திரும்பி வருவேன் உன்னை தேடி 17
" ஐஞ்சு பேரா "
என தலையில் அடித்து அழுது கொண்டே
" வாய் பேச முடியாத என் செல்லத இப்படி பண்ண எப்படி தான் மனசு வந்துச்சோ "
என ஓவென அழுதவரை கண்டு இந்திரா அஞ்சு இருவரும் அழ....
" விட கூடாது மா விட கூடாது இவனுங்க யாரையும் சும்மா விட கூடாது என் பொண்ணுக்கு இப்படி ஆகிடுச்சுனு இல்ல இனி எந்த பொண்ணுக்கும் இது மாதிரி ஆக கூடாது மா ஆக கூடாது "
என ஆவேசமாக கத்தியவர்...
" உனக்கு எப்படி மா இதலா தெரியும் "
" சொல்றேன் பா "
என அந்த போலிஸ்காரர் பேசி சென்றபின் நடந்ததை கூற தொடங்கினாள்..
அவள் கையில் இருந்த ஐடி கார்டை வெகு நேரம் பார்த்து கொண்டு இருந்தவள் சட்டென ஒரு முடிவு வந்தவளாக எழுந்து அதில் உள்ள அட்ரஸை தேடி சென்றாள்...
அந்த இடம் இவர்கள் ஊருக்கு வெளியே உள்ள இடம் என்பதால் அவழ் போய் சேரவே இரவு எட்டு மணியை நெருங்கிவிட்டது..
தயங்கி தயங்கி வெளியே நின்றவளை அந்த வீட்டின் உரிமையாளர் கவனித்து விட்டார்..
" என்னமா யாரு நீ இங்க என்ன பண்ணற "
" நான் நான்... ஸ்வேதா வ பாக்கனும் "
என ஒருவாறு திக்கி திணறி கூற
இப்போது அவரது முகத்தில் பதற்றம் ஒட்டி கொண்டது
" நீ ஏன் மா என் பொண்ண பாக்கனும் "
அவர் என் பொண்ணு என்று கூறியதில் சற்று நிம்மதி அடைந்தவள்
" பிளிஸ் மா நான் அவங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் பிளிஸ் மா "
" இங்க பாரு மா என் பொண்ணுக்கு இப்ப தான் கல்யாணம் முடிஞ்சு இருக்கு அவங்க ரூம்ல இருக்காங்க இப்ப போய் பாக்கனும் சொன்னா நல்லாவா இருக்கும் நீ போயிட்டு காலையில வா மா "
கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவ விடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தவள்
" இல்ல மா ஒரு பத்து நிமிஷம் நான் பேசிட்டு போயிடுறேன் பிளிஸ் மா "
" அப்படி என்ன பேச போற அவகிட்ட "
என எரிச்சலுடன் அவர் கேட்க
" மா ஒரு மாசத்துக்கு முன்னாடி என் தங்கச்சிய யாரோ கொண்ணுட்டாங்க அந்த இடத்துல உங்க பொண்ணு ஐடி கார்ட் கிடந்துச்சுனு ஒருத்தர் உதவி பண்ணாங்க என் தங்கச்சி சாவுக்கு நியாயம் கிடைக்க தான் இப்படி அலைஞ்சுட்டு இருக்கேன் பிளிஸ் மா ஸ்வேதா க்கு இது சம்பந்தமா ஏதாவது தெரியுமானு கேட்க தான் "
என அவள் கூறியது தான் தாமதம் உடனடியாக அவள் அருகில் வந்து அவளது கைகளை பற்றி ஒரு ஓரமா இழுத்து கொண்டு போனாள்..
" மா உன் காலு விழுந்து கேட்குறேன் என் பொண்ணுக்கு இப்ப தான் கல்யாணம் ஆச்சு நீ ஏதாவது கேட்க போய் அவ வாழ்க்கைய நாசம் பண்ணிடாத தயவு செஞ்சு இந்த இடத்த விட்டு போயிட்டு போ மா "
வெளியே சென்ற தாய் இவ்வளவு நேரம் திரும்பி வராததால் வெளியே வந்த ஸ்வேதா ஓரமாக நின்று தன் தாய் யாருடனோ பேசி கொண்டு இருப்பதை கண்டு அருகில் சென்றாள்..
" மா யாரு இவங்க இங்க நின்னு என்ன பேசிட்டு இருக்க "
அவள் வருவதை எதிர்பார்க்காத அவளது தாய்
" ஏய் நீ ஏன் இங்க வந்த போ உள்ள நான் உன்கிட்ட அப்புறம் எல்லாம் சொல்றேன் "
" நீ தான் ஸ்வேதா வா "
" ஆமாம் நீங்க "
அவள் கேட்கும்போதே இடையில் புகுந்த அவளது தாய்
" மா நான் தான் சொன்னேன்ல அவளுக்கு எதுவும் தெரியாதுனு நீ வெளியே போ முதல போ மா "
என அவளை இழுக்க
அவள் சற்றும் அசைந்து கொடுக்காமல்
" போன மாசம் இரண்டாம் தேதி பாலத்துக்கு பக்கத்துல உள்ள சவுக்கு காடுல என் தங்கச்சி புணமா கிடந்தா "
என கூறி முடிக்கும் முன்னே
" ஐய்யோ அக்கா என்ன மன்னிச்சுடுங்க கா ஐய்யோ நான் எவ்வளவு பெரிய பாவம் பண்ணிட்டேன் என்னால தான உங்க தங்கச்சி அன்னைக்கு உயிர விட்டா "
என தலையில் அடித்து அழுதவளை
" அடியே வாய் மூடு டி ஏதாவது உளறி நாளைக்கு உனக்கே அது பிரச்சினையா வர போகுது டி வாய மூடு "
" அன்னைக்கு என்ன நடந்துச்சு என் தங்கச்சிக்கு "
இதற்கு மேல் பேசினாலும் இவர்கள் கேட்க போவது இல்லை என எண்ணிய தாய்
" எதுவா இருந்தாலும் உள்ள வந்து பேசுங்க அக்கம்பக்கத்துல கேட்டா எங்க மானமே போயிடும் "
உள்ளே வந்தும் ஸ்வேதாவின் அழுகை நின்றபாடு இல்லை அப்போது எதார்த்தமாக அங்கு வந்த அவளது கணவன் அவள் அழுவதை கண்டு விசாரிக்க அவளது அழுகை அதிகமானதே தவிர ஓய்ந்தபாடில்லை...
" உன்னை கெஞ்சி கேட்கிறேன் என் பொண்ண விட்டுடு இந்த பிரச்சனை நா அவள ஈடுபடுத்துவதா நாங்களே இப்ப தான் கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருக்கோம் "
" ஆனா நாங்க நிம்மதியா இல்லையே இந்த தங்கச்சி எப்படி இருக்கு எங்க குடும்பமே நொந்து போயிருக்கோம் உங்க பொண்ணு சொல்ல போற பதில் தான் எங்க தங்கச்சிக்கு ஒரு நியாயம் கிடைக்கும் நம்புறேன் "
" சொல்லுங்க அக்கா இன்னும் என்ன சொல்லணும் "
"இன்னைக்கு என்ன நடந்துச்சு "
"அன்னைக்கு என்னோட காலேஜ்ல கடைசி நாள் அமே பிரண்ட்ஸோட கொண்டாடிட்டு நைட்டு எட்டு மணிக்கு மேலும் வீட்டுக்கு வந்துட்டு இருந்தேன் அப்பதான் எதிர்பாராத சம்பவம் நடந்துச்சு அன்னைக்கு நான் வந்து நடுவிலே பஞ்சராகி நினைச்சு சீக்கிரமா வீட்டுக்கு போங்க நெனச்ச நான் குறுக்கு வழியில் இருந்து பாலத்லு வழியா போனா சீக்கிரமா வந்து தரலாம்னு நெனச்சேன் அதுபடி வந்தேன் ஆனால் அங்க "
அதற்கு மேல் சொல்ல முடியாமல் முகத்தை மூடியபடி அழுக அவளது பக்கத்தில் அமர்ந்த அவளது கணவன் ஆதரவாக அவளது கையைப் பிடித்துக் கொண்டான்...
அவன் கொடுத்த தைரியத்தில் மேற்கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்
" நான் வரும்போது யாருனே தெரியாத அந்த பெண் என்னை வழிமறித்து நின்றார்கள் பயந்த நாம் கூட தப்பிக்க நினைக்கும் போதே அவன் கிட்ட தப்பா நடக்க முயற்சி பண்ணாங்க தப்பிக்க நான் அவர்கிட்ட ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு போராடினேன் அப்ப அந்த வழியா வந்த பொண்ணு அவங்க பின்னாடி இருந்து கட்டையை எடுத்து என் சேலையை பிடிச்சு இருந்த பையனோட தலையில அடிச்சா அவர் சுதாரித்துக் கொள்ள நான் அங்கிருந்து விலகி ஓட ஆரம்பிச்ச கொஞ்ச தூரம் போய் திரும்பி பார்த்த அப்ப தான் தெரிஞ்சது எனக்கு காப்பாத்த வந்த பொண்ணு அவங்க கையில மாட்டிகிட்டானு உயிர் பயத்தில் இருந்த நான் என்ன காப்பாத்திக்க மட்டும் நினைச்சு ஓடி வந்துட்டேன் "
இப்போது அவளது காலின் அருகில் அமர்ந்து மடியில் முகத்தை புதைத்துக்கொண்டு " என்ன மன்னிச்சிடுங்க அக்கா அந்த இடத்துலே என்னால எதுவும் பண்ண முடியல சாரிக்கா "
" அப்புறம் வீட்டுக்கு வந்து அம்மா கிட்ட நடந்த எல்லாத்தையும் சொல்லி அழுதேன் ஆனா குடும்பம் மானம் பறி போயிட கூடாதுனு இத வெளியே செல்ல எங்க அம்மா தடுத்துட்டாங்க "
" நாங்க நடுத்தர குடும்பம் மா அப்பா இல்லாத பொண்ணு போலிஸ் கேஸ் அது இதுனு என் பொண்ணு வாழ்க்கையில விளையாடிட்டா அதான் இத வெளிய சொல்ல மனசு வரல அவசரமா என் தம்பிக்கு இவள கல்யாணம் பண்ணி வைச்சுட்டேன் ஆனா என் தம்பி நடந்து எல்லா உண்மையும் தெரிஞ்சு தான் என் பொண்ண ஏத்துக்கிட்டான்"
" அவங்கள பத்தி ஏதாவது தெரியுமா யாரு என்னனு "
" ஒரு நிமிஷம் கா "
என்று உள்ளே சென்றவள் தனது போனை எடுத்து கொண்டு வெளியே வர
" இது தான் கா அவங்க ஐஞ்சு பேர் அதுல ஒருத்தன் பேரு ரிஷி அத வைச்சு பேஸ் புக் ல தேடி இந்த ஐஞ்சு பேரையும் கண்டுபிடிச்சேன் என்னைக்காவது யார் மூலமாவது இவனங்கள அடையாள காட்ட தான் போட்டோவ சேவ் பண்ணி வைச்சேன் "
என்று கூறியவள் தனது போனில் இருந்து அவர்களது போட்டோ பேஸ்புக் ஐடி எல்லாவற்றையும் காப்பி செய்து கொண்டவள் கிளம்ப எழுந்தாள்..
" மா என் பொண்ணு வாழ்க்கை உன் கையில தான் இருக்கு தயவு செய்து இதை வெளிய சொல்லாத மா "
என்றவாறு கைய நீட்ட
அவர் கூறியதன் அர்த்தம் புரிந்தவள் தனது கையில் இருந்த ஐடி கார்ட் டை அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டு வந்த வழியே சென்றாள்....
( முதல் பாகத்தில் படித்த பச்சை நிற சேலை உடுத்தி சென்ற பெண் தான் ஸ்வேதா அவள் சிக்கி இடத்தில் அவளை காப்பாற்ற எண்ணிய மீரா தன்னை காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியாமல் அவர்களது கையில் சிக்கி சிதைந்து அவளது உயிரை விட்டு இருந்தாள் )
அதன்பின் தான் இந்திரா தன் தாய் தந்தையுடன் சேர்ந்து முடிவு செய்து வேட்டையை ஆரம்பிக்க தனது பயணத்தை தொடர்ந்தாள்....
நடந்த அனைத்தையும் அங்கு நின்று இருந்த ருத்ர வேலன் நந்தன் அனைவரிடமும் கூற அவளை அறியாமலே அவளது கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வந்து கொண்டு இருந்தது..
அப்போது தான் அன்று நடந்ததை நினைத்து பார்த்து நந்தன் எப்போதும் போல நண்பர்களுடன் சேர்ந்து ஊர் சுற்ற குடிப்பதர்க்கா ஒரு ஓரமாக வண்டியை நிறுத்த
அங்கு தனியே சென்று கொண்டு இருந்த ஸ்வேதா மேல் கயவர்களின் தன் பட
அவளை நெருங்கி தங்கள் வேட்க்கையை ஆரம்பித்தனர் அந்த நேரம் திடிரென எங்கிருந்தோ வந்த பெண் வினோத் தலையில் அடிக்க அந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி கொண்டு அந்த பெண் ஓட இவர்களது கையில் சிறு பெண் அவள் அகப்பாட்டாள்...
கை நழுவி போனது தீர்க்கும் விதமாக மாட்டிய அவளை சின்னா பின்னமாக்கினர்..
அவள் உயிர் பிரியும் நேரத்தில் அவர்கள் ஐவரையும் கண்டவள் தனது சைகையின் மூலம் திரும்பி வருவேன் என்று சைகை செய்ய
அப்போதும் அவள் தன்னை அடித்தாள் என கோபம் கொண்ட வினோத் அவள்மீது பெட்ரோல் ஊற்றி அவளை உயிருடன் வைத்து எரித்தனர்...
நடந்ததை நினைத்து பார்த்தவன் பயத்தில் பின்னே செல்ல செல்ல
" உங்கள் பழி வாங்க தான் நாங்க எங்க அடையாளத்த எல்லாம் மறைச்சு உங்க வீட்டு வேலகாரியா எங்க அம்மா இதோ இவரு வீட்டு வாட்ச்மேன் என் அப்பா நான் உங்க ஆபிஸ் ல வொர்க் கொஞ்சம் கொஞ்சமா உங்கள நெருங்கி வந்தோம் "
என்ன நந்தன் உன் பிரென்ட் எல்லாரையும் எப்படி கொண்ணேனு யோசிக்குறியா "
தொடரும்....
" ஐஞ்சு பேரா "
என தலையில் அடித்து அழுது கொண்டே
" வாய் பேச முடியாத என் செல்லத இப்படி பண்ண எப்படி தான் மனசு வந்துச்சோ "
என ஓவென அழுதவரை கண்டு இந்திரா அஞ்சு இருவரும் அழ....
" விட கூடாது மா விட கூடாது இவனுங்க யாரையும் சும்மா விட கூடாது என் பொண்ணுக்கு இப்படி ஆகிடுச்சுனு இல்ல இனி எந்த பொண்ணுக்கும் இது மாதிரி ஆக கூடாது மா ஆக கூடாது "
என ஆவேசமாக கத்தியவர்...
" உனக்கு எப்படி மா இதலா தெரியும் "
" சொல்றேன் பா "
என அந்த போலிஸ்காரர் பேசி சென்றபின் நடந்ததை கூற தொடங்கினாள்..
அவள் கையில் இருந்த ஐடி கார்டை வெகு நேரம் பார்த்து கொண்டு இருந்தவள் சட்டென ஒரு முடிவு வந்தவளாக எழுந்து அதில் உள்ள அட்ரஸை தேடி சென்றாள்...
அந்த இடம் இவர்கள் ஊருக்கு வெளியே உள்ள இடம் என்பதால் அவழ் போய் சேரவே இரவு எட்டு மணியை நெருங்கிவிட்டது..
தயங்கி தயங்கி வெளியே நின்றவளை அந்த வீட்டின் உரிமையாளர் கவனித்து விட்டார்..
" என்னமா யாரு நீ இங்க என்ன பண்ணற "
" நான் நான்... ஸ்வேதா வ பாக்கனும் "
என ஒருவாறு திக்கி திணறி கூற
இப்போது அவரது முகத்தில் பதற்றம் ஒட்டி கொண்டது
" நீ ஏன் மா என் பொண்ண பாக்கனும் "
அவர் என் பொண்ணு என்று கூறியதில் சற்று நிம்மதி அடைந்தவள்
" பிளிஸ் மா நான் அவங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் பிளிஸ் மா "
" இங்க பாரு மா என் பொண்ணுக்கு இப்ப தான் கல்யாணம் முடிஞ்சு இருக்கு அவங்க ரூம்ல இருக்காங்க இப்ப போய் பாக்கனும் சொன்னா நல்லாவா இருக்கும் நீ போயிட்டு காலையில வா மா "
கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவ விடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தவள்
" இல்ல மா ஒரு பத்து நிமிஷம் நான் பேசிட்டு போயிடுறேன் பிளிஸ் மா "
" அப்படி என்ன பேச போற அவகிட்ட "
என எரிச்சலுடன் அவர் கேட்க
" மா ஒரு மாசத்துக்கு முன்னாடி என் தங்கச்சிய யாரோ கொண்ணுட்டாங்க அந்த இடத்துல உங்க பொண்ணு ஐடி கார்ட் கிடந்துச்சுனு ஒருத்தர் உதவி பண்ணாங்க என் தங்கச்சி சாவுக்கு நியாயம் கிடைக்க தான் இப்படி அலைஞ்சுட்டு இருக்கேன் பிளிஸ் மா ஸ்வேதா க்கு இது சம்பந்தமா ஏதாவது தெரியுமானு கேட்க தான் "
என அவள் கூறியது தான் தாமதம் உடனடியாக அவள் அருகில் வந்து அவளது கைகளை பற்றி ஒரு ஓரமா இழுத்து கொண்டு போனாள்..
" மா உன் காலு விழுந்து கேட்குறேன் என் பொண்ணுக்கு இப்ப தான் கல்யாணம் ஆச்சு நீ ஏதாவது கேட்க போய் அவ வாழ்க்கைய நாசம் பண்ணிடாத தயவு செஞ்சு இந்த இடத்த விட்டு போயிட்டு போ மா "
வெளியே சென்ற தாய் இவ்வளவு நேரம் திரும்பி வராததால் வெளியே வந்த ஸ்வேதா ஓரமாக நின்று தன் தாய் யாருடனோ பேசி கொண்டு இருப்பதை கண்டு அருகில் சென்றாள்..
" மா யாரு இவங்க இங்க நின்னு என்ன பேசிட்டு இருக்க "
அவள் வருவதை எதிர்பார்க்காத அவளது தாய்
" ஏய் நீ ஏன் இங்க வந்த போ உள்ள நான் உன்கிட்ட அப்புறம் எல்லாம் சொல்றேன் "
" நீ தான் ஸ்வேதா வா "
" ஆமாம் நீங்க "
அவள் கேட்கும்போதே இடையில் புகுந்த அவளது தாய்
" மா நான் தான் சொன்னேன்ல அவளுக்கு எதுவும் தெரியாதுனு நீ வெளியே போ முதல போ மா "
என அவளை இழுக்க
அவள் சற்றும் அசைந்து கொடுக்காமல்
" போன மாசம் இரண்டாம் தேதி பாலத்துக்கு பக்கத்துல உள்ள சவுக்கு காடுல என் தங்கச்சி புணமா கிடந்தா "
என கூறி முடிக்கும் முன்னே
" ஐய்யோ அக்கா என்ன மன்னிச்சுடுங்க கா ஐய்யோ நான் எவ்வளவு பெரிய பாவம் பண்ணிட்டேன் என்னால தான உங்க தங்கச்சி அன்னைக்கு உயிர விட்டா "
என தலையில் அடித்து அழுதவளை
" அடியே வாய் மூடு டி ஏதாவது உளறி நாளைக்கு உனக்கே அது பிரச்சினையா வர போகுது டி வாய மூடு "
" அன்னைக்கு என்ன நடந்துச்சு என் தங்கச்சிக்கு "
இதற்கு மேல் பேசினாலும் இவர்கள் கேட்க போவது இல்லை என எண்ணிய தாய்
" எதுவா இருந்தாலும் உள்ள வந்து பேசுங்க அக்கம்பக்கத்துல கேட்டா எங்க மானமே போயிடும் "
உள்ளே வந்தும் ஸ்வேதாவின் அழுகை நின்றபாடு இல்லை அப்போது எதார்த்தமாக அங்கு வந்த அவளது கணவன் அவள் அழுவதை கண்டு விசாரிக்க அவளது அழுகை அதிகமானதே தவிர ஓய்ந்தபாடில்லை...
" உன்னை கெஞ்சி கேட்கிறேன் என் பொண்ண விட்டுடு இந்த பிரச்சனை நா அவள ஈடுபடுத்துவதா நாங்களே இப்ப தான் கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருக்கோம் "
" ஆனா நாங்க நிம்மதியா இல்லையே இந்த தங்கச்சி எப்படி இருக்கு எங்க குடும்பமே நொந்து போயிருக்கோம் உங்க பொண்ணு சொல்ல போற பதில் தான் எங்க தங்கச்சிக்கு ஒரு நியாயம் கிடைக்கும் நம்புறேன் "
" சொல்லுங்க அக்கா இன்னும் என்ன சொல்லணும் "
"இன்னைக்கு என்ன நடந்துச்சு "
"அன்னைக்கு என்னோட காலேஜ்ல கடைசி நாள் அமே பிரண்ட்ஸோட கொண்டாடிட்டு நைட்டு எட்டு மணிக்கு மேலும் வீட்டுக்கு வந்துட்டு இருந்தேன் அப்பதான் எதிர்பாராத சம்பவம் நடந்துச்சு அன்னைக்கு நான் வந்து நடுவிலே பஞ்சராகி நினைச்சு சீக்கிரமா வீட்டுக்கு போங்க நெனச்ச நான் குறுக்கு வழியில் இருந்து பாலத்லு வழியா போனா சீக்கிரமா வந்து தரலாம்னு நெனச்சேன் அதுபடி வந்தேன் ஆனால் அங்க "
அதற்கு மேல் சொல்ல முடியாமல் முகத்தை மூடியபடி அழுக அவளது பக்கத்தில் அமர்ந்த அவளது கணவன் ஆதரவாக அவளது கையைப் பிடித்துக் கொண்டான்...
அவன் கொடுத்த தைரியத்தில் மேற்கொண்டு பேச ஆரம்பித்தாள்
" நான் வரும்போது யாருனே தெரியாத அந்த பெண் என்னை வழிமறித்து நின்றார்கள் பயந்த நாம் கூட தப்பிக்க நினைக்கும் போதே அவன் கிட்ட தப்பா நடக்க முயற்சி பண்ணாங்க தப்பிக்க நான் அவர்கிட்ட ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு போராடினேன் அப்ப அந்த வழியா வந்த பொண்ணு அவங்க பின்னாடி இருந்து கட்டையை எடுத்து என் சேலையை பிடிச்சு இருந்த பையனோட தலையில அடிச்சா அவர் சுதாரித்துக் கொள்ள நான் அங்கிருந்து விலகி ஓட ஆரம்பிச்ச கொஞ்ச தூரம் போய் திரும்பி பார்த்த அப்ப தான் தெரிஞ்சது எனக்கு காப்பாத்த வந்த பொண்ணு அவங்க கையில மாட்டிகிட்டானு உயிர் பயத்தில் இருந்த நான் என்ன காப்பாத்திக்க மட்டும் நினைச்சு ஓடி வந்துட்டேன் "
இப்போது அவளது காலின் அருகில் அமர்ந்து மடியில் முகத்தை புதைத்துக்கொண்டு " என்ன மன்னிச்சிடுங்க அக்கா அந்த இடத்துலே என்னால எதுவும் பண்ண முடியல சாரிக்கா "
" அப்புறம் வீட்டுக்கு வந்து அம்மா கிட்ட நடந்த எல்லாத்தையும் சொல்லி அழுதேன் ஆனா குடும்பம் மானம் பறி போயிட கூடாதுனு இத வெளியே செல்ல எங்க அம்மா தடுத்துட்டாங்க "
" நாங்க நடுத்தர குடும்பம் மா அப்பா இல்லாத பொண்ணு போலிஸ் கேஸ் அது இதுனு என் பொண்ணு வாழ்க்கையில விளையாடிட்டா அதான் இத வெளிய சொல்ல மனசு வரல அவசரமா என் தம்பிக்கு இவள கல்யாணம் பண்ணி வைச்சுட்டேன் ஆனா என் தம்பி நடந்து எல்லா உண்மையும் தெரிஞ்சு தான் என் பொண்ண ஏத்துக்கிட்டான்"
" அவங்கள பத்தி ஏதாவது தெரியுமா யாரு என்னனு "
" ஒரு நிமிஷம் கா "
என்று உள்ளே சென்றவள் தனது போனை எடுத்து கொண்டு வெளியே வர
" இது தான் கா அவங்க ஐஞ்சு பேர் அதுல ஒருத்தன் பேரு ரிஷி அத வைச்சு பேஸ் புக் ல தேடி இந்த ஐஞ்சு பேரையும் கண்டுபிடிச்சேன் என்னைக்காவது யார் மூலமாவது இவனங்கள அடையாள காட்ட தான் போட்டோவ சேவ் பண்ணி வைச்சேன் "
என்று கூறியவள் தனது போனில் இருந்து அவர்களது போட்டோ பேஸ்புக் ஐடி எல்லாவற்றையும் காப்பி செய்து கொண்டவள் கிளம்ப எழுந்தாள்..
" மா என் பொண்ணு வாழ்க்கை உன் கையில தான் இருக்கு தயவு செய்து இதை வெளிய சொல்லாத மா "
என்றவாறு கைய நீட்ட
அவர் கூறியதன் அர்த்தம் புரிந்தவள் தனது கையில் இருந்த ஐடி கார்ட் டை அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டு வந்த வழியே சென்றாள்....
( முதல் பாகத்தில் படித்த பச்சை நிற சேலை உடுத்தி சென்ற பெண் தான் ஸ்வேதா அவள் சிக்கி இடத்தில் அவளை காப்பாற்ற எண்ணிய மீரா தன்னை காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியாமல் அவர்களது கையில் சிக்கி சிதைந்து அவளது உயிரை விட்டு இருந்தாள் )
அதன்பின் தான் இந்திரா தன் தாய் தந்தையுடன் சேர்ந்து முடிவு செய்து வேட்டையை ஆரம்பிக்க தனது பயணத்தை தொடர்ந்தாள்....
நடந்த அனைத்தையும் அங்கு நின்று இருந்த ருத்ர வேலன் நந்தன் அனைவரிடமும் கூற அவளை அறியாமலே அவளது கண்ணில் இருந்து கண்ணீர் வந்து கொண்டு இருந்தது..
அப்போது தான் அன்று நடந்ததை நினைத்து பார்த்து நந்தன் எப்போதும் போல நண்பர்களுடன் சேர்ந்து ஊர் சுற்ற குடிப்பதர்க்கா ஒரு ஓரமாக வண்டியை நிறுத்த
அங்கு தனியே சென்று கொண்டு இருந்த ஸ்வேதா மேல் கயவர்களின் தன் பட
அவளை நெருங்கி தங்கள் வேட்க்கையை ஆரம்பித்தனர் அந்த நேரம் திடிரென எங்கிருந்தோ வந்த பெண் வினோத் தலையில் அடிக்க அந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி கொண்டு அந்த பெண் ஓட இவர்களது கையில் சிறு பெண் அவள் அகப்பாட்டாள்...
கை நழுவி போனது தீர்க்கும் விதமாக மாட்டிய அவளை சின்னா பின்னமாக்கினர்..
அவள் உயிர் பிரியும் நேரத்தில் அவர்கள் ஐவரையும் கண்டவள் தனது சைகையின் மூலம் திரும்பி வருவேன் என்று சைகை செய்ய
அப்போதும் அவள் தன்னை அடித்தாள் என கோபம் கொண்ட வினோத் அவள்மீது பெட்ரோல் ஊற்றி அவளை உயிருடன் வைத்து எரித்தனர்...
நடந்ததை நினைத்து பார்த்தவன் பயத்தில் பின்னே செல்ல செல்ல
" உங்கள் பழி வாங்க தான் நாங்க எங்க அடையாளத்த எல்லாம் மறைச்சு உங்க வீட்டு வேலகாரியா எங்க அம்மா இதோ இவரு வீட்டு வாட்ச்மேன் என் அப்பா நான் உங்க ஆபிஸ் ல வொர்க் கொஞ்சம் கொஞ்சமா உங்கள நெருங்கி வந்தோம் "
என்ன நந்தன் உன் பிரென்ட் எல்லாரையும் எப்படி கொண்ணேனு யோசிக்குறியா "
தொடரும்....
