All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.

கவி தில்லையின் “காமதேவன் அம்பு” - கதை திரி

Status
Not open for further replies.

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 20:





சொர்க்கம் எப்படி இருக்கும் என்று அவளுக்கு தெரியாது, ஆனால் இந்த நொடி தன் கண் முன் படர்ந்திருந்த ஓங்கி உயர்ந்த மலைகளையும் திரும்பிய பக்கமெல்லாம் பச்சை பசேல் என்று கண்ணை குளிர்வித்த சுற்றுப்புறத்தையும் கண்டு சொர்க்கம் இப்படித்தான் இருக்கும் என்று முடிவுக்கு வந்திருந்தாள் சங்கீதா.





க்ரிண்டல்வால்ட் சுவிட்சர்லாந்தில் அமைந்துள்ள அழகிய கிராமம். அங்கே தான் சங்கீதாவை அழைத்துக் கொண்டு வந்திருந்தான் குணா. இருவரும் தங்குவதற்காக மலை சரிவில் புல்வெளியின் நடுவே கீழ் தளம் மட்டும் கொண்டுள்ள சிறிய வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்திருந்தான்.





மதியம் இரண்டு மணிக்கு தான் இந்த இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தனர். வரும் வழி நெடுகிலும் கொட்டி கிடந்த இயற்கை அற்புதங்களை கண் குளிர பார்த்து மகிழ்ந்தபடி வந்தாள் சங்கீதா. சரியான தூக்கம் இல்லாததால் வீட்டிற்கு வந்ததும் தூங்க சென்றுவிட்டான் குணா.





நீண்ட தூர பயணம் அலுப்பை கொடுத்தாலும், குளிரில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தவளை கதகதப்பான மெத்தை தூங்க சொல்லி அழைத்தாலும் கண் முன்னே கண்ட சொர்க்கத்தை உதறித்தள்ளிவிட்டு வர மனமில்லாததால் இயற்கையை ரசித்தபடி வீட்டை சுற்றி வந்தாள்.





இவர்கள் தங்கியிருந்த வீட்டிற்கும் அடுத்த வீட்டிற்கும் நல்ல தூரம். சுற்றுலா பயணிகள் வந்து தங்கவே கட்டப்பட்ட வீடுகள் நிறைந்த இடம் அது. யார் தொந்தரவும் இல்லாமல் நிம்மதியாக, இருக்கின்ற நாட்களை கழிக்கவே பல லட்சங்களை செலவு செய்து இந்த வீட்டை வாடகைக்கு எடுத்திருந்தான்.





சில்லென்ற குளிர் காற்று உடல் முழுவதும் ஊசியாய் குத்தினாலும், அதை கருத்தில் கொள்ளாமல் புல் தரையில் படுத்து எதிரே தெரிந்த மலையின் அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.


அன்று சாப்பிடாமல் சோக கீதம் வசித்தவனை கண்டு மனம் பொறுக்காமல், மதியத்திற்கு மேல் பார்லரில் விடுப்பு சொல்லிவிட்டு குணாவுடன் வீட்டிற்கு கிளம்பிவிட்டாள். வீட்டிற்கு வந்தும் பசியில்லை என்று சாப்பிட மறுத்தவனை, வலுக்கட்டாயமாக சாப்பிட வைத்திருந்தாள்.





சாப்பிட்டு முடித்தபின், சோபாவில் சாய்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன் நீண்ட யோசனையில் இருந்தான். பாத்திரங்களை கழுவி வீட்டை பெருக்கி ஒதுக்கி தள்ளியபின் வேர்வை வடிய கூடத்தில் மின்விசிறிக்கு கீழ் உட்கார்ந்த சங்கீதாவை கண்டு, எழுந்து உட்கார்ந்தான் குணா. சில நொடிகள் அவளையே பார்த்தவன் பின் தொண்டையை கனைத்து,





“கன்டினியூஸா வேலைக்கு போய்கிட்டு இருக்கியே கடைசியா எப்போ லாங் பிரேக் எடுத்த ..." என்றவனின் திடீர் கேள்வியில், ஏன் என்ற பார்வை பார்த்தவள்,



"லாங் பிரேக்கலாம் எடுத்தது கிடையாது ... ஆக்சுவலா அந்த பார்லர்ல நானும் ஒன் ஆப் த பார்ட்னர் ... நா கஷ்டப்பட்ட காலங்கள்ல என்ன உயிர்ப்போடு வச்சுருந்தது அந்த பார்லர் தான் ... எப்போவாவது லீவ் எடுப்பேன் ... ரெண்டு மாசத்துக்கு ஒரு நாள் இல்ல ரெண்டு நாள்னு எடுப்பேன் ..." என்று பதிலளித்திருந்தாள். சிறிது நேரம் அமைதி காத்தவன்,


"வரியா ஒரு லாங் ட்ரிப் போய்ட்டு வரலாம் ... நம்ம கவலைகளை மறந்து கஷ்டத்தை மறந்து, இந்த உலகமே நமக்கு சொந்தம்,யார் என்ன நினைச்சாலும் ஐ டோண்ட் கேர் அப்படின்ற மைண்ட் செட்ல ஊர் சுத்தி பார்த்துட்டு வரலாமா ..." என்றவனை யோசனையுடன் புருவம் சுருக்கி பார்த்தாள்.


அவளுக்கு அவன் கூறிய தோரணையில் போய் பார்த்தால் என்ன என்று தோன்றினாலும், ஏதோ ஒன்று அவளை சம்மதம் சொல்ல விடாமல் தடுத்தது. அவள் மனதை சரியாக படித்தவன் போல, அவள் அருகில் சென்று மண்டியிட்டு உட்கார்ந்துக் கொண்டு கைகளை பற்றியவன்,


"ப்ளீஸ் நோ சொல்லாத ... எனக்கு தெரியும் என்கூட வர சொல்லி உன்ன கூப்புடுற தகுதி எனக்கு இல்லைனு பட் நீ வந்தா மட்டும் தான் என்னால இப்போ போய்கிட்டு இருக்க பிரஷர்ல இருந்து வெளில வர முடியும்னு என் மனசு அடிச்சு சொல்லுது ... ப்ளீஸ் ..." என்றவனுக்கு அதற்கு மேல் என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை.


இதற்கு முன் யாரிடமும் இப்படி பேசி பழக்கமில்லாதவனுக்கு இதை பேசி முடிப்பதற்குள் கண்கள் இரண்டும் நீரால் பூத்து போயின. அதை கண்டுக் கொண்டவள் உள்ளுக்குள் துடித்துப் போனாள்.


“நோ சொல்லணும்தான் ஆச பட் பெரிய ஸ்டார் என் கால புடிச்சுகிட்டு கெஞ்சுறத பாக்க பாவமா இருக்கு ... பொழைச்சு போங்க, வந்து தொலைக்கிறேன் ... ஆனா நா சொல்ற பிளேஸ்க்கு தான் போகணும் ..." என்று கண்டிஷனுடன் சம்மதம் சொல்ல, அகமழிந்து போனவன், டக்கென்று காலை பற்றி


"ஏன் உன் ஆசையை கெடுப்பானே ... காலையும் புடிச்சுட்டேன் ..." என்று சிரிக்க,


"என்னங்க குணா இவ்வளவு கீழ இறங்கி போயிட்டிங்க ..." என்று நக்கலடித்தவளை கண்டு புன்னகை புரிந்தவன்,


"புடிச்சுருக்கே என்ன பண்ண ... அதுவும் உன்கிட்ட தானே ..." என்று கண்ணை சிமிட்டியவனை கண்டு போலியாக முறைத்தவள்,


"ஹலோ இப்படியெல்லாம் பேசி மயக்கலாம் பாக்காதீங்க ... தப்பான எண்ணத்துல கிட்ட வந்தாலே நறுக்கிடுவேன் நறுக்கி ..." என்று கத்திரிப்பதை போல கைகளால் சைகை செய்ய, சத்தம் போட்டு சிரித்தவன்,


"அப்போ நல்ல எண்ணத்துல கிட்ட வந்தா நோ ப்ரோப்ளேமா ..." என்று சிரித்தவனுக்கு முறைப்பையே பதிலாக தந்தவள்,


"எனக்கு ரொம்ப நாளா அமெரிக்கால இருக்க டிஸ்னி வேர்ல்ட் போகணும் ஆசை, யூஎஸ் போலாமா ..." என்று ஆர்வமாய் கேட்டவளை கண்டு முகம் சுருக்கி யோசித்தவன்,


"யூஎஸ் கச்சகச்சனு இருக்கும் ... இப்போ இருக்க மைண்ட் செட்டுக்கு செட் ஆகாது ... நாம சுவிஸ் போலாம் செம்ம பிளேஸ் ... சம்மருக்கு கிளைமேட் நல்லாயிருக்கும் ..." என்று கண்கள் மின்ன பேசியவனை முகத்தை சுருக்கி பார்த்தவள்,


"நாம என்ன ஹனிமூனுக்கா போறம் ... சுத்தி பாக்கத்தானே யூஎஸுக்கு போகலாம் ..." என்று வீம்பு பிடித்தவளின் கைகளை மீண்டும் பற்றிக் கொண்டவன்,


"ப்ளீஸ் இந்த ஒருதடவ மட்டும் என் சாய்ஸ்க்கு விட்டுடு ... அடுத்து நீ சொல்ற பிளேஸ்க்கு போகலாம் ... என்ன நம்பி அங்க வந்து பாரு ..." என்று கெஞ்சி கொஞ்சி என்று ஒருவழியாக சுவிஸ் செல்வதற்கு சம்மதம் வாங்கியிருந்தான்.


புல்தரையில் படுத்துக் கொண்டு அழகை ரசித்துக் கொண்டிருந்தவளுக்கு சினிமாவில் வருவதை போல ஸ்லோப்பில் உருண்டு பிரள ஆசை எழ, எதை பற்றியும் யோசிக்காமல் உருண்டவள் சருவலான நிலப்பரப்பில் நன்றாகவே சருக்கிக் கொண்டு கீழே சென்றாள்.


இவர்களின் வீட்டை சுற்றி மரக்கட்டையால் ஆன வேலி போடப்பட்டிருக்க, மெயின் ரோட்டிலிருந்து கிளை பாதை பிரிந்து கார் செல்வதற்கு ஏதுவாக தனி ரோடும் போடப்பட்டிருந்தது. ஆகையால் வெளி ஆட்கள் இவர்கள் இடத்திற்கு வரும் வாய்ப்பு குறைவு. இவர்கள் தங்கியிருக்கும் இடத்திலிருந்து பார்த்தால் நான்கு பக்கமும் மலைகள்


ஓங்கி உயர்ந்து, மெயின் ரோட்டின் அந்த பக்கமாக சீரிக் பாய்ந்துக் ஓடிக் கொண்டிருந்த ஆறும் கற்பனையில் கூட நினைத்து பார்க்க முடியாதளவிற்கு கண்ணுக்கு விருந்தை படைக்க தன்னிலை இழந்தாள் சங்கீதா.


மரவேலியை தொட்டதும் சிரித்தபடி எழுந்தவள் மீண்டும் சறுக்கி உருளுவதற்காக மேடான இடத்தை நோக்கி ஓடினாள்.


அப்பொழுதுதான் தூங்கி எழுந்து வந்த குணா, வேகவேகமாக ஓடி வந்தவளை கண்டு பதறி போய்,



"ஏய் என்னாச்சு ... எதுக்கு ஓடி வர ..." என்று வழிமறித்து கேட்டவனை கண்டுக் கொள்ளாமல்,



"ம்ப்ச் ... தள்ளி நில்லுங்க குணா ... வழியை மறைச்சுக்கிட்டு ..." என்று சலித்துக் கொண்டவள், மேலிருந்து கீழே படுத்தபடி உருளவும்,



"அட லூசே ..." சத்தம்போட்டு சிரித்தவன்,





"சங்கீ பாத்து ... புல்லுல பூச்சு முள்ளு இருக்க போகுது ..." என்று எச்சரிக்கை செய்தவனை கண்டுக் கொள்ளாதவள்,



"ஊஊஊ .... ஹாஆஆ ..." என்று கத்தியபடி உருண்டவள்,



"குணா ... நீங்களும் வாங்கா ஜாலியா இருக்கு ..." என்று அவனை நோக்கி கத்தியவள், வேலியை தொட்டிருந்தாள்.

"நானா ... நோ நோ ... இதெல்லாம் ஸ்கூல் பசங்க பண்றது ... அதுவும் பர்ஸ்ட் ஸ்டாண்டர்ட் செகண்ட் ஸ்டாண்டர்ட் பசங்க விளையாடுற விளையாட்டு ..." என்று நக்கல் அடித்தவனை நோக்கி நடந்தபடி,



"ஓஹோ ... அப்போ பெரிய ஸ்டார்னு கெத்த காட்டுறீங்களா குணா சார் ..." வேண்டுமென்றே வம்பிழுத்தவளை கண்டு பே என்று விழித்தவன்,



"நா அப்படி சொன்னேனா ..." என்று கோபம் போல கேட்டவனிடம்,



"அப்போ வாங்க ... நீங்க தானே யாரையும் பத்தியும் கவலை படாம நம்ம இஷ்டத்துக்கு இருக்கலாம் சொன்னீங்க ... அப்புறம் நா யூஎஸ் போலாம் சொன்னதுக்கு நீங்க தான் இங்க கூட்டிட்டு வந்தீங்க ... இந்த ஊர்ல இதான் பண்ண முடியும் ... இது கூட எனக்காக பண்ண மாட்டிங்களா ..." என்று பேசியே அவனை ஒருவழி பண்ணியவள் அவனை நெருங்கியிருந்தாள்.



தலைக்கு மேல் இரு கைகளையும் குவித்து கும்பிடு போட்டவன்,



"அம்மா தாயே ... இனிமே நீ என்ன சொன்னாலும் வாயவே திறக்க மாட்டேன் ... இப்போ என்ன உன் கூட சேர்ந்து நானும் உருளுமா ..." என்றவன் மேட்டிலிருந்து சறுக்கி உருள, கலகலத்து சிரித்தபடி கூட சேர்ந்து உருண்டாள். வேலியே தொட்டிருந்தவனை இடித்துக் கொண்டு நின்றாள் சங்கீதா.



இருவருக்கும் அப்படியொரு சிரிப்பு மனம் லேசானதை போல உணர்ந்தவன், தலையை மட்டும் திருப்பி தன்னருகில் படுத்திருந்தவளை பார்த்து



"ஹாப்பி ..." என்றான் புன்சிரிப்புடன். முகம் முழுவதும் சிரிப்பில் மலர்ந்திருக்க ம்ம்ம் என்று தலையசைத்தவள், அவன் பக்கமாக திரும்பி ஒற்றைக்கையால் தலையை முட்டுக் கொடுத்து ஒருக்களித்து படுத்தவள்,



"என்னங்க குணா சார் இப்படி பம்முறீங்க ... முடியாது உன்னால உன்ன பண்ண முடியுமோ பண்ணிக்கோன்னு சொல்லுவீங்கன்னு நினைச்சேன் ... ஆளே டோட்டலா மாறியிருக்கீங்க என்னங்க சார் மேட்டர் ..." என்று நக்கலாக கேட்டவளை திரும்பியும் பார்க்காமல் எதிரே தெரிந்த மலையின் அழகை ரசித்தபடி,



"தெரியலையே ... மனசு செய்ய சொல்லுது நா என்ன பண்ண ..." என்று அவளிடமே திருப்பிவிட, சற்று நேரம் அமைதிகாத்தவள்,



"லவ் பண்றீங்களா குணா சார் ..." என்றவளின் கேள்வியில் பக்கென்று சிரித்தவன், அவள் முகம் பார்த்தபடி படுத்தவன்,



"லவ்வா ..." என்று அவள் நெற்றியில் சிலுப்பிக் கிடந்த முடியையை ஒதுக்கி தள்ளியவாறே,



"லவ் ... கண்டிப்பா இல்ல ... பட் உன் கூட பழக பிடிச்சுருக்கு ... யார்கிட்டயும் நெருங்க பிடிக்காத எனக்கு உன் பக்கத்துலயே இருக்கனும் தோணுது ... இப்போ மட்டுமில்ல நா இருக்கிற வரைக்கும் இந்த பாண்டிங் வேணும் ... கிடைக்குமா சங்கீ ... லவ் மேரேஜ் பேமிலி புள்ளகுட்டி, இதுல எல்லாம் எனக்கு பெரிசா நம்பிக்கையில்ல ... லைப் லாங் நீயும் நானும் வாழ்க்கை சலிக்கும் போதெல்லாம் இப்படியே பக்கத்துல பக்கத்துல படுத்துகிட்டு இயற்கையை ரசிச்சுகிட்டு சின்ன பிள்ளைங்க போல துள்ளி குதிச்சுட்டு ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஆறுதலா இருக்கிற வரம் கிடைச்சாலே போதும் ... கிடைக்குமா ..." என்று அவள் உச்சியில் இதழ் பதித்து விலக, கண்ணை மூடிக் கொண்டவள் அவன் கூறியதை உள்ளுக்குள் அசைபோட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் பதிலுக்காக காத்திருப்பவன் போல அவள் முகத்தையே பார்த்திருக்க, மெல்ல கண்ணை திறந்தவள், தன்னையே பார்த்தபடி படுத்திருந்தவனை பிடித்து மல்லாக்க தள்ளியவள் அவன் கையை உரிமையாய் விரித்து அதில் தன் தலையை வைத்துக் கொள்ள, நெகிழ்ந்துப் போனவன் இறுக்கம் கொடுக்காமல் அவளை தன்னுடன் மென்மையாக அணைத்துக் கொண்டான்.



"ரொம்ப ஆச படாத என்னாலலாம் உன் வாழ்க்கை முழுக்க வர முடியாது ... வேணும்னா என் உயிர் இருக்கிற வரைக்கும் வரேன் ..." என்ற நொடி அவனின் அணைப்பு இறுகியது.

'என் உயிர் இருக்கிற வரைக்கும் வரேன் ...' இந்த வார்த்தைகளே அவன் காதில் எதிரொலித்து கொண்டிருந்தது. சற்றென்று மனம் பாரமாகி போன உணர்வு. இந்த நொடி வரை அவள் மேல் காதல் எல்லாம் இல்லை, யாரிடமும் கிடைக்காத நிம்மதி இவள் அருகில் கிடைத்ததால் தான் வலுக்கட்டாயமாக இங்கே அழைத்துக் கொண்டு வந்தான். ஆனால் அவள் இந்த உலகத்தில் இல்லாத நொடிகளை கற்பனையாக கூட அவனால் நினைத்து பார்க்க முடியவில்லை அந்தளவிற்கு மனம் வலித்தது. மெல்லிய நீர் படலம் கண்களில் படர இமைகளை படபடத்து விரட்டினான்.





சற்று நேரம் இருவரும் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை, அமைதியாக படுத்தபடி கண்ணெதிரே கொட்டி கிடந்த அழகை ரசித்தனர். சூரியன் மறைந்து மெல்ல இருள் சூழவும், அந்த இடமே பார்ப்பதற்கு அவ்வளவு அச்சம் கொடுத்தது. தெருவிளக்கும் வீட்டில் ஒளித்த வெளிச்சமும் எந்த மூலைக்கு ஓங்கி உயர்ந்திருந்த மலைகளின் இருட்டை போக்க. சுற்றிலும் இருட்டு இரவு பூச்சிகளின் ரீங்காரம், பகலில் சொர்க்கமாய் தெரிந்தது இரவில் பயத்தை கொடுத்தது சங்கீதாவிற்கு.



"குணா பசிக்கலையா ..." என்று திடீரென்று ஒலித்த சங்கீதாவின் குரலில் கண்ணை விழித்தவன்,



"ம்ம்ம் இல்ல ... உனக்கு ..." என்கவும்,



"பயங்கரமா பசிக்குது ..." என்று திரும்பி பார்த்து சிரித்தவளை கண்டு சத்தம் போட்டு சிரித்தவன், எழுந்துக் கொண்டு அவள் எழவும் கை கொடுத்து உதவினான்.



"லூசு பசிக்குதுனா சொல்ல வேண்டியது தானே எதுக்கு சுத்தி வளைக்கிற ..." என்று செல்லமாய் கடிந்து கொண்டவனை அசட்டு சிரிப்புடன் பாத்தவள்,



"அவ்வளவா ஒன்னும் பசிக்கல ... பட் இந்த இடத்துல படுத்துருக்கவே பயமா இருக்கு ... அதுவும் அந்த மலைய பாக்க பாக்க பயந்து பயந்தா வருது ..." என்று கண்ணை உருட்டியவளை கண்டு வந்த பீறிட்டு வந்த சிரிப்பை வாய்க்குள் அடக்கியபடி,



"நைட் ட்ரெக்கிங் போலாமா ... செம்மயா இருக்கு ... எங்க பாத்தாலும் ஒரே இருட்டா இருக்கும் சின்ன வெளிச்சம் கூட இருக்காது போக போக பைன் பாரஸ்ட் வரும், தூரத்துல மல உச்சில இருந்து தண்ணி கொட்டுற சத்தம், தொடர்ந்து கேக்கும் பூச்சி சத்தம் நடுநடுவே நரி ஊளையிடுற சத்தம் பயங்கர த்ரில்லிங் அட்வெண்ட்சரசா இருக்கும் போய் பாப்போமா ..." வேண்டுமென்றே பயமுறுத்தியவனை இழுத்துக் கொண்டு வீட்டை நோக்கி நடந்தவள்,



"போலாமே ... வீட்டுக்கு போனதும் யூஎஸ்க்கு டிக்கெட் மாத்தி போடுங்க அங்க போய் த்ரில்லிங் அட்வான்ச்சூர டிஸ்னி வேர்ல்ட்ல பாக்கலாம் ..." என்ற பதிலில்,



"அதெல்லாம் மேன்மேட் அட்வென்ச்சர் ... பட் இது நேச்சுரல் அட்வென்ச்சூர் என்ன சொல்ற சாப்ட்டு போலாமா ..." விடாமல் கிண்டல் செய்தவனை முறைத்து பார்த்தவள்,



"இப்படியே டீஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தா நாளைக்கே சிங்கப்பூர்கு ஓடிடுவேன் பாத்துக்கோங்க ..." என்று மிரட்டவும் தான் அமைதியானான். ஆனால் அடிக்கடி அவளை பார்த்து நக்கலாக சிரிக்கவும், கடுப்பானவள்,



"ஹலோ இன்னைக்கு டின்னர் உங்க டர்ன் ... போங்க போய் என்ன இருக்கோ அத வச்சு எதையாச்சும் செஞ்சு எடுத்துட்டு வாங்க ..." என்று விரட்டியவளை முறைத்து பார்த்தபடி கிச்சன்குள் நுழைந்தவன்,



"வீடு புக் பண்ணும் போது புட்டும் சேர்த்து ஆர்டர் போடுறேன் சொன்னேன்ல, பெருசா நா சமைக்கிறேன் வெளி சாப்பாடு ஒத்துக்காதுனு சொல்லிட்டு இப்போ டின்னர் எடுத்துட்டு வானு அதிகாரம் பண்ற ... நல்லா வருவ ..." என்று குணா புலம்பியது அவள் காதுகளில் விழுந்தாலும் கேட்காததை போல எழுந்து சென்று ஸ்பீக்கரை ஆன் செய்து அதில் பாட்டை கனெக்ட் செய்தாள்.





இங்கே தங்கும் வரை மூன்று வேளை சாப்படையும் சேர்த்து புக் செய்வோம் என்ற குணாவின் யோசனைக்கு மறுப்பு தெரிவித்த சங்கீதா, அங்கே இருக்கும் வரை தானே சமைப்பதாக கூறியிருந்தாள். கிட்சனில் இருந்த மாகி பாக்கெட்டை கண்டு நூடுல்ஸ் செய்ய முடிவெடுத்தான். பாத்திரத்தில் தண்ணீரை ஊற்றி கொதிக்க வைத்து அதில் நூடுல்ஸை போட்டவனின் செவியை தீண்டிய இசையை கேட்டு அவன் இதழ்கள் புன்னகையில் விரிந்தது.


பொறுமையாக நூடுல்ஸை போட்டுவிட்டு ஹாலுக்கு வந்தவன், அங்கே,



"அதாரு அதாரு அதாரு அதாரு
உதாறு உதாறு காட்டாதே உதாறு
எல்லாமே இனி மேல் நல்லாதான் நடக்கும்
பட்டாசும் சும்மாவே கொளுத்தாம வெடிக்கும்
வாச மல்லி வாசம் வீச வாசல் வரியா
உன் ஆசை எல்லாம் ஏத்துக்க தான் நானும் இல்லையா ..." பாடலுக்கு ஏற்றவாறே கையை காலை அசைத்து இடுப்பை வளைத்து ஆடியவளை, கையை கட்டிக் கொண்டு கிட்சன் சுவற்றில் சாய்ந்து நின்று பார்த்திருந்தான் குணா.



அவனை கண்டதும் குஷியானவள் அவன் அருகில் சென்று இரு கைகளையும் பின்தலைக்கு கொடுத்து உடலை முன்னும் பின்னும் வளைத்து ஆட, ஒருகட்டத்திற்கு மேல் அடக்க முடியாமல் அவனும் கூட சேர்ந்து ஆடினான். இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் விட்டுக் கொடுக்காமல் பயங்கர குத்தாட்டம் போட, பாடல் முடியும் வேளையில் சிரித்துக் கொண்டே ஷோபாவில் விழுந்தனர்.


ஆடிய களைப்பில் மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க சோபாவில் எழுந்து உட்கார்ந்த சங்கீதா,



"எனக்கு பசிக்குது ..." என்க,



"எனக்கும் தான் ..." என்றான் குணா. மூச்சு வாங்கியபடி அவனை திரும்பி பார்த்தவள்,



"ஆஅ ... ஊட்டி விடுங்க குணா ..." என்று வாயை திறந்து காட்டியவளை கண்டு அதிர்ந்து போய் பார்த்தவனிடம்,



"என்ன ... ஊட்டி விடமாடீங்களா ... நா ஆசப்பட்ட ஊருக்கு வராம நீங்க ஆசப்பட்ட ஊருக்கு வந்துருக்கேன், எனக்காக இது கூட செய்ய மாட்டிங்களா ..." என்று முகம் சுருக்கியவளை கண்டு பதறி போய் எழுந்தவன்,



"எம்மா தாயே வாய தொறக்காத ... இப்போ என்ன ஊட்டி விடணும் அவ்வளவு தானே இரு வரேன் ..." என்றவன் சமையலறை நோக்கி சென்றான். ஐந்து நிமிடங்கள் கழித்து கையில் நூடுல்ஸுடன் வந்தவன், சூடாக இருந்ததை வாயால் ஊதி ஊதி ஊட்டிவிட முகம் மலர வாங்கிக் கொண்டாள். அவளுக்கு ஊட்டி தானும் சாப்பிட்டு முடித்தவன்,



"அடுத்து என்னங்க செய்யணும் மேடம் ..." என்று பவ்யமாக கையை கட்டிக் கொண்டு கெட்டவனை அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன் பார்த்தவள்,



"அது ... இப்படித்தான் ... எள்ளுன்னா எண்ணையா நிக்கணும் ..." என்று மிதபாய் கூறியவள்,



"வாங்க வெளில அப்படியே ஒரு வாக் போய்ட்டு வருவோம் ..." என்கவும்,



"உத்தரவு மஹாராணி ..." என்றவன் வீட்டை பூட்டிக் கொண்டு சங்கீதாவுடன் கிளம்பினான்.


பகலிலே குளுகுளு தேசம், இரவில் கேட்கவும் வேண்டுமா ஊசியாய் குத்திய கடுங்குளிரை பொருட்படுத்தாமல் கையை கோர்த்துக் கொண்டு அந்த இரவு வேளையில் சாலையில் இறங்கி நடந்தனர் குணாவும் சங்கீதாவும்.

ரோட்டின் அந்த பக்கமாக ஓடிக் கொண்டிருந்த ஆற்றின் கரையோரமாக போடப்பட்டிருந்த தடுப்பு கட்டையில் ஏறிக் குணாவின் கையை பற்றிக் கொண்டு தடுமாற்றத்துடன் அந்த கட்டையில் நடந்து வந்தாள் சங்கீதா.



"சங்கீ சொன்னா கேளு விழுந்துட போற ... இந்த பக்கம் விழுந்தா பரவலா அந்த சைடு தடுமாறி விழுந்தா தண்ணில தான் விழணும் ... ரிஸ்க் எடுக்க வேணாம் சொன்ன கேளு ... " என்ற குணாவின் கெஞ்சலை கண்டுக் கொள்ளாமல் அவன் கையை பற்றிக் கொண்டு நடந்தவளை கண்டு பொறுமையிழந்தவன் இடுப்பில் கை கொடுத்து கீழே இறக்கிவிட்டான்.

"ம்ப்ச் என்ன குணா நீங்க ... அதான் உங்க கையை பிடிச்சுக்கிட்டு தானே நடக்குறேன் ... அப்புறம் என்ன ... " என்று அலுத்துக் கொண்டவளிடம்,



"நா புடிச்சுருந்தாலும், ஒரு நேரம் போல ஒரு நேரம் இருக்காது ... ஆத்துல ஓடுற தண்ணியோட போர்ஸ் பயங்கரமா இருக்கு ... எதுக்கு ரிஸ்க் எடுக்கணும் ..." என்று கூறிக் கொண்டிருக்கும் போதே, இவர்களை நெருங்கினர் வயதான தம்பதியினர்.





இருவரை பற்றியும் விசாரித்து கொண்டவர்கள்,விடை பெரும் முன்,



"நைட் ரிவர்ல தப்பி தவறி கூட இறங்கிடாதீங்க ... அடிக்கடி திடீர் வெள்ளம் வர சான்ஸஸ் இருக்கு ..." என்று எச்சரிக்கை செய்த பின்னே அங்கிருந்து கிளம்பினர். நான் சொன்னேன் பாத்தியா என்ற பார்வை பார்த்த குணாவை நோக்கி உதட்டை சுழித்தாள்.

அங்கிருந்த வரை குணா வாய் வார்த்தையாக கூறிய யாரை பற்றியும் கவலையில்லாமல் நாம் நாமாக இருப்போம் என்ற வாக்கியத்திற்கு ஏற்ப, சிறு பிள்ளை போல ஓடி பாடி ஆடி குதித்து என்று மனதில் தோன்றியதை எல்லாம் செய்து தான் சந்தோசப்பட்டும் குணாவை படுத்தியெடுத்தும் வெற்றிகரமாக சுவிஸ் டூரை முடித்துக் கொண்டு சிங்கப்பூர் வந்து சேர்ந்தாள் சங்கீதா.



சங்கீதாவின் அருகாமையில் சற்று தெளிந்திருந்த குணா நேராக சென்னைக்கு சென்றுவிட்டான். இன்னும் அவன் மேல் எழுந்த பிரச்சனை முடியவில்லை என்றாலும் முன்பு போல பயந்து ஒதுங்காமல், தைரியமாக வெளியே நடமாடினான். தன்னை நோக்கி வந்த விமர்சனத்தை அமைதியாய் கடக்க பழகியிருந்தான்.


இன்னும் சினிமாவில் நடிக்கவில்லை, ஆனால் முன்பை விட அவனை தேடி நிறைய நிகழ்ச்சிகளில் கலந்துக் கொள்ள அழைப்புகள் வர, ஒன்றையும் தட்டிக்கழிக்காமல் தன்னை மக்களிடம் வெளிப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தான். பாலியல் குற்றசாட்டை பற்றி கேட்கப்படும் கேள்விகளுக்கு எல்லாம் வெறும் புன்னகையை மட்டும் பதிலாக தந்துவிட்டு கடந்துவிடுவான்.





ஆறு மாதம் கழித்து மீண்டும் படத்தில் நடிக்க தொடங்கினான். நிறைய படங்கள் அவன் மேல் எழுந்த குற்றச்சாட்டால் கைவிட்டு போயிருக்க, எதற்கும் அலட்டிக் கொள்ளாதவன் முழு படத்தையும் நடித்து முடித்துக் கொடுத்தபின் சங்கீதாவை அழைத்துக் கொண்டு மீண்டும் சுவிட்சர்லாந்துக்கு சென்றுவிட்டான்.





என்ன பிரச்சனைகள் வந்தாலும் மனக்குழப்பம் வந்தாலும் சங்கீதாவை தேடி தான் செல்வான். அந்தளவிற்கு அவன் வாழ்க்கையில் இன்றியமையாதவளாக மாறிப் போனாள்.





சங்கீதா குணாவின் உடல்நிலை மற்றும் அவன் சுகதுக்கங்களில் பங்கு எடுப்பவள் மறந்தும் அவனின் அந்தரங்க விஷயத்தை பற்றி இன்றுவரை ஒரு வார்த்தை கேட்டதில்லை. இன்றளவும் சில நடிகைகளுடன் கூட சேர்ந்து கிசுகிசுக்க பட்டாலும் அதைப்பற்றி தன்னிடம் ஒரு வார்த்தை கூட கேட்காதவளின் மேல் அவனின் அன்பு பெருகியது.





இவர்களின் அழகான உறவு மேலும் நான்கு ஆண்டுகளை கடந்திருக்க, நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு பெரிய ஹிட் படம் கொடுத்ததால் அந்த மகிழ்ச்சியை கொண்டாட இதோ சங்கீதாவை அழைத்துக் கொண்டு, நடக்க போகும் விபரீதத்தை அறியாமல் நான்காம் முறையாக சுவிஸ்ஸிற்கு வந்திருந்தான் குணா.
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 21:





ஒவ்வொரு முறை சுவிஸ் வரும் பொழுதும், அவர்களின் நெருக்கம் ஒவ்வொரு கட்டமாக தாண்டிக் கொண்டிருந்தது. முதல் தடவை மற்றவரின் அருகாமை மட்டுமே போதும் என்ற நிலையில் இருந்தவர்கள் அடுத்தமுறை வந்த பொழுது, ஒன்றாக படுத்து உறங்க பழகியிருந்தனர்.

இரவு நேரத்தில் கூடத்தில் பெட்டை விரித்து அதில் அருகருகில் படுத்துக் கொண்டு, அங்கே உள்ள டிவியில் ஏதோ ஒரு படத்தை பார்த்தபடி உறங்க பழகியிருந்தனர். அடுத்த தடவை வந்த பொழுது, குணா சங்கீயிடம் நன்றாகவே நெருங்கி பழகினான்.



எந்நேரமும் அவளை தன் கை வளைவுக்குள் பொத்தி வைத்தே ஊரை சுற்றினான். அவனின் தொடுகையில் நட்பை தாண்டிய நெருக்கத்தை அவளால் உணர முடிந்தது. இருவரும் விரும்பியே மனதளவில் நெருங்கியிருந்தனர், ஆனால் அதை வெளிபடியாக மற்றவர்களுக்கு காட்டிக் கொண்டதில்லை.



சுவிஸ் வந்து ஒரு வாரம் ஓடிவிட்டது, இங்கே வந்ததிலிருந்து குணாவை முறைத்துக் கொண்டே சுற்றிக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.



"மனசு கஷ்டபட்டப்ப கூப்ட்டா சரினு வந்தேன் ... படம் நல்லா ஓடுனதுக்கு கூடவா என்ன இழுத்துட்டு வருவ, ரெண்டு மூணு கல்யாண அப்பொய்ண்ட்மென்ட் என்ன நம்பி கொடுத்தாங்க ... கடைசில அவங்க நம்பிக்கைய உடைக்க வச்சு இங்க இழுத்துட்டு வந்துட்ட ..." என்று புலம்பியபடி இரவு உணவை தயாரித்து கொண்டிருந்தவளை பின் புறமாக அணைத்துக் கொண்ட குணா, அவள் கன்னத்தில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்தான்.


"சாரி ... நா என்ன செய்ய சந்தோஷமோ துக்கமோ உன் கூட மட்டும் தான் ஷேர் பண்ண புடிக்குது ..." என்றவாறே அவளை மேலும் இறுக்கிக் கொள்ள, செய்யும் வேலையை விட்டுவிட்டு அவனை திரும்பி பார்த்தாள்.

"என்னதிது புது பழக்கம் ..." என்று கண்களால் அவன் நெருக்கத்தை சுட்டி காட்டியவளை கண்டு உதட்டை பிதுக்கியவன்,



"தெர்ல ... ஆனா மைண்ட் குள்ள என்னனமோ பண்ண சொல்லி ஓடிக்கிட்டே இருக்கு ..." என்றவனை அழுத்தமாக பார்த்தவள்,



"ஏன் இந்த மைண்ட் ஊர்ல இருக்கும் போது இதெல்லாம் பண்ண சொல்லி ஓடலையா ..." என்றாள் நக்கலாக. இதழ்களில் மென் புன்னகை குடிக் கொண்டிருக்க,



"ஓடிச்சே ... அதான் உன்ன இங்க தள்ளிட்டு வந்துருக்கேன் ..." என்று கண்ணை சிமிட்டி சிரித்தவனிடம்,



"வெரி சாரி குணா … தப்பான ஆள தள்ளிட்டு வந்துட்டிங்க ..." என்றவள்,



"இப்பவும் ஒன்னும் கெட்டு போகல, உங்ககிட்ட இருந்து ஒரு போன் கால் போதும், உங்க மைண்ட்ல ஓடுறத செய்ய நீ நானு போட்டி போட்டுக்கிட்டு வருவாங்க ..." முகத்தில் எந்தவித உணர்வையும் காட்டாமல் பேசியவளை ஆழ்ந்து பார்த்து,



"இப்போ என்ன சொல்ல வர ..." என்று புருவங்கள் இடுங்க கேட்டவனை, நேர்பார்வை பார்த்தவள்,



"ம்ம்ம் உங்க பாஷைல சொல்லனும்னா, மூடிட்டு போய் உட்காருங்கனு சொன்னேன் ..." என்று அழுத்தம் திருத்தமாய் கூறியவளை சில நொடிகள் கண்கள் இடுங்க பார்த்தவன், "சர்தான் போடி ..." என்ற பார்வை பார்த்து முறைத்துவிட்டு சோபாவில் சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டான்.

"இப்போ எதுக்கு குணா உங்களுக்கு கோபம் வருது ... நாலு வருசத்துக்கு முன்ன என்ன சொல்லி இங்க கூப்டுட்டு வந்தீங்க ஞாபகம் இருக்கா ... லைப் லாங் உன் கூடவே ட்ராவல் பண்ணா போதும் சொல்லிட்டு இப்போ மைண்ட் சொல்லுது மயிறு சொல்லுதுனு கத விட்டுட்டு இருக்கீங்க ..." அவன் கோபமா சென்றதைக் கண்டு சமையலறையில் இருந்து கத்தினாள்.



அவள் குற்றச்சாட்டிற்கு பதில் கூறாமல் அமைதி காத்தவனை கண்டு கோபம் வர, சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைந்துக் கொண்டிருந்தவள் கையை கழுவிக் கொண்டு அவனை தேடி சென்றாள்.


சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்தவனை நோக்கி கோபமாக வந்தவள் திட்டுவதற்காக வாயை திறப்பதற்குள், மொபைலில் வந்திருந்த அழைப்பை ஏற்றிருந்தான் குணா. அழைப்பை ஏற்ற அடுத்த நொடி,



"இப்போ எங்க இருக்கீங்க ... எப்போ வருவீங்க ..." என்று படிப்படத்தான் செழியன். அவன் கேள்வியில் சுர்ரென்று ஏறிய கோபத்தை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு,



"இத கேட்கத்தான் கால் பண்ணியா ..." என்றான் அமைதியாக.



"ஆமா ..." என்ற பதில் செழியனிடமிருந்து உடனே வர, பல்லை கடித்த குணா பொறுமையை இழுத்து பிடித்து,



"அத கேட்க உனக்கு எந்த ரைட்ஸும் இல்ல செழியா … இப்ப டிஸ்டர்ப் பண்ணாம போன வச்சுடு ..." என்ற பதிலில் செழியனின் முகம் கருத்தலும், கோபம் கொண்டால் வேளைக்கு ஆகாது என்று புரிந்தவன்,


"ஏன் இல்ல ... உங்க மேனேஜரா எனக்கு எல்லா ரைட்ஸும் இருக்கு ... உங்ககிட்ட கத சொல்ல டேட் கேட்டுருக்கார் டைரக்டர் லோகேஷ் ..." என்றான் சற்று காட்டமாக. அவன் பதிலில் குணாவின் இதழ்களில் சிறு புன்னகை உதிக்க,


"ஒஹ் அதுக்காக மட்டும் தான் கால் பண்ணியா ... அவர்கிட்ட சொல்லு, ரெஸ்ட் எடுக்க சுவிஸ் போயிருக்கார் சென்னை வந்த பின்ன கதைய கேட்பாருன்னு சொல்லுடா ... இத கூடவா நா சொல்லி தரணும் ..." என்று போலியாக அலுத்துக் கொண்டான்.


"ஸ்விஸ்ஸுக்கா ... உங்களுக்கு தானே ரெஸ்ட் தேவ எதுக்கு அவளையும் கூட சேர்த்துக்கிட்டு சுத்துறீங்க ... அவ என்ன உங்க பொண்டாட்டியா ... எப்ப பாரு அவள இழுத்துகிட்டு சுத்திகிட்டு இருக்கீங்க ..." என்றான் கோபமாக.

"இத கேட்கவும் உனக்கு ரைட்ஸ் இல்ல ... என்ன கேட்கணுமோ அத உன் அக்காகிட்டையே கேட்டுக்கோ ... என்ன இனி டிஸ்டர்ப் பண்ணாத புரியுதா ..." என்று அழுத்தமாக சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே,



"அவகிட்ட கேட்க முடிஞ்சுருந்தா நா ஏன் உங்ககிட்ட கேட்க போறேன் ... எங்கக்காவா விட்டுடுங்க. உங்ககிட்ட மேனேஜரா சேர்ந்ததுல இருந்து பார்த்துகிட்டு தான் இருக்கேன், நீங்க ஒன்னும் அவளுக்காக உருகிட்டு மத்த பொண்ணுங்கள தொடாத உத்தமர் இல்ல ... உங்ககிட்ட உண்மையான லவ் இல்ல, அப்பிடியிருந்திருந்தா மனசுல அவள வச்சுக்கிட்டு வேற ஒரு ஒடம்ப தொட முடிஞ்சுருக்குமா ..." என்றவனின் குற்றச்சாட்டில் முகம் இறுகி போனவன்,



"ரொம்ப அதிகமா பேசுற செழியா ... என்கிட்ட கேட்ட கேள்வியை எல்லாம் அவகிட்ட கேளு ..." என்று வார்த்தையை கடித்து துப்பியவன் அவன் பதிலுக்காக கூட காத்திராமல் அழைப்பை துண்டித்திருந்தான்.


சோபாவில் தலை சாய்த்து கண்ணை மூடி உட்கார்ந்திருந்தவனின் மனம் எல்லாம் ரணமாய் வலித்தது. செழியன் கூறியது அனைத்தும் உண்மை தானே. பல வருடங்களாக சுகம் கண்ட உடலை திடீரென்று கட்டுப்படுத்த முடியாமல் ஒருகாலத்தில் திணறினான் குணா. முன்பு தினமும் என்று இருந்தது, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைந்து இன்று, பலநாள் உணவின்றி இருந்தவன் அடுத்த வேளை உணவை உட்கொள்ளவில்லை என்றால் மரணம் என்ற நிலையில் உயிர் வாழ சாப்பிடுவதை போலவே, தன்னால் முடியாத கட்டத்தில் மட்டுமே பெண்களை நாடினான்.



திடீரென்று ஒரு வெறுமை அவன் மனதை சூழ்ந்துக் கொள்ள, சற்று முன்னர் சங்கீதாவின் நிராகரிப்பும் சேர்ந்துக் கொண்டது. தனக்கு யாரும் இல்லை தானும் யாருக்கும் உண்மையாக இல்லை என்ற உணர்வே அவனிடம் மேலோங்கியிருக்க, இவ்வளவு நாட்களாக தனிக்காட்டு ராஜாவாக சுத்திக் கொண்டிருந்தவனுக்கு முதல் முறையாக வாழ்க்கை மீதே வெறுப்பு வந்தது. அவன் முகத்தையே பார்த்திருந்த சங்கீதாவிற்கு, குணா மனதில் எதையோ வைத்துக் கொண்டு தடுமாறுவது புரிய மெல்ல அவனை நெருங்கினாள்.



தான் வந்தது கூட தெரியாமல் கண்ணை மூடி உட்கார்ந்திருந்தவனின் மடியில் தானாகவே சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டவள், தான் உட்கார்ந்தும் கண்ணை திறக்காமல் அமைதிகாத்தவனின் செய்கை நெருட செய்ய, மெல்ல அவன் புருவத்தை நீவிவிட்டாள்.



"குணா …” என்று மென்மையாக அழைத்தவளை மெல்ல கண் திறந்து பார்த்தான்குணா. தன்னை கண்டு புன்னகை சிந்திய இதழ்களை கண்டவனுக்கு அதை இழுத்து வைத்து ஆசைதீர சுவைத்து பார்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மனதில் தோன்ற பயந்து போனான்.



சற்று முன்னர் ஆசையாக அணைத்ததற்கே தன்னை தள்ளிவிட்டவளின் முகம் கண் முன்னே வந்து போக எதையும் யோசிக்காமல் தன் மடி மீது அமர்ந்திருந்தவளை தூக்கி நிறுத்தியவன், அவள் முகம் பாக்க அஞ்சியவனாக தனது அறைக்குள் சென்று நுழைந்துக் கதவை சாற்றிக் கொண்டான்.



குணாவின் இந்த ஒதுக்கத்தில் விக்கித்துப் போய் அதே இடத்தில் அசையாமல் நின்றுவிட்டாள் சங்கீதா. தானாக நெருங்கியம் தன்னை சற்றும் மதிக்காமல் முகத்தில் அறைந்ததை போல விலக்கி விட்டு சென்றவனின் செய்கை மனதில் கத்தியை வைத்து சொருகியதை போல வலியை தர, முதன்முறை அவன் உதாசீனத்தை நினைத்து துடித்து போனாள்.



அவன் பின்னே சென்று கெஞ்ச மனமில்லாததால் கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துவிட்டுக் கொண்டு மீண்டும் சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள்.


அங்கே தனது அறையில் கண்ணை மூடி படுத்திருந்தவனின் மனம் நிலையில்லாமல் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. இவ்வளவு வருடங்களில் அவன் பழகிய பெண்களில் மனம் தடுமாறி நின்றது இவளிடம் மட்டுமே. அவன் தடுமாறி நிற்கும் வேளைகளில் எல்லாம் அவள் கைகளை பற்றிக் கொண்டு ஊரை சுற்றிக் கொண்டு வந்தாலே முழுதாக குழப்பத்தில் இருந்து தெளிந்துவிடுவான்.



ஆனால் இப்பொழுது எல்லாம் இது மட்டும் போதாது, அவளின் மொத்தமும் தனக்கே வேண்டும் என்று சண்டித்தனம் பண்ணிய மனதை எவ்வளவு முயன்றும் அடக்கி வைக்க முடியாமல் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எல்லை மீற தொடங்கியிருந்தான்.


இப்படி சங்கீதாவை சுற்றியே அவன் எண்ணம் முழுதும் இருக்க, சப்பாத்தியை போட்டு முடித்தவள் சிறு தயக்கத்துடன் அவனை அழைக்க சென்றாள். அவன் அறை கதவை திறந்துக் கொண்டு உள்ளே சென்றவள் கண்ணை மூடி படுத்திருந்தவனின் கையை தொட்டு,



"குணா ... சாப்பிட வாங்க பசிக்குது ..." என்று சாப்பிட அழைத்தவளிடம்,



"எனக்கு பசிக்கல நீ போய் சாப்பிடு ..." என்று கண்ணை கூட திறக்காமல் பதிலளித்தவனை ஒருநொடி புருவம் சுருக்கி பார்த்தவள் பதில் பேசாமல் அமைதியாக வெளியே சென்றுவிட்டாள்.

எங்கே கண்ணை திறந்தால் தன் உணர்வுகள் அவளுக்கு தெரிந்து விடுமோ என்ற பயத்தில் அவன் இருக்க, சாப்பிட அழைத்தும் வராமல் வீம்பு பிடித்தவன் மேல் கொண்ட கோபத்தால் அவளும் சாப்பிடவில்லை.

மேலும் ஒருமணி நேரம் சென்ற பின்னர், கூடத்தில் படுக்கையை விரித்து ஹீட்டரை போட்டுவிட்டு, தூங்குவதற்கு வர சொல்லி கூப்பிடுவதற்காக மீண்டும் அவன் அறைக்கு சென்றாள்.



ஒருமணி நேரத்திற்கு முன் இருந்த அதே நிலையில் இருந்தவனை கண்டு கோபம் தலைக்கு ஏற பல்லை கடித்து தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவள்,



"டைம் ஆகிடுச்சு தூங்க வாங்க குணா ..." என்றழைத்தவளைக் கண்டு சிறு கோபம் எட்டு பார்க்க,





“ம்ப்ச் ... கொஞ்ச நேரம் தனியா விடு சங்கீ ... தூக்கம் வந்தா தூங்க வரேன் ..." என்று சிடுசிடுத்தவன் கண்ணை திறந்து பார்க்க, அவள் அங்கே நின்றதற்கான சுவடே இல்லாமல் இருந்தது அந்த இடம்.





அவள் கோபப்பட்டு சென்றது தெரிந்தாலும், அவள் பின்னையே சென்று சமாதானம் படுத்தும் மனநிலையில் அவன் இல்லாததால் பெருமூச்சை விட்டு மீண்டும் கண்ணை மூடி கொண்டான்.





கூடத்திற்கு வந்த சங்கீதாவிற்கு என்ன முயன்றும் அழுகையை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. அந்தளவிற்கு குணாவால் காயப்பட்டு போனாள். தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்று இருந்தவளின் வாழ்க்கையில் மீண்டும் நுழைந்து அவன் இஷ்டத்திற்கு ஆட்டி வைக்க முயல்கின்றவன் மேல் கோபம் வர அங்கே இருக்க பிடிக்காமல் கதவை திறந்துக் கொண்டு வெளியே வந்தவள் ரோட்டில் நடக்க தொடங்கினாள்.



பத்து நிமிடங்கள் கூட கடந்திருக்காது, சங்கீதாவின் சோர்ந்த முகம் கண் முன் வந்து இம்சை செய்ய படுக்கையில் இருந்து எழுந்தவன் அவளை தேடி சென்றான்.


கூடத்திலும் சமையல் அறையிலும் அவளை காணும் என்றதும், அங்கிருந்த அறைகளுக்கு சென்று தேடியவனின் கண்களில் வீட்டில் அவள் எங்கும் தென்படாமல் போகவும், இடுப்பில் கையை வைத்து வாயால் காற்றை இழுத்து வெளியே விட்டவன் அவள் மொபைலுக்கு அழைத்தான்.



முழு அழைப்பு சென்று அழைப்பு நிற்கவும், மீண்டும் வாயால் காற்றை இழுத்து வெளியேற்றியவன் நெற்றியை தேய்த்தபடி ஜிபிஎஸ் ட்ராக்கர் மூலமாக அவள் சென்ற இடத்தை கண்டு அதிருப்தியில் தலையை இடமும் வலமுமாக ஆட்டியவன் ஒருநொடி கூட தாமதிக்காமல் வீட்டை பூட்டிக் கொண்டு அவளை தேடி சென்றான்.



ரோட்டில் இறங்கி நடந்தவனுக்கு, ஆள் அரவமற்ற அந்த இரவு வேளை ஒருவித கிலியை கொடுத்தது. மனம் காரணமே இல்லாமல் அடித்துக் கொள்ள, நடையின் வேகத்தை அதிகப்படுத்தியவன் அடுத்த பத்து நிமிடங்களில் சங்கீதா இருந்த இடத்திற்கு சென்றுவிட்டான்.



இரவு வேளையில் மறைந்து மறைந்து கண்ணாம்பூச்சி ஆடிக் கொண்டிருந்த நிலவின் வெளிச்சத்தில் அங்கங்கே வைரங்களாய் ஜொலித்துக் கொண்டு ஆர்ப்பரித்து ஓடிய நதியின் நடுவில் உள்ள பாறையில் தூரத்தில் தெரிந்த மலையை வெறித்து பார்த்தபடி உட்கார்ந்திருந்தாள் சங்கீதா.


அவளின் அநாதரவான தோற்றம் மனதை பிசைய, சத்தம் எழுப்பாமல் படிக்கட்டுகளாய் இருந்த சிறு சிறு பாறைகளில் நடந்து சென்று அவள் அருகில் சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டான்.


திரும்பி பார்க்காமலே தன்னருகில் உட்கார்ந்தது குணா என்று தெரிந்தும் சிறிதும் அசையாமல் மலையே வெறித்துக் கொண்டிருந்தவளின் தோளை சுற்றி கை போட்டு அணைத்துக் கொண்டான் குணா.

சில நொடிகள் அமைதி காத்தவன் பின் அவள் தலையில் மென் முத்தம் பதித்து சாரி என்கவும், மெல்ல தலையை திரும்பி பார்த்தாள். அழுததற்கான கண்ணீர் தடம் அவள் கன்னத்தில் கோடாய் காய்ந்து இருக்க, தன்னால் ஏற்பட்ட கண்ணீருக்காக வருத்தத்திற்கு பதில் மகிழ்ந்து போனான் குணா. தன் இதழ் கொண்டு கண்ணீரை துடைப்பவன் போல அதில் அழுத்தமாக முத்தம் பதித்து விலகியவன்,



"ஆச்சிரயமா இருக்கு ... நீ அழுதியா ..." என்ற நக்கலான கேள்வியில் முறைத்து பார்த்தவள்,



"இல்ல சிரிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன் ..." என்று பதில் கொடுத்தாள். அதில் வாய்விட்டு சிரித்தவனின் தோளில் பட்பட் என்று தன் கைகளால் அடித்தவள்,



"என்ன அழ வச்சுட்டு உனக்கு சிரிப்பு வருதா ..." என்று சொல்லி சொல்லி மனம் ஆறும் வரை அவனை மொத்தி எடுத்தாள். சிரித்துக் கொண்டே அவள் கைகளை பற்றிக் கொண்டவன்,



"ஏன் சங்கீ, பாரிஸ் இன்சிடெண்ட் அப்போ கூட நீ இவ்வளவு கோபப்படல ... இப்போ ஏன் ..." அவள் பதிலை தெரிந்துக் கொள்ளும் ஆர்வத்தில் கேட்டவனின் தோளில் தலைசாய்த்துக் கொண்டவள்,



"தெரியலையே ... ஒருவேள, அப்போ என் தப்பும் இருந்ததால என்னால கோபப்பட முடியலையா என்னவோ ..." என்று நிறுத்தியவள்,



"பட் இப்போ என் தப்பு என்ன இருக்கு குணா ... உனக்கு நா பால்ஸ் ஹோப் கொடுக்கல ... உன் மனசுல என்ன ஓடுதுனு எனக்கு தெரியாதா ... என்னால செய்ய முடியாதத நீ கேட்டு


என் மேல கோபப்படுறது எந்த விதத்துல நியாயம் குணா ..." என்றவளை புருவம் சுருக்கி புரியாமல் பார்த்தவனின் புருவத்தை நீவிவிட்டே,



"எனக்கு செக்ஸ்ல இன்டெரெஸ்ட் இல்ல ... உனக்கு என்ன மனசுல நீ மட்டும் தான் காமதேவதனின் செல்ல பிள்ளைன்னு நினைப்போ ... என் எக்ஸ் ஹஸ்பண்ட் அரவிந்த் இந்த விஷயத்துல உனக்கே க்ளாஸ் எடுப்பான், அப்படிப்பட்டவனாலே என்னோட உணர்ச்சிகள தட்டி எழுப்ப முடில ... அவனும் பண்ணாத சேட்டைகள் இல்ல ... ஒன்னும் வேலைக்கு ஆகல ... மரக்கட்ட போல படுத்துருப்பேன் ...” என்றவள் பெருமூச்சை விட்டு,





“ஒன்னு எனக்கு செக்ஸ் ஹார்மோன் கம்மியா இருக்கனும், இல்ல என்னோட உணர்ச்சிகளை நீ கொன்றுக்கனும் ... ரெண்டுத்துல எதுவோ ஒன்னு ..." என்று தன்னை பற்றி நீண்ட விளக்கம் கொடுக்க, உடல் இறுகி அசையாமல் அதே இடத்தில் உட்கார்ந்திருந்தான் குணா.


இருவரிடத்திலும் பெரும் மௌனம். நிமிடங்கள் கடந்தது ஒழிய அமைதி களைய படாமல் இருக்க, அந்த கனமான சூழலை கடக்க எண்ணி,



"குணா ..." என்று அழைத்தவாறே அவன் கையை பற்றிய அடுத்த நொடி, அவள் முகத்தை வேகமாக கைகளில் தாங்கி முகம் முழுவதும் முத்தமிட்டவன், கடைசியில் அவள் இதழை ஆவேசத்துடன் கவ்விக் கொண்டான்.
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 22:





ஏற்கனவே மனதளவில் குழம்பி போயிருந்த குணா, சங்கீதாவின் வார்த்தைகளால் பெரிதும் அடிபட்டு போனான். என்னால் தானோ அவள் எந்த வித சந்தோஷமும் இல்லாமல் வெறுமையான வாழ்க்கையை வாழ்ந்துக் கொண்டிருக்கின்றாள் என்ற எண்ணமே அவன் சிந்தனையை ஆக்கிரமித்திருக்க, அவள் நினைப்பை எப்படியாவது பொய்யாக்கிட வேண்டும் என்ற முனைப்பில் தான் அவள் இதழ்களை ஆவேசத்துடன் பற்றிக் கொண்டான்.


தேனூறும் இதழ்களை பற்றிய அடுத்த நொடி அது தந்த போதையில் தன்னை மறந்தான், சுற்றுப்புறத்தை மறந்தான் சங்கீதாவையும் மறந்தான். மீண்டும் மீண்டும் அந்த போதை வேண்டும் என்ற பேராவல் எழ ஒற்றைக்கையால் அவள் தலையை அசையாமல் பிடித்துக் கொண்டவன் ஆழமான முத்தத்தில் மூழ்கி போனான். அவனுடைய மற்றையகை அவளின் வரி வடிவங்களை வருட கூச்சத்தில் நெளிந்தாள் சங்கீதா.

அவன் முத்தமிடுவான் என்று எதிர்பார்க்காதவள், இந்த திடீர் முத்தத்தில் நிலை தடுமாறி போனாலும் உடனே சமாளித்துக் கொண்டு அவன் பிடியில் இருந்த தன் இதழ்களை பிரிக்க முயல, அவளால் இம்மியளவு கூட அவள் இதழ்களை அசைக்க முடியவில்லை அந்தளவிற்கு ஆழமாக பற்றியிருந்தான்.


அவன் தலைமுடியை இருகைகளாலும் பற்றி தன்னிடமிருந்து வலுக்கட்டாயமாக பிரித்து இழுத்தவள்,



"குணா குணா வெய்ட் வெய்ட் ... பாருங்க நீங்க கிஸ் பண்ணதும் என் கை கால்ல இருக்க முடிலாம் சிலிர்த்துக்கிட்டு நிக்குது பாருங்க ... என்னால அந்த பீலிங்ஸ்ச பீல் பண்ண முடியுது ..." என்று மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்க படபடப்புடன் பேசியவளை மோகம் அப்பிய விழிகளோடு பார்த்தவன் பின் சற்றென்று தலைசாய்த்து,



"ஹாஹா ஹாஹா ... பொய் சொல்ற பொய்க்காரி ... நீ உண்மையா டெம்ப்ட் ஆகிற வரைக்கும் உன்ன விட போறதில்ல ..." என்று சிரித்தபடி அவள் மேல் பாய்ந்து பாறையின் மேல் சரித்தான். அடுத்து என்ன செய்ய போகிறான் என்று உணர்ந்தவள் அவசரமாக விலகி எழ முயல, அவளை விட வேகமாக தன் கால்களால் எழ விடாமல் கிடுக்கு பிடி போட்டு தன்னுடன் அழுத்திக் கொண்டவன்,



"எங்க ஓட பாக்குற ... லிப்ஸ்ல கிஸ் பண்ணதுக்கு தானே முடிலாம் எழுந்து டான்ஸ் ஆடிச்சு ... மத்த இடமெல்லாம் ஒர்க் ஆகுதான்னு பார்க்க வேணாமா ..." என்று கேட்டவன் அவள் மறுத்து கத்த கத்த காதில் வாங்கிக் கொள்ளாமல் முகம் முழுவதும் எச்சில் முத்தம் வைத்தான்.





அவள் படும் அவஸ்தையை கண்ட காமதேவன் காம அம்பை சங்கீதாவை நோக்கி எய்தினான். முகம் முழுவதும் முத்தமிட்ட குணா மீண்டும் இதழை சிறை செய்து உயிரை உறிஞ்சு எடுப்பதை போல இதழமுதை பருக, உட்சபட்ச உணர்ச்சிகளின் பெருக்கில் சங்கீதாவின் கண்கள் சொருகியது.


குணாவின் இடக்கை சங்கீயின் இடையை வன்மையாக பற்றியிருக்க, வலக்கை அவளின் மென்மையை அறிவதில் ஆர்வம் கொண்டது. நீண்ட முத்தத்தால் மூச்சு விட சிரமப்பட்டவளை கண்டு பெரிய மனது பண்ணி இதழை விட்டவன் கழுத்து வளைவில் வன்கடி கடித்து உணர்ச்சிகளை கூட்டினான்.



"குணா ..." என்று உணர்ச்சி பிழம்பாய் துள்ளியவளை கண்டு கன்னம் விரிய சிரித்தவன்,



"ஹேய் இந்த இடத்துல வெறும் குணா மட்டும் சொல்லாம ப்ளீஸ் சேர்த்து சொல்லணும், எங்க ப்ளீஸ் குணானு சொல்லு ..." என்று சரச குரலில் கிண்டலடித்தபடி போட்டிருந்த டீஷர்ட்டை தலை வழியாக கழட்ட, அவன் நக்கலில் தெளிந்திருந்தவள்,


"எதுக்கு டீஷர்ட்டை கழட்டுறீங்க ... வாங்க வீட்டுக்கு போலாம் பசிக்குது குணா ..." என்று அவன் கவனத்தை திசை திருப்ப முயன்றவளை கண்டு மயக்கம் புன்னகை சிந்தியவன்,



"எனக்கும் தான் பயங்கரமா பசிக்குது, அதுவும் ரொம்ப வருஷமா கொலை பசில இருக்கேன் ... இன்னைக்கு ஒருபுடி புடிக்காம விடமாட்டேன் ..." என்றவன்,



"டீஷர்ட்டை எதுக்கு கழட்டுறேன்னு தெரியாதா ... எல்லாம் அப்பா அம்மா விளையாட்டு விளையாடதான் ..." என்று அவள் மேல் படர்ந்து நெற்றி முட்டி உச்சியில் இதழ் பதித்து விலகி அவள் விழிகளை பார்த்துக் கொண்டே,



"பாஸ்ட்ட விட்டுடு ... இந்த நொடி என்ன நம்பினா, என் லிப்ஸ்ல கிஸ் பண்ணி என்ன ஹக் பண்ணிக்கோ ..." நிதானமாய் பேசியவனின் விழிகளை சில நொடிகள் ஆழமாய் பார்த்தவள் அடுத்த நொடி தலையை எக்கி அவன் இதழ்களை தன் இதழ்களால் சிறை செய்து அவனை தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டாள்.



அடுத்த ஒருமணி நேரமும் நீரோடை சத்தத்துடன் கூட சேர்ந்து முத்த சத்தமும் கொஞ்சல் கெஞ்சலுமாக அந்த இடம் நிரம்பியிருந்தது.



கைகளை மடக்கி தலைக்கு கொடுத்து கரு மேகத்தை பார்த்தபடி படுத்திருந்தான் குணா. அவன் வலக்கையில் தலைவைத்து கண்ணை மூடி படுத்திருந்தாள் சங்கீதா. தலையை மட்டும் திரும்பி, அவள் நெற்றியில் முத்தம் பதித்த குணா, தன்னுடன் மேலும் இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டவன்,



"சங்கீ ..." என்று அழைத்தவன், அவள் கண்கள் திறந்து பார்த்ததும், தொண்டையை செருமி,



"எப்படி இருந்துச்சு ... இதுவும் டென் செகென்ட்ஸ் போல என்ன நடந்துச்சுனு பீல் பண்ண முடியலையா ..." பதிலை தெரிந்துக் கொண்டே வேண்டுமென்றே கேட்கவும், ஒருநொடி தன்னை குனிந்து பார்த்தவள் பின் அவனை முறைத்து பார்க்க,



"ஹாஹா ஹாஹா ..." என்று சிரித்தவன், "ஐ க்நோவ் ... பட் உன் வாயால சொல்றத கேட்டா அது தனி பீல்ல ..." என்று சிரித்தவனின் தவங்கட்டையை எக்கி சிறு கடி கடித்தவள்,



"ஆனாலும் நீங்க கேடி குணா ... நானே உங்கள முத்தம் கொடுத்து கட்டிபுடிச்சு ஆரம்பிச்சு வைக்கணும் ... ரொம்ப உஷார் தான் ..." என்கவும் மீண்டும் சத்தம் போட்டு சிரித்தவன்,



"பின்ன நாள பின்ன, நீங்க என்ன போர்ஸ் பண்ணி எடுத்துக்கிட்டிங்க ... நா சம்மதிக்கலைன்னு பேச்சு வர கூடாதுல ..." என்று சிரித்தவனை நோக்கி பழிப்பு காட்டியவள்,





"ரொம்ப உஷார் தான் ..." என்றவள் அவன் கையை விலக்கிவிட்டு எழ முயல,



"எங்க போற ..." என்று கையை பற்றி,



"யாராவது வந்துட போறாங்க ... ட்ரெஸ்ஸ போட்டுக்குறேன் ..." என்றவள் சற்று தள்ளியிருந்த உடையை எடுத்து அணிந்துக் கொள்ள, அதுவரை அமைதியாக பார்த்திருந்தவன் அவள் கைகளை பற்றி இழுத்து தன் மேல் போட்டுக் கொண்டான்.



"இங்க யாரும் இந்த நேரத்துல வர மாட்டாங்க ... அப்படியே வந்தாலும் இந்த இருட்டுல நம்மள தெரியாது ... கொஞ்சம் நேரம் இப்படியே இருந்துட்டு போகலாம் ..." என்று தன்னுடன் இறுக்கி கொண்டான். அவன் அணைப்பில் சில நிமிடங்கள் அமைதியாக இருந்தவள், அவன் நெஞ்சில் நாடியை குற்றி அவன் முகத்தை பார்த்தவள்,



"எதுக்கு குணா கோப பட்டீங்க ..." திடீரென்று கேட்கவும், தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டவன், கலைந்திருந்த சங்கீயின் தலைமுடியை ஒதுக்கி தள்ளியவாறே, நடந்ததை முழுதும் கூறி முடித்தான். அவன் கூறியதை அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டவள், அவன் கன்னத்தை இடக்கையால் வருடியபடி,



"கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்கோ குணா ... நீங்க தனிமையை உணர தொடங்கிட்டிங்க ... எல்லா டிசீஸ்ஸ விட பயங்கர கொடுமையானது ... உங்களுக்கே உங்களுக்கு மட்டும் சொந்தமா இருக்கிற உங்க வொய்ப், ரெண்டு மூணு குழந்தைங்க லைப் சொர்க்கமா இருக்கும் ..." உண்மையான அக்கரையில் கூறியவளைக் கண்டு சிறு சிரிப்பை உதிர்த்தவன்,



"கல்யாணமா … இப்போ வரைக்கும் கல்யாணத்துல நோ இனட்ரெஸ்ட் ... பொண்டாட்டியா வர்றவளை கூட ஒருவிதத்துல ஏத்துக்கலாம் ... அவகிட்ட என் தேவைகள் நிறைய இருக்கு ..." என்று கண்ணை சிமிட்டியவன்,



"பட் ரெண்டு மூணு குழந்தைகளா ... மை காட் பைத்தியம் பிடிச்சுக்கிட்டு ஓட வேண்டியது தான் ..." என்று சிரித்தான்.

"உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா தயாவ அவன் வீட்டுல எப்போ பார்த்தாலும் அவன் பொண்ணு தோளுல தொங்கிட்டே இருப்பா ... தூக்கி வச்சுக்கிட்டே சுத்திகிட்டு இருப்பான் ... நானே அலுத்துப் போய் இறக்கி விடுடானு சண்ட போட்டுருக்கேன் ... அவ்வ் ... எப்போ பாரு கத்திகிட்டே ஒரு இடத்துல நிக்காம ஓடிக்கிட்டே நம்மள டார்ச்சர் பண்ணி ஒருவழி பண்ணிடுவாங்க ... அது மட்டுமில்ல அவங்க பொறுப்பு நம்ம தலைல வந்து விழும், இதவிட முக்கியமான விஷயம் அவங்களுக்காக நம்ம இயல்ப விட்டுட்டு மாறனும், அக்மார்க் நல்லவனா அவங்க கண்ணு முன்ன நடமாடலாம் என்னால முடியாது ..." என்று சலித்துக் கொண்டே சிரித்தான்.


தன் அண்ணனை பற்றியும் அண்ணன் பெண்ணை பற்றியும் பேசும் பொழுது அவன் முகத்தில் வந்து போன மென்மையை கண்டவள், அவன் முகத்தையே சில நொடிகள் விடாமல் பார்த்திருக்க, புருவம் உயர்த்தி,



"ஹேண்ட்ஸம்மா இருக்கேனா ..." என்று சிரிக்க, அவன் புருவத்தை நீவிவிட்டவாறே,



"நீங்க எப்பவும் ஹேண்ட்ஸம் அண்ட் மேன்லி ... இப்போ ஹாட் அண்ட் செக்சி கூட ..." என்று வெட்க புன்னகை சிந்த, அவள் கூற்றில் வாய்விட்டு சிரித்தவன்,



"நானும் பதிலுக்கு உன்ன பத்தி சொல்லனுமா ..." என்று கேலி பேச, மௌனமாய் சிரித்தவள்,



"குணா ... செழி உங்ககிட்ட அப்படி பேசியது அவனோட தாட்ஸ் மட்டுமே ... என்னோடது இல்ல ..." என்று திடீரென்று சீரியசாக பேசியவளை புருவம் சுருக்கி பார்த்தவன்,



"அதான் ஏன் கேட்குறேன் ... ஏன் என்கிட்ட அத பத்தி ஒரு வார்த்தை கூட நீ கேட்கல ... உன் கூட நாலு வருஷமா பழகிட்டு இருக்கேன் என்ன கஷ்டமானாலும் உன்கிட்ட ஷேர் பண்றேன் , ஒரு வார்த்தை உங்கள பத்தி ரூமர்ஸ் வருது உண்மையா பொய்யான்னு ஏன் கேட்கல ..." நீண்ட நாட்களாய் மனதில் உருத்தியதை சற்று ஆதங்கமாவே கேட்டிருந்தான்.



"இதுல கேட்க என்ன இருக்கு ... எனக்கு உங்களை பத்தி நல்லாவே தெரியும் குணா ... மொத மொத உங்ககிட்ட வேலைக்கு சேர்ந்தப்பவே எனக்காக மத்த பொண்ணுங்களை தள்ளி வச்சிருந்தீங்க ... ஒருவேள நா உங்க கூடவே இருந்திருந்தா இந்த கேள்வியே அர்த்தமில்லாததா போயிருக்கும் ... நா இப்படி நினைக்கிறது கூட தப்புதான், பிகாஸ் ஐ அம் நாட் யுவர் வொய்ப், இவ்வளவு ஏன் நா உங்க லவரும் இல்ல நமக்குள்ள எந்த ரிலேஷன்ஷிப்பும் இல்ல ... நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல இருக்கிறது, நட்பை தாண்டிய உறவு நீங்க நல்லவங்களா கெட்டவங்களா எந்த ஆராய்ச்சியும் இல்லாம உங்கள அப்படியே ஏத்துகிட்டு கடைசி வர உங்க கூட பயணப்பட விரும்புற உறவு ... இந்த உறவு உங்கள எதுக்கும் கட்டுப்படுத்தாத ..." என்று நீண்ட விளக்கம் கொடுத்தவள், அவன் முகத்தை ஏறிட்டு பார்த்து,



"நா அப்படி நினைச்சுகிட்டு தான் பழகுறேன் ... உங்களுக்கு வேற ஒப்பீனியன் இருக்கா ..." என்ற அடுத்த நொடி, அவள் இதழ்களை ஆவேசமாக பற்றிக் கொண்டான்.


சில நிமிடங்கள் நீடித்த முத்தத்தை முடித்தவன் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக அவள் நெஞ்சில் தலைவைத்து படுத்துக் கொள்ள, தலை முடியை கோதி அவனை அமைதிப்படுத்தினாள் சங்கீதா. சில நிமிடங்கள் கழித்து மௌனத்தை கலைத்த சங்கீ,



"குணா ... உங்ககிட்ட ரொம்பநாளா ஒன்னு கேட்கணும் ... கேட்கவா ..." என்று தயங்கியவளை தலை நிமிர்த்தி பார்த்து கேளு என்றுவிட்டு பாறையில் தலைசாய்த்தவன், அவளையும் தன்னுடன் இறுக்கிக் கொண்டான்.



"கடைசிவரைக்கும் நீங்க உங்க அம்மாகிட்ட பேசலையா குணா ..." என்றவளின் கேள்வியில், அவளை பிடித்திருந்த கைகளின் அழுத்தத்தை வைத்தே அவன் மனதின் விலியை உணர்ந்தவள், உடனே



"கஷ்டமா இருந்தா சொல்ல வேணாம் ..." என்றாள்.

"கஷ்டம்லாம் இல்ல ..." என்று பெருமூச்சை விட்டவன்,



"பேசல ... நானும் பேச முயற்சி செய்யல அவங்களும் என்ன கண்டுக்கல ... ஒருவேள முன்னமே அவங்களுக்கு தூக்கத்திலையே அவங்க உயிர் போயிடும்னு தெரிஞ்சிருந்தா பேசியிருக்கலாம் ... அதுவும் ஸ்யூரா சொல்ல முடியாது ... பட் அவங்க கோபத்த தப்புனு சொல்ல முடியாது ... அவங்க பட்ட அடி அப்படி ... " என்றான் விரக்தியாக சிரித்துக் கொண்டே.



"எங்கப்பா யாருனு தெரியுமா ..." என்றவனுக்கு தெரியாது என்று தலையசைத்தவளின் நுனி மூக்கில் மென்முத்தம் பதித்தவன்,



"எங்கப்பா தான் கமல் சார் நடிச்ச குணா படத்த தயாரிச்சவர் ..." என்றதும் அப்படியா என்ற ஆச்சிரிய பார்வை பார்த்தாள்.


"ம்ம்ம் ... ஆமா சந்தான பாரதி அங்கிள் எங்க அப்பாவோட ப்ரெண்ட் தான் ... அவர் சொல்லி தான் எங்கப்பா அந்த படத்த தயாரிச்சார். எங்கப்பாவுக்கு என்ன ரொம்ப புடிக்கும், நா பொறந்த நேரம் நீண்டநாளா இழுத்துகிட்டு இருந்த சொத்து அவர் கைக்கு வந்துடுச்சாம் என்ன லக்கினு தூக்கி வச்சுக்கிட்டு சுத்துவார் ... எந்தளவுக்குனா அவர் தயாரிச்ச படத்துக்கு என் பேர வைக்கிற அளவுக்கு என் மேல வெறியா இருந்தார் ... எனக்கும் எங்கப்பாவ ரொம்ப புடிக்கும் ..." என்று கடந்த காலத்தை நினைத்து பார்த்து சிரித்தவனின் முகத்தை ஆறுதலாக வருடிக் கொடுத்தாள்.



"அப்பா மிராசு குடும்பத்தை சேர்ந்தவர், ஒரே பையன் நல்ல வசதியா வாழ்ந்தவர் ... எல்லாரையும் சட்டுனு நம்பிடுவார் ... உதவின்னு போய் நின்னா வாரி வாரி கொடுத்தவர் ... அந்த வெள்ளந்தியான மனசுக்கு வெளில ஊர்க்காரங்க கொடுத்த பேர் ஏமாளி, அரை மெண்டல் இப்படி நிறைய பேர் ... இதெல்லாம் அவர் கண்டுக்கறதில்ல, எப்பவும் போல கணக்கில்லாமல் அள்ளி அள்ளி கொடுத்து நிறைய சொத்தை அழிச்சுருக்கார் ..." என்று நிறுத்தினான்,



"எங்கம்மாவும் இதையெல்லாம் பெருசா கண்டுக்கல்ல ... உதவின்னு தேடி வரவங்களுக்கு புருஷன் அள்ளிக் கொடுக்குறது அவங்களுக்கும் பெருமையா இருந்துச்சு ... எல்லாம் நல்லா தான் போச்சு ... எப்போ எங்கப்பா பார்வை சினிமா பக்கம் போச்சோ அப்பவே குடும்பத்தோட சந்தோசம் மொத்தமும் போச்சு ..." என்றவனின் குரல் கமறி ஒலித்தது.

தன் பெற்றவர்களை நினைத்து வருந்துகிறான் என்று புரியவும், "குணா ..." என்று மென்மையாக அழைத்துக் கொண்டே தலையை தூக்கி பார்த்தவள், லேசாக கலங்கியிருந்த விழிகளைக் கண்டு உள்ளுக்குள் துடித்து போனவள்,


தன் இதழ்க் கொண்டு கலங்கிய விழிகளுக்கு ஆறுதல் கூறினாள். அவள் செய்கையில் குறுநகை பூத்தவன், மீண்டும் அவளை தன் கைவளைவுக்குள் கொண்டு வந்து நெற்றியில் இதழ் பதித்தான்.



"முதல்ல சினிமா தயாரிக்க அம்மா எதிர்ப்பு தெரிவிச்சாலும், அப்பா மேல இருந்த நம்பிக்கையால அமைதியா போய்ட்டாங்க ... குணா படம் ரிலீஸ் ஆன சமையம் ஊருக்கே கறி விருந்து போட்டார் அப்பா ... ஊரே அப்பாவ பார்த்து அசந்து போய்ட்டாங்க ... எங்க பாத்தாலும் அவர் பத்திய பேச்சு தான் ... அதுதான் எங்கப்பா கடைசியா சந்தோசமா இருந்தது. படம் எதிர்பார்த்த அளவுக்கு ஓடல, பயங்கர லாஸ் ... அந்த லாஸ் எல்லாம் அப்பாக்கு தூசு போல தான் ... அதுல இருந்து சீக்கிரம் மீண்டு வந்துட்டார், ஆனா எந்த ஊர் தூக்கி வச்சு கொண்டாடுச்சோ, எந்த ஊருக்கு அள்ளி அள்ளி கொடுத்தாரோ அந்த ஊரும் சொந்தமும், அவருக்கு கட்டிய பட்டம் பைத்தியக்காரன், குடும்ப சொத்த காக்க தெரியாத கையாலாகாத பொட்ட, பணத்தோட அருமை தெரியாத முட்டாள். இதெல்லாம் கேட்டு எங்கம்மா துடிச்சு போய்ட்டாங்க ... அதுக்கு அப்புறம் அவங்க சும்மா இருப்பாங்களா ... எந்நேரமும் வீட்டுல சண்ட தான் ... அப்பாவுக்கு இந்த படத்துல விட்டத அடுத்த படத்துல பிடிச்சே ஆகணும்னு பிடிவாதம், அவருக்கு அது கௌரவ பிரச்சனையா போய்டுச்சு ..."என்று பெருமூச்சை விட்டான்.


"அதுக்கு அப்புறம் அப்பாவோட பிஹேவியர் ரொம்ப மாறிடுச்சு ... கத கேட்குறேன்னு சொல்லி சென்னைல தங்க ஆரம்பிச்சார் ... கொஞ்ச கொஞ்சமா ஊருக்கு வர்றதையும் குறைச்சுக்க ஆரம்பிச்சார் ... நடுவுல குடி பழக்கத்தையும் கத்துக்கிட்டார் போல, வீட்டுக்கு வந்தாலே அம்மாவோட அழுகையும் சண்டையும் தொடர, சுத்தமா வர்றத நிறுத்துகிட்டார் ... அம்மா காதுக்கு ஏதோ துணை நடிகை கூட ஒண்ணா வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கார்னு செய்தி வரவும், துடிச்சு போனவங்க மாமாவ கூட்டிட்டு அப்பாவ பாக்க போனாங்க ..."



"ஆளே உருக்கொலைஞ்சு இருந்தவர் அம்மாவ நேர்ல எதிர்பார்க்கள போல, அவங்க கால கட்டிக்கிட்டு ஒரே அழுகையாம், அழுதுக்கிட்டே, அவருக்கு தெரியாம போத மாத்திரை கலந்த ட்ரிங்க்ஸ் கொடுத்து அந்த நடிகை கூட தப்பா இருக்க வச்சுருக்காங்க போல, அத போட்டோ எடுத்து வச்சு பணத்துக்காக அப்பாவ மிரட்டிக்கிட்டு இருக்காங்கனு சொல்லி அழுத்துருக்கார் ... இதெயெல்லாம் கேட்ட எங்கம்மா ஒருவார்த்தை கூட பேசாம கிளம்பி வந்துட்டாங்க ... அடுத்த ரெண்டு நாள்ல அப்பா தூக்குல தொங்கிட்டார்னு நியூஸ் வருது ..." என்று சொல்லவும், அவன் கையிடுக்கில் தலைவைத்து படுத்திருந்தவள் மெல்ல நகர்ந்து கழுத்து வளைவில் முகம் புதைத்துக் கொண்டாள்.

தன் கன்னத்தை அவள் உச்சந்தலையில் மெல்ல தேய்த்தவன்,



"என்னால அப்பாவோட இழப்ப ஏத்துக்கவே முடில ... எங்கம்மா உள்ளுக்குள்ள எப்படியோ தெரியாது பட் வெளில சாதாரணமா நடமாடினாங்க ... அவங்ககிட்ட இருந்த மென்மை எல்லாம் சுத்தமா மறைஞ்சு போய்டுச்சு ... ஊர்காரங்கள கேட்கவே வேணாம், கண்டபடி பேசி வெளிப்படையா கேலி பேசினாங்க ... நா எங்க போனாலும் என்கிட்ட எங்கப்பா சினிமால தோத்து போனதை பேசி பேசியே நோகடிச்சாங்க ... சின்ன வயசுல எவ்வளவு அழுதுருக்கேன் தெரியுமா, அப்போல்லாம் என்ன தாங்கி ஆறுதல் தந்து என்ன தெளிய வச்சது தயா தான் ..." என்று சொல்லும் போதே அவன் குரல் கலங்கி ஒலித்தது.



"எங்கம்மாகிட்ட இருந்து வர வேண்டிய எல்லாத்தையும் எனக்கு தயா தந்தான் ... அவனுக்கு நானா உயிர் ..." என்று புன்னகைத்தவன்,



"அந்த வயசுல என்னோட எய்ம் என்ன தெரியுமா,சினிமாவால அசிங்கப்பட்டுப் போன எங்கப்பாவுடைய பெயர அதே சினிமால சாதிச்சு ஊர் மக்கள் முன்னாடி பெருமையா பேச வைக்கணும்னு ... அதுக்கு அப்புறம் என்ன நடந்துருக்கும்னு உனக்கே புரிஞ்சுருக்கும் ... என்னோட பிடிவாதத்துக்கு முன்ன எங்கம்மாவோட வீம்பு காணாம போச்சு ... அதோட அவுட்கம் தான் அவங்க சாகுற வரைக்கும் என் கூட பேசாம தண்டனை கொடுத்துட்டு போய்ட்டாங்க ... கஷ்டமா இருந்தாலும் எங்கப்பாவ பெருமைப்படுத்திட்டேன்னு நிறைவு இருக்கு ..." என்றவன்,





“நா சாதாரண டான்ஸரா டிவில வர்றத பாத்தே பிரமிச்ச ஊர், நடிகனா ஆன பின்ன கொண்டாடம இருக்குமா ... ஊர் பக்கம் போனாலே அவன் அவன் ஆட்டோகிராப் கேட்டு என் முன்ன நிக்கும் போது அவ்வளவு கர்வமா இருந்துச்சு ..." என்றவன் வானத்தை பார்த்து,



"ப்ப்பா, எல்லாத்தையும் பார்த்துகிட்டு தானே இருக்க ... ஹாப்பியாப்பா ..." என்று சிரித்தவனை கண்ணெடுக்காமல் பார்த்திருந்தவள்,



"குணா ஒன்னு சொல்லவா ... நீங்க உங்க பசங்களுக்கு நல்ல அப்பாவ இருப்பீங்க ... கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்க குணா ..." என்றவளின் வார்த்தைகளில் அத்தனை மென்மை . அவளையே பார்த்திருந்தவன் சிறுசிரிப்புடன்,



"நீ பண்ணிக்கிறியா சொல்லு ..." என்று கேலி போல கேட்கவும்,



"நானா ... நோ சான்ஸ் ... எனக்கு எந்த கமிட்டிமெண்டும் இல்லாம இப்படியே இருக்கிறதுதான் புடிச்சிருக்கு ..." என்றவளின் பதிலில்,



"அப்போஎன்ன மட்டும் கமிட்மெண்ட்ல சிக்க சொல்ற ... எவ்வளவு கெட்ட எண்ணம் ... பொறாமை பிடிச்சவ ..." என்று சிரித்தான். அதன் பின் நீண்ட நேரமாக மனம்விட்டு பேசிக் கொண்டிருந்தனர். நேரம் செல்ல செல்ல குளிரில் உடல் நடுங்கவும், எழுந்து உட்கார்ந்த குணா,



"குளிர் எடுக்க ஆரம்பிச்சுருச்சு ... பசிக்குது வேற வீட்டுக்கு போலாமா ..." என்றவாறே தன் உடைகளை கைகளில் எடுக்க, அவசரமாக அதை பிடுங்கியவள்,



"ட்ரெஸ்ஸலாம் கொடுக்க முடியாது ... நல்லா குளிரட்டும் ... பாரீஸ்ல டென் செகென்ட்ஸ் சம்பவத்துக்கும், அப்புறம் உங்க அம்மாகிட்ட பேசாம இருந்து தண்டிச்சதுக்கு தண்டனை ..." என்று சிரித்தவள், மின்னல் வேகத்தில் அவன் உடைகளை கையில் எடுத்துக் கொண்டு குட்டி குட்டி பாறைகளில் தாவி குதித்து கரையை நோக்கி ஓடியவளைக் கண்டு சில நொடிகள் அதிர்ந்து போய் நின்றுவிட்டான்.


"சங்கீ கொரங்கே ட்ரெஸ்ஸ கொடுடி ... யாராவது பாத்தா மானம் போயிடும் ... ப்ளீஸ்டி செல்லமே ..." என்று உரிமையாய் அழைத்து கெஞ்சியவனை மீறி செல்ல அவள் மனம் இடம் கொடுக்காததால், மீண்டும் அவன் நின்றிருந்த இடம் நோக்கி சென்றாள்.



அவனை நெருங்கியவள் உடைகளை பாறையின் மேல் வைப்பதற்காக கையை நீட்ட, நீட்டிய கையை பற்றி இழுக்க முயன்றவனின் பிடியில் சிக்கிக் கொள்ளாமல், கலகலத்து சிரித்து எட்டி நின்றுக் கொண்டவள்,



"பிராடு குணா ... இதுக்கு பனிஷ்மெண்ட், இதுமட்டும் போட்டுக்கிட்டு தான் வீடு வரைக்கும் வரணும் ..." என்று உள்ளாடையை அவனை நோக்கி வீசிவிட்டு கரையை நோக்கி துள்ளிக் குதித்து சென்றாள்.



"ஏய் ஏய் ... எல்லாத்தையும் கொடுத்துட்டு போ ... தெரியாம பண்ணிட்டேன் ... மன்னிச்சு ..." என்று கெஞ்சியவனின் கெஞ்சலை கண்டுக் கொள்ளாமல் கரையேறியவள், பதில் சொல்வதற்காக அவனை நோக்கி திரும்பியவளின் பார்வையில், சற்று தொலைவில் ஆர்ப்பரித்து ஆங்காரமாய் பாய்ந்து வந்த வெள்ளத்தை கண்டு பதறிப் போனவளாக,



"அய்யோ குணா, சீக்கிரம் கரைக்கு வாங்க சீக்கிரம் ..." என்று பதட்டத்துடன் கத்தவும், ஏன் என்று புரியாமல் அவள் பார்வை சென்ற திசையை திரும்பி பார்க்க, அதிர்ச்சியில் மூளை மரத்து போய் அசைவற்று நின்றுவிட்டான்.



"குணா குணா ... அப்படியே நிக்காதீங்க சீக்கிரம் வாங்க ..." என்ற கத்தலில் தெளிந்தவன், அம்மணமாய் ஓட பிடிக்காமல் உள்ளாடையை போட்டுக் கொண்டே பாறையில் தாவி தாவி குதித்து ஓட முயன்றவனை வாரி சுருட்டி தன்னுடன் இழுத்துக் கொண்டு சென்றது காட்டாற்று வெள்ளம்
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA -23:





அதிகாலை நான்கு முப்பது மார் மீது படுத்திருந்த மகளை ஒரு கையால் அணைத்துக் கொண்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்த தயாவின் மொபைல் சத்தமிட்டு அவன் தூக்கத்தை கலைத்தது. இந்த நேரத்தில் யார் என்ற கேள்வியுடன் எழுந்தவன் மகளின் தூக்கம் கெட்டுவிட கூடாது என்ற பயத்தில் அவசரமாக மொபைலை எக்கி எடுத்தவன் அங்கே மிளிர்ந்த சங்கீதாவின் நம்பரை கண்டு நடுமுதுகு சில்லிட்டது.


பல வருடங்களுக்கு பின் அவளாகவே அழைக்கின்ற அழைப்பு, பல முறை அவன் அவளிடம் பேச முற்பட்ட போதும் அதற்கு வாய்ப்பு கொடுக்காமல் தவிர்த்தவள் இந்த நேரத்தில் அழைத்ததை கண்டு அவனால் சந்தோசப்பட முடியவில்லை. நடுங்கும் கரங்களால் அழைப்பை ஏற்று காதருகில் கொண்டு சென்று ஹலோ என்று சொல்லும் முன்னே சங்கீதாவின் "தயா ..." என்ற அழுகுரல் அவன் காதை எட்டியது.



அவ்வளவுதான் அந்த குளிரூட்டப்பட்ட அறையி்ன் குளிரை மீறி வேர்த்து போனான். வேகமாக பால்கனி நோக்கி சென்றவன்,



"சன் ... சங்கீ ..." என்ற அடுத்த நொடி,



"தயா ... குணா குணா குணா ..." என்று மேலே பேச முடியாமல் திணறிப் போனாள் சங்கீதா.



இன்னும் அவளால் தன் கண் முன் வெள்ளத்தில் குணா அடித்து செல்லப்பட்ட அதிர்ச்சியில் இருந்து மீள முடியவில்லை. ஆற்றில் குதித்து அவனை காப்பாற்ற நினைத்தவளால் பீறிட்டு சீறிக் கொண்டு ஓடிய நீரை மீறி செல்ல முடியாமல் நீரின் சக்தி பலமடங்கா இருந்தது. அந்த நேரத்தில் நீரின் குறுக்கே செல்வது முட்டாள் தனமாக பட, அப்படியே காலை மடக்கி கரையில் உட்கார்ந்து குணாவை நினைத்து கதறினாள்.



சற்று முன்னர் தன்னுடன் சிரித்து பேசியவனின் நிலை என்னானது என்று தெரியாத நிலையை கொடுத்த விதியை சபித்தாள். அழுது புலம்பினால் வேலைக்கு ஆகாது, அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் யாரை உதவிக்கு அழைப்பது என்று நினைத்தவள் அடுத்து அழைத்தது தயாவை தான்.


கடைசியாக அவன் திருமணத்தில் வாழ்த்திவிட்டு வந்தது தான், அதன்பின் அவன் பக்கம் திரும்பியதில்லை. போன் நம்பரையும் ப்ளாக் லிஸ்டில் போட்டுவிட்டாள். இன்றும் வைஷுவுடன் பேசுபவள் தயாவிடம் ஒருவார்த்தை கூட பேசியதில்லை. அப்படிப்பட்டவள் குணவிற்காக அவனை அழைத்திருந்தாள்.



ஒருவழியாக நடந்ததை அவனிடம் அழுதபடி சொல்லி முடிக்க, உள்ளுக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக செத்து கொண்டிருந்தான் தயா. தன் உயிருக்கும் மேலாக நினைக்கும் தம்பியின் நிலை என்னவானது என்று உறுதியாக கூற முடியாத நிலை அவன் கண்களில் கண்ணீரை வரவழைக்க பேச்சற்று நின்றுவிட்டான்.

எதிர்முனையில் அழுதுக் கொண்டிருந்தவளை சமாதானம் படுத்த வேண்டும் என்று மூளை எடுத்து கூறினாலும், துக்கத்தில் தொண்டையை மீறி வார்த்தைகள் வர மறுத்தன. இப்படிப் பட்ட சூழ்நிலையில் தான் தைரியமாக இருக்க வேண்டும் என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டவன்,



"குணாவுக்கு நீச்சல் தெரியும் ... அவன் கண்டிப்பா எங்கையாவது ஒதுங்கி இருப்பான் ... நீ நீ பீல் பண்ணாம வீட்டுக்கு போ ... நா அங்க இருக்க ஹையர் ஆஃபீஸியல காண்டாக்ட் பண்ணி விஷயத்தை சொல்லிட்டு வரேன் ..." என்றவன் தான் பார்த்துக் கொள்வதாகவும் குணாவை கண்டிப்பாக அவள் முன் நிப்பாட்டுவதாகவும் வாக்கு கொடுத்து அழைப்பை துண்டித்தான்.


தன் முன் ஆர்ப்பரித்து ஓடிக் கொண்டிருந்த நீரை வெறித்து பார்த்த படி அதே இடத்தில் நின்றுக் கொண்டிருந்த சங்கீதாவின் சிந்தனை முழுவதும் தயா கூறிய ‘குணாவுக்கு நீச்சல் தெரியும்’ என்ற வார்த்தைகளே. ஒருவேளை அடித்து செல்லப்பட்ட குணா, பற்றுதலுக்கு மரக்கிளைக் கிடைத்து அதில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தால், நான் வருவேன் என்ற நம்பிக்கையோடு காத்திருந்தால் இப்படி பலவிதமான யோசனைகள் அவள் மூளைக்குள் ஓடிக் கொண்டிருந்தன.



அவள் கண் முன் சற்று நேரம் முன்பு வரை தன்னுடன் சிரித்து பேசி காதல் செய்த குணாவின் முகம் மின்னி மறைய, கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை அழுந்த துடைத்துக் கொண்டாள். பின் கையிலிருந்த குணாவின் உடையை தூக்கி பார்த்தவளின் முகத்தில் எதையோ தீர்மானித்த தீர்க்கம் தெரிந்தது. கையில் கட்டிருந்த வாட்சில் நேரத்தை பார்த்தாள், மணி ரெண்டு என்று காட்டியது. உதவிக்கு யாராவது வருவார்கள் என்று காத்திருப்பதில் பயனில்லை என்று முடிவெடுத்தவள் மீண்டும் ஒருமுறை அழுத்தமாக சீறிக் கொண்டு ஓடிய ஆற்றை பார்த்தாள், பின் நீர் ஓடும் பாதையை பின்பற்றி தன் தேடுதல் வேட்டையை தொடங்கினாள்.



முதல் தடவை இங்கே வந்த பொழுது குணா விளையாட்டாக, மலைகளுக்கு நடுவே உள்ள காட்டை நோக்கி ட்ரெக்கிங் செல்லலாம் என்றதற்கு பயந்து மறுத்தவள், இன்று தன்னந்தனியாக யார் துணையும் இல்லாமல் அவன் உடையை மட்டும் சுமந்துக் கொண்டு அந்த இருட்டில் காட்டில் இறங்கி நடந்தாள்.



மக்கள் வசிக்கும் இடத்தைவிட்டு பள்ளத்தாக்கை நோக்கி சறுக்கிக் கொண்டு ஓடிய நீரோட்டத்தின் பெரும் சத்தம் நடுமுதுகை சில்லிட செய்தது. அதுவும் ரோட்டை விட்டு வெகு தூரம் வந்ததால் மின்சார விளக்குகள் இல்லாத அந்த இருட்டு சங்கீதாவை பயமுறுத்த, ஒருநொடி மேலும் முன்னேறி தான் செல்ல வேண்டுமா என்று நினைத்தவளின் கண் முன் அவள் இதழ்களை ஆசையாக தீண்டிய குணா வந்து போனான்.


ஆக்ரோஷமான நீரோட்டத்தால் காட்டு விலங்குகளின் தொந்தரவு இல்லாததால் மொபைல் போனில் உள்ள டார்ச்சின் உதவியை கொண்டு தன் தேடுதல் வேட்டையை தொடர்ந்தாள். இருட்டில் பயத்தோடு மெல்ல முன்னேறிக் கொண்டே அரை மணி நேரம் கடந்தும் குணா இருக்கும் அறிகுறி இல்லாமல் போக அதே இடத்தில் மடங்கி உட்கார்ந்தவள் வாய்விட்டு கதறினாள்.


சங்கீதா திடீரென்று பெருங்குரலெடுத்து அழவும், அதற்கு எதிரொலி போல சற்று தள்ளி மிருகங்களின் ஊளையிடும் சத்தம் கேட்கவும் உடல் பயத்தில் சில்லிட்டு போக வெலவெலத்து போனாள். எழுந்து ஓடு என்று தொடர்ந்து மூளையிட்ட கட்டளையை கூட செயல்படுத்த முடியாமல் உறைந்து போய் பயத்தில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தவளின் அருகில் எதுவோ வரும் சத்தம் கேட்கவும், உயிர் பயத்தில் தலை தெறிக்க ஓடியவள் சிறு பாறையில் கால் தடுக்கி விழ கையிலிருந்த மொபைல் போன் எங்கோ சென்று விழுந்தது.


தட்டு தடுமாறி எழுந்து நின்றவள் அடுத்த அடி எடுத்து வைக்க, சேற்றில் வழுக்கிக் கொண்டு கீழே சென்றாள். இரண்டாம் முறையாக உயிர் பயத்தை உணர்ந்தாள் சங்கீதா.

பள்ளத்தாக்கு சறுக்கில் சறுக்கிக் கொண்டு வந்தவள் நடுவில் தென்பட்ட பெரிய பாறையை பற்றுக் கோலாக பற்றிக் கொண்டு தன்னை நிலைப்படுத்த போராடினாள். ஒருவழியாக தட்டு தடுமாறி மெல்ல எழுந்து நின்றவளில் உடலில் கற்கள் உரசியதால் சில இடங்களில் தோள்களில் சிராய்ப்புகள் ஏற்பட்டு எரிச்சல் கொடுக்க, கண்ணை மூடி ஆழ்ந்த மூச்சை இழுத்துவிட்டவள் தனக்குள்,



'எதற்காக இவ்வளவு ரிஸ்க் ... அவன் அண்ணனிடம் கூறிவிட்டாய் அல்லவா அவன் பார்த்துக் கொள்வான் உன் வேலையை பார்த்துக் கொண்டு கிளம்பு ... உன் உயிரை பணையம் வைத்து தேடி செல்லும் அளவிற்கு அவன் யாரு உனக்கு ... கணவனா காதலனா இல்லை உன் நெருங்கிய சொந்தமா அவன் இல்லாமல் உன்னால் உயிர் வாழ முடியாதா எதற்காக இந்த போராட்டம் ...' என்று கேள்விகள் கேட்டுக் கொண்டிருக்க, அதுவரை பதட்டத்தில் துடித்துக் கொண்டிருந்த இதயம் சற்றென்று தன் இயக்கத்தை மெல்ல மெல்ல குறைத்தது.


தன் நெஞ்சில் திடீரென்று ஒரு அழுத்தத்தை உணர்ந்தாள் சங்கீதா. மூச்சு விடவே சிரமப்பட்டவளாக வாயை திறந்து பெரிய பெரிய மூச்சுகளாய் இழுத்து இழுத்து உள்ளே அனுப்பிக் கொண்டிருந்தவளின் கண்கள் இருண்டு பார்வை மங்க தொடங்க, தன் கைகளால் வேக வேகமாக நெஞ்சில் ஓங்கிக் குத்தினாள்.



அவள் திணறுவதை சிறிதும் கண்டுக் கொள்ளாத இதயமோ,



'இன்னும் குணா உனக்கு யார் என்று புரியவில்லையா ... யாரோ ஒருவனுக்காக தான் உன் வேலைகளை விட்டுவிட்டு வருஷம் வருஷம் இங்கே வந்தாயா ... அவனை தவிர வேற யார் கூப்பிட்டாலும் கிளம்பி விடுவாயா ... யார் உன்னை முத்தமிட்டாலும் இப்படித்தான் கண்ணை மூடிக் கொண்டு ரசித்துக் கொண்டிருப்பாயா ... யாரோ ஒருவன் உன்னை ரசித்து ரசித்து காதல் செய்ய அனுமதிப்பாயா ... பொய்யாக முகமூடி போட்டுக் கொண்டு உன்னையே ஏன் ஏமாற்றிக் கொள்கிறாய் ...’ என்று சரமாரியாக கேள்விகள் கேட்க, பேசாதே பேசாதே என்று காதை பொத்திக் கொண்டு கதறியவள் அந்த காடே அதிரும் வண்ணம் குணாஆஆஆ என்று தொண்டை கிழிய கத்தினாள்.





சிறிது நேரம் அவன் பதிலுக்காக காத்திருந்தவள், மீண்டும் பாறை மீது நிமிர்ந்து நின்று வாயை கைகளால் குவித்து குணா என்று ஒட்டுமொத்த சக்தியும் திரட்டி கத்தினாள்.



காதை கூர்மையாக்கி கொண்டு அவன் குரலுக்காக காத்திருந்தவளுக்கு ஏமாற்றமே பதிலாக வர, கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டு பாறையில் இருந்து குதித்து மீண்டும் தன் தேடுதல் வேட்டையை தொடர்ந்தாள். மேலும் ஒரு மணி நேரத்திற்கு மேல் தொடர்ந்து நடந்தவளுக்கு உடல் சோர்வும் மனம் சோர்வும் சேர்ந்துக் கொள்ள நடையின் வேகம் குறைந்து சிறு தள்ளாட்டாமும் உண்டானது. நேரம் செல்ல செல்ல நீரோட்டத்தின் சீற்றம் குறைந்திருக்க, நம்பிக்கையை மட்டும் பற்றுக்கோளாக பற்றிக் கொண்டு முன்னேறி நடந்தாள்.



அதே நேரம் சென்னையில் அதீத கோபத்தில் கொதித்துக் கொண்டிருந்தனர் தயாவும் செழியனும். தன் பேச்சை மீறி குணாவை தேடி சென்ற சங்கீதாவை நினைத்து பயங்கர கோபத்தில் இருந்தான் தயா.


சென்னையில் இருந்து இங்கிலாந்து சென்று அங்கிருந்து சுவிஸ் நாட்டிற்கு செல்ல வேண்டும். உடனே தன்னால் அங்கே செல்ல முடியாது என்பதை உணர்ந்து தன்னுடைய செல்வாக்கை பயன்படுத்தி குணாவை தேடும் முயற்சியை இங்கிருந்தே முடுக்கி விட்டிருந்தான் தயா.

இந்த விஷயத்தை சொல்வதற்காக சங்கீதாவை அழைக்க முயன்றவனால் அவளை போனில் பிடிக்க முடியாமல் போக பயந்து போனவன் செழியனை அழைத்து நடந்தை கூறினான். அடித்து பிடித்து தயாவை தேடி வந்தவனை சமாதானம் படுத்தவே பெரும்பாடு பட்டான். தானும் வருவேன் என்று அடம் பிடித்தவனையும் அழைத்துக் கொண்டு இதோ இங்கிலாந்தை நோக்கி பயணப்பட்டான் தயா.



நடந்து நடந்து சோர்ந்து போனவள், மேலும் ஒரு மணி நேரம் கடந்த பின், இதற்கு மேல் முடியாது என்ற நிலையில் ஓரிடத்தில் நின்றுப் போனாள். அருகிலிருந்த மரத்தை கட்டிக் கொண்டு பெரிய பெரிய மூச்சுகளாக இழுத்து விட்டாள். சற்று நேரம் பொறுத்து மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தவள் அந்த இடத்தை தன் பார்வையால் அளந்தாள்.



ஓங்கி நின்ற பைன் மரங்கள் நிறைந்த அடர்த்தியான காட்டு பகுதி அது. அதன் நடுவே தான் சற்று முன்னர் கோர தாண்டவம் ஆடிய நதி சிலுசிலுத்து கொண்டு ஓடிக் கொண்டிருந்தது. நடுங்கும் விரல்களால் மரத்தை பற்றி நிமிர்ந்தவள் அதில் சாய்ந்து நின்றுக் கொண்டு,



"எங்க இருக்க குணா ... ப்ளீஸ் என் கண்ணுல பட்டுடு ... ஏண்டா அப்பவும் இப்பவும் என்ன துடிக்க வச்சுக்கிட்டு இருக்க ... நா துடிக்கிறத பாக்க அப்படி என்ன உனக்கு சந்தோசம் ... பாரு நல்லா பாரு உன்னால நா அழுகுறேன் டா ... இனிமே அழ என் கண்ணுல தண்ணி கூட இல்ல அந்தளவுக்கு உனக்காக அழுதுட்டேன் ... வந்துடுடா குணா ... அய்யோ குணா எங்க இருக்க … குணா குணாஆஆஆஆ …” என்று வாய்விட்டு புலம்பியபடி அழுதவள், நாளா பக்கமும் சுற்றி சுற்றி அவன் பெயரை மீண்டும் மீண்டும் கத்திக் கூவினாள்.


நின்றிருந்த இடத்திலிருந் படி குணா குணா என்று கத்திக் கொண்டிருந்தவளின் காதுகளில் தெளிவில்லாமல் "ச ... ங்கி ..." என்று ஈன குரலில் குணாவின் குரல் கேட்கவும், புது ரத்தம் பாய்ந்ததை போல சுறுசுறுப்பானவள், சுற்றிலும் பார்வையி சுழலவிட்டபடி,



"குணா ... குணா ... எ ... கிருக்க ..." சந்தோஷத்தில் வார்த்தைகள் திக்கி திணற இங்கும் அங்கும் ஓடியவளின் பார்வையில் நதியின் மறுபக்கம் பாறையில் தொற்றிக் கொண்டிருந்த ஒரு உருவம் தென்பட்டது.

மணி ஐந்தை நெருங்கினாலும் அடர்ந்த மரங்கள் நிறைந்த காடு என்பதால் வெளிச்சம் இல்லாமல் இருட்டாக தான் அந்த இடம் இருந்தது. மீண்டும் மீண்டும், அவன் பெயரை அழைத்து பார்த்தவளுக்கு பதில் இல்லாமல் போனாலும் அது அவன் தான் என்று மனம் அடித்து சொல்லியது.

குணாவை கண்டுவிட்ட சந்தோஷத்தில் கை கால்கள் எல்லாம் நடுங்கி ஆட்டம் கண்டது. அடுத்த அடி கூட எடுத்து வைக்க முடியாமல் தொய்ந்து போய் அதே இடத்தில் மடங்கி உட்கார்ந்தவள் சந்தோஷத்தில் கண்ணீர்விட்டாள். அவனை தன் கண் முன் காட்டிய கடவுளுக்கு உடனடி நன்றியை தெரிவித்தவள், கண்ணை மறைத்த கண்ணீரை துடைத்தபடி,



"உன்கிட்ட வந்துட்டேன் குணா ... உன்ன பார்த்துட்டேன் ... கையை விட்றுதா குணா ... நல்லா புடிச்சுக்கோ ... இதோ வந்துகிட்டே இருக்கேன் ..." என்று அவனிடம் பேச்சு கொடுத்தபடி அவனை எப்படி நெருங்குவது என்று புரியாமல் தவித்து போனாள்.


நீரோட்டத்தின் சீற்றம் குறைந்திருந்தாலும், இன்னும் நீரின் மட்டம் அதிகமாக தான் இருந்தது. அதுவுமில்லாமல் ஆற்றை கடக்க நடுவே பாலம் போல பாறைகள் எதுவும் இல்லாமல் போக, அவனை நெருங்க வழியில்லாமல் தவித்து போனாள். இதையெல்லாம் மீறி தான் ஆற்றில் இறங்கினால் அது தற்கொலைக்கு சமம் என்று உணர்ந்ததால் என்ன செய்வது என்று புரியாது துடித்து போனாள்.



"குணா குணா ப்ளீஸ் நா வந்துகிட்டே இருக்கேன் ... விட்றாத குணா ... கொஞ்ச நேரம் தான் ..." என்று மீண்டும் மீண்டும் அவனுக்கு நம்பிக்கை கொடுத்தபடி தன்னை சுற்றி பார்வையை சுழற்றியவளுக்கு எந்த பக்கமும் கதவு திறக்காத நிலை.

இங்கையே நின்று புலம்பிக் கொண்டிருப்பதால் ஒரு மண்ணும் ஆகா போவதில்லை என்று உணர்ந்தவள்,



"குணா டூ மினிட்ஸ் ... இதோ வந்துடுறேன் ... நீ உன் பிடியை விட்றாத ..." என்று அவசரமாக கூறிவிட்டு, சிறு கிளை பாதை போல தென்பட்ட வழியில் வேகமாக ஓடினாள்.

"முருகா அவன கண்ல காட்டி பறிச்சுடாத என்னால தாங்க முடியாது ... ப்ளீஸ் யாரையாவது இந்த வழியா வர வை ... உனக்கு வருஷம் வருஷம் காவடி எடுக்குறேன் ..." போன நொடி வரை கடவுளை மதிக்காமல் அவர் மேல் நம்பிக்கையில்லாமல் இருந்தவள் அவரின் பாதத்தில் சரண்டைந்தாள்.



அவளின் வேண்டுதல் கடவுளின் மனதை தொட்டதோ இல்லை குணாவின் நேரம் நன்றாக இருந்ததோ, எதுவோ ஒன்று அந்த நேரம் காட்டாற்று வெள்ளத்தில் அடித்து வரப்பட்ட மீன்களை பிடிப்பதற்காக சிறு வலைகளை சுமந்துக் கொண்டு சிலர் அந்த வழியாக வந்தனர்.


அவர்களை கண்டதும் தெய்வத்தையே நேரில் கண்டதை போல சந்தோசப்பட்டவள், அவர்களை நோக்கி ஓடி சென்று நடந்ததை அனைத்தும் அவர்கள் புரிந்துக் கொள்ளும்படி அழுகையுடன் கூறி முடித்தாள்.

அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் படபடப்புடன் பயத்துடன் கத்தி மேல் நிற்பதை போல உணர்ந்தவளின் முன் குணாவை மீட்டுக் கொண்டு வந்து போட்டனர். கீழே கிடந்தவனின் தலையை தூக்கி தன் மடியில் வைத்துக் கொண்டவள் அவன் கன்னம் தட்டி,



"குணா குணா ..." சிறு கமறலுடன் அழைத்தவளின் ஒலி அவனை தீண்டியதோ என்னவோ கண்ணை மூடி மயக்கத்தில் இருந்தவனின் இதழ்களில் சிறு புன்னகை தோன்றி மறைந்தது.

அவன் முகம் முழுவதும் ஆசையுடன் கைகளால் வருடி, எச்சில் முத்தம் பதித்து தன் மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்திக் கொண்டாள். குணாவை தன் மார்போடு சேர்த்து அணைத்துக் கொண்டே அங்கிருந்தவர்களை பார்த்து இருகை கூப்பி கண்ணீரோடு நன்றி தெரிவித்தவளை கண்டு மென்னகை புரிந்தவர்கள் அவளை தனியே விட்டு செல்லவில்லை.


ஏற்கனவே தயாவின் கோரிக்கையால் சுவிஸ் போலீஸ் இருவரையும் தேடும் முயற்சியில் ஈடுபட்டிருந்தது. சங்கீதா அடர்ந்த காட்டிற்குள் சென்றதால் அவள் மொபைலில் சிக்னல் இல்லாததால் அவள் சென்ற இடம் தெரியாமல் ஒவ்வொரு இடமாக தேடிக் கொண்டிருந்தார்கள்.



குணாவை காப்பாற்றியவர்கள் கொடுத்த தகவலை கொண்டு அங்கே அதிவிரைவில் விரைந்து வந்தனர் மீட்பு படையினர். அடுத்த ஒருமணி நேரத்தில் அவசர பிரிவில் குணாவும், அதிதீவிர அவசப் பிரிவில் சங்கீதாவும் சேர்க்கப்பட்டனர்.



தயாவும் செழியனும் மருத்துவமனை வந்து சேர்ந்த பொழுது மயக்கத்திலிருந்து தெளிந்திருந்தான் குணா. நீரில் அடித்து செல்லப்பட்டதால் பாறை மரக்கிளைகளில் உரசியும் மோதியும் ஏற்பட்ட காயங்கள் உடம்பு முழுவதும் இருந்ததால் அவன் தெளிந்து நடக்க ஒரு வாரம் ஆகும் என்றனர் மருத்துவர்கள்.



குணாவிற்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை என்று அறிந்து நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டவர்களின் தலையில் இடியை இறக்கியது மருத்துவ குழு.

சங்கீதா சுயநினைவை இழந்து ஆபத்தான நிலையில் இருப்பதாகவும், அவள் உடலில் விஷம் பரவியிருப்பதாகவும் கூறியதை கேட்டு துடித்து போயினர் தயாவும் செழியனும். குணாவை தேடி காட்டுக்குள் சென்றவளை விஷ பூச்சுகள் கடித்திருக்கலாம் என்றும் அது எந்த வகை விஷம் என்று பிரித்து அறிய முடியாததால் அவளுக்கு தேவையான மருந்துக்கள் கொடுக்க முடியாமல் உடல் நிலையில் பின்னடைவு ஏற்பட்டுள்ளதாக கூற கதறிவிட்டான் செழியன்.


ஆறுதல் கூற வந்த தயாவை பிடித்து தள்ளியவன்,



"யோவ் ... உன்ன எப்போ பாத்தாளோ அப்போ புடிச்சதுயா அவளுக்கு ஏழரை ... நீ மட்டும் பொண்டாட்டி புள்ள குட்டின்னு இருக்க ... அவ வாழ்க்கையை தொலைச்சுட்டு வாழா வெட்டியா வாழ்ந்துட்டு இருந்தா இப்போ ஒரேடியா போக போறா அதுக்கும் நீயும் உன் தம்பியும் தான் காரணம் ..." என்று கோபத்தில் சீற குற்றவுணர்வில் துடித்து போனான் தயா.

செழியன் கூறுவது உண்மைதானே நான் மட்டும் அன்று சங்கீதாவை குணாவிடம் அனுப்பாமல் இருந்திருந்தால் இந்நேரம் அவள் வாழ்க்கை பாதை மாறியிருக்குமே, எல்லாத்தும் நான் தான் காரணம் என்று உள்ளுக்குள் கழிவிரகத்தில் கிடந்து துடித்தவன், திமிறிக் கொண்டிருந்த செழியனை வலுக்கட்டாயமாக அணைத்துக் கொண்டு,



"செழியன் ப்ளீஸ் கண்ட்ரோல் யுவர்செல்ப் ... உங்க அக்காவ காப்பாத்தி கொடுக்க வேண்டியது என்னோட பொறுப்பு ... ப்ளீஸ் இந்த ஒருதடவ மட்டும் என் மேல நம்பிக்கை வை ..." என்று உறுதியாக கூறியவன் மருத்துவரை சந்திக்க சென்றான்.


இந்தியாவில் உள்ள பார்மா உலகத்தையே கட்டி ஆள்பவனால் சங்கீதாவின் உயிரையா மீட்டுக் கொண்டு வர முடியாது. அங்கிருந்த மருத்தவ குழுவுடன் அவசர ஆலோசனை நடத்தியவன் சங்கீதாவிற்கு தேவையான மருந்துகளை தானே தருவதாகவும் அதை கொண்டு அவளுக்கு மருத்துவம் பார்க்க வேண்டும் என்று வேண்டுதல் வைத்தவன் , இரு நாட்டு அரசாங்கத்தையும் கெஞ்சி கூத்தாடி காலில் விழாத குறையாக போராடி தனது யோசனைக்கு சம்மதிக்க வைத்திருந்தான்.



ஒருபக்கம் சங்கீதாவிற்கு தயாவின் யோசனைப்படி மருத்துவம் நடைபெற்றிருக்க, குணாவோ மெல்ல மெல்ல தேறிக் கொண்டிருந்தான். கோபத்தில் இருந்த செழியனை குணா இருக்கும் பக்கம் செல்ல தயா அனுமதிக்கவில்லை.

முக்கால்வாசி நேரம் மருந்தின் வீரியத்தால் தூக்கத்தில் இருந்தான் குணா. விழிப்பு வந்து கண் திறக்கும் வேளையில் அவன் பார்வை முழுவதும் சங்கீதாவை தேடி அலைவதை கண்டுக் கொண்ட தயா, அவன் கேள்விகளுக்கு பயந்து அவன் முன்னே செல்ல தயங்கினான். அப்படியும் சில வேளைகளில் மாட்டிக் கொள்பவன் எதையாவது பொய்யை சொல்லி சமாளித்துக் கொண்டிருந்தான்.

எவ்வளவு நாள் தான் அவனால் உண்மையை மறைத்து வைத்திருக்க முடியும். சற்று உடல்நிலை தேறிய பின் நடை பயின்ற குணா அறையை விட்டு வெளியே வந்திருந்தான். மெல்ல நடந்துக் கொண்டிருந்தவனின் கண்களுக்கு ஒரு அறையின் முன் போனில் பேசிக் கொண்டிருந்த நபரை பார்ப்பதற்கு செழியனை போல இருக்கவே அவன் அருகில் சென்றவன் அது செழியன் தான் என்று உறுதிப்படுத்திய பின்,



"இங்க என்ன பண்ற ..." என்றான் சற்று அதிகாரமாய்.


திடீரென்று கேட்ட குணாவின் கோப குரலை கண்டதும் ஆத்திரம் பொத்துக் கொண்டு வர தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன், விருட்டென்று திரும்பி அவன் கையை பற்றி இழுத்துக் கொண்டு அறைக்குள் நுழைந்தவன் அங்கே கட்டிலில் சுயநினைவை இழந்து உறங்கிக் கொண்டிருந்த தமக்கையை சுட்டிக் காட்டி,



"ம்ம்ம் உன்கூட ஹனிமூனுக்கு வந்தவ சாக கிடக்கிறா ... அதான் சட்டு புட்டுன்னு உயிர விட்டா அள்ளி போட்டுகிட்டு ஊருக்கு கிளம்பலாம்னு தான் இங்க இருக்கேன் ..." என்ற அடுத்த நொடி அவன் கன்னம் பழுக்க அறைந்திருந்தான் குணா.
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 24:


குணா அறைந்த அடுத்த நொடி அவன் சட்டையை பிடித்திருந்தான் செழியன்.



"என்னடா ... உண்மையை சொன்னா வலிக்குதா ... உன்னால அவ வாழ்க்கையே நாசமா போச்சு ... வெள்ளத்தோட போனவன் அப்படியே போயிருந்தா ரொம்ப சந்தோசப்பட்டுருப்பேன் ... எங்க நிம்மதிய கெடுக்கனே திரும்ப வந்துருக்க ..." என்று சீரியவனை, "செழியா ..." என்று அதட்டியபடி அங்கே வந்து சேர்ந்தான் தயா.



அதற்குள் செழியனின் பிடியிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக் கொண்ட குணா, யாரையும் பார்க்காமல் விறுவிறுவென்று சங்கீதா படுத்திருந்த கட்டிலை நோக்கி செல்ல, வேகமாக அவன் வழியை மறைத்தபடி அவன் முன்னே வந்து நின்றான் செழியன்.


"ம்ப்ச் ..." என்று இடுப்பில் கையை வைத்து சலித்துக் கொண்ட குணா,



"இப்போ உனக்கு என்ன பிரச்சன ..." என்று பல்லை கடிக்க,



"நீ தான் பிரச்சன ... ப்ளீஸ் மேல மேல கஷ்டப்படுத்தாம அப்படியே திரும்ப போய்டு ..." என்ற செழியனை அழுத்தமாக பார்த்தபடி குணா நின்றிருக்க,



"டேய், அவன் பார்த்துட்டு போகட்டும் விடு ... இன்னும் முழுசா அவனுக்கும் உடம்பு சரியாகல ... சண்ட போட்டுக்கிட்டு நிக்காத ..." என்று தம்பிக்காக பரிந்துக் கொண்டு வந்த தயாவை தீப்பார்வை பார்த்தவன்,



"நோ ... பாக்க விட மாட்டேன் ... இதுவரைக்கும் பாத்ததே போதும் ... உங்க தம்பிய இங்கிருந்து கிளம்ப சொல்லுங்க ... யாருங்க இவரு, இவருக்காக எங்கக்கா இப்போ தன்ன மறந்து பொழைப்பாளா மாட்டாளாணு தெரியாம கிடக்கா ... அவளோட ஒட்டு மொத்த சந்தோஷத்தையும் குழி தோண்டி புதைச்சவர் இந்தாளு ... இவரு பெரிய ஹீரோ மயிரா இருந்தா பல்ல காட்டி வழி விட்டு நிக்கணுமா ... போக சொல்லுங்க ... இவர பாக்கா பாக்க கொலைவெறியாகுது ..." என்று குரல் கமர சீரியவனை கண்டு தயாவிற்கே பாவமாக இருந்தது.

வாய் வார்த்தையாக சொல்லாமல் பார்வையால் தன்னை இங்கிருந்து போகும்படி கெஞ்சிய தமையனை முறைத்து பார்த்த குணா,



"டேய் இவன் வேற என் பொறுமைய ரொம்ப சோதிச்சுக்கிட்டு இருக்கான் ... மரியாதையா வழிவிட்டு நிக்க சொல்லு ... சங்கீய பாக்க கூடாதுனு சொல்லுற உரிமை இவனுக்கு இல்ல ... உனக்கும் இல்ல ..." என்று பல்லை கடித்தபடி பேசியவனின் முன் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு நின்ற செழியன்,



"அவ தம்பியா எனக்கு அந்த உரிமை இருக்கு ... உங்களுக்கு என்ன உரிமையிருக்கு ... நீங்க என்ன அவ புருஷனா ..." என்று சிலிர்த்துக் கொண்டு சீற, வாயால் உப்ஸ் என்று மூச்சை இழுத்துவிட்டவன் சில நொடிகள் அவனையே அழுத்தமாக பார்த்தான். பின் தலையை கோதியபடி,



"டேய் செழியா, நானும் உன்ன ஹர்ட் பண்ண கூடாதுனு ரொம்ப பொறுமையா போனா, அப்படியே இருக்க விட மாட்டுறியே ..." என்றவன்,



"சங்கீ மேல பாசமா இருக்க ரொம்ப உயிரா இருக்க அவள என்கிட்ட இருந்து பொத்தி பொத்தி காக்கணும் நினைக்கிற எல்லாம் சரிதான் ... ஒரே ஒரு கேள்விக்கு மட்டும் பதில் சொல்லிடு நா அவ முகத்த கூட பாக்காம திரும்பி போயிடுறேன் ..." என்று நிறுத்தியவன்,



"இவ்வளவு பாசமான தம்பி கூட சங்கீயோட ரிலேஷன்ஷிப் எந்தளவுக்கு இருக்கு ... ம்ப்ச் சுத்தி வளைச்சு எதுக்கு கேட்டுகிட்டு, உன்கூட உன் பாசமலர் சிரிச்சு பேசி எத்தன வருஷம் ஆகுது ... அவ்வளவு ஏன் முதல்ல உன்கூட மனசுவிட்டு பேசுவாளா ..." என்றதும், செழியன் முகம் இறுகி போய் நின்றுவிட்டான்.



"டேய் குணா ... அவனே சங்கீதா இன்னும் கண்ணு முழிக்காத கோபத்துல இருக்கான் அவனை போய் மேல கஷடப்படுத்திகிட்டு இருக்க ... நல்லால்ல குணா ..." என்று கோபப்பட்டான் தயா.

"நல்லா இல்ல தான் ... நா இப்படி பேசினேன் சங்கீதாவுக்கு தெரிஞ்சா என்கிட்ட கோபப்படுவா பட் எவ்வளவு வருஷத்துக்கு தான் இவனோட மல்லுக்கட்டிக்கிட்டு நிக்க சொல்ற ..." என்று சீரியவன்,



"ரெண்டு பேரும் நல்லா கேட்டுக்கோங்க ... என் மேல வருத்தமோ கோபமோ இல்ல அவ வாழ்க்கையை நாசம் பண்ணிட்டேன்னு நினைச்சிருந்தாலே அவ என்கூட இந்தளவிற்கு பழகியிருக்க மாட்டா ... அப்போலருந்து இதான் சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன் அவ வாழ்க்கையை அவ இஷ்டப்படி வாழ விடுங்க ... எங்க ரெண்டு பேருக்கும் இப்படி இருக்கிறதுதான் புடிச்சிருக்கு இதுலதான் சந்தோசம் இருக்கு ... இன்னும் ஓபனா சொல்லலும்னா ... இத பாருங்க ..." என்று தன் பேண்ட் பாக்கெட்டில் இருந்து மொபைலை கையில் எடுத்தவன், அதில் சில வீடீயோவை ஓடாவிட்டான்.



அதில் சங்கீதா முதன் முதலாக சுவிஸ் வந்த பொழுது அடித்த லூட்டிகள் எல்லாம் பதிவாகியிருந்தன. நில சரிவில் உருளுவது, இரவு நேரத்து வீதி உலா, நதிக்கரையோரம் ஆட்டம் என்று அனைத்திலும் அவளின் சிரிப்பு சத்தம் மட்டுமே எதிரொலித்தது.

நீண்ட வருடங்களுக்கு பின் தன் தமக்கையின் சிரிப்பு சத்தமும், குழந்தை போல துள்ளி குதித்து விளையாண்ட அழகும், இவனிடமா இவள் சந்தோசம் என்ற கேள்வியை மீறிய, வார்த்தைகளில் வடிக்க முடியாத மகிழ்ச்சியை உண்டு பண்ண கண்கள் கலங்க அமைதியாக குணாவின் வழியிலிருந்து விலகி வெளியே சென்று நின்றுக் கொண்டான் செழியன்.

அவன் சென்ற விதத்தை கண்டு இரு சகோதரர்களுக்கும் வருத்தத்தை தந்தாலும், ஒன்னும் பண்ண முடியாது என்ற ரீதியில் உதட்டை பிதுக்கி தலையை ஆட்டியபடி சங்கீதாவை நோக்கி சென்றான் குணா.


கட்டிலில் சலனமே இல்லாமல் அமைதியாக படுத்திருந்தவளை கண்டதும் பீறிட்டு வந்த துக்கத்தை எச்சில் விழுங்கி தொண்டைக்குள் அடைத்துக் கொண்டான். மெல்ல அவள் இடக் கையை பற்றி தன் கன்னத்தில் அழுத்திக் கொண்டே அவள் அருகில் உட்கார்ந்துக் கொண்டவனின் கண்ணில் இருந்து ஒரு சொட்டு கண்ணீர் அவள் விரலை நனைத்தது.



'நீ வருவேன்னு தெரியும் சங்கீ, அதுக்காகத்தான் போராடி உயிர் வலி வலிச்சாலும் உயிர கைல புடிச்சுகிட்டு காத்துகிட்டு இருந்தேன் ... ஆனா என்ன காப்பாத்திவிட்டுட்டு இப்படி நினைவு இல்லாம நீ படுத்துப்பனு தெரிஞ்சிருந்தா உன்ன இப்படி படுக்க வச்சுருக்க மாட்டேன் ... நீ ரெண்டு காரணத்துக்காக கண்டிப்பா பொழைச்சு வரணும், ஒன்னு என்னோட குற்றவுணர்ச்சிய போக்க அடுத்து நீ இல்லாம போனா கண்டிப்பா வாழ்வேன் சாகலாம் மாட்டேன் பட் இப்போ அப்போப்போ கிடைக்குற அந்த சந்தோஷமான தருணங்கள் இல்லாம வெறுமையா சூனியமா இருக்கும் என் லைப் ... கண்டிப்பா உன்கிட்ட கிடைச்ச அந்த அழகான நாட்கள சந்தோசத்த வேற யார்கிட்டயும் தேட மாட்டேன் ... இது என் நடிப்பு மேல சத்தியம் ' என்று மனதோடு அவளுடன் உரையாடினான்.



இறுகிய முகமும், ஏறி இறங்கிய தொண்டை குழியும் கலங்கிய விழிகளுமாக காட்சியளித்த தம்பியை கண்ட தயா துடித்து போனான். மெல்ல குணாவை நெருங்கி அவன் தோளில் கை வைக்க, திரும்பி பார்க்காமல்,



"என்னாச்சு ..." என்று மட்டும் கேட்டவனிடம்,



"நைட் டைம் அடர்ந்த காடு கைல சிறு வெளிச்சம் கூட இல்லாம உன்ன கண்டு பிடிக்கணும்னு வெறில விஷ பூச்சுகள் கடிச்சத கூட தெரியாம நடந்துருக்கா ... உன்ன மீட்டு வண்டில ஏத்துற வரைக்கும் நல்லாத்தான் இருந்துருக்கா, அப்புறம் திடீர்னு மயங்கி விழுந்துடுச்சு போல. சங்கீ கால்ல மட்டும் பன்னெண்டு அட்ட பூச்ச எடுத்துருக்காங்க, நிறைய இடத்துல பூச்சு கடிச்ச தடம் இருந்துருக்கு ..." என்றதும் சற்றென்று கட்டிலில் இருந்து எழுந்தவன் விறுவிறுவென்று வெளியேறி தன் அறை நோக்கி நடந்தான்.



வெளியே உட்கார்ந்திருந்த செழியனின் நிலையோ மிகவும் பரிதாபமாக இருந்தது. குணா கேட்ட கேள்விகள் தான் இன்னும் அவன் காதுகளில் எதிரொலித்துக் கொண்டிருந்தது. கடைசியாக தன்னிடம் எப்பொழுது சிரித்து பேசினாள் என்று யோசித்து பார்த்தவன் விடையை அறிந்துக் கொண்டு விரக்தியாக சிரித்துக் கொண்டான்.





நான் அவளுக்கு இவ்வளவு தானா என்ற கழிவிரகத்தில் கண்ணீர் வழிய அமர்ந்திருந்தவனின் அருகில் உட்கார்ந்தான் தயா. அவனை திரும்பி பார்த்தவன்,



"எனக்கு புரியல ..." என்று வேதனையுடன் கூறியவனை தோளோடு அணைத்துக் கொண்டவன்,



"எனக்கும் தான் புரியல ... ரெண்டு பேரையுமே புரிஞ்சுக்க முடில ..." என்றான் சிறு சிரிப்புடன். பதிலுக்கு கண்களில் கண்ணீருடன் சிரித்தவனிடம்,



"விட்றா ... அவங்க எப்படியாவது இருந்துட்டு போகட்டும், சந்தோசமா இருந்தா நீ சந்தோச பட மாட்டியா ... இப்போ தெரிஞ்சுடுச்சுல இனி மூக்க நுழைக்காத ... நீ வேணா பாரு யாருக்காக இல்லாட்டியும் குணாக்காக சங்கீ கண்டிப்பா மீண்டு வருவா ..." என்றான் ஆறுதலாக.

இப்படியே ஒரு வாரம் ஓடிவிட, சங்கீதாவின் உடல் நிலையில் எந்தவித மாற்றமும் இல்லாமல் அதே நிலையில் இருக்க, நன்றாக குணமடைந்து தெளிந்திருந்தான் குணா.


உடல்நிலை பழையபடி மீண்டதும் பெருத்த யோசனையில் நாட்களை கடத்திக் கொண்டிருந்தான் குணா. திடீரென்று ஒருநாள்,



"தயா நாளைக்கு இந்தியா போக டிக்கெட் போட்டுருக்கேன், இயர்லி மார்னிங் ப்ளயிட் ... முடிச்சு கொடுக்க வேண்டிய ப்ராஜெக்ட் சிலது இருக்கு முடிச்சுட்டு வரேன் ..." என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே,





"தயா சார் பார்த்துக்கோங்க இதான் உங்க தம்பி ... இவருக்காக ஒருத்தி சுயநினைவே இல்லாம கிடக்கா கொஞ்சம் கூட கவலையே இல்லாம பணம் சம்பாதிக்க கிளம்புறார் ... இதுல இவர் கிட்டத்தான் அந்த பைத்தியக்காரி சந்தோசம் அடங்கியிருக்காம் ..." என்று நக்கலடித்தான் செழியன்.


இடுப்பில் கையை குற்றி தலையை பின்னால் சாய்த்து, ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்று வாயால் மூச்சை இழுத்து விட்ட குணா தலையை இடமும் வலமுமாக ஆட்டியபடி நிமிர்ந்து நின்றான்.

"தயா ... நா திரும்பி வரும் போது இந்த ஓவர் பாசக்காரன் இங்க இருக்க கூடாது ... என்னோட கண்ட்ரோல் கொஞ்சம் கொஞ்சமா கொறைஞ்சுகிட்டே வருது ... கோபத்துல இவன ஏதாவது செஞ்சுட்டா நாளைக்கு சங்கீ முகத்துல என்னால முழிக்க முடியாது ..." என்று அண்ணனிடம் விளக்கம் கொடுத்தவன்,



"நீ எத்தன வருஷமா என்கிட்ட மேனேஜரா இருக்க ... என்னோட கமிட்மெண்ட்ஸ் தெரியாதா ... நான் ரெண்டு வாரம் பிரேக் எடுத்துட்டு தான் இங்க வந்துருக்கேன் ... ஏற்கனவே ஒரு மாசத்துக்கு மேல ஆகிடுச்சு, டைரக்டர் ப்ரொடியூசர்ன்னு போன் மேல போன் போட்டு டார்ச்சர் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க ... உடம்பு சரியில்லாததால இவ்வளவு நாள் சமாளிச்சேன் இப்போ என் மனசாட்சியே என்ன சும்மா இருக்க விடாதுடா ... இவ்வளவு நாள் இங்க நடந்த இன்சிடெண்ட் பத்தி யாருக்கும் தெரியாது ... எவ்வளவு நாளைக்கு தான் நம்மாள மறைக்க முடியும் ... நிறைய பணம் போட்டு படம் எடுக்கிறவங்க ஏன் எதுக்குன்னு விசாரிக்க மாட்டாங்களா, உண்மை தெரிஞ்சா என் கூட சேர்ந்து சங்கீ பேரும் பரபரப்பா பேசப்படும், இது நமக்கு தேவையா ... முதல்ல உங்கக்காவே நா ஷூட்டிங் போகாம சும்மா இருந்தத பார்த்தா கோபப்படுவா ..." என்று நீண்ட விளக்கத்தை கொடுத்து செழியனுக்கு புரியவைக்க முயன்றான்.


அப்பொழுதும் முகத்தில் தெளிவில்லாத பாவனையுடன் நின்றிருந்த செழியனின் தோளில் கையை போட்டு அணைத்துக் கொண்டவன்,



"எனக்கு உன்னோட உணர்வுகள புரிஞ்சுக்க முடியுதுடா செழியா ... பட் இங்க வெட்டியா நா உட்கார்ந்துகிட்டு இருக்கிறதால எந்த வித ப்ரோஜனுமும் இல்ல ... நா என்ன டாக்டரா சங்கீக்கு இது தேவ இது தேவையில்லனு சொல்ல ..." என்றவனின் கண்களை பார்த்தபடி,



"நீங்க பக்கத்துல உட்கார்ந்து அவகிட்ட பேசிகிட்டு இருந்தாலே போதும் அவளோட உள்ளுணர்வு முழிச்சுக்கும் ... ஏன்னா எங்களை விட அவ உங்ககிட்ட தான் அதிகமா கிளோஸ்சா இருந்திருக்கா ..." என்றான் நிதானமாக.

செழியனின் பதிலை கேட்ட குணா தலையை ம்ம்ம் என்று ஆட்டியபடி அவன் தோளை தட்டிக் கொடுத்தவன், சங்கீதாவின் அருகில் சென்று அவள் கையை பற்றி விரல்களுக்கு மென்முத்தம் பதித்தவாறே,



"உங்கக்கா கொஞ்சநாள் நிம்மதியா எந்த கவலையும் இல்லாம தூக்கட்டும் விடு ... சரியான கண்டிப்பா பார்லருக்கு தான் ஓடுவா யார் சொன்னாலும் கேட்க மாட்டா ... ரெஸ்ட் இல்லாம இத்தன வருஷமா ஓடிக்கிட்டே இருந்திருக்கா கொஞ்சநாள் தன்ன மறந்துட்டு தூங்கட்டும் ..." என்றவாறே அவள் தலைமுடியை வருடிக்கொடுத்துவன் நெற்றியில் இதழ் பதித்து விடைபெற்றான்.


இத்தாலியின் பழமை மிகு தெருக்களில் நடிகையின் இடுப்பை பிடித்து வளைத்து ஆடிக் கொண்டிருந்தான் குணா. டைரக்டரின் கட் என்ற குரலை தொடர்ந்து



"டான்ஸ்ல பிண்ணிடீங்க குணா சார் ..." என்ற பாராட்டலை சிறு புன்னகையுடன் கடந்தவன் தனக்கென்று ஒதுக்கப்பட்ட இடத்தில் சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டவனின் முகத்தில் அப்படியொரு இறுக்கம்.

முன்பு ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டில் ஒரு சீன் முடிந்தபின் புன்னகை முகத்தோடு அங்கிருக்கும் டெக்னீசியர்களுடன் சிரித்து பேசிக் கொண்டிருந்தவன் திடீரென்று விலகி தன்னை தனிமைப்படுத்துக் கொள்ளவும், அவனிடம் நெருங்கி பேசவே மற்றவர்கள் பயந்தனர்.

கேமரா முன் நடிகனாக தன் நடிப்பு திறமையை காட்டியவன், கட் என்ற வார்த்தையை கேட்டாலே வேறு ஒரு மனிதனாக மாறியிருந்தான். இன்று காலையில் கூட செழியனை அழைத்து சங்கீதாவின் உடல்நிலையை பற்றி அறிந்துக் கொண்டான்.



மூன்று மாதங்கள் கடந்தும் இன்னும் சுயநினைவு திரும்பாமல் கோமாவில் இருந்தவளின் நிலையை எண்ணி எண்ணி நிம்மதியிழந்து கொண்டிருந்தான் குணாளன். ஏதேதோ சிந்தனைகளில் இருந்தவனின் கைப் பேசி ஒலி எழுப்பவும், எடுத்து பார்த்தவன் அழைப்பு செழியனிடமிருந்து என்றதும் அவசரமாக உயிர்ப்பித்து காதில் வைத்தான்.


"குணா சார் ... சங்கீ கண்ண தொறந்துட்டா ... டாக்டர்ஸ் செக் பண்ணிட்டு இருக்காங்கா ..." என்றான் செழியன் குரல் கமர.





இருக்கும் இடத்தை மறந்து பட்டென்று சேரில் இருந்து எழுந்த குணா, உணர்ச்சி பெருக்கில்,



"என்னடா சொல்ற ... உண்மையாவா கண்ண தொறந்துட்டாளா ..." என்றான் சத்தமாக. அருகிலிருந்த டெக்னிசியர்கள் எல்லாம் என்ன செய்தியாக இருக்கும் என்ற ஆர்வத்தில் அவனையே திரும்பி பார்த்தனர். ஆயிரம் வாட்ஸ் பல்ப் போட்டதை போல முகத்தில் அப்படியொரு பிரகாசம், அதுவரை இறுகி போயிருந்த முகம் இன்ஸ்டன்ட் புன்னகையை தத்தெடுத்திருக்க தன்னையே பார்த்திருந்தவர்களை கண்டுக் கொள்ளாமல் தொடர்ந்து செழியனிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.



"இன்னும் தயா சார் கிட்ட சொல்லல ... நீங்க உடனே கிளம்பி வாங்க ..." என்ற செழியன் அழைப்பை துண்டித்திருந்தான்.

துள்ளி குதித்து ஆட வேண்டும் போல அப்படியொரு பரபரப்பு குணாவிடம். அவனால் தன் சந்தோசத்தை கட்டுப்படுத்தவே முடியவில்லை, திணறிப் போனான். அடிக்கடி தனக்குள் வேறு சிரித்துக் கொண்டான். இந்த நொடியே சங்கீதாவை பார்க்க வேண்டும் என்று பரபரத்த மனதை அடக்கி வேலையில் கவனத்தை செலுத்தினான்.



பெரும் செலவு செய்து ஒரு பாடல் எடுப்பதற்காக இத்தாலி வந்திருந்தனர். தன்னுடைய சுயநலத்திற்காக, அதை ரத்து செய்துவிட்டு செல்ல மனசில்லாததால், முழு வீச்சில் அந்த பாடலை நடித்து கொடுப்பதில் இறங்கினான்.


கண் விழித்து பார்த்த சங்கீதாவிற்கு, மூன்று மாதங்களுக்கு மேலாக கோமாவில் இருந்தது மருத்துவர்கள் சொல்லி தெரிந்துக் கொண்டாள்.



'மூன்று மாதங்களா ...' என்று உள்ளுக்குள் அதிசயத்து போனாள். கூடுவே குணாவிற்கு என்ன ஆனது என்ற கவலை வேறு. கண்ணை சுழல விட்டவள் அங்கே தன்னையே பரிதவிப்போடு பார்த்திருந்த செழியனை கண்டு 'என் தம்பி' என்ற எண்ணம் தோன்ற புன்னகையுடன் மெல்ல தலையசைத்து தன்னருகில் அழைக்க இதற்காகவே காத்திருந்தார் போல ஓடி வந்து கட்டிக் கொண்டு கதறிவிட்டான்.



பேஷண்டை அதிக தொந்தரவு செய்ய கூடாது என்று மருத்துவர்கள் எச்சரித்த பின்னே தான் சற்று அமைதியானான். அவனிடம் வீணாவை பற்றியும் அவன் மகளை பற்றியும் அறிந்துக் கொண்டவள், மறந்தும் குணாவை பற்றி வாயை திறக்கவில்லை.



ஏற்கனவே குணா என்றாலே முகத்தை திருப்பிக் கொள்ளும் தம்பியை இந்த நிலையில் சங்கடபடுத்த விரும்பாதவள் பொதுவான விஷயத்தை பற்றி மட்டுமே பேசினாள். அவனும் அவள் உடல்நிலையை கருத்தில் கொண்டு அவள் கேட்ட கேள்விகளுக்கு மட்டுமே பதிலளித்திருந்தான்.


நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு கண் விழித்ததால் சீக்கிரம் சோர்வுற்ற சங்கீதா மீண்டும் தூக்கத்திற்கு சென்றாள். அடுத்தமுறை அவள் கண் திறந்த பொழுது அவள் முன் சிரித்த முகத்துடன் நின்றிருந்தான் தயா. தயாவின் சிரிப்பை கண்டதும் குணாவிற்கு எதுவும் ஆகியிருக்காது என்று நம்பிக்கை அவளுக்குள் பிறந்தது.



"எப்படி இருக்க சங்கீ ..." என்ற தன் கேள்விக்கு, "பைன் ..." என்று பதிலளித்தவளின் பார்வை தன்னை தாண்டி வெளியே செல்வதை கண்டவன், அவளின் தேடலை புரிந்துக் கொண்டான். சிறு சிரிப்புடன்,



"குணா வரல ... ஒன் வீக் ஷூட்டிங் இருக்காம் முடிச்சு கொடுத்துட்டு வரேன் சொல்லிருக்கான் ..." என்றதும் தலையசைத்து பதிலை ஏற்றுக் கொண்டவளுக்கு, அவன் முழுமையாக குணமடைந்துவிட்டான் என்று புரிந்தது. அதற்கு மேல் அவனை பற்றி எதுவும் வாய் திறந்து கேட்கவில்லை என்றாலும் அங்கே நடந்ததை அனைத்தையும் ஒன்று விடாமல் புலம்பியபடி சொல்லி முடித்திருந்தான் செழியன்.



"பெரிய இவராட்டம் பேசுனாரு ... கண்ணு முழிச்சதும் சொல்லு பறந்து வரேன்னு ... இப்போ பத்து நாள் ஆகுமா ... புரிய வேண்டியவங்களுக்கு புரிஞ்சா சரி தான் ..." என்று ஜாடையாக தன்னிடம் கூறியவனை கண்டு சிரிப்புதான் வந்தது. அதேவேளை தனக்காக தன் தம்பி தவிக்கும் தவிப்பையும் பார்த்தவளுக்கு அவன் பாசத்தில் கண்கள் பூத்துவிட்டது


குணாவிற்கு பத்து நாட்களை கடப்பது பத்து யுகங்களை கடப்பது போலிருந்தது. தான் சம்மந்தப்பட்ட காட்சிகள் அனைத்தையும் ஒரே மூச்சாக நடித்து முடித்து கொடுத்தவன் ஒரு வாரம் பிரேக் எடுத்துக் கொண்டு சங்கீதாவை காண பறந்து வந்தான்.



இந்த பத்து நாட்களாய் பக்கத்து பக்கத்து நாடுகளில் இருந்தாலும், இருவரும் ஒரு வார்த்தை கூட போனில் பேசிக் கொள்ளவில்லை. ஏனோ குணாவிற்கு நேரில் சென்று தான் சங்கீயிடம் பேச வேண்டும் என்ற பிடிவாதம், அவன் அழைத்து பேசாததால் இவளும் பேச முயலவில்லை.



ஆனால் இருவரின் செய்கையை கண்டு குழம்பி போய் புலம்பிக் கொண்டிருந்தனர் செழியனும் தயாவும். சங்கீதாவை காண மருத்துவமனைக்கு வருவதை தயாவிடம் மட்டும் கூறியவன் யாரிடமும் சொல்ல வேண்டாம் என்று கூறியிருந்தான்.

குணா சங்கீதாவின் அறையை நெருங்கும் பொழுதுதான் மருத்துவர் அவளை பரிசோதித்து விட்டு அறையை விட்டு வெளியே வந்தார். குணாவை கண்டதும் அவனின் உடல்நிலையை பற்றி அறிந்துக் கொண்டவர், அவன் சங்கீதாவை பற்றி கேட்ட கேள்விகளுக்கு பொறுமையாக பதிலளித்த பின்னரே அங்கிருந்து சென்றார்.


திடீரென்று கதவை திறந்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைந்த குணாவை கண்டதும் சுவிட்ச் போட்டதை போல சங்கீதாவின் முகம் ஒளிர, புன்னகையுடன் தலையசைத்து வரவேற்றாள். அவளை கண்ட நொடி குணாவின் கண்கள் கனிந்து அன்பை பொழிய, சிறு சிரிப்புடன் அவளை நெருங்கினான்.



வேகமாக நெருங்கி அவள் கைகளை பற்றிக் கொண்டவனின் விரல்களில் நடுக்கம் அவளிடமும் பிரதிபலித்தது. உயிர் வேதனையை அனுபவித்த பிறகு இன்றுதான் கண்ணோடு கண் பார்க்கின்றனர். வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாத ஆயிரம் ஆயிரம் அர்த்தங்களை நான்கு விழிகளும் பேசிக் கொள்ள, மற்றவர்கள் முன் தன் உணர்வுகளை கொட்ட விருப்பம் இல்லாததால் கீழ் உதட்டை கடித்து தன்னை அடக்கிக் கொண்டான் குணா.


சங்கீதாவிற்கும் அவனிடம் பேச ஆயிரம் விஷயங்கள் இருந்தாலும் நந்தி போல அங்கையே நின்றிருந்த தயாவையும் செழியனையும் மீறி எதுவும் பேச முடியாமல் அமைதிக் காத்தாள். சற்று நேரம் பொறுத்து பொறுத்து பார்த்த குணா பொறுமையிழந்தவனாக, தொண்டையை செருமி,



"கொஞ்ச நேரம் ரெண்டு பேரும் வெளில இருங்க ..." என்று இருவரையும் நோக்கி கூறினான்.


குணா கூறியதை கேட்டு அவர்களுக்கு தனிமை கொடுக்க நினைத்த தயா திரும்பி செல்ல அடியெடுத்து வைக்க,



"நாங்க ஒன்னும் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டோம் எதுவா இருந்தாலும் எங்க முன்னாடியே சொல்லுங்க இல்ல பண்ணுங்க ..." என்ற செழியனை கண்டு சிரித்துக் கொண்டே தலையில் அடித்துக் கொண்டான் தயா.



"இவன் ஒருத்தன் எல்லாத்துக்கும் குறுக்க கட்டைய போட்டுக்கிட்டு ..." என்று சலிப்புடன் முணுமுணுத்த குணா, கண்கள் இரண்டும் சிரிப்பில் மின்ன தன்னையே பார்த்திருந்த சங்கீதாவை திரும்பி பார்த்து புன்னகையை சிந்தியவன்,



"உன் தம்பி ரொம்ப பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான் ..." என்று அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும் குரலில் முணுமுணுத்தவனை போலியாக முறைத்து பார்த்தவள்,



"நீங்க பேசுனத்துக்கு அப்படிதான் முறைப்பான் ... பொறுத்துக்க முடியலனா தூக்கி போட்டுட்டு போங்க ..." என்று மெல்லிய குரலில் பதிலளித்தவளை ஒரு நொடி புருவம் சுருக்கி பார்த்தவன் பின் தொண்டையை செருமி,



"அவன் பிரச்சனைய அப்பறமா பாத்துக்கலாம் ... இப்போ ..." என்று நிறுத்தியவனின் உடல் மொழியில் சற்றென்று ஒரு தடுமாற்றம். தலையை இடக்கரத்தால் கோதிக் கொண்டே, வலக்காலை தரையில் தட்டி ஒலியெழுப்பினான். பின் பெருமூச்சை விட்டவாறே சங்கீதாவை அழுத்தமாக பார்த்தவன், வலக்கையை பேண்ட் பாக்கெட்டிற்குள் நுழைத்து சிறு பெட்டியை கையில் எடுத்து அவள் முகத்திற்கு முன் நீட்டி,



"ம்ம்ம் ... அது திடீர்னு கல்யாணம் பண்ணிக்கணும் ஆச வந்துடுச்சு ... என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா சங்கீ ..." என்று ஒருவழியாக கேட்க வந்ததை கேட்டேவிட்டான்.


தயா செழியன் இருவரும் தங்கள் காதுகளில் விழுந்ததை கேட்டு அதிர்ந்து போய் நின்றுவிட்டனர். ஆனால் அவன் கேட்ட தோரணையில் இருவருக்கும் சிரிப்பு வந்துவிட, கஷ்ட்டப்பட்டு தங்களை அடக்கிக் கொண்டனர்.



"ஆனாலும் உங்க தம்பி விவரமான ஆளு தான் ... நம்ம முன்னாடி ப்ரோபோஸ் பண்ணா அவர் கவுரவம் காத்துல பறந்துடுமாம் ..." என்று தன் காதை கடித்த செழியனின் தோளில் பொய்யாக அடித்தவன்,



"அதான் நீ குறுக்கால வந்து அவன் கவுரத்த காத்துல பறக்க விட்டுட்டியே ... ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்க போறத நினைச்சு சந்தோசப்பட்டுக்க டா ..." என்ற தயாவின் கண்கள் சந்தோஷத்தில் லேசாக கலங்கியிருந்தது.





இவர்கள் இருவரை போல சங்கீதா ஒன்றும் அதிர்ச்சியெல்லாம் அடையவில்லை. குணா வந்ததிலிருந்து நடந்துக் கொண்டதை வைத்தே அவன் மனதில் என்ன ஓடுகின்றது என்று ஓரளவு யூகித்திருந்தாள்.



தன் கண் முன்னே ஜொலித்துக் கொண்டிருந்த அழகிய மோதிரத்தை கண்கள் மின்ன பார்த்தவள்





"பாத்து பாத்து ஆர்டர் கொடுத்தீங்களா குணா ... மோதிரம் செம்ம அழகா இருக்கு ..." என்றாள் உதட்டில் பூத்த குறுநகையோடு.



பதில் கூறாமல் அவள் கண்களையே அழுத்தமாக பார்த்திருந்தவனை கண்டு இதழ்கள் புன்னகையில் விரிய, அவள் விழிகளோ குணாவை தாண்டி சென்று தங்களையே பார்த்திருந்த தயா மற்றும் செழியனில் படிந்தது. சிறு புன்னகையோடு, அவர்களை நோக்கி,



"ம்ம்ம் ... கொஞ்ச நேரம் ரெண்டு பேரும் வெளில இருக்கீங்களா ப்ளீஸ் ..." என்றவளிடம்,



"அவர் கேட்டதுக்கு ஒன்னு எஸ் சொல்ல போற இல்ல நோ சொல்ல போற, இதுக்கு எதுக்கு நாங்க வெளில போனும் ... எங்க முன்னாடியே சொல்லு ..." என்று கூறியபடி அங்கேயே அழுத்தமாக நின்றுக் கொண்டான் செழியன். தம்பியை தீப்பார்வை பார்த்தவள்,



"லூசுப்பய ..." என்று மெல்ல முணுமுணுத்தாள். அது அருகில் நின்றிருந்த குணா காதிலும் விழ, சிரிக்காமல் இருக்க பெரும் பாடு பட்டவனை முறைத்து பார்த்தவள், அவன் கையிலிருந்த மோதிரத்தை படெக்கென்று பறித்து, அதை அவனை நோக்கி தூக்கிக் காட்டி,



"இத கொடுக்க நினைக்கிறதுக்கு ரீசன், நா உங்கள காப்பாத்தினதாலயா ... இல்ல ..." என்று நிறுத்தியவள், தன் தம்பியை பார்த்து,



"இப்பவும் வெளில போக மாட்டியா ..." என்றாள் கடுப்பாக. இல்லை என்னும் விதமாக செழியன் தலையாட்டவும்,



"அது ... அன்னைக்கு நைட் நாம செக்ஸ் வச்சுக்கிட்டதால கல்யாணம் பண்ணனும் நினைக்கிறீங்களா, வேற வழியில்லாம ..." என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே,



"அடேய் இதுக்கு மேல நாம நின்னுகிட்டு இருந்தா அசிங்கமா போயிடும் ... வாடா வெளில ..." அதிர்ந்து போய் நின்றிருந்த செழியனை இழுத்துக் கொண்டு தயா வெளியேற,



"டேய் நீங்க நினைக்கிறது போல இல்லடா ... நாங்க ரெகுலரா இத பண்றதில்ல ... பாரீஸ்ல பர்ஸ்ட் டைம், ஆக்சிடெண்ட் நடந்தப்போ நடந்தது செகண்ட் டைம் டா ..." என்று அவர்கள் பின்னால் கத்தினான் குணா.


"இந்த கணக்கெல்லாம் எதுக்கு எங்ககிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருக்க ... நாங்க கேட்டோமா ..." என்ற தயாவை தொடர்ந்து,



"இதுங்களுக்கு இவ்வளவு அழகான ஊருல வேற இடமே கிடைக்கலையா ... ரெண்டும் பண்ண வேலைல நாம தான் குடும்பம் குட்டிய விட்டுட்டு இங்கைக்கும் அங்கைக்கும் அலைஞ்சுக்கிட்டு இருக்கோம் ..." என்று தயாவின் காதில் சிடுசிடுத்தான் செழியன். அவர்கள் இருவரும் வெளியேறியதும்,





"இப்போ எதுக்கு இதெல்லாம் அவங்ககிட்ட சொல்லிக்கிட்டு இருக்கீங்க குணா ..." என்று குணாவிடம் சீறிக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா. தன்னிடம் கோபப்பட்டவளை பாவமாக பார்த்தவன்,



"இல்ல அவங்க நம்மள பத்தி தப்பா நினைச்சுப்பாங்க ..." என்று தடுமாறியவனை தீப்பார்வை பார்த்தவள்,


"இப்போ மட்டும் என்ன நல்ல விதமாவ நினைப்பாங்க நினைக்கீறீங்க ... முதல்ல ஒரு ஆணும் பொண்ணும் சுவிஸ் போல ஒரு இடத்திற்கு வந்தா டச் பண்ணாம இருப்பாங்கன்னு யாராவது நம்புவாங்களா ... நம்ப மாட்டாங்க குணா, விவரம் தெரிஞ்ச சின்ன பசங்க கூட நம்ப மாட்டாங்க ... நம்மளோட உணர்வுகள அவங்களால புரிஞ்சுக்க முடியாது ... விட்ருங்க அவங்களுக்கு விளக்கம் கொடுக்கணும்னு அவசியமில்லை ..." என்றாள் அவனுக்கு புரியும்படி.


இதுவரை தனக்காக மட்டுமே என்று யோசித்து தன் இஷ்டத்திற்கு சங்கீதாவை ஆட்டி வைத்தது எல்லாம் நினைவிற்கு வர, கண்ணை மூடி அமைதி காத்தான். தன்னையே விடாமல் சங்கீதா பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தவன் மெல்ல கண்களை திறந்து,



"சாரி ..." என்றான் மென்மையாக. அவனின் மனநிலையை சரியாக புரிந்துக் கொண்டவள்,



"ஆஹ் ரொம்ப பீல் பண்ணாதீங்க குணா ... பாக்க நல்லாயில்ல ... எனக்கு புடிச்சதால தான் உங்களுக்காக எல்லாமே பண்ணேன் இதுல உங்கள மட்டும் ப்ளேம் பண்றது சரியில்ல ..." என்று சமாதானம் கூறியவள் தன் கையிலிருந்த மோதிரத்தை ரசனையோடு பார்த்தபடி,



"செம்ம பியூட்டிபுல் ... உங்களுக்காக இல்லைனானும் இந்த ரிங்குக்காக எஸ் சொல்றேன் ... பட் ..." என்று பேச வந்ததை சொல்லி முடிப்பதற்குள் அவள் இதழ்களை ஆவேசமாக பற்றியிருந்தான் குணா.


நீண்ட நெடிய முத்தம். ஆவேசத்துடன் ஆரம்பித்த இதழ் யுத்தம் போக போக ஆத்மார்த்தமான முத்தமாக மாறியது. மனமேயில்லாமல் அவள் இதழ்களை மெல்ல விட்டவன் தன் இரு கைகளால் சங்கீதாவின் முகத்தை பற்றி,



"பட் ... இப்போ இருக்கிறது போல தான் தாலி கட்டின பிறகும் இருப்பேன் ... உங்களுக்காக சென்னைக்கு ஷிப்ட் ஆக மாட்டேன், அங்க வரவும் மாட்டேன் ... உங்களுக்கு தேவைன்னா என்ன பாக்க சிங்கப்பூர் வாங்க ... முக்கியமான விஷயம் குழந்தைகளை பத்தி பேசவே கூடாது ... என்னால குழந்தை பெத்துக்க முடியாது ... அப்படியொரு எண்ணம் இருந்தா இந்த கல்யாணம் வேணாம் ... இதான சொல்ல வந்த ... இது எல்லாத்துக்கும் நா சம்மதிக்குறேன் ..." என்றான் மென்மையாக.



தான் வாய் திறந்து சொல்லாமலயே இத்தனை நாள் பழக்கத்தில் தன் மனதில் இருப்பதை அறிந்துக் கொண்டு அவனாக அனைத்தையும் கூறியதை கேட்டவளுக்கு கண்களில் இருந்து கண்ணீர் அவளை மீறி வழிந்து கன்னம் நனைத்தது. கண்களில் கண்ணீரும் இதழ்களில் புன்னகையுமாக,



"எப்போ கல்யாணம் ..." என்று கேட்டவளை தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டவன், உச்சியில் இதழ் பதித்து,



"இன்னைக்கே உன் கழுத்துல தாலி கட்டியிருப்பேன் ... உன் அண்ணி என் அண்ணியெல்லாம் வரணும்ல இதான் இன்னும் ரெண்டு நாள் கழிச்சு கல்யாணத்த வச்சுக்கலாம் ..." என்றான் புன்னகையோடு.
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 25:





குணா தான் கூறியதை போலவே அடுத்து வந்து இரண்டு நாட்களில் அதிகாலை வேளையில் அய்யர் இல்லாமல் மந்திரங்கள் ஓதாமல் தன் அண்ணன் குடும்பம் மற்றும் செழியனின் குடும்பத்தின் முன்பாக சங்கீதாவின் கழுத்தில் தாலியை கட்டியிருந்தான்.



ஒரு தளம் மட்டுமே கொண்ட அழகிய வீட்டில் தான் இவர்களின் திருமணம் நடந்து முடிந்திருந்தது. சங்கீதா இன்னும் முழுமையாக குணமடையாததால், சுவிட்சர்லாந்திலே தங்கள் திருமணத்தை முடித்துக் கொண்டான்.



தாலி கட்டி முடித்ததும், ஒரு அறையில் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்த மனைவியை காண வந்திருந்தான் குணா. கண்கள் மூடி படுத்திருந்தவள் அவன் வந்ததை கண்டு கண் விழிக்க,



"என்ன பண்ணுது, முடிலனா சொல்லு ஹாஸ்பிடல் போய்டலாம் ..." அவளின் சோர்ந்து போன முகத்தை கண்டு அக்கறையுடன் விசாரித்தவனை நோக்கி புன்னகையை சிந்தியவள்,



"ஹாஸ்பிடல் போரளவுக்கு பெருசா ஒண்ணுமில்ல ... ரொம்பநாள் பெட்ல படுத்திருந்தது ப்ளஸ் ட்ரிப்ஸ் ஊசினு உடம்ப குத்தி வச்சது தான் வலிக்குது ... ஒன் வீக் ரெஸ்ட் எடுத்தா சரியாகிடும் ..." என்று சிரித்தவளின் கையை பற்றிக் கொண்டவன்,



"சங்கீ இன்னும் டூ டேஸ்ல கிளம்பிடுவேன் ... ஷூட்டிங் முடியற ஸ்டேஜ் ... உன்ன இப்போதைக்கு ட்ராவல் பண்ண கூடாதுனு டாக்டர்ஸ் சொல்லிருக்காங்க … தயா வைஷுவ இங்க விட்டுட்டு போறேன் சொல்லிருக்கான் ... பாவம் செழியன் த்ரீ மந்த்ஸ் உன்கூடத்தான் இருந்தான் கொஞ்சம் ஊருக்கு போய்ட்டு வரட்டும் ..." என்றவனின் கையை எடுத்து கன்னத்தில் வைத்து அழுத்திக் கொண்டவள்,



"ப்ளீஸ் குணா, டாக்டர்ஸ்ச எப்படியாவது கன்வின்ஸ் பண்ணி என்ன சிங்கப்பூர்ல விட்டுடுங்க ... எனக்காக யாரும் கஷ்டப்பட வேணாம் ப்ளீஸ் ..." என்று கெஞ்சியவளுக்கு எத்தனை முறை எடுத்து சொன்னாலும், அவள் முடிவில் பிடிவாதமாக இருந்தாள் சங்கீதா.


வேறு வழியில்லாமல் அண்ணனும் தம்பியும் மருத்துவர்களிடம் பேசி அவர்களை கஷ்டப்பட்டு சம்மதிக்க வைத்தபின் சங்கீதாவுடன் சிங்கப்பூர் கிளம்பினான் குணா.


அந்த ரெண்டு நாட்களும் செழியன் குடும்பமும் தயாவின் குடும்பமும் அதே வீட்டில் தங்கியிருந்தனர்.



தயாவின் மகள் தியா, குணாவை கண்டுவிட்டால், "சித்தா சித்தா ..." என்று குணாவின் காலைக் கட்டிக் கொண்டு சுத்துவாள், கூடுவே அவள் தம்பி தேவ் அவன் முதுகில் ஏறிக் கழுத்தை கட்டிக் கொண்டு வீட்டையே ரவுண்டு அடிப்பான். இதை அனைத்தையும் முகம் கொள்ளா புன்னகையுடன் சிரித்துக் கொண்டே அவர்களுடன் விளையாடியபடியே தன் நேரத்தை செலவிட்டான் குணா.



இவர்களின் சேட்டையை கண்டு ஒதுங்கி நின்று ரசித்துக் கொண்டிருந்த செழியனின் மகளையும் இழுத்து தங்களுடன் இணைத்துக் கொண்டு விளையாண்ட குணாவை தான் அமைதியாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.


அடுத்த வந்த நாட்களில் சங்கீதாவை சிங்கப்பூரில் விட்டுவிட்டு அவசர அவசரமாக பஃலைட் ஏறி ஷூட்டிங் நடக்கும் இடத்திற்கு வந்து சேர்ந்தான் குணா. சங்கீதாவிற்கும், ஒரு மாதத்திற்குள் உடல் தேறிவிட பார்லர் செல்ல தொடங்கினாள். ஓய்வு கிடைக்கும் நேரங்களில் போனில் சங்கீதாவிடம் பேசிவிடுவான் குணா.



அன்றும் அவளை போனில் அழைத்து பேசிக் கொண்டிருந்தான். இவர்கள் இருவருக்கும் திருமணம் முடிந்து இரண்டு மாதங்கள் கடந்துவிட்டன, நடுவில் ஒரு தடவை சென்று மனைவியை பார்த்துவிட்டு வந்ததோடு சரி, வழக்கம் போல போனில் தான் இவர்களின் உறவை வளர்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ஷூட்டிங் நடுவில் விட்ட ப்ரேகில் போன் பேசிக் கொண்டிருந்தவனிடம்,



"குணா ... உண்மையிலயே உங்களுக்கு குழந்தைகள புடிக்காத ... அவங்கள பாரமாத்தான் நினைக்கிறீங்களா ..." இவ்வளவு நாள் மனதில் அழுத்திக் கொண்டிருந்ததை திடீரென்று கேட்டுவிட்டாள்.



"எதுக்கு திடீர்னு இந்த கேள்வி வருது ... நா தான் ஏற்கனவே சொல்லிட்டேனே ..." என்று புரியாமல் கேட்டவனிடம்,



"திடீர்னுனா வரல ரொம்ப நாளா மனசுல இருந்துச்சு ... பசங்கள புடிக்காதுனு சொல்லிட்டு உங்க அண்ணா பசங்க கூட அவ்வளவு சந்தோசமா விளையாண்டுட்டு இருந்தீங்க ..." என்றவளின் குற்றச்சாட்டில் ஒருநொடி அமைதி காத்தவன்,



"லூசு ... பசங்கள புடிக்காதுனு நா எப்போ சொன்னேன் ..." என்ற அடுத்த நொடி,



"இதுக்குதான் அப்பவே சொன்னேன் வேற நல்ல பொண்ணா பாத்து கல்யாணம் பண்ணி குழந்தை குட்டின்னு வாழுனு, கேட்டியா இப்போ என்ன குற்றவுணர்ச்சில துடிக்க வச்சுட்ட குணா ... எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு ... உங்க லைப்ப ஸ்பாயில் பண்ணிட்டோன்னு கில்டியா இருக்கு ..." என்று கண் கலங்கினாள்.


"நா என்ன சொல்ல வரேன்னு கூட முழுசா சொல்லவிட மாட்டியா ... என் அண்ணன் பசங்கள எனக்கு புடிக்கும் ... இல்லைனு சொல்லல ... எனக்கு தான் குழந்தை பெத்துக்க விருப்பம் இல்ல ... பசங்க லாங் டேர்ம் கமிட்மெண்ட், அதோடு அவங்கள பொறுப்பா பாத்துக்குற அளவுக்கு எனக்கு பொறுமையில்ல ..." என்று விளக்கம் கொடுத்தவனிடம்,



"உண்மையாவா ..." என்று பலமுறை கேட்டு உறுதிப்படுத்துக் கொண்ட பின்தான் போனை வைத்தாள்.


வாயில் காற்றை நிரப்பி வெளியே விட்டவன் தலையை இடமும் வலமுமாக ஆட்டியபடி கையில் கட்டியிருந்த வாட்சில் நேரத்தை பார்த்தான். மணி மதியம் இரண்டரை என்று காட்டியது. மொபைலில் சிங்கப்பூர் செல்ல பிலைட் டிக்கெட்டை பார்த்தவன் இரவு ஏழு மணிக்கு இருப்பதை அறிந்து டிக்கெட் புக் செய்துவிட்டு நேராக டைரக்டரிடம் சென்றான்.



"கனகு என்னோட பார்ட்ட சீக்கிரம் முடிச்சு விடுறியா ... நா நாலரைக்கு கிளம்பனும் ... ரெண்டுநாள் கழிச்சு வந்து சேர்த்து நடிச்சு கொடுத்துடுறேன் ..." என்றதும் தன் முகம் மாற்றத்தை கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக் கொண்டான் கனகராஜ்.



"சரிங்க சார் ... திரும்ப வர ரெண்டு நாள் ஆகுமா ..." என்று மீண்டும் கேட்டு உறுதிப்படுத்திக் கொண்டவன், ஓய்வில்லாமல் குணா சம்பந்தப்பட்ட காட்சிகளை எடுக்க ஆரம்பித்தான்.



ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டில் இருந்து நேராக விமான நிலையத்திற்கு சென்றவன் அங்கே தனக்காக காத்திருந்த செழியனிடமிருந்து பாஸ்ப்போர்ட்டை வாங்கிக் கொண்டான்.



"என்ன திடீர்னு சங்கீய பாக்க போறீங்க ... எதாவது பிரச்சனையா ..." என்ற செழியனை அழுத்தமா பார்த்தவன்,



"ஏண்டா என் பொண்டாட்டிய பாக்க போறதுக்கு கூட உன்கிட்ட காரணத்த சொல்லிட்டு போகணுமா ..." என்று சிடுசிடுத்தவனிடம்,



"ஷூட்டிங் நடுவுல அரக்கபரக்க ஓடினா பயம் வராதா …” என்று முகம் சுருக்கியவனிடம்,


“பாக்கணும்னு தோணுது அதான் போறேன் ... நா வர்றத பத்தி சங்கீ கிட்ட சொல்லிடாத ... நாளைக்கு சந்தோஷிய போய் பார்த்து பேசு ..." என்று மேற்கொண்டு அவனை பேசவிடாதவாறு வேலைகளை சொல்லிவிட்டு சென்றான்.



நள்ளிரவு இரண்டு மணி தன்னிடம் உள்ள சாவியைக் கொண்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு வீட்டிற்குள் சென்றான் குணா. நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்த சங்கீதாவை தொந்தரவு செய்யாமல் குளித்து முடித்து ஷார்ட்ஸ் மட்டும் அணிந்துக் கொண்டு அவள் அருகில் சென்று படுத்துக் தன்னோடு அணைத்துக் கொண்டான்.

திடீரென்று ஏற்பட்ட ஸ்பரிசத்தில் தூக்கம் கலைந்து கண்ணை திறந்து பார்த்தாள் சங்கீதா. தன் இடுப்பில் இருந்த கரத்தை பார்த்தவாறே மெல்ல நிமிர்ந்து படுத்தவள், தன்னையே புன்னகையுடன் பார்த்தபடி படுத்திருந்தவனை கண்டு பக்கென்று சிரித்து விட்டாள்.



"என்ன குணா இது ஒரு சின்ன கேள்விக்கே இங்க ஓடி வந்தீட்டிங்கனா அப்புறம் எப்படி சண்ட போடுறது ... ம்ப்ச் போங்க குணா போர் நீங்க ..." என்று வேண்டுமென்றே சீண்டியவளின் கழுத்து வளைவில் வாசம் பிடித்தவன்,



"யாரு சொன்னா கேள்வி கேட்டு மூக்க உறிஞ்சதுக்காக வந்தேன்னு ..." என்று பேசியபடி அவள் மேல் பாரம் கொடுத்து படுத்தவன், கழுத்தில் பல் தடம் தெரிய கடித்து,



"இதுக்காக தான், கடல் கடந்து வந்துருக்கேன் ..." என்றவாறே தன்னை நக்கலாக பார்த்து சிரித்த உதட்டை ஆவேசமாக கவ்விக் கொண்டான். நொடிகள் நிமிடங்களாய் கடந்த பின்னே இதழ்களை விடுவித்தவனை கண்கள் சிரிக்க பார்த்தபடி தன் மேலிருந்து கீழே தள்ளினாள்.


"அய்ய நம்பிட்டேன் ... ரொம்பதான் காஞ்சி கிடக்கிறீங்க ..." என்று உதட்டை சுழித்தவளின் உதட்டை மீண்டும் ஆசை தீர சுவைத்தவன், அவளை அள்ளி தன் மேல் போட்டுக் கொண்டே,



"ஓஹ் நீ எனக்காகன்னு நினைச்சியா ... உனக்காகத்தான் ஓடி வந்தேன் ... சொல்லு உனக்கு அந்த பீலிங்சே வரலையா ... என்ன கட்டிபுடிச்சு முத்தம் கொடுக்கணும் அங்க அங்க கடிக்கணும் அப்புறம் ஜலபுல ஜங்ஸ் விளையாடணும்னு தோணலையா ..." என்று சிரித்தபடி கேட்டவனை கண்டு கண்கள் சிரிக்க இல்லை என்று தலையாட்டியவளின் உடைகளை களைந்தவாறே,



"அப்போ பாறை மேல உயிரை கொடுத்து பர்பார்மன்ஸ் பண்ணது வேஸ்ட்டா ..." என்று போலியாக வருத்தப்பட்டவன்,



"அப்போ மறக்க முடியாத பர்பார்மன்ஸை போட்டுட வேண்டியதுதான் ..." என்றவன் அதை செயலிலும் காட்டி, மரணிக்காமலே சொர்க்கத்திற்கு கூட்டி சென்று திணறடித்து, இந்த கலையில் தான் ஒரு கை தேர்ந்த கலைஞன் என்று நிரூபித்தான்.


கண்ணை மூடி படுத்திருந்த குணாவின் கை வளைவில் தலைவைத்து படுத்திருந்த சங்கீதா, அவன் கன்னத்தை வருடியவாறே,



"குணா இன்னொரு டவுட் ... கேட்கவா ..." என்றாள் இதழ்களில் குறுநகை மின்ன. கண்ணை திறக்காமலே, ம்ம்ம் என்று சம்மதம் சொல்லியவனின் இதழ்களை பிடித்து இழுத்து கசக்கி என்று சில்மிஷங்கள் செய்தவள்,



"ரெண்டு மாசம் பிரிஞ்சு இருந்ததுக்கே, வந்தவுடனே மேல பாஞ்சுட்டிங்க ... அது எப்படி நாலு வருஷமா நாம மீட் பண்ணும் போது நல்ல புள்ள போல கைய கால அடக்கி வச்சுக்கிட்டு இருந்தீங்க ... எது இதுல உண்ம ..." என்றதும் பட்டென்று கண்ணை திறந்தவன்,



"இவ்வளவு நடந்துருக்கு நீயும் உன் மூளையும் டயர்ட் ஆகவே மாட்டிங்களா ..." என்றவன்,



"அது என்ன வர வர எல்லா விஷயத்துக்கும் கல்யாணத்துக்கு முன்ன கல்யாணத்துக்கு பின்னனு கம்பாரிஷன் பண்ணிக்கிட்டு இருக்க ... வேற வேலையே இல்லையா உனக்கு ..." என்று போலியாக அலுத்துக் கொண்டவன், கைவளைவில் படுத்திருந்தவளை மேலும் தன்னுடன் நெறுக்கிக் கொண்டு விட்ட தூக்கத்தை தொடர்ந்தான்.





கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லாமல் வெட்டியாக பேசிவிட்டு கண்ணை மூடியவனை கண்டு கடுப்பானவள், வேண்டுமென்று அவன் தாவங்கட்டையை நறுக்கென்று கடித்து வைக்க, ஆஹா என்று சத்தமிட்டபடி கண்ணை திறந்தவன்,



"லூசு ... பல்லு தெரிய போகுது ... இன்னும் ஷூட்டிங் முடில ..." என்று கடி வாங்கிய இடத்தை கை கொண்டு வருட,



"இவ்வளவு பேசுறதுக்கு ஒழுங்கா பதில் சொல்லிட்டு படுக்கலாம் ..." என்று போலியாக அலுத்துக் கொண்டவளைக் கண்டு இதழ் பிரியாமல் சிரித்தவன்,


"அப்பவும் பாயனும் தான் தோணிச்சு ... பட் இதோ இப்படி நீ என்கிட்ட உரிமையா கட்டிபுடிச்சுக்கிட்டு பேசிகிட்டு கடிச்சுக்கிட்டு இருக்க முடியாதே ... அதனால என்ன ரொம்ப கண்ட்ரோலா வச்சுக்கிட்டேன் ..." என்று சிரிப்புடன் கூறியவன் கண்ணை மூடிக் கொள்ள, தன்னை அணைத்திருந்த கையில் பட் பட்டென்று அடித்தவள்,



"ப்ராடு ப்ராடு ... நீ நடந்துக்கிட்டத வச்சு திருந்திட்டியோனு நினைச்சேன் ... எல்லாம் நடிப்பா ... வேற எதுக்கு எதுக்கு எல்லாம் நடிச்சு வச்சுருக்க ..." என்று பல்லை கடித்தவளுக்கு, சிறு சிரிப்புடன்,



"அதெல்லாம் லிஸ்ட் போட்டு சொல்ல முடியாது போக போக ப்ளோல நீயே கண்டு பிடிச்சு கேளு நா நடிப்பா இல்லையானு சொல்றேன் ... பட் உன் புருஷன் திறமைய பாத்தியா, எப்படி சந்தேகமே இல்லாம நடிச்சுருக்கானு ... பெரிய நடிகன்ல அவன் நடிப்புக்கு ஒரு நாளைக்கு ஆஸ்கார் கூட கிடைக்க வாய்ப்பிருக்கு ..." என்று பெருமையடித்துக் கொண்டவனை கண்டு தலையில் அடித்துக் கொண்டவள்,



"ரொம்ப பெரும தான் ப்ராடு குணா ..." என்று திட்டிக் கொண்டே அவனை அணைத்துக் கொண்டு தூங்கி போனாள்.





கைவசம் இருந்த படங்களை எல்லாம் அவசர அவசரமாக முடித்துக் கொண்டிருந்தான் குணா. இன்னும் இரு வாரங்களில் முதலாம் ஆண்டு திருமணநாள் வருவதை தொடர்ந்து மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு சுவிஸ் செல்ல திட்டமிட்டிருந்தான்.

இந்த ஒரு வருடமாக கிடைத்த கேபில் எல்லாம் சங்கீதாவை பறந்து பறந்து சென்று பார்த்துவிட்டு வந்தான். இருவரும் சேர்ந்து ஒன்றாக வாசிக்காததால் வந்தாலோ என்னவோ இருவரிடத்திலும் அப்படியொரு நெருக்கும்.



முக்கியமான சண்டை காட்சியில் நடித்துக் கொண்டிருந்தான் குணா. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் இந்த படத்தின் ஷூட்டிங் முடிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தால், இரவு பகல் பார்க்காமல் படப்பிடிப்பை நடத்திக் கொண்டிருந்தனர்.



நடுவில் விட்ட பிரேக்கில் மொபைலை எடுத்து பார்த்தவனுக்கு சங்கீதாவிடமிருந்து ஆறு மிஸ்டு கால்களை கண்டு பதறி போய் அழைத்தான். அவன் அழைத்த அடுத்த நொடியே அழைப்பை ஏற்றவள்,



"குணா தப்பா போயிடுச்சு, நீ சீக்கிரம் கிளம்பி வா ..." என்றவளின் பதட்டமான குரலை கேட்டதும் பயத்தில் நடு முதுகு சில்லிட்டு போனது.



"நா வர்றேன் ... முதல்ல என்னாச்சுன்னு சொல்லு, யார் என்ன பண்ணா ..." பொறுமையிழந்து கேட்டவனிடம்,



"நீ நேர்ல வா பேசிக்கலாம் ... லேட் பண்ணாம சீக்கிரம் வாங்க குணா ..." என்றவளின் பதில் கோபத்தை தான் கொடுத்தது.





"நா அங்க வர வரைக்கும் என்னாச்சுன்னு பதட்டத்துலையே இருக்கணுமா ... முதல்ல என்ன நடந்ததுனு சொல்லி தொலை ... ஷூட்டிங் நடந்துகிட்டு இருக்கு திடீர்னு வானு சொன்னா எப்படி " என்று கத்தியவனை கண்டு சங்கீதாவிற்கும் கோபம் வர,



"அப்போ ஷூட்டிங்க கட்டிகிட்டே அழுங்க ... என்கிட்ட என்ன ஆச்சுன்னு கேட்காதீங்க ..." என்று கோபமாக பேசியவள் அழைப்பை துண்டித்திருந்தாள்.

சங்கீதாவின் சிறு பிள்ளை தனத்தில் கோபம் தலைக்கு ஏறினாலும் தன்னை கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவன், கோபத்தை ஒதுக்கித்தள்ளிவிட்டு மனைவிக்கு அழைக்க, போன் சுவிட்ச் ஆப் என்று வந்தது. கோபத்தில் பல்லை கடித்தவன் அடுத்து சென்று நின்றது டைரக்டர் கனகுவிடம் தான்.



"கனகு ... இன்னைக்கு வேற யார் பார்ட்டையாவது எடுத்துவிட்டுடு ... முக்கியமான பர்சனல் வேலை, கண்டிப்பா போயாகணும் ... நாளைக்கு நைட் சென்னை வந்துடுவேன், வந்ததும் என்னோட போர்ஷனை எடுத்திடலாம் ..." என்று அவனிடம் பர்மிஷன் கேட்காமல் நான் கிளம்புகுறேன் என்று சொன்னவனை கண்டு உள்ளுக்குள் தான் திட்ட முடிந்தது அந்த வளரும் டைரக்டரால். மனமே இல்லாமல் தலையை சம்மதமாக அசைத்தவன்,



"குணா சார், உடம்புக்கு எதாவது பிரச்சனையா ... ட்ரீட்மெண்ட்குக்காகத்தான் அடிக்கடி ஷூட்டிங் கட்டடிச்சுக்கிட்டு போறீங்கலா ..." என்றவனை பாவமாக பார்த்தவன்,



"ஏண்டா என்ன பார்த்தா நோய் புடிச்சவன் போலையா இருக்கு ... கல்யாணம் பண்ணி ஒரு வருஷம் கூட ஆகல டா அதுக்குள்ள மேல அனுப்ப நினைக்கிற ..." என்று பேச்சு வாக்கில் தனக்கு திருமணம் நடந்ததை சொல்லிவிட அதிர்ந்து போய் நின்றுவிட்டான் கனகு.



"என்ன சார் சொல்றீங்க கல்யாணம் முடிஞ்சுடுச்சா ... எவ்வளவு பெரிய ஷாக்கிங் நியூஸ் ... சார் இப்போ யார்கிட்டயும் சொல்லாதீங்க நம்ம படம் ரிலீஸ் அப்போ சொல்லிடுங்க செம்ம பப்லிஸிட்டி கிடைக்கும் ..." என்றவனை அனல் தெறிக்க பார்த்த குணா,



"மவனே எனக்கு கல்யாணம் ஆனத வாய திறந்து சொன்ன, இங்க படம் பண்ண முடியாது புரிஞ்சுதா ..." என்று எச்சரித்துவிட்டு கோபமாய் இருக்கும் மனைவியை காண சென்றான்.


இரவு பத்தரை மணிக்கு வீட்டிற்கு வந்தவனை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தார் போல அமைதியாக வரவேற்றாள் சங்கீதா. தூங்காமல் தான் வருவேன் என்ற நம்பிக்கையில் விழித்திருந்தவளை கண்டதும் அவன் மனம் இளகிவிட, அவள் அருகில் சென்று உட்கார்ந்தவன்,



"நீ வானு சொன்னதும் ஷூட்டிங்க கட் அடிச்சுகிட்டு வந்துருக்கேன் ... இப்போ சொல்லு என்ன விஷயம் ..." என்று அவள் கைகளை பற்றிக் கொண்டு கேட்கவும், கண்களில் கண்ணீருடன் அவனை ஏறிட்டு பார்த்தவள் தன்னருகில் இருந்த பொருளை எடுத்து உள்ளங்கையில் வைத்து அவன் முன் நீட்டினாள்.



மனைவியின் கையிலிருந்த கர்ப்பத்தை உறுதி செய்யும் பிரெஹ்னசி கிட்டை கண்டு கண்கள் விரிய அதிர்ந்து போய் பார்த்தான். அவன் முகத்தையே பார்த்திருந்தவளுக்கு அவனின் திகைத்த தோற்றம் மனதில் பதிந்து போனது.



"இதுக்கு எல்லாம் நீ தான் கரணம் … ஜலபுலஜங்ஸ் கிலபுலஜங்ஸ்னு பேர் வச்சு ஓவர் டைம் பாத்தல, சேப்பா இருக்கனும்னு தெரியாது …" என்று கண்ணீருடன் குற்றம்சாட்டியவளை முறைத்து பார்த்தவன்,



"ஹேய் என்ன, என்ன மட்டும் ப்லேம் பண்ற ... நீ தானே உனக்கு குழந்தை பொறுக்காது பொறக்காதுனு டமார அடிச்சுக்கிட்டி இருந்த, அதான் கேர்லெஸ்ஸா இருந்துட்டேன் ... இப்படி ஆகும்னு யாரு கனவு கண்டா ..." என்று கழுத்தை தேய்த்தவனை அழுத்தமாக பார்த்தவள்,



"நானும் உன்ன ட்ராப் பண்ண பண்ணல ... எனக்கு பேபீஸ் வேணாம் ... என்னால ஒழுங்கா வளர்க்க தெரியாது ... நா யாரையும் பாத்துக்க மாட்டேன் ... யாரும் என்ன பாத்துக்க வேணா ... எனக்கு பேபி வேணா ..." என்று கண்ணீர்விட்டு அழுத்தவளை கண்டு திகைத்து போனவன், மெல்ல அவளை தன் தோள் சாய்த்துக் கொண்டவன்,



"ஓகே ஓகே வேணாம் ... நாளைக்கு டாக்டரை போய் பாப்போம் ... சரியா ... இப்போ இதப்பத்தி நினைச்சு குழப்பிக்காம தூங்க பாருடா ..." என்று சமாதானம் படுத்தியும் விடாமல் அழுத்தவளை கையாள தெரியாமல் முழித்தவன்,



"இப்போ எதுக்கு அழுதுகிட்டு இருக்க ..." என்று தலை வருட,



"தெரில ... ரொம்ப கோபமா வருது ... இதான் பிரக்னன்சி ஹார்மோன் பண்ற வேல போல ... கடுப்பா இருக்கு குணா ... என்னால பத்து மாசம் இதே டார்ச்சர் ஓட இருக்க முடியாது ... ப்ளீஸ் ஹெல்ப் மீ ..." என்று அவனை கட்டிக் கொள்ள, எதுவும் பேசாமல் தலையையும் முதுகையும் வருடிக் கொடுத்து தூங்க வைத்தான்.





மறுநாள் மருத்துவமனை சென்று டாக்டரை சந்தித்துவிட்டு வந்தனர். கிட்ட தட்ட ஆறு வாரங்களை நெருங்கிவிட்ட கரு . அன்றே கரு வளர்ச்சியை தெரிந்துக் கொள்ள ஸ்கேன் செய்ய மருத்துவர் பரிந்துரைக்க, ஸ்கேன் எடுக்கும் அறையில் மனைவியின் கையை பற்றிக் கொண்டு சிறிய மானிட்டரில் தெரிந்த தெளிவில்லாத பிம்பத்தையே பார்த்திருந்தான் குணா.

கரு நன்றாக இருப்பதாக கூறிய மருத்துவர், என்னன செய்ய வேண்டும் எதை செய்ய கூடாது என்ற லிஸ்டை கூறிவிட்டு சில மருந்துகளை எழுதிக் கொடுக்க, அவரிடம் விடைபெற்றுக் கொண்டு வீட்டிற்கு கிளம்பினர். வீட்டிற்கு வரும் வரை இருவரும் எதுவும் பேசிக் கொள்ளவில்லை.



நேற்றிரவு குழந்தை வேண்டாம் என்று அழுது ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணியவள், அதை பற்றி வாய் திறக்காமல் அமைதியாக படுக்கையில் படுத்திருந்தாள். அவள் விருப்பம் தான் தன் விருப்பம் என்றவனும் அதை பற்றி பேசவில்லை. அவளுக்கு தேவையானவற்றை பாத்து பாத்து செய்தவன் ஊருக்கு கிளம்பாமல் அங்கேயே சுற்றிக் கொண்டிருந்தான்.

ரெண்டு நாட்கள் கழித்து இன்னும் ஷூட்டிங்கிற்கு வராததால் கனகு விடாமல் குணாவை அழைத்து தொந்தரவு செய்ய, போனை எடுக்க பயந்து அமைதி காத்தான் குணா. இதையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சங்கீதா,



"ஏன் போன எடுக்கல ..." என்றவளின் கையில் ஜூஸை திணித்தபடி,



"கனகு தான் நெக்ஸ்ட் வீக் படத்த முடிச்சு கொடுக்கணும் ... அதான் டார்ச்சர் பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான் ..." என்றதும் தான் அவன் பாதி ஷூட்டிங்கில் இருந்து வந்தது புரிய,


"ம்ப்ச் ... என்ன குணா நீங்க ... ஷூட்டிங் இருக்குனு தெரியும்ல அப்புறம் ஏன் போகாம இருக்கீங்க ... முதல்ல டிக்கெட் பாத்துட்டு கிளம்புங்க ..." என்று கோபப்பட்டவளை கண்டுக் கொள்ளாமல், அவள் அருகில் சாய்ந்துக் உட்கார்ந்தவன்,



"ஒன்னும் அவசரம் இல்ல ... ஷூட்டிங் நேரத்துக்கு முடிக்கலைனா லாஸ் ஆகும், அத நா என் சம்பள பணத்துல பிப்டி பெர்ஸன்ட் குறைச்சு வாங்கி காம்பென்செட் பண்ணிக்குறேன் ..." என்று பதிலளிக்க, கண்கள் கலங்க பார்த்தவள்,



"என்ன குணா போக சொன்னா கிளம்புறதுக்கு என்ன வந்துச்சு ... நாம ஒன்னும் ஆத்மார்த்தமான கப்பிள்ஸ் கிடையாது ... கல்யாணத்து முன்ன என்ன சொன்னோம் உங்க விஷயத்துல நானும் என் விஷயத்துல நீங்களும் மூக்க நுழைக்க கூடாதுன்னு, நீங்க நீங்களாகவும் இருக்கனும் இப்படித்தானே டீல் போட்டோம் அப்புறம் என்ன ..." என்றவளுக்கு அவளை மீறி அழுகை வந்தது.



"இப்ப எதுக்கு சின்ன சின்ன விஷயத்துக்கு எல்லாம் அழுதுகிட்டு இருக்க ... சரி நா நானா இருக்கனும் பட் நீ நீயாவா இருக்க, ரெண்டு நாளா எவ்வளவு கோபப்படுற அழுகுற, நீயாவே இல்லையே ஏன் சங்கீ ..." என்ற கேள்வியில் கையால் முகத்தை மூடி அழுதபடி,



"தெரில குணா ... ரொம்ப எரிச்சலா இருக்கு எல்லாத்துக்கும் கோபம் வருது நா என்ன பண்ணுவேன் ..." என்றவளை பார்க்கவே அவனுக்கு பாவமாக இருந்தது. தன்னோடு மென்மையாக அணைத்துக் கொண்டவன்,



"இவ்வளவு கஷ்டப்பட வேணாம் ... பேசாம பேபிய ..." என்றவனின் வாயை வேகமாக தன் கைக் கொண்டு பொத்தியவள்,



"ஸ்கேன்ல நம்ம பேபினு ஒன்ன பார்த்த பிறகும் உங்களால இப்படி பேச முடியுது ..." என்று வருத்தப்பட்டவளின் இதழை தன் இதழ்களால் மெல்ல வருடியவன்,



"எனக்கும் கஷ்டமா தான் இருக்கு அதுக்காக நீ கஷ்டப்படுறத பாக்க முடில ... எனக்கு நீதான் பர்ஸ்ட் பிரியாரிட்டி ..." என்றான் திடமாக. அவன் பதிலில் உள்ளம் குளிர்ந்துப் போனவள், கண்ணை துடைத்தபடி,



"பர்ஸ்ட் பேபி அதுவும் வயசான காலத்துல வந்துருக்கு, அதான் கொஞ்சம் எமோஷ்னலா பிஹேவ் பண்ணுறேன் ..." என்று சிரித்தவள்,



"நா சரியாகிடுவேன் குணா ... என் கூடவே இருக்க சாந்தி அக்காவ வர சொல்லிருக்கேன், அவங்க பாத்துப்பாங்க ... நீங்க போய் நடிச்சு முடிச்சு கொடுத்துட்டு சீக்கிரம் வாங்க நா மட்டும் தனியா இந்த பெயின சுமக்க முடியாது ..." என்று ஆறுதலாக பேசி, பிடிவாதம் பிடித்து குணாவை சென்னைக்கு அனுப்பி வைத்தாள்.


சென்னையில் இறங்கியதும் சங்கீதாவின் வார்த்தைகளை மீறி செழியனிடமும் தயாவிடமும் விஷயத்தை கூறிவிட, மறுநாள் வீணாவை அழைத்துக் கொண்டு தமைக்கையை பார்க்க சிங்கப்பூர் கிளம்பிவிட்டான் செழியன்.



முடிக்க வேண்டிய படங்களை அவசர அவசரமாக முடித்து கொடுத்த குணா, புதிதாக நடிக்க வேண்டிய படத்தின் அட்வான்ஸை திருப்பி கொடுத்திருந்தான். அடுத்த ஒரு வருடத்திற்கு ஒரு படம் மட்டுமே கை வசத்தில் வைத்துக் கொண்டான்.



தன் ஜாகையும் சிங்கப்பூருக்கு மாற்றிக் கொண்டான். ஷூட்டிங் இருந்தால் மட்டும் சென்னை வந்து படம் நடித்துக் கொடுத்துவிட்டு மீண்டும் சிங்கப்பூர் பறந்துவிடுவான்.

சற்று வயது கூடிய பின் உண்டான கரு அதுவும் முதல் முறை என்றதால் அதிகமாக உடல் அவஸ்தைக்கு ஆளானால் சங்கீதா. கூடுவே இருந்து அவள் படும் கஷ்டத்தை தானும் தாங்கிக் கொண்டு பெரும் ஆறுதலாக இருந்தான் குணா.

ஒன்பதாம் மாதம், வளைகாப்பு நடத்தி முடித்த மறுநாள் அதிகாலை வேளையில் அழகான ஆண் மகனை பெற்றுடுத்தாள் சங்கீதா. குழந்தையை பெற்றெடுத்தது மட்டும் தான் அவள் வேலை, குழந்தைக்கு தேவையான மற்ற அனைத்தை வேலைகளையும் பார்த்து பார்த்து ரசித்து செய்தான் குணா.



மகனுக்கு மித்ரன் என்று பெயரிட்டு மகிழ்ந்தவன், அதிக படங்கள் நடிப்பதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைத்துக் கொண்டான்.





மித்ரன் பிறந்து எட்டு மாதங்கள் ஓடிவிட, ஒரு படப்பிடிப்புக்காக ஜெர்மனிக்கு வந்திருந்தான் குணா. ஷூட்டிங் செல்வதற்காக கிளம்பி கொண்டிருந்தவனை போனில் அழைத்திருந்தாள் சங்கீதா. மனைவியின் அழைப்பை கண்டதும்



"சொல்லு சங்கீ ..." என்றவனை மேலே பேசவிடாமல்,



"என்ன சொல்ல சொல்றீங்க குணா ... உங்க இஷ்டத்துக்கு நடந்துக்க வேண்டியது, எவ்வளவு தரம் சொன்னேன் டெலிவரி அப்போ பேமிலி பிளானிங் பண்ணிக்கலாம்னு, எங்கையாவது என் பேச்ச கேட்டிங்களா ... இப்போ பண்ண வேணா பேபிய ஒழுங்கா பாத்துக்க முடியாதுனு ப்ரைன் வாஷ் பண்ணி எங்க நிக்க வச்சுருக்கீங்க பாருங்க ... இப்போ நாந்தான் கஷ்டப்படணும், உங்களுக்கு என்ன வந்துச்சு ..." என்று பொரிந்து தள்ளியவள் அழைப்பை துண்டித்திருந்தாள்.


எதற்கு இப்பொழுது அழைத்தாள் எதற்கு தேவையில்லாததை எல்லாம் பேசிவிட்டு அழைப்பை துண்டித்தாள் என்று குழம்பி போய் நின்றவனுக்கு, என்ன விஷயம் என்று புரிந்துவிட சத்தம் போட்டு சிரித்துக் கொண்டவனுக்கு தன்னை நினைத்தே வெட்கம் வந்தது.


ஷூட்டிங்கை முடித்துவிட்டு சிங்கப்பூர் கிளம்பியவனுக்கு எப்படி சங்கீதாவை சமாளிக்க போகிறோம் என்ற கவலை தான். அவன் நினைத்ததை போலவே முகத்தை தூக்கிக் வைத்துக் கொண்டு சுற்றியவளை பின்னாலிருந்து அணைத்துக் கொண்டவன்,



"சாரி சங்கீ மங்கீ ... உன் புருஷன் இவ்வளவு பவர்புல்னு தெரியாது ... நெக்ஸ்ட் டைம் கவனமா இருக்கேன் ..." என்றவனை பிடித்து தள்ளி கோபமாக பார்த்தவள்,



"என்னது நெக்ஸ்ட் டைம் கவனமா இருப்பீங்களா ... இந்த டைம் டெலிவரி முடிஞ்ச கையேடு பேமிலி பிளானிங் பண்ணிடனும் சொல்லிட்டேன் ... என்னால ரெண்டு பேபிஸ்ஸ பாத்துக்க முடியாது குணா ..." என்று சிணுங்கியவளின் வயிற்றை மெல்ல வருடிக் கொடுத்தவாறே,



"கவல படாத என் அண்ணன் எதுக்கு இருக்கான் அவன்கிட்ட பேபிய தள்ளிவிட்ரலாம் ..." என்றவனை முறைத்து பார்த்தவள் அடுத்து ஒன்பது மாதத்தில் அழகான இரட்டை ஆண் குழந்தைகளை பெற்றெடுத்தாள்.





ஐந்து வருடங்கள் கழித்து:



கையில் பெரிய பாக்ஸை ஏந்தியபடி வீட்டின் அழைப்பு மணியை அழுத்திவிட்டு கதவு திறப்பதற்காக காத்திருந்தனர் செழியனும் தயாவும்.



"தயா சார், இந்த இடம் பாக்கவே செம்மயா இருக்குல்ல ... உங்க தம்பி பெரிய ரசனைக்காரர் தான் ..." என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே வீட்டின் கதவை திறந்தாள் வைஷு.



கதவு திறந்த அடுத்த நொடி வீட்டின் உள்ளிருந்து வந்த குழந்தைகளின் விளையாட்டு சத்தமும் சிரிப்பு சத்தமும் ஏதோ பள்ளிக்கூடத்திற்கு நடந்த உணர்வு வந்தது செழியனுக்கு.



"கோழி பண்ணை ஆட்டு பண்ண பாத்துருப்போம் முத தடவையா குழந்தைகள் பண்ணைய இங்க தான் பாக்குறேன் ... உங்க தம்பி என்ன கின்னஸ் ரிக்கார்டுல பேர் வர இதெல்லாம் பண்ணிக்கிட்டு இருக்காரா ..." என்று போலியாக அலுத்துக் கொண்டே தன்னை நோக்கி ஓடி வந்த சங்கீதாவின் ஒரு வயதான இரட்டையர்களை தன் கையில் அள்ளிக் கொண்டான்.





செழியன் கூறியதை கேட்டபடி கூடத்திற்கு வந்த குணா,



"நீயும் பெத்து போடுடா யாரு வேணாம் சொன்னா ... எதுக்கு எங்கள பாத்து கண்ணு வைக்கிற ..." என்று கேலி பேசியவன்,



"சங்கீ பசங்கள கூட்டிட்டு வந்து த்ரிஷ்டி சுத்தி போடு, பாரு உன் கொள்ளிக் கண்ணு தம்பி கண்ணு வச்சுட்டான் ..."என்று போட்டுக் கொடுக்க, கணவனை முறைத்தபடி அங்கே வந்தாள் சங்கீதா.





"ம்ம்க்கும் ... உண்மையை சொன்னா போட்டு கொடுக்குறதா அர்த்தமா ... ஏன் சங்கீ ஏதாவது ஸ்கூல் ஆரம்பிக்கிற ஐடியா வச்சுருக்கீங்களா, உங்ககிட்டையே ஆறு டிக்கெட் தேறும் பியூச்சர்ல எத்தனைன்னு தெரில ... பேசாம நீங்களே ஸ்கூல் ஸ்டார்ட் பண்ணிடுங்க, பசங்களுக்கு செலவு பண்ணி கட்டுப்படி ஆகாது ..." என்று கிண்டலடித்த தம்பியின் முதுகில் செல்லமாக அடித்தவள்,



"இத ஆராய்ச்சி பண்றத விட்டுட்டு போய் கேக் கட் பண்ண ரெடி பண்ணு ..." என்றவள் மீண்டும் கணவனை முறைத்துவிட்டு சென்றாள்.


சிரித்து கொண்டே தங்களின் கடைக்குட்டி இரட்டையர்களில் முதலாம் ஆண்டு பிறந்தநாள் விழாவிற்கான கொண்டாட்டத்திற்கான தேவையானவற்றை தயாவோடு சேர்ந்து பார்த்தான்.



போனவருடம் பிறந்த இரட்டியர்களின் பிறந்தநாள் கொண்டாட்டத்திற்கு தான் தன் குடும்பத்தையும் தன் நெருங்கிய சொந்தத்தையும் அழைத்துக் கொண்டு சுவிட்சர்லாந்து வந்திருந்தான் குணா. இங்கேயும் ஒரு வீட்டை வாங்கி போட்டிருந்தான், அங்கே தான் கேக் வெட்டுவதற்கான ஏற்பாடுகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன.

அனிமல் தீமில் அழகிய பிரமாண்டமான கேக் நடு டேபிளில் வீற்றியிருக்க, நடுவே ஒரு வயதான இரட்டையர்கள் ஆதேஷ் விதேஷ் நின்றிக்க அவர்களின் கையை பிடித்தபடி அவர்கள் பின்னால் நின்றிருந்தார்கள் குணாவும் சங்கீதாவும். இரண்டாவதாக பிறந்த ஐந்து வயதான இரட்டையர்கள் ரோஹித் ரக்‌ஷன் அவர்களை தொடர்ந்து இருபுறமும் நிற்க, வலப்பக்கம் ஆறு வயது பெரியவன் மித்ரன் நின்றான், இடப்பக்கம் மூன்றாவதாக பிறந்த மூன்று வயது ஷிவ் நின்றிருந்தான்.





பார்ப்பதற்கே இரண்டு கண்கள் பத்தாது போல அப்படியொரு அழகிய காட்சியாக தயாவின் கண்களுக்கு தெரிந்தது. பொறுப்பே இல்லாமல் எந்த கமிட்மெண்ட்டிற்குள் சிக்காமல் தான்தோன்றி தனமாக வாழ்ந்து வந்தவன் இன்று ஆறு பிள்ளைகளுக்கு தகப்பன். அதுவும் யார் உதவியும் இல்லாமல் இருவரும் மட்டுமே பொறுப்பாய் பிள்ளைகளை வளர்க்கும் அழகே தனி அழகுதான்.



"தயா சார் போதும் ரொம்ப நேரமா உங்க தம்பி குடும்பத்த ரசிச்சுகிட்டு இருக்கீங்க உங்க கண்ணே விழுந்துட போகுது ..." என்று விளையாட்டாய் செழியன் சீண்ட,



"டேய் என் கண்ணலாம் நல்ல கண்ணுடா ... அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகாது ..." என்று பதிலளித்தாலும் கேக் கட் பண்ணி முடித்தவுடன் இவர்களுக்கு த்ரிஷ்டி சுற்றி போடா வேண்டும் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டான்.



குணா ஆதேஷ் கையை பிடித்தும், சங்கீதா விதேஷ் கையை பற்றியும் பிள்ளைகளின் ஆரவாரத்துடன் கேக்கை வெட்டி முடித்திருந்தனர்.


குணாவின் பிள்ளைகள் அனைவரும் சிறியவர்கள் என்பதால் கேக் கைக்கு வரும் வரைக்கும் பொறுமையில்லாததால் டேபிளில் இருந்த கேக்கில் கையை வைக்க, "இது என்னோடது ... இது எனக்கு ... எங்கிட்ட கொடு ... அப்பாஆஆ ..." என்று தள்ளுமுள்ளுவில் இறங்க, அதை கண்டு பதறிக் போய் ஓடினான் குணா.



"அடேய் அடேய் இருங்கடா ... அம்மா கேக் கொடுக்குறதுக்குள்ள என்ன அவசரம் ..." என்று அவர்களை பிரித்து சமாதானம் படுத்தியவன்,



"பசங்களுக்கு கேக் கொடுக்காம என்ன பண்ற சங்கீ ..." என்று பல்லை கடித்தவனை திரும்பி ஒரு பார்வை பார்த்தவள் தான் செய்த வேலையை தொடர,



"திமிர் பிடிச்சவ ... அவ காலடில கிடக்கேன்னு ரொம்பதான் ஆடுறா ..." என்று முணுமுணுத்தபடி தானே கேக்கை கட் செய்து பிள்ளைகளுக்கு கொடுத்தான்.



தந்தை கொடுத்த கேக்கை வாங்கிக் கொண்ட ரோஹித், அன்னையின் அருகில் சென்று நின்று,



"ம்ம்மா ... கால தூக்கி காத்துமா ... அப்பா உன் காலுக்கு கில இக்காங்களாம் ... நீ டான்ச் ஆடி மெச்சிடுவியாம் ... திமிர் பிச்ச அம்மாவும் ... அப்பா சொன்னாங்க ... கால காத்தும்மா ..." என்று அடம்பிடித்த மகனை வேகமாக ஓடி வந்து தூக்கிக் கொண்ட குணா,



"அப்படியே ஒன்னு விடாம ஒப்பிச்சாச்சு ... சரியான அம்மா கோண்டு ..." என்று மகனின் கன்னத்தில் அழுந்த முத்தம் பதிக்க, சத்தம் போட்டு சிரித்தனர் செழியனும் தயாவும்.



"அப்படியே உங்க அப்பா அடங்கியவர் தான் பாரு ... எங்கக்கா காலுல விழுந்து கிடக்க ..." என்று கிண்டலடித்த செழியன்,



"டேய் செல்ல குட்டீஸ் ... உங்கம்மா தான் உங்கப்பா காலுல விழுந்து கிடக்குறா ... உங்கப்பா சொல்றத நம்பாதீங்க ..." என்ற தம்பியை முறைத்து பார்த்த சங்கீதா,



"பசங்ககிட்ட என்னடா சொல்லிக்கிட்டு இருக்க லூசு ..." என்று திட்டியவளிடம்,



"உண்மையை சொன்னேன் ..." என்ற பதிலை கேட்ட குணா,



"எதுடா உண்ம ... அப்படி விழுந்து கிடந்திருந்தா ஒரு பொண்ணு பெத்து கொடுன்னு ஆசையா கேட்டத நிறைவேத்திருப்பா ..." என்று அலுத்துக் கொண்டவனை கண்டு அதிர்ந்து போன செழியன்,



"என்னது ... இன்னொன்னா ... ஏன் மாமா உங்களுக்கு மனசாட்சியே இல்லையா எங்கக்கா என்ன புள்ள பெத்து கொடுக்கிற மெஷினா நீங்க ஆசபடபட புள்ளையா பெத்து தள்ள ..." என்கவும்,


"ஏய் என்ன என்னமோ உங்கக்கா மட்டுமே கஷ்டப்பட்டது போல பேசுற ... எவ்வளவு ஹெவி ஒர்க் போட்டுருந்தா ஆறு வருசத்துல ஆறு புள்ளைங்கள பெத்துருப்பேன் ..." தன் பெருமைகளை பேசிக் கொண்டிருந்தவனை, "குணாஆஆஆ ..." என்றழைத்து அவன் பேச்சை தடுத்திருந்தாள் சங்கீதா.



பிள்ளைகளுக்கு ஸ்னாக்ஸ் ஐட்டங்களை கொடுத்துக் கொண்டிருந்த வைஷுவும் வீணாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டு சிரிக்க,



"ஆமா ஆமா கண்டிப்பா பாராட்டியே தீரனும் ... எவ்வளவு பெரிய சாதனை ... இந்த சாதனைக்காகவே மெரினா பீச்ல சிலை வைக்க சொல்லலாம் மாமா ..." என்று கிண்டலடித்தபடி செழியன் கை தட்ட, அதுவரை அடக்கிக் கொண்டிருந்த சிரிப்பை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் சத்தம் போட்டு சிரித்தான் தயா.


அதன் பின்னான நேரங்கள் எல்லாம் அழகானவையாகும். அனைவரும் ஒன்றாக உட்கார்ந்து உணவருந்திவிட்டு சிறிது நேரம் வெளியில் இயற்கையை ரசித்தபடி உட்கார்ந்து கதை பேசி நேரத்தை கடத்தியவர்கள் பிள்ளைகள் தூங்கிய பின் அவர்களை தூக்கிக் கொண்டு தம்தம் அறைக்கு சென்றனர்.


குணாவின் அறையில் பிள்ளைகள் தூங்கிய பின் அவர்களை சுற்றி கீழே விழுந்துவிடாத படி தலைகாணிகளை வைத்துவிட்டு பூனை நடை போட்டு அங்கிருந்து வெளியேறினர் குணாவும் சங்கீயும்.
 

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
குணா தமிழ் சினிமாவின் முன்னணி நடிகர்களில் முக்கியமான நடிகனாக வலம் வருபவன். வருடத்திற்கு ஒரு படம் மட்டுமே என்ற கொள்கையில் பிடிவாதமாக நிற்பவன். அவன் கால்ஷீட்டுக்காக பல கோடிகளை கொட்டிக் கொடுக்க முன்னணி டைரக்டர்கள் தயாராக இருந்தாலும் அவன் குடும்பத்திற்கு தான் முதல் முன்னுரிமை, அதற்கு பின் தான் மத்தது எல்லாம்.

வீட்டை பூட்டிக் கொண்டு ரோட்டில் இறங்கி கைகளை கோர்த்தபடி குளிர்ந்த இரவின் இனிமையை ரசித்துக் கொண்டே நடந்தனர். நடந்துக் கொண்டிருக்கும் போதே திடீரென்று திரும்பி பார்த்த மனைவியை கண்டு புருவத்தை ஏற்றி என்ன என்ற குணாவை ரசனையாக பார்த்தவள்,



"என்னால நம்பவே முடில குணா ... கமிட்மெண்ட் வேணாம் குழந்தைகள் வேணாம் கல்யாணம் வேணாம் பொறுப்புகள் வேணாம் இப்படி வேணாம் வேணாம்னு எல்லாத்தையும் தட்டி கழிச்ச குணாவா இதுனு இருக்கு ... உண்மையிலயே மித்ரன் உண்டானப்ப ரொம்ப பயந்தேன் ... குழந்தையை காட்டி உங்கள என் கூடவே கட்டி போடுறது போல தோணுச்சு ... நீங்க எப்போ விலக நினைச்சாலும் அவன் தடையா இருப்பானோ நினைச்சு ஒரு பயம் இருந்துட்டே இருந்தது ..." என்றவளை திரும்பி பார்த்தவன்,



"இப்பவும் அந்த நினைப்பு இருக்கா சங்கீ ... உன்ன விட்டு எப்போ வேணா போய்டுவேன்னு நினைக்கிறியா ..." என்ற குணாவின் கையை தூக்கி உதட்டருகில் கொண்டு வந்து விரல்களுக்கு மென் முத்தம் பதித்தவள்,



"இல்ல ... ரெண்டாவதா உண்டான போது தெரிஞ்சுடுச்சு ... மித்ரன் வந்ததே நீங்க பண்ண ப்ராடு தனத்தால தாணு ... பேபி வேணும்னு ரொம்ப முயற்சி எடுத்து பயங்கரமா உழைச்சுருக்கீங்கனு புரிஞ்சுது ..." என்றதும் தலைசாய்த்து சிரித்தவனிடம்,


"அப்போ குழந்தைங்க வேணாம் சொன்னதும் பொய் ... எவ்வளவு பொய் ப்ராடு குணா ..." என்று அவன் கையில் குற்றியவளின் இதழ்களை ஆவேசமாக பற்றி இதழ் தேனை சுவைத்து விடுவித்தவன்,



"ஹாஹா ஆயிரம் பொய் சொல்லி கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி நம்ம முன்னோர்கள் சொல்லிருக்காங்க சங்கீ ... நா எனக்கு தெரிஞ்ச ஒன்னு ரெண்டு பொய்யை சொல்லி கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் இது தப்பா ..." என்று முகத்தை பாவமாய் வைத்துக் கொண்டு கேட்டவனை கை வலிக்கும் வரை அடித்தவள்,



"ப்ராடு ப்ராடு வாய தொறந்தாளே பொய்தான் ..." என்றவள் அடிப்பதை நிறுத்திவிட்டு,



"உங்கள அடிச்சு அடிச்சு கை வலியே வந்துடுச்சு ..." என்று குறைபட்டவளின் கையை பற்றி வருடிக் கொடுத்தவன்,



"இந்த சங்கீஈஈஈஈத்தா எனக்கு கிடைக்கணும்னா எவ்வளவு பொய் வேணா நா சொல்ல ரெடி ..." என்று கண்ணை சிமிட்டியவனை பார்த்து பழிப்பு காட்டியவள்,



"இதுவே ஒரு பொய் தான் ..." என்றவளின் பதிலில் மீண்டும் சத்தம் போட்டு சிரித்தவன்,



"அட நம்புமா ... வேணும்னா என்ன என்ன பொய் சொன்னேன் சொல்லவா ..." என்று விளையாட்டாய் கேட்டவனை பார்த்து தலையாட்டி மறுத்தவள்,



"நோ ... நீங்க எதுவும் சொல்ல வேணா ... வாழ்க்கை முழுக்க டைம் இருக்கு ... உங்க கூட வாழ்ந்து பார்த்து நானே கண்டுபுடிச்சு சொல்றேன் ..." என்று கண்ணை சிமிட்டியவளின் இதழ்களை ஆசையாக பற்றிக் கொண்டான்.





அதே நேரம் வானில் ஒவ்வொரு வீட்டையும் நோட்டம் விட்டபடி உலா வந்த காமதேவனின் கண்களுக்கு யாரும் விழித்திருப்பதை போல தெரியாததால் சோர்ந்து போய் திரும்ப செல்ல நினைத்தவரின் பார்வையில் தங்களை மறந்து இதழ் தேன் பருகிக் கொண்டிருந்தவர்கள் விழ, சந்தோசத்தோடு தன்னிடமுள்ள அம்பை அவர்களை நோக்கி செலுத்திவிட்டு தான் வந்த காரியம் நிறைவேறிய சந்தோஷத்தில் வேறு இடம் நோக்கி சென்றார்.



முத்தமிட்ட பின் விலகியவர்கள் தங்கள் கைகளை கோர்த்துக் கொண்டு விட்ட நடையை தொடர்ந்தனர்.


“குணா உண்மையிலயே பொண்ணு பொறக்கலனு பீல் பண்றிங்களா …” என்றவளின் கேள்விக்கு,





“அப்படியெல்லாம் இல்ல … எந்த குழந்தையா இருந்தா என்ன … அது சும்மா உன்ன கன்வின்ஸ் பண்ண நா சொன்ன இன்னொரு உருட்டு … எனக்கு நிறைய குழந்தைங்க பெத்துகனும் ஆச …” என்றவனின் பதிலில் வாயை பிளந்தவள்,





“அடேய் முன்னாள் காஜி இன்னாள் ப்ராடு குணா, உங்களோட உருட்டுக்கு ஒரு அளவே இல்லையா …” என்று சிரித்தவள்,


“நல்ல வேள நா சுதாரிச்சு உடம்பு முடிலனு சீன் போட்டேன் இல்ல இந்த வருஷமும் இன்னும் ரெண்ட இறக்கி வச்சுருப்பீங்க …” என்று கலகலத்து சிரித்தபடி ஓட,





“அடப்பாவி அத்தனையும் நடிப்பா … ச்ச ஏமாந்துட்டேனே …” என்று அவளை துரத்திக் கொண்டு ஓடினான்.





“ஹெல்லோ ஹெல்லோ இன்னும் என்னத்த எட்டி எட்டி பாக்குறீங்க ... குபிட் விட்ட அம்புல அதுங்க ரெண்டும் அடுத்து அந்த ஆத்துக்கு நடுவுல இருக்க பாறைக்கு தான் போகும்ங்க ... போன தடவையே அவன் ஜட்டியோட நின்னது பாத்து கண்ணு அவிஞ்சு போச்சு இப்பவும் ரிஸ்க் எடுக்கணுமா ... போங்க போங்க அவ்வளவுதான் கத முடிஞ்சுடுச்சு ... போய் சந்தோசமா அடுத்த வேலையை பாருங்க ...”





******** முற்றும் *********
 
Last edited:

kavitha

எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
ஹாய் வணக்கம் ப்ரெண்ட்ஸ், ஒருவழியா குணா கதையை முடிச்சுட்டேன். கதையை தொடர்ந்து படித்து ஆதரவு தந்த நல்ல உள்ளங்களுக்கு நன்றிகள் பல. கதை ஒரு வாரம் வரைக்கும் சைட்டில் இருக்கும். ❤️❤️❤️
 
Status
Not open for further replies.
Top