Priyam
Well-known member
அத்தியாயம் 4
மருத்துவமனையில் இந்திராவின் நிலைமை சீராகிவிட்டது என்றாலும், மறுநாள் மதியவேளை கடந்தும் மனஉளைச்சல் காரணமாக கண் விழிக்காமல் இருந்தவரை பார்த்து கவலையில் இருந்த அனைவரின் கருத்தை ஈர்க்கும் வகையில் இந்திராவின் நிலையறிந்து அவரைக் காண்பதற்காக மருத்துவமனைக்கு வந்திருந்தனர் பவானியும் நந்தினியும்.
அவர்களைக் கண்டதும் அவர்களிடம் எழுந்து சென்ற தன் தந்தையை விடவும் விரைவான எட்டுகளுடன் அவர்களை அணுகியவன் அவர்களின் வழியை மரித்தார்போல் நின்று அடக்கப்பட்ட கோபத்துடன்,
“இங்கே எதற்காக வந்திருக்கீங்க ? எங்களுக்கும் உங்களுக்கும் தான் ஒன்னும் இல்லைன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டீங்க இல்ல, அப்புறம் எந்த உரிமையில் இங்க வந்திருக்கீங்க உங்களாலும் உங்க மகளாலயும் தான் எங்க அம்மாவுக்கு இந்த நிலைமை. முதல்ல இங்கிருந்து கிளம்புங்க, உங்க பொண்ணு கேட்ட விவாகரத்து உங்க வீடு தேடி வரும். இதுக்கு மேல இங்க நின்னு என் பொறுமையை சோதிக்காமல் இங்கிருந்து கிளம்பிருங்க. இல்ல நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன் ” என்று யார் கவனத்தையும் கவராமல் அவர்களுக்கு மட்டும் கேட்கும் வண்ணம் கர்ஜித்தவனை கண்டு இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காததால் அங்கேயே அதிர்ந்து நின்றவர்களுக்கு ஆதரவாக தன் மகன் அருகில் வந்திருந்த காரணத்தினால் அவன் கூறுவது அனைத்தையும் கேட்டிருந்த இராஜேந்திரன்,
தன் மகன் பேசியதை கண்டிக்கும் வகையில் “ராணா இது என்ன பேச்சு..., அதுவும் அத்தைகிட்ட மரியாதை இல்லாம இப்படித்தான் பேசுவாங்களா? முதல்ல அவங்களுக்கு வழியை விடு, வேற எதுவா இருந்தாலும் அப்புறம் பேசிக்கலாம் ”என்றவரை
“உங்களுக்கு பெத்த மகன் மனைவியை விட உங்க தங்கையும் தங்கை பொண்ணும் தான் ரொம்ப முக்கியமா இருக்கலாம்..., ஆனா எனக்கு எங்க அம்மா தான் முக்கியம், என்னை மீறி அவங்கள உள்ள போக அனுமதிசிங்கனா இன்னையோட உங்களுக்கும் எனக்கும் உள்ள உறவையும் நான் முறித்துடுவேன் ” என்றவனை அதிர்ந்து நோக்கியவர் வேறுவழியின்றி அவர்களிடம் திரும்பி இப்போ இங்கே எதுவும் பேச வேண்டாம் என்ற அவர்களைத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டு மகனின் முகம் காண பிடிக்காமல் வேறுபுறம் சென்று அமர்ந்தார்.
தன் தந்தைக்கு தான் பேசியது பிடித்தம் இல்லை என்பதை அறிந்தாலும் தன் முடிவிலிருந்து சற்றும் விலகாமல் சென்றவனுக்கு தன் தாயின் அறையிலிருந்து வந்த டாக்டர் அழைக்கும் குரல் கேட்டு அவரிடம் விரைவாக சென்றவன் “என் அம்மா கண் முழிச்சுட்டாங்களா" என்று ஆவலுடன் கேட்டவனின் எதிர்பார்ப்பை பொய்யாக்காமல்
“ஆமாம் சார் அவங்க கண்ணு முழிச்சுட்டாங்க, அவங்களை பதட்டப்படுத்தாமல் ரொம்ப நேரம் பேசாமல் ஒவ்வொருத்தரா போய் பார்த்துட்டு வாங்க. ரொம்ப நேரம் அவங்கள டிஸ்டர்ப் பண்ணாதீங்க” என்று அந்த மருத்துவர் கூறி முடிப்பதற்குள் தன் அன்னையைக் காண அவரின் அறைக்குள் விரைந்து இருந்தான்.
அறையில் கண்விழித்து படுத்திருந்த தன் தாயைப் பார்த்து வேதனை கொண்டவன் “ அம்மா ” என்றழைக்க
ராணாவை பார்த்து சோர்வான புன்னகை ஒன்றை சிந்தியவர் “அம்மா உன்னை பயமுறுத்திவிட்டனா? எனக்கு ஒன்னும் இல்ல நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன், நீ பாரு எப்படி இருக்க" என்று தன் உடல் சோர்வையும் மறைத்து தனக்காக பேசும் அன்னையை
“கொஞ்சம் இல்லை ரொம்பவே பயமுறுத்தி விட்டீர்கள் ,நாங்கள் எவ்வளவு பயந்திட்டோம் தெரியுமா?”
“இல்லை" என்று பேச ஆரம்பித்த அன்னையை
“ஊகும்..... இதுக்கு மேல ஒரு வார்த்தை பேசக்கூடாது, டாக்டர் உங்களை ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லியிருக்காரு அதனால மனசுல எதையும் போட்டு யோசிக்காமல், சீக்கிரமா சரியாகுற வழியப்பாருங்க என்னோட பலமா என்கூட நீங்க இருக்கணும் சரியா” என்றவனை.
“கண்டிப்பா அம்மா எப்பவுமே உன்கூட தான் இருப்பேன்" என்று சொல்லியவரிடம்
“சரிமா நான் வெளியே இருக்கேன், எது வேணும்னாலும் கூப்பிடுங்க இங்கேதான் இருப்பேன்”அன்னையிடம் கூறி அவரை விட்டு அவன் வெளியேறியதும் ஒவ்வொருவராக சென்று இந்திராவை பார்த்து பேசிவிட்டு வந்து அமர்ந்திருந்தவர்களை பார்த்து
“ சரி எல்லாரும் வீட்டுக்கு கிளம்புங்க. நான் இங்க இருக்கேன் நேற்றிலிருந்து நீங்களும் பாட்டியும் இங்கேயே தான் இருக்கீங்க. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் கண்டிப்பா கொஞ்சம் ஓய்வு தேவை, அதனால நீங்க கிளம்புங்க நான் டாக்டர்கிட்ட பேசிவிட்டு அப்பா அம்மாவை வீட்டுக்கு அனுப்புறாங்க கேட்டுட்டு கூட்டிட்டு வரேன் அதுவரைக்கும் பாட்டி வீட்டிலேயே இருக்கட்டும் இன்னைக்கே வீட்டுக்கு அம்மாவை அனுப்பிவிடுவார்கள் என்றாள் நீங்களும் திரும்பி வர வேண்டாம்பா” என்று கூறியவனிடம்
“இல்லப்பா நீ மட்டும் எப்படி இங்க தனியா அதுவுமில்லாமல் உங்கம்மாவை இங்க விட்டுட்டு என்னால் அங்கு நிம்மதியா இருக்க முடியாது அதனால பாட்டீய மட்டும் வீட்டுக்கு அனுப்பி விடலாம் நம்ம டிரைவர் வேலூர் வெளியே தான் இருக்கான் அவன் கூட பாட்டியை அனுப்பிட்டு வா நான் இங்க இருக்கேன் ”என்ற தந்தையிடம்
“ சரிங்க பா நீங்க இங்க இருங்க நான் போய் வேலு கிட்ட சொல்லி பாட்டியை விட்டுட்டு அங்கயே இருக்க சொல்லிடுறேன் ,அப்புறம் இங்க நடக்கிற பிரச்சினையை பத்தியும் அம்மாவுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்பது பற்றியும் யாரும் விமல் கிட்ட எதுவும் சொல்ல வேண்டாம், அவனாவது அங்க நிம்மதியா இருக்கட்டும் ,அதுமில்லாமல் அவனுக்கு இது செமஸ்டர் டைம் அதனால யாரும் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் ” என்றவனின் பேச்சிர்க்கு அவன் கூறியது சரியாக பட அனைவரும் அவன் கருத்தை ஒத்துக் கொண்டனர்
இன்றுடன் மருத்துவமனையிலிருந்து இந்திராவை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து பதினைந்து நாட்கள் ஆகியிருந்தது......
எப்பொழுதும்போல் தன் வளமையாக தன் தாயைப் பார்த்துவிட்டு அவரின் உடல்நிலையை பற்றி அறிந்துகொள்ள அன்னையை நாடி சென்றவனுக்கு அவர் ஏதோ ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருப்பதை கண்டு “அம்மா” என்றழைத்து சிந்தனையை கலைக்க முயன்றவன் முயற்சி பயனளிக்காமல் போக
என் அன்னையின் தோளின் மேல் கைவைத்து அசைத்து அம்மா என்று மறுபடி அழைத்தவனின் முயற்சி இம்முறை பயனளித்தது......
தன்னையே பார்த்திருக்கும் தன் மகனை பார்த்தவருக்கு மனதில் துயரம் எழுந்தாலும் அதை மறைத்துக்கொண்டு புன்னகையுடன் தன்னருகில் அமர்த்திக்கொண்டு
“சொல்லுப்பா இன்னைக்கு என்ன ரொம்ப சீக்கிரமா வந்துட்ட! ஏதாவது சாப்டியா இரு உனக்கு குடிக்க ஏதாவது எடுத்துட்டு வர சொல்கிறேன் ” என்று எழ முயன்ற அன்னையை தடுத்தவன்.
“இப்ப எனக்கு எதுவும் வேண்டாம்மா எனக்கு உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் ஆனா அதுக்கு முன்னாடி நான் பேசறது கேட்டு நீங்க டென்ஷன் ஆக கூடாது சரியா" என்ற ராணாவை பார்த்தவருக்கு
அவன் என்ன சொல்லப் போகிறான் என்று புரிவது போல் இருந்தாலும் அதை ஏற்க மனதைரியம் அற்றவராக வேறு வழி இன்றி அவன் கூறுவதை கேட்டுத்தான் ஆகவேண்டும் என்ற நிலையில்
“பேசுப்பா...." என்று ஒரே வார்த்தையில் முடித்துக்கொண்டு அன்னையின் பேச்சில் இருந்தே அவரின் மனத்தாங்கல் புரிந்தாலும் வேறுவழியின்றி தான் கூற வந்த செய்தியை கூறியிருந்தான்.
அவன் கூறிய செய்தி சில நொடிகள் அதிர்ந்த அமர்ந்திருந்த இந்திரா இதுதான் நடக்கப் போகிறது என்று அறிந்திருந்தாலும் அது ஏற்க மனமின்றி
“நந்தினி தான் விவாகரத்து வேணும்னு புரியாமல் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தானா இப்ப நீயும் அவளுக்கு விவாகரத்து கொடுக்கிறேன் என்று சொல்றது நல்லாவா இருக்கு. அவளுக்கு நிதானமா சொல்லி புரிய வைக்கணும் அதை விட்டுவிட்டு அவளுக்கு நீயும் விவாகரத்து கொடுக்க போகிறேன் என்று சொல்றது கொஞ்சம் கூட சரி இல்லை. இது உன்கிட்ட இருந்துநான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை” என்று ஆதங்கத்துடன் பேசிய வரைபார்த்து
“வேற என்னம்மா பண்றது நானா விவாகரத்து வேணும்னு கேட்டேன் அவளா தான் அடம்பிடித்து விவாகரத்து கேட்கிறாள்"
“அவதான் புரியாமல் கேட்டாள், அதற்கு நீயும் சரின்னு சொல்லிடுவியா. அவளுக்கு நீதான் சொல்லி புரிய வைக்கணும்" என்பவரை ஒரு சில நிமிடம் மௌனமாக பார்த்து இருந்தவன் வேறு வழியில்லை முழுவதுமாக பேசி தீர்த்துவிட வேண்டும் என்ற முடிவுடன்.
“என்னத்த புரிய வைக்கணும் சொல்றீங்க..., ஆனா இதுவும் ஒரு விதத்தில் நல்லதுதான். நாமா சொல்லி விளக்குவதை விட அவளா விலகுறா, இதுல நாம புரியவைக்க என்ன இருக்கு" என்ற மகனின் பேச்சு புரியாமல்
“ராணா நீ என்ன சொல்ல வர எனக்கு சுத்தமா புரியல, நாம எதுக்கு நந்தினியை விளக்கணும். இதுல அவளா விலகுவது நல்லதுன்னு வேற சொல்ற” என்று இன்னும் புரியாமல் மகனைப் பார்த்து கேட்டவரை
"சரியோ.... தப்போ... எனக்கு அப்போ புரியலை...., ஆனா எனக்கு நல்லா யோசிச்சுதுக்கப்புறம்தான் நந்தினி சொன்னது கரெக்ட்னு புரிஞ்சது" என்ற ராணாவிடம்
சிறு அழுத்தத்துடன் “என்ன புரிஞ்சது.......” என்று அன்னையிடம்
“அதுதான் நந்தினி கூறுவதுபோல் எனக்கு என் குழந்தை வேண்டும்..... அதேபோல் இந்த வீட்டிற்கு என் மூலமாக வந்த வாரிசு வேண்டும், அதை தான் சொன்னேன்..., என்னதான் இப்ப பேசினாலும் இன்னும் கொஞ்ச நாள் போனா நந்தினி சொன்னதுதான் நானும் சொல்லி இருப்பேன். அதுக்கு முன்னாடியே அவளா புரிஞ்சுகிட்டு விலகி போறா, இது எனக்கும் நம்ம குடும்பத்துக்கும் நல்லதுதானே ” என்று பேசிக்கொண்டே சென்றவன் பேச்சை சகிக்க முடியாமல் அவன் பேச்சை தடை செய்யும் விதமாக அவன் கண்ணத்தில் தன் பலம் கொண்டமட்டும் அறைந்திருந்தார் ராணாவின் தாய்......
ராணாவை அரைந்த பிறகும் கோபம் தணியாமல்
“என் மகனா நீ.....! ச்சீசீ உன்னை எவ்வளவு உயர்வானன்னு நினைச்சேன்.., ஆனா நீயும் ஒரு சராசரி ஆண் தான் என்று நிரூபித்து விட்டாய். உன்னை பெற்று வளர்த்ததற்கு என்னை நினைத்து எனக்கே கேவலமாக இருக்கிறது" என்று அவன் சட்டையை கொத்தாக பற்றியவர்
“உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா! உங்களுக்கெல்லாம் நந்தினி எப்படியோ, ஆனா எனக்கு அவ நான் பெறாத மகள்.... உங்க ரெண்டு பேரையும் விட எனக்கு அவள ரொம்ப பிடிக்கும், உங்க ரெண்டு பேருக்கு அப்புறம் ஒரு மகள் இல்லையே என்ற ஆசையை நிறைவேற்ற வந்தவளாக தான் நான் நந்தினியை பார்த்தேன். அதனால்தான் இவர்களெல்லாம் உனக்கு நந்தினியை திருமணம் செய்து வைக்க வேண்டும் என்று கூறும்வரை எனக்கு அந்த நினைப்பே எழுந்ததில்லை...., என் மகளாக மட்டுமே பார்த்ததினால் தான் எனக்கு அவ்வெண்ணம் தோன்றவில்லை” என்று கூறிக்கொண்டே வந்தவர் கோபத்தினாலும் தன்மகன் பொய்த்துப்போன காரணத்தினாலும் தழுதழுத்த தன் குரலை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு மறுபடியும் தன் மகனை ஏறிட்டுப் பார்த்து பேசத் தொடங்கியவர்
“அதே மாதிரி அத்தனை பேரும் உனக்கு நந்தினியை திருமணம் முடிப்பது பற்றி பேச்சு எடுத்தவுடன் முதன்முறையாக இந்தத் திருமணம் வேண்டாம் இது சரிப்பட்டு வராது என்று அவர்களின் முடிவுக்கு எதிராக உன் அப்பாவிடமும் பாட்டி இடமும் பேசினேன். அதற்குக்காரணம் சொந்தத்தில் நடைபெறும் திருமணங்களால் என்னுடைய பெற்ற பிள்ளையும் நான் பெறாத என் மகளுக்கும் பின்னாளில் எந்த பிரச்சனையும் வரக்கூடாது என்றுதான் அவ்வளவு போராடினேன். ஆனாலும் என் பேச்சை இவர்கள் யாரும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை” என்று கூறிக்கொண்டே வந்தவர் தான் கூறியதை அவர்கள் கேட்டிருந்தால் இன்று நந்தினிக்கு இந்த பிரச்சனை வந்திருக்காதே என்று வருத்தப்பட்டவர் மறுபடியும் தன் மகனை நோக்கி பேச்ச தொடங்கியவர்
“உன் அப்பாவும் பாட்டியும் ஒத்துக்கவில்லை என்றதும் உன் அத்தையிடமும் எவ்வளவோ எடுத்துச்சொல்லி புரிய வைக்க முயற்சி பண்ணினேன். ஆனாலும் அதுவும் பயனளிக்கவில்லை கடைசியாக என்ன ஆனாலும் பரவாயில்லை என்று நந்தினியிடம் பேசினேன், ஆனால் அப்பொழுது தான் எனக்கு ஒரு உண்மை புரிந்தது . நந்தினி உன்னை பல வருடமாக விரும்புகிறாள் என்றும் இத்திருமணத்தை நடத்தி வைக்குமாறு கேட்டது நந்தினி தான் என்று எனக்கு அப்பொழுது தான் தெரியும். அப்பொழுதும் மனதில் சிறு கலக்கம் இருந்தாலும் நந்தினியின் ஆசைக்காகவும் அதேசமயம் எனக்கு உன்மேல் அளவில்லா நம்பிக்கையும் இருந்த ஒரே காரணத்திற்காக இத்திருமணத்திற்கு ஒத்துக்கொண்டேன். இல்லையென்றால் எப்பாடுபட்டாவது இத்திருமணத்தை நடக்க விட்டிருக்க மாட்டேன்” என்று ஆவேசத்துடன் கூறியவர்
தன் கண்களில் வழியும் தன் கண்ணீரை கூட உணராதவராக தன் வெறுப்பை மொத்தமாக தன் பார்வையில் தேக்கி இந்திரா
தன் மகனைப் பார்த்து “உன்னை பெற்றதில் இருந்து இன்றுவரை உன்னை பெற்றதற்கு ரொம்ப பெருமையாக உணர்ந்திருந்தேன். ஆனால் இந்த நொடி உன்னை ஏன்தான் பெற்றேன் என்று வெட்கப்படுகிறேன். ஒரு பெண்ணாய் உங்களுக்கு எல்லாம் பொண்ணுங்கன்னா அவ்ளோ எளக்காரமா போச்சா? பொண்டாட்டி என்கிறவள் உங்களையெல்லாம் பொருத்தவரை வீட்டை பாத்துக்கணும், உங்களுக்கு தேவையான வேலை எல்லாம் செஞ்சு உங்களுக்கு குழந்தையை பெற்று போடுபவள் மட்டும்தான் பொண்டாட்டி.., அதுவே அந்த பொண்ணுக்கு குழந்தை பெத்துக்க தகுதி இல்லைன்னு சொன்னா, உடனே வேற ஒரு பெண்ணைப்பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு குழந்தையை பெத்துபிங்க கேட்டாஅப்பா அம்மாவுக்காக சொத்துக்காக என்று சொல்வீங்க”
“ இல்ல நான் தெரியாம தான் கேக்குறேன் இதுவே உங்ககிட்ட குறை இருந்தா உன் பொண்டாட்டிக்கு வேற ஒரு கல்யாணம் பண்ணிவைப்பாயா? இல்ல என்கிட்ட தான் குறையென்று வெளியில சொல்லுவீங்களா? அப்பவும் நாலு பேருக்கு நடுவுல உங்கள் கௌரவம் போயிடக் கூடாதுன்னு தன்னிடம் குறையே இல்லை என்றாலும் தன் கணவனின் கௌரவத்திற்காக தன் கணவனிடம் தான் குறை என்று வெளியில் கூறாமல் பல்லை கடிச்சுக்கிட்டு மலடி என்று ஒரு பட்டத்தை சுமந்துகிட்டு இருக்கணும் அப்படித்தான ஆனா அதுவே ஒரு பொண்ணுக்குனா நீங்க புது மாப்பிள்ளை ஆயிடுவீங்க அப்படித்தானே எவ்வளவு சுயநலம் புடிச்சவங்க நீங்க எல்லாம் உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா ஒரு பொண்ணுக்கு எந்த சொந்தம் சரியில்லை என்றாலும் அவளால தாங்கிக்க முடியும் அதுவே தன் கணவன் சரி இல்லை என்றால் தான் அந்தப் பெண்ணால் தாங்கிக்கவே முடியாது அதே மாதிரி நீங்க தன் மனைவியை யாரிடமும் விட்டுக் கொடுக்காமல் அவளுடைய மரியாதையை காப்பாத்துனீங்கனா ஊரில் இருக்கிறவன் என்ன அவளுடைய பெத்தவங்கள இருந்து அவளுடைய புகுந்த வீட்டார் முதற்கொண்டு யாரும் அவளை ஒரு வார்த்தை இலக்கமாகவோ இல்ல மரியாதை இல்லாமயோ நடத்துவார்களா ஒரு மனைவியா திருமணமானவுடன் எந்த இடத்திலும் கணவனை விட்டுக்கொடுக்காமல் அவன் தவறே செய்திருந்தாலும் அவனை யாரும் ஒரு வார்த்தை கூறி விடக்கூடாது என்று உங்கள் கவுரவத்தை காப்பாத்துரா ஆனா நீங்கெல்லாம் தப்பே செய்யவில்லை என்றாலும் நான்கு பேர் இருக்கிற இடத்தில் உங்களை சார்ந்தவர்கள் உங்க முன்னாடியே பேசினாலும் ஏன் என்று நீங்களும் கேட்க மாட்டீங்க அந்த பொண்ணும் கேட்கக்கூடாது மீறி கேட்டா உங்களை பெற்றவர்கள் கௌவுரவமும் உங்கள் கௌரவமும் போய்விடும் இது எல்லாம் நான் பார்க்கும் போது அவங்க வளர்ப்புதான் சரியில்ல என்று நினைச்சேன் ஆனா வளர்ப்புக்கும் இதுக்கும் சம்பந்தமே இல்லைன்னு நீ நிரூபித்துவிட்டாய் இல்லை எனக்குத்தான் உன்ன நல்லவனா வழக்க தெரியாம போச்சேன்னு எனக்கு தெரியல” இன்று விரக்தியுடன் பேசியவர்
ஆனா நான் உங்களுக்கு ஒரு பொண்ணுக்கு கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை பத்தியும் கௌரவத்தை பத்தியும் தானே முதல்ல சொல்லி கொடுத்து வளர்த்தேன் அப்படியிருந்தும் நீ எப்படி இப்படி என்று இருக்கமாக கல்லாய் சமைந்து இருந்த தன் மகனைப் பார்த்து வெறுப்பாய் கேட்டவர்
“என்னதான் எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்து வளர்த்தாலும் குழந்தை என்று வரும்போதும் எல்லா சராசரி ஆண்களைப்போல் தான் நீயும் இல்லையா? என் மகன் ஒரு சராசரி ஆண் கிடையாது என் வளர்ப்பு பொய்த்துப் போகாது என்ற என் நம்பிக்கையை இப்படி உடச்சுட்டியே? தப்பு செஞ்சா தன் மகன் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக உனக்கு நான் சப்போர்ட் பண்ணமாட்டேன்" என்று ஆக்ரோஷமாக கூறிய தன் அன்னையை பார்த்து பெருமிதமும் வேதனையும் கலந்த குரலில்
“இதையேன் அம்மா நந்தினிகிட்ட அத்தை கேட்கல!எவ்வளவுதான் வளர்ந்து பெரியவர்கள் என்றாலும் பிள்ளைகள் தவறு செய்யும் பொழுது அதைக் கண்டித்து திருத்தும் பொறுப்பு அந்தப் பெற்றோர்களுக்கு தான் இருக்கிறது! அதைவிட்டு அவர்களின் தவறுக்கு துணைபோவது எந்த விதத்தில் நியாயம்.... ஒரு தாயா நான் தப்பு செய்றப்போ தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த மகன் என்றாலும் என்ன அடிச்சு திருத்தி நல்ல வழிக்கு கொண்டு வரணும்னு தான நினைச்சீங்க? அப்படி இருக்கும்போது அவளை அடிக்க கூட வேண்டாம்.... ஆனா அவ செய்ற தப்புக்கு அவ கூட துணைக்கு போகாமல் இவங்க எல்லாம் தள்ளி இருந்து இருந்தாலே இந்தப் பிரச்சினை இவ்வளவு தூரத்துக்கு வந்திருக்காது. இதுல அப்பாவும் பாட்டியும் வேற அவங்களுக்கு சப்போர்ட் எல்லாரும் வாழவைக்க போராடி பாத்திருக்கேன்..., முதல் முறையா பிரித்து வைக்க இவ்வளவு போராடுகிறார்கள். மனசு ரொம்ப வலிக்குது மா... வாழ்க்கையில முதல்முறையா என்ன சேர்ந்தவங்கலாளையே தோத்துட்டேன்னு தோணுது” என்று கண்களில் தேங்கியிருந்த கண்ணீருடன் கேட்ட மகனை
அவ்வேதனையிலும் தன் வளர்ப்பு பொய்த்துப் போகவில்லை என்ற நம்பிக்கையிலும் ஆனந்தத்திலும் தன் மகனை மடி சாய்த்திருந்தாள் அந்த அன்பு தாய்.
ஸ்வரமாகும்...........
மருத்துவமனையில் இந்திராவின் நிலைமை சீராகிவிட்டது என்றாலும், மறுநாள் மதியவேளை கடந்தும் மனஉளைச்சல் காரணமாக கண் விழிக்காமல் இருந்தவரை பார்த்து கவலையில் இருந்த அனைவரின் கருத்தை ஈர்க்கும் வகையில் இந்திராவின் நிலையறிந்து அவரைக் காண்பதற்காக மருத்துவமனைக்கு வந்திருந்தனர் பவானியும் நந்தினியும்.
அவர்களைக் கண்டதும் அவர்களிடம் எழுந்து சென்ற தன் தந்தையை விடவும் விரைவான எட்டுகளுடன் அவர்களை அணுகியவன் அவர்களின் வழியை மரித்தார்போல் நின்று அடக்கப்பட்ட கோபத்துடன்,
“இங்கே எதற்காக வந்திருக்கீங்க ? எங்களுக்கும் உங்களுக்கும் தான் ஒன்னும் இல்லைன்னு சொல்லிட்டு போயிட்டீங்க இல்ல, அப்புறம் எந்த உரிமையில் இங்க வந்திருக்கீங்க உங்களாலும் உங்க மகளாலயும் தான் எங்க அம்மாவுக்கு இந்த நிலைமை. முதல்ல இங்கிருந்து கிளம்புங்க, உங்க பொண்ணு கேட்ட விவாகரத்து உங்க வீடு தேடி வரும். இதுக்கு மேல இங்க நின்னு என் பொறுமையை சோதிக்காமல் இங்கிருந்து கிளம்பிருங்க. இல்ல நான் மனுசனா இருக்க மாட்டேன் ” என்று யார் கவனத்தையும் கவராமல் அவர்களுக்கு மட்டும் கேட்கும் வண்ணம் கர்ஜித்தவனை கண்டு இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காததால் அங்கேயே அதிர்ந்து நின்றவர்களுக்கு ஆதரவாக தன் மகன் அருகில் வந்திருந்த காரணத்தினால் அவன் கூறுவது அனைத்தையும் கேட்டிருந்த இராஜேந்திரன்,
தன் மகன் பேசியதை கண்டிக்கும் வகையில் “ராணா இது என்ன பேச்சு..., அதுவும் அத்தைகிட்ட மரியாதை இல்லாம இப்படித்தான் பேசுவாங்களா? முதல்ல அவங்களுக்கு வழியை விடு, வேற எதுவா இருந்தாலும் அப்புறம் பேசிக்கலாம் ”என்றவரை
“உங்களுக்கு பெத்த மகன் மனைவியை விட உங்க தங்கையும் தங்கை பொண்ணும் தான் ரொம்ப முக்கியமா இருக்கலாம்..., ஆனா எனக்கு எங்க அம்மா தான் முக்கியம், என்னை மீறி அவங்கள உள்ள போக அனுமதிசிங்கனா இன்னையோட உங்களுக்கும் எனக்கும் உள்ள உறவையும் நான் முறித்துடுவேன் ” என்றவனை அதிர்ந்து நோக்கியவர் வேறுவழியின்றி அவர்களிடம் திரும்பி இப்போ இங்கே எதுவும் பேச வேண்டாம் என்ற அவர்களைத் திருப்பி அனுப்பிவிட்டு மகனின் முகம் காண பிடிக்காமல் வேறுபுறம் சென்று அமர்ந்தார்.
தன் தந்தைக்கு தான் பேசியது பிடித்தம் இல்லை என்பதை அறிந்தாலும் தன் முடிவிலிருந்து சற்றும் விலகாமல் சென்றவனுக்கு தன் தாயின் அறையிலிருந்து வந்த டாக்டர் அழைக்கும் குரல் கேட்டு அவரிடம் விரைவாக சென்றவன் “என் அம்மா கண் முழிச்சுட்டாங்களா" என்று ஆவலுடன் கேட்டவனின் எதிர்பார்ப்பை பொய்யாக்காமல்
“ஆமாம் சார் அவங்க கண்ணு முழிச்சுட்டாங்க, அவங்களை பதட்டப்படுத்தாமல் ரொம்ப நேரம் பேசாமல் ஒவ்வொருத்தரா போய் பார்த்துட்டு வாங்க. ரொம்ப நேரம் அவங்கள டிஸ்டர்ப் பண்ணாதீங்க” என்று அந்த மருத்துவர் கூறி முடிப்பதற்குள் தன் அன்னையைக் காண அவரின் அறைக்குள் விரைந்து இருந்தான்.
அறையில் கண்விழித்து படுத்திருந்த தன் தாயைப் பார்த்து வேதனை கொண்டவன் “ அம்மா ” என்றழைக்க
ராணாவை பார்த்து சோர்வான புன்னகை ஒன்றை சிந்தியவர் “அம்மா உன்னை பயமுறுத்திவிட்டனா? எனக்கு ஒன்னும் இல்ல நான் நல்லாத்தான் இருக்கேன், நீ பாரு எப்படி இருக்க" என்று தன் உடல் சோர்வையும் மறைத்து தனக்காக பேசும் அன்னையை
“கொஞ்சம் இல்லை ரொம்பவே பயமுறுத்தி விட்டீர்கள் ,நாங்கள் எவ்வளவு பயந்திட்டோம் தெரியுமா?”
“இல்லை" என்று பேச ஆரம்பித்த அன்னையை
“ஊகும்..... இதுக்கு மேல ஒரு வார்த்தை பேசக்கூடாது, டாக்டர் உங்களை ரெஸ்ட் எடுக்க சொல்லியிருக்காரு அதனால மனசுல எதையும் போட்டு யோசிக்காமல், சீக்கிரமா சரியாகுற வழியப்பாருங்க என்னோட பலமா என்கூட நீங்க இருக்கணும் சரியா” என்றவனை.
“கண்டிப்பா அம்மா எப்பவுமே உன்கூட தான் இருப்பேன்" என்று சொல்லியவரிடம்
“சரிமா நான் வெளியே இருக்கேன், எது வேணும்னாலும் கூப்பிடுங்க இங்கேதான் இருப்பேன்”அன்னையிடம் கூறி அவரை விட்டு அவன் வெளியேறியதும் ஒவ்வொருவராக சென்று இந்திராவை பார்த்து பேசிவிட்டு வந்து அமர்ந்திருந்தவர்களை பார்த்து
“ சரி எல்லாரும் வீட்டுக்கு கிளம்புங்க. நான் இங்க இருக்கேன் நேற்றிலிருந்து நீங்களும் பாட்டியும் இங்கேயே தான் இருக்கீங்க. உங்க ரெண்டு பேருக்கும் கண்டிப்பா கொஞ்சம் ஓய்வு தேவை, அதனால நீங்க கிளம்புங்க நான் டாக்டர்கிட்ட பேசிவிட்டு அப்பா அம்மாவை வீட்டுக்கு அனுப்புறாங்க கேட்டுட்டு கூட்டிட்டு வரேன் அதுவரைக்கும் பாட்டி வீட்டிலேயே இருக்கட்டும் இன்னைக்கே வீட்டுக்கு அம்மாவை அனுப்பிவிடுவார்கள் என்றாள் நீங்களும் திரும்பி வர வேண்டாம்பா” என்று கூறியவனிடம்
“இல்லப்பா நீ மட்டும் எப்படி இங்க தனியா அதுவுமில்லாமல் உங்கம்மாவை இங்க விட்டுட்டு என்னால் அங்கு நிம்மதியா இருக்க முடியாது அதனால பாட்டீய மட்டும் வீட்டுக்கு அனுப்பி விடலாம் நம்ம டிரைவர் வேலூர் வெளியே தான் இருக்கான் அவன் கூட பாட்டியை அனுப்பிட்டு வா நான் இங்க இருக்கேன் ”என்ற தந்தையிடம்
“ சரிங்க பா நீங்க இங்க இருங்க நான் போய் வேலு கிட்ட சொல்லி பாட்டியை விட்டுட்டு அங்கயே இருக்க சொல்லிடுறேன் ,அப்புறம் இங்க நடக்கிற பிரச்சினையை பத்தியும் அம்மாவுக்கு உடம்பு சரியில்லை என்பது பற்றியும் யாரும் விமல் கிட்ட எதுவும் சொல்ல வேண்டாம், அவனாவது அங்க நிம்மதியா இருக்கட்டும் ,அதுமில்லாமல் அவனுக்கு இது செமஸ்டர் டைம் அதனால யாரும் எதுவும் சொல்ல வேண்டாம் ” என்றவனின் பேச்சிர்க்கு அவன் கூறியது சரியாக பட அனைவரும் அவன் கருத்தை ஒத்துக் கொண்டனர்
இன்றுடன் மருத்துவமனையிலிருந்து இந்திராவை வீட்டிற்கு அழைத்து வந்து பதினைந்து நாட்கள் ஆகியிருந்தது......
எப்பொழுதும்போல் தன் வளமையாக தன் தாயைப் பார்த்துவிட்டு அவரின் உடல்நிலையை பற்றி அறிந்துகொள்ள அன்னையை நாடி சென்றவனுக்கு அவர் ஏதோ ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருப்பதை கண்டு “அம்மா” என்றழைத்து சிந்தனையை கலைக்க முயன்றவன் முயற்சி பயனளிக்காமல் போக
என் அன்னையின் தோளின் மேல் கைவைத்து அசைத்து அம்மா என்று மறுபடி அழைத்தவனின் முயற்சி இம்முறை பயனளித்தது......
தன்னையே பார்த்திருக்கும் தன் மகனை பார்த்தவருக்கு மனதில் துயரம் எழுந்தாலும் அதை மறைத்துக்கொண்டு புன்னகையுடன் தன்னருகில் அமர்த்திக்கொண்டு
“சொல்லுப்பா இன்னைக்கு என்ன ரொம்ப சீக்கிரமா வந்துட்ட! ஏதாவது சாப்டியா இரு உனக்கு குடிக்க ஏதாவது எடுத்துட்டு வர சொல்கிறேன் ” என்று எழ முயன்ற அன்னையை தடுத்தவன்.
“இப்ப எனக்கு எதுவும் வேண்டாம்மா எனக்கு உங்ககிட்ட கொஞ்சம் பேசணும் ஆனா அதுக்கு முன்னாடி நான் பேசறது கேட்டு நீங்க டென்ஷன் ஆக கூடாது சரியா" என்ற ராணாவை பார்த்தவருக்கு
அவன் என்ன சொல்லப் போகிறான் என்று புரிவது போல் இருந்தாலும் அதை ஏற்க மனதைரியம் அற்றவராக வேறு வழி இன்றி அவன் கூறுவதை கேட்டுத்தான் ஆகவேண்டும் என்ற நிலையில்
“பேசுப்பா...." என்று ஒரே வார்த்தையில் முடித்துக்கொண்டு அன்னையின் பேச்சில் இருந்தே அவரின் மனத்தாங்கல் புரிந்தாலும் வேறுவழியின்றி தான் கூற வந்த செய்தியை கூறியிருந்தான்.
அவன் கூறிய செய்தி சில நொடிகள் அதிர்ந்த அமர்ந்திருந்த இந்திரா இதுதான் நடக்கப் போகிறது என்று அறிந்திருந்தாலும் அது ஏற்க மனமின்றி
“நந்தினி தான் விவாகரத்து வேணும்னு புரியாமல் கேட்டுக்கொண்டே இருந்தானா இப்ப நீயும் அவளுக்கு விவாகரத்து கொடுக்கிறேன் என்று சொல்றது நல்லாவா இருக்கு. அவளுக்கு நிதானமா சொல்லி புரிய வைக்கணும் அதை விட்டுவிட்டு அவளுக்கு நீயும் விவாகரத்து கொடுக்க போகிறேன் என்று சொல்றது கொஞ்சம் கூட சரி இல்லை. இது உன்கிட்ட இருந்துநான் எதிர்பார்க்கவே இல்லை” என்று ஆதங்கத்துடன் பேசிய வரைபார்த்து
“வேற என்னம்மா பண்றது நானா விவாகரத்து வேணும்னு கேட்டேன் அவளா தான் அடம்பிடித்து விவாகரத்து கேட்கிறாள்"
“அவதான் புரியாமல் கேட்டாள், அதற்கு நீயும் சரின்னு சொல்லிடுவியா. அவளுக்கு நீதான் சொல்லி புரிய வைக்கணும்" என்பவரை ஒரு சில நிமிடம் மௌனமாக பார்த்து இருந்தவன் வேறு வழியில்லை முழுவதுமாக பேசி தீர்த்துவிட வேண்டும் என்ற முடிவுடன்.
“என்னத்த புரிய வைக்கணும் சொல்றீங்க..., ஆனா இதுவும் ஒரு விதத்தில் நல்லதுதான். நாமா சொல்லி விளக்குவதை விட அவளா விலகுறா, இதுல நாம புரியவைக்க என்ன இருக்கு" என்ற மகனின் பேச்சு புரியாமல்
“ராணா நீ என்ன சொல்ல வர எனக்கு சுத்தமா புரியல, நாம எதுக்கு நந்தினியை விளக்கணும். இதுல அவளா விலகுவது நல்லதுன்னு வேற சொல்ற” என்று இன்னும் புரியாமல் மகனைப் பார்த்து கேட்டவரை
"சரியோ.... தப்போ... எனக்கு அப்போ புரியலை...., ஆனா எனக்கு நல்லா யோசிச்சுதுக்கப்புறம்தான் நந்தினி சொன்னது கரெக்ட்னு புரிஞ்சது" என்ற ராணாவிடம்
சிறு அழுத்தத்துடன் “என்ன புரிஞ்சது.......” என்று அன்னையிடம்
“அதுதான் நந்தினி கூறுவதுபோல் எனக்கு என் குழந்தை வேண்டும்..... அதேபோல் இந்த வீட்டிற்கு என் மூலமாக வந்த வாரிசு வேண்டும், அதை தான் சொன்னேன்..., என்னதான் இப்ப பேசினாலும் இன்னும் கொஞ்ச நாள் போனா நந்தினி சொன்னதுதான் நானும் சொல்லி இருப்பேன். அதுக்கு முன்னாடியே அவளா புரிஞ்சுகிட்டு விலகி போறா, இது எனக்கும் நம்ம குடும்பத்துக்கும் நல்லதுதானே ” என்று பேசிக்கொண்டே சென்றவன் பேச்சை சகிக்க முடியாமல் அவன் பேச்சை தடை செய்யும் விதமாக அவன் கண்ணத்தில் தன் பலம் கொண்டமட்டும் அறைந்திருந்தார் ராணாவின் தாய்......
ராணாவை அரைந்த பிறகும் கோபம் தணியாமல்
“என் மகனா நீ.....! ச்சீசீ உன்னை எவ்வளவு உயர்வானன்னு நினைச்சேன்.., ஆனா நீயும் ஒரு சராசரி ஆண் தான் என்று நிரூபித்து விட்டாய். உன்னை பெற்று வளர்த்ததற்கு என்னை நினைத்து எனக்கே கேவலமாக இருக்கிறது" என்று அவன் சட்டையை கொத்தாக பற்றியவர்
“உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா! உங்களுக்கெல்லாம் நந்தினி எப்படியோ, ஆனா எனக்கு அவ நான் பெறாத மகள்.... உங்க ரெண்டு பேரையும் விட எனக்கு அவள ரொம்ப பிடிக்கும், உங்க ரெண்டு பேருக்கு அப்புறம் ஒரு மகள் இல்லையே என்ற ஆசையை நிறைவேற்ற வந்தவளாக தான் நான் நந்தினியை பார்த்தேன். அதனால்தான் இவர்களெல்லாம் உனக்கு நந்தினியை திருமணம் செய்து வைக்க வேண்டும் என்று கூறும்வரை எனக்கு அந்த நினைப்பே எழுந்ததில்லை...., என் மகளாக மட்டுமே பார்த்ததினால் தான் எனக்கு அவ்வெண்ணம் தோன்றவில்லை” என்று கூறிக்கொண்டே வந்தவர் கோபத்தினாலும் தன்மகன் பொய்த்துப்போன காரணத்தினாலும் தழுதழுத்த தன் குரலை கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு மறுபடியும் தன் மகனை ஏறிட்டுப் பார்த்து பேசத் தொடங்கியவர்
“அதே மாதிரி அத்தனை பேரும் உனக்கு நந்தினியை திருமணம் முடிப்பது பற்றி பேச்சு எடுத்தவுடன் முதன்முறையாக இந்தத் திருமணம் வேண்டாம் இது சரிப்பட்டு வராது என்று அவர்களின் முடிவுக்கு எதிராக உன் அப்பாவிடமும் பாட்டி இடமும் பேசினேன். அதற்குக்காரணம் சொந்தத்தில் நடைபெறும் திருமணங்களால் என்னுடைய பெற்ற பிள்ளையும் நான் பெறாத என் மகளுக்கும் பின்னாளில் எந்த பிரச்சனையும் வரக்கூடாது என்றுதான் அவ்வளவு போராடினேன். ஆனாலும் என் பேச்சை இவர்கள் யாரும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை” என்று கூறிக்கொண்டே வந்தவர் தான் கூறியதை அவர்கள் கேட்டிருந்தால் இன்று நந்தினிக்கு இந்த பிரச்சனை வந்திருக்காதே என்று வருத்தப்பட்டவர் மறுபடியும் தன் மகனை நோக்கி பேச்ச தொடங்கியவர்
“உன் அப்பாவும் பாட்டியும் ஒத்துக்கவில்லை என்றதும் உன் அத்தையிடமும் எவ்வளவோ எடுத்துச்சொல்லி புரிய வைக்க முயற்சி பண்ணினேன். ஆனாலும் அதுவும் பயனளிக்கவில்லை கடைசியாக என்ன ஆனாலும் பரவாயில்லை என்று நந்தினியிடம் பேசினேன், ஆனால் அப்பொழுது தான் எனக்கு ஒரு உண்மை புரிந்தது . நந்தினி உன்னை பல வருடமாக விரும்புகிறாள் என்றும் இத்திருமணத்தை நடத்தி வைக்குமாறு கேட்டது நந்தினி தான் என்று எனக்கு அப்பொழுது தான் தெரியும். அப்பொழுதும் மனதில் சிறு கலக்கம் இருந்தாலும் நந்தினியின் ஆசைக்காகவும் அதேசமயம் எனக்கு உன்மேல் அளவில்லா நம்பிக்கையும் இருந்த ஒரே காரணத்திற்காக இத்திருமணத்திற்கு ஒத்துக்கொண்டேன். இல்லையென்றால் எப்பாடுபட்டாவது இத்திருமணத்தை நடக்க விட்டிருக்க மாட்டேன்” என்று ஆவேசத்துடன் கூறியவர்
தன் கண்களில் வழியும் தன் கண்ணீரை கூட உணராதவராக தன் வெறுப்பை மொத்தமாக தன் பார்வையில் தேக்கி இந்திரா
தன் மகனைப் பார்த்து “உன்னை பெற்றதில் இருந்து இன்றுவரை உன்னை பெற்றதற்கு ரொம்ப பெருமையாக உணர்ந்திருந்தேன். ஆனால் இந்த நொடி உன்னை ஏன்தான் பெற்றேன் என்று வெட்கப்படுகிறேன். ஒரு பெண்ணாய் உங்களுக்கு எல்லாம் பொண்ணுங்கன்னா அவ்ளோ எளக்காரமா போச்சா? பொண்டாட்டி என்கிறவள் உங்களையெல்லாம் பொருத்தவரை வீட்டை பாத்துக்கணும், உங்களுக்கு தேவையான வேலை எல்லாம் செஞ்சு உங்களுக்கு குழந்தையை பெற்று போடுபவள் மட்டும்தான் பொண்டாட்டி.., அதுவே அந்த பொண்ணுக்கு குழந்தை பெத்துக்க தகுதி இல்லைன்னு சொன்னா, உடனே வேற ஒரு பெண்ணைப்பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு குழந்தையை பெத்துபிங்க கேட்டாஅப்பா அம்மாவுக்காக சொத்துக்காக என்று சொல்வீங்க”
“ இல்ல நான் தெரியாம தான் கேக்குறேன் இதுவே உங்ககிட்ட குறை இருந்தா உன் பொண்டாட்டிக்கு வேற ஒரு கல்யாணம் பண்ணிவைப்பாயா? இல்ல என்கிட்ட தான் குறையென்று வெளியில சொல்லுவீங்களா? அப்பவும் நாலு பேருக்கு நடுவுல உங்கள் கௌரவம் போயிடக் கூடாதுன்னு தன்னிடம் குறையே இல்லை என்றாலும் தன் கணவனின் கௌரவத்திற்காக தன் கணவனிடம் தான் குறை என்று வெளியில் கூறாமல் பல்லை கடிச்சுக்கிட்டு மலடி என்று ஒரு பட்டத்தை சுமந்துகிட்டு இருக்கணும் அப்படித்தான ஆனா அதுவே ஒரு பொண்ணுக்குனா நீங்க புது மாப்பிள்ளை ஆயிடுவீங்க அப்படித்தானே எவ்வளவு சுயநலம் புடிச்சவங்க நீங்க எல்லாம் உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா ஒரு பொண்ணுக்கு எந்த சொந்தம் சரியில்லை என்றாலும் அவளால தாங்கிக்க முடியும் அதுவே தன் கணவன் சரி இல்லை என்றால் தான் அந்தப் பெண்ணால் தாங்கிக்கவே முடியாது அதே மாதிரி நீங்க தன் மனைவியை யாரிடமும் விட்டுக் கொடுக்காமல் அவளுடைய மரியாதையை காப்பாத்துனீங்கனா ஊரில் இருக்கிறவன் என்ன அவளுடைய பெத்தவங்கள இருந்து அவளுடைய புகுந்த வீட்டார் முதற்கொண்டு யாரும் அவளை ஒரு வார்த்தை இலக்கமாகவோ இல்ல மரியாதை இல்லாமயோ நடத்துவார்களா ஒரு மனைவியா திருமணமானவுடன் எந்த இடத்திலும் கணவனை விட்டுக்கொடுக்காமல் அவன் தவறே செய்திருந்தாலும் அவனை யாரும் ஒரு வார்த்தை கூறி விடக்கூடாது என்று உங்கள் கவுரவத்தை காப்பாத்துரா ஆனா நீங்கெல்லாம் தப்பே செய்யவில்லை என்றாலும் நான்கு பேர் இருக்கிற இடத்தில் உங்களை சார்ந்தவர்கள் உங்க முன்னாடியே பேசினாலும் ஏன் என்று நீங்களும் கேட்க மாட்டீங்க அந்த பொண்ணும் கேட்கக்கூடாது மீறி கேட்டா உங்களை பெற்றவர்கள் கௌவுரவமும் உங்கள் கௌரவமும் போய்விடும் இது எல்லாம் நான் பார்க்கும் போது அவங்க வளர்ப்புதான் சரியில்ல என்று நினைச்சேன் ஆனா வளர்ப்புக்கும் இதுக்கும் சம்பந்தமே இல்லைன்னு நீ நிரூபித்துவிட்டாய் இல்லை எனக்குத்தான் உன்ன நல்லவனா வழக்க தெரியாம போச்சேன்னு எனக்கு தெரியல” இன்று விரக்தியுடன் பேசியவர்
ஆனா நான் உங்களுக்கு ஒரு பொண்ணுக்கு கொடுக்க வேண்டிய மரியாதையை பத்தியும் கௌரவத்தை பத்தியும் தானே முதல்ல சொல்லி கொடுத்து வளர்த்தேன் அப்படியிருந்தும் நீ எப்படி இப்படி என்று இருக்கமாக கல்லாய் சமைந்து இருந்த தன் மகனைப் பார்த்து வெறுப்பாய் கேட்டவர்
“என்னதான் எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்து வளர்த்தாலும் குழந்தை என்று வரும்போதும் எல்லா சராசரி ஆண்களைப்போல் தான் நீயும் இல்லையா? என் மகன் ஒரு சராசரி ஆண் கிடையாது என் வளர்ப்பு பொய்த்துப் போகாது என்ற என் நம்பிக்கையை இப்படி உடச்சுட்டியே? தப்பு செஞ்சா தன் மகன் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக உனக்கு நான் சப்போர்ட் பண்ணமாட்டேன்" என்று ஆக்ரோஷமாக கூறிய தன் அன்னையை பார்த்து பெருமிதமும் வேதனையும் கலந்த குரலில்
“இதையேன் அம்மா நந்தினிகிட்ட அத்தை கேட்கல!எவ்வளவுதான் வளர்ந்து பெரியவர்கள் என்றாலும் பிள்ளைகள் தவறு செய்யும் பொழுது அதைக் கண்டித்து திருத்தும் பொறுப்பு அந்தப் பெற்றோர்களுக்கு தான் இருக்கிறது! அதைவிட்டு அவர்களின் தவறுக்கு துணைபோவது எந்த விதத்தில் நியாயம்.... ஒரு தாயா நான் தப்பு செய்றப்போ தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த மகன் என்றாலும் என்ன அடிச்சு திருத்தி நல்ல வழிக்கு கொண்டு வரணும்னு தான நினைச்சீங்க? அப்படி இருக்கும்போது அவளை அடிக்க கூட வேண்டாம்.... ஆனா அவ செய்ற தப்புக்கு அவ கூட துணைக்கு போகாமல் இவங்க எல்லாம் தள்ளி இருந்து இருந்தாலே இந்தப் பிரச்சினை இவ்வளவு தூரத்துக்கு வந்திருக்காது. இதுல அப்பாவும் பாட்டியும் வேற அவங்களுக்கு சப்போர்ட் எல்லாரும் வாழவைக்க போராடி பாத்திருக்கேன்..., முதல் முறையா பிரித்து வைக்க இவ்வளவு போராடுகிறார்கள். மனசு ரொம்ப வலிக்குது மா... வாழ்க்கையில முதல்முறையா என்ன சேர்ந்தவங்கலாளையே தோத்துட்டேன்னு தோணுது” என்று கண்களில் தேங்கியிருந்த கண்ணீருடன் கேட்ட மகனை
அவ்வேதனையிலும் தன் வளர்ப்பு பொய்த்துப் போகவில்லை என்ற நம்பிக்கையிலும் ஆனந்தத்திலும் தன் மகனை மடி சாய்த்திருந்தாள் அந்த அன்பு தாய்.
ஸ்வரமாகும்...........
, இரண்டு வாரங்களாக எனக்காக பொறுமையாக காத்திருந்திருந்தமைக்கு நன்றி
