kavitha
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
மாயாவி - 19
திவி தயங்கி தயங்கி தான் கர்ப்பமாக இருப்பதாக சந்தேக படுவதாக சொன்னதை கேட்டு மொத்த குடும்பமும் அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றனர்.அப்பொழுதும் அவள் தோளை சுற்றி போட்டிருந்த கையை விலக்காமல் , அதில் சிறிது அழுத்தம் மட்டுமே கொடுத்து முகத்தில் வலியை தேக்கியபடி,
“அந்த பொறுக்கி ராஸ்கல் தான் காரணமா” என்ற மனோவை குற்ற உணர்ச்சி மேலிட பார்த்த திவி ஆமாம் என்பதை போல தலையை அசைத்தாள். அதில் ஆத்திரம் அதிகரிக்க கண்களை இருக்க மூடியவர் பின்பு,
“ஏண்டா... அன்னைக்கு அவன் உன்னையும் என்னையும் பொறுக்கின்னு சொன்னான் ... இன்னைக்கு அவன் பண்ணிய காரியத்துக்கு பேறு என்ன சொல்லுடா... அவன் கிளம்பரத்துக்கு முன்னாடியே நீ இதையெல்லாம் எங்க கிட்ட சொல்லிருந்தா... இந்நேரம் அந்த ராஸ்கல் பொதைச்ச இடத்துல மரமே முளைச்சிருக்கும்” என்றவரின் வாயை பொத்தியபடி , தலையாய வேண்டாம் என்பதை போல அசைத்தவள், கண்களில் கண்ணீர் அருவியாய் வழிய,
“வேணாம்ப்பா... அப்படி சொல்லாதீங்க... அவன் எனக்கு வேணும்... உயிரோடு வேணும்... ப்ளீஸ் தேடி தருவீங்களா” என்று தேம்பியவளை பார்த்து ஆத்திரம் அதிகரிக்க, கேவலமாக அவனை சொல்ல வந்தவரை தடுத்தவள் ,
“அப்பா ... ப்ளீஸ்பா... அவனுக்கு... அவனுக்கு... இந்த மாதிரி...ந...நடந்ததே தெரியாதுப்பா... நான்... நான்...தான்... அவன்...போ...தலை இருக்கும்...போது...” என்று தயங்கி நிறுத்தியவள் தலையை குனிந்து கொள்ள, அவள் என்ன கூற வருகிறாள் என்பதை அறிந்த மனோவும் பானுமதியும் அதிர்ச்சியின் உச்சத்துக்கே சென்றனர், தேவாக்கோ கை கால்கள் எல்லாம் ஆட்டம் காண ஆரம்பித்தது, அப்பொழுதுதான் வந்த பார்த்திக்கும் இது அதிர்ச்சியே ,
“இம்ம்...சொல்லு போதையில இருக்கும் போது ...என்ன பண்ண” என்று அழுத்தத்துடன் கேட்ட மனோவின் கோபத்தில் அரண்டு போனாள் திவி , மனோவிற்கு கோபம் வந்தால் எதிரில் இருப்பது யார் என்பதை எல்லாம் கணக்கில் கொள்ளமாட்டார் , அவர் வாயில் இருந்து வரும் வார்த்தைகள் மட்டும் போதும் எதிராளியின் இதயத்தை குத்தி கிழிப்பதற்கு. சிறிது நேரம் வரை பொறுமை காத்தவர்,
“திவி... உன்னைத்தான் கேட்குறேன்... என்ன நடந்துச்சு” என்றவரின் குரலில் அவரை ஏறிட்டு பார்த்தவள்,
“அது... அது... அவன்...இல்ல...நான் அவனை... அவன்கிட்ட... தப்... தப்... தப்பா... நடந்து... கிட்டேன்” என்றதும் தாமதம், வேகமாக பானுமதியின் அருகில் சென்றவர்,அவர் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்திருந்தார் மனோ,
ஏற்கனவே அதிர்ச்சியில் இருந்த பானுமதி இதை சற்றும் எதிர் பார்க்காததால் , தடுமாறி கீழே விழுந்தார், மனோவின் கோபத்தில் அரண்டு இருந்தனர் அனைவரும், சடுதியில் சுதாரித்த பார்த்தி ,
“மாமா...” என்று கோபத்தில் கத்தியபடி பானுமதியை நோக்கி சென்றவன் அவரை தூக்கிவிட்டிருந்தான். பானுமதியை உறுத்து விழித்த மனோ,ஆத்திரத்துடன்,
“ஏண்டி... நீ எல்லாம் என்ன தாய்டி... பசங்க என்ன பண்ணுறாங்க ...எங்க போறாங்கன்னு எதுவும் தெரியாம என்ன அப்படி கிழிச்சுகிட்டு இருந்த... தேவாவை நல்லா வளர்க்க தெரிஞ்ச உனக்கு இவளை ஏண்டி கோட்டவிட்ட... ஏன்.. இவளும் உன் பொண்ணுதானே... நான் செல்லம் கொடுத்து தலைல தூக்கி வச்சு சுத்துனா... நீ இதான் சாக்குன்னு கழட்டி விட்டுடுவியா...”
“ஆம்பள புள்ள இல்லன்னு சொந்தக்காரங்க எவ்வளவு அசிங்கமா கிண்டல் பண்ணிருப்பாங்க ... நான் என்னடி பண்ணேன் ..பையன் இல்லனா என்னடா பாருங்கடா என் பொண்ண எப்படி வளர்கிறேன்னு மார்தட்டி எல்லார்கிட்டயும் பெருமை அடிச்சேனே ... அப்போ நீ என்ன பண்ணிருக்குனும் ... நல்ல தாயா இல்லங்க பொம்பள புள்ளய அடக்கி வளர்க்கணும் ... இல்லனா தலைகுனிவாகிடுணும்னு ஏண்டி சொல்லாம விட்ட ...” என்றவர் மீண்டும் அடிக்க கையை ஓங்கவும் பார்த்தி அவர் கையை தடுத்து பிடிக்கவும் , அவரோடைய கோபம் இப்பொழுது அவன்புறம் திரும்பியது,
“ இது எல்லாத்துக்கும் மூல காரணம் நீதாண்டா” என்று கோபமாக கூறியவரை அதிர்ச்சியுடுன் பார்த்தவன்,
“மாமா” என்று அதிர்ச்சியுடுன் அழைத்தவனை வெறுப்புடன் பார்த்தவர்,
“என்னடா மாமா... மனசுல ஒருத்திய உயிரா நினைச்சிருந்தினா... சாகுற வரைக்கும் உன்னோட உள்ளுணர்வு சொல்லுமடா ... இவதான் உன்னுடையவளுனு அவளை தொடாமலே தெரியும் ... ஆனா நீ லவ் பண்ணும் போது தேவாவை காதலிச்சுட்டு... அவ கிட்ட லவ்வை சொல்லிட்டு .. யாரு தேவா யாரு திவின்னு தெரியாம ரெண்டு பேர்கிட்டயும் உன்காதலை வளர்த்துருக்க... பாவம் அவ ,தேவான்னு நினைச்சு நீ கொஞ்சுறதை எல்லாம் பார்த்து நீ அவளை லவ் பண்ணுறேன்னு நினைச்சு மனசுல ஆசையை வளர்த்துக்கிட்ட...” என்றவரை பார்த்து குற்ற உணர்ச்சியில் தலையை குனிந்து கொண்டான் பார்த்தி, அவனுமே இதை அறிவான் , திவிகிட்ட அப்பவே இதை தெளிவு படுத்தாம விட்டுட்டோமே என்று கடந்த சில வாரங்களாய் அவன் தவிச்சது தேவாக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.
மனோ பேசி முடித்ததும், “அப்பா“ என்ற கேவலுடன் ஓடிவந்து அவரை கட்டி கொண்டு கதற ஆரம்பித்தாள் திவி.
“அப்பா...சாரிபா...அம் எஸ்ட்ரிமிளி சார்பா...நான் தப்பு பன்னலபா...” என்றவள் கல்யாணம் எப்படி நடந்தது என்பதில் இருந்து , ஸ்ரீயின் மனநிலை அவனுடைய ரகசியம் எல்லாத்தையும் சொல்லிமுடித்தவள் அவர் முகத்தையே பார்த்திருந்தாள்.
ஊசி விழுந்தால் சத்தம் கேட்கும் அளவிற்கு அங்கே அமைதி, அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சியாக இதுவரை தொடர்ந்து பார்த்தவர்களுக்கு இப்போ திவி சொன்னதுதான் வாழ்நாளிலேயே பேரதிர்ச்சியா தோன்றியது,
“ஆம்பள பசங்க பண்ண தயங்குற காரியத்தை பண்ணிட்டு வந்து நிக்கிற... ரொம்ப பெருமையா இருக்கு திவிக்குட்டி... ஊருல இருக்கிறவன் எல்லாம் என் பொண்ணை பார்த்து மூக்குமேல விரல் வைக்க போறாங்க... அந்த பொறுக்கி ராஸ்கல் என் மூஞ்சு மேல காரி துப்பினது தப்பே இல்ல...நீ என்ன ரீசன் வேண்ணா சொல்லு ,அவன் உன் கழுத்துல உன்ன கேட்காம தாலி கட்டுனது தப்பு...ஒரு பொம்பளை பிள்ளைன்னு பார்க்காம அவ எதிர்காலத்தை நினைக்காம அவன் காரியத்துக்கு யூஸ் பண்ணிருக்கான் அயோக்கிய ராஸ்கல்... எப்படி அவன் உன்கூட ஒரே ரூம்ல தங்கலாம்... பொறுக்கி...பொறுக்கி ... நல்லவனா இருந்திருந்தா உன்னை பார்த்த அன்னைக்கே தகவல் சொல்லிருக்குனும் ...அவனுக்கு ஆயிரம் பிரச்சனை இருக்கலாம் அவன் காதலிச்ச பொண்ணு நல்லா இருக்கணும்னு என் பொண்ணு வாழ்க்கையை பாழாக்கிட்டான்... அன்னைக்கு போதையில் எல்லாம் தெரிஞ்சே அவன் நடிச்சுருப்பான் சந்தேகமா இருக்கு” என்ற மனோவை கையால் ஆகாத தனத்தோடு பார்த்த திவி,
“இல்லப்பா...” என்று ஆரம்பிக்கும் போதே ,ஆவேசத்துடன் அருகில் வந்த பானுமதி,
“ஏண்டி... ஏன் இப்படி பண்ண ..ஏன் உன் புத்தி இப்படி மாறிப்போச்சு…உன் தலையில நீயே மண்ணை அள்ளி போட்டுக்கிட்டேயே ஏண்டா ... முடியாது...நீ கிளம்பு ... இது உனக்கு வேணாம் அபார்ட் பண்ணிடலாம்“ என்றவரை நம்பாத பார்வை பார்த்த திவி ,
“நீ ஒரு டாக்டர் ...இப்படி சொல்ல உனக்கு வெட்கமா இல்ல” என்று சீரியவளை மனோவின் குரல் தடுத்தது,
“திவி..அம்மா சொல்லுறதுதான் கரெக்ட்.. இது உனக்கு வேணாம் திவி“ என்றவரை கண்ணீர் வழிய பார்த்தவள், முடியாது என்பதை போல தலையசைத்தாள்.
“திவி... நீ... பரிதாபத்துல எடுத்த முடிவு வாழ்க்கை முழுதும் உனக்கு வலியை கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கும் திவி...அப்பா சொல்லுறதை கேளுடா” என்று மனோ கூறியதற்கு, திரும்பவும் மறுத்து தலையசைப்பையே பதிலாக தந்தாள் .
அவள் மறுக்க மறுக்க அவள் மேல் ஆத்திரம் வருவதற்கு பதில் மனோவிற்கு நெஞ்சைதான் அடைத்தது, அவர் கண் முன்னே பட்டாம்பூச்சியாய் துள்ளி திரிந்த திவி வந்து போனாள், என்ன ஆனாலும் அவள் வாழ்க்கை பாழாக விடக்கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணியவர்,
“திவிக்குட்டி... கொஞ்சம் நினைச்சு பாருடா... நாளைக்கு இந்த குழந்தை பொறந்து வளரும் போதே எவ்வளவு அவமானம் தாங்கணும் கழுத்துல தாலி இல்லாம ... ஊர் அறிய கல்யாணம் பண்ணாம குழந்தை பெத்துக்கிட்ட ... எல்லாரும் உன் பேபியை தப்பா பேசுவாங்க ...உன்னால அத தாங்க முடியுமா நிலை இல்லாத வாழ்க்கை டா இது ...வேணாம் ப்ளீஸ் அப்பா சொல்லுறதை கேளுமா”
அதற்கும் வாய் திறக்காமல் அமைதியாக இருந்தவளை பார்த்து பானுமதிக்கு ஆத்திரம் வர,
“அழுத்தக்காரி...ஏதாவது வாயை திறந்து சொல்லுடி” என்றவரை முறைத்தபடி கை நீட்டி தடுத்த மனோ,
“திவி... நீ சொன்னதை வச்சு பாக்கும் போது...அந்த ராஸ்கல் வரமாட்டான்தான் தோணுது... வீணா உன்னோட வாழ்க்கையும் குழந்தையோட வாழ்க்கையும் அழிச்சிடாத” என்றவரை பார்த்து மெல்லிய சிரிப்பை உதிர்த்தவள்,
“வருவான்பா...கண்டிப்பா அவன் என்னை தேடி வருவான்... எனக்கு முருக்ஸ் மேல நம்பிக்கை இருக்கு... அவர்தான் எனக்கு இவனை கை காட்டினார்... அப்போ என்ன அர்த்தம் என் வாழ்க்கை அவன் கூடத்தானே...கண்டிப்பா வருவான்” என்றவளை பார்த்து அங்கே இருந்தவர்கள் மானசீகமாக தலையில் அடித்து கொண்டனர், பானுமதியோ மனோவை தீ பார்வை பார்த்து வைத்தார், திவியின் முருகன் பக்திக்கு காரணம் மனோவின் தாயார் தான்.
“அப்படி அவன் வரலைனா என்ன பண்ணுறதா இருக்க சொல்லு” என்ற மனோவிற்கு,
“கண்டிப்பா வருவன்பா ...இல்லனாலும் நாம கொஞ்சம் தேடினா சீக்கிரம் கிடைச்சுடுவான்” என்றதிற்கு மறுத்து தலையசைத்த மனோ,
“நோ...நாம யாரும் அந்த ராஸ்கல்லை தேடபோறது இல்ல ...உன்னோட முருக்ஸ் கொண்டு வந்து உன் முன்னாடி நிறுத்துறாரான்னு பாப்போம்... அப்படி இல்லனா...” என்று இழுத்து நிறுத்தியவரை கலகத்துடுன் பார்த்தவள் ,சிறிது தடுமாற்றத்துடனே ,
“இல்ல ...வருவான்...இல்லனா நீங்க என்ன சொன்னாலும் கேட்கிறேன்” என்று திவி கூறியதை கேட்டதும்தான் மனோவிற்கு நிம்மதி பெருமூச்சு வந்தது.
“சரி... இந்த குழந்தையை நீ பெத்துக்கோ ” என்றவரை இடைமறித்த பானுமதி ,
“மனோ” என்று கூற, கை நீட்டி தடுத்தவர்
“இங்கபாருடா... உனக்கு மூணு மாசம் டைம் கொடுக்கிறேன் அதுக்குள்ள அவன் உன்ன தேடி வரணும் ..இல்ல ... உனக்கு கெளதம் தெரியும்தானே அவன் கூட அதுக்கும் அடுத்த மாசத்துல கல்யாணம்... புரியுதா” என்று சர்வசாதாரணமாக மனோ கூறியதை கேட்டு திவியின் உடல் நடுங்கியது. அவள் மனோமோ ‘இல்ல ஸ்ரீயை தவிரவேற யாரையும் நான் தாலி கட்ட விடமாட்டேன்... எங்கடா இருக்க சீக்கிரம் என்கிட்ட வந்துடுடா’ என்று புலம்ப ஆரம்பித்தது .
அதன்பிறகு திவியை பானுமதியே முழு பரிசோதனை செய்து குழந்தை உருவானதை உறுதி படுத்தினார். நடுவே தேவாவும் பார்த்தியும் அவளிடம் பேச முற்படும் போது எல்லாம் அவர்களை தள்ளியே நிறுத்தினாள் திவி.
தன் சிந்தனையில் இருந்து கலைந்தவள், சிறிதாக மேடிட்டு இருந்த தன் வயிற்றை ஆசையுடன் வருடி கொடுத்தவளின் முகத்தில் புன்னகை, கூடவே ஸ்ரீயின் நியாபகமும் , அவளுக்கே அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சரியம் ஸ்ரீ தன் ஆழ் மனதில் சிம்மாசனம் இட்டு அமர்ந்ததை நினைத்து. இது காதலா , இல்ல மஞ்சள் கையிரு மேஜிக்கா... இல்ல ஒரு நாள் வாழ்ந்த வாழ்க்கையா .... இல்ல அவன் உயிர் தனக்குள்ளே வளர்வதா ...இல்ல மஞ்சு மேல உள்ள அவனோட ஆழமான காதலா ... எதோ ஒன்று அவளை அவன்பால் சாய்த்தது, இதனால் ஒரு நாளின் முக்கால்வாசி நேரமும் ஸ்ரீயை பத்தியே நினைவு சுத்திக்கொண்டே இருக்கும் திவிக்கு , அவனோடய மஞ்சு மீதான காதலை நினைத்தால் திவிக்கு பொறாமையும் ஏக்கமும் கலந்து வரும் அதே நேரம் மஞ்சுவை நினைத்து பரிதாபமும் வரும், இந்த நொடி கூட அவன் நினைப்பு மஞ்சுவை சுத்தியே இருக்கும் என்பதில் அவளுக்கு கொஞ்சம் கூட சந்தேகம் கிடையாது, அதனால் அவளுக்கு வருத்தமும் கிடையாது , உண்மை காதலை தூசி தட்டுவதை போல தள்ளி விட முடியாது என்று திவியும் உணர்ந்திருந்தாள். அந்த அன்பை காதலை தானும் அனுபவிக்கனும் அது நடிப்பா இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்ற வெறியே அவள் மனதில் வேர் விட்டு மரமாய் வளர்ந்திருந்தது.
அவன் இன்று வருவான் நாளை வருவான் என்று ஒவ்வொரு நாளும் எதிர் பார்த்து காத்திருந்தவளுக்கு, ஏமாற்றமே மிஞ்சியது , இன்னும் சில நாட்களில் தந்தை கொடுத்த கெடுவும் முடிந்து விடும் என்பதை அறிந்தவளுக்கு கண்ணீர் முட்டி கொண்டு வந்தது,
தன் வயிற்றை தடவியபடி,
“குட்டி... அப்பாவுக்கு நம்ம நியாபகமே இல்ல போல ...இன்னும் எக்ஸ் லவர்ர நினைச்சுகிட்டு .. சுத்திகிட்டு இருக்கான் போல...அவனை எப்படி குட்டிஸ் இங்க வர வைக்கிறது அம்மாக்கு ஐடியா சொல்லுங்க பார்க்கலாம்” என்று வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தையிடம் பேசியவள், மேஜையில் இருந்த முருகர் படத்தை கையில் எடுத்து,
“முருக்ஸ்... என்னோட இந்த நிலைக்கு நீதான் காரணம்...ஒழுங்கா ...அவனுக்கு எங்களை நியாபக படுத்து இல்ல... மூணு உசுருக்கு நீ பதில் சொல்லணும்” என்று மிரட்டியவள் தூக்கம் வராததால் அந்த இரவு வேளையில் தோட்டத்தில் நடக்க ஆரம்பித்தாள்.
“நான் போறேன்...நீங்கதான் என்ன வேணாம்னு சொல்லிடீங்கள...நான் போறேன்” என்றவள் அழுதபடி மறைய ஆரம்பித்தாள்.
“திமிர் எடுத்து போறதுன்னா போடி...ஐ டோன்ட் கேர்” திமிராக கூறியவனுக்கு , சிறு குழந்தையின் அழு குரலே பதிலாக கிடைத்தது,
“அப்பா...பயமா இருக்குப்பா ...அம்மா என்ன இருட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறாப்பா... வாங்கப்பா... சீக்கிரம் வாங்கப்பா” என்ற மழலையின் குரல் திரும்ப திரும்ப அவன் காதுகளில் ஒலித்து இம்சை பண்ணியது, சற்றென்று தூக்கத்தில் இருந்து திடுக்கிட்டு கண் விழித்தான் ஸ்ரீ.
தான் விழித்ததில் மேல் படுத்திருந்த பூந்தளிர் தலையை மட்டும் எக்கி தன்னை மிரட்சியுடன் பார்ப்பதை கண்டு தன்னையே நொந்தவன்,
“ஒன்னும் இல்ல நிம்மி பேபி ... மாமாவை பூச்சு கடிச்சுடுச்சு ...நீ தூங்கு” என்றவன் தட்டி கொடுக்க மீண்டும் உறக்கத்திற்கு சென்றாள் நிம்மி.
நிம்மி நல்ல உறக்கத்திற்கு சென்றதும் படுக்கையில் இருந்து எழுந்த ஸ்ரீ, பால்கனியில் நின்று சிறிது நேரம் வானத்தை வெறித்தவன் , ஏன் இந்த மாதிரி கணவு வந்துச்சு, யாருக்கு என்னவா இருக்கும், ஒருவேளை மஞ்... என்று ஆரம்பித்தவன், இல்ல இது மஞ்சு கிடையாது அப்போ யாரா இருக்கும், என்று சிந்தித்தவன் மனதில் தோன்றினாள் திவி.
மனம் நிம்மதி இல்லாமல் அடித்துக்கொள்ளவும் பொறுக்கமாட்டாமல் , தான் இதுநாள் வரை அனைத்து வைத்திருந்த போனை எடுத்து உயிர்பித்தவன் தயங்கியவாறே பானுமதிக்கு அழைத்தான்.
ரிங் அடித்தும் எடுக்க படாததால் விட்டுடலாமா என்று யோசித்தவன் , கடைசி முயற்சியாக திடும்பவும் அழைக்க,மறுமுனையில் கால் எடுக்கப்பட்டு பானுமதியின் ஹலோ என்ற குரலை கேட்டு சிறிது தயங்கிய ஸ்ரீ,
“ஹலோ...நான் ஸ்ரீ பேசுறேன் ...திவி எப்படி இருக்கானு பார்த்து சொல்லுங்க” என்று கூறியதை கேட்டதும் கோபம் தலைக்கு ஏற ,பதில் சொல்ல முடியாத நிலையில் தன் அருகில் மனோ உறங்குவதை கண்டு மெல்ல எழுந்து வெளியே வந்தவர், கோபத்துடன்,
“இப்போ எது....” என்று ஆரம்பித்தவர் “திவிஈஈஈ” என்று அலறியவரின் கையில் இருந்து போன் நழுவி விழுந்து நொறுங்கியது.
அவர் போட்ட சத்தத்தில் ஸ்ரீயின் இதயம் ஒரு நிமிடம் நின்று துடித்தது, பின்அலட்சியமாக
“போடி...திமிர் எடுத்து சாக போனின்னா ... உன்ன பாக்க நான் வரணுமா ...முடியாது... நீ எனக்கு யாரோதான்... செத்துத்தொலை ...உங்க வீட்டுலயாவது நிம்மதியா இருப்பாங்க” என்றவன் திரும்பவும் தன் தூக்கத்தை தொடர்ந்தான்.
திவி தயங்கி தயங்கி தான் கர்ப்பமாக இருப்பதாக சந்தேக படுவதாக சொன்னதை கேட்டு மொத்த குடும்பமும் அதிர்ச்சியில் உறைந்து நின்றனர்.அப்பொழுதும் அவள் தோளை சுற்றி போட்டிருந்த கையை விலக்காமல் , அதில் சிறிது அழுத்தம் மட்டுமே கொடுத்து முகத்தில் வலியை தேக்கியபடி,
“அந்த பொறுக்கி ராஸ்கல் தான் காரணமா” என்ற மனோவை குற்ற உணர்ச்சி மேலிட பார்த்த திவி ஆமாம் என்பதை போல தலையை அசைத்தாள். அதில் ஆத்திரம் அதிகரிக்க கண்களை இருக்க மூடியவர் பின்பு,
“ஏண்டா... அன்னைக்கு அவன் உன்னையும் என்னையும் பொறுக்கின்னு சொன்னான் ... இன்னைக்கு அவன் பண்ணிய காரியத்துக்கு பேறு என்ன சொல்லுடா... அவன் கிளம்பரத்துக்கு முன்னாடியே நீ இதையெல்லாம் எங்க கிட்ட சொல்லிருந்தா... இந்நேரம் அந்த ராஸ்கல் பொதைச்ச இடத்துல மரமே முளைச்சிருக்கும்” என்றவரின் வாயை பொத்தியபடி , தலையாய வேண்டாம் என்பதை போல அசைத்தவள், கண்களில் கண்ணீர் அருவியாய் வழிய,
“வேணாம்ப்பா... அப்படி சொல்லாதீங்க... அவன் எனக்கு வேணும்... உயிரோடு வேணும்... ப்ளீஸ் தேடி தருவீங்களா” என்று தேம்பியவளை பார்த்து ஆத்திரம் அதிகரிக்க, கேவலமாக அவனை சொல்ல வந்தவரை தடுத்தவள் ,
“அப்பா ... ப்ளீஸ்பா... அவனுக்கு... அவனுக்கு... இந்த மாதிரி...ந...நடந்ததே தெரியாதுப்பா... நான்... நான்...தான்... அவன்...போ...தலை இருக்கும்...போது...” என்று தயங்கி நிறுத்தியவள் தலையை குனிந்து கொள்ள, அவள் என்ன கூற வருகிறாள் என்பதை அறிந்த மனோவும் பானுமதியும் அதிர்ச்சியின் உச்சத்துக்கே சென்றனர், தேவாக்கோ கை கால்கள் எல்லாம் ஆட்டம் காண ஆரம்பித்தது, அப்பொழுதுதான் வந்த பார்த்திக்கும் இது அதிர்ச்சியே ,
“இம்ம்...சொல்லு போதையில இருக்கும் போது ...என்ன பண்ண” என்று அழுத்தத்துடன் கேட்ட மனோவின் கோபத்தில் அரண்டு போனாள் திவி , மனோவிற்கு கோபம் வந்தால் எதிரில் இருப்பது யார் என்பதை எல்லாம் கணக்கில் கொள்ளமாட்டார் , அவர் வாயில் இருந்து வரும் வார்த்தைகள் மட்டும் போதும் எதிராளியின் இதயத்தை குத்தி கிழிப்பதற்கு. சிறிது நேரம் வரை பொறுமை காத்தவர்,
“திவி... உன்னைத்தான் கேட்குறேன்... என்ன நடந்துச்சு” என்றவரின் குரலில் அவரை ஏறிட்டு பார்த்தவள்,
“அது... அது... அவன்...இல்ல...நான் அவனை... அவன்கிட்ட... தப்... தப்... தப்பா... நடந்து... கிட்டேன்” என்றதும் தாமதம், வேகமாக பானுமதியின் அருகில் சென்றவர்,அவர் கன்னத்தில் ஓங்கி அறைந்திருந்தார் மனோ,
ஏற்கனவே அதிர்ச்சியில் இருந்த பானுமதி இதை சற்றும் எதிர் பார்க்காததால் , தடுமாறி கீழே விழுந்தார், மனோவின் கோபத்தில் அரண்டு இருந்தனர் அனைவரும், சடுதியில் சுதாரித்த பார்த்தி ,
“மாமா...” என்று கோபத்தில் கத்தியபடி பானுமதியை நோக்கி சென்றவன் அவரை தூக்கிவிட்டிருந்தான். பானுமதியை உறுத்து விழித்த மனோ,ஆத்திரத்துடன்,
“ஏண்டி... நீ எல்லாம் என்ன தாய்டி... பசங்க என்ன பண்ணுறாங்க ...எங்க போறாங்கன்னு எதுவும் தெரியாம என்ன அப்படி கிழிச்சுகிட்டு இருந்த... தேவாவை நல்லா வளர்க்க தெரிஞ்ச உனக்கு இவளை ஏண்டி கோட்டவிட்ட... ஏன்.. இவளும் உன் பொண்ணுதானே... நான் செல்லம் கொடுத்து தலைல தூக்கி வச்சு சுத்துனா... நீ இதான் சாக்குன்னு கழட்டி விட்டுடுவியா...”
“ஆம்பள புள்ள இல்லன்னு சொந்தக்காரங்க எவ்வளவு அசிங்கமா கிண்டல் பண்ணிருப்பாங்க ... நான் என்னடி பண்ணேன் ..பையன் இல்லனா என்னடா பாருங்கடா என் பொண்ண எப்படி வளர்கிறேன்னு மார்தட்டி எல்லார்கிட்டயும் பெருமை அடிச்சேனே ... அப்போ நீ என்ன பண்ணிருக்குனும் ... நல்ல தாயா இல்லங்க பொம்பள புள்ளய அடக்கி வளர்க்கணும் ... இல்லனா தலைகுனிவாகிடுணும்னு ஏண்டி சொல்லாம விட்ட ...” என்றவர் மீண்டும் அடிக்க கையை ஓங்கவும் பார்த்தி அவர் கையை தடுத்து பிடிக்கவும் , அவரோடைய கோபம் இப்பொழுது அவன்புறம் திரும்பியது,
“ இது எல்லாத்துக்கும் மூல காரணம் நீதாண்டா” என்று கோபமாக கூறியவரை அதிர்ச்சியுடுன் பார்த்தவன்,
“மாமா” என்று அதிர்ச்சியுடுன் அழைத்தவனை வெறுப்புடன் பார்த்தவர்,
“என்னடா மாமா... மனசுல ஒருத்திய உயிரா நினைச்சிருந்தினா... சாகுற வரைக்கும் உன்னோட உள்ளுணர்வு சொல்லுமடா ... இவதான் உன்னுடையவளுனு அவளை தொடாமலே தெரியும் ... ஆனா நீ லவ் பண்ணும் போது தேவாவை காதலிச்சுட்டு... அவ கிட்ட லவ்வை சொல்லிட்டு .. யாரு தேவா யாரு திவின்னு தெரியாம ரெண்டு பேர்கிட்டயும் உன்காதலை வளர்த்துருக்க... பாவம் அவ ,தேவான்னு நினைச்சு நீ கொஞ்சுறதை எல்லாம் பார்த்து நீ அவளை லவ் பண்ணுறேன்னு நினைச்சு மனசுல ஆசையை வளர்த்துக்கிட்ட...” என்றவரை பார்த்து குற்ற உணர்ச்சியில் தலையை குனிந்து கொண்டான் பார்த்தி, அவனுமே இதை அறிவான் , திவிகிட்ட அப்பவே இதை தெளிவு படுத்தாம விட்டுட்டோமே என்று கடந்த சில வாரங்களாய் அவன் தவிச்சது தேவாக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.
மனோ பேசி முடித்ததும், “அப்பா“ என்ற கேவலுடன் ஓடிவந்து அவரை கட்டி கொண்டு கதற ஆரம்பித்தாள் திவி.
“அப்பா...சாரிபா...அம் எஸ்ட்ரிமிளி சார்பா...நான் தப்பு பன்னலபா...” என்றவள் கல்யாணம் எப்படி நடந்தது என்பதில் இருந்து , ஸ்ரீயின் மனநிலை அவனுடைய ரகசியம் எல்லாத்தையும் சொல்லிமுடித்தவள் அவர் முகத்தையே பார்த்திருந்தாள்.
ஊசி விழுந்தால் சத்தம் கேட்கும் அளவிற்கு அங்கே அமைதி, அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சியாக இதுவரை தொடர்ந்து பார்த்தவர்களுக்கு இப்போ திவி சொன்னதுதான் வாழ்நாளிலேயே பேரதிர்ச்சியா தோன்றியது,
“ஆம்பள பசங்க பண்ண தயங்குற காரியத்தை பண்ணிட்டு வந்து நிக்கிற... ரொம்ப பெருமையா இருக்கு திவிக்குட்டி... ஊருல இருக்கிறவன் எல்லாம் என் பொண்ணை பார்த்து மூக்குமேல விரல் வைக்க போறாங்க... அந்த பொறுக்கி ராஸ்கல் என் மூஞ்சு மேல காரி துப்பினது தப்பே இல்ல...நீ என்ன ரீசன் வேண்ணா சொல்லு ,அவன் உன் கழுத்துல உன்ன கேட்காம தாலி கட்டுனது தப்பு...ஒரு பொம்பளை பிள்ளைன்னு பார்க்காம அவ எதிர்காலத்தை நினைக்காம அவன் காரியத்துக்கு யூஸ் பண்ணிருக்கான் அயோக்கிய ராஸ்கல்... எப்படி அவன் உன்கூட ஒரே ரூம்ல தங்கலாம்... பொறுக்கி...பொறுக்கி ... நல்லவனா இருந்திருந்தா உன்னை பார்த்த அன்னைக்கே தகவல் சொல்லிருக்குனும் ...அவனுக்கு ஆயிரம் பிரச்சனை இருக்கலாம் அவன் காதலிச்ச பொண்ணு நல்லா இருக்கணும்னு என் பொண்ணு வாழ்க்கையை பாழாக்கிட்டான்... அன்னைக்கு போதையில் எல்லாம் தெரிஞ்சே அவன் நடிச்சுருப்பான் சந்தேகமா இருக்கு” என்ற மனோவை கையால் ஆகாத தனத்தோடு பார்த்த திவி,
“இல்லப்பா...” என்று ஆரம்பிக்கும் போதே ,ஆவேசத்துடன் அருகில் வந்த பானுமதி,
“ஏண்டி... ஏன் இப்படி பண்ண ..ஏன் உன் புத்தி இப்படி மாறிப்போச்சு…உன் தலையில நீயே மண்ணை அள்ளி போட்டுக்கிட்டேயே ஏண்டா ... முடியாது...நீ கிளம்பு ... இது உனக்கு வேணாம் அபார்ட் பண்ணிடலாம்“ என்றவரை நம்பாத பார்வை பார்த்த திவி ,
“நீ ஒரு டாக்டர் ...இப்படி சொல்ல உனக்கு வெட்கமா இல்ல” என்று சீரியவளை மனோவின் குரல் தடுத்தது,
“திவி..அம்மா சொல்லுறதுதான் கரெக்ட்.. இது உனக்கு வேணாம் திவி“ என்றவரை கண்ணீர் வழிய பார்த்தவள், முடியாது என்பதை போல தலையசைத்தாள்.
“திவி... நீ... பரிதாபத்துல எடுத்த முடிவு வாழ்க்கை முழுதும் உனக்கு வலியை கொடுத்துக்கிட்டு இருக்கும் திவி...அப்பா சொல்லுறதை கேளுடா” என்று மனோ கூறியதற்கு, திரும்பவும் மறுத்து தலையசைப்பையே பதிலாக தந்தாள் .
அவள் மறுக்க மறுக்க அவள் மேல் ஆத்திரம் வருவதற்கு பதில் மனோவிற்கு நெஞ்சைதான் அடைத்தது, அவர் கண் முன்னே பட்டாம்பூச்சியாய் துள்ளி திரிந்த திவி வந்து போனாள், என்ன ஆனாலும் அவள் வாழ்க்கை பாழாக விடக்கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணியவர்,
“திவிக்குட்டி... கொஞ்சம் நினைச்சு பாருடா... நாளைக்கு இந்த குழந்தை பொறந்து வளரும் போதே எவ்வளவு அவமானம் தாங்கணும் கழுத்துல தாலி இல்லாம ... ஊர் அறிய கல்யாணம் பண்ணாம குழந்தை பெத்துக்கிட்ட ... எல்லாரும் உன் பேபியை தப்பா பேசுவாங்க ...உன்னால அத தாங்க முடியுமா நிலை இல்லாத வாழ்க்கை டா இது ...வேணாம் ப்ளீஸ் அப்பா சொல்லுறதை கேளுமா”
அதற்கும் வாய் திறக்காமல் அமைதியாக இருந்தவளை பார்த்து பானுமதிக்கு ஆத்திரம் வர,
“அழுத்தக்காரி...ஏதாவது வாயை திறந்து சொல்லுடி” என்றவரை முறைத்தபடி கை நீட்டி தடுத்த மனோ,
“திவி... நீ சொன்னதை வச்சு பாக்கும் போது...அந்த ராஸ்கல் வரமாட்டான்தான் தோணுது... வீணா உன்னோட வாழ்க்கையும் குழந்தையோட வாழ்க்கையும் அழிச்சிடாத” என்றவரை பார்த்து மெல்லிய சிரிப்பை உதிர்த்தவள்,
“வருவான்பா...கண்டிப்பா அவன் என்னை தேடி வருவான்... எனக்கு முருக்ஸ் மேல நம்பிக்கை இருக்கு... அவர்தான் எனக்கு இவனை கை காட்டினார்... அப்போ என்ன அர்த்தம் என் வாழ்க்கை அவன் கூடத்தானே...கண்டிப்பா வருவான்” என்றவளை பார்த்து அங்கே இருந்தவர்கள் மானசீகமாக தலையில் அடித்து கொண்டனர், பானுமதியோ மனோவை தீ பார்வை பார்த்து வைத்தார், திவியின் முருகன் பக்திக்கு காரணம் மனோவின் தாயார் தான்.
“அப்படி அவன் வரலைனா என்ன பண்ணுறதா இருக்க சொல்லு” என்ற மனோவிற்கு,
“கண்டிப்பா வருவன்பா ...இல்லனாலும் நாம கொஞ்சம் தேடினா சீக்கிரம் கிடைச்சுடுவான்” என்றதிற்கு மறுத்து தலையசைத்த மனோ,
“நோ...நாம யாரும் அந்த ராஸ்கல்லை தேடபோறது இல்ல ...உன்னோட முருக்ஸ் கொண்டு வந்து உன் முன்னாடி நிறுத்துறாரான்னு பாப்போம்... அப்படி இல்லனா...” என்று இழுத்து நிறுத்தியவரை கலகத்துடுன் பார்த்தவள் ,சிறிது தடுமாற்றத்துடனே ,
“இல்ல ...வருவான்...இல்லனா நீங்க என்ன சொன்னாலும் கேட்கிறேன்” என்று திவி கூறியதை கேட்டதும்தான் மனோவிற்கு நிம்மதி பெருமூச்சு வந்தது.
“சரி... இந்த குழந்தையை நீ பெத்துக்கோ ” என்றவரை இடைமறித்த பானுமதி ,
“மனோ” என்று கூற, கை நீட்டி தடுத்தவர்
“இங்கபாருடா... உனக்கு மூணு மாசம் டைம் கொடுக்கிறேன் அதுக்குள்ள அவன் உன்ன தேடி வரணும் ..இல்ல ... உனக்கு கெளதம் தெரியும்தானே அவன் கூட அதுக்கும் அடுத்த மாசத்துல கல்யாணம்... புரியுதா” என்று சர்வசாதாரணமாக மனோ கூறியதை கேட்டு திவியின் உடல் நடுங்கியது. அவள் மனோமோ ‘இல்ல ஸ்ரீயை தவிரவேற யாரையும் நான் தாலி கட்ட விடமாட்டேன்... எங்கடா இருக்க சீக்கிரம் என்கிட்ட வந்துடுடா’ என்று புலம்ப ஆரம்பித்தது .
அதன்பிறகு திவியை பானுமதியே முழு பரிசோதனை செய்து குழந்தை உருவானதை உறுதி படுத்தினார். நடுவே தேவாவும் பார்த்தியும் அவளிடம் பேச முற்படும் போது எல்லாம் அவர்களை தள்ளியே நிறுத்தினாள் திவி.
தன் சிந்தனையில் இருந்து கலைந்தவள், சிறிதாக மேடிட்டு இருந்த தன் வயிற்றை ஆசையுடன் வருடி கொடுத்தவளின் முகத்தில் புன்னகை, கூடவே ஸ்ரீயின் நியாபகமும் , அவளுக்கே அதிர்ச்சி கலந்த ஆச்சரியம் ஸ்ரீ தன் ஆழ் மனதில் சிம்மாசனம் இட்டு அமர்ந்ததை நினைத்து. இது காதலா , இல்ல மஞ்சள் கையிரு மேஜிக்கா... இல்ல ஒரு நாள் வாழ்ந்த வாழ்க்கையா .... இல்ல அவன் உயிர் தனக்குள்ளே வளர்வதா ...இல்ல மஞ்சு மேல உள்ள அவனோட ஆழமான காதலா ... எதோ ஒன்று அவளை அவன்பால் சாய்த்தது, இதனால் ஒரு நாளின் முக்கால்வாசி நேரமும் ஸ்ரீயை பத்தியே நினைவு சுத்திக்கொண்டே இருக்கும் திவிக்கு , அவனோடய மஞ்சு மீதான காதலை நினைத்தால் திவிக்கு பொறாமையும் ஏக்கமும் கலந்து வரும் அதே நேரம் மஞ்சுவை நினைத்து பரிதாபமும் வரும், இந்த நொடி கூட அவன் நினைப்பு மஞ்சுவை சுத்தியே இருக்கும் என்பதில் அவளுக்கு கொஞ்சம் கூட சந்தேகம் கிடையாது, அதனால் அவளுக்கு வருத்தமும் கிடையாது , உண்மை காதலை தூசி தட்டுவதை போல தள்ளி விட முடியாது என்று திவியும் உணர்ந்திருந்தாள். அந்த அன்பை காதலை தானும் அனுபவிக்கனும் அது நடிப்பா இருந்தாலும் பரவாயில்லை என்ற வெறியே அவள் மனதில் வேர் விட்டு மரமாய் வளர்ந்திருந்தது.
அவன் இன்று வருவான் நாளை வருவான் என்று ஒவ்வொரு நாளும் எதிர் பார்த்து காத்திருந்தவளுக்கு, ஏமாற்றமே மிஞ்சியது , இன்னும் சில நாட்களில் தந்தை கொடுத்த கெடுவும் முடிந்து விடும் என்பதை அறிந்தவளுக்கு கண்ணீர் முட்டி கொண்டு வந்தது,
தன் வயிற்றை தடவியபடி,
“குட்டி... அப்பாவுக்கு நம்ம நியாபகமே இல்ல போல ...இன்னும் எக்ஸ் லவர்ர நினைச்சுகிட்டு .. சுத்திகிட்டு இருக்கான் போல...அவனை எப்படி குட்டிஸ் இங்க வர வைக்கிறது அம்மாக்கு ஐடியா சொல்லுங்க பார்க்கலாம்” என்று வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தையிடம் பேசியவள், மேஜையில் இருந்த முருகர் படத்தை கையில் எடுத்து,
“முருக்ஸ்... என்னோட இந்த நிலைக்கு நீதான் காரணம்...ஒழுங்கா ...அவனுக்கு எங்களை நியாபக படுத்து இல்ல... மூணு உசுருக்கு நீ பதில் சொல்லணும்” என்று மிரட்டியவள் தூக்கம் வராததால் அந்த இரவு வேளையில் தோட்டத்தில் நடக்க ஆரம்பித்தாள்.
“நான் போறேன்...நீங்கதான் என்ன வேணாம்னு சொல்லிடீங்கள...நான் போறேன்” என்றவள் அழுதபடி மறைய ஆரம்பித்தாள்.
“திமிர் எடுத்து போறதுன்னா போடி...ஐ டோன்ட் கேர்” திமிராக கூறியவனுக்கு , சிறு குழந்தையின் அழு குரலே பதிலாக கிடைத்தது,
“அப்பா...பயமா இருக்குப்பா ...அம்மா என்ன இருட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறாப்பா... வாங்கப்பா... சீக்கிரம் வாங்கப்பா” என்ற மழலையின் குரல் திரும்ப திரும்ப அவன் காதுகளில் ஒலித்து இம்சை பண்ணியது, சற்றென்று தூக்கத்தில் இருந்து திடுக்கிட்டு கண் விழித்தான் ஸ்ரீ.
தான் விழித்ததில் மேல் படுத்திருந்த பூந்தளிர் தலையை மட்டும் எக்கி தன்னை மிரட்சியுடன் பார்ப்பதை கண்டு தன்னையே நொந்தவன்,
“ஒன்னும் இல்ல நிம்மி பேபி ... மாமாவை பூச்சு கடிச்சுடுச்சு ...நீ தூங்கு” என்றவன் தட்டி கொடுக்க மீண்டும் உறக்கத்திற்கு சென்றாள் நிம்மி.
நிம்மி நல்ல உறக்கத்திற்கு சென்றதும் படுக்கையில் இருந்து எழுந்த ஸ்ரீ, பால்கனியில் நின்று சிறிது நேரம் வானத்தை வெறித்தவன் , ஏன் இந்த மாதிரி கணவு வந்துச்சு, யாருக்கு என்னவா இருக்கும், ஒருவேளை மஞ்... என்று ஆரம்பித்தவன், இல்ல இது மஞ்சு கிடையாது அப்போ யாரா இருக்கும், என்று சிந்தித்தவன் மனதில் தோன்றினாள் திவி.
மனம் நிம்மதி இல்லாமல் அடித்துக்கொள்ளவும் பொறுக்கமாட்டாமல் , தான் இதுநாள் வரை அனைத்து வைத்திருந்த போனை எடுத்து உயிர்பித்தவன் தயங்கியவாறே பானுமதிக்கு அழைத்தான்.
ரிங் அடித்தும் எடுக்க படாததால் விட்டுடலாமா என்று யோசித்தவன் , கடைசி முயற்சியாக திடும்பவும் அழைக்க,மறுமுனையில் கால் எடுக்கப்பட்டு பானுமதியின் ஹலோ என்ற குரலை கேட்டு சிறிது தயங்கிய ஸ்ரீ,
“ஹலோ...நான் ஸ்ரீ பேசுறேன் ...திவி எப்படி இருக்கானு பார்த்து சொல்லுங்க” என்று கூறியதை கேட்டதும் கோபம் தலைக்கு ஏற ,பதில் சொல்ல முடியாத நிலையில் தன் அருகில் மனோ உறங்குவதை கண்டு மெல்ல எழுந்து வெளியே வந்தவர், கோபத்துடன்,
“இப்போ எது....” என்று ஆரம்பித்தவர் “திவிஈஈஈ” என்று அலறியவரின் கையில் இருந்து போன் நழுவி விழுந்து நொறுங்கியது.
அவர் போட்ட சத்தத்தில் ஸ்ரீயின் இதயம் ஒரு நிமிடம் நின்று துடித்தது, பின்அலட்சியமாக
“போடி...திமிர் எடுத்து சாக போனின்னா ... உன்ன பாக்க நான் வரணுமா ...முடியாது... நீ எனக்கு யாரோதான்... செத்துத்தொலை ...உங்க வீட்டுலயாவது நிம்மதியா இருப்பாங்க” என்றவன் திரும்பவும் தன் தூக்கத்தை தொடர்ந்தான்.