Sasimukesh
Administrator
அத்தியாயம் : 41
இந்தியாவில் நடத்தப்படும் பிரமாண்ட பேசன் ஷோ அந்தப் பெரிய அரங்கத்தில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. அரங்கத்தில் வண்ண விளக்குகள் வர்ணஜாலத்தை இறைத்து மாயாஜாலம் செய்து கொண்டிருக்க... டொம் டொம்மென்று பின்னணி இசையில் அரங்கம் அதிர்ந்தது. வட இந்திய மணப்பெண்களுக்கான ஆடைகளின் அணிவகுப்பு அங்கு நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கிருந்த மேடையில் மணப்பெண் போன்று உடை அணிந்த மாடல் அழகிகள் ஒவ்வொருவராக வரிசையாகப் பூனை நடை நடந்து வந்து கொண்டிருந்தனர். அதில் ஒருத்தியாகச் சகுந்தலாவும் வந்து கொண்டிருந்தாள்.
இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் காக்ரா சோளி எனப்படும் வட இந்திய ஆடையைச் சகுந்தலா அணிந்து இருந்தாள். அதற்கு எதிர்ப்பதமாய்ப் பச்சை மற்றும் வெள்ளை நிற குந்தன் கற்கள் பதித்த அணிகலன்களை அவள் அணிந்து இருந்தாள். அந்த உடையும், நகையும் அவளுக்குப் பாந்தமாய் அழகுற பொருந்தி இருந்தது. நல்ல உயரமும், சரியான உடல் எடையும், சிக்கென்ற இடையும் கொண்ட அவள் மற்ற பெண்களை விடத் தனித்து நிற்க காரணம் அவளது டஸ்க்கி நிறம். அதுவே அவளுக்குத் தனித்துவ அழகினை கொடுத்திருந்தது.
இரு கரங்களையும் முன்னே அடிவயிற்றோடு இணைத்து வைத்து, அவள் இடையை நளினத்துடன், ஒருவித ரிதத்துடன் ஆட்டியபடி நடந்து வந்தது கண்டு அனைவரும் கைத்தட்டி ஆர்ப்பரித்தனர். ஆண்கள் அனைவரும் வயது வித்தியாசமின்றி அவளைக் கண்டு மனதிற்குள் ஜொள்ளு வடித்தனர். அவ்வளவு பெரிய அரங்கில் வெளிப்படையாய் தங்களது வழிசலை காட்டி கொள்ள முடியாதே.
அவளது முகத்தில் இருந்த அலட்சியம், விழிகளில் தெரிந்த திமிர் எல்லாமே சொல்லாது சொல்லியது இவள் பழைய சகுந்தலா இல்லை என்று...
"இன்றிரவு இவள் எனக்கு வேண்டும்." அங்கிருந்த செல்வந்தன் ஒருவன் தனது செயலாளரிடம் சொல்லி கொண்டிருந்தான்.
"பாய் சாப், அந்தப் பொண்ணு யாருக்கும் மடங்காது. அவள் கிட்ட பேசி நோஸ்கட் வாங்கினவங்க தான் அதிகம்." சகுந்தலாவை பற்றி நன்கு அறிந்திருந்த அந்தச் செயலாளர் தயக்கத்துடன் சொல்ல...
"எல்லாத்துக்கும் ஒரு விலை உண்டு மேன்." என்று கண்சிமிட்டிய செல்வந்தன், "இத்தனை நாட்களில் ஒருத்தன் கூடவா அவளை ருசி பார்த்து இருக்க மாட்டான்?" என்று விசம குரலில் கேட்க... செயலாளர் ஒன்றும் பேசாது அமைதியாகி விட்டான்.
அடுத்து நாகரீக உடைகளின் அணிவகுப்பு நடைபெற்றது. அதிலும் அதிகக் கவனம் ஈர்த்தது சகுந்தலா தான். பாலாடை நிறத்தில் கையில்லாத நீண்ட கவுனை அவள் அணிந்து இருந்தாள். அதன் வலப்புறம் கீழிருந்து மேலாக முட்டிக்கு மேலே வரை வெட்டி விடப்பட்டு இருந்தது. அவள் நடக்கும் போது அவளது வாழைத்தண்டு போன்ற வழுவழுப்பான வலதுகால் அழகுற அனைவரின் விழிகளுக்கும் தரிசனம் தந்தது. வெண்ணிற கால்களைப் பார்த்துச் சலித்துப் போன மேல்தட்டு மக்களுக்கு அவளது தேன்நிற கால் அதிகப் போதையைக் கொடுத்தது.
"சாக்கி பேபி..." என்று அனைவரையும் மயக்கத்தில் முணுமுணுக்க வைத்தது.
எல்லோரையும் கிறங்கடித்த சகுந்தலாவோ யாரையும் சட்டை செய்யாது ஒய்யாரமாக நடந்து வந்து மேடையின் நடுவே வந்து நின்றாள். எல்லா அழகிகளும் அங்கு வந்து நிற்க... அடுத்த நொடி அரங்கம் கரவொலியால் நிரம்பியது.
சகுந்தலா பேசன் ஷோ முடிந்ததும் ஒப்பனை அறைக்குள் நுழைந்தாள். அங்கு அவளைப் போன்றே எல்லாப் பெண்களும் இருந்தனர். ஆதித்யாவும், ஆதிரையும் அவளை நோக்கி ஓடி வந்தனர். அவர்களைக் கண்டதும் சகுந்தலா முகத்தில் கனிவு வந்தது.
"ரொம்ப நல்லா பண்ணின சக்கு. நீ போட்டு இருந்ததால், நாங்க டிசைன் பண்ணிய டிரெஸ்களுக்கு நல்ல டிமாண்ட். உன்னால் எங்களோட டிசைன் எல்லாம் வோர்ல்ட் பேமசாகுது." என்று சொல்லியபடி ஆதிரை அவளை அன்போடு அணைத்து கொண்டாள்.
"இப்போ டிரெண்டிங் இருப்பது எங்க டிசைன் தான்." ஆதித்யா மறுபக்கம் அணைத்துக் கொண்டான்.
'இப்போ மட்டும் இவங்க அண்ணா பார்க்கணும், அவ்வளவு தான்...' சகுந்தலா தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டாள்.
அன்று ஆதித்யா தன்னைத் தொட்டதற்கே சக்தீஸ்வரன் அவனைக் கன்னத்தில் அடித்தது அவளது நினைவில் வந்து போனது. அன்று புரியாத காரணங்கள் எல்லாம் இப்போது புரிந்தது. புரிந்து என்ன பயன்? அவள் தனக்குள் பெருமூச்சு விட்டு கொண்டாள்.
"சக்கு, இன்னைக்கு ட்ரீட் நீ தான் கொடுக்கணும்." ஆதித்யா ஆர்ப்பரிக்க... ஆதிரையும் அதற்கு ஒத்து ஊதினாள்.
"ஓகே டன்." என்று சகுந்தலா இரு கரங்களின் கட்டை விரலை உயர்த்திச் சிரித்தாள்.
அப்போது அங்கு ஒரு ஆண் ஒப்பனை கலைஞன் வந்தான். சகுந்தலா என்னமோ அவனைச் சாதாரணமாகத் தான் பார்த்தாள். அவன் தான் அவளைக் கண்டு பேயை கண்டது போல் விழிகளில் பீதியை தேக்கி அங்கிருந்து ஓடி விட்டான். அதைக் கண்டு சகுந்தலாவின் இதழ்களில் அலட்சிய புன்னகை தோன்றியது.
சகுந்தலா மாடலிங் துறைக்கு வந்த புதிதில் இந்த ஒப்பனை கலைஞன் தான் அவளுக்கு ஒப்பனை செய்தது. எல்லாப் பெண்களுக்கும் செய்வது போல் அவன் சகுந்தலாவுக்கும் ஒப்பனை செய்தவன் அவளின் உடல் பாகத்திற்கும் ஒப்பனை செய்தான். அவன் அவளது நெஞ்சு பகுதி மற்றும் அந்தரங்க பகுதிகளை வேண்டுமென்றே தீண்டியது போன்று இருந்தது. அடுத்த நொடி சகுந்தலா அவனை ஓங்கி அறைந்திருந்தாள். அதற்கு அவன் கோபத்துடன் எகிறிக் கொண்டு வந்தான். பதிலுக்குச் அவளும் கோபம் கொண்டு எகிறினாள். அன்று பெரிய கலவரமே நடந்து முடிந்தது. ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் தலையிட்டு பிரச்சினையை முடித்து வைத்தனர்.
அன்றே அந்த ஒப்பனை கலைஞன் கரத்தில் மின்சாரம் பாய்ந்தது. எப்படி என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை. ஒரு மாத காலமாக அவனது கரம் செயல்படாது இருந்து அதற்குப் பிறகே சாதாரணமாகிற்று. இதற்குக் காரணம் சகுந்தலா என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ! அந்தப் பயம் இன்றும் அவனுக்கு இருக்கின்றது.
மூவரும் தங்களது காரிலேறி வீட்டிற்குப் பயணமானர். சகுந்தலாவின் மனம் பின்னோக்கி சென்றது.
அன்று மருத்துவமனையில் இருந்து கிளம்பிய சகுந்தலா ஆதித்யா, ஆதிரையுடன் மும்பைக்கு வந்து சேர்ந்தாள். அவளுக்குப் படிப்பும் கிடையாது, கைத்தொழில் திறனும் கிடையாது. அதனால் அவள் அவர்களது வீட்டில் வீட்டு வேலைகளைச் செய்தாள். ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் சகுந்தலாவை தனியே விட்டு விட்டு செல்ல மனம் இல்லாது அவளைத் தங்களுடன் பேசன் ஷோவிற்கு அழைத்துச் சென்றனர். அப்படித்தான் அவளுக்கு இந்தப் பேசன் உலகம் பழக்கமானது. ஆனாலும் சாதாரணத் தோற்றத்தில், மாநிறத்திற்கும் சற்று குறைவான நிறத்தில் இருந்த சகுந்தலாவை பேசன் உலகம் சீண்டவில்லை.
ஒருமுறை சகுந்தலா கோவிலுக்குச் சென்ற போது அங்கு ஓரிடத்தில் அமைதியாக அமர்ந்து தியானம் செய்ய ஆரம்பித்தாள். அவளது மனக்கவலைகளை இறக்கி வைக்கும் ஒரே இடம் கோவில் தான். அப்படி அவள் விழிகளை மூடி அமர்ந்திருந்த போது... ஒரு வெளிநாட்டுப் புகைப்படக் கலைஞர் அவளது சாத்வீக அழகினை கண்டு அதிசயத்து தனது புகைப்படக் கருவில் அழகாக அவளைப் பதிந்து கொண்டார். அன்றே அவர் தனது சமூக வலைதளக் கணக்குகளில் அவளது புகைப்படத்தினைப் பகிர்ந்து கொள்ள... ஒரே இரவில் சகுந்தலா உலகப் புகழ் அடைந்தாள். பாகிஸ்தானில் சாய்வாலா ஒருவர் ஒரே புகைப்படத்தில் உலகப் புகழ் பெற்றது போன்று...
சமூக வலைத்தளங்கள் நல்லதுக்கும் பயன்படுகிறது. கெட்டதிற்கும் பயன்படுகிறது. ஆனால் சகுந்தலா விசயத்தில் சமூக வலைத்தளங்கள் நல்லதே செய்தது. மறுநாளே பேசன் உலகம் அவளைத் தேடி கண்டறிந்து அரவணைத்துக் கொண்டது. ஆதித்யா, ஆதிரை கூடச் சற்று யோசித்தனர். ஆனால் சகுந்தலா நொடி நேரம் கூட யோசிக்காது சரியென்று சம்மதித்து விட்டாள். தனக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பினை அவள் சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டாள் என்றே சொல்ல வேண்டும். அதன் பிறகு சகுந்தலாவுக்கு நிற்கவும், மூச்சு விடவும் கூட நேரமில்லை. அந்தளவிற்கு அவள் பிசியாக விட்டாள்.
சகுந்தலா மும்பை வந்ததில் இருந்து அவளது வெகுளித்தனம், அறியாமை, கிறுக்குத்தனம் எல்லாவற்றிற்கும் முற்றுப்புள்ளி வைத்து விட்டாள். இதனால் அவள் இழந்தது போதும். அவள் புதிதாய் மனிதர்களைப் படிக்க ஆரம்பித்தாள். நாக்கில் தேன் தடவி, மனதிற்குள் விசத்தைக் கொண்டிருக்கும் மனிதர்களை அடையாளம் காண முடிந்தால் தானே இந்த உலகில் வாழ முடியும். அவள் மனிதர்களின் விழிகளைக் கண்டு குணத்தைக் கணித்துப் பழக ஆரம்பித்தாள். அதனால் நல்லவர்கள் யார்? கெட்டவர்கள் யார்? என்று அவளால் பகுத்தறிய முடிந்தது. யாரிடம் எப்படிப் பழக வேண்டும்? என்று அவள் புரிந்து நடந்து கொண்டாள்.
ஆதித்யா, ஆதிரையிடம் மட்டும் பழைய சக்குவாக இருப்பவள்... மற்றவர்களைத் திமிர், அலட்சியம் காட்டி விலக்கி வைத்தாள். அதுவே அவளுக்குப் பாதுகாப்பை கொடுத்தது. எல்லோரையும் அவளிடம் இருந்து எட்ட நிற்க வைத்து அவளைக் கவசமாகப் பாதுகாத்தது.
இந்தத் துறைக்குத் தேவை என்றெண்ணி சகுந்தலா ஆங்கிலம் கற்று கொண்டாள். அதுவும் வெறித்தனமாக... தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் தோற்று போனவள் அவள்... பொது வாழ்க்கையிலும் தோற்றுவிடக் கூடாதே என்கிற நினைப்பு தான் அவளை வெறிக் கொண்டு இயக்க வைத்தது. அனைத்தையும் அவளைக் கற்க வைத்தது. மக்கு சகுந்தலா இப்போது எல்லாவற்றிலும் திறமை, புத்திசாலி சகுந்தலாவாகி போனாள். ஆனாலும் அவளுள் பற்றியெரியும் வெறி இன்னமும் அணையவில்லை.
சகுந்தலாவிடம் நிறைய மாற்றங்கள்... பேச்சு, நடை அனைத்திலும் நிதானம் வந்திருந்தது. எதற்கு எடுத்தாலும் முந்திரி கொட்டை போன்று பேசும் சகுந்தலா மறைந்து... எதிராளியை பேச விட்டு அவர்களது மனதினை புரிந்து கொண்டு அதற்கேற்றார் போன்று பதிலடி கொடுக்கும் சகுந்தலா புதிதாய் பிறந்து இருந்தாள்.
மொத்ததில் சகுந்தலா மற்ற பெண்கள் போன்று மாறி இருந்தாள். மாற வேண்டிய கட்டாயம் அவளுக்கு... மக்காய் இருந்து அவள் இழந்தது எல்லாம் போதும். இனியொரு இழப்பினை, வலியை தாங்க அவளால் முடியாது.
பழசை நினைத்த சகுந்தலாவின் விழியோரம் கண்ணீர் தேங்கியது. அவள் ஆதித்யா, ஆதிரைக்குத் தெரியாது கண்ணீரை துடைத்து கொண்டாள்.
அவர்கள் தங்கியிருக்கும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் கார் நின்றதும்... மூவரும் இறங்கினர். இன்னமும் சகுந்தலா அவர்களுடன் தான் வசிக்கின்றாள். அவள் தனியே செல்ல விருப்பம் கொண்டாலும், ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் ஒத்து கொள்ளவில்லை. அதனால் சகுந்தலா தனக்கான வாடகையைத் தனியே அவர்களிடம் கொடுத்து விடுவாள்.
மூவரும் தத்தம் அறைக்குள் நுழைந்து கொண்டனர். சரியாய் அரை மணி நேரத்தில் மூவரும் வெளிவந்தனர். ஜீன்ஸ், டீசர்ட்டில் சகுந்தலா அழகாக இருந்தாள். அவளது மாற்றத்தை ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் எப்போதும் போல் வியப்பாய்ப் பார்த்தாலும், அவளது மாற்றம் குறித்து அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியே.
மூவரும் நட்சத்திர விடுதியை அடைந்தனர். மூவரும் அரட்டை அடித்தபடி இரவு உணவினை உண்டனர். அப்போது பேசன் ஷோவில் கண்ட செல்வந்தனின் செயலாளர் சகுந்தலாவிடம் சென்று அவனது முதலாளி அவளிடம் தனியே பேச வேண்டும் என்று அழைப்பதாகக் கூற...
"எதுக்கு?" ஆதித்யா எகிறிக் கொண்டு வர...
"ஆதி, எதுக்குக் கோபப்படுற? பேசாம இரு." சகுந்தலா அவனை அடக்கியவள், செயலாளர் புறம் திரும்பி, "இதோ வருகிறேன்." என்றவள் அவனுடன் சென்றாள்.
அந்தச் செல்வந்தன் சகுந்தலாவை கண்டதும் ஈயென்று இளித்தான். அவன் தனது செயலாளரிடம் பணக்கற்றைக் கொடுத்து அங்கிருந்து அப்புறப்படுத்தியவன் சகுந்தலாவை கண்டு,
"உட்காருங்க சகுந்தலாஜி. என்னுடைய பெயர் சந்தர். டைமண்ட் பிசினஸ் பண்றேன். நீங்க மட்டும் உம்முன்னு சொல்லுங்க. உங்களை டையமண்ட்டாலேயே அபிசேகம் பண்றேன்." என்று பல்லை காட்டினான்.
"ஓ, நீங்க அவ்வளவு பெரிய அப்பாடக்கரா?" சகுந்தலா போலியாய் வியந்து போய் அவனைப் பார்த்தாள்.
"என்னைப் பத்தி நானே சொல்ல கூடாது. தனித் தீவு, தனி ஜெட் எல்லாம் இருக்கு. நம்ம டேட்டிங்கை நாம எந்தவித இடைஞ்சலும் இல்லாம கொண்டாடலாம். அதுக்கு உங்களுக்கு எவ்வளவு பணம் வேணும்?" அவன் பரபரத்தபடி கேட்டான். அவனது அவசரம் அவனுக்கு...
"உங்களுக்குக் கல்யாணமாகிருச்சா?" சகுந்தலா சம்ந்தம் இல்லாது கேட்டாள்.
"ஆகிருச்சு..." அவன் புரியாது பதிலளித்தான்.
"அப்போ ஒண்ணு பண்ணுங்க. நீங்க உங்க மனைவி கிட்ட இருந்து ஒரு ரெகமெண்ட்டேசன் லெட்டர் ஒண்ணு வாங்கிட்டு வாங்க. அதுக்கு அப்புறம் நம்ம டேட்டிங்கை கொண்டாடலாம்." அவள் சற்றும் அசராது கூற...
"என்னோட மனைவி எதுக்கு ரெக்கமெண்ட் பண்ணணும்?" அவனுக்கு வியர்த்தது.
பல ஆண்களின் அந்தரங்கம் இருட்டில் என்பதால் தானே ஆட்டம் அதிகமாக இருக்கின்றது. அதுவே வெளிச்சத்துக்கு வந்தால் அடுத்த நொடி அவனை மாதிரி ஒரு கோழை உலகில் இருக்க முடியாது.
இந்தியாவில் நடத்தப்படும் பிரமாண்ட பேசன் ஷோ அந்தப் பெரிய அரங்கத்தில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. அரங்கத்தில் வண்ண விளக்குகள் வர்ணஜாலத்தை இறைத்து மாயாஜாலம் செய்து கொண்டிருக்க... டொம் டொம்மென்று பின்னணி இசையில் அரங்கம் அதிர்ந்தது. வட இந்திய மணப்பெண்களுக்கான ஆடைகளின் அணிவகுப்பு அங்கு நடந்து கொண்டிருந்தது. அங்கிருந்த மேடையில் மணப்பெண் போன்று உடை அணிந்த மாடல் அழகிகள் ஒவ்வொருவராக வரிசையாகப் பூனை நடை நடந்து வந்து கொண்டிருந்தனர். அதில் ஒருத்தியாகச் சகுந்தலாவும் வந்து கொண்டிருந்தாள்.
இளஞ்சிவப்பு நிறத்தில் காக்ரா சோளி எனப்படும் வட இந்திய ஆடையைச் சகுந்தலா அணிந்து இருந்தாள். அதற்கு எதிர்ப்பதமாய்ப் பச்சை மற்றும் வெள்ளை நிற குந்தன் கற்கள் பதித்த அணிகலன்களை அவள் அணிந்து இருந்தாள். அந்த உடையும், நகையும் அவளுக்குப் பாந்தமாய் அழகுற பொருந்தி இருந்தது. நல்ல உயரமும், சரியான உடல் எடையும், சிக்கென்ற இடையும் கொண்ட அவள் மற்ற பெண்களை விடத் தனித்து நிற்க காரணம் அவளது டஸ்க்கி நிறம். அதுவே அவளுக்குத் தனித்துவ அழகினை கொடுத்திருந்தது.
இரு கரங்களையும் முன்னே அடிவயிற்றோடு இணைத்து வைத்து, அவள் இடையை நளினத்துடன், ஒருவித ரிதத்துடன் ஆட்டியபடி நடந்து வந்தது கண்டு அனைவரும் கைத்தட்டி ஆர்ப்பரித்தனர். ஆண்கள் அனைவரும் வயது வித்தியாசமின்றி அவளைக் கண்டு மனதிற்குள் ஜொள்ளு வடித்தனர். அவ்வளவு பெரிய அரங்கில் வெளிப்படையாய் தங்களது வழிசலை காட்டி கொள்ள முடியாதே.
அவளது முகத்தில் இருந்த அலட்சியம், விழிகளில் தெரிந்த திமிர் எல்லாமே சொல்லாது சொல்லியது இவள் பழைய சகுந்தலா இல்லை என்று...
"இன்றிரவு இவள் எனக்கு வேண்டும்." அங்கிருந்த செல்வந்தன் ஒருவன் தனது செயலாளரிடம் சொல்லி கொண்டிருந்தான்.
"பாய் சாப், அந்தப் பொண்ணு யாருக்கும் மடங்காது. அவள் கிட்ட பேசி நோஸ்கட் வாங்கினவங்க தான் அதிகம்." சகுந்தலாவை பற்றி நன்கு அறிந்திருந்த அந்தச் செயலாளர் தயக்கத்துடன் சொல்ல...
"எல்லாத்துக்கும் ஒரு விலை உண்டு மேன்." என்று கண்சிமிட்டிய செல்வந்தன், "இத்தனை நாட்களில் ஒருத்தன் கூடவா அவளை ருசி பார்த்து இருக்க மாட்டான்?" என்று விசம குரலில் கேட்க... செயலாளர் ஒன்றும் பேசாது அமைதியாகி விட்டான்.
அடுத்து நாகரீக உடைகளின் அணிவகுப்பு நடைபெற்றது. அதிலும் அதிகக் கவனம் ஈர்த்தது சகுந்தலா தான். பாலாடை நிறத்தில் கையில்லாத நீண்ட கவுனை அவள் அணிந்து இருந்தாள். அதன் வலப்புறம் கீழிருந்து மேலாக முட்டிக்கு மேலே வரை வெட்டி விடப்பட்டு இருந்தது. அவள் நடக்கும் போது அவளது வாழைத்தண்டு போன்ற வழுவழுப்பான வலதுகால் அழகுற அனைவரின் விழிகளுக்கும் தரிசனம் தந்தது. வெண்ணிற கால்களைப் பார்த்துச் சலித்துப் போன மேல்தட்டு மக்களுக்கு அவளது தேன்நிற கால் அதிகப் போதையைக் கொடுத்தது.
"சாக்கி பேபி..." என்று அனைவரையும் மயக்கத்தில் முணுமுணுக்க வைத்தது.
எல்லோரையும் கிறங்கடித்த சகுந்தலாவோ யாரையும் சட்டை செய்யாது ஒய்யாரமாக நடந்து வந்து மேடையின் நடுவே வந்து நின்றாள். எல்லா அழகிகளும் அங்கு வந்து நிற்க... அடுத்த நொடி அரங்கம் கரவொலியால் நிரம்பியது.
சகுந்தலா பேசன் ஷோ முடிந்ததும் ஒப்பனை அறைக்குள் நுழைந்தாள். அங்கு அவளைப் போன்றே எல்லாப் பெண்களும் இருந்தனர். ஆதித்யாவும், ஆதிரையும் அவளை நோக்கி ஓடி வந்தனர். அவர்களைக் கண்டதும் சகுந்தலா முகத்தில் கனிவு வந்தது.
"ரொம்ப நல்லா பண்ணின சக்கு. நீ போட்டு இருந்ததால், நாங்க டிசைன் பண்ணிய டிரெஸ்களுக்கு நல்ல டிமாண்ட். உன்னால் எங்களோட டிசைன் எல்லாம் வோர்ல்ட் பேமசாகுது." என்று சொல்லியபடி ஆதிரை அவளை அன்போடு அணைத்து கொண்டாள்.
"இப்போ டிரெண்டிங் இருப்பது எங்க டிசைன் தான்." ஆதித்யா மறுபக்கம் அணைத்துக் கொண்டான்.
'இப்போ மட்டும் இவங்க அண்ணா பார்க்கணும், அவ்வளவு தான்...' சகுந்தலா தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டாள்.
அன்று ஆதித்யா தன்னைத் தொட்டதற்கே சக்தீஸ்வரன் அவனைக் கன்னத்தில் அடித்தது அவளது நினைவில் வந்து போனது. அன்று புரியாத காரணங்கள் எல்லாம் இப்போது புரிந்தது. புரிந்து என்ன பயன்? அவள் தனக்குள் பெருமூச்சு விட்டு கொண்டாள்.
"சக்கு, இன்னைக்கு ட்ரீட் நீ தான் கொடுக்கணும்." ஆதித்யா ஆர்ப்பரிக்க... ஆதிரையும் அதற்கு ஒத்து ஊதினாள்.
"ஓகே டன்." என்று சகுந்தலா இரு கரங்களின் கட்டை விரலை உயர்த்திச் சிரித்தாள்.
அப்போது அங்கு ஒரு ஆண் ஒப்பனை கலைஞன் வந்தான். சகுந்தலா என்னமோ அவனைச் சாதாரணமாகத் தான் பார்த்தாள். அவன் தான் அவளைக் கண்டு பேயை கண்டது போல் விழிகளில் பீதியை தேக்கி அங்கிருந்து ஓடி விட்டான். அதைக் கண்டு சகுந்தலாவின் இதழ்களில் அலட்சிய புன்னகை தோன்றியது.
சகுந்தலா மாடலிங் துறைக்கு வந்த புதிதில் இந்த ஒப்பனை கலைஞன் தான் அவளுக்கு ஒப்பனை செய்தது. எல்லாப் பெண்களுக்கும் செய்வது போல் அவன் சகுந்தலாவுக்கும் ஒப்பனை செய்தவன் அவளின் உடல் பாகத்திற்கும் ஒப்பனை செய்தான். அவன் அவளது நெஞ்சு பகுதி மற்றும் அந்தரங்க பகுதிகளை வேண்டுமென்றே தீண்டியது போன்று இருந்தது. அடுத்த நொடி சகுந்தலா அவனை ஓங்கி அறைந்திருந்தாள். அதற்கு அவன் கோபத்துடன் எகிறிக் கொண்டு வந்தான். பதிலுக்குச் அவளும் கோபம் கொண்டு எகிறினாள். அன்று பெரிய கலவரமே நடந்து முடிந்தது. ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் தலையிட்டு பிரச்சினையை முடித்து வைத்தனர்.
அன்றே அந்த ஒப்பனை கலைஞன் கரத்தில் மின்சாரம் பாய்ந்தது. எப்படி என்று யாருக்கும் தெரியவில்லை. ஒரு மாத காலமாக அவனது கரம் செயல்படாது இருந்து அதற்குப் பிறகே சாதாரணமாகிற்று. இதற்குக் காரணம் சகுந்தலா என்று சொல்லவும் வேண்டுமோ! அந்தப் பயம் இன்றும் அவனுக்கு இருக்கின்றது.
மூவரும் தங்களது காரிலேறி வீட்டிற்குப் பயணமானர். சகுந்தலாவின் மனம் பின்னோக்கி சென்றது.
அன்று மருத்துவமனையில் இருந்து கிளம்பிய சகுந்தலா ஆதித்யா, ஆதிரையுடன் மும்பைக்கு வந்து சேர்ந்தாள். அவளுக்குப் படிப்பும் கிடையாது, கைத்தொழில் திறனும் கிடையாது. அதனால் அவள் அவர்களது வீட்டில் வீட்டு வேலைகளைச் செய்தாள். ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் சகுந்தலாவை தனியே விட்டு விட்டு செல்ல மனம் இல்லாது அவளைத் தங்களுடன் பேசன் ஷோவிற்கு அழைத்துச் சென்றனர். அப்படித்தான் அவளுக்கு இந்தப் பேசன் உலகம் பழக்கமானது. ஆனாலும் சாதாரணத் தோற்றத்தில், மாநிறத்திற்கும் சற்று குறைவான நிறத்தில் இருந்த சகுந்தலாவை பேசன் உலகம் சீண்டவில்லை.
ஒருமுறை சகுந்தலா கோவிலுக்குச் சென்ற போது அங்கு ஓரிடத்தில் அமைதியாக அமர்ந்து தியானம் செய்ய ஆரம்பித்தாள். அவளது மனக்கவலைகளை இறக்கி வைக்கும் ஒரே இடம் கோவில் தான். அப்படி அவள் விழிகளை மூடி அமர்ந்திருந்த போது... ஒரு வெளிநாட்டுப் புகைப்படக் கலைஞர் அவளது சாத்வீக அழகினை கண்டு அதிசயத்து தனது புகைப்படக் கருவில் அழகாக அவளைப் பதிந்து கொண்டார். அன்றே அவர் தனது சமூக வலைதளக் கணக்குகளில் அவளது புகைப்படத்தினைப் பகிர்ந்து கொள்ள... ஒரே இரவில் சகுந்தலா உலகப் புகழ் அடைந்தாள். பாகிஸ்தானில் சாய்வாலா ஒருவர் ஒரே புகைப்படத்தில் உலகப் புகழ் பெற்றது போன்று...
சமூக வலைத்தளங்கள் நல்லதுக்கும் பயன்படுகிறது. கெட்டதிற்கும் பயன்படுகிறது. ஆனால் சகுந்தலா விசயத்தில் சமூக வலைத்தளங்கள் நல்லதே செய்தது. மறுநாளே பேசன் உலகம் அவளைத் தேடி கண்டறிந்து அரவணைத்துக் கொண்டது. ஆதித்யா, ஆதிரை கூடச் சற்று யோசித்தனர். ஆனால் சகுந்தலா நொடி நேரம் கூட யோசிக்காது சரியென்று சம்மதித்து விட்டாள். தனக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பினை அவள் சரியாகப் பயன்படுத்திக் கொண்டாள் என்றே சொல்ல வேண்டும். அதன் பிறகு சகுந்தலாவுக்கு நிற்கவும், மூச்சு விடவும் கூட நேரமில்லை. அந்தளவிற்கு அவள் பிசியாக விட்டாள்.
சகுந்தலா மும்பை வந்ததில் இருந்து அவளது வெகுளித்தனம், அறியாமை, கிறுக்குத்தனம் எல்லாவற்றிற்கும் முற்றுப்புள்ளி வைத்து விட்டாள். இதனால் அவள் இழந்தது போதும். அவள் புதிதாய் மனிதர்களைப் படிக்க ஆரம்பித்தாள். நாக்கில் தேன் தடவி, மனதிற்குள் விசத்தைக் கொண்டிருக்கும் மனிதர்களை அடையாளம் காண முடிந்தால் தானே இந்த உலகில் வாழ முடியும். அவள் மனிதர்களின் விழிகளைக் கண்டு குணத்தைக் கணித்துப் பழக ஆரம்பித்தாள். அதனால் நல்லவர்கள் யார்? கெட்டவர்கள் யார்? என்று அவளால் பகுத்தறிய முடிந்தது. யாரிடம் எப்படிப் பழக வேண்டும்? என்று அவள் புரிந்து நடந்து கொண்டாள்.
ஆதித்யா, ஆதிரையிடம் மட்டும் பழைய சக்குவாக இருப்பவள்... மற்றவர்களைத் திமிர், அலட்சியம் காட்டி விலக்கி வைத்தாள். அதுவே அவளுக்குப் பாதுகாப்பை கொடுத்தது. எல்லோரையும் அவளிடம் இருந்து எட்ட நிற்க வைத்து அவளைக் கவசமாகப் பாதுகாத்தது.
இந்தத் துறைக்குத் தேவை என்றெண்ணி சகுந்தலா ஆங்கிலம் கற்று கொண்டாள். அதுவும் வெறித்தனமாக... தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் தோற்று போனவள் அவள்... பொது வாழ்க்கையிலும் தோற்றுவிடக் கூடாதே என்கிற நினைப்பு தான் அவளை வெறிக் கொண்டு இயக்க வைத்தது. அனைத்தையும் அவளைக் கற்க வைத்தது. மக்கு சகுந்தலா இப்போது எல்லாவற்றிலும் திறமை, புத்திசாலி சகுந்தலாவாகி போனாள். ஆனாலும் அவளுள் பற்றியெரியும் வெறி இன்னமும் அணையவில்லை.
சகுந்தலாவிடம் நிறைய மாற்றங்கள்... பேச்சு, நடை அனைத்திலும் நிதானம் வந்திருந்தது. எதற்கு எடுத்தாலும் முந்திரி கொட்டை போன்று பேசும் சகுந்தலா மறைந்து... எதிராளியை பேச விட்டு அவர்களது மனதினை புரிந்து கொண்டு அதற்கேற்றார் போன்று பதிலடி கொடுக்கும் சகுந்தலா புதிதாய் பிறந்து இருந்தாள்.
மொத்ததில் சகுந்தலா மற்ற பெண்கள் போன்று மாறி இருந்தாள். மாற வேண்டிய கட்டாயம் அவளுக்கு... மக்காய் இருந்து அவள் இழந்தது எல்லாம் போதும். இனியொரு இழப்பினை, வலியை தாங்க அவளால் முடியாது.
பழசை நினைத்த சகுந்தலாவின் விழியோரம் கண்ணீர் தேங்கியது. அவள் ஆதித்யா, ஆதிரைக்குத் தெரியாது கண்ணீரை துடைத்து கொண்டாள்.
அவர்கள் தங்கியிருக்கும் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் கார் நின்றதும்... மூவரும் இறங்கினர். இன்னமும் சகுந்தலா அவர்களுடன் தான் வசிக்கின்றாள். அவள் தனியே செல்ல விருப்பம் கொண்டாலும், ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் ஒத்து கொள்ளவில்லை. அதனால் சகுந்தலா தனக்கான வாடகையைத் தனியே அவர்களிடம் கொடுத்து விடுவாள்.
மூவரும் தத்தம் அறைக்குள் நுழைந்து கொண்டனர். சரியாய் அரை மணி நேரத்தில் மூவரும் வெளிவந்தனர். ஜீன்ஸ், டீசர்ட்டில் சகுந்தலா அழகாக இருந்தாள். அவளது மாற்றத்தை ஆதித்யா, ஆதிரை இருவரும் எப்போதும் போல் வியப்பாய்ப் பார்த்தாலும், அவளது மாற்றம் குறித்து அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியே.
மூவரும் நட்சத்திர விடுதியை அடைந்தனர். மூவரும் அரட்டை அடித்தபடி இரவு உணவினை உண்டனர். அப்போது பேசன் ஷோவில் கண்ட செல்வந்தனின் செயலாளர் சகுந்தலாவிடம் சென்று அவனது முதலாளி அவளிடம் தனியே பேச வேண்டும் என்று அழைப்பதாகக் கூற...
"எதுக்கு?" ஆதித்யா எகிறிக் கொண்டு வர...
"ஆதி, எதுக்குக் கோபப்படுற? பேசாம இரு." சகுந்தலா அவனை அடக்கியவள், செயலாளர் புறம் திரும்பி, "இதோ வருகிறேன்." என்றவள் அவனுடன் சென்றாள்.
அந்தச் செல்வந்தன் சகுந்தலாவை கண்டதும் ஈயென்று இளித்தான். அவன் தனது செயலாளரிடம் பணக்கற்றைக் கொடுத்து அங்கிருந்து அப்புறப்படுத்தியவன் சகுந்தலாவை கண்டு,
"உட்காருங்க சகுந்தலாஜி. என்னுடைய பெயர் சந்தர். டைமண்ட் பிசினஸ் பண்றேன். நீங்க மட்டும் உம்முன்னு சொல்லுங்க. உங்களை டையமண்ட்டாலேயே அபிசேகம் பண்றேன்." என்று பல்லை காட்டினான்.
"ஓ, நீங்க அவ்வளவு பெரிய அப்பாடக்கரா?" சகுந்தலா போலியாய் வியந்து போய் அவனைப் பார்த்தாள்.
"என்னைப் பத்தி நானே சொல்ல கூடாது. தனித் தீவு, தனி ஜெட் எல்லாம் இருக்கு. நம்ம டேட்டிங்கை நாம எந்தவித இடைஞ்சலும் இல்லாம கொண்டாடலாம். அதுக்கு உங்களுக்கு எவ்வளவு பணம் வேணும்?" அவன் பரபரத்தபடி கேட்டான். அவனது அவசரம் அவனுக்கு...
"உங்களுக்குக் கல்யாணமாகிருச்சா?" சகுந்தலா சம்ந்தம் இல்லாது கேட்டாள்.
"ஆகிருச்சு..." அவன் புரியாது பதிலளித்தான்.
"அப்போ ஒண்ணு பண்ணுங்க. நீங்க உங்க மனைவி கிட்ட இருந்து ஒரு ரெகமெண்ட்டேசன் லெட்டர் ஒண்ணு வாங்கிட்டு வாங்க. அதுக்கு அப்புறம் நம்ம டேட்டிங்கை கொண்டாடலாம்." அவள் சற்றும் அசராது கூற...
"என்னோட மனைவி எதுக்கு ரெக்கமெண்ட் பண்ணணும்?" அவனுக்கு வியர்த்தது.
பல ஆண்களின் அந்தரங்கம் இருட்டில் என்பதால் தானே ஆட்டம் அதிகமாக இருக்கின்றது. அதுவே வெளிச்சத்துக்கு வந்தால் அடுத்த நொடி அவனை மாதிரி ஒரு கோழை உலகில் இருக்க முடியாது.
