ஶ்ரீகலா
Administrator
தன்னைத் தேடி சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா வந்திருப்பதாகத் தகவல் அறிந்து ராணியம்மா ஓடி வந்தார். என்னவாக இருக்குமோ என்கிற பதைபதைப்பு, பயம் அவரிடம் காணப்பட்டது. அவர் வரவேற்பறைக்கு வந்த போது வீட்டினர் அனைவரும் அங்குத் தான் இருந்தனர். ஜெய்பிரகாஷ் அண்ணனிடம் மாட்டி கொண்ட தினுசில் முழித்தான். உதய்பிரகாஷ் எப்போதும் போல் அண்ணனிடம் பேசி கொண்டு இருந்தான். பூஜிதா அண்ணன்களுடன் அமர்ந்து இருந்தாள். ரச்சிதா சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவை முறைத்தபடி தள்ளி அமர்ந்து இருந்தாள். அவளுடன் ஜெகதீஸ்வரியும் அமர்ந்து இருந்தாள். சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவை அவளால் நேர்கொண்டு காண முடியவில்லை. காண முடியாத அளவிற்குத் தவறு அவள் பக்கம் இருந்தது.
"வா சத்யா..." ராணியம்மா அவனை வரவேற்க... அவனும் மரியாதை கொடுக்கும் பொருட்டு எழுந்து நின்றான்.
"உட்காருப்பா..." அவனை அமர சொன்னவர் தானும் அமர்ந்தார். அதற்கு மேல் என்ன பேசுவது என்று தெரியாது அவர் அமைதியாக இருந்தார்.
"உங்களுக்குச் சேர வேண்டியதை உங்களிடம் கொடுக்க வந்தேன்." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஒரு கோப்பை அவர் முன் நீட்டினான்.
"என்னது?" அவர் புரியாது கேட்க...
"தாத்தாவோட சொத்துகள் அனைத்தும்..." என்றவனை எல்லோரும் திகைப்பாய் பார்த்தனர்.
"நியாயப்படி இது உங்களுக்குச் சேர வேண்டியது. ஆனா நான் ஏன் திரும்ப அடைந்தேன்னு உங்களுக்குச் சந்தேகம் இருக்கும். தொழில் என்பது ஆணுக்கு கற்பு மாதிரி. அதை எல்லாம் இழக்கும் போது ஏற்படும் வலி அவனுக்கு மட்டும் தான் தெரியும். அந்த வலியின் பிரதிபலிப்பு தான் என்னோட சபதம். நிச்சயம் நான் தொழிலை நடத்தி இருந்தாலும் எல்லோருக்கும் நியாயமா என்ன சேரணுமோ, நிச்சயம் அதை எல்லாம் பிரித்துக் கொடுத்திருப்பேன். அதைத் தான் நான் இப்போது செய்து இருக்கிறேன். எல்லாவற்றையும் உங்க பெயருக்கு எழுதி வைத்து விட்டேன். உங்க காலத்துக்குப் பிறகு இவங்க மூணு பேருக்கும் போய்ச் சேரும்படி எழுதி இருக்கேன். இப்போது உங்களுக்குச் சந்தோசம் தானா?" அவனது பேச்சில் ராணியம்மா தனது சிறுபுத்தியினை எண்ணி தலைகுனிந்தார். ஜெய்பிரகாஷ் அண்ணனின் இந்த முடிவு கேட்டு திகைத்துப் போனான். பூஜிதா, உதய்பிரகாஷ் இருவரும் அண்ணனை பூரிப்புடன் பார்த்திருந்தனர்.
"என்னை நினைத்து எனக்கே அவமானமா இருக்கு சத்யா. நீ எல்லா விதத்திலும் உயர்ந்தவன்னு காட்டிட்ட. என் வயித்தில் நான் உன்னைச் சுமக்காது போனேனே." ராணியம்மா கண் கலங்கினார்.
"பெற்றால் தான் பிள்ளையா? நான் எப்பவுமே உங்க பிள்ளை தான். பத்து வயதில் உங்களுக்குச் சப்போர்ட் பண்ணி அப்பா கிட்ட சண்டை போட்டேனே. அதே சத்யா தான் இப்பவும் இருக்கிறேன். உங்களுக்கு ஒன்று என்றால்... முதலில் ஓடி வருவது நானாகத் தான் இருப்பேன்."
"உன்னோட குணமே உன் பிறப்பினை பற்றிச் சொல்லுது சத்யா. நிச்சயம் உன் அம்மா நல்ல குணவதியா தான் இருப்பார். எனக்கு உன் அம்மாவை பார்க்கணும் போலிருக்கு." என்றவரை கண்டு புன்னகைத்தவன்,
"அப்போ நீங்க கண்ணாடியை பாருங்க." என்று கூறி தானும் அவரது மகன் தான் என்று சொல்லாது சொன்னான். அதைக் கேட்டு அவர் மனம் நெகிழ்ந்து போனார்.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மறந்தும் தனது தாய் பற்றி ராணியம்மாவிடம் கூறவில்லை. அப்படி அவன் கூறினால்... அது அவருக்கு வாழ்நாள் வலி என்று அவனுக்குத் தெரியும். பாவச்சின்னமான அவனைக் காணும் போது எல்லாம் அவர் துடிதுடித்துப் போவார். ஏற்கெனவே ஒரு அன்னை துடித்தது போதும். இவரும் வருந்த வேண்டாம் என்றே அவன் எண்ணினான்.
"எனக்காக இவ்வளவு செய்யும் உனக்கு நான் என்ன கைம்மாறு செய்யப் போறேனோ?" ராணியம்மா கண்ணீருடன் சொல்ல...
"நீங்க என்னோட கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்து ஆசிர்வாதம் பண்ணினால் போதும்." அவனுக்கு அது மட்டும் தானே வேண்டும்.
"நிச்சயமாய்... அது உன் கல்யாணம் மட்டுமல்ல. என் மகள் கல்யாணமும் கூட... நான் இல்லாமலா.. எனக்கு இரட்டிப்பு சந்தோசம்." ராணியம்மா சந்தோசம் அடைந்தார். ஆம், இரு திருமணங்களும் ஒரே மேடையில் நடக்கவிருக்கின்றது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா எழுந்து ஜெய்பிரகாஷிடம் வர... அவன் தன்னையும் அறியாது எழுந்து நின்றவன் அண்ணனை கலவரத்துடன் பார்த்தான்.
"சொத்துகளை அடைய ஆசை இருக்கலாம் ஜெய். ஆனால் அதைக் கட்டி காக்கும் திறமை வேண்டும். இனி தவறு செய்ய மாட்டேன்னு நம்புறேன்." என்றவனைக் கண்டு ஜெய்பிரகாஷ் தலை தானாக ஆடியது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தனது கடமையை நிறைவேற்றிய மனநிறைவுடன் அங்கிருந்து விடைபெற்றான்.
ராணியம்மா உடனே இந்த விசயத்தைத் தனது அண்ணனிடம் சொல்ல... விசயம் அறிந்த வேங்கடபதி தேவாவும், கங்காதேவியும் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர். அவர்களது வளர்ப்புச் சோடை போகவில்லை என்கிற பெருமிதம் இருவருள்ளும்...
*************************
பெரிய விளையாட்டு மைதானத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து திருமண ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டு இருந்தது. அரச குடும்பத் திருமண விழா மற்றும் ஊரறிந்த புகழ் பெற்ற திரைப்படக் கதாநாயகனின் திருமணம்... சொல்லவும் வேண்டுமோ கூட்டம் அலை மோத... அப்படியிருந்தும் திருமணத்திற்கு விஐபிக்களுக்கு மட்டுமே அனுமதி கொடுக்கப்பட்டு இருந்தது. மற்றவர்களுக்குத் தனியே வரவேற்பிற்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு இருந்தது.
இராஜராஜேஸ்வரி வைர நகைகள் மின்ன ராணி போன்று வலம் வந்தார். ஒரு வைர தோடுக்கு ஏற்பட்ட அக்கப்போரை சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவருக்கு வைர நகைகளை வாங்கிக் கொடுத்து தீர்த்துக் கொண்டான். இரண்டு மகள்களுக்கும் நல்ல வாழ்க்கை அமைந்து இருப்பதைக் கண்டு இராஜராஜேஸ்வரிக்குப் பூரிப்பு தான். ராணியம்மாவும் மகிழ்ச்சியாக வலம் வந்தார். ஒரு அண்ணனாகச் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தங்கைக்குப் பணத்தை வாரியிறைத்து அனைத்தையும் செய்திருந்தான். அதுவே அவருக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தது.
இதை எல்லாம் விட ஆதிசக்தீஸ்வரி வீட்டின் சார்பாக மதுரையில் இருந்து உறவினர்கள், நண்பர்கள் என்று அனைவரும் வந்திருந்தனர். மதுரையில் சோமசுந்தரம் பெரிய முக்கியஸ்தர் அல்லவா! இடையில் கதிர்வேலால் ஏற்பட்ட கசப்பு... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அரச பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன் என்றதும் மறைந்து போனது. அவன் நேரில் சென்று எல்லோருக்கும் அழைப்பிதழ் கொடுத்ததும் அனைவரும் திருமணத்திற்கு வந்திறங்கி விட்டனர். விசாகப்பட்டிண அரச பரம்பரையினர் மதுரை உறவினர் கூட்டத்தைக் கண்டு அரண்டு போயினர். இதைக் கண்ட ராணியம்மாவுக்கு மிகவும் திருப்தியாக இருந்தது. அவன் எந்த இடத்திலும் ஆதிசக்தீஸ்வரியை விட்டு கொடுக்கவில்லை. எல்லா இடத்திலும் அவளின் மதிப்பை அவன் உயர்த்த தான் செய்தான்.
முதலில் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா, ஆதிசக்தீஸ்வரி திருமணம் தான் நடக்கவிருந்தது. சுற்றிலும் சொந்தங்கள் சூழ்ந்திருந்தனர். வேங்கடபதி தேவா, கங்காதேவி, ரங்காராவ், அருந்ததி, சந்தோஷ், மயூரி என்று அனைவரும் அங்கு வந்திருந்தனர். மணமேடையில் ஆதிசக்தீஸ்வரியும், சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவும் பூரண அலங்காரத்துடன் மணமக்களாய் அமர்ந்து இருந்தனர். ஆதிசக்தீஸ்வரி உடல்நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சடங்கு, சம்பிரதாயங்கள் பெரிதாக இல்லாமல் எளிமையாகப் பார்த்துக் கொண்டான்.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆதிசக்தீஸ்வரி கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவிக்க வரும் போது அவள் அவனிடம், "மாமா, சர்ப்ரைஸ் இருக்கிறதா சொன்ன? இன்னும் அது என்னன்னு சொல்லையே?" என்று ஆர்வமாகக் கேட்க...
"நான் பிடித்திருக்கும் மஞ்சள் கயிறு எதுன்னு உனக்குத் தெரியுதா?" என்று அவன் கேட்க... அவள் யோசிக்க...
"நீ பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்த மீனாட்சி அம்மன் கோவில் மஞ்சள் கயிறு தான்." அவன் சொன்னதும் அவளது விழிகளில் விழிநீர் கோர்த்துக் கொண்டது. அந்த நிகழ்வு நடந்து கிட்டத்தட்ட ஆறு வருடங்களாகிறது. இன்னமும் அது கொடுத்த பாதிப்பு அதிகம் தான். அன்று அவன் இதை அவளிடம் கொடுத்த போது அவள் அவனையே தனது மணவாளனாக எண்ணி பூரித்தாளே. அப்படி நினைத்து தானே அவள் இதைப் பாதுகாத்து வந்தது.
"அந்த மஞ்சள் கயிற்றில் தான் மாங்கல்யம் கோர்த்து இருக்கிறேன். முதன்முதலில் நம்மைக் கணவன், மனைவியாக அங்கீகரித்த கயிறு இது." என்றவனைக் கண்டு அவள் ஆமென்பது போல் தலையசைத்தாள்.
"நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா பொம்மாயி?" என்று விரிந்த புன்னகையுடன் கேட்டவனைக் கண்டு...
"எஸ், எஸ்..." என்று அவள் வேகமாகத் தலையாட்ட...
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மகிழ்ச்சியோடு தன்னவள் கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவித்து அவளைத் தன்னில் பாதியாக ஏற்றுக் கொண்டான். திருமணம் முடிந்ததும் இருவருக்குமே மன நிறைவில் கண்கள் கலங்கியது. அவர்கள் இருவரும் மிகவும் எதிர்பார்த்த தருணம் இதுவல்லவா!
அடுத்து ராஜ்குமார், பூஜிதா திருமணம் நடைபெற இருந்தது. பூஜிதாவை பெற்றோர் ஸ்தானத்தில் இருந்து தாரைவார்த்துக் கொடுக்கக் குடும்பத்தில் அவளுக்குச் சித்தப்பா உறவுமுறை கொண்ட ஒருவரை தேர்ந்தெடுத்து வைத்திருந்தனர். ஆனால் பூஜிதாவோ அவர்களைத் தவிர்த்து விட்டு நேரே அண்ணனிடம் வந்து நின்றாள்.
"அண்ணய்யா, நீங்களும் வதினவும் தான் பெற்றோர் ஸ்தானத்தில் இருந்து எனக்கு எல்லாச் சடங்குகளும் செய்ய வேண்டும்." என்று கேட்டுக் கொள்ள...
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மனம் நெகிழ்ந்து தங்கையை அணைத்துக் கொண்டான். அன்று முறையில்லாது ஆதிசக்தீஸ்வரியை பேசிய பூஜிதா இன்று முறையோடு அவளைச் சடங்கு செய்ய அழைத்தாள். அதுவும் அன்னை ஸ்தானத்தில் வைத்து... அன்பு எல்லோர் மனதினையும் மாற்றும் போலும். இருவரும் சந்தோசமாய் இணைந்து நின்று பூஜிதாவிற்கான சடங்குகளைச் செய்ய ஆரம்பித்தனர். ராஜ்குமார் மகிழ்ச்சியோடு பூஜிதா கழுத்தில் தாலி கட்டி அவளைத் தன்னவளாக்கி கொண்டான். எங்கும் மகிழ்ச்சி நிலவியது.
திருமண மகிழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ளாது விஷ்ணு மட்டும் அமைதியாக அமர்ந்து இருந்தான். அவனைக் கண்டு கொண்ட பவன்ராம் அவன் அருகே வந்தமர்ந்தான்.
"என்ன பிரெண்ட், ஏன் சோகமா இருக்க?" பவன்ராம் அவனைத் தூக்கி தனது மடியில் அமர்த்திக் கொள்ள...
"அம்மா பாவம் அங்கிள்." சின்னவன் சொன்னதும் பவன்ராமின் விழிகள் காயத்ரியை பார்த்தது. அவன் இங்கு வந்ததில் இருந்து அவளைத் தானே கவனித்துக் கொண்டு இருக்கின்றான்.
"ஏன் இப்படிச் சொல்ற?" பவன்ராம்க்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
"எல்லோரும் கலர், கலரா டிரெஸ் போட்டு, மேக்கப் எல்லாம் போட்டு இருக்காங்க. ஆனா பாவம் அம்மா... இது எல்லாம் போடவே இல்லை. அவங்க ரொம்பச் சோகமா இருக்காங்க. அப்பா இறந்ததில் இருந்து அவங்க இப்படித்தான் இருக்காங்க." சின்னவனின் வருத்தம் பவன்ராம்க்குப் புரிந்தது.
"அதுக்கு என்ன செய்யலாம் விஷ்ணு?"
"அம்மா பழையபடி மாறணும். அவங்க சந்தோசமா இருக்கணும்." என்ற விஷ்ணுவை கண்டு புன்னகைத்த பவன்ராம்,
"நிச்சயம் உங்கம்மா பழையபடி மாறுவாங்க. அவங்க சந்தோசமா இருப்பாங்க. அதுக்கு நான் கியாரண்ட்டி." என்றவனைக் கண்டு சிறுவனின் முகம் மலர்ந்தது.
"தேங்க்ஸ் அங்கிள்." என்ற விஷ்ணு பவன்ராமை அணைத்து அவனது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். பவன்ராமால் என்ன செய்துவிட முடியும் என்று கூட விஷ்ணு யோசிக்கவில்லை. ஆனால் அவன் பவன்ராமை நம்பினான். பவன்ராமின் அன்பு அவனுக்கு நம்பிக்கையைக் கொடுத்திருந்தது. இதே போன்று ஒருநாள் இல்லை ஒருநாள் அவனது அன்னையின் மனமும் மாறும்.
திருமணம் முடிந்து ராஜ்குமார் தனது மனைவி பூஜிதாவுடன் ஊடகவியலாளர்களைச் சந்தித்துப் பேசினான். ஆனால் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவோ ஊடகங்களைச் சந்தித்துப் பேச விரும்பவில்லை. அன்று அவன் சொன்னது போல் ஊடகங்களுக்குத் திருமண அழைப்பிதழோடு சேர்த்துத் திருமணச் சான்றிதழின் நகலையும் சேர்த்து அனுப்பி வைத்தான். ஆனாலும் ஊடகங்களின் வாயை அடைக்க முடியுமா! அரச பரம்பரைக்கு ஏற்றவாறு கம்பீரத்துடன் ஆதிசக்தீஸ்வரி இல்லை என்று ஒரு ஊடகம் செய்தி வெளியிட்டது. இன்னொரு ஊடகமோ அவளது தோற்றத்தினை, தலைமுடியை கேலி செய்து செய்தி வெளியிட்டது. இதை எல்லாம் கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவுக்குக் கோபம் வந்தது. ஆதிசக்தீஸ்வரியோ இதை எல்லாம் மகிழ்ச்சியாய் அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
"உனக்குக் கோபம் வரலையா?" என்று அவன் கேட்ட போது...
"பத்திரிக்கைகள் விற்கணும்ன்னா... அவங்க இப்படிச் செய்தி வெளியிட்டால் தான் உண்டு. பேசுற வாய் பேசிட்டு தான் இருக்கும். இதுக்கு எல்லாம் கோபப்பட்டால்... நாம வாழ்க்கை முழுவதும் கோபப்பட்டுக் கொண்டே தான் இருக்கணும். டேக் இட் ஈஸி மாமா." அவள் சாதாரணமாகச் சொல்லிவிட்டாள். அவனுக்குத் தான் மனம் கேட்கவில்லை. அதனால் தான் அவன் இப்போதும் ஊடகங்களைச் சந்திக்கத் தயங்கினான்.
ஆனால் அரசனான சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா பொதுமக்களைச் சந்திக்காது இருக்க முடியுமோ! அவன் தனது மனைவியுடன் சேர்ந்து பொதுமக்களைச் சந்திக்கச் சென்றான். அதையும் செய்தியாகச் சேகரிக்க ஊடகங்கள் அவர்களின் பின்னேயே வந்தது. இருவரும் எதையும் கண்டு கொள்ளாது மக்களைச் சந்தித்தனர். அப்போது ஒரு அழுக்கு குழந்தை, மூக்கு ஒழுகியபடி அன்னையிடம் இருந்து அவளிடம் தாவி வந்தது. அதன் அன்னை குழந்தையைத் தடுத்தாள். ஆனால் மணக்கோலத்தில் இருந்த ஆதிசக்தீஸ்வரி அந்தக் குழந்தையை வாங்கிக் கொண்டு தனது கைக்குட்டையை வைத்து அதன் மூக்கினை துடைத்துச் சுத்தம் செய்தாள். எல்லோரும் அவளை ஆச்சிரியத்துடன் பார்த்தனர். பிறகு அவள் அந்தக் குழந்தையைக் கொஞ்ச ஆரம்பிக்க... ஊடகங்கள் அந்த அழகான காட்சியைத் தங்களது புகைப்படக் கருவியில் பதிந்து கொண்டது.
இந்தச் செய்தி திருமண நிகழ்வுகளோடு சேர்த்து சுட சுட நேரலையாக ஒளிபரப்பப்பட்டது. ஆதிசக்தீஸ்வரியை கேலி செய்து கேலிச்சித்திரம் வெளியிட்ட எல்லா ஊடகங்களும் இப்போது அவளைப் பற்றிப் போற்றிப் புகழ்ந்து தள்ளியது. அக அழகு அழகாய் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
இந்த நிகழ்வை திருமண மண்டபத்தில் இருந்த பெரிய திரையில் கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தனது மனைவியை அணைத்துக் கொண்டு காதலோடு பார்க்க... அவளும் அவனுக்குச் சளைக்காத காதலோடு அவனைப் பதிலுக்குப் பார்த்தாள். இருவரது பார்வையும் ஒன்றை ஒன்று ஈர்த்து நின்றது. இந்த அன்பிற்காகத் தானே அவன் அவளை விரட்டி வந்து கரம்பிடித்தது. அவளது காதல் அவனுக்கு என்றுமே தனித்துவம் வாய்ந்தது தான்!
"மறுஜென்மம் எடுத்தால் கூட
உயிரே உன் கரம் பிடிப்பேனே
உன் கால் தடம் நான் தொடர்வேனே
அன்பே! அன்பே!
(ரன்ஞ்ஜா என்ற இந்தி பாடலின் தமிழ் பதிப்பு)"
நீயாகும்...!!!
"வா சத்யா..." ராணியம்மா அவனை வரவேற்க... அவனும் மரியாதை கொடுக்கும் பொருட்டு எழுந்து நின்றான்.
"உட்காருப்பா..." அவனை அமர சொன்னவர் தானும் அமர்ந்தார். அதற்கு மேல் என்ன பேசுவது என்று தெரியாது அவர் அமைதியாக இருந்தார்.
"உங்களுக்குச் சேர வேண்டியதை உங்களிடம் கொடுக்க வந்தேன்." என்ற சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஒரு கோப்பை அவர் முன் நீட்டினான்.
"என்னது?" அவர் புரியாது கேட்க...
"தாத்தாவோட சொத்துகள் அனைத்தும்..." என்றவனை எல்லோரும் திகைப்பாய் பார்த்தனர்.
"நியாயப்படி இது உங்களுக்குச் சேர வேண்டியது. ஆனா நான் ஏன் திரும்ப அடைந்தேன்னு உங்களுக்குச் சந்தேகம் இருக்கும். தொழில் என்பது ஆணுக்கு கற்பு மாதிரி. அதை எல்லாம் இழக்கும் போது ஏற்படும் வலி அவனுக்கு மட்டும் தான் தெரியும். அந்த வலியின் பிரதிபலிப்பு தான் என்னோட சபதம். நிச்சயம் நான் தொழிலை நடத்தி இருந்தாலும் எல்லோருக்கும் நியாயமா என்ன சேரணுமோ, நிச்சயம் அதை எல்லாம் பிரித்துக் கொடுத்திருப்பேன். அதைத் தான் நான் இப்போது செய்து இருக்கிறேன். எல்லாவற்றையும் உங்க பெயருக்கு எழுதி வைத்து விட்டேன். உங்க காலத்துக்குப் பிறகு இவங்க மூணு பேருக்கும் போய்ச் சேரும்படி எழுதி இருக்கேன். இப்போது உங்களுக்குச் சந்தோசம் தானா?" அவனது பேச்சில் ராணியம்மா தனது சிறுபுத்தியினை எண்ணி தலைகுனிந்தார். ஜெய்பிரகாஷ் அண்ணனின் இந்த முடிவு கேட்டு திகைத்துப் போனான். பூஜிதா, உதய்பிரகாஷ் இருவரும் அண்ணனை பூரிப்புடன் பார்த்திருந்தனர்.
"என்னை நினைத்து எனக்கே அவமானமா இருக்கு சத்யா. நீ எல்லா விதத்திலும் உயர்ந்தவன்னு காட்டிட்ட. என் வயித்தில் நான் உன்னைச் சுமக்காது போனேனே." ராணியம்மா கண் கலங்கினார்.
"பெற்றால் தான் பிள்ளையா? நான் எப்பவுமே உங்க பிள்ளை தான். பத்து வயதில் உங்களுக்குச் சப்போர்ட் பண்ணி அப்பா கிட்ட சண்டை போட்டேனே. அதே சத்யா தான் இப்பவும் இருக்கிறேன். உங்களுக்கு ஒன்று என்றால்... முதலில் ஓடி வருவது நானாகத் தான் இருப்பேன்."
"உன்னோட குணமே உன் பிறப்பினை பற்றிச் சொல்லுது சத்யா. நிச்சயம் உன் அம்மா நல்ல குணவதியா தான் இருப்பார். எனக்கு உன் அம்மாவை பார்க்கணும் போலிருக்கு." என்றவரை கண்டு புன்னகைத்தவன்,
"அப்போ நீங்க கண்ணாடியை பாருங்க." என்று கூறி தானும் அவரது மகன் தான் என்று சொல்லாது சொன்னான். அதைக் கேட்டு அவர் மனம் நெகிழ்ந்து போனார்.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மறந்தும் தனது தாய் பற்றி ராணியம்மாவிடம் கூறவில்லை. அப்படி அவன் கூறினால்... அது அவருக்கு வாழ்நாள் வலி என்று அவனுக்குத் தெரியும். பாவச்சின்னமான அவனைக் காணும் போது எல்லாம் அவர் துடிதுடித்துப் போவார். ஏற்கெனவே ஒரு அன்னை துடித்தது போதும். இவரும் வருந்த வேண்டாம் என்றே அவன் எண்ணினான்.
"எனக்காக இவ்வளவு செய்யும் உனக்கு நான் என்ன கைம்மாறு செய்யப் போறேனோ?" ராணியம்மா கண்ணீருடன் சொல்ல...
"நீங்க என்னோட கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்து ஆசிர்வாதம் பண்ணினால் போதும்." அவனுக்கு அது மட்டும் தானே வேண்டும்.
"நிச்சயமாய்... அது உன் கல்யாணம் மட்டுமல்ல. என் மகள் கல்யாணமும் கூட... நான் இல்லாமலா.. எனக்கு இரட்டிப்பு சந்தோசம்." ராணியம்மா சந்தோசம் அடைந்தார். ஆம், இரு திருமணங்களும் ஒரே மேடையில் நடக்கவிருக்கின்றது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா எழுந்து ஜெய்பிரகாஷிடம் வர... அவன் தன்னையும் அறியாது எழுந்து நின்றவன் அண்ணனை கலவரத்துடன் பார்த்தான்.
"சொத்துகளை அடைய ஆசை இருக்கலாம் ஜெய். ஆனால் அதைக் கட்டி காக்கும் திறமை வேண்டும். இனி தவறு செய்ய மாட்டேன்னு நம்புறேன்." என்றவனைக் கண்டு ஜெய்பிரகாஷ் தலை தானாக ஆடியது.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தனது கடமையை நிறைவேற்றிய மனநிறைவுடன் அங்கிருந்து விடைபெற்றான்.
ராணியம்மா உடனே இந்த விசயத்தைத் தனது அண்ணனிடம் சொல்ல... விசயம் அறிந்த வேங்கடபதி தேவாவும், கங்காதேவியும் மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர். அவர்களது வளர்ப்புச் சோடை போகவில்லை என்கிற பெருமிதம் இருவருள்ளும்...
*************************
பெரிய விளையாட்டு மைதானத்தைத் தேர்ந்தெடுத்து திருமண ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டு இருந்தது. அரச குடும்பத் திருமண விழா மற்றும் ஊரறிந்த புகழ் பெற்ற திரைப்படக் கதாநாயகனின் திருமணம்... சொல்லவும் வேண்டுமோ கூட்டம் அலை மோத... அப்படியிருந்தும் திருமணத்திற்கு விஐபிக்களுக்கு மட்டுமே அனுமதி கொடுக்கப்பட்டு இருந்தது. மற்றவர்களுக்குத் தனியே வரவேற்பிற்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு இருந்தது.
இராஜராஜேஸ்வரி வைர நகைகள் மின்ன ராணி போன்று வலம் வந்தார். ஒரு வைர தோடுக்கு ஏற்பட்ட அக்கப்போரை சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அவருக்கு வைர நகைகளை வாங்கிக் கொடுத்து தீர்த்துக் கொண்டான். இரண்டு மகள்களுக்கும் நல்ல வாழ்க்கை அமைந்து இருப்பதைக் கண்டு இராஜராஜேஸ்வரிக்குப் பூரிப்பு தான். ராணியம்மாவும் மகிழ்ச்சியாக வலம் வந்தார். ஒரு அண்ணனாகச் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தங்கைக்குப் பணத்தை வாரியிறைத்து அனைத்தையும் செய்திருந்தான். அதுவே அவருக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தது.
இதை எல்லாம் விட ஆதிசக்தீஸ்வரி வீட்டின் சார்பாக மதுரையில் இருந்து உறவினர்கள், நண்பர்கள் என்று அனைவரும் வந்திருந்தனர். மதுரையில் சோமசுந்தரம் பெரிய முக்கியஸ்தர் அல்லவா! இடையில் கதிர்வேலால் ஏற்பட்ட கசப்பு... சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா அரச பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன் என்றதும் மறைந்து போனது. அவன் நேரில் சென்று எல்லோருக்கும் அழைப்பிதழ் கொடுத்ததும் அனைவரும் திருமணத்திற்கு வந்திறங்கி விட்டனர். விசாகப்பட்டிண அரச பரம்பரையினர் மதுரை உறவினர் கூட்டத்தைக் கண்டு அரண்டு போயினர். இதைக் கண்ட ராணியம்மாவுக்கு மிகவும் திருப்தியாக இருந்தது. அவன் எந்த இடத்திலும் ஆதிசக்தீஸ்வரியை விட்டு கொடுக்கவில்லை. எல்லா இடத்திலும் அவளின் மதிப்பை அவன் உயர்த்த தான் செய்தான்.
முதலில் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா, ஆதிசக்தீஸ்வரி திருமணம் தான் நடக்கவிருந்தது. சுற்றிலும் சொந்தங்கள் சூழ்ந்திருந்தனர். வேங்கடபதி தேவா, கங்காதேவி, ரங்காராவ், அருந்ததி, சந்தோஷ், மயூரி என்று அனைவரும் அங்கு வந்திருந்தனர். மணமேடையில் ஆதிசக்தீஸ்வரியும், சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவும் பூரண அலங்காரத்துடன் மணமக்களாய் அமர்ந்து இருந்தனர். ஆதிசக்தீஸ்வரி உடல்நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா சடங்கு, சம்பிரதாயங்கள் பெரிதாக இல்லாமல் எளிமையாகப் பார்த்துக் கொண்டான்.
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா ஆதிசக்தீஸ்வரி கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவிக்க வரும் போது அவள் அவனிடம், "மாமா, சர்ப்ரைஸ் இருக்கிறதா சொன்ன? இன்னும் அது என்னன்னு சொல்லையே?" என்று ஆர்வமாகக் கேட்க...
"நான் பிடித்திருக்கும் மஞ்சள் கயிறு எதுன்னு உனக்குத் தெரியுதா?" என்று அவன் கேட்க... அவள் யோசிக்க...
"நீ பத்திரப்படுத்தி வைத்திருந்த மீனாட்சி அம்மன் கோவில் மஞ்சள் கயிறு தான்." அவன் சொன்னதும் அவளது விழிகளில் விழிநீர் கோர்த்துக் கொண்டது. அந்த நிகழ்வு நடந்து கிட்டத்தட்ட ஆறு வருடங்களாகிறது. இன்னமும் அது கொடுத்த பாதிப்பு அதிகம் தான். அன்று அவன் இதை அவளிடம் கொடுத்த போது அவள் அவனையே தனது மணவாளனாக எண்ணி பூரித்தாளே. அப்படி நினைத்து தானே அவள் இதைப் பாதுகாத்து வந்தது.
"அந்த மஞ்சள் கயிற்றில் தான் மாங்கல்யம் கோர்த்து இருக்கிறேன். முதன்முதலில் நம்மைக் கணவன், மனைவியாக அங்கீகரித்த கயிறு இது." என்றவனைக் கண்டு அவள் ஆமென்பது போல் தலையசைத்தாள்.
"நாம கல்யாணம் பண்ணிக்கலாமா பொம்மாயி?" என்று விரிந்த புன்னகையுடன் கேட்டவனைக் கண்டு...
"எஸ், எஸ்..." என்று அவள் வேகமாகத் தலையாட்ட...
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மகிழ்ச்சியோடு தன்னவள் கழுத்தில் மாங்கல்யத்தை அணிவித்து அவளைத் தன்னில் பாதியாக ஏற்றுக் கொண்டான். திருமணம் முடிந்ததும் இருவருக்குமே மன நிறைவில் கண்கள் கலங்கியது. அவர்கள் இருவரும் மிகவும் எதிர்பார்த்த தருணம் இதுவல்லவா!
அடுத்து ராஜ்குமார், பூஜிதா திருமணம் நடைபெற இருந்தது. பூஜிதாவை பெற்றோர் ஸ்தானத்தில் இருந்து தாரைவார்த்துக் கொடுக்கக் குடும்பத்தில் அவளுக்குச் சித்தப்பா உறவுமுறை கொண்ட ஒருவரை தேர்ந்தெடுத்து வைத்திருந்தனர். ஆனால் பூஜிதாவோ அவர்களைத் தவிர்த்து விட்டு நேரே அண்ணனிடம் வந்து நின்றாள்.
"அண்ணய்யா, நீங்களும் வதினவும் தான் பெற்றோர் ஸ்தானத்தில் இருந்து எனக்கு எல்லாச் சடங்குகளும் செய்ய வேண்டும்." என்று கேட்டுக் கொள்ள...
சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா மனம் நெகிழ்ந்து தங்கையை அணைத்துக் கொண்டான். அன்று முறையில்லாது ஆதிசக்தீஸ்வரியை பேசிய பூஜிதா இன்று முறையோடு அவளைச் சடங்கு செய்ய அழைத்தாள். அதுவும் அன்னை ஸ்தானத்தில் வைத்து... அன்பு எல்லோர் மனதினையும் மாற்றும் போலும். இருவரும் சந்தோசமாய் இணைந்து நின்று பூஜிதாவிற்கான சடங்குகளைச் செய்ய ஆரம்பித்தனர். ராஜ்குமார் மகிழ்ச்சியோடு பூஜிதா கழுத்தில் தாலி கட்டி அவளைத் தன்னவளாக்கி கொண்டான். எங்கும் மகிழ்ச்சி நிலவியது.
திருமண மகிழ்ச்சியில் கலந்து கொள்ளாது விஷ்ணு மட்டும் அமைதியாக அமர்ந்து இருந்தான். அவனைக் கண்டு கொண்ட பவன்ராம் அவன் அருகே வந்தமர்ந்தான்.
"என்ன பிரெண்ட், ஏன் சோகமா இருக்க?" பவன்ராம் அவனைத் தூக்கி தனது மடியில் அமர்த்திக் கொள்ள...
"அம்மா பாவம் அங்கிள்." சின்னவன் சொன்னதும் பவன்ராமின் விழிகள் காயத்ரியை பார்த்தது. அவன் இங்கு வந்ததில் இருந்து அவளைத் தானே கவனித்துக் கொண்டு இருக்கின்றான்.
"ஏன் இப்படிச் சொல்ற?" பவன்ராம்க்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
"எல்லோரும் கலர், கலரா டிரெஸ் போட்டு, மேக்கப் எல்லாம் போட்டு இருக்காங்க. ஆனா பாவம் அம்மா... இது எல்லாம் போடவே இல்லை. அவங்க ரொம்பச் சோகமா இருக்காங்க. அப்பா இறந்ததில் இருந்து அவங்க இப்படித்தான் இருக்காங்க." சின்னவனின் வருத்தம் பவன்ராம்க்குப் புரிந்தது.
"அதுக்கு என்ன செய்யலாம் விஷ்ணு?"
"அம்மா பழையபடி மாறணும். அவங்க சந்தோசமா இருக்கணும்." என்ற விஷ்ணுவை கண்டு புன்னகைத்த பவன்ராம்,
"நிச்சயம் உங்கம்மா பழையபடி மாறுவாங்க. அவங்க சந்தோசமா இருப்பாங்க. அதுக்கு நான் கியாரண்ட்டி." என்றவனைக் கண்டு சிறுவனின் முகம் மலர்ந்தது.
"தேங்க்ஸ் அங்கிள்." என்ற விஷ்ணு பவன்ராமை அணைத்து அவனது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். பவன்ராமால் என்ன செய்துவிட முடியும் என்று கூட விஷ்ணு யோசிக்கவில்லை. ஆனால் அவன் பவன்ராமை நம்பினான். பவன்ராமின் அன்பு அவனுக்கு நம்பிக்கையைக் கொடுத்திருந்தது. இதே போன்று ஒருநாள் இல்லை ஒருநாள் அவனது அன்னையின் மனமும் மாறும்.
திருமணம் முடிந்து ராஜ்குமார் தனது மனைவி பூஜிதாவுடன் ஊடகவியலாளர்களைச் சந்தித்துப் பேசினான். ஆனால் சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவோ ஊடகங்களைச் சந்தித்துப் பேச விரும்பவில்லை. அன்று அவன் சொன்னது போல் ஊடகங்களுக்குத் திருமண அழைப்பிதழோடு சேர்த்துத் திருமணச் சான்றிதழின் நகலையும் சேர்த்து அனுப்பி வைத்தான். ஆனாலும் ஊடகங்களின் வாயை அடைக்க முடியுமா! அரச பரம்பரைக்கு ஏற்றவாறு கம்பீரத்துடன் ஆதிசக்தீஸ்வரி இல்லை என்று ஒரு ஊடகம் செய்தி வெளியிட்டது. இன்னொரு ஊடகமோ அவளது தோற்றத்தினை, தலைமுடியை கேலி செய்து செய்தி வெளியிட்டது. இதை எல்லாம் கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணாவுக்குக் கோபம் வந்தது. ஆதிசக்தீஸ்வரியோ இதை எல்லாம் மகிழ்ச்சியாய் அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தாள்.
"உனக்குக் கோபம் வரலையா?" என்று அவன் கேட்ட போது...
"பத்திரிக்கைகள் விற்கணும்ன்னா... அவங்க இப்படிச் செய்தி வெளியிட்டால் தான் உண்டு. பேசுற வாய் பேசிட்டு தான் இருக்கும். இதுக்கு எல்லாம் கோபப்பட்டால்... நாம வாழ்க்கை முழுவதும் கோபப்பட்டுக் கொண்டே தான் இருக்கணும். டேக் இட் ஈஸி மாமா." அவள் சாதாரணமாகச் சொல்லிவிட்டாள். அவனுக்குத் தான் மனம் கேட்கவில்லை. அதனால் தான் அவன் இப்போதும் ஊடகங்களைச் சந்திக்கத் தயங்கினான்.
ஆனால் அரசனான சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா பொதுமக்களைச் சந்திக்காது இருக்க முடியுமோ! அவன் தனது மனைவியுடன் சேர்ந்து பொதுமக்களைச் சந்திக்கச் சென்றான். அதையும் செய்தியாகச் சேகரிக்க ஊடகங்கள் அவர்களின் பின்னேயே வந்தது. இருவரும் எதையும் கண்டு கொள்ளாது மக்களைச் சந்தித்தனர். அப்போது ஒரு அழுக்கு குழந்தை, மூக்கு ஒழுகியபடி அன்னையிடம் இருந்து அவளிடம் தாவி வந்தது. அதன் அன்னை குழந்தையைத் தடுத்தாள். ஆனால் மணக்கோலத்தில் இருந்த ஆதிசக்தீஸ்வரி அந்தக் குழந்தையை வாங்கிக் கொண்டு தனது கைக்குட்டையை வைத்து அதன் மூக்கினை துடைத்துச் சுத்தம் செய்தாள். எல்லோரும் அவளை ஆச்சிரியத்துடன் பார்த்தனர். பிறகு அவள் அந்தக் குழந்தையைக் கொஞ்ச ஆரம்பிக்க... ஊடகங்கள் அந்த அழகான காட்சியைத் தங்களது புகைப்படக் கருவியில் பதிந்து கொண்டது.
இந்தச் செய்தி திருமண நிகழ்வுகளோடு சேர்த்து சுட சுட நேரலையாக ஒளிபரப்பப்பட்டது. ஆதிசக்தீஸ்வரியை கேலி செய்து கேலிச்சித்திரம் வெளியிட்ட எல்லா ஊடகங்களும் இப்போது அவளைப் பற்றிப் போற்றிப் புகழ்ந்து தள்ளியது. அக அழகு அழகாய் அங்கீகரிக்கப்பட்டது.
இந்த நிகழ்வை திருமண மண்டபத்தில் இருந்த பெரிய திரையில் கண்ட சிம்மஹாத்ரி சத்யநாராயணா தனது மனைவியை அணைத்துக் கொண்டு காதலோடு பார்க்க... அவளும் அவனுக்குச் சளைக்காத காதலோடு அவனைப் பதிலுக்குப் பார்த்தாள். இருவரது பார்வையும் ஒன்றை ஒன்று ஈர்த்து நின்றது. இந்த அன்பிற்காகத் தானே அவன் அவளை விரட்டி வந்து கரம்பிடித்தது. அவளது காதல் அவனுக்கு என்றுமே தனித்துவம் வாய்ந்தது தான்!
"மறுஜென்மம் எடுத்தால் கூட
உயிரே உன் கரம் பிடிப்பேனே
உன் கால் தடம் நான் தொடர்வேனே
அன்பே! அன்பே!
(ரன்ஞ்ஜா என்ற இந்தி பாடலின் தமிழ் பதிப்பு)"
நீயாகும்...!!!