்பவில்லை. முதலில் ஆதிசக்தீஸ்வரி மீது அவர்களுக்குமே பெரிதாக மதிப்பு இருந்தது இல்லை. ஆனால் இப்போது இந்தக் கணம் அவளுக்காகச் சேவகனாக மாறிய தங்களது இளவரசனை கண்டு அவர்களுக்கு எல்லாமே புரிந்து போனது. இருவருக்கும் இடையிலான உறவும் என்னவென்று தெரிந்து போனது. தங்களது இளவரசனுக்குப் பிடித்த பெண்ணை அவர்களுக்கும் மிகவும் பிடித்துப் போனது. அவர்களுக்கு ஆதிசக்தீஸ்வரி மீதான மரியாதையும் அதிகரித்தது.
"பெண்ணவளின் மதிப்பு ஆணின் செயலில்,
பெண்ணவளின் மரியாதை ஆணின் நடத்தையில்,
பெண்ணவளின் காதல் ஆணின் பார்வையில்,
ஆணவன் சரியாக இருந்தால், பெண்ணவள்
எங்கும் தலைகுனிய வேண்டியதில்லை!"
நீயாகும்...!!!