வியனி
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
மலர்-8
மாயா கூறிய பதிலில் வானதியை அடிக்க உயர்ந்த ஹர்ஷாவின் கை அப்படியே நின்றது.
ஆம்! வானதி மாயாவிடம் "நான் உங்க அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்கிறேன், அதற்க்குப் பதில் நீங்கள் என் அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்ள வேண்டும்" என்றாள்.
அவள் போட்ட நிபந்தனையில் வருணன், தாமரை, ஹர்ஷா என அனைவரும் அதிர்ச்சியடைய, ஹர்ஷா தனது தங்கையின் அழகு, படிப்பு, ஆளுமை என்ன, தொழில் உலகில் பெண் வேங்கையென பதினாறு அடி பாய்பவளுக்கு ஒரு பட்டிகாட்டானை திருமணம் செய்து தரச் சொல்லி கேட்கிறாளே என்ற கோபத்தில் அடிப்பதற்கு கையை உயர்த்திவிட்டான்.
மாயாவோ தயக்கம் சிறிதுமின்றி "நான் உன் அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்கிறேன்" என்றாள்
ஹர்ஷா அவள் கூறிய பதிலில் அடிக்க உயர்ந்த கை அப்படியே நிற்க, தனது தங்கையை திரும்பி பார்த்தான்.
"மாயு என்ன பேசுறேன்னு தெரிந்துதான் பேசுறியா..? "
"நான் தெரிந்துதான் பேசுறேன் ஹர்ஷா, எனக்கு நந்தனை கல்யாணம் செய்துக்கொள்ள முழு சம்மதம்" என்றாள் தெளிவாக.
தங்கை கேட்டதில் அதிர்ச்சியான வருணன் மாயா சொன்ன பதிலில் நினைவுக்கு வந்தவன் "இது என்றைக்கும் நடக்காது, என் தங்கச்சிய கட்டி வைக்கவே எனக்கு விருப்பம் இல்லை, இதில் நான் இவன் தங்கச்சிய கல்யாணம் பண்ணிக்கணுமா..? "கோபமாக கூறினான்.
"அதான் சாரே சொல்லிட்டாரே.. எனக்கும் வானத்திக்கு மட்டும் தான் இந்த கல்யாணம், ஆக வேண்டிய வேலையப் பாருங்க" நக்கலாக ஹர்ஷா கூற..
ஹர்ஷாவின் கண்களை நேருக்கு நேராக பார்த்து "என் அண்ணன் உங்க தங்கச்சி கழுத்துல தாலி கட்டுனாதான், அடுத்த நிமிஷம் நீங்க என் கழுத்துல தாலி கட்ட முடியும்" உறுதியாக கூறினாள் வானதி.
"வானு என்ன பேசுற நீ..! உன் கல்யாணம் முதல்ல நடக்கட்டும் பொறவு, அண்ணனுக்கு நம்ம ஊருளையே ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைப்போம்" என்றார் தாமரை.அவர் கூறிய பதிலில் மாயா கேலியாக பார்த்து வைத்தாள்.
"முடியாதும்மா மாயா அண்ணி அண்ணணை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாதான் நான் இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பேன், இல்லைன்னா இந்தக் கல்யாணமே எனக்கு வேண்டாம்."
"நான் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க மாட்டேன் வானு, நீ அவனை கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்வதற்கு பதில் காலம் முழுவதும் இங்கையே இருக்கலாம்" என்றான் வருணன்.
தாமரையின் அருகில் வந்த மாயா அவர் கையைப் பற்றி, அதில் ஒரு அழுத்தம் கொடுத்து, "இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லுங்க ஆண்ட்டி அப்போதான் உங்க பொண்ணுக்கும் நல்லது, பையனுக்கும் நல்லது" என அந்த பையன் என்ற வார்த்தையில் அழுத்தம் கொடுத்து கூற,கொஞ்சம் ஆடித்தான் போய்விட்டார் தாமரை.
"சரி "என்பது போல் தலை அசைத்தவர் "கண்ணா உங்க ரெண்டு பேரு கல்யாணமும் குறித்த நாளுல நடக்கணும்,இல்லை கல்யாணம் நின்னு போச்சு அப்படின்ற விஷயம் ஊருக்குள்ள தெரிந்து, குடும்ப மானம் போறதுக்குள்ள நான் போய் சேர்ந்திடுவேன் "என்று தீவிரமாக.. கூற..
"அம்மா ஏன் மா இப்படி எல்லாம் பேசுறீங்க" எல்லா பக்கமும் தான் அடைபட்டு அதிலிருந்து விடுபட வழி இல்லாததை உணர்ந்தவன் "உங்களுக்கு நான் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்கணும் அவ்வளவு தானே, சம்மதிக்கிறேன்" என்றவன் ஹர்ஷாவையும், மாயாவையும் முறைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் சென்றதும் ஹர்ஷா வானதியை வெற்றிப் பார்வை பார்த்துவிட்டு, மாயாவை கை பிடித்து அவள் அறைக்கு இழுத்து சென்றவன்..
"மாயு நீ பண்றது உனக்கே நல்லா இருக்கா, அவனைப் போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்ள சம்மதம்னு சொல்ற.."
"முதலில் இங்கே உட்காரு உன் காயத்திற்க்கு மருந்து போட்டு விடறேன்" என்றவள் காயத்தைச் சுத்தம் செய்து ஒரு பாண்ட் எய்டை ஒட்டிவிட்டவளிடம்..
"நீ எதுக்காக வந்தியோ அதை மட்டும் செய்துவிட்டு என் கூட வந்துவிட வேண்டியதுதானே, அந்த பட்டிகாட்டன் என்று முடிப்பதற்குள்.."
"நிறுத்து ஹர்ஷா இன்னொரு முறை அவரை மரியாதை இல்லாமல் பேசுனே அண்ணனு கூட பார்க்க மாட்டேன். யாரைப் பார்த்து பட்டிக் காட்டான்னு சொல்ற.. அவர் யாருன்னு தெரிந்தும், நீ இப்படி பேசுறது தப்பு, விதி மட்டும் விளையாடாமல் இருந்திருந்தால் நாம எல்லாம் அவருக்கு கீழே ,
இப்போ மட்டும் என்ன நம்ம எல்லாத்தையும் விடவும் ஒரு படி உயர்ந்துதான் நிற்கிறாரு, நான் இங்கே வந்த இத்தனை நாளுல ஒரு தப்பான பார்வைக் கூட பார்த்தது கிடையாது.அவ்வளவு கன்னியமானவர் அவரைப் பத்தி இனி தப்பா பேசாதே, நான் இந்த காரியத்தை சாதிக்கணும்னா அவரை கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டாள் மட்டும் தான் முடியும்.."
"ஏன் நீ எடுத்துச் சொல்லு புரிந்துக்கொள்வான்.. அதற்காக நீ அவனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டு உன் வாழ்க்கையை பாழாக்கிகொள்வதை நான் விரும்பலை மாயு"
"நானும் எடுத்து சொல்லி புரிய வைத்து கல்யாணத்தை நிறுத்தி, உனக்கும் வானதிக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைத்து, அந்த சாக்கில் எப்படியாவது நம்ம இடத்துக்கு கூட்டிட்டு போகணும்னு நினைத்தேன்."
"ஆனால் நீ வந்து எல்லா காரியத்தையும் கெடுத்துட்டே, இனி நான் சொல்றத கண்டிப்பா கேட்கமாட்டார், அவரை வழிக்கு கொண்டு வர இந்த கல்யாணத்தை தவிர வேற வழி தெரியல.."
"நீ வானுக்கிட்ட அப்படி நடந்துகிட்டு இருக்க கூடாது, உன்னை அந்த இடத்துல என்னால் விட்டு கொடுக்க முடியாது. அதான் சப்போர்ட் பண்ணேன் இனிமேலாவது அவளை ஹர்ட் பண்ணாமல் பார்த்துக்கோ சரியா, இதே உன் இடத்தில் வேறு யாரவது இருந்திருந்தால் நந்தனை அடித்த கையை இல்லாமல் செய்திருப்பேன்"முகத்தை கடுமையாக வைத்துண்டு கூறினாள்.
"சாரி மாயு ஏதோ ஒரு வேகத்துல பண்ணிட்டேன், என்னை மன்னிச்சிடு."
"இந்த மன்னிப்பை என்கிட்டே கேட்காதே, வானுகிட்டே கேளு, அதே போல் நந்தன்கிட்ட மரியாதையா நடந்துக்கணும் இது என்னோட ஆர்டர்" என்றாள் தீவிரமாக..
தங்கையின் அருகில் வந்து தோள் மேல் கையைப் போட்டவன், "மாயு உண்மையச் சொல்லு அவனை.. என்று ஆரம்பித்தவன் அவள் பார்த்த பார்வையில் சாரி அவரை நீ விரும்புகிறாயா..? "
"இல்லை ஹர்ஷா நான் விரும்பல எனக்கு காதல்னு ஒன்று என்றைக்கும் வராது, அவர் என் கிட்ட கன்னியமாக நடந்துகிறார். அதனால் அவர் மேல் எனக்கு மரியாதை இருக்கு, என்னோட வேலை முடிஞ்சதும் எனக்கும் அவருக்கும் ஒத்துவரலையென்றால் பிரிந்துவிடுவோம், நான் என் வழியில் போய்விடுவேன் அவர் அவர் வழியில் போய்டுவார்."
"என்ன மாயு பேசுற..? "
"நான் உண்மையைப் பேசுறேன் ஹர்ஷா.. நீ எப்போதும் எனக்கு சந்தோசமாக இருக்கணும். வானு ரொம்ப வெகுளி அவளை நல்லா பார்த்துக்கொள்"
"நீ சந்தோசமாக இல்லைன்னா நான் மட்டும் எப்படி சந்தோசமாக இருப்பேன். அமமாவுக்கு நான் சத்யம் பண்ணிருக்கேன் உன்னை என்றைக்குமே சந்தோசமாக வைத்து பார்த்துக்குவேன்னு."
"இப்போதும் நான் சந்தோசமாக தான் இருக்கேன்.நான் நினைச்ச காரியம் முடிந்தால் இன்னும் சந்தோசமாக இருப்பேன். பிறகு, உன் கூட வந்துடுவேன் என்றவளை அணைத்துக் கொண்ட ஹர்ஷா, 'உன் கல்யாண வாழ்க்கையில் நீ தோற்கக் கூடாது மாயு, உன் அண்ணன் இருக்கிற வரைக்கும் அதை என்றைகும் நான் நடக்க விட மாட்டேன்' என நினைத்துக் கொண்டான்.
இரவு வேளையில்... வானு வானை வெறித்து கொண்டிருக்க, அவள் அருகில் காலடி சத்தம் கேட்க திரும்பிப் பார்க்க ஹர்ஷா நின்று கொண்டிருந்தான்.
அவனைப் பார்த்து முறைத்து விட்டு நகர போக கையைப் பற்றி தடுத்த ஹர்ஷா "எங்க போற? நான் உன் கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்" என்க.
"உங்ககிட்ட பேச எனக்கு எதுவும் இல்லை மரியாதையா கையை விடுங்க.."
"நான் விடறதுக்கு ஒன்றும் உன் கையை பிடிக்கலை, வாழ்க்கை முழுவதும் என் கைக்குள்ள இந்த கையை இப்படி பொத்தி வச்சுக்கத்தான் பிடிச்சுருக்கேன்."
"இதுக்கு எல்லாம் ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லை, அண்ணனும் தங்கச்சியும் பிளான் பண்ணி என்னையும், என் அண்ணனையும் அவமானப்படுத்திட்டிங்கள்ள, ரொம்ப ஜெயிச்சுட்டதா நினைக்காதீங்க, இதுல ஜெயிச்சது நான் தான், நான் நினைத்த மாதிரியே நானும் என் அண்ணனும் ஒரே வீட்லதானே இருக்க போறோம், என் பட்டிக்காட்டு அண்ணனுக்கு தான் உங்க குல விளக்கு தி கிரேட் மாயாவாதியைக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க போறீங்க எப்படி!" என்று நக்கலாக சொல்ல...
"இங்கே பாரு நான் உன் பக்கத்துல இருக்கும்போது, உன் அண்ணணை பத்தி பேசாதே எனக்கு பிடிக்கல, நீ அந்த சமயத்துல என்னை மட்டுமே நினைக்கணும்னு நான் விரும்புறேன்" என்றான் ஹர்ஷா..
என்ன தோத்து போனதும் பேச்சை மாத்துறீங்களோ..? நீங்க என் மேல் வச்சுருக்கிறது காதல் இல்லை உங்களை நிராகரிச்சுட்டேன்ன்னு, என்னை அடையணும்னு நினைக்கிற வெறி அதை நீங்க காதல்னு சாயம் பூசி கேவலப்படுத்தாதீங்க..
உண்மையான காதலுக்கு காயபடுத்த தெரியாது, அவர்கள் சார்ந்தவர்களை மதிக்க தெரிந்திருக்கும், அவர்களைத் தன் சொந்தமாக நினைக்கத் தெரிந்திருக்கும், விட்டு கொடுத்துப் போக தெரிந்திருக்கும். உங்களை மாதிரி எல்லார் முன்னாடியும் என் பெண்மையை கேள்விகுறியாக மாற்ற தெரிந்திருக்காது.
என் கழுத்துல தாலி கட்டி, உங்க பக்கத்துல வச்சுக்கலாம். ஆனால், என் மனசுல என்றைக்கும் உங்களுக்கு இடம் இல்லை என்று நகர போனவளைப்" பிடித்து நிறுத்தியவன்..
"ஹா.. ஹா.. "என்று சிரித்து "என்ன தமிழ் படம் எதுவும் பார்த்தியா, நல்லா டயலாக் அடிக்கிற, நீ நான் உன் மேல வச்சுருக்கிறதுக்கு என்ன பேரு வேணாலும் வச்சுக்க, ஆனால் நான் உன் மேல வச்சுருக்கிறதுக்கு பேரு காதல்தான், அன்கண்டிஷனல் லவ், அவ்வளவு பொசஸிவ் என் பட்டுக்காட்டு கருப்பட்டி மேல, எனக் கன்னத்தில் கிள்ளியவன், உனக்கு எல்லாமே நானாக மட்டும் தான் இருக்கணும்னு ஆசை.
அதான் உன் அண்ணனை பத்தி பேசும்போதெல்லாம் எனக்கு பிடிக்கல, இனி உன் அண்ணனை பத்தி பேசக் கூடாது புரியுதா, சீக்கிரம் போய் தூங்கு இல்லைனா கல்யாண சமயத்துல டல்லா தெரிவே" என கன்னத்தில் தட்டி விட்டு செல்ல.. வானுவிற்க்கோ அவனை நினைத்து ஆயாசமாக இருந்தது.
அடுத்த நாள் மாயா.. ஒரு இலக்கத்திற்கு அழைத்தவள்.. "பாட்டி..எப்படி இருக்கீங்க, தாத்தா எப்படி இருக்காரு..? "
"........."
"அங்க போகலை இங்கதான் இருக்கேன்."
".........."
"நான் வந்து சொல்றேன்."
".........."
உங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் கொண்டு வர போறேன். ஊருக்கு வரும்போது."
"............"
"அதான் சர்ப்ரைஸ்னு சொல்றேன்ல.."
"............"
"அப்பாகிட்ட எதுவும் சொல்லாதீங்க.."
"............"
"உடம்பை பார்த்துக்கோங்க அடுத்த வாரம் வந்துடுவேன் பை" என்று வைத்தவள், "இன்றைக்கு எப்படியாவது வருணன்கிட்ட பேசணும் "என நினைத்தவள் அவன் தோட்டம் நோக்கிச் சென்றாள்.
வருணன் தோட்டத்தில் ஒரு பெரிய மரத்தடி நிழலில் அங்குள்ள ஒரு கட்டிலில் படுத்து கண்ணை மூடி, அதை மறைக்கும் விதமாக ஒரு கையை வைத்து படுத்திருந்தான்.
அவன் அருகில் சென்ற மாயா "நந்தன்" என்று அழைக்க..
மெதுவாக கண் விழித்து எழுந்தவன் அவளைக் கண்டதும் முறைத்து விட்டு நகர முற்பட.. அவன் கையை பிடித்து தடுத்தவள், "நான் உங்ககிட்ட பேசணும் நம்ம வாழ்க்கையைப் பத்தி.."
"அதைப் பத்தி பேச என்ன இருக்கு அதான் எல்லாம் முடிவு பண்ணிட்டாங்க, நீங்களும் முடிவு எடுத்தாச்சு"
"பேசித்தான் ஆகணும் நந்தன். என்னை உங்களுக்கு பிடிக்காதுன்னு தெரியும்,இருந்தாலும் இந்த கல்யாணம் நடக்கணும்.. அதான் நல்லது."
"அப்போதான் என் தங்கச்சி உங்க அண்ணனை கல்யாணம் பண்ணிக்குவா, நீங்க கூட அதுக்காகதானே வேலை மெனகெட்டு விவசாயம் பண்ண போறேன்னு ஏமாத்திட்டு வந்து என் வீட்ல உட்கார்ந்து இருக்கீங்க, எங்களோட சொந்தம்னு என் அம்மாகிட்ட சொல்லிருக்கீங்க அதாவது உண்மையா இல்லை என் அம்மாவை மிரட்டி சொல்ல வச்சீங்களா..? "
"அது உண்மைதான் நந்தன் நான் உங்க சொந்தம் தான்" என்றவள்,"நான் இங்க எதுக்கு.."
அவள் ஏதோ சொல்ல வருவதற்குள் "அதான் தெரியுமே என் தங்கச்சிய உங்க அண்ணனுக்கு எப்படியாவது கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு நாடகம் போட்டு, காரியம் சாதிக்க வந்திங்க அதுவும் செஞ்சாச்சு, என் வாழ்க்கையும் சேர்த்து கெடுத்தாச்சு.. ஊரே எங்க வீட்டைப் பத்திதான் பேசுது, மாப்பிள்ளை பொண்ணு மாறிவிட்டதைப் பத்தி இதற்க்கு மேல் வேற என்ன சொல்ல போறீங்க.."விரக்தியாக கூறினான்
இவனிடம் இப்போது சொல்லிப் புரிய வைக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தவள், பழைய மாயாவாக கம்பீரமாக "ஆமா அதுக்குத்தான் வந்தேன். உங்க வாழ்க்கையையும் சேர்த்து கெடுக்கத்தான் வந்தேன் ,என் பிளான் படிதான் எல்லாம் நடந்தது போதுமா, நாம கல்யாணம் பண்ணிக்குவோம் பிடிச்சிருந்தா சேர்ந்து வாழ்வோம், பிடிக்கலைன்னா பிரிந்துவிடுவோம், இது எல்லாம் வானுக்காகவும், ஹர்ஷாவிற்காகவும் தான், பிரியும்போது நமக்கு கஷ்டமாக இருக்காது என்றவள் ஆனால் ஒரே ஒரு கண்டிஷன் இருக்கு.."
"என்ன" என்பது போல் பார்த்தான் வருணன்.
"ஒரு ரெண்டு மாதம் நீங்க சென்னையில் வந்து என் கூட இருக்கணும்"
அதெல்லாம் என்னல முடியாதுங்க,நீங்க வேணும்னா கல்யாணம் முடிந்த அன்னைக்கே கிளம்புங்க, என்னால் இங்க உள்ள வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு அடுத்தவங்க வீட்ல மாதக் கணக்கில் தங்க முடியாது" என்று மறுத்தான்.
இங்க பாருங்க நந்தன் எனக்கு அம்மா இல்லை அப்பா மட்டும் தான் அவரும் வெளியூர் போயிருக்காரு, தாத்தா, பாட்டி இருக்காங்க அவங்களால் கல்யாணத்துக்கு வர முடியாது. அவங்க உங்களைப் பார்க்க விருப்பப்படுவாங்க அவங்களுக்காகவாவது கொஞ்சம் யோசிச்சு சொல்லுங்க.."
"அதுக்கு பிறகு நீங்க ஒரு நாள் கூட அதிகமாக தங்க வேண்டாம்"என்றாள்
அவன் பேச வாய் திறக்கும்போது, ஹர்ஷா அடித்ததில் வீங்கியிருந்த உதடு அசைவு கொடுத்ததும் வலி ஏற்பட "ஆஆ.. "என்று முகம் சுளிக்க, "என்னாச்சு வருணன் வலிக்கிதா..? என்று அவன் இதழ்களை வருடப் போக, அவள் கையைப் பற்றி தடுத்து உதறியவன்..
"சரிங்க பெரியவங்களுக்காக நான் வர்ற சம்மதிக்கிறேன். ஆனால், நீங்க செய்த இந்த துரோகத்தையும், அதனால் ஏற்பட்ட அவமானத்தையும் மறக்க மாட்டேன்" என்று சொல்லி நகர்ந்துவிட்டான்.
இதை அனைத்தையும் மாயாவிடம் இன்றைக்கு எப்படியாவது தன் காதலை சொல்ல வேண்டும் என பின் தொடர்ந்து வந்த செம்பட்டை அவர்கள் திருமணம் செய்து கொள்ள போவதைக் கேள்வி பட்டதும், இதயம் வெடிக்காத குறையாக 'பாவி பங்கு என்னோட குளோப் ஜாமுன கடைசில ஆட்டைய போட்டுட்டேல்ல,நீ அந்த புள்ளைய அன்னைக்கு கட்டிபுடிச்சுட்டு நின்னப்பவே நான் சுதாரிச்சுருக்கணும், ரெண்டு நாள் ஊருக்கு போயிட்டு வரதுக்குள்ள என்னமோ நடந்துருக்கு விசாரிக்கணும்' என நினைத்தவன் கையில் வைத்திருந்த ரோஜா பூவை தூக்கி போட்டு விட்டு, "நமக்கு குளோப் ஜாமுன் இல்லை இனி நம்ம டார்கெட் இளஞ்சியமும், கருவாச்சியும் "தான் என அடுத்த இலக்கை பிடிப்பதற்காகா சென்றது அந்த கிராமத்து பச்சைக் கிளி.
மாயா ஹர்ஷாவை எச்சரித்து இருந்ததால் வருணனை சீண்டாமல் ஒதுங்கியே இருந்தான், வருணனோ திருமணம் நடக்கவிருந்த முதல் நாள் வரைக்கும் தோட்டத்தில் உள்ள சிறிய வீட்டில் தங்கிக் கொண்டான், அவர்கள் இருவரையும் காண பிடிக்காமல்.
நாட்கள் வேகமாக நகர அவர்கள் எதிர் பார்த்த திருமண நாளும் வந்து சேர்ந்தது. வருணன் உணர்ச்சியற்ற முகத்தோடு அப்சரஸ் போன்று அனைவரையும் மயக்கும் அழகோடு அவன் அருகில் நெருங்கி அமர்ந்த மாயாவின் கழுத்தில் இயந்திரம் போல் பொன் தாலியை அணிவித்து தனது சரி பாதியாக ஏற்றுக் கொண்டான்.
அதே போல் ஹர்சாவும் தனது மனம் கவர்ந்த சாக்லேட் நிறத்தழகியை மனதில் மகிழ்ச்சியுடனும், முகத்தில் புன்னகை வழிய தனது வாழ்க்கை துணையாக ஏற்றுக்கொள்ள, வானதிக்கோ தனது மனம் கவர்ந்தவனை கை பிடித்த மகிழ்ச்சி இல்லாமல் உம்மென்று அமர்ந்திருந்தாள்.அதே வேளையில் மலருக்கும் சரவணனுக்கும் திருமணம் நடந்து முடிந்திருந்தது.
சடங்குகள் அனைத்தும் முடிய.. அன்றே சென்னை செல்ல வேண்டும் என ஹர்ஷா அடம் பிடித்ததால், தன் வீட்டு மாப்பிள்ளையின் வார்த்தையை மீறாது அனைவரும் சென்னை செல்ல தயாராக, தாமரையையும் உடன் அழைக்க அவர் தோட்டம், மாடுகள் அனைத்தையும் பார்க்க வேண்டும் என மறுத்துவர் வருணனை கண்டு கண்கலங்க..
"அம்மா ரெண்டு மாசத்துல வந்துடுவேன், நீங்க பார்க்கணும்னா ஒரு போன் பண்ணுங்க உடனே வந்துடுறேன்" என்க..
"கண்டிப்பா வருவேள்ள கண்ணா.."
" என்னமா பேசுறீங்க இதான் என் வீடு.இங்க வராமல் எங்க போவேன்" என்றவன் அவரை அனைத்து நெற்றியில் முத்தம் வைத்துவிட்டு, செம்பட்டையிடம் பார்த்துக்கொள்ள சொல்லிவிட்டு காரில் ஏற, சற்று பின் தங்கிய மாயா, அவர் கையை பற்றி அழுத்தம் கொடுத்து "கவலைப் படாதீங்க ஆன்ட்டி, உங்க பையன் என்றைக்கும் உங்களுக்குத்தான்" என்று சொல்லி அவளும் ஏறிக்கொள்ள..
வானுவிடம் மாப்பிள்ளை கோபப் பட்டு பேசினா, நீயும் துடுக்கா ஏதாவது பேசி வைக்காதே, அனுசரிச்சு போ, அந்த வீட்ல உள்ளவங்களையும் இனிமேல் உன் வீட்டு ஆளுங்களா நினைக்கணும்,எல்லார்கிட்டையும் அன்பா நடந்துக்கணும், இனி அதான் உன் வீடு, நடந்தை நினைச்சுகிட்டு இருக்கமால், புருசனோட நல்லா பிழைக்க பாரு" என அறிவுரை வழங்கியவர், கண்களில் கண்ணீர் வழிய உச்சி முகர.. வானதியும் தாமரையைக் கட்டிக் கொண்டு அழுதவள் நேரமாவதை உணர்ந்து மன வருத்தத்தோடு புகுந்த வீட்டை நோக்கிச் சென்றாள்..
அடுத்த ஐந்து மணி நேரத்தில் மாயா வீட்டின் முன் வந்து நின்றது அந்த வெளிநாட்டு கார், கீழே இறங்கிய வருணனும், வானதியும் மாளிகை போன்று இருந்தா அந்த வீட்டை கண் இமைக்காமல் பார்த்தனர்..
சில நிமிடங்கள் கழித்து அனைவரும் வாசலை அடைய.. கார் சத்தம் கேட்டு மாயாவின் பாட்டி, தாத்தா, அப்பா என அனைவரும் வெளியில் வந்து பார்த்த அனைவருக்கும் உயர் அழுத்த மின்சாரம் தாக்கியது போல் நின்றனர்.
மாயாவின் பாட்டி கோதை நாச்சியார் அங்கு நின்றிருந்தவனைக் கண்டதும் அதிர்ச்சியில் மயங்கி விழப் போக.. இனம் புரியா உணர்வு எழ பாட்டி என்ற கூவலோடு அவரைத் தாங்கிப் பிடித்தான் வருண நந்தன்.
இதைத்தான் தான் ஆடா விட்டாலும் தன் தசை ஆடும் என்பதோ..!!
மலர்வாள்..!!
ஹாய் பிரண்ட்ஸ்...
அடுத்த அத்தியாயம் பதிந்துவிட்டேன், படித்துவிட்டு உங்களது கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள்.
போன பதிவிற்கு லைக், கமெண்ட் செய்த அனைவருக்கும் நன்றி.
கருத்துத் திரி
www.srikalatamilnovel.com
மாயா கூறிய பதிலில் வானதியை அடிக்க உயர்ந்த ஹர்ஷாவின் கை அப்படியே நின்றது.
ஆம்! வானதி மாயாவிடம் "நான் உங்க அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்கிறேன், அதற்க்குப் பதில் நீங்கள் என் அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்ள வேண்டும்" என்றாள்.
அவள் போட்ட நிபந்தனையில் வருணன், தாமரை, ஹர்ஷா என அனைவரும் அதிர்ச்சியடைய, ஹர்ஷா தனது தங்கையின் அழகு, படிப்பு, ஆளுமை என்ன, தொழில் உலகில் பெண் வேங்கையென பதினாறு அடி பாய்பவளுக்கு ஒரு பட்டிகாட்டானை திருமணம் செய்து தரச் சொல்லி கேட்கிறாளே என்ற கோபத்தில் அடிப்பதற்கு கையை உயர்த்திவிட்டான்.
மாயாவோ தயக்கம் சிறிதுமின்றி "நான் உன் அண்ணனை திருமணம் செய்துக்கொள்கிறேன்" என்றாள்
ஹர்ஷா அவள் கூறிய பதிலில் அடிக்க உயர்ந்த கை அப்படியே நிற்க, தனது தங்கையை திரும்பி பார்த்தான்.
"மாயு என்ன பேசுறேன்னு தெரிந்துதான் பேசுறியா..? "
"நான் தெரிந்துதான் பேசுறேன் ஹர்ஷா, எனக்கு நந்தனை கல்யாணம் செய்துக்கொள்ள முழு சம்மதம்" என்றாள் தெளிவாக.
தங்கை கேட்டதில் அதிர்ச்சியான வருணன் மாயா சொன்ன பதிலில் நினைவுக்கு வந்தவன் "இது என்றைக்கும் நடக்காது, என் தங்கச்சிய கட்டி வைக்கவே எனக்கு விருப்பம் இல்லை, இதில் நான் இவன் தங்கச்சிய கல்யாணம் பண்ணிக்கணுமா..? "கோபமாக கூறினான்.
"அதான் சாரே சொல்லிட்டாரே.. எனக்கும் வானத்திக்கு மட்டும் தான் இந்த கல்யாணம், ஆக வேண்டிய வேலையப் பாருங்க" நக்கலாக ஹர்ஷா கூற..
ஹர்ஷாவின் கண்களை நேருக்கு நேராக பார்த்து "என் அண்ணன் உங்க தங்கச்சி கழுத்துல தாலி கட்டுனாதான், அடுத்த நிமிஷம் நீங்க என் கழுத்துல தாலி கட்ட முடியும்" உறுதியாக கூறினாள் வானதி.
"வானு என்ன பேசுற நீ..! உன் கல்யாணம் முதல்ல நடக்கட்டும் பொறவு, அண்ணனுக்கு நம்ம ஊருளையே ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணி வைப்போம்" என்றார் தாமரை.அவர் கூறிய பதிலில் மாயா கேலியாக பார்த்து வைத்தாள்.
"முடியாதும்மா மாயா அண்ணி அண்ணணை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டாதான் நான் இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதிப்பேன், இல்லைன்னா இந்தக் கல்யாணமே எனக்கு வேண்டாம்."
"நான் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்க மாட்டேன் வானு, நீ அவனை கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்வதற்கு பதில் காலம் முழுவதும் இங்கையே இருக்கலாம்" என்றான் வருணன்.
தாமரையின் அருகில் வந்த மாயா அவர் கையைப் பற்றி, அதில் ஒரு அழுத்தம் கொடுத்து, "இந்த கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் சொல்லுங்க ஆண்ட்டி அப்போதான் உங்க பொண்ணுக்கும் நல்லது, பையனுக்கும் நல்லது" என அந்த பையன் என்ற வார்த்தையில் அழுத்தம் கொடுத்து கூற,கொஞ்சம் ஆடித்தான் போய்விட்டார் தாமரை.
"சரி "என்பது போல் தலை அசைத்தவர் "கண்ணா உங்க ரெண்டு பேரு கல்யாணமும் குறித்த நாளுல நடக்கணும்,இல்லை கல்யாணம் நின்னு போச்சு அப்படின்ற விஷயம் ஊருக்குள்ள தெரிந்து, குடும்ப மானம் போறதுக்குள்ள நான் போய் சேர்ந்திடுவேன் "என்று தீவிரமாக.. கூற..
"அம்மா ஏன் மா இப்படி எல்லாம் பேசுறீங்க" எல்லா பக்கமும் தான் அடைபட்டு அதிலிருந்து விடுபட வழி இல்லாததை உணர்ந்தவன் "உங்களுக்கு நான் கல்யாணத்துக்கு சம்மதிக்கணும் அவ்வளவு தானே, சம்மதிக்கிறேன்" என்றவன் ஹர்ஷாவையும், மாயாவையும் முறைத்துவிட்டு வெளியேறினான்.
அவன் சென்றதும் ஹர்ஷா வானதியை வெற்றிப் பார்வை பார்த்துவிட்டு, மாயாவை கை பிடித்து அவள் அறைக்கு இழுத்து சென்றவன்..
"மாயு நீ பண்றது உனக்கே நல்லா இருக்கா, அவனைப் போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கொள்ள சம்மதம்னு சொல்ற.."
"முதலில் இங்கே உட்காரு உன் காயத்திற்க்கு மருந்து போட்டு விடறேன்" என்றவள் காயத்தைச் சுத்தம் செய்து ஒரு பாண்ட் எய்டை ஒட்டிவிட்டவளிடம்..
"நீ எதுக்காக வந்தியோ அதை மட்டும் செய்துவிட்டு என் கூட வந்துவிட வேண்டியதுதானே, அந்த பட்டிகாட்டன் என்று முடிப்பதற்குள்.."
"நிறுத்து ஹர்ஷா இன்னொரு முறை அவரை மரியாதை இல்லாமல் பேசுனே அண்ணனு கூட பார்க்க மாட்டேன். யாரைப் பார்த்து பட்டிக் காட்டான்னு சொல்ற.. அவர் யாருன்னு தெரிந்தும், நீ இப்படி பேசுறது தப்பு, விதி மட்டும் விளையாடாமல் இருந்திருந்தால் நாம எல்லாம் அவருக்கு கீழே ,
இப்போ மட்டும் என்ன நம்ம எல்லாத்தையும் விடவும் ஒரு படி உயர்ந்துதான் நிற்கிறாரு, நான் இங்கே வந்த இத்தனை நாளுல ஒரு தப்பான பார்வைக் கூட பார்த்தது கிடையாது.அவ்வளவு கன்னியமானவர் அவரைப் பத்தி இனி தப்பா பேசாதே, நான் இந்த காரியத்தை சாதிக்கணும்னா அவரை கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டாள் மட்டும் தான் முடியும்.."
"ஏன் நீ எடுத்துச் சொல்லு புரிந்துக்கொள்வான்.. அதற்காக நீ அவனைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கொண்டு உன் வாழ்க்கையை பாழாக்கிகொள்வதை நான் விரும்பலை மாயு"
"நானும் எடுத்து சொல்லி புரிய வைத்து கல்யாணத்தை நிறுத்தி, உனக்கும் வானதிக்கும் கல்யாணம் பண்ணி வைத்து, அந்த சாக்கில் எப்படியாவது நம்ம இடத்துக்கு கூட்டிட்டு போகணும்னு நினைத்தேன்."
"ஆனால் நீ வந்து எல்லா காரியத்தையும் கெடுத்துட்டே, இனி நான் சொல்றத கண்டிப்பா கேட்கமாட்டார், அவரை வழிக்கு கொண்டு வர இந்த கல்யாணத்தை தவிர வேற வழி தெரியல.."
"நீ வானுக்கிட்ட அப்படி நடந்துகிட்டு இருக்க கூடாது, உன்னை அந்த இடத்துல என்னால் விட்டு கொடுக்க முடியாது. அதான் சப்போர்ட் பண்ணேன் இனிமேலாவது அவளை ஹர்ட் பண்ணாமல் பார்த்துக்கோ சரியா, இதே உன் இடத்தில் வேறு யாரவது இருந்திருந்தால் நந்தனை அடித்த கையை இல்லாமல் செய்திருப்பேன்"முகத்தை கடுமையாக வைத்துண்டு கூறினாள்.
"சாரி மாயு ஏதோ ஒரு வேகத்துல பண்ணிட்டேன், என்னை மன்னிச்சிடு."
"இந்த மன்னிப்பை என்கிட்டே கேட்காதே, வானுகிட்டே கேளு, அதே போல் நந்தன்கிட்ட மரியாதையா நடந்துக்கணும் இது என்னோட ஆர்டர்" என்றாள் தீவிரமாக..
தங்கையின் அருகில் வந்து தோள் மேல் கையைப் போட்டவன், "மாயு உண்மையச் சொல்லு அவனை.. என்று ஆரம்பித்தவன் அவள் பார்த்த பார்வையில் சாரி அவரை நீ விரும்புகிறாயா..? "
"இல்லை ஹர்ஷா நான் விரும்பல எனக்கு காதல்னு ஒன்று என்றைக்கும் வராது, அவர் என் கிட்ட கன்னியமாக நடந்துகிறார். அதனால் அவர் மேல் எனக்கு மரியாதை இருக்கு, என்னோட வேலை முடிஞ்சதும் எனக்கும் அவருக்கும் ஒத்துவரலையென்றால் பிரிந்துவிடுவோம், நான் என் வழியில் போய்விடுவேன் அவர் அவர் வழியில் போய்டுவார்."
"என்ன மாயு பேசுற..? "
"நான் உண்மையைப் பேசுறேன் ஹர்ஷா.. நீ எப்போதும் எனக்கு சந்தோசமாக இருக்கணும். வானு ரொம்ப வெகுளி அவளை நல்லா பார்த்துக்கொள்"
"நீ சந்தோசமாக இல்லைன்னா நான் மட்டும் எப்படி சந்தோசமாக இருப்பேன். அமமாவுக்கு நான் சத்யம் பண்ணிருக்கேன் உன்னை என்றைக்குமே சந்தோசமாக வைத்து பார்த்துக்குவேன்னு."
"இப்போதும் நான் சந்தோசமாக தான் இருக்கேன்.நான் நினைச்ச காரியம் முடிந்தால் இன்னும் சந்தோசமாக இருப்பேன். பிறகு, உன் கூட வந்துடுவேன் என்றவளை அணைத்துக் கொண்ட ஹர்ஷா, 'உன் கல்யாண வாழ்க்கையில் நீ தோற்கக் கூடாது மாயு, உன் அண்ணன் இருக்கிற வரைக்கும் அதை என்றைகும் நான் நடக்க விட மாட்டேன்' என நினைத்துக் கொண்டான்.
இரவு வேளையில்... வானு வானை வெறித்து கொண்டிருக்க, அவள் அருகில் காலடி சத்தம் கேட்க திரும்பிப் பார்க்க ஹர்ஷா நின்று கொண்டிருந்தான்.
அவனைப் பார்த்து முறைத்து விட்டு நகர போக கையைப் பற்றி தடுத்த ஹர்ஷா "எங்க போற? நான் உன் கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்" என்க.
"உங்ககிட்ட பேச எனக்கு எதுவும் இல்லை மரியாதையா கையை விடுங்க.."
"நான் விடறதுக்கு ஒன்றும் உன் கையை பிடிக்கலை, வாழ்க்கை முழுவதும் என் கைக்குள்ள இந்த கையை இப்படி பொத்தி வச்சுக்கத்தான் பிடிச்சுருக்கேன்."
"இதுக்கு எல்லாம் ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லை, அண்ணனும் தங்கச்சியும் பிளான் பண்ணி என்னையும், என் அண்ணனையும் அவமானப்படுத்திட்டிங்கள்ள, ரொம்ப ஜெயிச்சுட்டதா நினைக்காதீங்க, இதுல ஜெயிச்சது நான் தான், நான் நினைத்த மாதிரியே நானும் என் அண்ணனும் ஒரே வீட்லதானே இருக்க போறோம், என் பட்டிக்காட்டு அண்ணனுக்கு தான் உங்க குல விளக்கு தி கிரேட் மாயாவாதியைக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்க போறீங்க எப்படி!" என்று நக்கலாக சொல்ல...
"இங்கே பாரு நான் உன் பக்கத்துல இருக்கும்போது, உன் அண்ணணை பத்தி பேசாதே எனக்கு பிடிக்கல, நீ அந்த சமயத்துல என்னை மட்டுமே நினைக்கணும்னு நான் விரும்புறேன்" என்றான் ஹர்ஷா..
என்ன தோத்து போனதும் பேச்சை மாத்துறீங்களோ..? நீங்க என் மேல் வச்சுருக்கிறது காதல் இல்லை உங்களை நிராகரிச்சுட்டேன்ன்னு, என்னை அடையணும்னு நினைக்கிற வெறி அதை நீங்க காதல்னு சாயம் பூசி கேவலப்படுத்தாதீங்க..
உண்மையான காதலுக்கு காயபடுத்த தெரியாது, அவர்கள் சார்ந்தவர்களை மதிக்க தெரிந்திருக்கும், அவர்களைத் தன் சொந்தமாக நினைக்கத் தெரிந்திருக்கும், விட்டு கொடுத்துப் போக தெரிந்திருக்கும். உங்களை மாதிரி எல்லார் முன்னாடியும் என் பெண்மையை கேள்விகுறியாக மாற்ற தெரிந்திருக்காது.
என் கழுத்துல தாலி கட்டி, உங்க பக்கத்துல வச்சுக்கலாம். ஆனால், என் மனசுல என்றைக்கும் உங்களுக்கு இடம் இல்லை என்று நகர போனவளைப்" பிடித்து நிறுத்தியவன்..
"ஹா.. ஹா.. "என்று சிரித்து "என்ன தமிழ் படம் எதுவும் பார்த்தியா, நல்லா டயலாக் அடிக்கிற, நீ நான் உன் மேல வச்சுருக்கிறதுக்கு என்ன பேரு வேணாலும் வச்சுக்க, ஆனால் நான் உன் மேல வச்சுருக்கிறதுக்கு பேரு காதல்தான், அன்கண்டிஷனல் லவ், அவ்வளவு பொசஸிவ் என் பட்டுக்காட்டு கருப்பட்டி மேல, எனக் கன்னத்தில் கிள்ளியவன், உனக்கு எல்லாமே நானாக மட்டும் தான் இருக்கணும்னு ஆசை.
அதான் உன் அண்ணனை பத்தி பேசும்போதெல்லாம் எனக்கு பிடிக்கல, இனி உன் அண்ணனை பத்தி பேசக் கூடாது புரியுதா, சீக்கிரம் போய் தூங்கு இல்லைனா கல்யாண சமயத்துல டல்லா தெரிவே" என கன்னத்தில் தட்டி விட்டு செல்ல.. வானுவிற்க்கோ அவனை நினைத்து ஆயாசமாக இருந்தது.
அடுத்த நாள் மாயா.. ஒரு இலக்கத்திற்கு அழைத்தவள்.. "பாட்டி..எப்படி இருக்கீங்க, தாத்தா எப்படி இருக்காரு..? "
"........."
"அங்க போகலை இங்கதான் இருக்கேன்."
".........."
"நான் வந்து சொல்றேன்."
".........."
உங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் கொண்டு வர போறேன். ஊருக்கு வரும்போது."
"............"
"அதான் சர்ப்ரைஸ்னு சொல்றேன்ல.."
"............"
"அப்பாகிட்ட எதுவும் சொல்லாதீங்க.."
"............"
"உடம்பை பார்த்துக்கோங்க அடுத்த வாரம் வந்துடுவேன் பை" என்று வைத்தவள், "இன்றைக்கு எப்படியாவது வருணன்கிட்ட பேசணும் "என நினைத்தவள் அவன் தோட்டம் நோக்கிச் சென்றாள்.
வருணன் தோட்டத்தில் ஒரு பெரிய மரத்தடி நிழலில் அங்குள்ள ஒரு கட்டிலில் படுத்து கண்ணை மூடி, அதை மறைக்கும் விதமாக ஒரு கையை வைத்து படுத்திருந்தான்.
அவன் அருகில் சென்ற மாயா "நந்தன்" என்று அழைக்க..
மெதுவாக கண் விழித்து எழுந்தவன் அவளைக் கண்டதும் முறைத்து விட்டு நகர முற்பட.. அவன் கையை பிடித்து தடுத்தவள், "நான் உங்ககிட்ட பேசணும் நம்ம வாழ்க்கையைப் பத்தி.."
"அதைப் பத்தி பேச என்ன இருக்கு அதான் எல்லாம் முடிவு பண்ணிட்டாங்க, நீங்களும் முடிவு எடுத்தாச்சு"
"பேசித்தான் ஆகணும் நந்தன். என்னை உங்களுக்கு பிடிக்காதுன்னு தெரியும்,இருந்தாலும் இந்த கல்யாணம் நடக்கணும்.. அதான் நல்லது."
"அப்போதான் என் தங்கச்சி உங்க அண்ணனை கல்யாணம் பண்ணிக்குவா, நீங்க கூட அதுக்காகதானே வேலை மெனகெட்டு விவசாயம் பண்ண போறேன்னு ஏமாத்திட்டு வந்து என் வீட்ல உட்கார்ந்து இருக்கீங்க, எங்களோட சொந்தம்னு என் அம்மாகிட்ட சொல்லிருக்கீங்க அதாவது உண்மையா இல்லை என் அம்மாவை மிரட்டி சொல்ல வச்சீங்களா..? "
"அது உண்மைதான் நந்தன் நான் உங்க சொந்தம் தான்" என்றவள்,"நான் இங்க எதுக்கு.."
அவள் ஏதோ சொல்ல வருவதற்குள் "அதான் தெரியுமே என் தங்கச்சிய உங்க அண்ணனுக்கு எப்படியாவது கல்யாணம் பண்ணி வைக்கணும்னு நாடகம் போட்டு, காரியம் சாதிக்க வந்திங்க அதுவும் செஞ்சாச்சு, என் வாழ்க்கையும் சேர்த்து கெடுத்தாச்சு.. ஊரே எங்க வீட்டைப் பத்திதான் பேசுது, மாப்பிள்ளை பொண்ணு மாறிவிட்டதைப் பத்தி இதற்க்கு மேல் வேற என்ன சொல்ல போறீங்க.."விரக்தியாக கூறினான்
இவனிடம் இப்போது சொல்லிப் புரிய வைக்க முடியாது என்பதை உணர்ந்தவள், பழைய மாயாவாக கம்பீரமாக "ஆமா அதுக்குத்தான் வந்தேன். உங்க வாழ்க்கையையும் சேர்த்து கெடுக்கத்தான் வந்தேன் ,என் பிளான் படிதான் எல்லாம் நடந்தது போதுமா, நாம கல்யாணம் பண்ணிக்குவோம் பிடிச்சிருந்தா சேர்ந்து வாழ்வோம், பிடிக்கலைன்னா பிரிந்துவிடுவோம், இது எல்லாம் வானுக்காகவும், ஹர்ஷாவிற்காகவும் தான், பிரியும்போது நமக்கு கஷ்டமாக இருக்காது என்றவள் ஆனால் ஒரே ஒரு கண்டிஷன் இருக்கு.."
"என்ன" என்பது போல் பார்த்தான் வருணன்.
"ஒரு ரெண்டு மாதம் நீங்க சென்னையில் வந்து என் கூட இருக்கணும்"
அதெல்லாம் என்னல முடியாதுங்க,நீங்க வேணும்னா கல்யாணம் முடிந்த அன்னைக்கே கிளம்புங்க, என்னால் இங்க உள்ள வேலை எல்லாம் விட்டுட்டு அடுத்தவங்க வீட்ல மாதக் கணக்கில் தங்க முடியாது" என்று மறுத்தான்.
இங்க பாருங்க நந்தன் எனக்கு அம்மா இல்லை அப்பா மட்டும் தான் அவரும் வெளியூர் போயிருக்காரு, தாத்தா, பாட்டி இருக்காங்க அவங்களால் கல்யாணத்துக்கு வர முடியாது. அவங்க உங்களைப் பார்க்க விருப்பப்படுவாங்க அவங்களுக்காகவாவது கொஞ்சம் யோசிச்சு சொல்லுங்க.."
"அதுக்கு பிறகு நீங்க ஒரு நாள் கூட அதிகமாக தங்க வேண்டாம்"என்றாள்
அவன் பேச வாய் திறக்கும்போது, ஹர்ஷா அடித்ததில் வீங்கியிருந்த உதடு அசைவு கொடுத்ததும் வலி ஏற்பட "ஆஆ.. "என்று முகம் சுளிக்க, "என்னாச்சு வருணன் வலிக்கிதா..? என்று அவன் இதழ்களை வருடப் போக, அவள் கையைப் பற்றி தடுத்து உதறியவன்..
"சரிங்க பெரியவங்களுக்காக நான் வர்ற சம்மதிக்கிறேன். ஆனால், நீங்க செய்த இந்த துரோகத்தையும், அதனால் ஏற்பட்ட அவமானத்தையும் மறக்க மாட்டேன்" என்று சொல்லி நகர்ந்துவிட்டான்.
இதை அனைத்தையும் மாயாவிடம் இன்றைக்கு எப்படியாவது தன் காதலை சொல்ல வேண்டும் என பின் தொடர்ந்து வந்த செம்பட்டை அவர்கள் திருமணம் செய்து கொள்ள போவதைக் கேள்வி பட்டதும், இதயம் வெடிக்காத குறையாக 'பாவி பங்கு என்னோட குளோப் ஜாமுன கடைசில ஆட்டைய போட்டுட்டேல்ல,நீ அந்த புள்ளைய அன்னைக்கு கட்டிபுடிச்சுட்டு நின்னப்பவே நான் சுதாரிச்சுருக்கணும், ரெண்டு நாள் ஊருக்கு போயிட்டு வரதுக்குள்ள என்னமோ நடந்துருக்கு விசாரிக்கணும்' என நினைத்தவன் கையில் வைத்திருந்த ரோஜா பூவை தூக்கி போட்டு விட்டு, "நமக்கு குளோப் ஜாமுன் இல்லை இனி நம்ம டார்கெட் இளஞ்சியமும், கருவாச்சியும் "தான் என அடுத்த இலக்கை பிடிப்பதற்காகா சென்றது அந்த கிராமத்து பச்சைக் கிளி.
மாயா ஹர்ஷாவை எச்சரித்து இருந்ததால் வருணனை சீண்டாமல் ஒதுங்கியே இருந்தான், வருணனோ திருமணம் நடக்கவிருந்த முதல் நாள் வரைக்கும் தோட்டத்தில் உள்ள சிறிய வீட்டில் தங்கிக் கொண்டான், அவர்கள் இருவரையும் காண பிடிக்காமல்.
நாட்கள் வேகமாக நகர அவர்கள் எதிர் பார்த்த திருமண நாளும் வந்து சேர்ந்தது. வருணன் உணர்ச்சியற்ற முகத்தோடு அப்சரஸ் போன்று அனைவரையும் மயக்கும் அழகோடு அவன் அருகில் நெருங்கி அமர்ந்த மாயாவின் கழுத்தில் இயந்திரம் போல் பொன் தாலியை அணிவித்து தனது சரி பாதியாக ஏற்றுக் கொண்டான்.
அதே போல் ஹர்சாவும் தனது மனம் கவர்ந்த சாக்லேட் நிறத்தழகியை மனதில் மகிழ்ச்சியுடனும், முகத்தில் புன்னகை வழிய தனது வாழ்க்கை துணையாக ஏற்றுக்கொள்ள, வானதிக்கோ தனது மனம் கவர்ந்தவனை கை பிடித்த மகிழ்ச்சி இல்லாமல் உம்மென்று அமர்ந்திருந்தாள்.அதே வேளையில் மலருக்கும் சரவணனுக்கும் திருமணம் நடந்து முடிந்திருந்தது.
சடங்குகள் அனைத்தும் முடிய.. அன்றே சென்னை செல்ல வேண்டும் என ஹர்ஷா அடம் பிடித்ததால், தன் வீட்டு மாப்பிள்ளையின் வார்த்தையை மீறாது அனைவரும் சென்னை செல்ல தயாராக, தாமரையையும் உடன் அழைக்க அவர் தோட்டம், மாடுகள் அனைத்தையும் பார்க்க வேண்டும் என மறுத்துவர் வருணனை கண்டு கண்கலங்க..
"அம்மா ரெண்டு மாசத்துல வந்துடுவேன், நீங்க பார்க்கணும்னா ஒரு போன் பண்ணுங்க உடனே வந்துடுறேன்" என்க..
"கண்டிப்பா வருவேள்ள கண்ணா.."
" என்னமா பேசுறீங்க இதான் என் வீடு.இங்க வராமல் எங்க போவேன்" என்றவன் அவரை அனைத்து நெற்றியில் முத்தம் வைத்துவிட்டு, செம்பட்டையிடம் பார்த்துக்கொள்ள சொல்லிவிட்டு காரில் ஏற, சற்று பின் தங்கிய மாயா, அவர் கையை பற்றி அழுத்தம் கொடுத்து "கவலைப் படாதீங்க ஆன்ட்டி, உங்க பையன் என்றைக்கும் உங்களுக்குத்தான்" என்று சொல்லி அவளும் ஏறிக்கொள்ள..
வானுவிடம் மாப்பிள்ளை கோபப் பட்டு பேசினா, நீயும் துடுக்கா ஏதாவது பேசி வைக்காதே, அனுசரிச்சு போ, அந்த வீட்ல உள்ளவங்களையும் இனிமேல் உன் வீட்டு ஆளுங்களா நினைக்கணும்,எல்லார்கிட்டையும் அன்பா நடந்துக்கணும், இனி அதான் உன் வீடு, நடந்தை நினைச்சுகிட்டு இருக்கமால், புருசனோட நல்லா பிழைக்க பாரு" என அறிவுரை வழங்கியவர், கண்களில் கண்ணீர் வழிய உச்சி முகர.. வானதியும் தாமரையைக் கட்டிக் கொண்டு அழுதவள் நேரமாவதை உணர்ந்து மன வருத்தத்தோடு புகுந்த வீட்டை நோக்கிச் சென்றாள்..
அடுத்த ஐந்து மணி நேரத்தில் மாயா வீட்டின் முன் வந்து நின்றது அந்த வெளிநாட்டு கார், கீழே இறங்கிய வருணனும், வானதியும் மாளிகை போன்று இருந்தா அந்த வீட்டை கண் இமைக்காமல் பார்த்தனர்..
சில நிமிடங்கள் கழித்து அனைவரும் வாசலை அடைய.. கார் சத்தம் கேட்டு மாயாவின் பாட்டி, தாத்தா, அப்பா என அனைவரும் வெளியில் வந்து பார்த்த அனைவருக்கும் உயர் அழுத்த மின்சாரம் தாக்கியது போல் நின்றனர்.
மாயாவின் பாட்டி கோதை நாச்சியார் அங்கு நின்றிருந்தவனைக் கண்டதும் அதிர்ச்சியில் மயங்கி விழப் போக.. இனம் புரியா உணர்வு எழ பாட்டி என்ற கூவலோடு அவரைத் தாங்கிப் பிடித்தான் வருண நந்தன்.
இதைத்தான் தான் ஆடா விட்டாலும் தன் தசை ஆடும் என்பதோ..!!
மலர்வாள்..!!
ஹாய் பிரண்ட்ஸ்...
அடுத்த அத்தியாயம் பதிந்துவிட்டேன், படித்துவிட்டு உங்களது கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள்.
போன பதிவிற்கு லைக், கமெண்ட் செய்த அனைவருக்கும் நன்றி.
கருத்துத் திரி
வியனியின் "உயிர் கொய்வாய் நறும் பூவே... " -கருத்துத் திரி
"உயிர் கொய்வாய் நறும் பூவே..."கதைக்கான கருத்துக்களை இங்கு பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.
www.srikalatamilnovel.com
