Nila Yazhi
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
#10
சித்தார்த்தின் அலைபேசி அடிக்கொரு தரம் சிணுங்கிக் கொண்டே இருந்தது. அவன் இன்னமும் கண் விழிக்கவில்லை. மேகநாதன் அவனை எழுப்ப, அப்போது தான் தூக்கத்தில் இருந்து விழித்த சித்தார்த் மணியைப் பார்த்தான். மதிய நேரத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து எழுந்து அமர்ந்தவன் தலையைப் பிடித்துக் கொண்டான்.
“போய் குளிச்சுட்டு வாங்க.. சாப்ட போகலாம்” என்று மேகநாதன் சொல்ல, சித்தார்த் தலையாட்டினான்.
குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவன் உணவையும் முடித்துவிட்டு மேகநாதனையும் அழைத்துக் கொண்டு நேற்று பார்க்கிங் செய்திருந்த காரை எடுக்கப் போனான்.
“நீங்க வாங்க ப்ரோ.. நாம போய் கல்யாணம் வேணாம்னு சொல்லிட்டு வந்துடுவோம்”
என்னவோ ஹோட்டலில் சாம்பார் வேண்டாம் சட்னி கொடு என்று சொல்வதைப் போல மிகவும் எளிதாக சித்தார்த் சொல்ல, மேகநாதனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது.
“நான் எதுக்கு?” என்று அவன் சங்கடமாகக் கேட்க, சித்தார்த் வற்புறுத்தி அவனை அழைத்துச் சென்றான்.
சித்தார்த் தன் காரிலேயே அவனை வரச்சொல்ல, மேகநாதன் மறுத்துவிட்டு அவனது புல்லட்டில் பின்தொடர்வதாகச் சொன்னான். இருவரும் சிவநேசனின் வீட்டை அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் அடைந்திருந்தனர். மேகநாதனுக்கு உள்ளே செல்வதற்கே மனமில்லை. நேற்றே அத்தனை அக்கப்போர் நடந்திருந்தது. அதை எண்ணி அவன் தயங்கினான்.
விதுர்ஷாவிற்கு இந்தத் திருமணம் நிற்பது ஒரு பிரச்சனை இல்லை என்பது அவனுக்குத் தெரியும். ஆனால், அங்கு அவன் இருப்பதை அவள் நிச்சயம் விரும்பமாட்டாள் அல்லவா?
பல யோசனையில் இருந்தவனை சித்தார்த் உள்ளே அழைத்துச் சென்றான். சிவநேசன் அப்போது வீட்டில் இல்லை. சித்தார்த்துடன் உள்ளே நுழைந்த மேகநாதனை வள்ளி வியப்புடன் பார்க்க, வள்ளி கட்டாயப்படுத்தியதால் உணவை விருப்பமே இல்லாமல் விழுங்கிக் கொண்டிருந்த விதுர்ஷா அதிர்ந்து எழுந்தாள்.
“வாங்க” என்று சம்பிரதாய புன்னகையுடன் சித்தார்த்தை அவள் வரவேற்க, அதற்கான எதிரொலி சித்தார்த்திடம் இல்லை.
விதுர்ஷாவின் மனம் நொடியில் நிலைமையைக் கணக்கிட்டது. அவள் வள்ளியைக் குறிப்பாகப் பார்க்க, குறிப்பை அறிந்து வந்தவர்களுக்கு பழச்சாறு தயாரிக்க உள்ளே சென்றார் அவர்.
“உங்க அப்பா எங்கே?”
சித்தார்த் நேராக விஷயத்திற்கு வர, “அப்பா வெளில போய்ருக்காங்க.. எதுனாலும் என்கிட்ட நீங்க சொல்லலாம்”
பேச்சு சித்தார்த்திடம் இருந்தாலும் பார்வை மேகநாதனைத் துளைத்தது.
‘இவ இதையும் என் கணக்கில் தானே எழுதுவா!’
பெருமூச்சுடன் அவளைப் பதிலுக்குப் பார்த்தான் அவன்.
“இல்ல இதை உன் அப்பா கிட்ட பேசுனா தான் சரிவரும்” என்று சித்தார்த் நிற்க, அவள் வேறு வழியின்றி தந்தையை அழைத்தாள்.
“சித்தார்த் வந்திருக்காருப்பா.. உங்கள பார்க்கணுமாம்” என்று மட்டும் சொல்ல,
“அரைமணி நேரத்துல வந்திருவேன்” என்றார் சிவநேசன்.
“வந்துட்டு இருக்காங்க..” என்று மட்டும் சொன்னவள் அலைபேசியைப் பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
சித்தார்த் மேகநாதன் காதில், “எவ்ளோ திமிரு பார்த்தீங்களா? இப்படித்தான் யாரையும் ஒரு பொருட்டாவே மதிக்கவே மாட்டா.. இப்படி இருக்கும்போதே எவ்வளவு திமிரு” என்றான்.
சித்தார்த்தின் வார்த்தைகளில் மேகநாதன் சித்தார்த்தைப் பார்த்து முறைத்தான்.
“எப்படி இருக்கும் போது?” என்று கேட்க வாய் வரை வந்தாலும் அவன் கேட்கவில்லை. மறைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமில்லை. தேவையில்லை என்று நினைத்தான்.
“எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?” என்று சித்தார்த் சலிப்புடன் கேட்க,
“ஹாஃப் அன் அவர்” என்று பதிலளித்துவிட்டு மீண்டும் அவள் அலைபேசிக்குள் மூழ்க, வள்ளி இருவருக்கும் பழச்சாறு எடுத்து வந்து கொடுத்தார்.
சித்தார்த் வேண்டாம் என்று சொல்ல, மேகநாதன் எடுத்துக் கொண்டான்.
“ப்ரோ.. எதுக்கு ப்ரோ எடுத்தீங்க? வேணாம்னு சொல்லுங்க” என்று சித்தார்த் கடிந்து கொள்ள,
“தாகமா இருக்கு பாஸ்.. விடுங்க” என்றவன் வேகமாக அதைப் பருக ஆரம்பித்தான்.
விதுர்ஷா அவர்களின் பேச்சைக் கேட்டாலும் நிமிரவில்லை.
அரைமணி நேரம் என்றவர் இருபது நிமிடத்தில் வீட்டுக்கு வந்து நிற்க, அவரும் சித்தார்த்துடன் மேகநாதனை எதிர்பார்க்கவில்லை. எதுவோ நடக்கப் போவதாக அவரது உள்மனம் சொன்னது. சிவநேசன் நிதானித்தார்.
குரலில் அமைதியைக் கொண்டு வந்து, “வாங்க வாங்க.. அப்பா எதுவும் சொல்லிவிட்டாங்களா?” என்று அவர் பேச்சை ஆரம்பிக்க,
“இல்ல சார்.. இந்தக் கல்யாணத்துல எனக்கு விருப்பம் இல்ல.. அதை உங்க கிட்ட சொல்லிட்டுப் போகலாம்னு வந்தேன்.. இனிமேல் ஃபர்தரா எந்தக் கல்யாண வேலையும் பார்க்காதீங்க”
அலுங்காமல் சித்தார்த் சொல்ல, சிவநேசன் அதிர்வுடன் அவனைப் பார்த்தார். அதிர்வு மெல்ல கோபமாக மாற,
“ஏன் விருப்பமில்ல?”
கேள்வி சிவநேசனிடமிருந்து இல்லை. விதுர்ஷாவிடம் இருந்து.
விஷயம் வெளிவரும் வரை அவர்கள் பேசிக்கொள்ளட்டும் என்றிருந்தவள் அதற்கு மேல் பொறுமை காக்க விருப்பப்படவில்லை. மேகநாதன் வெறும் பார்வையாளராய் மாறியிருந்தான்.
“விருப்பமில்லை.. அவ்ளோதான்”
“அப்படி எப்படிங்க சொல்ல முடியும்? உங்க வீட்ல தானே வந்து கல்யாணத்துக்குப் பேசுனாங்க? நீங்களும் கூட தானே இருந்தீங்க?”
“அப்போ எதுவும் தெர்லயே”
சித்தார்த் சொல்ல விதுர்ஷாவின் பார்வை கூர்மையானது.
“அப்படி என்ன தெரிஞ்சது இப்போ?”
“உனக்கு இது செகண்ட் மேரேஜ்னு நீயோ உன் அப்பாவோ ஏன் என்கிட்ட சொல்லல? நல்லவேளை கல்யாணத்துக்கு முன்னவே விஷயம் என் காதுக்கு வந்தது.. இல்லனா நான் ஏமாந்திருப்பேன்” என்று அவன் சொல்ல,
“யாரும் உங்கள ஏமாத்தல.. உங்க குடும்பம் தான் உங்கள ஏமாத்திருக்கு.. உங்க அப்பா கிட்டேயும் மாமா கிட்டேயும் எங்கப்பா எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டாரே” என்றாள் அவளும் விடாமல்.
சித்தார்த் முகம் கறுக்க நின்றான். அவள் சொல்வது உண்மையல்லவா?
“கல்யாணம் பண்ணப் போறது நான்.. நீங்க என்கிட்ட சொல்லியிருக்கணும்”
மீண்டும் சித்தார்த் அவன் பிடியில் நிற்க, சிவநேசன் பேசினார்.
“எங்க கிட்ட யார் கல்யாணம் பேச வந்தாங்களோ அவங்க கிட்ட சொல்லியாச்சு.. உங்க கிட்ட சொல்லி உங்க சம்மதம் இருக்கதாகவும் உங்கப்பா என்கிட்ட சொன்னாரு”
“எனக்கு அதெல்லாம் எதுவும் தெரியாதுங்க.. நேத்து தான் எங்க அக்கா என்கிட்ட இந்த விஷயத்தைச் சொன்னாங்க.. இந்தக் கல்யாணம் வேணாம். நிறுத்திடுங்க”
மீண்டும் மீண்டும் அவன் அதையே பேச, விதுர்ஷாவின் பார்வை அவனை விட்டு மேகநாதனைப் பார்த்தது. அவன் முகம் நிர்மலமாக இருந்தது.
“என்னங்க திரும்பத் திரும்ப அதையே சொல்றீங்க? கல்யாணம்னா என்ன விளையாட்டுப் பேச்சா?” என்று சிவநேசன் கோபமாகக் கேட்க,
“ப்பா விடுங்க” என்று சிவநேசனிடம் கூறியவள்,
“சொல்லிட்டீங்கள்ல.. வெளில போங்க” என்று சித்தார்த்தை நோக்கிச் சொல்ல, சிவநேசன் தான் கலங்கிப் போனார்.
சித்தார்த் இப்படியொரு எதிர்வினையை நிச்சயம் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவன் கற்பனை முற்றிலும் வேறாக இருந்தது.
‘இவ திமிர் தான் தெரிஞ்ச விஷயம் தானே’ என்று நினைத்துக் கொண்டவன்,
“வாங்க பாஸ் போகலாம்” என்றபடி வெளியேற மேகநாதன் தேங்கினான்.
“உங்களுக்கும் சேர்த்து தான் சொன்னேன்” என்று விதுர்ஷா அழுத்தமாகக் கூற,
“நான் யாருனு அவருக்குத் தெரியாது விது” என்றான் அவன் விளக்கம் கொடுக்கும் நோக்கத்தில். அவள் அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தவில்லை.
“நீங்க நினைச்ச மாதிரி கல்யாணம் நின்னுடுச்சுல? சந்தோஷமா?” என்றவளுக்கு கல்யாணம் நின்றதை விட, அவன் முன் தோற்றது தான் அத்தனை வருத்தம்.
“நான் மட்டுமில்ல நீயும் சந்தோஷமா தான் இருக்கணும் நியாயமா.. ஆனா, உன்னோட ஈகோ அதை ஒத்துக்க விடாது”
மேகநாதன் தன்மையாகவே சொன்னான்.
எங்கே பேசினால் தன்னை மீறி எதாவது பேசிவிடுவோம் என அவள் சிவநேசனைப் பார்க்க, அவர் தனக்குள்ளே மறுகிப்போய் அமர்ந்திருந்தார்.
அவர் அமர்ந்திருந்த தோற்றத்தில் எதுவோ சரியில்லை என்று உணர்ந்தவள் மேகநாதனை பயத்துடன் பார்க்க, அவனுக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.
“அப்பா” என்று அவள் சற்று அழுத்திக் கூப்பிடவும் தன் உணர்விலிருந்து மீண்டு மகளைப் பார்க்க, அவர் முகமெல்லாம் வியர்த்து பார்க்கவே ஒரு மாதிரி இருந்தார்.
“என்னப்பா செய்யுது?” என்று அவள் கவலையுடன் அருகில் போக,
“நானும் இப்படி உன்ன கஷ்டப்படுத்திட்டேனே பாப்பா.. நீ எவ்வளவோ சொன்ன இந்தக் கல்யாணம் வேணாம்னு.. நான் தான்” என்றவருக்கு வார்த்தைகள் அதற்கு மேல் வரவே இல்ல.
சித்தார்த் காரை ஸ்டார்ட் செய்து ஹார்ன் அடிக்கவும், மேகநாதன் வெளியே வந்தான்.
“இங்கே பக்கத்துல எனக்கு வேற ஒரு வேலை இருக்கு சித்தார்த்.. நீங்க போங்க.. நான் அந்த வேலையை முடிச்சுட்டு வரேன்” என்றவன் புல்லட்டை ஸ்டார்ட் செய்யவும் சித்தார்த் அவனிடம் தலையாட்டிவிட்டுச் சென்றான். அவனுக்கு மிகப்பெரிய பிரச்சனை முடிந்த நிம்மதி.
சித்தார்த் கார் வெளியேறவும் மேகநாதன் மீண்டும் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். அங்கே சிவநேசன் ஓய்ந்து போய் அமர்ந்திருக்க, விதுர்ஷா தைரியம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.
‘இப்போ அவன் வேணாம்னு சொன்னதால என்ன கெட்டுப் போச்சாம்?’
அவனுக்குக் கடுப்பாகத் தான் இருந்தது.
“தண்ணி குடு முதல்ல அவருக்கு”
மறைக்காத எரிச்சலுடன் மேகநாதன் சொல்லவும் சிவநேசன் அவனைப் பார்த்தார்.
மேகநாதன் குரலுக்கு வள்ளி தண்ணீர் எடுத்து வந்து தரவும் அதை வாங்கிப் பருகினார். அதன் பிறகு கொஞ்சம் அவரது முகம் தெளிவானது.
“பயமுறுத்திட்டீங்கப்பா?”
விதுர்ஷா சலுகையாய் குறைபட்டுக் கொண்டாள்.
“உனக்கு எதுவும் வருத்தம் இல்லையாமா?”
“ப்ச்.. என்னப்பா இது? இவனெல்லாம் என்னை வேணாம்னு சொல்லிட்டானு வருத்தப்படுவாங்களா? அவங்க குடும்பமே இவன் கிட்ட விஷயத்தை மறைச்சு செய்ய நினைச்சிருக்காங்க.. அங்க ஏதோ தப்பா இருக்குப்பா.. நல்லதுனு நினைச்சுக்கோங்க”
‘அட.. இப்ப தான் சரியா யோசிக்கிறா'
“திடீர்னு என்னப்பா ஆச்சு?”
“ரெண்டு நாளா பிரஷர் டேப்லெட் போடல.. வேற யோசனைல மறந்துட்டேன்.. அதான் போல”
“டேப்லெட் ஏன்ப்பா போடாம இருந்தீங்க.. டாக்டர் உங்கள டேப்லெட் ஸ்கிப் பண்ணக் கூடாதுனு சொல்லியிருக்காருல?”
விதுர்ஷா கடிந்து கொள்ள, மேகநாதன் யோசனையுடன் அவர்களைப் பார்த்தவாறு அமரப்போனான்.
அந்த அரவத்தில் திரும்பிப் பார்த்த விதுர்ஷா, “நீங்க இன்னும் கிளம்பலயா?” என்று கேட்டு வைக்க,
“நீ கிளம்பலயா?” என்றான் அவன்.
விதுர்ஷாவின் முகம் இறுகியது.
“எங்கே கிளம்பச் சொல்றீங்க?”
“நம்ம வீட்டுக்கு”
“நீங்க சொன்ன மாதிரி கல்யாணம் நின்னுடுச்சு தான். அதுக்காக உங்க கூட வருவேனு எப்படி எதிர்பார்க்குறீங்க?”
விதுர்ஷா கைகளைக் கட்டியவாறு நிதானமாகக் கேட்டாள். மேகநாதன் அடுத்த யுத்தத்திற்குத் தயாரானான்.
“நீங்க போ னு சொன்னா போறதுக்கும் வா னு சொன்னால் வர்றதுக்கும் நீங்க வளர்க்குற நாய்க்குட்டியா நான்?”
விதுர்ஷா கேட்க, அவன் முகம் இறுக அப்படியே நின்றிருந்தான்.
இதற்கு அவன் என்ன பதில் சொல்வது? அவன் தான் அவளைப் போகச் சொன்னான். அதற்கு எந்தவித சமாதானம் சொல்லவும் அவன் துணியவில்லை.
சிவநேசன் அவர்களின் பேச்சில் தலையிடாமல் பார்வையாளராக மாறியிருக்க, வள்ளி அங்கிருந்து சமையலறைக்குள் முடங்கிக் கொண்டார். அவரது வேண்டுதல் எல்லாம் விதுர்ஷா மீண்டும் மேகநாதனுடன் இணைய வேண்டும் என்பதாகவே இருந்தது.
“இப்போ என்னதான் முடிவா சொல்ற?”
“நான் எங்கேயும் வரப்போறது இல்ல”
“இது தான் உன் முடிவா?”
“ஆமா”
“சரி.. அப்போ நான் இங்கே தங்கிக்கிறேன்” என்றவன் அவளை சிறிதும் பொருட்படுத்தாமல் மேலே விதுர்ஷாவின் அறையை நோக்கிப் போனான்.
விதுர்ஷா ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து பார்த்தவள் வேகமாக செல்லும் அவனை வழிமறித்து நின்றாள்.
“எங்க போறீங்க? இதெல்லாம் என்ன ட்ராமா? ஒழுங்கா போய்டுங்க இல்ல கலாட்டா பண்றீங்கனு போலீஸைக் கூப்பிடுவேன்”
“கூப்பிட்டு என்னன்னு கம்ப்ளைண்ட் செய்வ? என் புருஷன் என் ரூம்ல தங்குறேனு சொல்றான்னா? தாராளமா கம்ப்ளைண்ட் பண்ணிக்க”
அலட்சியம் போலச் சொன்னவன் அவளை நகர்த்தி விட்டு மேலே சென்றான்.
விதுர்ஷா தடுக்க முடியாமல் கோபம் பாதி தவிப்பு பாதியென அவனைப் பார்த்திருக்க, சிவநேசன் மேகநாதனிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டார்.
கருத்துகளைப் பகிர:
www.srikalatamilnovel.com
சித்தார்த்தின் அலைபேசி அடிக்கொரு தரம் சிணுங்கிக் கொண்டே இருந்தது. அவன் இன்னமும் கண் விழிக்கவில்லை. மேகநாதன் அவனை எழுப்ப, அப்போது தான் தூக்கத்தில் இருந்து விழித்த சித்தார்த் மணியைப் பார்த்தான். மதிய நேரத்தை நெருங்கிக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்து எழுந்து அமர்ந்தவன் தலையைப் பிடித்துக் கொண்டான்.
“போய் குளிச்சுட்டு வாங்க.. சாப்ட போகலாம்” என்று மேகநாதன் சொல்ல, சித்தார்த் தலையாட்டினான்.
குளித்து முடித்து வெளியே வந்தவன் உணவையும் முடித்துவிட்டு மேகநாதனையும் அழைத்துக் கொண்டு நேற்று பார்க்கிங் செய்திருந்த காரை எடுக்கப் போனான்.
“நீங்க வாங்க ப்ரோ.. நாம போய் கல்யாணம் வேணாம்னு சொல்லிட்டு வந்துடுவோம்”
என்னவோ ஹோட்டலில் சாம்பார் வேண்டாம் சட்னி கொடு என்று சொல்வதைப் போல மிகவும் எளிதாக சித்தார்த் சொல்ல, மேகநாதனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது.
“நான் எதுக்கு?” என்று அவன் சங்கடமாகக் கேட்க, சித்தார்த் வற்புறுத்தி அவனை அழைத்துச் சென்றான்.
சித்தார்த் தன் காரிலேயே அவனை வரச்சொல்ல, மேகநாதன் மறுத்துவிட்டு அவனது புல்லட்டில் பின்தொடர்வதாகச் சொன்னான். இருவரும் சிவநேசனின் வீட்டை அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் அடைந்திருந்தனர். மேகநாதனுக்கு உள்ளே செல்வதற்கே மனமில்லை. நேற்றே அத்தனை அக்கப்போர் நடந்திருந்தது. அதை எண்ணி அவன் தயங்கினான்.
விதுர்ஷாவிற்கு இந்தத் திருமணம் நிற்பது ஒரு பிரச்சனை இல்லை என்பது அவனுக்குத் தெரியும். ஆனால், அங்கு அவன் இருப்பதை அவள் நிச்சயம் விரும்பமாட்டாள் அல்லவா?
பல யோசனையில் இருந்தவனை சித்தார்த் உள்ளே அழைத்துச் சென்றான். சிவநேசன் அப்போது வீட்டில் இல்லை. சித்தார்த்துடன் உள்ளே நுழைந்த மேகநாதனை வள்ளி வியப்புடன் பார்க்க, வள்ளி கட்டாயப்படுத்தியதால் உணவை விருப்பமே இல்லாமல் விழுங்கிக் கொண்டிருந்த விதுர்ஷா அதிர்ந்து எழுந்தாள்.
“வாங்க” என்று சம்பிரதாய புன்னகையுடன் சித்தார்த்தை அவள் வரவேற்க, அதற்கான எதிரொலி சித்தார்த்திடம் இல்லை.
விதுர்ஷாவின் மனம் நொடியில் நிலைமையைக் கணக்கிட்டது. அவள் வள்ளியைக் குறிப்பாகப் பார்க்க, குறிப்பை அறிந்து வந்தவர்களுக்கு பழச்சாறு தயாரிக்க உள்ளே சென்றார் அவர்.
“உங்க அப்பா எங்கே?”
சித்தார்த் நேராக விஷயத்திற்கு வர, “அப்பா வெளில போய்ருக்காங்க.. எதுனாலும் என்கிட்ட நீங்க சொல்லலாம்”
பேச்சு சித்தார்த்திடம் இருந்தாலும் பார்வை மேகநாதனைத் துளைத்தது.
‘இவ இதையும் என் கணக்கில் தானே எழுதுவா!’
பெருமூச்சுடன் அவளைப் பதிலுக்குப் பார்த்தான் அவன்.
“இல்ல இதை உன் அப்பா கிட்ட பேசுனா தான் சரிவரும்” என்று சித்தார்த் நிற்க, அவள் வேறு வழியின்றி தந்தையை அழைத்தாள்.
“சித்தார்த் வந்திருக்காருப்பா.. உங்கள பார்க்கணுமாம்” என்று மட்டும் சொல்ல,
“அரைமணி நேரத்துல வந்திருவேன்” என்றார் சிவநேசன்.
“வந்துட்டு இருக்காங்க..” என்று மட்டும் சொன்னவள் அலைபேசியைப் பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
சித்தார்த் மேகநாதன் காதில், “எவ்ளோ திமிரு பார்த்தீங்களா? இப்படித்தான் யாரையும் ஒரு பொருட்டாவே மதிக்கவே மாட்டா.. இப்படி இருக்கும்போதே எவ்வளவு திமிரு” என்றான்.
சித்தார்த்தின் வார்த்தைகளில் மேகநாதன் சித்தார்த்தைப் பார்த்து முறைத்தான்.
“எப்படி இருக்கும் போது?” என்று கேட்க வாய் வரை வந்தாலும் அவன் கேட்கவில்லை. மறைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமில்லை. தேவையில்லை என்று நினைத்தான்.
“எவ்வளவு நேரம் ஆகும்?” என்று சித்தார்த் சலிப்புடன் கேட்க,
“ஹாஃப் அன் அவர்” என்று பதிலளித்துவிட்டு மீண்டும் அவள் அலைபேசிக்குள் மூழ்க, வள்ளி இருவருக்கும் பழச்சாறு எடுத்து வந்து கொடுத்தார்.
சித்தார்த் வேண்டாம் என்று சொல்ல, மேகநாதன் எடுத்துக் கொண்டான்.
“ப்ரோ.. எதுக்கு ப்ரோ எடுத்தீங்க? வேணாம்னு சொல்லுங்க” என்று சித்தார்த் கடிந்து கொள்ள,
“தாகமா இருக்கு பாஸ்.. விடுங்க” என்றவன் வேகமாக அதைப் பருக ஆரம்பித்தான்.
விதுர்ஷா அவர்களின் பேச்சைக் கேட்டாலும் நிமிரவில்லை.
அரைமணி நேரம் என்றவர் இருபது நிமிடத்தில் வீட்டுக்கு வந்து நிற்க, அவரும் சித்தார்த்துடன் மேகநாதனை எதிர்பார்க்கவில்லை. எதுவோ நடக்கப் போவதாக அவரது உள்மனம் சொன்னது. சிவநேசன் நிதானித்தார்.
குரலில் அமைதியைக் கொண்டு வந்து, “வாங்க வாங்க.. அப்பா எதுவும் சொல்லிவிட்டாங்களா?” என்று அவர் பேச்சை ஆரம்பிக்க,
“இல்ல சார்.. இந்தக் கல்யாணத்துல எனக்கு விருப்பம் இல்ல.. அதை உங்க கிட்ட சொல்லிட்டுப் போகலாம்னு வந்தேன்.. இனிமேல் ஃபர்தரா எந்தக் கல்யாண வேலையும் பார்க்காதீங்க”
அலுங்காமல் சித்தார்த் சொல்ல, சிவநேசன் அதிர்வுடன் அவனைப் பார்த்தார். அதிர்வு மெல்ல கோபமாக மாற,
“ஏன் விருப்பமில்ல?”
கேள்வி சிவநேசனிடமிருந்து இல்லை. விதுர்ஷாவிடம் இருந்து.
விஷயம் வெளிவரும் வரை அவர்கள் பேசிக்கொள்ளட்டும் என்றிருந்தவள் அதற்கு மேல் பொறுமை காக்க விருப்பப்படவில்லை. மேகநாதன் வெறும் பார்வையாளராய் மாறியிருந்தான்.
“விருப்பமில்லை.. அவ்ளோதான்”
“அப்படி எப்படிங்க சொல்ல முடியும்? உங்க வீட்ல தானே வந்து கல்யாணத்துக்குப் பேசுனாங்க? நீங்களும் கூட தானே இருந்தீங்க?”
“அப்போ எதுவும் தெர்லயே”
சித்தார்த் சொல்ல விதுர்ஷாவின் பார்வை கூர்மையானது.
“அப்படி என்ன தெரிஞ்சது இப்போ?”
“உனக்கு இது செகண்ட் மேரேஜ்னு நீயோ உன் அப்பாவோ ஏன் என்கிட்ட சொல்லல? நல்லவேளை கல்யாணத்துக்கு முன்னவே விஷயம் என் காதுக்கு வந்தது.. இல்லனா நான் ஏமாந்திருப்பேன்” என்று அவன் சொல்ல,
“யாரும் உங்கள ஏமாத்தல.. உங்க குடும்பம் தான் உங்கள ஏமாத்திருக்கு.. உங்க அப்பா கிட்டேயும் மாமா கிட்டேயும் எங்கப்பா எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டாரே” என்றாள் அவளும் விடாமல்.
சித்தார்த் முகம் கறுக்க நின்றான். அவள் சொல்வது உண்மையல்லவா?
“கல்யாணம் பண்ணப் போறது நான்.. நீங்க என்கிட்ட சொல்லியிருக்கணும்”
மீண்டும் சித்தார்த் அவன் பிடியில் நிற்க, சிவநேசன் பேசினார்.
“எங்க கிட்ட யார் கல்யாணம் பேச வந்தாங்களோ அவங்க கிட்ட சொல்லியாச்சு.. உங்க கிட்ட சொல்லி உங்க சம்மதம் இருக்கதாகவும் உங்கப்பா என்கிட்ட சொன்னாரு”
“எனக்கு அதெல்லாம் எதுவும் தெரியாதுங்க.. நேத்து தான் எங்க அக்கா என்கிட்ட இந்த விஷயத்தைச் சொன்னாங்க.. இந்தக் கல்யாணம் வேணாம். நிறுத்திடுங்க”
மீண்டும் மீண்டும் அவன் அதையே பேச, விதுர்ஷாவின் பார்வை அவனை விட்டு மேகநாதனைப் பார்த்தது. அவன் முகம் நிர்மலமாக இருந்தது.
“என்னங்க திரும்பத் திரும்ப அதையே சொல்றீங்க? கல்யாணம்னா என்ன விளையாட்டுப் பேச்சா?” என்று சிவநேசன் கோபமாகக் கேட்க,
“ப்பா விடுங்க” என்று சிவநேசனிடம் கூறியவள்,
“சொல்லிட்டீங்கள்ல.. வெளில போங்க” என்று சித்தார்த்தை நோக்கிச் சொல்ல, சிவநேசன் தான் கலங்கிப் போனார்.
சித்தார்த் இப்படியொரு எதிர்வினையை நிச்சயம் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவன் கற்பனை முற்றிலும் வேறாக இருந்தது.
‘இவ திமிர் தான் தெரிஞ்ச விஷயம் தானே’ என்று நினைத்துக் கொண்டவன்,
“வாங்க பாஸ் போகலாம்” என்றபடி வெளியேற மேகநாதன் தேங்கினான்.
“உங்களுக்கும் சேர்த்து தான் சொன்னேன்” என்று விதுர்ஷா அழுத்தமாகக் கூற,
“நான் யாருனு அவருக்குத் தெரியாது விது” என்றான் அவன் விளக்கம் கொடுக்கும் நோக்கத்தில். அவள் அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தவில்லை.
“நீங்க நினைச்ச மாதிரி கல்யாணம் நின்னுடுச்சுல? சந்தோஷமா?” என்றவளுக்கு கல்யாணம் நின்றதை விட, அவன் முன் தோற்றது தான் அத்தனை வருத்தம்.
“நான் மட்டுமில்ல நீயும் சந்தோஷமா தான் இருக்கணும் நியாயமா.. ஆனா, உன்னோட ஈகோ அதை ஒத்துக்க விடாது”
மேகநாதன் தன்மையாகவே சொன்னான்.
எங்கே பேசினால் தன்னை மீறி எதாவது பேசிவிடுவோம் என அவள் சிவநேசனைப் பார்க்க, அவர் தனக்குள்ளே மறுகிப்போய் அமர்ந்திருந்தார்.
அவர் அமர்ந்திருந்த தோற்றத்தில் எதுவோ சரியில்லை என்று உணர்ந்தவள் மேகநாதனை பயத்துடன் பார்க்க, அவனுக்கும் எதுவும் தெரியவில்லை.
“அப்பா” என்று அவள் சற்று அழுத்திக் கூப்பிடவும் தன் உணர்விலிருந்து மீண்டு மகளைப் பார்க்க, அவர் முகமெல்லாம் வியர்த்து பார்க்கவே ஒரு மாதிரி இருந்தார்.
“என்னப்பா செய்யுது?” என்று அவள் கவலையுடன் அருகில் போக,
“நானும் இப்படி உன்ன கஷ்டப்படுத்திட்டேனே பாப்பா.. நீ எவ்வளவோ சொன்ன இந்தக் கல்யாணம் வேணாம்னு.. நான் தான்” என்றவருக்கு வார்த்தைகள் அதற்கு மேல் வரவே இல்ல.
சித்தார்த் காரை ஸ்டார்ட் செய்து ஹார்ன் அடிக்கவும், மேகநாதன் வெளியே வந்தான்.
“இங்கே பக்கத்துல எனக்கு வேற ஒரு வேலை இருக்கு சித்தார்த்.. நீங்க போங்க.. நான் அந்த வேலையை முடிச்சுட்டு வரேன்” என்றவன் புல்லட்டை ஸ்டார்ட் செய்யவும் சித்தார்த் அவனிடம் தலையாட்டிவிட்டுச் சென்றான். அவனுக்கு மிகப்பெரிய பிரச்சனை முடிந்த நிம்மதி.
சித்தார்த் கார் வெளியேறவும் மேகநாதன் மீண்டும் வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். அங்கே சிவநேசன் ஓய்ந்து போய் அமர்ந்திருக்க, விதுர்ஷா தைரியம் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.
‘இப்போ அவன் வேணாம்னு சொன்னதால என்ன கெட்டுப் போச்சாம்?’
அவனுக்குக் கடுப்பாகத் தான் இருந்தது.
“தண்ணி குடு முதல்ல அவருக்கு”
மறைக்காத எரிச்சலுடன் மேகநாதன் சொல்லவும் சிவநேசன் அவனைப் பார்த்தார்.
மேகநாதன் குரலுக்கு வள்ளி தண்ணீர் எடுத்து வந்து தரவும் அதை வாங்கிப் பருகினார். அதன் பிறகு கொஞ்சம் அவரது முகம் தெளிவானது.
“பயமுறுத்திட்டீங்கப்பா?”
விதுர்ஷா சலுகையாய் குறைபட்டுக் கொண்டாள்.
“உனக்கு எதுவும் வருத்தம் இல்லையாமா?”
“ப்ச்.. என்னப்பா இது? இவனெல்லாம் என்னை வேணாம்னு சொல்லிட்டானு வருத்தப்படுவாங்களா? அவங்க குடும்பமே இவன் கிட்ட விஷயத்தை மறைச்சு செய்ய நினைச்சிருக்காங்க.. அங்க ஏதோ தப்பா இருக்குப்பா.. நல்லதுனு நினைச்சுக்கோங்க”
‘அட.. இப்ப தான் சரியா யோசிக்கிறா'
“திடீர்னு என்னப்பா ஆச்சு?”
“ரெண்டு நாளா பிரஷர் டேப்லெட் போடல.. வேற யோசனைல மறந்துட்டேன்.. அதான் போல”
“டேப்லெட் ஏன்ப்பா போடாம இருந்தீங்க.. டாக்டர் உங்கள டேப்லெட் ஸ்கிப் பண்ணக் கூடாதுனு சொல்லியிருக்காருல?”
விதுர்ஷா கடிந்து கொள்ள, மேகநாதன் யோசனையுடன் அவர்களைப் பார்த்தவாறு அமரப்போனான்.
அந்த அரவத்தில் திரும்பிப் பார்த்த விதுர்ஷா, “நீங்க இன்னும் கிளம்பலயா?” என்று கேட்டு வைக்க,
“நீ கிளம்பலயா?” என்றான் அவன்.
விதுர்ஷாவின் முகம் இறுகியது.
“எங்கே கிளம்பச் சொல்றீங்க?”
“நம்ம வீட்டுக்கு”
“நீங்க சொன்ன மாதிரி கல்யாணம் நின்னுடுச்சு தான். அதுக்காக உங்க கூட வருவேனு எப்படி எதிர்பார்க்குறீங்க?”
விதுர்ஷா கைகளைக் கட்டியவாறு நிதானமாகக் கேட்டாள். மேகநாதன் அடுத்த யுத்தத்திற்குத் தயாரானான்.
“நீங்க போ னு சொன்னா போறதுக்கும் வா னு சொன்னால் வர்றதுக்கும் நீங்க வளர்க்குற நாய்க்குட்டியா நான்?”
விதுர்ஷா கேட்க, அவன் முகம் இறுக அப்படியே நின்றிருந்தான்.
இதற்கு அவன் என்ன பதில் சொல்வது? அவன் தான் அவளைப் போகச் சொன்னான். அதற்கு எந்தவித சமாதானம் சொல்லவும் அவன் துணியவில்லை.
சிவநேசன் அவர்களின் பேச்சில் தலையிடாமல் பார்வையாளராக மாறியிருக்க, வள்ளி அங்கிருந்து சமையலறைக்குள் முடங்கிக் கொண்டார். அவரது வேண்டுதல் எல்லாம் விதுர்ஷா மீண்டும் மேகநாதனுடன் இணைய வேண்டும் என்பதாகவே இருந்தது.
“இப்போ என்னதான் முடிவா சொல்ற?”
“நான் எங்கேயும் வரப்போறது இல்ல”
“இது தான் உன் முடிவா?”
“ஆமா”
“சரி.. அப்போ நான் இங்கே தங்கிக்கிறேன்” என்றவன் அவளை சிறிதும் பொருட்படுத்தாமல் மேலே விதுர்ஷாவின் அறையை நோக்கிப் போனான்.
விதுர்ஷா ஒரு நிமிடம் அதிர்ந்து பார்த்தவள் வேகமாக செல்லும் அவனை வழிமறித்து நின்றாள்.
“எங்க போறீங்க? இதெல்லாம் என்ன ட்ராமா? ஒழுங்கா போய்டுங்க இல்ல கலாட்டா பண்றீங்கனு போலீஸைக் கூப்பிடுவேன்”
“கூப்பிட்டு என்னன்னு கம்ப்ளைண்ட் செய்வ? என் புருஷன் என் ரூம்ல தங்குறேனு சொல்றான்னா? தாராளமா கம்ப்ளைண்ட் பண்ணிக்க”
அலட்சியம் போலச் சொன்னவன் அவளை நகர்த்தி விட்டு மேலே சென்றான்.
விதுர்ஷா தடுக்க முடியாமல் கோபம் பாதி தவிப்பு பாதியென அவனைப் பார்த்திருக்க, சிவநேசன் மேகநாதனிடம் பேச வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டார்.
கருத்துகளைப் பகிர:
கரை சேருமா இந்த ஓடம்..? - கருத்துத்திரி
கதைக்கான கமெண்ட்ஸ் இங்கே கொடுக்கலாம். அன்புடன், நிலாயாழி.
www.srikalatamilnovel.com