kavitha
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
KA - 10:
நாட்கள் கடகட என்று ஓடிவிட, குணா வேர்ல்ட் டூர் செல்லும் நாளும் நெருங்கிவிட்டன. அன்னை சென்னை வந்ததிலிருந்து பெரும்பாலும் இரவு வேளையில் குணாவை தன்னுடன் தங்க வைத்துக் கொண்டான் தயா. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் வேர்ல்ட் டூர் என்ற நிலையில், தன்னால் வெளிநாடு வர முடியாது என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள் சங்கீதா.
“என்ன விளையாடுறியா … கடைசி நேரத்துல வர முடியாதுனு கழுத்தறுக்குறா … என்ன பாத்தா எப்படி தெரியுது …” தொண்டையடைக்க கத்தியவனை கண்டு ஸ்டூடியோவில் இருந்த அனைவரும் திரும்பி பார்த்தனர். அதுக்கும்
“இங்க என்ன அவுத்து போட்டுட்டு ஆடுறாங்களா … வாய பொளந்துக்கிட்டு பாத்துகிட்டு இருக்கீங்க … ஒழுங்கா ப்ராக்டிஸ் பண்ணுங்க …” என்று சுள்ளென்று எரிந்து விழுந்தான். அவன் கோபத்தை கண்டு உள்ளுக்குள் பயந்தாலும்,
“எதுக்கு இவ்வளவு ஹார்ஷா கத்திக்கிட்டு இருக்கீங்க … இப்போ நா வரலைனா என்ன உங்க ப்ரோக்ராம் நின்னா போக போகுது … அங்க வந்து சும்மா ஒப்புக்கு சப்பானியா தான் நா நிக்கணும் … அந்த அந்த நாட்டுல ப்ரோக்ராம் ஏற்பாடு பண்ணவங்களே உங்களுக்கு மேனேஜர் அரேஜ் பண்ணுறாங்க … எதுக்கு தேவையில்லாத விஷயத்துக்கு சும்மா ஓவர் சீன் போடுறீங்க …” என்றதும் தான் தாமதம், கண்கள் இரண்டும் கோவை பழம் போல சிவந்து போக, அதீத கோபத்தை பல்லை கடித்து கட்டுப்படுத்துவது அவன் தாடையின் அசைவு காட்டிக் கொடுத்தது.
“குணா … அது …” அவன் கோபத்தில் பயந்து போய் வாயை திறந்தவளை பேச விடாமல் கையை நீட்டி தடுத்தவன்,
“நீ வர … வந்துதான் ஆகணும் … எனக்கு தேவையான பொழுது கூட நிக்க முடியாதா நீ, எதுக்கு இந்த வேலைக்கு வந்த … டைம் பாஸ் பண்ணவா …” என்றவன் அவள் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் குழுவினருடன் கலந்துக் கொண்டான்.
சோகமாய் ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்த சங்கீதாவை நோக்கி வந்த வீணா,
“என்னடி பீலிங்ஸ் வா வானு அழைக்குது … லவ் எப்படி அல்லோவ் பண்ணும்னு யோசிக்கிறியா …” என்று திடீரென்று கேட்கவும், ஆஅ என்று அதிர்ந்து போன சங்கீதா,
“என்னடி சொல்ற …”.
“என்ன என்னடி சொல்ற … நீதான் அந்த காமப்பிசாசுன்னு நீ குணாவ பாக்குற பார்வையிலையே கண்ணு உள்ளவன் யாரும் சொல்லிடுவாங்க … யாருடி அந்த அப்பாவி லவர் …” என்றதும் சற்று அதிர்ந்து போனவள் உடனே சமாளித்து,
“ஏய் அவன் நல்லா டான்ஸ் ஆடுவான் அத ரசிச்சு பாத்தா உன் இஷ்டத்துக்கு கத கட்டுவியா டி … அந்த காஜி பாய நீ சைட் அடிக்கிறதே எனக்கு புடிக்காது … இந்த லட்சணத்துல என்ன வேற கூட்டு சேரு …” என்றவளை நம்பாத பார்வை பார்த்த வீணா, நம்பிட்டேன் என்றபடி மீண்டும் ப்ராக்டிஸ் செய்வதற்காக சென்றாள்.
வீணா அங்கிருந்து நகர்ந்ததும் அப்பாடா என்று மூச்சு விட்ட சங்கீதாவிற்கு வீட்டில் வெளிநாடு செல்ல பெர்மிசன் எப்படி வாங்குவது என்ற கவலை உண்டானது. அன்று முழுதும் முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டு சுற்றிக் கொண்டிருந்த குணாவை கண்டு சில சமையம் அவளுக்கு சிரிப்பு கூட வந்தது. அவன் கோபத்திலும் நியாயம் இருப்பதை உணர்ந்தவளுக்கு என்ன செய்வது என்ற யோசனை. அதே யோசனையுடன் வீட்டிற்கு வந்து குளித்து உடை மாற்றி உட்கார்ந்தவளின் முன் சாப்பாட்டை வைத்தார் சந்திரசேகர்.
சிந்தனை முழுவதும் குணாவை சுற்றியே இருக்க பத்து நிமிடங்களாக தட்டில் இருந்த இட்லியை சாப்பிடாமல் சட்னியில் ஊற வைத்துக் கொண்டு பிசைந்துக் கொண்டிருந்தாள். திடீரென்று ஞாபகம் வந்தவளாக தட்டை பார்த்தவள், ச்சைக் என்று தலையை ஆட்டிவிட்டு சாப்பிட போனவளின் பார்வை தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த தந்தையை ஏறிட்டு பார்த்தது.
அவள் பார்த்த அடுத்த நொடி, தன் பார்வையை சற்றென்று திருப்பிக் கொண்டவரின் செயல் வித்தியாசமாக இருக்க குழம்பிப் போனாள். இவ்வளவு நேரம் தன்னை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர் ‘சாப்பிடுடா’ என்ற வார்த்தையை ஏன் சொல்லவில்லை என்ற கேள்வி அவளுள்.
ஏன் என்று யோசிக்கையில் தான் வேலையில் சேர்ந்த கொஞ்ச நாளில் இருந்து தந்தையிடம் தெரிந்த விலகலை கண்டுக் கொண்டாள்.
“அம்மூ தூங்கிடுச்சா ப்பா …” என்று அன்னையை பற்றி சற்று சங்கடத்துடன் கேட்டவளுக்கு முகம் பார்த்து பதில் சொல்லாமல், ம்ம்ம் என்று தலையாட்டியவரை கண்டவளுக்கு அவர் தன்னை ஒதுக்குவது புரிந்தது.
“ப்ப்பா …” என்றவளுக்கு மேலே பேச முடியாமல் எதுவோ தடுக்க, மெல்ல நிமிர்ந்து மகளின் முகத்தை பார்த்தவர்,
“ஓஹ் … இந்த கையாலாகாதவன் அப்பான்ற நினைப்பு கூட இருக்காம …” என்கவும் விக்கித்து போனாள். கண்களில் நீர் கட்டிக் கொள்ள,
“ப்ப்பா …” என்று செறுமிய மகளிடம் பொங்கிவிட்டார் சந்திரசேகர்.
“இவனுக்கு என்ன தெரிய போகுது கூமுட்டைனு நினைச்சு தானே இத்தன நாள் டான்ஸர் குணா கிட்ட வேலைக்கு போறத பத்தி ஒரு வார்த்தை எங்ககிட்ட சொல்லல …” என்று குற்றம்சாட்டிய தந்தையை கண்டு குற்றவுணர்வில் துடித்துவிட்டாள்.
“ப்ப்பா …” என்றவளுக்கு மேலே பேச முடியவில்லை. அவர் சொல்வதை போல தானே எண்ணிக் கொண்டு அவரிடம் சொல்லாமல் விட்டாள்.
“உங்க ரெண்டு பேர் கிட்டையும் ஒரு அப்பா போலவா பழகியிருக்கேன் … ஏண்டா என்கிட்ட சொல்லல … உங்கம்மா உங்களை ஒரு வார்த்தை கேட்டதில்ல ஏன் தெரியுமா … நா உங்கள நல்லா பாத்துப்பேன் நம்பிக்கைல உங்க விசயத்துல தலையிடுறது இல்ல … இப்போ அது எவ்வளவு பெரிய தப்புனு புரியுது … ஒரு அம்மா பிள்ளையை பாத்துக்கிறது போல அப்பால முடியுமா …” என்று கண் கலங்கியவரை தாவி அணைத்துக் கொண்டாள்.
“சாரிப்பா … நீ நினைக்கிறது போல இல்லப்பா … எனக்கு உங்ககிட்ட சொல்ல சங்கடமா இருந்தது … நல்ல விஷயமா இருந்தா நெஞ்ச நிமித்திக்கிட்ட சொல்லிருப்பேன் … என்ன தப்பா நினைக்காதீங்க ப்ப்பா …” என்று கதறிய மகளின் முதுகை தடவி கொடுத்து சாந்தபடுத்தியவர்,
“அழாதடா … அம்மா முழிச்சுக்க போறா …” என்றவர் மேலும் அவள் வேலையை பற்றி கேட்டு தெரிந்துக் கொண்டவர் அவரே அவளுக்கு இட்லியை ஊட்டினார்.
வேலை விட்டு வந்ததிலிருந்து ஏதோ யோசனையா இருந்ததை பற்றி கேட்கவும், சற்று தயங்கினாலும் டான்ஸ் டூர் பற்றி அவரிடம் கூறிவிட்டாள். சற்று யோசித்தவர்,
“அம்மா விடுவான்னு தெரிலடா … எனக்கும் இது சரியா படல …” என்ற தந்தையின் தோள் வளைவில் தலை சாய்ந்து உட்கார்ந்தவள்,
“ப்ப்பா … ப்ளீஸ் ப்பா … எப்படியாவது எனக்கு பெர்மிஷன் வாங்கி கொடுங்கப்பா … நா வேலைக்கு சேர்ந்ததிலிருந்து குணா கிட்ட பயங்கர சேஞ்சஸ் ப்ப்பா … இந்த ஒருவாட்டி மட்டும் … அப்படியே விட்டுட்டு வர மனசில்லப்பா … எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு இந்த டூர மட்டும் அவன் தாண்டிட்டா, இனி அந்த பக்கமே போக மாட்டான் … ப்ளீஸ்ப்பா … என் மேல நம்பிக்கை வச்சு அனுப்புங்க ப்பா …” என்று கெஞ்சிய மகளை கண்டு ஐயோ என்று இருந்தது.
யாராவது அடுத்தவன் திருந்த வேண்டும் என்று தன் வாழ்க்கையை பணயம் வைப்பார்களா … இதை சொன்னால் இவள் புரிந்துக் கொள்வாளா என்று நினைத்தவருக்கு நடப்பதை கண்டு தலை வலியே வந்தது. மகளின் மனதை மாற்ற முயன்றவருக்கு தோல்வியே மிஞ்ச கடைசியில் அவள் ஆசைக்கு வழிவிட்டு அமைதியாக நின்றுக் கொண்டார்.
அடுத்த தடங்கல் செழியன் ரூபத்தில் வர, ஒரே போடாக தந்தை சம்மதித்து விட்டார் என்ற பிடியில் நின்று வெளிநாடு செல்வதற்கு சம்மதம் வாங்கினாள்.
மறுநாள் மிகவும் உற்சாகத்துடன் வேலைக்கு கிளம்பி சென்றவளின் பார்வை அடிக்கடி தன்னை மீறி குணாவை தொட்டு தொட்டு வந்தது. அன்றைய தினம் அனைவரும் கிளம்பி சென்ற பின் வீட்டிற்கு கிளம்பாமல் பாட்டை ஒலிக்க விட்டான் குணா.
கேள்வியுடன் பார்த்தவளை கண்டுக் கொள்ளாமல் போட்டிருந்த டீஷர்டை கழட்டிவிட்டு ஆர்ம் கட் டீ ஷர்டை போட்டுக் கொண்டவன் தலை மற்றும் இருகைகளையும் இடமும் வலமுமாக ஆட்டி தன்னை இலகுவாக்கிக் கொண்டவன், ரிமோட்டால் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பாட்டை மாற்றினான். திடீரென்று ஹ்ம்ம் ஹ்ம்ம் என்ற சரணத்துடன் ஆரம்பித்த பாடலில் மேனி சிலிர்த்து போய் அதே இடத்தில் நின்றுவிட்டாள். சாதன சர்கம் குரலில்,
“ அம்மாடி அம்மாடி
நெருங்கி ஒரு தரம் பாக்கவா
அய்யோடி அய்யோடி
மயங்கி மடியினில் பூக்கவா
யம்மாடி யம்மாடி
நீ தொடங்க தொலைந்திட வா
இழந்ததை மீட்க வா ஓ…
இரவலும் கேட்க வா ஓ… ஹேய் ஹேய்ஹேய் ஹேய் …” பாடல் ஒலிக்கவும் தன் கை பற்றி அவன் இழுத்த இழுப்புக்கு அவனுடன் இழைந்துக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.
இசைக்கு மயங்காதவர் யாராவது உண்டா. அதுவும் மயக்கும் குரலில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பாடலில் தன்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்துக் கொண்டிருந்தவள், குணா தன் கை பற்றியதும் முழுதாக தன்னிலை இழந்தாள். அவன் அசைவுகளுக்கு ஏற்ப தன்னுடலை அசைத்தவள் இருவர் மூச்சுக் காற்றும் முகத்தில் மோதிக் கொள்ளும் நெருக்கத்தில் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள்.
இடுப்பை வளைத்து கையை தூக்கி நெஞ்சு உரச என்று இருவரும் உணர்ச்சி பிழம்பாய் ஆடிக் கொண்டிருந்தனர். பாடல் முடியும் தருவாயில் உணர்ச்சிவசப்பட்ட குணா அவள் இதழ்களை ஆவேசமாக தீண்ட போக, அன்று போல் இன்றும் கடைசி நேரத்தில் சுதாரித்து இருவருக்கும் தடையாக தன் வலக்கரத்தை கொண்டு வந்தாள் சங்கீதா.
அவள் இதழை தீண்டவில்லை என்றாலும் தன்னிதழை விலக்கிக் கொள்ளாமல் தொடர்ந்து அவள் கைகளில் இதழை அழுந்த பதித்திருந்தான். அந்த பக்கம் அவளும் தன் கைக்கு முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். இருவர் பார்வையும் வேட்கையுடன் ஒன்றை ஒன்று கவ்விக் கொண்டு நின்றன.
குணாவின் பார்வையில் ஏன் என்ற கேள்வி ஏமாற்றத்துடன் தொக்கி நிற்க, அவள் பார்வையோ எதையும் காட்டாமல் அவனை தைரியமாக தாங்கி நின்றது.
அதில் கடுப்பானவன் ச்சைக் என்றவாறே அவளை உதறிவிட்டு தள்ளி போய் நின்றுக் கொண்டான். அவன் நின்ற தோற்றம் அவள் மனதை பிசைய, ஓடி சென்று கட்டிக் கொள் என்று மூளையிட்ட கட்டளையை கண்ணை மூடி உதறி தள்ளியவள்,
“நா கிளம்புறேன் குணா …” என்றவள், “நா பாரீன் டூர் வர எங்க வீட்டுல பர்மிசன் வாங்கிட்டேன் …” என்றுவிட்டு அவன் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் கிளம்பி சென்றாள்.
ஸ்கூட்டியை கிளப்பியவளுக்கு குணாவை அப்படியே விட்டு செல்ல மனம் பிரண்ட, தயாவை போனில் அழைத்து,
“தயா … குணாவ உங்க உங்க கூட அழைச்சுட்டு போங்க … அவர் ஆள் அப்செட்டா இருக்கார் … நீங்க வர வரைக்கும் நா வெய்ட் பண்றேன் …” என்றவள் அவன் வந்ததும் தான் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றாள்.
குணாவிற்கு கட்டவிழுந்த தன் உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தலையை பிடித்தபடி அங்கேயே உட்கார்ந்துவிட்டான். தயா வந்து அழைக்கும் வரை அதே இடத்தை விட்டு சிறிது அசையவில்லை. அப்படியொரு கோபத்தில் இருந்தான் சங்கீதாவின் மேல்.
சிறிதாக தீண்டினால் கூட வெடித்து விடும் அபாயத்தில் இருந்தவனின் தோளை தொட்டான் தயா. இருந்த கோபத்திற்கு ஒரே தட்டு, அவன் தள்ளிய வேகத்தில் பேலன்ஸ் தவறி கீழே விழ பார்த்தவன் நிதானித்து,
“என்னடா ஆச்சு உனக்கு … எதுக்கு இவ்வளவு கோபம் …” என்ற அண்ணனை திரும்பி தீப்பார்வை பார்த்தவன்,
“உன்ன யாரு இங்க வர சொன்னது … என்ன கொஞ்சம் தனியா விடு, போ இங்கிருந்து …” என்று கத்தியவனை கண்டு தலையை அதிருப்தியில் ஆட்டியபடி அருகில் உட்கார்ந்துக் கொண்டான். தன் பேச்சை கேட்காமல் அங்கேயே உட்கார்ந்தவனை கண்டு,
“ஒரு தடவ சொன்னா புரியாதா … போ … நா ஒன்னும் சின்ன குழந்தை இல்ல, உன் கண்ட்ரோல்ல இருக்க … எனக்கும் புத்தி இருக்கு என் வழில போக விடு …” என்று தொண்டையடைக்க கத்தியவனுக்கு பதில் கூறாமல் அமைதியாக கண்ணை மூடிக் சுவற்றில் தலை சாய்த்து கொண்டான்.
“நா தான் அவங்க புள்ளையே இல்லைனு சொல்லி உறவ துண்டிச்சு விட்டாங்கல்ல … அப்புறம் என்ன டாஸ்க்கு இப்போ இங்க வந்தாங்களாம் … என் விருப்பப்படி வாழ்க்கையை அமைச்சுக்கணும் நினைச்சது தப்பா … சொல்லுடா … அவங்க சொல்றபடி தான் வாழணும்னா எதுக்கு என்ன பெத்துக்கிட்டாங்களாம் … ச்சைக் எல்லாரையும் பாக்க பாக்கா கடுப்பா வருது ….” சற்று அடக்கி கத்தியவனுக்கு அமைதியே பதிலாக கொடுத்தான் தயா.
“ உண்மையா சொல்லனும்னா நா உங்க எல்லாரையும் விட்டு மனசளவுல ரொம்ப தூரம் வந்துட்டேன் தயா … அம்மா அண்ணா எந்த மாதிரி நெருக்கமும் என் மனசுல இல்லடா … புரிஞ்சுக்கோ …” சோர்ந்து போன குரலில் பேசியவனை திரும்பி கூட பார்க்கவில்லை அவன் அண்ணன்.
கத்தி கத்தி தன் கோபத்தை வெளிப்படுத்தியதால் சற்று தெளிந்திருந்தான் குணா. அவனும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தான். சற்று பொறுத்து,
“வைஷுக்கு உன்ன கட்டிக்க விருப்பம் … உன்ன தவிர வேற யாரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன் பிடிவாதம் பிடிக்கிறா … அதான் மாமா அவள இங்க அனுப்பி வச்சிருக்கார் …” திடீரென்று பேசியவனை நெற்றி சுருக்கி கேட்டவன் புரியாமல்,
“எதுக்கு …” என்கவும், பெருமூச்சை விட்டு நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தவன்,
“நீங்க ரெண்டு பேரும் பழக தான் … இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல கல்யாணம் வைக்கணுமாம் … இல்ல இப்போதைக்கு அவளுக்கு கல்யாணம் நடக்காதாம் …” என்றவன் தம்பியின் விழிகளை அழுத்தமாக பார்த்தபடி,
“அவள கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா …” என்று கேட்கவும், அதிர்ந்து போய் பார்த்தவனின் தலை முடியாது என்று மறுத்து அசைத்தது.
“அப்போ வைஷுவை உன் கூட வேர்ல்ட் டூருக்கு அழைச்சுட்டு போ … உன்ன கல்யாணம் பண்றத விட பாழும் கிணத்துல விழலாம்னு அவ நினைக்கிற அளவுக்கு நடந்துக்கோ …” என்ற தமையனை ஒருநொடி முகம் சுருங்க பார்த்தவன் பின்,
“என்னடா நா பேசுனது கேட்டு பயங்கர காண்டுல இருக்க போல …” என்றவனை அவன் பார்த்த பார்வையில் தலைசாய்த்து சிரித்தவன்,
“அப்பா … ஒடம்பெல்லாம் எரியுது … செம்ம ஹாட் மச்சி உன் ஐஸ் …” கண்ணை சிமிட்டி கூறியவன் தன் வலக்கையை அவன் தோளை சுற்றி போட்டு தன்னோடு நெருக்கி கொண்டே,
“வாடா வாடா … நீதான் நா பண்றது எல்லாத்தையும் பொறுத்துகிட்டு போற நல்லவன் ஆச்சே … இப்போ மட்டும் என்ன திடீர்னு கோபம்லாம் படுற …” என்றவனின் கூற்றில் மெலிதாக புன்னகைத்தவன்,
“உனக்கு எங்க மேல பாசமில்லாம இருக்கலாம் அதுக்காக நானும் அப்படியே இருக்கனும் அவசியமில்லையே … தயாக்கு தம்பினா எப்பவும் ஸ்பெசல் தான் … கடவுளே வந்து அவன வெறுத்து போனு சொன்னா கூட இவன் கேட்க மாட்டான் … நீ மூச்சடைக்க பேசினதெல்லாம் வேஸ்ட் வா போலாம் …” என்ற அண்ணனை கண்டு கண்கள் கலங்கிப் போனது குணாவுக்கு, இருந்தும் அதை அவனிடம் காட்டிக் கொள்ளாதவன்,
“இப்படி மொக்க போட்டே என்ன கவுத்துடுற டா அண்ணா …” என்றவன் அவன் கன்னத்தில் முத்தம் வைக்க,
“ச்சீ … தள்ளி போடா … நா ஒன்னும் நீ லைக் பண்ற கேர்ள்ஸ் இல்ல …” என்று தன்னிடமிருந்து தள்ளிவிட்டவனை கண்டு சத்தம் போட்டு சிரித்தான் குணா.
ஒருவழியாக வீட்டிற்கு வந்து சாப்பிட்டு படுக்கையில் விழுந்த பின் மொபைலை எடுத்து பார்த்தான் தயா. சங்கீதாவிடமிருந்து சில அழைப்புகளும் சாரி என்று தாங்கிய மெசேஜூம் வந்திருந்தன. மெசேஜை படித்த அடுத்த நொடி அவனை அழைத்திருந்தாள். ஒரு நொடி தயங்கியவன் அழைப்பை ஏற்றதும்,
“சாரி சாரி … அப்படி பேசியிருக்க கூடாது … எனக்கு ஒன்னும் தெரியாததை போல நீங்க பேசினத பாத்து கோபம் வந்துடுச்சு … அதுவும் குணா கிட்ட உண்மைய சொல்லிடுவேன் சொன்னதும் பயங்கரமா தலைக்கு ஏறிடுச்சு … சாரி …” என்று உள்ளே போன குரலில் பேசியவளுக்கு உடனே பதில் கூறாமல் சிறிது நேரம் அமைதி காத்தவன், பின்
“விடு மா … நா பெருசா எடுத்துக்கல … வைஷுவும் வருவா, அவளுக்கு நீ துணை உனக்கு அவ துணை … என்னால இத மட்டும் தான் பண்ண முடிந்தது …” வெறுமையான குரலில் பேசியவனை கண்டு கண்கள் கலங்கி விட்டது சங்கீதாவிற்கு.
“சாரி தயா … ப்ளீஸ் என்ன நம்புங்க … நா உங்களுக்கு வாக்கு கொடுத்தபடி நடந்துப்பேன் … என்னையே அசிங்கப்படுத்துறது போல நடந்துக்க மாட்டேன் …” என்றவள், பின்
“தேங்க்ஸ் … எனக்காக யோசிச்சதுக்கு …” நன்றி கூறிவிட்டு அழைப்பை துண்டித்தாள்.
பார்க்கிங்கில் தானும் குணாவுடன் வெளிநாடு செல்வதா கூறிய சங்கீதாவிடம் நீ செல்லக் கூடாது என்று ஒற்றைக் காலில் நின்று மறுப்பு தெரிவித்தான் தயா. அவனுக்கு தான் தம்பியின் மனம் தெரியுமே, சங்கீதாவை தனியாக அனுப்புவது அவ்வளவு நல்லதில்லை என்று மனதில் பட, அவள் செல்வதற்கு முட்டுக்கட்டை போட்டான். பதிலுக்கு கோபத்தில் வார்த்தைகளை அவளும் விட மனம் வெறுத்து போய் தான் ஸ்டூடியோவிற்குள் நுழைந்தான். அங்கே தம்பி உட்கார்ந்திருந்த கோலம் அனைத்தையும் மறக்க செய்திருக்க , இதோ படுக்கையில் கண் மூடி படுத்திருந்தவனுக்கு தன்னை சுற்றி நடப்பதை நினைத்து சொட்டு தூக்கமில்லை.
வைஷுவை கண்டிப்பாக குணா கட்டமாட்டான் என்பது புரிய ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய் என்ற கூற்றிற்கு ஏற்ப அவளையும் குணாவுடன் அனுப்ப முடிவெடுத்தான். முடியவே முடியாது என்று குறுக்கே படுத்த சௌந்தர்யம் மற்றும் மாமாவை ஒருவழியாக சமாளிக்க வைத்து இதோ ஏர்போட்டில் குணா மற்றும் வைஷுவையும் இறக்கி விட்டு கிளம்பியிருந்தான்.
ட்ரூப் மெம்பெர் அனைவரும் வந்த பின்னும் இன்னும் வராமல் குணாவை கடைசி நிமிடம் வரை டென்ஷனில் சுத்த விட்டிருந்தாள் சங்கீதா. அவசர அவசரமாக உள்ளே வந்தவளை முறைத்து பார்த்தனர் குணாவும் வைஷுவும்.
“இதான் நீ வர நேரமா …” என்று குணா பல்லை கடிக்க,
“இவ எதுக்கு கூட வரா மாமா …” என்று சங்கீதாவை பார்வையால் பொசுக்கினாள் வைஷு. ‘ம்ம்க்கும் இவ ஒருத்தி உண்மை என்னனு தெரியாம ஒளறுது …’ என்று மனதில் சங்கீதா நினைத்துக் கொள்ள,
“ம்ப்ச் … அவ என் பிஏ வைஷு … அவ இல்லாம போக முடியாது …” என்ற குணாவின் பதிலில் எதிரே நின்றிருந்தவளை மிதப்பான பார்வை பார்த்தாள் சங்கீதா. அதில் கடுப்பான வைஷு,
“என்ன பெரிய பிஏ … ஏன் அந்த வேலையை நா பண்ண மாட்டேனா …” என்ற பதிலில்,
“ஓஹ் … மேடம் அப்போ சார்க்கு எந்த பிளேவர் புடிக்கும்னு சொல்லுங்க … ஸ்ட்றாபெரி பப்பில்கம் இல்ல …” என்று ஆரம்பித்தவளை கண்டு கடுப்பான குணா அவள் பேச்சை நிறுத்துவதற்காகவே வேண்டுமென்றே இரும்பினான். இருமிய படி
“தண்ணி … தண்ணி …” என்று கேட்டவனை நோக்கி இருவரும் தங்களிடமிருந்த தண்ணீர் பாட்டலை நீட்டினார். இருவரையும் கண்டு திகைத்து போனாலும், தலையை தட்டியபடி வைஷு நீட்டிய தண்ணீரை வாங்கி குடித்தவனை கண்டு வாயெல்லாம் பல்லாக சங்கீதாவை பார்த்து சிரித்தாள். தண்ணீர் குடித்து முடித்து நிமிர்ந்தவனை நோக்கி பாட்டிலை நீட்டியபடி,
“பிஏ பண்ண வேண்டிய வேலையை உங்க அத்த பொண்ணு பண்ணும் போது நா எதுக்கு வெட்டியா … தண்ட செலவு … அவங்களே பாத்துப்பாங்க … நா கிளம்புறேன் …” என்றவளை முறைத்து பார்த்த குணா,
‘ அட கொரங்கே நேரங்களாம் பாத்து என்ன பழி வாங்குறல … இருக்கட்டும் இருக்கட்டும் உன்ன அப்புறமா கவனிச்சுக்கிறேன் …” மனதில் அவளை வசைபாடியவன் முறைத்தபடியே அவளிடமிருந்தும் தண்ணியை வாங்கி குடித்தான்.
ஒற்றை புருவத்தை ஏற்றி காட்டி எப்பூடி என்று சிரித்தவளை கண்டு கோபத்தில் தரையில் ஓங்கி மிதித்துவிட்டு சற்று தள்ளியிருந்த இருக்கையில் போய் உட்கார்ந்துக் கொண்டாள். குணாவும் சங்கீதாவை முறைத்துவிட்டு மாமன் மகள் அருகில் சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டான். உட்கார்ந்த ஐந்து நிமிடங்களிலே ரெஸ்ட் ரூமை தோடி சென்றவனை கண்டு சத்தம் எழுப்பாமல் சிரித்தாள் சங்கீதா.
போர்டிங்கான அழைப்பு வந்ததும் அனைவரும் ஏறி முடித்த பின் கடைசியாக ஏறினாள் சங்கீதா. மூணு பேர் உட்காரும் சீட்டில் இவளுக்கு வைஷுவிற்கு அடுத்த இருக்கை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது, ஆனால் உள்ளே வைஷுவின் இடத்தில் குணாவும், இவள் இடத்தில் வைஷுவும் உட்கார்ந்திருந்தனர்.
“குணா … நீங்க கார்னர் சீட், வைஷு சென்டரா உட்காருன்னும் … மாறி உட்கார்ந்திருக்கீங்க பாருங்க … எழுந்திருங்க …” என்றவளை குணா முறைத்து பார்க்க,
“மாமா … அவ பக்கத்துல என்னால உட்கார முடியாது …அவள அங்கையே உட்கார சொல்லுங்க …” என்ற வைஷுவை பல்லை கடித்தபடி முறைத்து பார்த்த சங்கீதாவை நக்கலாக பார்த்து சிரித்த குணா, கண்களால் தனக்கு அருகில் இருந்த இடத்தில் உட்காருமாறு சைகை செய்தான்.
‘பெரிய காந்த கண்ணழகன் நினைப்பு கண்ணாலே பேசுறாராம் … நீயே டுவெண்ட்டி போர் ஹவர்ஸ் காஜி மூட்லையே சுத்திட்டு இருப்ப உன் பக்கத்துல நானா … நோ …’ என்று மனதில் அவனுக்கு பழிப்பு காட்டியவள், சுற்றியும் தன் பார்வையை சுழல விட்டாள். இரு இருக்கைகள் தள்ளி வீணா மட்டும் தனியாக உட்கார்ந்திருப்பதை கண்டு முகம் மலர புன்னகைத்தவள்,
“குணா … வீணா தனியா உட்கார்ந்திருக்க நா அவ பக்கத்துல உட்கார்ந்துக்குறேன் …” என்றவள் அவன் முறைப்பை சட்டை செய்யாமல் வீணாவை நோக்கி நகர,
“ரொம்ப சநதோஷம் … அங்கேயே போய் உட்காந்துக்கோ, இங்க திரும்ப வந்துடாத …” என்று சிலுப்பிய வைஷுவை திரும்பி பார்த்து சிரித்தவள்,
“வரமாட்டேன் வர மாட்டேன் … நீயே வச்சுக்கோ உன் காஜி புடிச்ச மாமாவ …” என்றவள் காஜி என்ற சொல்லை மட்டும் வாய்க்குள் முணுமுணுக்க அது விழ வேண்டியவன் காதில் சரியாக விழுந்தது. என்ன என்ன என்ற வைஷுவிற்கு,
“பாத்து உன் மாமாவ பத்திரமா புடிச்சு வச்சுக்கோ … மேல பறக்கும் போது காக்கா வந்து தூக்கிட்டு போய்ட போகுது ..” நக்கலாக கூறிவிட்டு செல்ல ,
“அதான் நீ கிளம்பிட்டியே வேற எந்த காக்கா வந்து தூக்கிட போகுது …” என்று பதில் கொடுத்த வைஷுவுடன் சேர்ந்து குணாவும் தன்னை காஜி என்று கூறிய கடுப்பில் சத்தம் போட்டு சிரித்தான்.
வீணாவின் அருகில் சென்றவள்,
“ஹேய் மச்சி … தள்ளி உட்காரு டி …” என்ற சங்கீதாவின் குரலில் நிமிர்ந்து பார்த்த வீணா,
“ஏய் கேபி இங்க என்ன பண்ற …” சிரிப்புடன் விசாரித்தவளை முறைத்து பார்த்தவள்,
“அப்படி கூப்பிடாதேன்னு எத்தனை தடவ சொல்லிருக்கேன் … தள்ளி உட்காரு இங்க தான் உட்கார போறேன் …” என்ற தோழியை புன்னகையுடன் பார்த்தவள்,
“சாரி பேபி இந்த ட்ரிப் முழுக்க நா உனக்கு அன்அவைலபிள் …” என்று புதிர்போட்ட தோழியை புரியாமல் பார்த்தவளை நோக்கி கண்ணை சிமிட்டிய வீணா,
“என் பாய்ப்ரெண்ட் வரான் … ப்ரோக்ராம் இல்லாத நேரத்துல அவன் கூட தான் டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணி செம்ம பன் பண்ண போறேன் …” என்றவளை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தவள்,
“என்ன பாய்ப்ரெண்டா … அது யாரடி திடீர் பாய்ப்ரெண்ட் எனக்கு தெரியாம …” திகைப்புடன் கேட்டவளுக்கு,
அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது நீ மட்டும் உன் லவர் யாரு உன் பீலிங்ஸ் யாருன்னு சொன்னியா … போ போ போய் ஒன் இடத்துல உட்காரு … மை ஆளு வர நேரமாச்சு …” என்று விரட்டியவளை முறைத்தபடி திரும்பி நடந்தவளின் காதுகளில்,
“ஹேய் … செழி … திஸ் வே … இங்க இங்க …” என்று ஆர்பாட்டத்துடன் வரவேற்ற வீணாவின் குரல் கேட்க, நடப்பதை நிறுத்தி பயத்துடன் திரும்பி பார்த்தவள் அங்கே வீணாவை அணைத்து விடுவித்த செழியனை கண்டு அதிர்ந்து போய் நின்றுவிட்டாள்.
நாட்கள் கடகட என்று ஓடிவிட, குணா வேர்ல்ட் டூர் செல்லும் நாளும் நெருங்கிவிட்டன. அன்னை சென்னை வந்ததிலிருந்து பெரும்பாலும் இரவு வேளையில் குணாவை தன்னுடன் தங்க வைத்துக் கொண்டான் தயா. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் வேர்ல்ட் டூர் என்ற நிலையில், தன்னால் வெளிநாடு வர முடியாது என்று பிடிவாதம் பிடித்தாள் சங்கீதா.
“என்ன விளையாடுறியா … கடைசி நேரத்துல வர முடியாதுனு கழுத்தறுக்குறா … என்ன பாத்தா எப்படி தெரியுது …” தொண்டையடைக்க கத்தியவனை கண்டு ஸ்டூடியோவில் இருந்த அனைவரும் திரும்பி பார்த்தனர். அதுக்கும்
“இங்க என்ன அவுத்து போட்டுட்டு ஆடுறாங்களா … வாய பொளந்துக்கிட்டு பாத்துகிட்டு இருக்கீங்க … ஒழுங்கா ப்ராக்டிஸ் பண்ணுங்க …” என்று சுள்ளென்று எரிந்து விழுந்தான். அவன் கோபத்தை கண்டு உள்ளுக்குள் பயந்தாலும்,
“எதுக்கு இவ்வளவு ஹார்ஷா கத்திக்கிட்டு இருக்கீங்க … இப்போ நா வரலைனா என்ன உங்க ப்ரோக்ராம் நின்னா போக போகுது … அங்க வந்து சும்மா ஒப்புக்கு சப்பானியா தான் நா நிக்கணும் … அந்த அந்த நாட்டுல ப்ரோக்ராம் ஏற்பாடு பண்ணவங்களே உங்களுக்கு மேனேஜர் அரேஜ் பண்ணுறாங்க … எதுக்கு தேவையில்லாத விஷயத்துக்கு சும்மா ஓவர் சீன் போடுறீங்க …” என்றதும் தான் தாமதம், கண்கள் இரண்டும் கோவை பழம் போல சிவந்து போக, அதீத கோபத்தை பல்லை கடித்து கட்டுப்படுத்துவது அவன் தாடையின் அசைவு காட்டிக் கொடுத்தது.
“குணா … அது …” அவன் கோபத்தில் பயந்து போய் வாயை திறந்தவளை பேச விடாமல் கையை நீட்டி தடுத்தவன்,
“நீ வர … வந்துதான் ஆகணும் … எனக்கு தேவையான பொழுது கூட நிக்க முடியாதா நீ, எதுக்கு இந்த வேலைக்கு வந்த … டைம் பாஸ் பண்ணவா …” என்றவன் அவள் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் குழுவினருடன் கலந்துக் கொண்டான்.
சோகமாய் ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்த சங்கீதாவை நோக்கி வந்த வீணா,
“என்னடி பீலிங்ஸ் வா வானு அழைக்குது … லவ் எப்படி அல்லோவ் பண்ணும்னு யோசிக்கிறியா …” என்று திடீரென்று கேட்கவும், ஆஅ என்று அதிர்ந்து போன சங்கீதா,
“என்னடி சொல்ற …”.
“என்ன என்னடி சொல்ற … நீதான் அந்த காமப்பிசாசுன்னு நீ குணாவ பாக்குற பார்வையிலையே கண்ணு உள்ளவன் யாரும் சொல்லிடுவாங்க … யாருடி அந்த அப்பாவி லவர் …” என்றதும் சற்று அதிர்ந்து போனவள் உடனே சமாளித்து,
“ஏய் அவன் நல்லா டான்ஸ் ஆடுவான் அத ரசிச்சு பாத்தா உன் இஷ்டத்துக்கு கத கட்டுவியா டி … அந்த காஜி பாய நீ சைட் அடிக்கிறதே எனக்கு புடிக்காது … இந்த லட்சணத்துல என்ன வேற கூட்டு சேரு …” என்றவளை நம்பாத பார்வை பார்த்த வீணா, நம்பிட்டேன் என்றபடி மீண்டும் ப்ராக்டிஸ் செய்வதற்காக சென்றாள்.
வீணா அங்கிருந்து நகர்ந்ததும் அப்பாடா என்று மூச்சு விட்ட சங்கீதாவிற்கு வீட்டில் வெளிநாடு செல்ல பெர்மிசன் எப்படி வாங்குவது என்ற கவலை உண்டானது. அன்று முழுதும் முகத்தை தூக்கி வைத்துக் கொண்டு சுற்றிக் கொண்டிருந்த குணாவை கண்டு சில சமையம் அவளுக்கு சிரிப்பு கூட வந்தது. அவன் கோபத்திலும் நியாயம் இருப்பதை உணர்ந்தவளுக்கு என்ன செய்வது என்ற யோசனை. அதே யோசனையுடன் வீட்டிற்கு வந்து குளித்து உடை மாற்றி உட்கார்ந்தவளின் முன் சாப்பாட்டை வைத்தார் சந்திரசேகர்.
சிந்தனை முழுவதும் குணாவை சுற்றியே இருக்க பத்து நிமிடங்களாக தட்டில் இருந்த இட்லியை சாப்பிடாமல் சட்னியில் ஊற வைத்துக் கொண்டு பிசைந்துக் கொண்டிருந்தாள். திடீரென்று ஞாபகம் வந்தவளாக தட்டை பார்த்தவள், ச்சைக் என்று தலையை ஆட்டிவிட்டு சாப்பிட போனவளின் பார்வை தன்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்த தந்தையை ஏறிட்டு பார்த்தது.
அவள் பார்த்த அடுத்த நொடி, தன் பார்வையை சற்றென்று திருப்பிக் கொண்டவரின் செயல் வித்தியாசமாக இருக்க குழம்பிப் போனாள். இவ்வளவு நேரம் தன்னை பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர் ‘சாப்பிடுடா’ என்ற வார்த்தையை ஏன் சொல்லவில்லை என்ற கேள்வி அவளுள்.
ஏன் என்று யோசிக்கையில் தான் வேலையில் சேர்ந்த கொஞ்ச நாளில் இருந்து தந்தையிடம் தெரிந்த விலகலை கண்டுக் கொண்டாள்.
“அம்மூ தூங்கிடுச்சா ப்பா …” என்று அன்னையை பற்றி சற்று சங்கடத்துடன் கேட்டவளுக்கு முகம் பார்த்து பதில் சொல்லாமல், ம்ம்ம் என்று தலையாட்டியவரை கண்டவளுக்கு அவர் தன்னை ஒதுக்குவது புரிந்தது.
“ப்ப்பா …” என்றவளுக்கு மேலே பேச முடியாமல் எதுவோ தடுக்க, மெல்ல நிமிர்ந்து மகளின் முகத்தை பார்த்தவர்,
“ஓஹ் … இந்த கையாலாகாதவன் அப்பான்ற நினைப்பு கூட இருக்காம …” என்கவும் விக்கித்து போனாள். கண்களில் நீர் கட்டிக் கொள்ள,
“ப்ப்பா …” என்று செறுமிய மகளிடம் பொங்கிவிட்டார் சந்திரசேகர்.
“இவனுக்கு என்ன தெரிய போகுது கூமுட்டைனு நினைச்சு தானே இத்தன நாள் டான்ஸர் குணா கிட்ட வேலைக்கு போறத பத்தி ஒரு வார்த்தை எங்ககிட்ட சொல்லல …” என்று குற்றம்சாட்டிய தந்தையை கண்டு குற்றவுணர்வில் துடித்துவிட்டாள்.
“ப்ப்பா …” என்றவளுக்கு மேலே பேச முடியவில்லை. அவர் சொல்வதை போல தானே எண்ணிக் கொண்டு அவரிடம் சொல்லாமல் விட்டாள்.
“உங்க ரெண்டு பேர் கிட்டையும் ஒரு அப்பா போலவா பழகியிருக்கேன் … ஏண்டா என்கிட்ட சொல்லல … உங்கம்மா உங்களை ஒரு வார்த்தை கேட்டதில்ல ஏன் தெரியுமா … நா உங்கள நல்லா பாத்துப்பேன் நம்பிக்கைல உங்க விசயத்துல தலையிடுறது இல்ல … இப்போ அது எவ்வளவு பெரிய தப்புனு புரியுது … ஒரு அம்மா பிள்ளையை பாத்துக்கிறது போல அப்பால முடியுமா …” என்று கண் கலங்கியவரை தாவி அணைத்துக் கொண்டாள்.
“சாரிப்பா … நீ நினைக்கிறது போல இல்லப்பா … எனக்கு உங்ககிட்ட சொல்ல சங்கடமா இருந்தது … நல்ல விஷயமா இருந்தா நெஞ்ச நிமித்திக்கிட்ட சொல்லிருப்பேன் … என்ன தப்பா நினைக்காதீங்க ப்ப்பா …” என்று கதறிய மகளின் முதுகை தடவி கொடுத்து சாந்தபடுத்தியவர்,
“அழாதடா … அம்மா முழிச்சுக்க போறா …” என்றவர் மேலும் அவள் வேலையை பற்றி கேட்டு தெரிந்துக் கொண்டவர் அவரே அவளுக்கு இட்லியை ஊட்டினார்.
வேலை விட்டு வந்ததிலிருந்து ஏதோ யோசனையா இருந்ததை பற்றி கேட்கவும், சற்று தயங்கினாலும் டான்ஸ் டூர் பற்றி அவரிடம் கூறிவிட்டாள். சற்று யோசித்தவர்,
“அம்மா விடுவான்னு தெரிலடா … எனக்கும் இது சரியா படல …” என்ற தந்தையின் தோள் வளைவில் தலை சாய்ந்து உட்கார்ந்தவள்,
“ப்ப்பா … ப்ளீஸ் ப்பா … எப்படியாவது எனக்கு பெர்மிஷன் வாங்கி கொடுங்கப்பா … நா வேலைக்கு சேர்ந்ததிலிருந்து குணா கிட்ட பயங்கர சேஞ்சஸ் ப்ப்பா … இந்த ஒருவாட்டி மட்டும் … அப்படியே விட்டுட்டு வர மனசில்லப்பா … எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு இந்த டூர மட்டும் அவன் தாண்டிட்டா, இனி அந்த பக்கமே போக மாட்டான் … ப்ளீஸ்ப்பா … என் மேல நம்பிக்கை வச்சு அனுப்புங்க ப்பா …” என்று கெஞ்சிய மகளை கண்டு ஐயோ என்று இருந்தது.
யாராவது அடுத்தவன் திருந்த வேண்டும் என்று தன் வாழ்க்கையை பணயம் வைப்பார்களா … இதை சொன்னால் இவள் புரிந்துக் கொள்வாளா என்று நினைத்தவருக்கு நடப்பதை கண்டு தலை வலியே வந்தது. மகளின் மனதை மாற்ற முயன்றவருக்கு தோல்வியே மிஞ்ச கடைசியில் அவள் ஆசைக்கு வழிவிட்டு அமைதியாக நின்றுக் கொண்டார்.
அடுத்த தடங்கல் செழியன் ரூபத்தில் வர, ஒரே போடாக தந்தை சம்மதித்து விட்டார் என்ற பிடியில் நின்று வெளிநாடு செல்வதற்கு சம்மதம் வாங்கினாள்.
மறுநாள் மிகவும் உற்சாகத்துடன் வேலைக்கு கிளம்பி சென்றவளின் பார்வை அடிக்கடி தன்னை மீறி குணாவை தொட்டு தொட்டு வந்தது. அன்றைய தினம் அனைவரும் கிளம்பி சென்ற பின் வீட்டிற்கு கிளம்பாமல் பாட்டை ஒலிக்க விட்டான் குணா.
கேள்வியுடன் பார்த்தவளை கண்டுக் கொள்ளாமல் போட்டிருந்த டீஷர்டை கழட்டிவிட்டு ஆர்ம் கட் டீ ஷர்டை போட்டுக் கொண்டவன் தலை மற்றும் இருகைகளையும் இடமும் வலமுமாக ஆட்டி தன்னை இலகுவாக்கிக் கொண்டவன், ரிமோட்டால் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பாட்டை மாற்றினான். திடீரென்று ஹ்ம்ம் ஹ்ம்ம் என்ற சரணத்துடன் ஆரம்பித்த பாடலில் மேனி சிலிர்த்து போய் அதே இடத்தில் நின்றுவிட்டாள். சாதன சர்கம் குரலில்,
“ அம்மாடி அம்மாடி
நெருங்கி ஒரு தரம் பாக்கவா
அய்யோடி அய்யோடி
மயங்கி மடியினில் பூக்கவா
யம்மாடி யம்மாடி
நீ தொடங்க தொலைந்திட வா
இழந்ததை மீட்க வா ஓ…
இரவலும் கேட்க வா ஓ… ஹேய் ஹேய்ஹேய் ஹேய் …” பாடல் ஒலிக்கவும் தன் கை பற்றி அவன் இழுத்த இழுப்புக்கு அவனுடன் இழைந்துக் கொண்டிருந்தாள் சங்கீதா.
இசைக்கு மயங்காதவர் யாராவது உண்டா. அதுவும் மயக்கும் குரலில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பாடலில் தன்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்துக் கொண்டிருந்தவள், குணா தன் கை பற்றியதும் முழுதாக தன்னிலை இழந்தாள். அவன் அசைவுகளுக்கு ஏற்ப தன்னுடலை அசைத்தவள் இருவர் மூச்சுக் காற்றும் முகத்தில் மோதிக் கொள்ளும் நெருக்கத்தில் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள்.
இடுப்பை வளைத்து கையை தூக்கி நெஞ்சு உரச என்று இருவரும் உணர்ச்சி பிழம்பாய் ஆடிக் கொண்டிருந்தனர். பாடல் முடியும் தருவாயில் உணர்ச்சிவசப்பட்ட குணா அவள் இதழ்களை ஆவேசமாக தீண்ட போக, அன்று போல் இன்றும் கடைசி நேரத்தில் சுதாரித்து இருவருக்கும் தடையாக தன் வலக்கரத்தை கொண்டு வந்தாள் சங்கீதா.
அவள் இதழை தீண்டவில்லை என்றாலும் தன்னிதழை விலக்கிக் கொள்ளாமல் தொடர்ந்து அவள் கைகளில் இதழை அழுந்த பதித்திருந்தான். அந்த பக்கம் அவளும் தன் கைக்கு முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். இருவர் பார்வையும் வேட்கையுடன் ஒன்றை ஒன்று கவ்விக் கொண்டு நின்றன.
குணாவின் பார்வையில் ஏன் என்ற கேள்வி ஏமாற்றத்துடன் தொக்கி நிற்க, அவள் பார்வையோ எதையும் காட்டாமல் அவனை தைரியமாக தாங்கி நின்றது.
அதில் கடுப்பானவன் ச்சைக் என்றவாறே அவளை உதறிவிட்டு தள்ளி போய் நின்றுக் கொண்டான். அவன் நின்ற தோற்றம் அவள் மனதை பிசைய, ஓடி சென்று கட்டிக் கொள் என்று மூளையிட்ட கட்டளையை கண்ணை மூடி உதறி தள்ளியவள்,
“நா கிளம்புறேன் குணா …” என்றவள், “நா பாரீன் டூர் வர எங்க வீட்டுல பர்மிசன் வாங்கிட்டேன் …” என்றுவிட்டு அவன் பதிலுக்கு கூட காத்திராமல் கிளம்பி சென்றாள்.
ஸ்கூட்டியை கிளப்பியவளுக்கு குணாவை அப்படியே விட்டு செல்ல மனம் பிரண்ட, தயாவை போனில் அழைத்து,
“தயா … குணாவ உங்க உங்க கூட அழைச்சுட்டு போங்க … அவர் ஆள் அப்செட்டா இருக்கார் … நீங்க வர வரைக்கும் நா வெய்ட் பண்றேன் …” என்றவள் அவன் வந்ததும் தான் அங்கிருந்து கிளம்பி சென்றாள்.
குணாவிற்கு கட்டவிழுந்த தன் உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தலையை பிடித்தபடி அங்கேயே உட்கார்ந்துவிட்டான். தயா வந்து அழைக்கும் வரை அதே இடத்தை விட்டு சிறிது அசையவில்லை. அப்படியொரு கோபத்தில் இருந்தான் சங்கீதாவின் மேல்.
சிறிதாக தீண்டினால் கூட வெடித்து விடும் அபாயத்தில் இருந்தவனின் தோளை தொட்டான் தயா. இருந்த கோபத்திற்கு ஒரே தட்டு, அவன் தள்ளிய வேகத்தில் பேலன்ஸ் தவறி கீழே விழ பார்த்தவன் நிதானித்து,
“என்னடா ஆச்சு உனக்கு … எதுக்கு இவ்வளவு கோபம் …” என்ற அண்ணனை திரும்பி தீப்பார்வை பார்த்தவன்,
“உன்ன யாரு இங்க வர சொன்னது … என்ன கொஞ்சம் தனியா விடு, போ இங்கிருந்து …” என்று கத்தியவனை கண்டு தலையை அதிருப்தியில் ஆட்டியபடி அருகில் உட்கார்ந்துக் கொண்டான். தன் பேச்சை கேட்காமல் அங்கேயே உட்கார்ந்தவனை கண்டு,
“ஒரு தடவ சொன்னா புரியாதா … போ … நா ஒன்னும் சின்ன குழந்தை இல்ல, உன் கண்ட்ரோல்ல இருக்க … எனக்கும் புத்தி இருக்கு என் வழில போக விடு …” என்று தொண்டையடைக்க கத்தியவனுக்கு பதில் கூறாமல் அமைதியாக கண்ணை மூடிக் சுவற்றில் தலை சாய்த்து கொண்டான்.
“நா தான் அவங்க புள்ளையே இல்லைனு சொல்லி உறவ துண்டிச்சு விட்டாங்கல்ல … அப்புறம் என்ன டாஸ்க்கு இப்போ இங்க வந்தாங்களாம் … என் விருப்பப்படி வாழ்க்கையை அமைச்சுக்கணும் நினைச்சது தப்பா … சொல்லுடா … அவங்க சொல்றபடி தான் வாழணும்னா எதுக்கு என்ன பெத்துக்கிட்டாங்களாம் … ச்சைக் எல்லாரையும் பாக்க பாக்கா கடுப்பா வருது ….” சற்று அடக்கி கத்தியவனுக்கு அமைதியே பதிலாக கொடுத்தான் தயா.
“ உண்மையா சொல்லனும்னா நா உங்க எல்லாரையும் விட்டு மனசளவுல ரொம்ப தூரம் வந்துட்டேன் தயா … அம்மா அண்ணா எந்த மாதிரி நெருக்கமும் என் மனசுல இல்லடா … புரிஞ்சுக்கோ …” சோர்ந்து போன குரலில் பேசியவனை திரும்பி கூட பார்க்கவில்லை அவன் அண்ணன்.
கத்தி கத்தி தன் கோபத்தை வெளிப்படுத்தியதால் சற்று தெளிந்திருந்தான் குணா. அவனும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக உட்கார்ந்திருந்தான். சற்று பொறுத்து,
“வைஷுக்கு உன்ன கட்டிக்க விருப்பம் … உன்ன தவிர வேற யாரையும் கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன் பிடிவாதம் பிடிக்கிறா … அதான் மாமா அவள இங்க அனுப்பி வச்சிருக்கார் …” திடீரென்று பேசியவனை நெற்றி சுருக்கி கேட்டவன் புரியாமல்,
“எதுக்கு …” என்கவும், பெருமூச்சை விட்டு நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தவன்,
“நீங்க ரெண்டு பேரும் பழக தான் … இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல கல்யாணம் வைக்கணுமாம் … இல்ல இப்போதைக்கு அவளுக்கு கல்யாணம் நடக்காதாம் …” என்றவன் தம்பியின் விழிகளை அழுத்தமாக பார்த்தபடி,
“அவள கல்யாணம் பண்ணிக்கிறியா …” என்று கேட்கவும், அதிர்ந்து போய் பார்த்தவனின் தலை முடியாது என்று மறுத்து அசைத்தது.
“அப்போ வைஷுவை உன் கூட வேர்ல்ட் டூருக்கு அழைச்சுட்டு போ … உன்ன கல்யாணம் பண்றத விட பாழும் கிணத்துல விழலாம்னு அவ நினைக்கிற அளவுக்கு நடந்துக்கோ …” என்ற தமையனை ஒருநொடி முகம் சுருங்க பார்த்தவன் பின்,
“என்னடா நா பேசுனது கேட்டு பயங்கர காண்டுல இருக்க போல …” என்றவனை அவன் பார்த்த பார்வையில் தலைசாய்த்து சிரித்தவன்,
“அப்பா … ஒடம்பெல்லாம் எரியுது … செம்ம ஹாட் மச்சி உன் ஐஸ் …” கண்ணை சிமிட்டி கூறியவன் தன் வலக்கையை அவன் தோளை சுற்றி போட்டு தன்னோடு நெருக்கி கொண்டே,
“வாடா வாடா … நீதான் நா பண்றது எல்லாத்தையும் பொறுத்துகிட்டு போற நல்லவன் ஆச்சே … இப்போ மட்டும் என்ன திடீர்னு கோபம்லாம் படுற …” என்றவனின் கூற்றில் மெலிதாக புன்னகைத்தவன்,
“உனக்கு எங்க மேல பாசமில்லாம இருக்கலாம் அதுக்காக நானும் அப்படியே இருக்கனும் அவசியமில்லையே … தயாக்கு தம்பினா எப்பவும் ஸ்பெசல் தான் … கடவுளே வந்து அவன வெறுத்து போனு சொன்னா கூட இவன் கேட்க மாட்டான் … நீ மூச்சடைக்க பேசினதெல்லாம் வேஸ்ட் வா போலாம் …” என்ற அண்ணனை கண்டு கண்கள் கலங்கிப் போனது குணாவுக்கு, இருந்தும் அதை அவனிடம் காட்டிக் கொள்ளாதவன்,
“இப்படி மொக்க போட்டே என்ன கவுத்துடுற டா அண்ணா …” என்றவன் அவன் கன்னத்தில் முத்தம் வைக்க,
“ச்சீ … தள்ளி போடா … நா ஒன்னும் நீ லைக் பண்ற கேர்ள்ஸ் இல்ல …” என்று தன்னிடமிருந்து தள்ளிவிட்டவனை கண்டு சத்தம் போட்டு சிரித்தான் குணா.
ஒருவழியாக வீட்டிற்கு வந்து சாப்பிட்டு படுக்கையில் விழுந்த பின் மொபைலை எடுத்து பார்த்தான் தயா. சங்கீதாவிடமிருந்து சில அழைப்புகளும் சாரி என்று தாங்கிய மெசேஜூம் வந்திருந்தன. மெசேஜை படித்த அடுத்த நொடி அவனை அழைத்திருந்தாள். ஒரு நொடி தயங்கியவன் அழைப்பை ஏற்றதும்,
“சாரி சாரி … அப்படி பேசியிருக்க கூடாது … எனக்கு ஒன்னும் தெரியாததை போல நீங்க பேசினத பாத்து கோபம் வந்துடுச்சு … அதுவும் குணா கிட்ட உண்மைய சொல்லிடுவேன் சொன்னதும் பயங்கரமா தலைக்கு ஏறிடுச்சு … சாரி …” என்று உள்ளே போன குரலில் பேசியவளுக்கு உடனே பதில் கூறாமல் சிறிது நேரம் அமைதி காத்தவன், பின்
“விடு மா … நா பெருசா எடுத்துக்கல … வைஷுவும் வருவா, அவளுக்கு நீ துணை உனக்கு அவ துணை … என்னால இத மட்டும் தான் பண்ண முடிந்தது …” வெறுமையான குரலில் பேசியவனை கண்டு கண்கள் கலங்கி விட்டது சங்கீதாவிற்கு.
“சாரி தயா … ப்ளீஸ் என்ன நம்புங்க … நா உங்களுக்கு வாக்கு கொடுத்தபடி நடந்துப்பேன் … என்னையே அசிங்கப்படுத்துறது போல நடந்துக்க மாட்டேன் …” என்றவள், பின்
“தேங்க்ஸ் … எனக்காக யோசிச்சதுக்கு …” நன்றி கூறிவிட்டு அழைப்பை துண்டித்தாள்.
பார்க்கிங்கில் தானும் குணாவுடன் வெளிநாடு செல்வதா கூறிய சங்கீதாவிடம் நீ செல்லக் கூடாது என்று ஒற்றைக் காலில் நின்று மறுப்பு தெரிவித்தான் தயா. அவனுக்கு தான் தம்பியின் மனம் தெரியுமே, சங்கீதாவை தனியாக அனுப்புவது அவ்வளவு நல்லதில்லை என்று மனதில் பட, அவள் செல்வதற்கு முட்டுக்கட்டை போட்டான். பதிலுக்கு கோபத்தில் வார்த்தைகளை அவளும் விட மனம் வெறுத்து போய் தான் ஸ்டூடியோவிற்குள் நுழைந்தான். அங்கே தம்பி உட்கார்ந்திருந்த கோலம் அனைத்தையும் மறக்க செய்திருக்க , இதோ படுக்கையில் கண் மூடி படுத்திருந்தவனுக்கு தன்னை சுற்றி நடப்பதை நினைத்து சொட்டு தூக்கமில்லை.
வைஷுவை கண்டிப்பாக குணா கட்டமாட்டான் என்பது புரிய ஒரே கல்லில் இரண்டு மாங்காய் என்ற கூற்றிற்கு ஏற்ப அவளையும் குணாவுடன் அனுப்ப முடிவெடுத்தான். முடியவே முடியாது என்று குறுக்கே படுத்த சௌந்தர்யம் மற்றும் மாமாவை ஒருவழியாக சமாளிக்க வைத்து இதோ ஏர்போட்டில் குணா மற்றும் வைஷுவையும் இறக்கி விட்டு கிளம்பியிருந்தான்.
ட்ரூப் மெம்பெர் அனைவரும் வந்த பின்னும் இன்னும் வராமல் குணாவை கடைசி நிமிடம் வரை டென்ஷனில் சுத்த விட்டிருந்தாள் சங்கீதா. அவசர அவசரமாக உள்ளே வந்தவளை முறைத்து பார்த்தனர் குணாவும் வைஷுவும்.
“இதான் நீ வர நேரமா …” என்று குணா பல்லை கடிக்க,
“இவ எதுக்கு கூட வரா மாமா …” என்று சங்கீதாவை பார்வையால் பொசுக்கினாள் வைஷு. ‘ம்ம்க்கும் இவ ஒருத்தி உண்மை என்னனு தெரியாம ஒளறுது …’ என்று மனதில் சங்கீதா நினைத்துக் கொள்ள,
“ம்ப்ச் … அவ என் பிஏ வைஷு … அவ இல்லாம போக முடியாது …” என்ற குணாவின் பதிலில் எதிரே நின்றிருந்தவளை மிதப்பான பார்வை பார்த்தாள் சங்கீதா. அதில் கடுப்பான வைஷு,
“என்ன பெரிய பிஏ … ஏன் அந்த வேலையை நா பண்ண மாட்டேனா …” என்ற பதிலில்,
“ஓஹ் … மேடம் அப்போ சார்க்கு எந்த பிளேவர் புடிக்கும்னு சொல்லுங்க … ஸ்ட்றாபெரி பப்பில்கம் இல்ல …” என்று ஆரம்பித்தவளை கண்டு கடுப்பான குணா அவள் பேச்சை நிறுத்துவதற்காகவே வேண்டுமென்றே இரும்பினான். இருமிய படி
“தண்ணி … தண்ணி …” என்று கேட்டவனை நோக்கி இருவரும் தங்களிடமிருந்த தண்ணீர் பாட்டலை நீட்டினார். இருவரையும் கண்டு திகைத்து போனாலும், தலையை தட்டியபடி வைஷு நீட்டிய தண்ணீரை வாங்கி குடித்தவனை கண்டு வாயெல்லாம் பல்லாக சங்கீதாவை பார்த்து சிரித்தாள். தண்ணீர் குடித்து முடித்து நிமிர்ந்தவனை நோக்கி பாட்டிலை நீட்டியபடி,
“பிஏ பண்ண வேண்டிய வேலையை உங்க அத்த பொண்ணு பண்ணும் போது நா எதுக்கு வெட்டியா … தண்ட செலவு … அவங்களே பாத்துப்பாங்க … நா கிளம்புறேன் …” என்றவளை முறைத்து பார்த்த குணா,
‘ அட கொரங்கே நேரங்களாம் பாத்து என்ன பழி வாங்குறல … இருக்கட்டும் இருக்கட்டும் உன்ன அப்புறமா கவனிச்சுக்கிறேன் …” மனதில் அவளை வசைபாடியவன் முறைத்தபடியே அவளிடமிருந்தும் தண்ணியை வாங்கி குடித்தான்.
ஒற்றை புருவத்தை ஏற்றி காட்டி எப்பூடி என்று சிரித்தவளை கண்டு கோபத்தில் தரையில் ஓங்கி மிதித்துவிட்டு சற்று தள்ளியிருந்த இருக்கையில் போய் உட்கார்ந்துக் கொண்டாள். குணாவும் சங்கீதாவை முறைத்துவிட்டு மாமன் மகள் அருகில் சென்று உட்கார்ந்துக் கொண்டான். உட்கார்ந்த ஐந்து நிமிடங்களிலே ரெஸ்ட் ரூமை தோடி சென்றவனை கண்டு சத்தம் எழுப்பாமல் சிரித்தாள் சங்கீதா.
போர்டிங்கான அழைப்பு வந்ததும் அனைவரும் ஏறி முடித்த பின் கடைசியாக ஏறினாள் சங்கீதா. மூணு பேர் உட்காரும் சீட்டில் இவளுக்கு வைஷுவிற்கு அடுத்த இருக்கை ஒதுக்கப்பட்டிருந்தது, ஆனால் உள்ளே வைஷுவின் இடத்தில் குணாவும், இவள் இடத்தில் வைஷுவும் உட்கார்ந்திருந்தனர்.
“குணா … நீங்க கார்னர் சீட், வைஷு சென்டரா உட்காருன்னும் … மாறி உட்கார்ந்திருக்கீங்க பாருங்க … எழுந்திருங்க …” என்றவளை குணா முறைத்து பார்க்க,
“மாமா … அவ பக்கத்துல என்னால உட்கார முடியாது …அவள அங்கையே உட்கார சொல்லுங்க …” என்ற வைஷுவை பல்லை கடித்தபடி முறைத்து பார்த்த சங்கீதாவை நக்கலாக பார்த்து சிரித்த குணா, கண்களால் தனக்கு அருகில் இருந்த இடத்தில் உட்காருமாறு சைகை செய்தான்.
‘பெரிய காந்த கண்ணழகன் நினைப்பு கண்ணாலே பேசுறாராம் … நீயே டுவெண்ட்டி போர் ஹவர்ஸ் காஜி மூட்லையே சுத்திட்டு இருப்ப உன் பக்கத்துல நானா … நோ …’ என்று மனதில் அவனுக்கு பழிப்பு காட்டியவள், சுற்றியும் தன் பார்வையை சுழல விட்டாள். இரு இருக்கைகள் தள்ளி வீணா மட்டும் தனியாக உட்கார்ந்திருப்பதை கண்டு முகம் மலர புன்னகைத்தவள்,
“குணா … வீணா தனியா உட்கார்ந்திருக்க நா அவ பக்கத்துல உட்கார்ந்துக்குறேன் …” என்றவள் அவன் முறைப்பை சட்டை செய்யாமல் வீணாவை நோக்கி நகர,
“ரொம்ப சநதோஷம் … அங்கேயே போய் உட்காந்துக்கோ, இங்க திரும்ப வந்துடாத …” என்று சிலுப்பிய வைஷுவை திரும்பி பார்த்து சிரித்தவள்,
“வரமாட்டேன் வர மாட்டேன் … நீயே வச்சுக்கோ உன் காஜி புடிச்ச மாமாவ …” என்றவள் காஜி என்ற சொல்லை மட்டும் வாய்க்குள் முணுமுணுக்க அது விழ வேண்டியவன் காதில் சரியாக விழுந்தது. என்ன என்ன என்ற வைஷுவிற்கு,
“பாத்து உன் மாமாவ பத்திரமா புடிச்சு வச்சுக்கோ … மேல பறக்கும் போது காக்கா வந்து தூக்கிட்டு போய்ட போகுது ..” நக்கலாக கூறிவிட்டு செல்ல ,
“அதான் நீ கிளம்பிட்டியே வேற எந்த காக்கா வந்து தூக்கிட போகுது …” என்று பதில் கொடுத்த வைஷுவுடன் சேர்ந்து குணாவும் தன்னை காஜி என்று கூறிய கடுப்பில் சத்தம் போட்டு சிரித்தான்.
வீணாவின் அருகில் சென்றவள்,
“ஹேய் மச்சி … தள்ளி உட்காரு டி …” என்ற சங்கீதாவின் குரலில் நிமிர்ந்து பார்த்த வீணா,
“ஏய் கேபி இங்க என்ன பண்ற …” சிரிப்புடன் விசாரித்தவளை முறைத்து பார்த்தவள்,
“அப்படி கூப்பிடாதேன்னு எத்தனை தடவ சொல்லிருக்கேன் … தள்ளி உட்காரு இங்க தான் உட்கார போறேன் …” என்ற தோழியை புன்னகையுடன் பார்த்தவள்,
“சாரி பேபி இந்த ட்ரிப் முழுக்க நா உனக்கு அன்அவைலபிள் …” என்று புதிர்போட்ட தோழியை புரியாமல் பார்த்தவளை நோக்கி கண்ணை சிமிட்டிய வீணா,
“என் பாய்ப்ரெண்ட் வரான் … ப்ரோக்ராம் இல்லாத நேரத்துல அவன் கூட தான் டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணி செம்ம பன் பண்ண போறேன் …” என்றவளை அதிர்ச்சியுடன் பார்த்தவள்,
“என்ன பாய்ப்ரெண்டா … அது யாரடி திடீர் பாய்ப்ரெண்ட் எனக்கு தெரியாம …” திகைப்புடன் கேட்டவளுக்கு,
அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது நீ மட்டும் உன் லவர் யாரு உன் பீலிங்ஸ் யாருன்னு சொன்னியா … போ போ போய் ஒன் இடத்துல உட்காரு … மை ஆளு வர நேரமாச்சு …” என்று விரட்டியவளை முறைத்தபடி திரும்பி நடந்தவளின் காதுகளில்,
“ஹேய் … செழி … திஸ் வே … இங்க இங்க …” என்று ஆர்பாட்டத்துடன் வரவேற்ற வீணாவின் குரல் கேட்க, நடப்பதை நிறுத்தி பயத்துடன் திரும்பி பார்த்தவள் அங்கே வீணாவை அணைத்து விடுவித்த செழியனை கண்டு அதிர்ந்து போய் நின்றுவிட்டாள்.