All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, including photocopying, recording, or other electronic or mechanical methods, without the prior written permission of the publisher, except in the case of brief quotations embodied in critical reviews and certain other noncommercial uses permitted by copyright law.
அத்தியாயம் 10:
நந்தினியை அனுப்பி விட்டு, தான் வழக்கமாக அமரும் பாறையில் வந்து அமர்ந்தான் சிவதேவ்.
அவன் மனம் முழுவதும் அத்தனை வலி.
எதையும் அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ளும் திராணி அவனுக்கு உடனடியாக இருக்கவில்லை.
சில நிமிடங்கள் முன்பு வரை கூட அவனுக்கு விடை தெரியாமல் இருந்த சில கேள்விகளுக்கு, இப்போது விடை கிடைத்திருந்தது.
கிடைத்த விடை தான் அப்படி ஒன்றும் உவப்பாக இல்லை.
எல்லாம் முடிந்ததா..! அப்படியே விடுவதா..! அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
தலையை அழுத்தமாக பிடித்துக்கொண்டு அமர்ந்தவன் கண்கள், தன்னை அறியாமல் கலங்கியது.
அவன் நினைத்தால் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்து விடலாம் தான்..! ஆனால் முழுதாக விஷயம் தெரியாமல் எதையும் குதறிவிட கூடாதே என்ற பயம் அவனுக்கு.
அவன் வாழ்க்கை மட்டும் என்றால் யோசிக்க மாட்டான். மாட்டி இருப்பது அவள் வாழ்க்கை அல்லவா..! அதான் வெகுவாக குழம்பி போனான்.
விடிய விடிய யோசித்தும் அவனால் உருப்படியான தீர்வு ஒன்றும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை..
காத்திருப்பதை தவிர அவனுக்கு வேறு எந்த வழியும் விட்டுவைக்கப்படவில்லையே..! அதற்காக ஒன்றுமே தெரிந்துகொள்ளாமல் காத்திருக்க அவன் தயாராக இல்லை.
குறைந்தது வெளியில் என்ன நடக்கிறது என்றாவது அவன் தெரிந்துகொள்ள வேண்டாமா..!
அந்த மலைக்கிராமத்தில் யாரிடமும் ஸ்மார்ட் போன் இருக்கவில்லை. சாதா போன் தான் வைத்திருந்தனர். இங்கு பேச டவர் கிடைப்பதே பெரிது, நெட் எல்லாம் வராது..!
மறுநாள் சொக்கனிடம் வியாபாரத்துக்கு தன் கைவினை பொருட்கள் கொடுக்கும் போதும், "இனி தினமும் பேப்பர் வாங்கிட்டு வாங்க சொக்கா" என்று கூறி அனுப்பி வைத்தான் சிவதேவ் .
*******
காவியா அவள் பாட்டிற்கு தன் வேலைகளை பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
ராகவன் சில சமயம் கணவனாக மோகத்துடன் அவளை நெருங்குவதோடு சரி.
மற்றபடி அவனுக்கும் வேலை சரியாக தான் இருந்தது..
சொல்லப்போனால், சில நாட்களாக அவனிடம் இருந்த மோகம் கூட குறைந்து தான் போய் இருந்தது.
அவள் கிடைக்கும் வரை அவன் காட்டிய முகத்திற்கும், இப்போது அவன் காட்டும் முகத்திற்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருந்தது.
ஆசைப்பட்ட ஒரு பொருளை நல்லபடியாக வாங்கி வீட்டில் வைத்துவிட்டதோடு வேலை முடிந்தது என்பது போல் தான் அவன் நடந்துகொண்டான்.
இதை எல்லாம் ஏற்கனவே எதிர்பார்த்திருந்ததால், காவியா ஒன்றும் அதிர்ந்து விடவில்லை.
சொல்லப்போனால் நிம்மதியாக தான் இருந்தாள்.
ஒரு நாள் அனைவரும் இரவு உணவிற்கு அமர்ந்திருந்த போது, அருள்குமரன் பேசினார்.
"நாளை சோபிதா பொண்ணுக்கு நிச்சயதார்த்தம். எல்லாரும் வந்துரனும். முக்கியமா ராகவ் காவியா நீங்க தான் முன்னாள் நின்று செய்யணும். சோ ஈவினிங் கரெக்ட் டைமுக்கு வந்துடுங்க. நிறைய செலிபிரிட்டிஸ் வருவாங்க. விஷ்ணு எப்படியும் வர மாட்டான். நீங்க இருக்கனும். மீடியா இருக்கும். எதுவும் கேள்வி வருவது போல் வச்சுகாதீங்க." என அவர் கூற,
"சரி பா" என்றான் ராகவன் உடனடியாக.
அவர் காவியாவை பார்க்க, அவளும் தலையாட்டி வைத்தாள்.
சோபிதா அருள்குமரன் தங்கை.
பாதி நேரம் இங்கேயே தான் இருப்பார்.
அண்ணனுக்கு தப்பாத அகந்தை கொண்டவர்.
அருள்குமரன் சொன்னது போல் விஷ்ணு வீட்டிற்கே அதிகம் வருவதில்லை.
அவன் உலகமே தனி.
அது காவியாவிற்கு ஒரு வகையில் நிம்மதியாக தான் இருந்தது.
அவள் தோழி இந்த கூட்டத்தில் மாட்ட வேண்டி இருக்காதே..!
தங்கள் அறைக்கு வந்தது ராகவனும், தனியாக ஒரு முறை காவியாவிடம் தந்தை கூற்றை நினைவுபடுத்தினான்.
"நாளைக்கு எங்க ஷூட் காவியா..?"
"இங்க சென்னையில் இருக்கும் செட்டில் தான்.."
"ம்ம். ஈவினிங் சொல்லிட்டு வந்துடு.."
"ஓகே ராகவ்" என்றவள் அமைதியாக படுத்துவிட, அவன் போனை எடுத்துக்கொண்டு நகர்ந்து விட்டான்.
*********
மறுநாள் மாலை பங்க்ஷன் தொடங்கும் நேரம் ஆகியும் காவியா வராமல் போக, ராகவன் உடனடியாக அவளுக்கு போனில் அழைத்து விட்டான்.
"இதோ ஷூட் முடிஞ்சுது ராகவ். கிளம்பிட்டேன்.." என காவியா வேகமாக கூற,
"உன்னை சீக்கிரமே கிளம்ப சொன்னேன் தானே காவியா..! இங்க ஆட்கள் வரவே ஆரம்பிச்சுட்டாங்க. வேணும்னே பண்ணுறையா..?" என கோபத்தில் பல்லை கடித்தான் ராகவன்.
"வந்துறேன் ராகவ். வந்துறேன்.." என்று மட்டுமே கூறி அவள் போனை வைக்க, "ச்சை.." என எரிச்சலுடன் முணுமுணுத்து கொண்டு போனை கட் செய்தான் ராகவன்.
நிச்சய பங்க்ஷன் தொடங்கிய பின்பும் காவியா வந்த பாடில்லை.
அருள்குமரன் மகனை முறைத்து கொண்டே தான் இருந்தார்.
ஒருபக்கம் சோபிதா முகத்தை தூக்கிக்கொள்ள, மற்ற பக்கம் மீடியா வேறு இவர்களுக்குள் ஏதாவது பிரச்சனையா என செய்தி பரப்ப தொடங்கியது.
சரியாக இரவு பங்க்ஷன் முடியும் நேரம் வந்து சேர்ந்தாள் காவியா.
ஏற்கனவே கோபத்தில் இருந்த ராகவானோ, வெறும் ஜீன்ஸ் டீ ஷர்டில் உயர்த்தி கட்டிய கொண்டையுடன் எந்த மேக்அப்பும் இல்லாமல் வந்து இறங்கியவளை பார்த்து, கொதி நிலைக்கே சென்று விட்டான்.
'எவ்வளவு திமிர் இவளுக்கு!' என அவளை அர்ச்சித்து கொண்டே வந்தவன், அவள் வீட்டுக்குள் நுழைந்த போதே அவள் கையை பிடித்து தரதரவென இழுத்து சென்று விட்டான்.
"ட்ராபிக் ராகவ்" என அவள் சத்தமாக கூறியதை அவன் கவனித்தது போலவே தெரியவில்லை.
அதே நேரம் சில மீடியா கேமரா அவர்களை ரகசியமாக தொடர்ந்ததையும், அவன் கவனிக்கவில்லை.
ஹாலை விட்டு சற்றே மறைவாக பின்னால் காவியாவை அழைத்து வந்தவன், அவள் எதுவும் சொல்லும் முன் அவளை ஓங்கி அறைந்து விட்டான்.
"ஹவ் டேர் யு காவியா! வேணும்னே எங்களை அவமானப்படுத்தணும்னு பண்ணிட்டு இருக்கயா..? நானும் அப்பாவும் தெளிவா தான சொன்னோம். எவ்வளவு திமிர் உனக்கு..!" கோபத்துடன் அவன் கர்ஜிக்க, அவளோ எறிந்த கன்னத்தை அழுத்தமாக பிடித்துக்கொண்டு அமைதியாக அவனை வெறித்தாள்.
அதற்குள் மகனை கவனித்திருந்த அருள்குமரன், அங்கு வந்து விட்டார்.
"போய் டிரஸ் மாத்திட்டு வா" என காவியாவை பார்த்து கூறியவர், மகன் கையை பிடித்து இழுத்து வந்து விட்டார்.
"அப்பா அவளுக்கு கொழுப்பு அதிகமாகிடுச்சு...!" என அவன் இன்னுமும் கோபம் குறையாமல் துள்ள,
"அதை அடக்க இது நேரம் இல்ல ராகவ். அமைதியா இரு. யார் கண்ணிலாவது பட்டால் குடும்ப மானம் தான் போகும்." என்றார் அவர் மென்குரலில்.
அவர் சொல்வது புரிய, அவனும் கோபத்தை கட்டுப்படுத்தி கொண்டான்.
தன் அறைக்கு வந்து உடை மாற்றிக்கொண்ட காவியா, தன் கன்னத்தை கண்ணாடியில் பார்த்தாள்.
அதை பார்த்து நக்கலாக சிரித்து கொண்டவள், 'செத்தடா நீ!' என நக்கல் குறையாமல் கூறி கொண்டாள்.
தன் ஹேண்ட் பேக்கில் இருந்து ப்ரெக்னென்சி கிட்டை எடுத்தவளுக்கு, அதை பார்த்ததும் மேலும் புன்னகை விரிந்தது.
எல்லாம் முடிய போகிறது..!
அடுத்து வர போகும் நாட்களுக்காக அவள் இந்த நொடியில் இருந்தே காத்திருக்க தொடங்கினாள்.
அவள் கண்களில் வன்மத்துடன் நின்றிருக்க, "காவியா.." என்ற சௌமியா குரல் அவள் கவனத்தை கலைத்தது.
முகத்தை வேகமாக முகத்தை மாற்றிக்கொண்டவள், கையில் இருந்ததை ஹேண்ட் பேக்கில் வைத்துவிட்டு திரும்பினாள்.
"வந்துட்டேன்" என்றவள் அவருடன் நடக்க,
"சீக்கிரம் வர கூடாதா மா..! இவங்க கோபத்தை போய் ஏன் மா கொட்டிக்கற..?" கவலையுடன் கேட்டவரை பார்த்து, அவளுக்கு பாவமாக இருந்தது.
"விடுங்க ஆண்ட்டி. இன்னும் எத்தனை நாளைக்கு ஆட போறாங்க..! ஆடும் வரை ஆடி ஓயட்டும்.." என காவியா ஒரு மாதிரி குரலில் கூற, அவருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
"என்ன சொல்லுற காவியா நீ..?" என அவர் பயத்துடன் கேட்க,
"சீக்கிரமே உங்களுக்கும் விடுதலை கிடைக்கும் ஆண்ட்டி.. இப்போதைக்கு நீங்க தனியா போங்க.." என்றவள், தான் வேறு பக்கம் விலகி சென்று விட்டாள்.
அந்த வீட்டில் இருந்த அனைவருமே அவளிடம் சரியாக பேசாதது, ராகவன் ஒதுக்கம், முக்கியமாக அவள் கன்னத்தில் இருந்த கைதடம் என அனைத்தையும் கேமராக்கள் அமைதியாக உள்வாங்கி கொண்டிருந்தது.
ஒருவழியாக பங்க்ஷன் முடிந்து அனைவரும் கிளம்ப, வீட்டினர் மட்டுமே எஞ்சி இருந்தனர்.
அருள்குமரன் தங்கை சோபிதா நேரடியாகவே கத்த தொடங்கி விட்டார்.
"இவள் வேணும்னே தான் பண்ணுறா அண்ணா. இங்கீதம் தெரியாதவ..! நம்மை அவமானப்படுத்தணும்னே பண்ணுறா. பிச்சைக்கார குடும்பத்தில் சம்மந்தம் வைக்காதன்னு எவ்வளவு சொன்னேன்! கொஞ்சமாவது கேட்டியா..?" அருள்குமரனிடம் அவர் கத்த, அவரோ ராகவனை முறைத்தார்.
"தப்பு தான் பா பண்ணிட்டேன். ஸ்டேட்டஸ் முக்கியம்னு நீங்க சொன்னப்ப, எனக்கு கொஞ்சமும் புரியல. இப்போ தான் புரியுது.." என்றான் அவனும் எரிச்சலுடன்.
இதெல்லாம் எதிர்பார்த்தே இருந்ததால், காவியா எதற்கும் அசரவில்லை.
யாருக்கு வந்த விருந்தோ என்று தான் நின்றிருந்தாள்.
"இவ்ளோ பேசறோம், உன் பொண்டாட்டி வாயை திறந்து மன்னிப்பாவது கேட்கறாளா பாரு...!" என சோபிதா மீண்டும் தொடங்க,
அவர் கேள்வியில் அதிர்ந்து விழித்தது என்னவோ சௌமியா மட்டும் தான்.
ராகவன் எதுவும் சொல்லும் முன், "என்னங்க பேசறீங்க நீங்க..!" என சௌமியா அதிர்ச்சியுடன் கேட்க,
"அப்பா சொல்லுறதில் எந்த தப்பும் இல்லை. நீங்க சும்மா இருங்க.." என்ற ராகவன்,
"எனக்கும் உனக்கும் இனி ஒத்துவராது காவியா. பேசாமல் டைவர்ஸ் பண்ணிக்கலாம்.." என்றான் தெளிவாக.
"எது! டைவெர்ஸா..! என்ன ஈஸியா சொல்லுறீங்க ராகவ்..?" காவியா குரலில் வெறும் நக்கல் தான் இருந்தது.
அப்போதைக்கு அது யாருக்கும் புரியவில்லை.
"இதில் கஷ்டப்பட்டு சொல்ல என்ன இருக்கு..! உனக்கு வேணும்னா ஒரு அமௌன்ட் செட்டில் பண்ணுறேன். கெட் லாஸ்ட்.." என்றான் அவன் அசால்டாக.
"அண்ணா என்ன பேசிட்டு இருக்க..?" என திடீரென வாசல் பக்கம் கேட்ட குரலில், அனைவருமே அதிர்ந்து திரும்பினர்.
விஷ்ணு தான் நின்றிருந்தான்.
அன்று அதிசயமாக சீக்கிரம் வந்திருந்தவனுக்கு, மொத்த குடும்பமும் பேசி கொண்டிருந்ததை கேட்டு பெரும் அதிர்ச்சி தான்.
அண்ணன் புத்தி தெரிந்து தானே அவன் ஆரம்பத்திலேயே காவியாவை தடுத்தது.
இப்போது அவன் பயந்தது போல் தான் நடக்கிறது...!
"ராகவ் என்ன பேசிட்டு இருக்க நீ..!" என விஷ்ணு கத்த,
"நீ என்ன டா அதிசயமா வீட்டு பக்கம் எல்லாம் வந்திருக்க..?" என்றான் ராகவன் கிண்டலாக.
"வந்ததுனாலா தான உன் லட்சணம் தெரிஞ்சது. இப்போ எதுக்கு டைவர்ஸ் அது இதுனு பேசிட்டு இருக்க..? காவியா மாதிரி ஒரு பொண்ணு இந்த வீட்டுக்கு கிடைச்சதே அதிர்ஷ்டம். அறிவுகெட்டவனே..!" விஷ்ணு கோபத்துடன் பேச,
"டேய், ரொம்ப ஆடாத டா..! என்ன ஒரேடியா வக்காலத்து வாங்குற..! அவளை பத்தி ரொம்ப தெரியுமோ..! ரொம்ப தான் பழக்கமோ..!" ஒரு மாதிரி இழுத்து ராகவன் கேட்க,
"விஷ்ணு நீங்க பேசாதீங்க" என்றாள் காவியா.
"இல்ல, காவியா இவன்.." என விஷ்ணு ஏதோ சொல்ல வர,
"வேண்டாம் விஷ்ணு. என் மேல் மரியாதை இருந்தால் அமைதியா இருங்க. நான் பார்த்துக்கறேன்.." என அவள் அழுத்தமாக கூற, அவனும் வெறுப்புடன் வாயை மூடி கொண்டான்.
"பாரு டா, அவ சொன்னதும் கேட்கற..! என்ன கருமமோ, எனக்கு தேவையில்லை. ஹேய் காவியா, இனி உனக்கு இந்த வீட்டில் இடம் இல்லை. நீ கிளம்பு. நான் டைவர்ஸ் அப்பளை பண்ணுறேன்.." என்றான் ராகவன் மீண்டும்.
"அப்படி எல்லாம் நீங்க சொன்னதும் கிளம்ப முடியாது. டைவர்ஸ் கொடுக்க முடியாது." கொஞ்சமும் பதட்டம் இல்லாமல் அவள் கூற,
"டேய் அவளை கழுத்தை பிடிச்சு வெளிய தள்ளு டா" என்றார் அருள்குமரன்.
ராகவனும் கொஞ்சமும் யோசிக்காமல் வேகமாக வந்து அவள் கையை பிடித்து இழுக்க, அவளோ அவனுக்கு அதிகம் சிரமம் வைக்காமல் அவனை நக்கலாக பார்த்துக்கொண்டே அவனுடன் நடந்தாள்.
வீட்டு வாசலில் அவளை விட்டவன், "ஒழுங்கா போய் சேறு. இனி உனக்கு இந்த வீட்டில் இடம் கிடையாது." என்றுவிட்டு கதவை சாத்திவிட, அடுத்த நொடி விஷ்ணு வந்து கதவை திறந்தான்.
"நீ வா காவியா.. அவன் கிடக்கறான். நான் பேசிக்கறேன்." என அவன் கூற,
"இல்ல விஷ்ணு. எனக்கு வேற ஒரு ஹெல்ப் வேணும்.."என்றாள் காவியா.
"சொல்லு மா" என விஷ்ணு கேட்க, அவள் தனக்கு தேவையான உதவியை நிதானமாக கூறினாள்.
அவள் கூறியதை கேட்டு விஷ்ணு பெரிதாக அதிர்ந்து தான் போனான்..!
"காவியா இந்த அளவு போகணுமா மா..?" என விஷ்ணு மெதுவாக கேட்க,
"என்ன விஷ்ணு, அண்ணா பாசமா..?" என்றாள் காவியா.
"ப்ச் அவன் மனுஷனே இல்லைனு எனக்கு தெரியும். உனக்கு இது தேவையான்னு தான் கேக்கறேன்."
"தேவை தான் விஷ்ணு. இன்னும் சிலதும் சொல்லுறேன். முழுசா கேட்டுட்டே போங்க.." என்றவள், தான் ராகவனை திருமணம் செய்து கொண்ட காரணத்தையும் கூறினாள்.
"நியாயமாக பார்த்தால் உங்க அண்ணாவை நான் கொலை தான் பண்ணி இருக்கணும் விஷ்ணு. ஆனால் சாவு என்னும் விடுதலையை கூட அவனுக்கு கொடுக்க நான் விரும்பலை. படட்டும். செஞ்ச தப்புக்கெல்லாம் வட்டியும் மொதலுமா படணும்." அவள் கண்களில் இருந்த வெறியை பார்த்து விஷ்ணுவே ஒரு நொடி பயந்து தான் போனான்.
"சிவா உயிருடன் தான் இருக்கானா..?"
"ம்ம்" என்று மட்டும் காவியா கூற, அதை ஜீரணித்துக்கொள்ளவே விஷ்ணுவிற்கு சில நிமிடங்கள் தேவைப்பட்டது.
லேசாக கலங்கிவிட்ட கண்களை துடைத்து கொண்டவன், "எல்லாம் சரி தான் காவியா. ஆனால் உன் வாழ்க்கையை ஏன் மா பணயம் வச்ச..? இன்னும் நீ சொல்வதை செய்தால் உன் பெயரும் தான் கெடும் காவியா.." அக்கறையுடன் அவன் கூற, அவளோ விரக்தியாக சிரித்து கொண்டாள்.
"இன்னுமும் என்னிடம் இழக்க என்ன இருக்கு விஷ்ணு. எல்லாம் இழைந்தாச்சு. பேச வேண்டியதை நான் பாத்துக்கறேன். நீங்க என் பக்கம் நின்றால் மட்டும் போதும்." அழுத்தமாக காவியா கூறிவிட, அதற்கு மேல் விஷ்ணு எதுவும் பேசவில்லை.
மேலும் சில நிமிடங்கள் எடுத்து முதலில் தன் மனதை சமன் செய்து கொண்டான்.
"வா காவியா" என விஷ்ணு கூற, அவளும் அவனுடன் நடந்தாள்.
இருவரும் நேராக சென்ற இடம் ஐ.ஜி ஆபிஸ் தான்.
அங்கு விஷ்ணுவிற்கு தெரிந்த மேல் அதிகாரி ஒருவர் இருந்தார்.
அவரிடம் தான் காவியா கம்பளைண்ட் கொடுத்தாள்.
அவள் கம்பளைண்ட் மட்டுமில்லாமல், முழு உண்மையையும் அவரிடம் கூறிவிட்டாள்.
அவருக்கு விஷ்ணுவை நன்றாக தெரியும். ஏன், ராகவன் அருள்குமரன் பற்றியும் அவர் தெரிந்து தான் வைத்திருந்தார்.
"கேஸ் ஸ்ட்ராங்கா இருக்கணும் மா. நீ இடையில் ஏதாவது சொதப்பினால், எல்லாமே மொத்தமா வீணாகிடும்.." என ஐ ஜி ராம்சரண் கூற,
"ஒரு வார்த்தை சொதப்ப மாட்டேன் சார். நீங்க கம்பளைண்ட் எடுத்துக்கோங்க.." என்றாள் அவள் தெளிவாக.
அவர் விஷ்ணுவை பார்க்க, "நானும் சாட்சி சார்" என்றான் அவன்.
"ஓகே. அப்போ நீங்க கிளம்புங்க. நான் உங்க ஏரியா இன்ஸ்பெக்ட்டர் கூட்டிட்டு பின்னாடியே வரேன்." என்று கூறிக்கொண்டே அவர் எழுந்து விட்டார்.
***************
நன்றாக உறங்கி கொண்டிருந்த ராகவன், தன் அறை கதவு வேகமாக தட்டப்பட்டதில் அதிர்ந்து எழுந்து அமர்ந்தான்.
இந்த நேரத்தில் யார் என்று குழம்பியவன், காவியாவாக தான் இருக்கும், கெஞ்சுவாள் என்ற எண்ணத்துடன் அசால்டாக தான் கதவை திறந்தான்.
அங்கு போலீசை பார்த்ததும் அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
"சார் என்ன..?" என அவன் வாயை திறந்த போதே,
"ஒழுங்கா டிரஸ் பண்ணிட்டு வாங்க" என்றார் இன்ஸ்பெக்டர் இரவு உடையில் இருந்தவனை பார்த்து.
அப்போது தான் கீழிருந்து வந்த சத்தத்தையும் அவன் கவனித்தான்.
அவன் தந்தையும் வேறு போலீசுடன் வாதிட்டு கொண்டிருந்தார்.
அதை பார்த்தவன் வேகமாக உடையை மாற்றி கொண்டு கீழே வந்தான்.
"அவ என்ன வேணும்னாலும் சொல்லுவா..! அதுக்காக எங்களை அர்ரெஸ்ட் பண்ணனும்னு வந்து நிப்பீங்களா...?" என அருள்குமரன் கத்திக்கொண்டிருக்க,
"அது எங்க கடமை சார். உங்க மகன் உங்க மருமகளை அடிச்ச ஆதாரம் இருக்கு. நீங்க எல்லாரும் அவங்களை மதிக்காமல் நடத்தியதை ஊரே பாத்திருக்கு. அதெல்லாம் உண்மை என்னும் போது, அவங்க கொடுத்த காம்ப்ளைன்ட்டும் உண்மையா தான் இருக்கும். ஒழுங்கா நீங்களே வந்துருங்க. இழுத்துட்டு போக வச்சுராதீங்க.." ராம்சரண் சொல்லி கொண்டிருந்த போதே, வெளியே வேறு சலசலப்பு கேட்டது.
மீடியா தான் வந்திருந்தனர்.
"மீடியாக்கு எப்படி அதுக்குள்ள நியூஸ் போச்சு..?" என அருள்குமரன் அதிர,
"இதை நீங்க மருமகளை துரத்தும் முன் யோசிச்சிருக்கணும் மிஸ்டர்.." என்றார் ராம்சரண்.
வெளியில் காவியா முன் பலர் நின்றிருந்தனர்.
"என்ன ஆச்சு மேடம்..?"
"ஏன் உங்க வீட்டில் போலீஸ் இருக்காங்க..?"
"நீங்க ஏன் வெளியில் நிக்கறீங்க..?"
"இங்க என்ன நடக்குது..?"
"உங்களை அடிச்சதுக்கு கம்பளைண்ட் கொடுத்தீங்களா..?" என வரிசையாக கேள்விகள் கேட்கப்பட,
அதே நேரம் அனைத்தையும் அதிர்ச்சியுடன் பார்த்து கொண்டிருந்த ராகவன், "என்ன கம்பளைண்ட்..?" என ராம்சரண் பக்கம் திரும்பி கேட்க,
"நீங்க அவங்களை கட்டாயப்படுத்தி வாழ்ந்ததா கம்பளைண்ட் பண்ணி இருக்காங்க. அவங்க இப்போ ப்ரெக்னன்ட். கர்ப்பமா இருக்கும் நேரத்தில் அடிச்சு கொடுமை பண்ணி இருக்கீங்க. உங்களை சும்மா விடுவாங்களா..?" கோபத்துடன் ராம்சரண் கூற, ராகவன் மேலும் அதிர்ந்து போனான்.
அதே விஷயத்தை தான் காவியா விரிவாக வெளியில் கூறினாள்.
"எங்களுடையது காதல் கல்யாணம் தான். ராகவனுக்கு இருந்தது வெறும் உடல் ஆசை தான் என்று தெரியாமல் ஏமாந்துட்டேன். என்னை பிசிக்கலா அபியுஸ் பண்ணினான். என் பொறுமைக்கும் ஒரு எல்லை இருக்கு. இப்போ நான் ரெண்டு உயிர். இனி இவன்கிட்ட அவஸ்தைப்பட முடியாது. அதான் கம்பளைண்ட் பண்ணிட்டேன். டைவர்ஸ்சம் பண்ண போறேன். இவனை சும்மா விட மாட்டேன்.." என அவள் தெளிவாக கூற, அவள் கூறியதில் யாருக்கும் சந்தேகம் வரவில்லை.
ராகவன் அவளிடம் கோபமாக நடந்து கொண்டதை தான் அனைவரும் பார்த்திருந்தனரே..!
"இப்போ என்னை கழுத்தை பிடிச்சு வெளியே தள்ளிட்டாங்க. நான் ஏன் சும்மா போகணும்..!" கண்களில் கக்கிய கனலுடன் அவள் நிறுத்த, 'சும்மா போக தான் கூடாது' என மீடியாவிலேயே இருந்த பெண்கள் சிலர் முணுமுணுத்தனர்.
அதுவரை அதிர்ச்சியில் நின்றிருந்த ராகவன், யாரும் எதிர்பார்க்காத நொடி வேகமாக காவியா அருகில் வந்து அவள் கையை அழுத்தமாக பிடித்து தன் பக்கம் திருப்பினான்.
"நான் உன்னை ரேப் பண்ணினேனா டி..?" என அவன் கோபத்துடன் கேட்க,
"நீ ஒன்னும் காதலில் உருகலை ராகவ். இதே பழியை எந்த தப்பும் பண்ணாதவன் மீது போட்ட போது இனிச்சதா..!" என்றாள் காவியா மென்குரலில்.
அவள் சொல்ல வருவது புரிந்து ராகவன் கை மெதுவாக தளர்ந்தது.
"சிவதேவ்" என அவன் முணுமுணுக்க, "என் தேவ் டா" என்றாள் அவள் அழுத்தமாக.
அடுத்த நொடி போலீஸ் வந்து ராகவனை இழுத்து சென்று விட, "ஏய்! உன்னை சும்மா விட மாட்டேன் டி.." என அவன் கத்திகொண்டே போனதும் தெளிவாக பதிவானது.
காவியாவிற்கு சிரமமே வைக்காமல் அவன் அரெஸ்ட் ஆகி சென்று விட்டான்..
*********
அந்த இரவு பெரும் களேபரமாக தான் சென்றது.
அருள்குமரன் வக்கீல் ஒரு பக்கம் ஸ்டேஷனுக்கு செல்ல, விஷ்ணுவும் ஒரு பிரபல வக்கீலை காவியாவிற்கு சாதகமாக ஏற்பாடு செய்தான்.
மீடியாவிடம் பேசி அனுப்பிவிட்டு காவியா திரும்பிய போது, சௌமியா மருமகளிடம் வந்தார்.
"ஏன் இப்படி பண்ணின காவியா..?" என அவர் வெறுமையாக கேட்க, அவரிடமும் மறைக்காமல் காவியா அனைத்தும் கூறி விட்டாள்.
"இவங்களை இப்படியே விட்டு வைத்தால் இன்னும் என்ன வேணும்னாலும் பண்ணுவாங்க மா.." என விஷ்ணுவும் சேர்ந்து கூறினான்.
மகன் கணவனை பற்றி அவருக்கு ஓரளவிற்கு தெரியும் தான். ஆனால் கொலைக்கு கூட அஞ்சாத பாவிகள் என்று இப்போது தானே தெரிகிறது..!
"உங்களுக்கு நானும் மகன் தான் மா..! நான் போதாதா..?" என விஷ்ணு கேட்க,
"போதும் டா. அவங்க ஆட்டம் ஒரு முடிவுக்கு வரட்டும்.." என மகனை அணைத்துக்கொண்டார் சௌமியா.
விஷ்ணுவும் அவரை ஆறுதலாக அனைத்து கொண்டான்.
"வீட்டில் வந்து யார் கேள்வி கேட்டாலும், எனக்கு ஒன்னும் தெரியாதுன்னு சொல்லுங்க மா.. சுகந்திக்கு போன் பண்ணி இருக்கேன். அவ இப்போ வந்துடுவா. உங்க கூட இருப்பா. நாங்க ஸ்டேஷன் போகணும். ஏதாவது பிரெச்சனைனா உடனே கூப்பிடுங்க.." என்றான் விஷ்ணு.
அவன் பேசி முடிக்கும் போதே சுகந்தி வந்து விட்டாள்.
நேராக காவியா அருகில் வந்தவள், "ஏன் டி இப்படி பண்ணின..?" என கோபமும் கவலையுமாக கேட்க,
"எல்லாம் சொல்லுறேன் சுகி. இப்போ ஆண்ட்டி கூட இரு. உனக்கு புதுசா சொல்ல ஒன்னும் இல்லை. இப்போ போகணும் டி.." என்றாள் காவியா அமர்தலாக.
"சிவா அண்ணா இருக்கும் போது நீ இதை பண்ணி இருக்க வேண்டாம் கவி..!" ஆற்றாமையுடம் சுகந்தி கூற,
"அவன் நல்லதுக்கு தான் டி செய்தேன்.." என்றாள் காவியா.
"நாங்க போய்ட்டு வரோம் சுகா. வந்து பேசிக்கலாம்.." என்ற விஷ்ணு காவியாவை அழைத்துக்கொண்டு சென்று விட்டான்.
இருவரும் ஸ்டேஷன் வந்த போது, அங்கு ஒரு பிரளயமே நடந்து கொண்டிருந்தது.
ஐ.ஜி ராம்சரண் ராகவன் அருள்குமரனை விட முடியாது என்று தெளிவாக இருந்ததால் மட்டும் தான், அங்கு அவர்களை பிடித்து வைக்க முடிந்தது.
அருள்குமரன் மீதும் தன்னை கொடுமைப்படுத்தியதாக காவியா கேஸ் கொடுத்திருந்தாள்.
அதே நேரம், வரதட்சணை கொடுமை என்றும் கேஸ் கொடுத்திருந்தாள்.
திருமணத்திற்காக அவள் ஏற்கனவே ஒரு பெரும் பணத்தை அருள்குமரனுக்கு அனுப்பி இருந்தாள்.
அது சாட்சியாக அமைந்து போனது.
எந்த வகையிலும் அவர்கள் தப்பிக்க கூடாது என பார்த்து பார்த்து அல்லவா அவள் செய்திருந்தாள்..!
'விசாரணைக்கு இருந்து தான் ஆக வேண்டும். அனுப்ப முடியாது' என ஒரே முடிவாக ஸ்டேஷனில் கூறி விட்டதால், வேறு வழி இல்லாமல் ராகவனும் அருள்குமரனும் அங்கு இருந்தனர்.
அவர்கள் வக்கீல் மறுநாள் கட்டாயம் ஜாமீன் வாங்கி விடுவதாக வாக்கு கொடுத்தார்.
"இவங்களுக்கு ஜாமீன் கிடைக்க கூடாது சார்" என காவியா தன் வக்கீலிடம் கூற,
"கிடைக்காது மேடம். அபியுஸ் கேஸ் அப்படி எல்லாம் விட மாட்டாங்க. நான் பார்த்துக்கறேன்.." என்றார் அவரும் தெளிவாக.
விஷ்ணுவிற்கு தெரிந்தவர் என்பதால், விஷ்ணு அவரிடம் தெளிவாகவே நிலையை கூறி இருந்தான்.
கிட்டத்தட்ட விடியற் காலையில் தான் விஷ்ணுவும் காவியாவும் கிளம்பினர்.
"என் வீட்டுக்கு போய்டலாம் விஷ்ணு. என்னை அங்கே விட்டுட்டு, நீங்க போய் ஆண்ட்டி சுகியையும் கூட்டிட்டு அந்த வீட்டை பூட்டிட்டு வந்துடுங்க. அங்க யாரும் இப்போதைக்கு இருக்க வேண்டாம். ஒரு ரெண்டு நாள் இங்கேயே இருக்கலாம். அதான் சேப்டி.." என காவியா கூற,
"சரி மா" என்றவன், அவளை அவள் வீட்டில் விட்டான்.
அந்த நேரத்தில் அவளை எதிர்பார்க்காமல் ராஜலக்ஷ்மியும் அதிர்ந்து தான் போனார்.
அவரிடம் காவியா நிதானமாக தான் எல்லாம் கூறினாள்.
"எனக்கு ஏற்கனவே சந்தேகம் இருந்தது டி. அதுக்காக இவ்வளவு தூரம் இறங்கணுமா..? என்னவோ போ..!" என அவரும் கவலைகொள்ள, காவியா அவரையும் சமாதானம் செய்தாள்.
சிறிது நேரத்தில் விஷ்ணு அனைவரையும் அங்கு அழைத்து வந்து விட்டான்.
இடையில் அருள்குமரன் தங்கை ஷோபிதா ஒரு கலாட்டா செய்திருந்தார். அவரையும் மற்ற சொந்தங்களையும் அவரவர் வீட்டுக்கு அனுப்பிவிட்டு தான் விஷ்ணு வந்தான்.
அதற்கு மேல் எங்கிருந்து தூங்க..!
ஆளுக்கொரு பக்கம் விழித்து தான் அமர்ந்திருந்தனர்.
ராஜலக்ஷ்மி சௌமியா இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் ஆறுதலாக பேசிக்கொள்ள, சுகந்தி காவியாவுடன் இருந்தாள்.
சிவதேவ் பற்றி காவியா சுகந்தி விஷ்ணுவிடம் அப்போது தான் மெதுவாக கூறினாள்.
"எனக்கு சிவாவை பாக்கணும் காவியா" என விஷ்ணு கூற,
"ம்ம். அவ்வளவு தான் விஷ்ணு. எல்லாம் முடிஞ்சது. அந்த ராகவனுக்கு அருள்குமரனுக்கும் கிடைக்க வேண்டிய தண்டனை கிடைக்கட்டும். அப்புறம் தேவ்வை வர சொல்லிடலாம். அவன் விட்ட இடம் அவனுக்காக காத்துட்டு இருக்கு. அவன் தான் வரணும். அவனுக்கு இனிமே நல்லது மட்டும் தான் நடக்கும். நல்லா இருப்பான்." மெலிதாகி போன குரலில் காவியா கூற,
"உன் வாழ்க்கை டி..!" என்றாள் சுகந்தி கவலையுடன்.
"ஒரு சின்ன வேலை பார்த்திருக்கேன் சுகி. அங்க போக போறேன். நானும் அம்மாவும் என் குழந்தையும் மட்டும். வேற யாரும் வேண்டாம்.." என்றாள் காவியா.
"சிவா உன்னை விட மாட்டார் கவி..", சுகந்தி
"பழைய தேவ் இல்ல டி. அவருக்கு ஞாபகம் வந்து என்னை கேட்டால், எங்க போனேனு தெரியலைனு சொல்லிடுங்க.."
சுகந்திக்கும் விஷ்ணுவிற்கும் என்ன சொல்வதென்று ஒன்றும் புரியவில்லை.
காவியாவிற்கு தெரியாத ஒரே ஒரு விஷயம், சிவதேவ்வின் தற்போதைய நிலை.
அவள் நினைப்பது நடக்குமா..? அவவளவன் வருவானா..? மாற்றங்கள் வந்து வாழ்வு மாறுமா..?
விசாரணையில் இவர்கள் மேல் சந்தேகம் இருப்பதாக ராம்சரண் தெளிவாக கூறினார்.
மற்றொரு பக்கம் காவியா கொடுத்த சாட்சிகள் வேறு இருக்க, ராகவன் அருள்குமரன் இருவருக்குமே ஜாமீன் ரத்து செய்யப்பட்டது.
குற்றம் நிரூபணமானால், தண்டனை தான் என்று கூறி விட்டனர்.
விசாரணைக்கு என்று ஒதுக்கப்பட்ட நாட்களில் ராகவனும், அருள்குமரனும் போலீஸ் கஸ்டெடியில் தான் இருக்க வேண்டும் என்று கோர்ட் கூறி விட்டது.
அருள்குமரன் வாரி இறைத்த பணம் முழுவதும் வீணாக தான் போனது.
காவியா பக்கம் அனைத்து ஆதாரங்களும் வலுவாக இருந்தது.
இன்னுமும் வக்கீல் கேட்ட ஆதாரங்களும் அவள் புரட்டி கொடுத்தாள்.
முதல் முறை ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டில் வைத்து ராகவன் அடிக்க வந்தது, பங்கஷனில் அடித்தே விட்டது மட்டுமில்லாமல், பங்க்ஷன் முடிந்து அவளை பார்த்துக்கொள்ளலாம் என அருள்குமரன் பேசியதெல்லாம் வீடியோ ஆதரமாகவே கிடைத்தது.
அவளை வீட்டை விட்டு துரத்தியதற்கு விஷ்ணுவே சாட்சி.
அவனுக்கு தெரிந்து அவர்கள் செய்த சில ஏமாற்று வேலையும் அவன் கூறினான்.
முக்கியமாக காவியா கர்ப்பமாக இருந்ததும், அவளை ராகவன் கட்டாயப்படுத்தியதாக அவள் கூறியதும், அவர்களை ரீலிஸ் பண்ணாமல் இருக்க பெரிய காரணமாகி போனது.
ஒருவாறு எல்லாம் முடிந்தாலும், இன்னும் தண்டனை முடிவாகாததால் அனைவரும் கவனமாக தான் இருந்தனர்.
*************
அன்று காலை சொக்கன் கொண்டு வந்து கொடுத்த பேப்பரை சிவதேவ் மாலையில் தான் எடுத்து புரட்டினான்.
சாதாரணமாக பார்த்து கொண்டு வந்தவன், காவியா ராகவன் படங்களை பார்த்ததும் அந்த நியூஸ்ஸை கவனமாக படித்தான்.
படிக்க படிக்க அவன் முகன் இறுகி போயிற்று.
அவன் பயந்தது போலவே அல்லவா நடந்து தொலைத்திருந்தது.
'எனக்கு சரியே ஆகாதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டா போல் ராட்சசி!' என மனதில் தன்னவளை திட்டிகொண்டவன், சில நொடிகள் எடுத்து ஒரு தெளிவான முடிவெடுத்தான்.
நேராக வனராஜனிடம் வந்தவன், "சார் நான் கிளம்பறேன்" என்று கூறிவைக்க,
"எங்க போற சிவா..? காவியா இன்னும் எதுவும் சொல்லலையே..!" என்றார் அவர் புரியாமல்.
தன் கையில் இருந்த பேப்பரை அவரிடம் கொடுத்தவன், "இதை படிங்க" என்றான்.
அதை வாங்கி படித்துவரும், அதிர்ந்து தான் அவனை பார்த்தார்.
"நான் நினைச்சது தான் சார் நடந்திருக்கு. நான் போகணும்.." என அவன் மீண்டும் கூற,
"எதுக்கும் காவியா கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுக்கலாமே சிவா..!" என்றார் அவர் தயக்கத்துடன்.
"நான் பாத்துக்கறேன் சார்" என்றவன் திரும்பி நடக்க தொடங்கி விட்டான்.
நந்தினியும் அங்கு தான் இருந்தாள்.
அவளிடம் அவன் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை.
அவள் தான் வேகமாக அவன் பின்னால் வந்தாள்.
"சிவா உங்களுக்கு எதுவும் ஆபத்து...!" என அவள் இழுக்க,
"இன்னொரு முறை நான் சாகக்கிடந்து நீ பார்த்தால் கூட, என்னை காப்பாத்திடாத..! அது தான் நீ எனக்கு செய்ய கூடிய பெரிய உதவியா இருக்கும்.." என்றவன், அதற்கு மேல் நிற்காமல் வேகமாக சென்று விட்டான்.
அவன் வாழ்வின் பெரும் போராட்டத்தை எதிர்கொள்ள போகிறான்.
அதற்கு அடிப்படை காரணமாக அமைந்தவளை கொஞ்சும் அளவு அவனுக்கு பெரிய மனது இருக்கவில்லை.
************
பர்வதம் அப்போது தான் காலை டிபனை முடித்துக்கொண்டு
ஓய்வாக அமர்ந்திருந்தார்.
ரங்கநாதன் பாத்திரங்கள் தேய்த்து மனைவிக்கு உதவி கொண்டிருந்தார்.
வாசல் கதவு தட்டுப்பட, பர்வதம் தான் வந்து திறந்தார்.
வாசலில் நின்றிருந்தவனை பார்த்து, அவருக்கு மயக்கம் வராத குறை தான்.
"அம்மா" என சிவதேவ் அழைக்க, அவரோ கண்சிமிட்ட கூட மறந்து மகனை பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
எங்கே கண்ணை சிமிட்டிவிட்டால் மறைந்து விடுவான் என்று பயந்தார் போல்..!
"அம்மா..." என சிவதேவ் அவரை உலுக்க, "சி... சிவா" என திணறியவருக்கு, அதற்கு மேல் வார்த்தைகளே வரவில்லை.
மகனை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்தவர், ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் அதிர்ச்சி தாங்காமல் மயங்கி விட, சிவதேவ் அவர் கீழே விழுந்து விடாமல் பிடித்து கொண்டான்.
"யாரு பர்வதம்..?" என கேட்டுக்கொண்டே வந்த ரங்கநாதனும், மகனை பார்த்து ஒரு நொடி பெரிதாக அதிர்ந்து தான் போனார்.
"சிவா.." என அவரும் ஒன்றும் புரியாமல் திணற,
"உள்ள வாங்க பா" என்றவன், அன்னையை தூக்கி வந்து சோபாவில் படுக்க வைத்தான்.
மகன் பின்னால் மந்திரித்து விட்டது போல் நடந்துவரும், நடப்பதெல்லாம் கனவு தான் என திடமாக நம்பினார்.
தன் படத்திற்கு மாலை போட்டிருப்பதை பார்த்தவனுக்கு, பெற்றோரின் அதிர்ச்சி புரிந்தது.
தானே உள்ளே சென்று தண்ணீர் எடுத்து வந்தவன், பர்வதம் முகத்தில் வேகமாக தெளித்தான்.
அவன் தண்ணீரை தெளித்த வேகத்தில் அவரும் கண் விழித்தார்.
கையில் சொம்புடன் நின்ற மகனை பார்த்து, அவருக்கு மீண்டும் மயக்கம் வரும் போல் இருந்தது.
"சிவா.." என அவன் முகத்தை தொட்டு பார்த்தவர், தன் அருகில் அமர்ந்தவனை வேகமாக அணைத்து கொண்டார்.
கனவோ! நினைவோ! இது கலைவதை அவர் விரும்பவில்லை.
அவனும் அன்னையை ஆறுதலாக அணைத்து கொண்டான்.
"நான் செத்துட்டேன்னு சொல்லிட்டாங்களா பா..?" என ரங்கநாதனை பார்த்து அவன் கேட்க, அவனையே பார்த்து கொண்டிருந்தவர், அவன் குரலில் ஒருவாறு இந்த உலகிற்கு வந்தார்.
"அப்போ இது காணவில்லையா சிவா..!" என அவர் நொடியில் கலங்கிவிட்ட கண்களுடன் கேட்க,
"இல்ல பா" என்றான் அவன் தெளிவாக.
"என்னை கொல்ல முயற்சி நடந்தது வரை உண்மனை தான். ஆனால் நான் சாகலை. என்னுடைய யூகம் சரினா, காவியா என்னை காப்பாத்தி யாருக்கும் தெரியாமல் வைத்திருக்கணும். உங்ககிட்ட சொல்லி, உங்க மூலமா வெளியில் தெரிந்தால் கூட மீண்டும் என் உயிருக்கு ஆபத்து வரலாம்னு சொல்லாமல் விட்டிருப்பா.."
"அப்போ அந்த உடல்! உன் டிரஸ் செயின் எல்லாம் இருந்ததே..! உன்னை போலவே உடல் கூட..!" ரங்கநாதன் திணற,
"எல்லாமே காவியா தான் பா பண்ணி இருக்கணும். நான் செத்துட்டேன்னு தெரிஞ்சா தான் என்னை தேட மாட்டாங்கன்னு பண்ணி இருப்பா." அவள் மனதை படித்தது போல் அவன் அனைத்தும் கூறினான்.
அவனுக்கு அவளை தெரியாதா என்ன..!
"சிவா.." என்ற பர்வதம் அழைப்பில் அவன் இப்போது அன்னை புறம் குனிந்தான்.
"இந்த கனவில் இருந்து என்னை எழுப்பவே எழுப்பாத சிவா." என்றவர் மகனுடன் மேலும் ஒன்ற,
"கனவில்லை பாரு.. எப்படி உங்களை நம்பவைக்கலாம்..?" என யோசித்தவன், அவர் கையை வலிக்காமல் கிள்ளினான்.
அவன் அழைப்பு ஒருவாறு அவருக்கு சூழ்நிலையை உணர்த்தியது.
அவர் கணவனை, "பார்க்க நிஜம் தான் மா" என்றவர் மகனின் மற்றொரு பக்கம் அமர்ந்தார்.
"எங்ககிட்ட ஏன் டா மறைக்கணும்..! மனசளவில் செத்தே போய்ட்டோம் டா..!" என்றவர், தானும் ஒரு பக்கம் மகனை அணைத்துக்கொண்டார்.
பெரியவர்கள் இருவரும் நடப்பதை தாங்க முடியாமல் கதறிவிட, அவனும் கலங்கிய கண்களுடன் அவர்களை அணைத்து கொண்டான்.
மூவருமே சமாதானம் அடைய சிறிது நேரம் ஆனது.
ஒருவாறு ரங்கநாதன் தான் முதலில் சற்றே சமாதானம் அடைந்தார்.
"என்ன தான் நடந்தது சிவா...?" என அவர் கேட்க, அவனும் தனக்கு தெரிந்தவரை எல்லாம் கூறினான்.
அவன் கூறி முடித்ததுமே, "ஐயோ! அந்த ராகவனை தான் காவியா கல்யாணம் பண்ணி இருக்கா சிவா.." என பதட்டத்துடன் பர்வதம் கூற,
"உங்க போன் கொடுங்க பா" என்றான் சிவதேவ்.
அவரும் தன் போனை எடுத்து கொடுக்க, அதில் அன்றைய செய்தியை சிவதேவ் இருவரிடமும் காட்டினான்.
இருவரும் ஒன்றும் புரியாமல் அவனை பார்த்துவிட்டு அதை வாசித்தனர்.
"கடவுளே! இந்த ராகவன் இவ்வளவு மோசமானவனா..! காவியா பாவம். அவளை பார்க்கணும்.." என பர்வதம் கவலையுடன் கூற, ரங்கநாதன் சில நொடிகள் அமைதியாக ஏதோ யோசித்தார்.
"காவியாவும் நீயும் விரும்பினீங்களா சிவா..?" என அவர் யோசனையுடன் கேட்க, தந்தை புரிந்துணர்வில் எப்போதும் போல் அவன் மனம் நெகிழ்ந்து போனது.
"ம்ம்" என்று மட்டும் அவன் கூறியதில், மற்ற இருவருக்குமே ஓரளவு விஷயம் புரிந்து போனது.
"காவியாவை கூட்டிட்டு வந்துடு சிவா" என ரங்கநாதன் உடனடியாக கூற, "தேங்க்ஸ் பா" என தந்தை கையை அழுத்தமாக பிடித்து கொண்டான் சிவதேவ்.
அவள் கர்ப்பமாக இருப்பது தெரிந்தும், அவர்கள் புரிந்து ஏற்றுக்கொள்ள தயாராக இருப்பது பெரிய விஷயம் அல்லவா..!
"முதலில் அந்த ராகவன் அருள்குமரனுக்கு ஒரு முடிவு கட்டுறேன் பா. அப்புறம் ஸ்ரீகிட்ட பொறுமையா பேசிக்கலாம். இப்போ நான் போகணும் பா.." என்றவன் எழுந்துவிட,
"இரு டா. நாளைக்கு இதெல்லாம் பார்க்க கூடாதா..! இன்னிக்கு ஒரு நாள் எங்களுடன் இரேன்.." என்றார் பர்வதம் பாவமாக.
"முடிஞ்சவரை நைட் வரேன் மா. எப்படியும் ராகவன், அருள்குமரனை விசாரணைக்கு அனுப்பி இருப்பாங்க. அவனுங்க வெளியில் வரவே கூடாது. லேட் பண்ணாமல் பண்ணனும் மா. எனக்கு யாராவது ஒருத்தர் போன் கொடுங்க.." என சிவதேவ் கேட்க, ரங்கநாதன் தன் போனை கொடுத்தார்.
"ஒரு வாய் சாப்பிட்டுட்டு போ டா" என பர்வதம் கெஞ்சலாக கேட்க,
"கொண்டு வாங்க மா" என்றான் சிவதேவ்.
அவரும் வேகமாக சென்று சாதத்தை கலந்து எடுத்து வந்தார்.
அவர் ஊட்ட, அவனும் அமைதியாக வாங்கி கொண்டான்.
"நானும் வரவா சிவா..?" என ரங்கநாதன் கேட்க,
"வேண்டாம் பா. அலையனும். நீங்க ரெண்டு பேருமே ஹெல்த்தியா இருக்கற மாதிரி தெரியல. ரெஸ்ட் எடுங்க. நான் வந்துருவேன். எனக்கும் போக மனசில்லை பா. ஆனால் வேற வழி இல்லை. ஸ்ரீயோட தாயகம் வீணாகிட கூடாது."
அவன் சொல்வது புரிந்து, அவரும் அமைதியாகி விட்டார்.
தன் கார் சாவியை எடுத்து கொண்ட சிவதேவ், காவியாவிற்கு போனில் அழைத்தான்.
நந்தினி போனில் இருந்து காவியா நம்பரை குறித்து கொண்டு தான் கிளம்பி இருந்தான்.
அப்போது தான் வெளியில் சென்று இருந்து வந்திருந்தவள், தன் வீட்டு ஹாலில் தான் அமர்ந்திருந்தாள்.
ரங்கநாதன் நம்பரில் இருந்து கால் வரவும், அவர் விசாரிக்க அழைக்கிறார் என்று நினைத்து தான் காவியா போனை எடுத்தாள்.
"சொல்லுங்க அங்கிள்" என அவள் தொடங்க,
"எங்க இருக்க ஸ்ரீ..?" என்றான் சிவதேவ்.
அவன் குரலிலும், பிரத்யேக அழைப்பிலும் அவளுக்கு தூக்கிவாரி போட்டது..
"தேவ்" என்று மட்டும் கூறியவள் அங்கு நிற்காமல் நகர்ந்து விட, விஷ்ணு அவளை பார்த்துக்கொண்டே போனை காதில் வைத்தான்.
"நான் அங்க வரேன் விஷ்ணு. வீட்டிலேயே இரு. உன் கிட்ட பேசணும்.." இறுக்கமாக ஒலித்த நண்பன் குரலை உள்வாங்க விஷ்ணுவிற்கும் சில நிமிடங்கள் பிடித்தது.
"எப்படி இருக்க சிவா..? உனக்கு சரி ஆகிடுச்சா டா..?" நெகிழ்வுடன் விஷ்ணு கேட்க,
"ஆகி தொலைஞ்சிருச்சு. வரேன் வை.." என எரிச்சலுடன் கூறிவிட்டு
தான் சிவதேவ் போனை வைத்தான்.
விஷ்ணு அவன் கோபத்தை எல்லாம் கண்டுகொள்ளவில்லை.
இறந்துவிட்டான் என நினைத்து கொண்டிருந்த நண்பன், உயிருடன் இருந்ததே அவனுக்கு போதுமானதாக இருந்தது.
காவியா வேகமாக தன் அறைக்குள் வந்துவிட்டாள்.
அவளால் சுத்தமாக தன் நிலையை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.
கதவை மூடி கொண்டு அதில் சாய்ந்து நின்றவளுக்கு, அதிர்ச்சியில் மனம் எல்லாம் அடைத்துவிட்டது போல் இருந்தது.
அவள் நினைத்தது என்ன! இங்கு நடந்துகொண்டிருப்பது என்ன..!
சிவதேவிற்கு அதற்குள் நினைவுகள் மீண்டதே அதிர்ச்சி என்றால், இந்த சூழலில் அவன் வந்து நின்றது மற்றொரு அதிர்ச்சி.
எப்படி அவன் முகத்தில் விழிக்க போகிறாள்..! அவளை பற்றி என்ன நினைப்பான்..! மனம் எல்லாம் அவளுக்கு படபடவென்று அடித்துக்கொண்டது.
ஏதோ தோன்ற, வேகமாக தன் போனை தேடினாள்.
அதை விஷ்ணுவிடம் கொடுத்தது நினைவு வர, கதவை திறந்து கொண்டு வெளியில் வந்தவள், விஷ்ணு டேபிளில் வைத்திருந்த போனை வேகமாக எடுத்தாள்.
"காவியா" என விஷ்ணு ஏதோ சொல்ல வர, அதை வாங்காமல் மீண்டும் தன் அறைக்கு வந்து கதவை சாத்தி விட்டாள்.
அவள் நிலை விஷ்ணுவிற்கு புரிந்தது.
சுகந்தியும் காவியாவை பார்த்து கொண்டே, அப்போது தான் சமையல் அறையில் இருந்து வந்தாள்.
"ஏன் என்னவோ மாதிரி போறா விஷு...?" என அவள் கேட்க, விஷ்ணு சிவதேவ் பேசியதை கூறினான்.
"அவருக்கு சரியாகிடுச்சா..! கடவுளே, இவ அதுக்குள்ள என்ன என்னவோ சொன்னாளே விஷு..!" என சுகந்தியும் பதற,
"ம்ம். நாம நினைப்பதெல்லாம் நடந்துட்டா, அப்புறம் கடவுள் எதுக்கு..!" என்றான் விஷ்ணுவும் கவலையுடன்.
மீண்டும் அறைக்குள் வந்து கதவை அடைத்துக்கொண்ட காவியா, தங்கராஜுக்கு தான் அழைத்தாள்.
"சார் தேவ்க்கு சரியாவது கஷ்டம்னு சொன்னீங்க தானே..? இப்போ சரியாகிடுச்சு. எப்படி ஆகி இருக்கும்..? ஏன் உங்களால் சரியா சொல்ல முடியல..?" அவள் படபடவென பொரிந்து தள்ள,
"பொறுமை. பொறுமை மா. சிவதேவ்க்கு இருந்தது மறதி. அதை எல்லாம் நூறுசதவீகிதம் சரியாகும், ஆகாதுன்னு யாராலும் சொல்ல முடியாது. நானும் ஆகாதுன்னு சொல்லவே இல்லையே..! நான் பார்த்தவரை அவர் மனநிலை மாறும் சாத்தியதுடன் இல்லை. மே பீ, ஏதாவது சம்பவத்தில் நினைவு வந்திருக்கலாம். ஏதோ ஒரு விஷயம் நினைவு வந்து, ஒன்றன் பின் ஒன்றா கூட நினைவு வந்திருக்கலாம். இது என்ன வெளி காயமா மா, சரியா தேதி சொல்ல..!" அவர் நிதானமாக எடுத்து கூற, எல்லாம் புரிந்தாலும் அவளால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை.
அவருக்கு பதிலே சொல்லாமல் போனை அனைத்து தூக்கி எறிந்தவள், அப்படியே சரிந்து அமர்ந்து விட்டாள்.
அடுத்து என்னவென்று அவளுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
அவள் உயிரானவனுடன் சேர முடியாத நிலையில் மாட்டிக்கொண்டாளே..!
ஏற்கனவே இருந்த நிலை தான். அப்போது அவன் நிம்மதியாக இருப்பான் என்ற ஒரு ஆறுதலாவது இருந்தது. இப்போது அதுவும் இல்லாமல் போய்விடாதே..!
உள்ளுக்குள் இருந்து ஓவென அழுகை வர, சத்தம் வராமல் கதறி அழுதுவிட்டாள் காவியா.
தலையை அழுந்த பிடித்துக்கொண்டு அழுதுகொண்டிருந்தவள் மனம், பல குழப்பத்திற்கு பின் மெதுவாக நிதானமடைந்தது.
அவளால் அழுது கொண்டு அமர்ந்திருக்க முடியாது.
எந்த நேரம் என்றாலும் சிவதேவ் வந்துவிடுவான். அதற்குள் சரியாக வேண்டும்.
ஊசி வைத்து குத்துவது போல் வலித்துக்கொண்டிருந்த மனதை முயன்று ஓரம் காட்டியவள், முகத்தை துடைத்து கொண்டு எழுந்தாள்.
தண்ணீர் அடித்து நன்றாக முகத்தை அலம்பிக்கொண்டு அவள் வெளியில் வர, விஷ்ணுவும் சுகந்தியும் ஏற்கனவே அவளுக்காக காத்திருந்தனர்.
"கவி.." என சுகந்தி காவியா பக்கத்தில் வர, காவியாவும் சுகந்தியை அணைத்து கொண்டாள்.
அவளுக்கும் தோள் சாய ஒரு ஆறுதல் தேவைப்பட்டது.
"சிவா அண்ணா புரிஞ்சுப்பாரு டி" என அவள் முதுகை நீவி கொண்டே சுகந்தி கூற,
"தெரியும்" என்றாள் காவியா.
ஒரு ஆழ்ந்த மூச்செடுத்து கொண்டு நகர்ந்தவள், "நான் சொல்லுறதை ரெண்டு பேரும் கவனமா கேளுங்க" என்றுவிட்டு பேசினாள்.
அவள் பேச பேச இருவர் முகமும் கவலையுடன் சுருங்கி போனது.
"வேண்டாம் கவி. இப்போவாது என் பேச்சை கேளு. உனக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கை வேண்டாமா..!" கவலையுடன் சுகந்தி கேட்க,
"என் நிலையில் நீ இருந்தால் விஷ்ணுக்கு என்ன பண்ணி இருப்ப சுகி..?" என்றாள் காவியா திடமாக.
"நான் என் சுகாவை விட மாட்டேன் காவியா" விஷ்ணு அழுத்தமாக கூற,
"கேள்விக்கு சுகந்திக்கு விஷ்ணு" என்றாள் காவியா.
சுகந்தியால் பதில் கூற முடியவில்லை.
காவியா அளவு மனவலிமை எல்லாம் அவளுக்கு கிடையாது.
இந்த அளவு இறங்கி இருக்க மாட்டாள். இறங்கினாலும், இறுதி முடிவு காவியா போல் தான் எடுத்திருப்பாளோ, என்னவோ..!
அவள் திருதிருவென விழிக்க, "உனக்கு புரியும்னு நினைக்கறேன். எதுவும் சொல்ல மாட்டேன்னு ரெண்டு பேரும் சத்தியம் பண்ணுங்க.." என கை நீட்டினாள் காவியா.
சுகந்தி யோசனையுடன் சத்தியம் செய்ய, விஷ்ணு அதுவும் செய்யவில்லை.
"எனக்கு சரியா படலை மா" என அவன் திடமாக கூற,
"நான் உயிருடன் இருக்கணும்னா தயவு செஞ்சு எதுவும் சொல்லாதீங்க விஷ்ணு. என் மனம் தாங்கவும் ஒரு அளவு இருக்கு. இருக்கும் வலி காலத்துக்கும் போதும்னு நினைக்கறேன்.. என் தேவ் நல்லா ஒரு வாழ்க்கை வாழனும். எனக்கு அது மட்டும் தான் வேணும். முடிஞ்சா அவன் மனசை மாத்துங்க. எனக்கு அது போதும்." கண்கள் கலங்க பேசுபவளிடம், வாக்குவாதம் பண்ணவும் அவனுக்கு மனம் வரவில்லை.
"இதுவரை எல்லாமே சரி காவியா. ஆனால் நீ இப்போ எடுக்கும் முடிவு தப்புனு தோணுது. யோசிச்சுக்கோ." என்றதுடன் விஷ்ணு முடித்து விட்டான்.
காவியாவோ கசப்பாக ஒரு முறை புன்னகைத்து கொண்டாள்.
அவள் நிலை அவளுக்கு தானே தெரியும்..!
அனைத்தையும் மூன்றாம் மனிதர்களிடம் சொல்லிவிட முடியாதே..!
சிறிது நேரத்தில் சிவதேவ் வந்து விட்டான்.
கார் சத்தம் கேட்டதுமே, விஷ்ணு வாசலுக்கு சென்று விட்டான்.
ஏற்கனவே ராஜலக்ஷ்மியிடம் அவன் வருவதை காவியா கூறி இருந்தாள்.
விஷ்ணு சுகந்தியிடம் வாங்கிய சத்தியத்தை அவள் அன்னையிடமும் அவள் வாங்க தவறவில்லை.
எஞ்சி இருந்த உண்மை தெரிந்த ஆள் சௌமியா மட்டும் தான்.
அவர் அப்போது வீட்டில் இல்லை. அவர் நெருங்கிய தோழி விஷயம் கேள்விப்பட்டு அவரை பார்க்க வந்திருந்த போது, தன் ஊருக்கு அழைத்து சென்று விட்டார்.
மனம் மாறினால் நன்றாக இருக்கும் என அவரும் சென்றிருந்தார். அவர் வர பத்து நாள் ஆகும். வந்ததும் சொல்லிக்கொள்வோம் என காவியா அப்போதைக்கு விட்டுவிட்டாள்.
விஷ்ணுவை தொடர்ந்து சுகந்தி காவியா இருவரும் வெளியே சென்றனர்.
சிவதேவ் காரில் இருந்து இறங்கியதுமே, விஷ்ணு அவனை சென்று அணைத்து விட்டான்.
சிவதேவ்வும் நண்பனை அணைத்து கொண்டாலும், அவன் கண்கள் காவியா மீது தான் படிந்திருந்தது.
அவளும் அவனை பார்த்து மெலிதாக புன்னகைக்க, அவன் பதிலுக்கு சிரிக்காமல் அவளையே பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
"வா சிவா" என்ற விஷ்ணு குரலில் நினைவிற்கு மீண்டவன்,
"ம்ம். வா டா. நல்லா இருக்கையா..?" என கேட்டுக்கொண்டே அவனுடன் நடந்தான்.
இருவரும் காவியா அருகில் வர, "உனக்கு எப்போ சரியாச்சு தேவ்..?" என்றாள் காவியா சாதாரணம் போல்.
"உன் கல்யாணம் நடந்த அன்று" என அவள் கண்களை பார்த்து கொண்டே அவன் கூற, அவளுக்கு உள்ளுக்குள் தூக்கிவாரி போட்டது.
'அப்போதே சரியாகி விட்டதா' என மனதிற்குள் நினைத்துக்கொண்டவள், வெளியில் எந்த உணர்வும் காண்பிக்காமல் இருக்க திண்டாடி போனாள்.
"எனக்கு சரியாவே போகாதுனு முடிவே பண்ணிட்ட இல்லையா..?" அவளுக்கு எதிரில் தன் முழு உயரத்திற்கு திடமாக நின்று அவன் கேள்வி கேட்க, மனதை முயன்று கட்டுப்படுத்திகொண்டு அவளும் அவனை பார்த்தாள்.
"அப்படி எல்லாம் இல்ல தேவ்.."
"அப்புறம் எதுக்கு அவளை கல்யாணம் பண்ணின..?"
"அவரை பிடிச்சு தான் கல்யாணம் பண்ணினேன். அப்புறம் தான் குணம் சரி இல்லைனு தெரிந்தது." அவள் பதிலில் அவன் முகம் கோபத்துடான் இறுகியது.
"சோ நீ அவனை லவ் பண்ணி கல்யாணம் பண்ணின, அவன் உன்னை கொடுமை படுத்தினானு விலகிட்ட. இது மட்டும் தான் காரணம். இதை நான் நம்பனும் இல்லையா..?"
ஒவ்வொரு வார்த்தையும் நிறுத்தி நிதானமாக அவன் கேட்க, அவள் வெகுவாக தவித்து தான் போனாள்.
சில நொடிகள் முன்பு வரை இருந்த திடம் எல்லாம் அவன் அழுத்தத்தில் ஆட்டம் காண தொடங்கியது.
"ஆ.. ஆமா.." என அவள் விடாமல் கூற,
"ஓங்கி அரைஞ்சேன்னா தெரியும்..!" என கோபத்துடன் கூறியவன், அடிக்க கையே ஓங்கி விட்டான்.
"தேவ்.." என பயத்துடன் அவள் கத்தியதில், அவள் கைகள் தானாக தளர்ந்து விட்டது.
"என்ன டி, வாய்க்கு வந்த பொய்யை எல்லாம் சொல்லிட்டு, என்னை நம்ப வேற சொல்லிட்டு இருக்க..! நீ என்ன சொன்னாலும் கேட்டுட்டு கேனயன் மாதிரி போய்டுவேன்னு நினைச்சியா..! இல்லை அந்த நந்தினி கூட குடும்பம் நடத்துவேன்னு நினைச்சிருந்தயா..! வர கோவத்துக்கு உன்னை என்ன பண்ணுறதுனே எனக்கு தெரியல..! ஏதாவது பேசின, கொன்னுருவேன் பாத்துக்கோ..! நான் கேக்கறதுக்கு மட்டும் பதில் சொல்லு. கேசில் அவன் என்னை கொலை பண்ண ட்ரை பண்ணினதும் சொல்லி இருக்கையா..?" அவன் கத்திய கத்தில் அதிர்ந்து விழித்து கொண்டிருந்தவளுக்கு, ஒரு வார்த்தையும் வரவில்லை.
அவளவன் முன் குழந்தையாக மாறி போனது போல் ஒரு தோற்றம் அவளுள்..!
அவள் நிலை புரிந்தோ என்னவோ, சிவதேவ் விஷ்ணு பக்கம் திரும்பி விட்டான்.
"விஷ்ணு கேஸ்ஸில் கொலை கேஸ் கொடுத்திருக்கீங்களா இல்லையா..?" என சிவதேவ் கேட்க, விஷ்ணு மறுப்பாக தலையசைத்தான்.
"அவன் உன்னை கொல்ல பார்த்தானா..?" ஒருவாறு மெதுவாக காவியா கேட்டுப்பார்க்க, அவளை திரும்பி சலிப்புடன் பார்த்த சிவதேவ், "ஸ்ரீ ஏதாவது லூசு மாதிரி ட்ரை பண்ணி என் கோபத்தை ஏத்தாத.. பேசாமல் இரு. இனி நான் பார்த்துக்கறேன்.." என அழுத்தமாக கூறினான்.
அவன் பதிலில் அவள் முகம் சுருங்கி போக, அவனுக்கும் மனம் கேட்கவில்லை.
ஒற்றை கையால் அவள் எதிர்பார்க்காத நொடி அவளை பிடித்து இழுத்தவன், "போதும் டி. நான் பாத்துக்கறேன். விட்டுரு.." என மென்மையாக அணைத்துக்கொள்ள, அவளோ சட்டென்று அவன் கையில் இருந்து விலகினாள்.
அதற்கு மேல் தாங்க முடியாமல் அவள் ஒரு பக்கம் சென்று அமர்ந்து விட்டாள்.
மற்றவர்களுக்கெல்லாம் சிவதேவ் செய்வது தான் சரியாக பட்டது.
அதனால் அனைவரும் அமைதியாகவே இருந்தனர்.
சொல்லப்போனால், அவன் அதிரடி மற்றவர்களுக்கு ஒரு வித நிம்மதியை தான் கொடுத்தது.
"கிளம்பு விஷ்ணு. கம்பளைண்ட் பண்ணிடலாம். எல்லா கம்பளைண்ட்டும் சேர்ந்தால், அவங்களால் தப்பிக்க முடியாது. அப்படியே ஒரு பிரஸ் மீட்டும் கொடுத்துடலாம்.."
"அவங்களுக்கு தண்டனை உறுதியாகும் வரை, இவன் உயிருடன் இருப்பது வெளிய தெரிய வேண்டாம்.." நிமிராமல் காவியா கூற,
"ஏன் மேடம்..?" என்றான் சிவதேவ் புரியாதவன் போல்.
அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தவள், "வேண்டாம் ப்ளீஸ்" என்று மட்டும் கூற,
"இது பதில் இல்லையே!" என்றான் அவன் நக்கலாக.
"ப்ச். உன்னை திரும்ப கொல்ல ட்ரை பண்ணுவானுங்க.." எரிச்சலுடன் அவள் கூற,
"இப்போ தான் யாரோ ராகவன் கொலை முயற்சி பத்தி தெரியாதுனு சொன்னாங்க. அது யாருனு பாத்தியா விஷ்ணு..!" என சிவதேவ் தேட, விஷ்ணு மெலிதாக சிரித்து கொண்டான்.
அவன் செயலில் காவியாவிற்கு இயலாமையாக போய் விட, அவள் விறுவிறுவென தன் அறைக்குள் சென்று விட்டாள்.
அவளை பார்த்து பெருமூச்சு விட்ட சிவதேவ், "நீ வா டா" என்று கூற,
"காவியா சொன்னது சரி தான் சிவா.." என்றான் விஷ்ணு.
"தெரியும் விஷ்ணு. மாஸ்க் கேப் எல்லாம் இருக்கு. அடையாளம் காட்டாமல் போயிட்டு வந்துடலாம்.." என்ற சிவதேவ், சுகந்தி ராஜலக்ஷ்மியிடம் ஒரு தலையசைப்புடன் நகர்ந்து விட்டான்..
Int 14:
விஷ்ணுவும் சிவதேவ்வும் நேராக ராம்சரணை பார்க்க தான் சென்றனர்.
அவரிடம் சிவதேவ் தனக்கு நடந்த அனைத்தும் தெளிவாக கூறினான்.
"கொலை கேஸ் ரெண்டு பேர் மேலையும் பைல் பண்ணுங்க சார். சாட்சி நான் இருக்கேன். சம்பவம் நடந்த இடம், இவனுங்க அடியாட்கள் அடையாளம் எல்லாம் நினைவிருக்கும் வரை சொல்லுறேன். அந்த சாட்சியும் காலெக்ட் பண்ண பாருங்க சார்.." என சிவதேவ் கூற,
"ம்ம். அதெல்லாம் பிடிச்சுடலாம். சாட்சியுடன் பிடிச்சுட்டா, அவனுங்க அவ்ளோ ஈஸியா தப்பிக்க முடியாது. பிடிச்சுடலாம் சிவதேவ். குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு தண்டனை கொடுக்கும் வரை, நீங்க மீடியாக்கு போக வேண்டாம். கவனம்." என்றார் அவரும் தன் பங்குக்கு.
"ஓகே சார். தேங்க்ஸ்.." என்றவன், தனக்கு நினைவிற்கு வந்த அனைத்து விஷயங்களும் கூறி விட்டான்.
"நான் விசாரிச்சுட்டு கால் பண்ணுறேன் சிவதேவ். போதுமான சாட்சி கிடைச்சுட்டா, இந்த கேஸும் பைல் பண்ணிடலாம்.." என ராம்சரண் உறுதியாக கூறிவிட, மற்ற இருவரும் நிம்மதியுடன் கிளம்பினர்.
சிவதேவ் சற்றே தள்ளி இருந்த ஒரு டீ கடையில் காரை நிறுத்தினான்.
விஷ்ணு மட்டும் இறங்கி சென்று டீ வாங்கி வர, இருவரும் உள்ளே அமர்ந்தே பேசினர்.
"ஏன் டா அவ தான் உன் அண்ணனை கல்யாணம் பண்ணிக்கறேன்னு சொல்லுறானா, உனக்கு அறிவு வேண்டாமா..! நீ அவளை தடுத்திருக்க வேண்டாமா..?" கோபத்துடன் தான் சிவதேவ் கேட்டான்.
"தடுக்காமல் இருப்பேனா சிவா! நானும் சுகாவும் எவ்வளவோ சொல்லி பார்த்தோம். சுகா கொஞ்ச நாள் பேசாமல் கூட இருந்தா. காவியா ரொம்ப அழுத்தம் டா. யார் பேச்சும் கேட்கலை. உன்னை ராகவன் கொலை பண்ண நினைச்சதெல்லாம் எங்களுக்கு தெரியாது. ஆனால் காவியா சொன்ன காதல் மேலையும் எங்களுக்கு நம்பிக்கை இல்ல. உன்னையும் அவளையும் நான் பாத்திருக்கேன். நீ இல்லைனு ஆனதும், ராகவன் மாதிரி ஒருத்தனை காவியா விரும்ப மாட்டான்னு தோணிச்சு. அவ யார் பேச்சையும் கேட்கல டா. இப்போ கூட அடம் தான்." சலிப்புடன் விஷ்ணு முடிக்க,
"இப்போ என்னவாம்?" என்றான் சிவதேவ்.
"ராகவனை பழிவாங்க தான் கல்யாணம் செஞ்சான்னு உனக்கு தெரிய கூடாதாம். சுகா கிட்ட சத்தியம் வேற வாங்கிட்டா. ராஜலக்ஷ்மி அம்மா கிட்ட கூட சத்தியம் வாங்கி வச்சிருந்தா. நல்ல வேள நீயே கண்டுபிடிச்சுட்ட.."
"ஒருவேளை நான் கண்டுபிடிக்கலைனா..?"
"நான் சொல்லி இருப்பேன் டா.
பழிவாங்க இருக்கும் தைரியம் வாழவும் இருக்கணும்.. "
"எல்லாருக்கும் ஏதோ ஒரு வீக்னஸ் இருக்கும் விஷ்ணு. ஸ்ரீக்கும் இருக்கு. சமூதாயம் பெண்கள் மேல வலுக்கட்டாயமா திணிச்சு வச்சிருக்கும் வீக்னஸ் அது. என் மேல இவ்ளோ காதல் வச்சிருக்கரவளுக்கு அவ இல்லாமல் எனக்கு வாழ்க்கை இல்லைனு மட்டும் புரியல பாரு. பைத்தியக்காரி..!" விளையாட்டு போல் கூறினாலும், சிவதேவ் வார்த்தைகள் வேதனையுடன் ஒலித்தது.
"அவளும் பாவம் சிவா. ரொம்ப மனஉளைச்சலில் இருக்கா. அவ கடந்து வந்த பாதை சுலபமானது இல்ல. உனக்கு நான் சொல்ல தேவையில்ல. கோவப்படாம பேசு டா.."
"ம்ஹ்ம். அவளை கொஞ்ச காலம் முழுக்க இருக்கு விஷ்ணு. இப்போ கொஞ்சினா, என் பேச்சை கேட்க மாட்டா. அவ முழுசா என் கைக்குள் வரட்டும். அதுவரை கொஞ்சம் அதிரடி தான் சரிப்பட்டு வரும்."
சிவதேவ் எதுனாலும் சரியாக தான் செய்வான் என்ற நம்பிக்கை இருந்ததால், விஷ்ணுவும் அதற்கு மேல் ஆர்கியு பண்ணாமல் விட்டுவிட்டான்.
இருவரும் வீடு வந்து சேர்ந்த போது, வீடே அமைதியாக தான் இருந்தது.
கார் சத்தம் கேட்டு சுகந்தி தான் வெளியே வந்தாள்.
"ஸ்ரீ எங்க சுகந்தி..?" என சிவதேவ் கேட்க,
"நீங்க போனப்ப உள்ள ஓடியது தான் ண்ணா. இன்னும் வெளிய வந்த பாடில்லை. மதிய சாப்பாடுக்கு கூப்பிட்டு கூப்பிட்டு சலிச்சு போய் உட்காந்துட்டேன்.." என்றாள் அவள்.
"நீ புட் எடுத்து வை சுகந்தி. நான் அவளை கூட்டிட்டு வரேன்." என்ற சிவதேவ், நேராக காவியா அறை நோக்கி சென்றான்.
"ஸ்ரீ..." என அழைத்துக்கொண்டே அவன் கதவை தட்ட, உள்ளிருந்து ஒரு பதிலும் வரவில்லை.
"இப்போ நீ வரியா, இல்ல நான் உயிருடன் தான் இருக்கேன்னு பிரெஸ் மீட் வச்சு சொல்லிடவா..?" நிதானமாக சிவதேவ் கேட்க, அடுத்த நொடி அந்த கதவு பட்டென திறந்தது.
"என்ன வேணும் உனக்கு..?" அவனை முறைத்துக்கொண்டு காவியா கேட்க,
"பசிக்குது" என்றான் அவன்.
"போய் சாப்பிடு"
"நீங்களும் வரணும் மேடம்"
"எனக்கு பசிக்கல"
"அதுக்கு என் குழந்தை என்ன டி பண்ணும்..? அதை ஏன் பட்டினி போடற..! ஒழுங்கா வா.." அவன் கூற்றில் அவள் அதிர்ந்து அவனை பார்த்தாள்.
"உ.. உன் குழந்தை ஒன்னும் இல்ல.." திணறலாக அவள் கூற,
"ம்ம்.. அப்புறம்..?" என்றான் அவன் கையை கட்டிக்கொண்டு.
அவன் தோரணையில் அவளுக்கு தான் தவிப்பாக இருந்தது.
"இது என் குழந்தை மட்டும் தான்.."
"நீ இப்படி சொல்லுறது இதுவே கடைசியா இருக்கணும் ஸ்ரீ. இப்போ வர போறியா? இல்ல மூணு பேரும் பட்டினி கிடந்து சாக போறோமா..? நீ யாரை பழிவாங்க நினைச்ச? ராகவனையா! இல்லை என்னையும் என் பிள்ளையையுமா..?" அவன் பேச பேச, அவள் கண்கள் கலங்கி போனது.
சிவதேவிற்கோ அவளை அணைத்து ஆறுதல் சொல்ல கைகள் பரபரத்தது.
என்ன செய்ய..! காயத்திற்கு மருந்திட்டு கொண்டிருக்கிறான். வலிக்கு பாவம் பார்க்க முடியாதே..!
"வரியா என்ன..?" என அவன் மீண்டும் கேட்க,
"வரேன்" என்றவள், முகத்தை தூக்கி கொண்டே வந்து அமர்ந்தாள்.
ஒருவாறு அனைவருமே மதிய உணவை முடித்து கொண்டு எழுந்து விட, காவியா முதல் ஆளாக தன் அறைக்குள் ஓடி விட்டாள்.
"உன் ரூம் கதவை கழட்ட போறேன் பாரு..!" என சிவதேவ் கத்தியது அவள் காதிலும் விழ தான் செய்தது.
அவளுக்கு தனிமை தேவைப்பட்டது.
அவளும் என்ன தான் செய்வாள்..! சிவதேவை பார்க்கும் போதெல்லாம், அவனை அணைத்துக்கொண்டு அவனுடனே ஒன்றிவிட வேண்டும் என அவள் மனம் பாடாய் படுத்தியது.
அவனும் உயிராய் பார்த்துக்கொள்வான் தான்.
ஆனால் அவன் விரும்பிய ஸ்ரீ இப்போது இல்லையே..!
அவள் நிலைக்கு இப்போது அவனுடன் சேர்ந்தால், அவளால் அவனுக்கு கஷ்டம் தான் அதிகமாகும்.
அதுக்கு எப்படியாவது அவனை விட்டு விலகிவிட்டால், உடனடியாக இல்லாவிட்டாலும், காலப்போக்கில் மறந்து விட மாட்டானா என்று தான் அவளுக்கு நப்பாசையாக இருந்தது.
அவனுக்காக மட்டுமே பார்த்து பார்த்து யோசித்த அவள் காதல் மனம், அவன் காதலின் ஆழம் உணராமல் போனதோ..! இல்லை உணர விரும்பாமல் பயந்து ஒளிந்து கொண்டதோ..!
மாலை வரை அவளை அவள் போக்கில் விட்ட சிவதேவ், அதற்கு மேல் விடவில்லை.
மீண்டும் அவள் அறை கதவை தட்டினான்.
இந்த முறை அவளும் அமைதியாக திறந்தாள்.
அவள் வெளியே வந்ததுமே அவன் கதவில் ஏதோ செய்ய, அவள் அவனை புரியாது பார்த்தாள்.
கையில் ஸ்க்ரூ ட்ரைவர் எடுத்து வந்திருந்தவன், அவள் அறை கதவின் தாழ்ப்பாளை தான் கழட்டிக்கொண்டிருந்தான்.
"என்ன பண்ணுற தேவ் நீ..?"
"பார்த்தால் தெரிஞ்சிருக்குமே..!" என்றவன், இப்போது குனிந்து கீழ் பக்கம் இருந்த தாழ்ப்பாளும் கழட்டிவிட்டான்.
"நான் கிளம்பனும் ஸ்ரீ. நீ பாட்டுக்கு எப்போ பாரு கதவை பூட்டிக்கர. எல்லாரும் பயப்படறாங்க. உன் அம்மா முகத்தை பார்க்க முடியலை. நான் இங்கேயே கூட இருந்துடுவேன். ஆனால் அம்மாவும் அப்பாவும் என் கூட இருக்க ஆசைப்படறாங்க. சோ வேற வழி இல்லை." என அவன் தோளை குலுக்க,
"தற்கொலை எல்லாம் செய்துக்கொள்ளும் அளவு நான் கோழை இல்லை தேவ்.." என்றாள் காவியா திடமாக.
அதில் மெலிதாக சிரித்து கொண்டவன், "அதெல்லாம் தெரியும். நீ விட்டால் நாலு கொலை கூட பண்ணுவ. உடம்புக்கு எதுவும் முடியாமல் போய்டுமோனு பயம் தான். எனக்கு என் குழந்தை முக்கியம் மா." என்றான் அவன்.
"திரும்ப திரும்ப அப்படி சொல்லாத தேவ். என்னவோ மாதிரி இருக்கு." காவியா முகத்தை சுழிக்க,
"அப்படி தான் சொல்லுவேன். நீயும் ஞாபகம் வச்சுக்கோ. ஏதாவது மாத்தி பேசலாம்னு நினைச்சா, நான் மனுஷனாவே இருக்க மாட்டேன்.."
அவன் கோபத்தை வெறுமையாக பார்த்தவள், "இது யார் குழந்தைனு ஊருக்கே தெரியும் தேவ்" என மெதுவாக கூற, அத்தனை நேரம் இருந்த கோபம் மறைந்து சிவதேவ் முகம் யோசனையுடன் சுருங்கியது.
ஏதோ யோசித்தவன், அவளிடம் எதுவும் கூறவில்லை.
அவன் என்ன நினைக்கிறான் என்று அவளுக்கும் புரியவில்லை.
"குழந்தை மனம் பற்றி யோசிக்கணும் தான். அதை நான் பாத்துக்கறேன். ஆனால் இது என் குழந்தை தான். என் குழந்தையா தான் பிறக்கும். என் குழந்தையா தான் வளரும். முதலில் நீ மாத்தி பேசாத." என அவன் தெளிவாகவே கூற, எதற்கும் அசராமல் நின்றவனை பார்த்து பெருமைப்படுவதா, வருத்தப்படுவதா என்றே அவளுக்கு தெரியவில்லை.
"தேவ்" என அவள் மென்மையாக அழைக்க, ஏதோ நினைவில் இருந்தவன், அவள் அழைப்பில் சட்டென அவளை பார்த்தான்.
அவள் அழைப்பது எப்போதுமே அவனுக்கு பிடிக்கும்.
மனதில் இருந்து வரும் அவள் ஒவ்வொரு அழைப்பும், அவனுக்கு சிலிர்க்கும்.
இத்தனை அன்பை ஒரு வார்த்தையில் காட்ட முடியுமா என ஆச்சர்யப்பட வைப்பவள் அவள்.
பல நாட்களுக்கு பின் இப்போது தான் முன்பு போல் அழைத்திருக்கிறாள்.
அவனுக்கு இப்போதும் உள்ளுக்குள் ஏதோ நெகிழ்ந்தது.
"சொல்லு டா" என அவனும் மென்மையாக கேட்க,
"என்னை விட்டுரு தேவ். நான் ஏற்கனவே கல்யாண வாழ்க்கை வாழ்ந்துட்டேன் டா. தெரிஞ்சோ தெரியாமலோ, என் மேரேஜ் லைப் முடிஞ்சு போச்சு. திரும்ப ஒரு வாழ்க்கை என்னால் முடியாது. நான் பாட்டுக்கு ஏதோ ஒரு மூலையில் வாழ்ந்துக்கறேன். நீ பழைய மாதிரி கண்டிப்பா வருவ. உன் முன்னேற்றத்தை பார்த்து நான் சந்தோசப்பட்டுப்பேன். ஒரு நல்ல ப்ரெண்டா இரு தேவ். அது போதும்." ஆசையுடன் பேச ஆரம்பித்தவனுக்கு, அவள் பேசியதை கேட்டதும் இந்த முறை உண்மையாகவே கோபம் வந்தது.
அவள் இதை தான் பேசுவாள் என்று அவனுக்கு தெரியாதா..! அதையே தான் செய்து தொலைத்து, அவன் வயித்தெரிச்சலை கொட்டிக்கொண்டாள்.
"நான் வேணா பெட்டெர் ஐடியா சொல்லவா..?" அடக்கப்பட்ட கோபத்துடன் அவன் கேட்க, அவளோ அது புரியாமல் அவனை பார்த்தாள்.
"நீ எதுக்கு ஸ்ரீ நான் இருக்கும் போதே தனியா வாழ்ந்து தியாகி பட்டம் வாங்கணும்..! ஒன்னு பண்ணுவோம், நான் உண்மையாவே செத்துறேன். இந்த முறை எந்த ட்ராமாவும் வேண்டாம். எதுவும் பாய்சன் கிடைக்குதான்னு பாக்கறேன். முகம் கூட தெளிவா இருக்கும். அப்புறம் நீ ஆசைப்பட்ட மாதிரி தனியா நிம்மதியா இருக்கலாம். யோசிச்சு சொல்லு. நான் கோழை தான் மா. உன் அளவு தைரியம் எல்லாம் இல்ல.."
எந்த பதட்டமும் இல்லாமல் பேசியவன், "ஐயோ தேவ், வாயை மூடு..!" என அவள் கத்தியதை பொருட்படுத்தாமல் வேகமாக வெளியேறி விட்டான்.
அவனுக்கு அத்தனை ஆத்திரம். விட்டால் அடித்து விடுவோமோ என பயமாக இருந்தது.
நன்றாக அழட்டும் என்று தான் விட்டுவிட்டு வந்து விட்டான்.
'தனியா இருப்பாளாம்..! பைத்தியகாரி..! இவளை விட்டு நான் சந்தோசமா வேற வாழணுமாம்..! இஷ்டத்துக்கு பேச வேண்டியது' எரிச்சலுடன் தான் சிவதேவ் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தான்.
வீட்டில் அன்னை தந்தையை பார்த்ததும் அவன் மனம் கொஞ்சம் சமாதானம் ஆகி விட்டது.
"காவியாவை கூட்டிட்டு வரலையா?" என்று தான் ரங்கநாதன் முதல் கேள்வியே கேட்டார்.
"முறைப்படி கூட்டிட்டு வந்துருவோம் பா. கொஞ்சம் பொறுங்க. இந்த கேஸ் முடிஞ்சுடட்டும்.." என அவன் கூற,
"சரி டா" என்றுவிட்டார் அவர்.
அதற்கு மேல் அன்னை தந்தையுடன் தான் அவன் பொழுதை கழித்தான்.
இரவு படுக்கும் முன் மறக்காமல் காவியாவிற்கு போனில் அழைத்தான்.
புது போன் ஒன்று வாங்கி இருந்தான்.
புது எண்ணில் இருந்து கால் வந்ததும் காவியாவும் எடுத்தாள்.
"ஹலோ" என அவள் தொடங்க,
"நான் தான். வச்சுடாத. அப்புறம் நேரில் வருவேன்." என முன்னெச்சரிக்கையாக கூறினான் சிவதேவ்.
அவளும் வைக்கவில்லை.
"சொல்லு" என்றாள்.
"ஒழுங்கா சாப்பிட்டுட்டு படுத்தயா..?"
"அதை பார்க்க தான் ஆள் வச்சிருக்கையே..!"
விஷ்ணு ஒழுங்காக சாப்பிட சொல்லி படுத்திய கடுப்பில் அவள் கூற, அவன் சிரித்துக்கொண்டான்.
"நான் நினைவில்லாமல் இருந்த கொஞ்சநாளில் பூச்சி மருந்து விலை எல்லாம் ஏறிப்போச்சு ஸ்ரீ."
என்ன உளருகிறான் என முதலில் யோசித்தவளுக்கு, மெதுவாக தான் புரிந்தது.
"என்னை பேசியே கொண்ணுறணும்னு நினைச்சுட்டு இருக்கையா நீ..?" கோபத்துடன் அவள் கேட்க,
"யாரு, நானா..! நீ ரொம்ப ஒழுக்கம்..!" என சிவதேவ் நொடித்து கொண்டான்.
"எல்லாத்தையும் மறந்துட கூடாதா ஸ்ரீ..!"
"நான் மறப்பது இருக்கட்டும். நீ ஏன் நந்தினியை அம்போன்னு விட்ட..? நினைவில்லாத போது அவளை விரும்பின தானே..! அவள் பாவம் தேவ்.."
ஆம். மெதுவாக தான் காவியாவிற்கு நந்தினி நினைவே வந்தது.
காலையில் வந்ததில் இருந்து சிவதேவ் செய்து கொண்டிருந்த அதிரடியில், அவளுக்கு தங்கள் காதல் நினைவுகள் மட்டும் தான் இருந்தது.
அவன் கிளம்பி சென்றதும் தான், நந்தினி நினைவே வந்தது.
அதான் உடனடியாக அவனிடம் கேட்டாள்.
அவள் விலக நினைப்பதற்கு அதுவும் ஒரு காரணம் ஆயிற்றே..!
"நீ புத்திசாலின்னு எனக்கு ரொம்ப பெருமை உண்டு ஸ்ரீ. அந்த நந்தினி சொன்ன பொய்யை நீ நம்பி இருக்கனு கேள்விப்பட்ட போது, அந்த பெருமை போயே போச்சு..!" சலிப்புடன் அவன் கூற, அவளுக்கு திக்கென்றிருந்தது.
"பொய்யா..?" குரலே எழும்பாமல் அவள் கேட்க,
"பச்சை பொய். உன்னை என்கிட்ட இருந்து பிரிக்க ஆதாரமா அமைஞ்ச பொய். நல்லா கேட்டுக்கோ ஸ்ரீ, எனக்கு நினைவே வராமல் போய் இருந்தால் கூட, நான் வேறு யாரையும் விரும்பி இருப்பேனா என்று சந்தேகம் தான்.. அந்த பொண்ணு மேல் நான் காட்டியது வெறும் பாசம் தான் ஸ்ரீ.. மிஞ்சிப்போனால் சாமியாரா வேணா போய் இருப்பேன்..!" விளையாட்டு போல் அவன் கூறினாலும், அது தான் உண்மை.
நந்தினி பொய்க்கான காரணம் காவியாவிற்கு புரிந்தது.
தன் பொய்யின் வீரியம் தெரியாமல் சொல்லி இருக்கிறாள்.
அதை நம்பி தானே காவியா பல முடிவுகள் எடுத்தது.
அவளுக்கு தலை சுத்தி மயக்கமே வரும் போல் ஆகி விட்டது.
"ஏன் தேவ் எனக்கு மட்டும் இப்படி நடந்துடுச்சு..?" எதுவுமே யோசிக்க தோன்றாமல் அவனிடமே அவள் கேட்க, அவள் வேதனை புரிந்தது போல் அவன் கண்களும் கலங்கியது.
"ஏன்னா நீ தேவதை ஸ்ரீ. சுயனமில்லாத அன்பு மட்டுமே காட்ட தெரிஞ்ச தேவதை. இந்த கலிகாலத்தில் இவ்வளவு நல்லவளா இருக்க கூடாது டி.."
"நான் நினைச்ச எதுவுமே நடக்கலையே..!" அவள் இன்னுமும் புலம்ப,
"அதை விட நல்ல விஷயங்கள் தான் நடக்கும் ஸ்ரீ மா" என்றான் அவன் மென்மையாக.
"வச்சுடறேன் தேவ்" என்றவள் அதற்கு மேல் பேச தெம்பில்லாமல், போனை வைத்துவிட, அவனும் ஒரு பெருமூச்சுடன் போனை வைத்தான்.
Int 15:
மறுநாள் சிவதேவ்வுடன் பர்வதம் ரங்கநாதனும் காவியாவை பார்க்க அவள் வீட்டுக்கு வந்து விட்டனர்.
சரியாக அவர்கள் வந்த போது, காவியா மீண்டும் ஆள் வைத்து தன் அறை தாழ்ப்பாளை மாட்டிக்கொண்டிருந்தாள்.
"காவியா மா" என்ற பர்வதம் குரலில் திரும்பியவள், அவரை பார்த்ததும் வேகமாக அவர் அருகில் வந்து விட்டாள்.
"வாங்க ஆண்ட்டி. வாங்க அங்கிள்." என அவள் வரவேற்க, அவர்களும் உள்ளே வந்தனர்.
காவியா சிவதேவ்வையும் பார்க்க, அவனோ அவள் செயலுக்கு கத்த முடியாமல் இப்போதைக்கு அவளை முறைத்து வைத்தான்.
இருவரும் உள்ளே வர, "முதலில் என்னை மன்னிச்சுடுங்க ஆண்ட்டி" என பர்வதம் காலிலேயே காவியா விழுந்து விட, "ஐயோ எழுந்திரு மா" என பதறி அவளை எழுப்பினார் பர்வதம்.
ராஜலக்ஷ்மியும் அங்கு வந்து விட்டார்.
"உட்காருங்க. நான் காஃபி எடுத்துட்டு வரேன்.." என்றுவிட்டு அவர் உள்ளே செல்ல, மற்றவர்கள் அமர்ந்தனர்.
"ஐ எம் சாரி ஆண்ட்டி. தேவ் பத்தி உங்ககிட்ட மறைக்க வேண்டிய கட்டாயத்தில் நான் இருந்தேன். தயவு செஞ்சு மன்னிச்சுடுங்க.."
அவர்கள் உயிருடன் மரித்துக்கொண்டிருந்ததை பார்த்தவள் அவள். அவர்கள் வலி தெரிந்து எத்தனையோ துடித்திருப்பாள்..! அதான் சேர்த்து வைத்து இன்று மன்னிப்பு கேட்டாள்.
"நீ அவனுக்கு நல்லது தான் பண்ணி இருக்க காவியா மா. அதை கூட புரிஞ்சுக்க முடியாத அளவு நாங்க முட்டாள் இல்லை.." என பர்வதம் கூறவும் தான் அவளுக்கு சமாதானம் ஆனது.
ராஜலக்ஷ்மி காஃபியை கொடுக்க, அதை மற்றவர்கள் எடுத்து கொண்டனர்.
"காவியா எங்க வீடு மருமங்கள் மா. நீங்க எந்த கவலையும் படாதீங்க. அவள் வயித்தில் வளருவது எங்க வீட்டு வாரிசா தான் வளரும்.." ரங்கநாதன் நிதானமாக கூற, ராஜலக்ஷ்மி கண்கள் கலங்கி விட்டது.
"ரொம்ப சந்தோசம்ங்க" என அவர் நன்றியுடன் கூற,
"அம்மா பேசாமல் இரு" என அன்னையை அதட்டினாள் காவியா.
"ஆண்ட்டி தேவ்வுக்கு வேற பொண்ணு பாருங்க" என அவள் பட்டென கூற, மற்றவர்கள் அவளை பயத்துடன் பார்த்தனர்.
"அம்மா அவ கிடக்கறா. நான் பாத்துக்கறேன். நீங்க பேசிட்டு இருங்க." என்ற சிவதேவ்,
"நீ என்னுடன் வா. உன்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்.." என்றான் காவியாவிடம்.
"நான் வரலை" என அவள் திருப்பிக்கொள்ள,
"அப்போ தூக்கிட்டு போறேன்" என்றவன் அவள் பக்கம் குனிந்தே விட, அவள் வேகமாக எழுந்து விட்டாள்.
"வந்து தொலையறேன்" என அவள் நடக்க, சிவதேவ்வும் சிரித்துக்கொண்டே அவளை தொடர்ந்தான்.
சிவதேவ் காவியாவை ஆட்டிவைப்பதை பார்த்து பெரியவர்களுக்கு நிம்மதியாக தான் இருந்தது.
"இனியாவது ரெண்டு பேரும் நல்லா இருக்கணும்" என ராஜலக்ஷ்மி கூற,
"கண்டிப்பா இருப்பாங்க மா. ரெண்டு பேரும் அவ்வளவு அன்பு வச்சிருக்காங்க. அவங்களை சேர்க்க அதுவே போதும்.." என்றார் ரங்கநாதன்.
அதற்கு மேல் பெரியவர்கள் மூவரும் தங்கள் ஆதங்கத்தை தான் கொட்டி கொண்டிருந்தனர்.
விஷ்ணு வேலையை பார்க்க சென்று விட்டான்.
சுகந்தியும் அவள் வீட்டிற்கு சென்றிருந்தாள்.
சிவதேவ் காவியா இருவரும் வாசல் கதவின் பக்கம் வந்து நின்றனர்.
பெரிய வெற்றிடம் தாண்டியே கேட் இருந்ததால், வெளியில் இருந்து அந்த தூரத்தில் யாரும் சிவதேவ்வை அடையாளம் கண்டுவிட முடியாது.
"டெய்லி நான் உட்காந்து அந்த தாழ்ப்பாளை கழட்டிட்டு இருக்கணுமா..! எதுக்கு வெட்டி வேலை பாக்கற ஸ்ரீ..?" அவன் கேள்வியில் அவனை நேராக பார்த்தவள், "வேண்டாம் தேவ். எனக்கு பிரிவசி வேணும் ப்ளீஸ்.." என்றாள்.
அவள் கண்களில் ஒரு வித பரிதவிப்பு இருந்தது அவனுக்கு நன்றாக புரிந்தது.
"என்ன தாண்டி உன் பிரெச்சனை..? என்கிட்டே சொல்லுறதுக்கு என்ன..?" அவள் தலைகோதி சிவதேவ் கேட்க, அதற்கே அவள் விலகி நின்றாள்.
அவள் செயலை முகம் சுருங்க யோசனையுடன் சிவதேவ் பார்த்தான்.
அவள் அமைதியாக நிற்க, சிவதேவ் அவள் மனதை படிக்க தான் முயன்று கொண்டிருந்தான்.
சில நிமிடங்கள் அப்படியே கழிய, காவியா போன் அடித்து தான் இருவரையும் இவ்வுலகிற்கு மீட்டு வந்தது.
நந்தினி தான் அழைத்தாள்.
காவியா, "சொல்லு நந்தினி" என தொடங்கியதுமே, சிவதேவ் முகம் இறுகி விட்டது.
"ம்ம்" என்றவள் போனை சிவதேவ்விடம் நீட்ட, அவனும் வாங்கி கொண்டான்.
நலம் விசாரித்த வனராஜனிடம் நன்றாகவே பேசிவிட்டு அவன் போனை வைத்தான்.
"நந்தினி நல்ல பொண்ணு தான் தேவ்.." என காவியா மெதுவாக கூற,
"அதுக்கு..!" என்றான் அவன்.
"அவ உன்னை ரொம்ப நேசிக்கறா"
"உன்னை விடவா..?" அசால்ட்டாக அவன் கேட்ட கேள்விக்கு, அவளிடம் பதில் இல்லை.
அவளை விட யாரால் அவனை நேசித்து விட முடியும்.
"பதில் சொல்லு ஸ்ரீ" பதிலை தெரிந்து கொண்டு அவன் வேண்டுமென்றே கேட்டான்.
உதட்டை கடித்துக்கொண்டு அவள் தலை குனிய, அவள் முகத்தை ஒற்றை விரலால் நிமிர்த்தியவன், "உன் அளவு என்னை யாரும் விரும்ப முடியாதுனு தெரியுது தானே..! அப்புறம் என்ன அடம் உனக்கு..? அவள் விரும்பியது வெறும் உடல் அழகு ஸ்ரீ. நீ என்னை பார்த்தபோது நான் இப்படியா இருந்தேன்..!" அவன் கேள்வியில் பழைய நினைவில் அவள் உதடுகள் மெலிதாக வளைந்தது.
அவள் விரும்பியது ஒரு சாதாரண ஆண்மகனான தேவ்வை தானே..! இப்போது இருக்கும் உடற்கட்டோ, இறுக்கமான முகமோ எதுவும் அப்போது கிடையாது.
வெகு சாதாரணமாக தான் அவளுக்கு அறிமுகமானான்.
அவளும் அப்படி தானே..! இப்போது இருக்கும் கொடியிடை, பளபளப்பெல்லாம் அன்று ஏது..!
இருவருமே வெளி அழகை பார்த்து காதலிக்கவில்லை. அதான் அந்த காதல் மாறவே இல்லை போல்..!
"நீ எப்பவுமே அழகு தான் தேவ்" ஏதோ நினைவில் அவள் கூற,
"உன் கண்ணுக்கு மட்டும் டி" என்றான் அவன்.
பேசிக்கொண்டே அவள் கையை அவன் பிடிக்க, அதுவரை ஏதோ நினைவில் இருந்தவள், தீ சுட்டார் போல் சட்டென விலகினாள்.
"நா.. நான் உள்ள போறேன்.." என்றுவிட்டு அவள் ஓடிவிட, அவளை பார்த்துக்கொண்டே நின்றுவிட்ட சிவதேவ் முகம், மேலும் சுருங்கி போனது.
மாலை வரை அங்கேயே இருந்துவிட்டு தான் மூவரும் கிளம்பினர்.
**************
அடுத்த சில நாட்களில் ராம்சரண், சிவதேவ் விஷ்ணுவிற்கு அழைத்து அவர்கள் எதிர்பார்த்த நல்ல விஷயத்தை கூறினார்.
ஆம் சிவதேவ் கொலை முயற்சிக்கான ஆதாரங்கள் சிலது கிடைத்து விட்டது.
இனி அவர்கள் தப்பிக்க முடியாது என்றவர், அவர்கள் வக்கீலை தன்னை வந்து பார்க்க சொன்னார்.
அடுத்து கொலை கேஸும் அவர்கள் மேல் பதிவிடப்பட்டது.
சில நாட்களிலேயே கேஸ் ஹியரிங் வரும் என ராம்சரண் கூறி விட்டார்.
இதெல்லாம் விஷ்ணு மூலம் காவியாவிற்கும் தெரிய வந்தது.
அவளுக்கும் நிம்மதியாக இருந்தது.
இடையில் ஒரு நாள் காவியாவை தேடி வந்த சிவதேவ், "டைவர்ஸ் பைல் பண்ணிட்டயா..?" என்று கேட்டான்.
"இனி தான் பண்ணனும்" என அவள் கூற, "உடனே பண்ணனும்" என்றவன், தானே வக்கீலுக்கு அழைத்து பேசினான்.
அதற்கெல்லாம் காவியா தடுக்கவில்லை.
அவளே செய்ய நினைத்த செயல் தானே..!
எவ்வளவு சீக்கிரம் முடியுமோ அவ்வளவு சீக்கிரம் விவாகரத்து வேண்டும் என விஷ்ணுவை வைத்து அழுத்தமும் கொடுத்து விட்டான்.
******
கேஸ் ஹெரிங்கும் வந்தது.
அன்று தான் சிவதேவ் மாஸ்க் எதுவும் இல்லாமல் தன்னை மறைக்காமல் கோர்ட்டுக்கு வந்தான்.
அங்கு அவனை அடையாளம் கண்டுகொண்ட சிலர் மீடியாவில் போட்டோ போட, அவன் உயிருடன் இருக்கும் விஷயம் தீயாக பரவியது.
அதே நேரம் கோர்ட்டில் அவனை பார்த்த ராகவனுக்கு, அருள்குமரனுக்கும் முகத்தில் ஈ ஆடவில்லை.
ஸ்டேஷனில் அடித்த அடியில் உண்மையை ஒத்துக்கொண்டிருந்தாலும், இவன் இப்படி முழுதாக வந்து நிற்பான் என அவர்கள் சுத்தமாக எதிர்பார்க்கவில்லை.
கோர்ட்டில் நின்றபோதும் இருவரும் சிவதேவ்வையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருக்க, அவன் நிதானமாக அவர்கள் அருகில் வந்தான்.
"என்ன டா, பேய்ன்னு நினைச்சுடீங்களா..? மனுஷன் தான்.. காலை பாக்கறீங்களா..?" என நக்கலாக கூறியவன், யார் கவனத்தையும் கவராமல் ராகவன் காலை தட்ட, அவனும் ஒருவாறு சுயநினைவுக்கு வந்தான்.
"நீ.. நீ எப்படி உயிருடன்...!" என ராகவன் திணற,
"ஒரு கொலையை கூட முழுசா பண்ண உனக்கு துப்பில்லை. என்ன பண்ண! வளர்ப்பு அப்படி..! எப்படி இருந்தது ஜெயில்..? ப்ரெண்ட்ஸ் பிடிச்சுடீங்களா..? இனி காலம் முழுக்க அங்க தானே இருக்கணும்..!" ஒற்றை புருவம் உயர்த்தி அவன் நக்கல் செய்ததில்,
"ஏய்! உன்னை கொல்ல போறேன் பாரு..!" என அருள்குமரன் பொறுமை இல்லாமல் அவன் மேல் பாய வர, சிவதேவ் சட்டென பின்னால் நகர்ந்து விட்டான்.
ஒரு கான்ஸ்டபிள் அருள்குமரனை ஒரே பிடியில் பின்னால் இழுத்து விட்டார்.
அவர்கள் கேஸ்ஸிற்கு அழைப்பி வர, சிவதேவ்வும் தனக்கு நடந்த கொலை முயற்சியை தெளிவாக கூறினான்.
சாட்சியும் சரியாக அமைய, அந்த குற்றமும் நிரூபிக்கப்பட்டது.
இருவருக்கும் ஏழு வருட கடுங்காவல் தண்டனை அளித்து தீர்ப்பளிக்கப்பட்டது.
இந்த முறை அருள்குமரன் ஆர்ப்பாட்டம் செய்த அளவு, ராகவன் செய்யவில்லை.
தன் நிலை புரிந்துவிட்டது போல்..! அமைதியாக சென்றுவிட்டான்.
கடைசியாக சிவதேவ்வை பிடித்து கொண்டு மீடியா மக்கள் கேள்வி கேட்க, "எஸ். என்னை கொல்ல முயற்சி பண்ணினாங்க. எப்படியோ தப்பிச்சுட்டேன். மீதி எல்லாம் ஒரு பிரெஸ் மீட் வச்சு சொல்லுறேன். இப்போ கிளம்பனும் ப்ளீஸ்.." என்றுவிட்டு கிளம்பி விட்டான்.
உடன் விஷ்ணுவிடமும் அவர்கள் மைக்கை நீட்ட, அவனும் சில பதில்கள் கூறிவிட்டு நகர்ந்து விட்டான்.
சிவதேவ் உயிருடன் இருப்பது தெரிந்து பலர் அவனை பார்க்க வர, அவனுக்கும் நேரம் சரியாக இருந்தது.
காவியாவிடம் விஷ்ணு அனைத்தும் தெளிவாக கூறி விட்டான்.
அவர்களுக்கு கிடைத்த தண்டனையில் அவளுக்கும் பெரும் நிம்மதி.
அவள் இதற்கு தானே இத்தனை போராடினாள்..! இன்று தான் அவள் மனம் பெரும் நிம்மதி அடைந்தது.
சிவதேவ் பிசியாக இருந்ததால் வரமால் இருந்ததும், அவளுக்கு நல்லதாக தான் போயிற்று.
அமைதியும் நிம்மதியுமாக அவள் நாட்களை கடத்தினாள்.
அடுத்து காவியாவின் டைவர்ஸ் கேஸும் ஒரு முடிவிற்கு வந்தது.
ராகவன் ஜெயிலில் இருந்ததால், அவளுக்கு சுலபமாக டைவர்ஸ் கிடைத்து விட்டது.
கோர்ட்டிற்கு சிவதேவ் வருவதாக கூறிய போது, காவியா மறுத்துவிட்டு, தான் மட்டுமே வந்திருந்தாள்.
கோர்ட்டில் இருந்து வந்தவள் காரில் ஏறி அமர, "முன்னாள் வாங்க மேடம்" என்ற தன்னவன் குரலில், ஏதேதோ நினைவில் இருந்தவள் திடுக்கிட்டு டிரைவர் சீட்டை பார்த்தாள்.
அவள் நினைப்பை பொய் ஆக்காமல், சிவதேவ் தான் அமர்ந்திருந்தான்.
"உன்னை வர வேண்டாம்னு சொன்னேன் தானே..!" என காவியா கோபத்துடன் தொடங்க,
"நான் வந்தது யாருக்கும் தெரியாது. சோ நோ வொரிஸ். முன்னாள் வா." என்றான் அவன்.
"ஒன்னும் வேண்டாம். டிரைவரா தான வந்த. அப்படியே இரு. நான் வர மாட்டேன்.." கோபத்துடன் அவள் திரும்பி விட,
"சரிங்க மேடம்" என பவ்யம் போல் கூறி விட்டு அவன் காரை எடுத்தான்.
கண் மூடி தன் இருக்கையில் சாய்ந்த காவியா மனதில், பல நினைவுகள்..!
அவள் வாழ்க்கையை புரட்டிப்போட்ட அனைத்தும் கண்முன் வந்து போக, அவள் கண்கள் மெலிதாக கலங்கியது.
அதை கூட உணராமல் தான் அவள் அமர்ந்திருந்தாள்.
அவளை கண்ணாடி வழியாக பார்த்து கொண்டிருந்த சிவதேவ்விற்கு, அவள் மனப்போராட்டம் புரிந்து தான் இருந்தது.
அவள் வேதனையை உணர்ந்து அவன் மனமும் கனத்து தான் போனது.
உடனடியாக எதுவும் பேசி அவனும் அவளை தொந்தரவு பண்ணவில்லை.
ஒரு இடத்தில் வண்டி நிற்கவும், அதை உணர்ந்து காவியா கண்ணை திறந்தாள்.
அதற்குள் காரை சுற்றி வந்து சிவதேவ்வே அவள் பக்க கதவை திறந்து விட்டான்.
அவன் கை நீட்ட, அதை பிடிக்காமல் அவளே இறங்கினாள்.
சுற்றிலும் ஆள் நடமாட்டமே இல்லாமல் இருக்க, ஒரு பழைய கோவில் முன் சிவதேவ் காரை நிறுத்தி இருந்தான்.
"இங்கே ஏன் நிறுத்தின..?" சுற்றி பார்த்துக்கொண்டே அவள் கேட்க,
"சொல்லுறேன் வா.." என்றுவிட்டு முன்னாள் நடந்தான் சிவதேவ்.
காவியாவும் அவனை அமைதியாக தொடர்ந்தாள்.
அந்த கோவில் சற்றே பாழடைந்து போய் இருந்தது. உள்ளே யாருமே இருக்கவில்லை.
அங்கிருந்த ஒரு உண்டியல் முன் சென்று நின்றவன், "அந்த தாலியை இதில் போட்டுரு ஸ்ரீ" என்று கூற, அவளுக்கு இப்போது இங்கு வந்ததன் நோக்கம் புரிந்தது.
சில நொடிகள் அமைதியாக நின்றவள், ஒரு பெருமூச்சுடன் அவன் சொன்னதை செய்து விட்டாள்.
பழிவாங்க மட்டுமே அவள் ஏற்படுத்திக்கொண்ட பந்தம் அது. அதில் இருந்து முற்றிலுமாக விலகுவது அவளுக்கு நிம்மதி தான்.
சிவதேவ் அவள் முகத்தையே தான் பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
குறைந்தது தாலி செண்டிமெண்ட் என எதுவும் அவளை பாதிக்கவில்லை என்பதில் அவனுக்கும் நிம்மதி தான்.
"இங்க யாருமே இல்லை போல்...!" சுற்றிப்பார்த்து கொண்டே காவியா கூற,
"ம்ம். ஊரை விட்டு ஒதுங்கி இருக்கும் இடம். அதான் இங்க கூட்டிட்டு வந்தேன். வா.." என்றவன் மேலும் எங்கோ நடக்க, அவளும் அமைதியாக அவனை தொடர்ந்து சென்றாள்.
கோவில் பின்பக்கம் ஒரு ஆறு ஓடியது.
அதன் தொடக்கத்தில் இருந்த படிகளில் சிவதேவ் அமர, சற்றே இடைவெளி விட்டு காவியாவும் அமர்ந்தாள்.
"எல்லாம் முடிந்தது ஸ்ரீ. இனி பழைய நினைவுகள் எதுவும் உனக்கு வேண்டாம்."
"ம்ம்"
"எல்லாம் மறந்து என் பழைய ஸ்ரீயா என்கிட்ட வர மாட்டியா..?" அவன் கேள்வியில் அவனை நிதானமாக திரும்பி பார்த்தாள் காவியா.
"முடியல. முடியும்னும் தோணல.." அவனை வெறுமையாக பார்த்து அவள் கூற,
"அப்போ நான் என்ன பண்ணனும்னு நினைக்கற ஸ்ரீ..?" என்றான் அவன்.
"திரும்ப நடிக்கணும். முன்னாடி இருந்ததை விட பெருசா சாதிக்கணும். உன் திறமை உலகத்துக்கே தெரியணும்.." கண்களில் கனவுடன் கூறிக்கொண்டிருந்தவள், கடைசியாக அவனை நேராக பார்த்தாள்.
"என்னை அப்படியே விட்டுட்டு உன் வாழ்க்கையை நீ பார்க்கணும். உனக்குன்னு ஒரு...." அவள் தொடங்கும் போதே, சிவதேவ் அவள் வாயை மூடி விட்டான்.
"சொன்னவரை போதும். இதுக்கு மேல் நீ கேக்க போறதை என்னால் பண்ண முடியாது. உன்னை ஏதோ படுத்துதுன்னு தோணுது. என்னனு என்கிட்ட சொல்ல கூடாதா ஸ்ரீ..?" மென்மையாக தான் அவன் கேட்டான்.
அப்போதும் அவள் முகம் தவிப்பை மட்டுமே வெளிப்படுத்தியது. கைகளை இருக்க மூடி அவள் தன்னை நிலைப்படுத்திக்கொள்ள, "விடு ஸ்ரீ. ஈஸி.." என மெலிதாக அவள் கையை தட்டிக்கொடுத்தான் சிவதேவ்.
"என்னை பாரு" என அவன் அழுத்தமாக கூற, அவள் கண்கள் தானாக நிமிர்ந்து அவன் கண்ணை சந்தித்தது.
"நான் மாறுவேன்னு பகல் கனவு எதுவும் காணாதே ஸ்ரீ. நீ தான் மாறனும். அதுக்கு முயற்சி பண்ணு. உனக்கு ஏற்கனேவே சொல்லிட்டேன். இது என் குழந்தை. அதில் மாற்றமே இருக்காது. போலாம் வா.." என அவன் எழுந்து விட, எதுவும் பதில் கூற திராணி அற்று அவளும் எழுந்தாள்.
என்ன செய்வதென்று ஒன்றுமே புரியாத போது, அவளால் என்ன பேசிவிட முடியும்..!
அங்கிருந்த கடவுளிடம் 'என் தேவ் நல்லா இருக்கணும்' என்று மட்டுமே வேண்டிக்கொண்டு தான் அவள் கிளம்பினாள்..
Int 16:
சிவதேவ்வை பிரஸ் மீட் கேட்டு ஒரு பக்கம் மீடியா துரத்த, காவியா பின்னாலும் ஒரு கூட்டம் சுத்தியது.
சிவதேவ் பிரஸ் மீட் கொடுத்தாக வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தான்.
ஆனால் காவியா எதுவும் பேசும் மனநிலையை இருக்கவில்லை.
சிவதேவ்விற்கு உடனடியாக காவியாவை தன்னவள் ஆக்கிக்கொள்ள ஆசை தான். ஆனால் ஊர் வாய் என்று ஒன்று இருந்ததே..! அவளுக்கு திருமண முறிவு ஏற்பட்டு, உடனடியாக அவள் அடுத்த திருமணம் செய்தது தெரிந்தால், அவள் பெயர் அல்லவா கெட்டு விடும்..!
இதற்கு மேல் அவள் எந்த கஷ்டமும் பட கூடாது என்பதில் அவன் உறுதியாக இருந்தான்.
அதே நேரம் காவியாவிற்கும் மனம் சமன்பட ஒரு இடைவெளி தேவை என்றும் அவனுக்கு புரிந்திருந்தது.
எதையோ சொல்ல முடியாமல் அவள் தவிப்பதை அவன் நல்ல காதலனாக உணர்ந்தே இருந்தான்.
அனைத்தும் யோசித்து தெளிவான ஒரு முடிவெடுத்தவன், விஷ்ணுவை தான் அழைத்து பேசினான்.
"விஷ்ணு நீ எனக்கு ஒரு ஹெல்ப் பண்ணனும்" என சிவதேவ் தொடங்க,
"சொல்லு சிவா" என்றான் விஷ்ணு.
"என்னையும் ஸ்ரீயையும் வச்சு ஒரு படம் பண்ணு. நல்ல ஸ்க்ரிப்ட் ரெடி பண்ணு. எனக்கும் அவளுக்கும் பெருசா சம்பளம் கூட வேண்டாம். ப்ரொடியூசர் கிடைக்கறாங்களா பார்ப்போம். இல்லைன்னா, இந்த வீட்டை அடமானம் வச்சு நானே பணம் ரெடி பண்ணுறேன். பட் படம் ஹிட் ஆகணும். உனக்கு சொல்ல தேவையில்லை. எனக்காக இது மட்டும் பண்ணி கொடு. சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சதும், இதுக்கும் சேர்த்து நான் பணம் கொடுத்துர்றேன்." நிதானமாக சிவதேவ் கூற,
"உன் வொர்த் உனக்கே தெரியல டா" என்றான் விஷ்ணு சலிப்புடன்.
சிவதேவ் அவனை புரியாமல் பார்க்க, "இதுவரை உனக்கு கதை ரெடி பண்ண சொல்லி என்கிட்டயே ரெண்டு பிரோடியூசேர் கேட்டுட்டாங்க. நீ என்னடானா பணம் இல்லைனு உளறிட்டு இருக்க. எப்படி டா பிழைக்க போற..!" விளையாட்டு போல் விஷ்ணு கேட்டதில், சிவதேவ் சிரித்து விட்டான்.
"இப்போவும் என்னை நம்பும் ஆளுங்க இருக்காங்க போல்..!"
அதை சொல்லும் போதே அவன் மனதில் பெரும் ஆறுதல் பரவியது.
"ஒரே ஒரு சந்தேகம் சிவா"
"ம்ம்"
"காவியாவை எப்படி டா நடிக்க வைக்கறது..! அவ ப்ரெக்னன்ட்டா இருக்கா. வயிறு தெரியுமே..!"
"அதுக்கு தான் உன்கிட்ட வந்தேன் விஷ்ணு. செகண்ட் ஹாஃபில் ஹீரோயின் கர்ப்பமா இருப்பது போலவே கதை ரெடி பண்ணு. முதலில் மத்த சீன்ஸ் எல்லாம் முடிச்சிடலாம். ப்ரெக்னன்ட் சீன்ஸ் கடைசியா எடுத்துக்கலாம். லவ் ஸ்டோரி போதும்."
அவன் கூற்று விஷ்ணுவிற்கும் சரியாக தான் பட்டது.
"ஓகே டா. டன். நான் ஸ்க்ரிப்ட் ரெடி பண்ணிட்டு, ப்ரொடியூசரும் பேசிட்டு வரேன். காவியாவை சம்மதிக்க வைக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு.." என்றான் விஷ்ணு.
"ஸ்யூர் டா" என சிவதேவ் வாக்கு கொடுத்துவிட, விஷ்ணுவும் நிம்மதியுடன் கிளம்பினான்.
விஷ்ணுவிடம் பேசிய பின் தான் சிவதேவ் பிரஸ் மீட் கொடுத்தான்.
அதில் கேட்ட கேள்விகளுக்கு அவன் பொறுமையாகவே பதில் கூறினான்.
ஒருவன் மட்டும், "காவியா ராகவன் திருமணத்திற்கும், உங்களுக்கும் சம்மந்தம் இருக்கிறதா..?" என கேட்டு வைத்தான்.
சிவதேவ் இந்த கேள்வியை எதிர்பார்த்தே இருந்ததால், ஒன்றும் பதறவில்லை.
"ஒரே சம்மந்தம் தான். நாங்க ரெண்டு பேருமே அவனால் பாதிக்கப்பட்டவங்க. காவியா எனக்கு நல்ல பிரென்ட். நான் இருந்திருந்தால் கண்டிப்பா ராகவன் பத்தி சொல்லி அவளை எரிச்சரித்திருப்பேன். பாவம், அவனை பத்தி தெரியாமல் மாட்டிக்கிட்டா.." என்று தெளிவாகவே கூறினான்.
காவியா பழிவாங்க இறங்கினாள் என தெரிய கூடாது, அதே நேரம் அவர்கள் சேரும் போது தவறான பேச்சும் வர கூடாது என யோசித்து தெளிவாகவே அவன் பேசினான்.
அவன் பேட்டி மறுநாளே சோசியல் மீடியாவில் வந்து விட்டது.
காவியாவும் அதை முழுதாக பார்த்தாள்.
அவன் நோக்கம் அவளுக்கு புரியாமல் இல்லை.
தன்னை எப்படி புரிய வைப்பது என்று தான் அவளுக்கு தெரியவில்லை.
பல மணி நேரம் சிந்தித்தவளுக்கு, கால போக்கில் விட்டுவிடுவது தான் மேல் என்று தோன்றியது..
சிவதேவ் பேச்சில் இருந்து அவன் உடனடியாக திருமணத்திற்கு கேட்க மாட்டான் என்பது வரை அவளுக்கு உறுதியாகி இருந்தது.
மீதியை பொறுத்து பார்த்துக்கொள்வோம் என்று அப்போதைக்கு விட்டுவிட்டாள்.
***********
வெளியூர் சென்றிருந்த சௌமியாவும் வந்து விட்டார்.
விஷ்ணு அவரிடம் எல்லாம் கூற, அமைதியாக கேட்டு கொண்டாரே ஒழிய, அவர் எந்த பதிலும் கூறவில்லை.
அனைவரும் காவியா வீட்டில் தான் இருந்தனர்.
காவியா அருகில் எழுந்து வந்தவர், "நீ கொடுக்க நினைத்த தண்டனை தப்பே இல்ல காவியா. எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு. இனி உன் வாழ்க்கையை பாரு மா. நாங்களும் கிளம்பறோம்.." என அவள் தலை கோதி கூற,
"நீங்க என் கூடாவே இருந்துடுங்க ஆண்ட்டி. அங்க போய் என்ன பண்ண போறீங்க..?" என்றாள் காவியா கவலையுடன்.
"அப்படியே எல்லாத்தையும் விட முடியாது மா. விஷ்ணு இருக்கான். அவனை பார்க்க வேண்டாமா..! அதில் சொத்தில் விஷ்ணுக்கு உரிமை இருக்கு. அவனுக்கானது அவனுக்கு கிடைக்கணும். அந்த வீடு எங்களுக்கும் வேண்டாம். வேற வீடு விஷ்ணு பார்த்துட்டான். நாங்க கிளம்பறோம். நீயும் என் பொண்ணு தான். நீ சந்தோசமா இருந்தா தான் மா எனக்கு முழு நிம்மதி." நிறுத்தி நிதானமாக பேசியவர் குரலில், அத்தனை அமைதி.
இந்த சில நாட்களில் அந்த அமைதியை அவர் கற்றிருந்தார்.
இனி வாழும் வாழ்க்கைக்கு அமைதி மட்டுமே போதும் என்று முடிவெடுத்து விட்டார் போல்..!
காவியா விஷ்ணுவை பார்க்க, "அம்மா சொல்லுறது தான் சரி காவியா. உனக்கு ஒரு நல்ல பிரெண்டா நான் எப்பவுமே இருப்பேன். ஆனால் வீடு மட்டும் வேற இருக்கட்டும். அங்கேயும் கொஞ்சம் பார்மாலிட்டீஸ் எல்லாம் பார்க்கணும் மா.." மென்மையாக அவன் கூறியது அவளுக்கு புரிய தான் செய்தது.
"சரி விஷ்ணு. எப்போ கல்யாண சாப்பாடு போட போறீங்க..?" சிறு புன்னகையுடன் அவள் கேட்க,
"அது உன் தோழி கையில் தான். அவ ஏதோ பெரிய ப்ராஜெக்ட் எடுத்து வச்சிருக்கா. அது முடிஞ்சால் தான் கழுத்தை நீட்டுவாளாம்.." அவனும் சிரித்து கொண்டே கூறியதில், அனைவர் மனமும் லேசானது.
சுகந்தி விஷ்ணு காதல் சௌமியாவிற்கு தெரியும்.
அவருக்கு சுகந்தி விஷயத்தில் மகிழ்ச்சி தான்.
***********
சிவதேவ் முடிந்தவரை தினமும் காவியாவை வந்து பார்த்துவிட்டு தான் சென்றான்.
அவளும் சில நேரங்களில் கோபமாக பேசினாலும், பல நேரங்களில் அமைதியாகவே இருந்து விட்டாள்.
அன்று உள்ளே வந்த போதே, "ஸ்ரீ கிளம்பு. வெளிய போகணும்.." என்று கூறிக்கொண்டே தான் சிவதேவ் வந்தான்.
"எங்க போகணும்...?"
"கிளம்பு, சொல்லுறேன்."
"நீ முதலில் சொல்லு"
அவள் வீம்பு பிடிக்க, "ஹாஸ்பிடல் போகலாம். நீ கடைசியா செக் அப் போய் ரொம்ப நாள் ஆச்சு.."
"நான் பாத்துக்கறேன்"
"தங்கராஜ் சார் கிட்ட பேசி அவருக்கு இங்க தெரிஞ்ச டாக்டர் கிட்ட பிரைவேட் அப்பாயின்மென்ட் தான் வாங்கி இருக்கேன். சோ நானும் வரேன். கிளம்பு." என அவன் பொறுமையாகவே கூறினான்.
"நான் ஏற்கனவே பார்த்த டாக்டர் பாத்துக்கறேன் தேவ். நீ உன் வேலையை பாரு."
"என் குழந்தையை பாக்கறதை விட முக்கியமான வேலை எனக்கு ஒண்ணுமே இல்ல.."
"இது உன் குழந்தை இல்ல டா. அந்த ராகவன் குழந்தை. உனக்கு இதை என் வாயால் கேட்டே ஆகணுமா..! போய் தொலையேன்..!"
அத்தனை நேரம் இருந்த பொறுமை இல்லாமல், அவள் அடிவயிற்றில் இருந்து கத்திவிட்டாள்.
அவன் வேண்டுமானால் சுலபமாக பேசலாம். அவளுக்கு உடல் கூசி தொலைத்ததே..!
அவனுக்கு ஏன் அது புரியவே இல்லை..!
எதிர்பாராதவிதமாகவோ கட்டாயத்திலோ எதுவும் நடக்கவில்லை. அவள் சுயநினைவுடன் ஒருவனுடன் வாழ்ந்து விட்டாள். அவன் வாரிசை போய் இவன் மீண்டும் மீண்டும் சொந்த கொண்டாடியதில் அவளுக்கு என்னவோ போல் இருந்தது..!
பெண்ணின் சில நுண்ணிய உணர்வுகள் ஆண்களுக்கு புரிவது கடினம் தான்.
சிவதேவ் பதிலுக்கு கோபப்படாமல், அவள் உணர்வை புரிந்துகொள்ள முயன்றான்.
அவள் வறட்டு பிடிவாதம் பிடிக்கும் போது அவன் கோபத்தை காட்டலாம். இயலாமையில் கத்துபவளின் வேதனையை புரிந்துகொள்ளாவிட்டால், அவன் என்ன காதலன்..!
நிதானமாக எழுந்து அவள் அருகில் வந்தவன், "உன் வலி புரியுது ஸ்ரீ. பட் நீ இதை பழகுவதை தவிர உனக்கு வேற ஆப்ஷன் இல்ல. உன் நல்லதுக்கு மட்டும் தான் நான் யோசிப்பேன். இந்த ஒரு விஷயத்தை மட்டும் விட்டுறேன் மா.." மென்மையாக தான் அவன் பேசினான்.
"எவன் பிள்ளைக்கோ நீ ஏன் டா இனிஷியல் தரணும்..?" கரகரத்து ஒலித்த அவள் குரல், அவள் வேதனையை அப்படமாக காட்டியது.
"இதை தெளிவா பேசும் நிலையில் நீ இப்போ இல்ல ஸ்ரீ. நீ கொஞ்சம் சரியானதும் எல்லாம் பேசலாம். எனக்கு எந்த விளக்கமும் வேணாம் டி. உன்னை எனக்கு தெரியும். உன் வயிற்றில் வளரும் குழந்தை என்னுடையதாக தான் இருக்கும். நீ எப்படி கத்தி என்ன ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணினாலும், இது மாறாது. இப்போதைக்கு உனக்கு ஒரே ஒரு உறுதி தரேன். உன்னை உடனே கல்யாணம் அது இதுனு படுத்த மாட்டேன். சோ எந்த பயமும் இல்லாமல், எந்த கலாட்டாவும் இல்லாமல் அமைதியா வா.."
அவன் இவ்வளவு பேசிய பின் மீண்டும் வீண் பிடிவாதம் பிடிக்க அவளுக்கு மனம் வரவில்லை.
நல்லவேளையாக சமையல் ஆள் வேலையை முடித்துக்கொண்டு ஏற்கனவே சென்றிருந்ததால், அவள் சத்தம் யார் கவனத்தையும் ஈர்க்கவில்லை.
ராஜலக்ஷ்மியும் வெளியே சென்றிருந்தார்.
அவருக்கு ஒரு போன் செய்து கூறிவிட்டு, காவியா சிவதேவ்வுடன் சென்றாள்.
காவியாவை பரிசோதித்த மருத்துவர் காஞ்சனா, "கொஞ்சம் வீக்கா மட்டும் இருக்காங்க. டேப்ளேட்ஸ் தரேன். சரியா போட வைங்க.." என்றார் சிவதேவ்விடம்.
"நியூஸ் கேள்விப்பட்டேன் காவியாஸ்ரீ. முடிஞ்சதை நினைச்சு, பிறக்க போகும் குழந்தையை கஷ்டப்படுத்தாதீங்க. அது ஒரு பாவமும் அறியாதது. உடம்பை நல்லா பாத்துக்கணும்." என அவளிடம் அவர் கனிவுடன் கூற,
"கண்டிப்பா டாக்டர். இனி கவனமா இருக்கேன்." என்றாள் அவள்.
அவள் பதிலே இதுவரை அவள் கவனமாக இருக்கவில்லை என சிவதேவ், காஞ்சனா இருவருக்கும் உணர்த்தியாது.
"நீங்க இவங்களுக்கு....?" என காஞ்சனா சிவதேவ்வை பார்க்க,
காவியா அவனை கெஞ்சலாக பார்த்தாள்.
"பிரென்ட், வெல்விஷர், கார்டியன் எப்படி வேணும்னாலும் வச்சுக்கலாம் டாக்டர்.." என்றான் அவன்.
"ம்ம் குட். டேக் கேர். அடுத்த மந்த் டேட் நோட் பண்ணி இருக்கேன். அப்போ ஸ்கின் பண்ணனும். கரெக்ட்டா வந்துடுங்க.." என்று கூறி அனுப்பி வைத்தார் அவர்.
காரில் ஏறியதும், "டேப்லெட் எல்லாம் மறக்காமல் போடு ஸ்ரீ" என சிவதேவ்வும் கூற,
"ம்ம் போட்டுக்கறேன்" என்றாள் அவளும் தெளிவாக.
"ஜூஸ் குடிக்கறயா...?"
"ம்ம். அந்த ஹோட்டல் போ.." என மறுபக்கம் தெரிந்த ஐந்து நட்சத்திர ஹோட்டலை அவள் கை காண்பிக்க,
"அங்கு போகும் அளவு எனக்கு இன்னும் வசதி வரலை மா.." என்றான் சிவதேவ் மென்புன்னகையுடன்.
"என்கிட்ட தான் தேவைக்கு அதிகமா பணம் இருக்கே. என்ன செய்ய போறேன்..! போ. ஜூஸாவது குடிப்போம்.." சலிப்புடன் அவள் கூற,
"நீ பேசாமல் இரு" என்றவன், சற்றே தள்ளி இருந்த ரோட்டு கடை முன் காரை நிறுத்தினான்.
அவர்கள் வழக்கமாக ஜூஸ் குடிக்கும் கடை அது.
அங்கு வந்துவிட போகிறானே என்ற பயத்தில் தான் அவள் தடுக்க பார்த்தாள்.
அவன் எதை மதித்தான்..!
தன் மாஸ்க், கேப் எல்லாம் போட்டு கொண்டு இறங்கி சென்றவன், அவளுக்கும் தனக்கும் ஜூஸ் வாங்கி கொண்டே வந்தான்.
அவளிடம் ஒன்றை கொடுத்துவிட்டு அவன் ஒன்றுடன் அமர, "என்னுடையதை கொடு" என்றாள் காவியா.
ஆம், அவன் தனக்கு வாங்கியதை தான் அவளிடம் கொடுத்திருந்தான்.
"குடிச்சுட்டு கொடு"
"ம்ஹ்ம்.." அவள் மறுப்பாக தலையசைக்க,
"அப்போ இது கிடையாது போ" என்றான் அவன் வீம்பாக.
"வம்பு பண்ணாத தேவ்.." அவள் மெதுவாக கூற, "நானா..! சரிதான். ஒழுங்கா எப்பவும் போல் குடிச்சுட்டு கொடு.." என்றான் அவன்.
"ஏய்..." அவள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே சீறிவிட்டான் சிவதேவ்.
யோசிக்காமல் வார்த்தையை விட்டுவிட்டவளுக்கும், அவன் கத்தியதும் தான், தன் வார்த்தைகளே உரைத்தது.
அவனுக்கு கண்முன் தெரியாத ஆத்திரம் வந்தது.
என்ன வார்த்தை எல்லாம் பேசுகிறாள்..!
"ராட்சசி டி நீ.. சரியான ராட்சசி.. இந்தா, இதையே குடி.." என்றவன், தன் கையில் இருந்த ஜூஸை அவள் கையில் திணித்து விட்டு, தன்னுடையதை பிடுங்கி கொண்டான்.
"சாரி தேவ்" என அவள் மெதுவாக தொடங்க, "ஜூஸை குடி" என்றான் அவன் வெறுமையாக.
அவனையே பாவமாக பார்த்து கொண்டிருந்தவள், அமைதியாக ஜூஸை குடித்துவிட்டாள்.
அவளிடம் இருந்து கப்பை வாங்கியவன், தன்னுடையதை குடிக்காமல் அப்படியே தூக்கி எரிந்து விட்டு காரை எடுத்தான்.
இருவருமே வீட்டிற்கு வரும் வரை எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை.
அவளுக்கு வேதனை என்றால், அவனுக்கோ கோபம்..!
இருவருமே வார்த்தையை விட்டுவிட கூடாது என்று தான் அமைதியை தத்தெடுத்து கொண்டனர்.
காரை நிறுத்திவிட்டு அவள் பக்கம் திரும்பியவன், "இனி இப்படி பேசாதே ஸ்ரீ. எதுக்காகவும் உன்னை அசிங்கப்படுத்தாத. கோவம் வந்தால் என்னை திட்டு, அடி, என்ன வேணும்னாலும் பண்ணிக்கோ. உன்னை கொச்சைப்படுத்தாத. தாங்க முடியல டி. வலிக்குது. போ. ரெஸ்ட் எடு.." வெறுமையாக கூறிவிட்டு அவன் திரும்பி விட, அவன் அன்பில் நெகிழ்ந்த மனதுடன் இறங்கியவள், "சாரி தேவ்" என மீண்டும் கூறிவிட்டே வீட்டிற்குள் சென்றாள்.
அவளும் நிதானிக்க தான் போராடி கொண்டிருந்தாள்.
அதுவரை எதையும் தாங்கிக்கொள்ள அவனும் தயாராக தான் இருந்தான்.
காவியாவை விட்டுவிட்டு வந்து சிவதேவ்வும் தன் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டான்.
இன்றைய வேதனையில் சுழன்று கொண்டிருந்த இருவர் மனமும், தங்கள் கடந்த காலத்தின் அழகிய நாட்களை தான் அசைபோட்டது..
"சீக்கிரம் வர முடியாது பர்வதம். நீ லிஸ்ட் கொடு. நான் வாங்கிட்டு வந்துர்றேன்.."
"ப்ச்! லேட் ஆகும்னா எதுக்கு அலையரீங்க..! கஷ்டமா இருக்கும். விடுங்க. நானே போய்க்கறேன்.."
"ஏன்! நான் ஒருத்தன் இல்லையா..! என்ன செத்தா போய்ட்டேன்..?" திடீரென கோபத்துடன் சிவதேவ் கத்தவும், பெரியவர்கள் இருவருக்கும் தூக்கிவாரி போட்டது.
"நீ ஏதோ ஆடிஷன் இருக்குனு சொன்னயே சிவா..! உன்னை தொந்தரவு பண்ண வேண்டாம்னு தான் பா சொல்லலை.. அதுக்கு ஏன் டா இப்படி கத்துற..?" பர்வதம் மகனை சமாதானம் செய்ய,
"ஆடிஷன் போனா, அப்படியே போய்டுவேனா பாரு..? வீட்டுக்கே வர மாட்டேனா..! தொந்தரவு பண்ண வேணாம்னு நினைக்கறீங்களா? இல்ல, இவன் எதுக்கும் உதவ மாட்டான்னு தலை முழுகிட்டிங்களா..?"
"சிவா..." அவன் பேச்சில் ரங்கநாதன் கோபத்துடன் இடைமறித்தார்.
அவர் குரலை உயர்த்தவும் அவன் வாயை மூடி கொண்டான்.
"இஷ்டத்துக்கு பேச கூடாது சிவா. நீ வேலைக்கு போகணும்னு நினைச்சிருந்தா, அதை நான் நேரா சொல்லி இருப்பேன். இப்போதைக்கு தேவையில்லைனு தான் உன் ஆசைக்கு விட்டாச்சு. நீயா ஏதாவது யோசிச்சு குழப்பிக்காதே.." கடைசியாக மென்மையாகவே அவர் முடிக்க,
"ம்ம்.. சாரி.." என்றவன் உண்ட இரண்டு தோசையுடன் எழுந்து விட்டான்.
"சிவா, சாப்பிட்டுட்டு போ பா" என பார்வதம் கூற,
"போதும் மா" என்றவன் தட்டை அலம்பி வைத்து விட்டான்.
"எப்படி டா பத்தும். சொன்னால் கேளு. சாப்பிடு.." என்றவர் தானும் எழுந்துகொள்ள முயற்சிக்க, அவரை பிடித்து அமர வைத்தவன், "எனக்கு போதும் பாரு. லிஸ்ட் அனுப்புங்க. நானே வாங்கிட்டு வரேன். பணம் இருக்கு. அதை பத்தி யோசிக்க வேண்டாம். மெசேஜ் மட்டும் மறக்காமல் அனுப்பிடுங்க." என்றான் பொறுமையாக.
"வரேன் பா. வரேன் மா.." என்றவன், அதற்கு மேல் நிற்காமல் சென்று விட்டான்.
"சரியான முன்கோபக்காரன பெத்து வச்சிருக்கேங்க..!" என பர்வதம் புலம்ப,
"அவனுக்கு கொஞ்சம் குற்ற உணர்வு பர்வதம். அதை தான் அடிக்கடி காட்டுறான். சரி ஆகிடுவான். விடு.." என மனைவியை சமாதானம் செய்தார் ரங்கநாதன்.
அவருக்கு மகன் மனம் புரிந்து தான் இருந்தது.
சிவதேவ்விற்கு நடிப்பில் தான் ஆர்வம்.
படிப்பு முடித்து சில வருடம் வேலைக்கு போனவனுக்கு, வேலை ஒட்டவே இல்லை.
வீட்டில் சொல்லி நடிப்பிற்கு முயற்ச்சி பண்ணவா என்று கேட்டான்.
ரங்கநாதன் இன்னும் வேலையில் இருந்ததால், உடனடியாக சம்மதம் கூறி விட்டார்.
அவன் நினைத்த வேகத்தில் வாய்ப்பு கிடைக்கவில்லை.
பார்ட் டைம் வேலை ஒன்று பார்த்தாலும், தன்னால் குடும்பத்திற்கு பெரிதாக உதவ முடியவில்லையே என்ற கவலை ஒரு பக்கம் அவனை அரிக்க தொடங்கி இருந்தது.
அதான் அடிக்கடி கோபமாக வெளிப்பட்டது.
அவன் கோபம் எல்லாம் கானல் நீர் தான் என்று தெரிந்ததால், பெரியவர்களும் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவில்லை.
**********
தன்னுடைய பைக்கில் சிவதேவ் சற்றே வேகமாக தான் வந்து கொண்டிருந்தான்.
அவனுக்கு முன்னாள் சென்று கொண்டிருந்த ஸ்கூட்டி திடீரென தடுமாறி நின்று விட, அவனும் சடன் பிரேக் போட்டு நிறுத்த வேண்டியதாக போயிற்று.
கொஞ்சம் விட்டிருந்தால் இடித்திருக்கும்.
முன்னாள் இருந்த பெண்ணும் வண்டி நின்றதும் வேகமாக இறங்கி வண்டியை ஓரமாக தான் நிறுத்தினாள்.
அவளுக்கும் எதிர்பாராமல் தான் நடந்துவிட்டது என அவனுக்கு புரிந்தது.
கடந்து சென்று விடுவோம் என நினைத்தவன், மீண்டும் தன் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தான்.
தற்செயலாக மீண்டும் அவன் அந்த பெண்ணை பார்க்க, அவள் முகத்தில் அதீத டென்சன் தெரிந்தது.
மனம் கேட்காமல் போக, "ஏதாவது ஹெல்ப் வேணுமா...?" என்றான் சிவதேவ்.
அவளும் அவளால் அவன் சடன் பிரேக் அடித்ததை கவனித்து தான் இருந்தாள்.
"இல்ல பரவாயில்ல. அண்ட் சாரி.." என அவள் சேர்த்து கூற,
"இட்ஸ் ஓகே" என்றவன்,
"பக்கத்தில் பெட்ரோல் பேங்க் இருக்கு. அது வரை டோ பண்ணவா..?" என்றான்.
அவளுக்கும் அவசரமாக போக வேண்டும் தான் இருந்தது.
"எனக்கு பழக்கம் இல்லையே..!" என அவள் தயங்க, அவன் என்ன செய்ய வேண்டும் என சொல்லி கொடுத்தான்.
தன் வண்டியை ஸ்டார்ட் செய்தவன், அப்படியே டோ செய்து அவளை பக்கத்து பெட்ரோல் பங்கில் விட்டான்.
"ரொம்ப தேங்க்ஸ்" என அவள் சிறு புன்னகையுடன் கூற,
"இட்ஸ் ஓகே" என்றுவிட்டு சிவதேவ் கிளம்பி விட்டான்.
ஆடிஷன் நடந்த இடத்துக்கு வந்து சேர்ந்தவன், அங்கு இருந்த கூட்டத்தை பார்த்து மலைத்து தான் விட்டான்.
எந்த எந்த கதாபாத்திரத்துக்கு ஆடிஷன் செய்தார்களோ தெரியவில்லை! ஆண், பெண் என பெரும் கூட்டம் இருந்தது.
ஒரு கட்டத்தில் அவனை அழைக்க, தனக்கு கொடுத்த காட்சியை அவன் நன்றாகவே நடித்து காண்பித்தான்.
"குட் சிவதேவ். வெயிட் பண்ணுங்க. சொல்லுவாங்க." என கூறிவிட, அவனும் அமைதியாக வெளியே வந்தான்.
தலை கோதி கொண்டே வந்தவன், பக்கத்து அறையில் இருந்து வந்த பெண்ணை பார்த்ததும் நின்று விட்டான்.
அவளும் அவனை பார்த்து விட்டாள்.
"நீங்களும் இங்க தான் வந்தீங்களா..?" என அவளே கேட்க,
"ம்ம். ஆடிஷன் வந்தேன். நீங்க..?" என்றான் சிவதேவ்.
"நானும் தான். ஐ எம் சிவதேவ்.." என அவன் அறிமுகப்படுத்திக்கொள்ள,
"காவியாஸ்ரீ" என்றாள் அவளும்.
"செலெக்ட் ஆகிட்டிங்களா..?"
"ப்ச் தெரியல. சொல்லுறேன்னு சொல்லி இருக்காங்க. நீங்க..?"
"அதே தான்" என அவன் தோளை குலுக்க, இருவரும் சிரித்து கொண்டனர்.
"ஸ்னேக்ஸ் கொடுத்துட்டு இருந்தாங்க. வந்ததுக்கு அதையாவது சாப்பிடுவோம்." என சிவதேவ் நடக்க, அவளும் அவனுடன் இணைந்து நடந்தாள்.
இருவரும் சமோசாவும், டீயும் வாங்கி கொண்டு ஒரு பக்கம் வந்து நின்றனர்.
"இவ்ளோ கூட்டம் நான் எதிர்பார்க்கலை சிவதேவ்.."
"நானும் தான். வர வர வாய்ப்பை விட, வாய்ப்பு தேடும் கூட்டம் ரொம்ப அதிகமா இருக்கு. திறமைக்கு மதிப்பு இருக்கமானே சந்தேகம் தான். பார்க்கலாம்.." என்றான் அவன்.
இருவரும் அப்போதைக்கு தங்களை பற்றி எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை.
ஆடிஷன் செய்யும் இயக்குனர், அவர் படங்கள் என பொதுவாக மட்டுமே பேசினர்.
சிறிது நேரத்தில் சிவதேவ் காவியா இருவரையுமே தேர்வு செய்யவில்லை என கூறிவிட, காவியா அதை சுலபமாக எடுத்து கொண்டாள். சிவதேவ் முகம் தான் இறுகி போயிற்று. அவன் முகத்தை பார்த்தவளுக்கு பாவமாக இருந்தது.
"விடுங்க சிவதேவ். அடுத்த ஆடிஷன் பார்த்துக்கலாம்.." என அவள் மென்மையாக கூற,
"ம்ம். கொஞ்சம் திறமையும் பார்த்தால் நல்லா இருக்கும்.." என்றான் அவன் வெறுமையாக.
"கண்டிப்பா ஒரு நாள் நடக்கும். அது வரை முயற்சி பண்ணுவோம். இப்போதைக்கு புண்பட்ட மனதை இன்னொரு டீ குடிச்சு ஆத்திப்போமா..?" என அவள் கேட்க, அவள் கேட்ட தினுசில் அவன் இறுக்கமும் தளர்ந்தது.
காவியா போன் அடிக்க, அதை எடுத்தவள், "ஒரு மணி நேரத்தில் வந்துருவேன் மா" என்றுவிட்டு போனை வைத்தாள்.
"அம்மா தேடுவாங்களோ..!"
"ம்ம் சொல்லிட்டு வந்த டைம் க்ராஸ் ஆகிடுச்சு. அதான் கூப்பிட்டுட்டாங்க. வேலையும் இருக்கு. வரேன் சிவதேவ். பார்க்கலாம்." என்றவள், தன் டீக்கான பணத்தை கொடுத்துட்டே சென்றாள்.
சிவதேவ் அவள் செல்லும் வரை அவளை பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
வழக்கமாக நிராகரிக்கப்படும் போது அதில் இருந்து வெளிவர அவன் கொஞ்சம் கஷ்டம் தான் பட்டுவிடுவான். இன்று ஏனோ அந்த மனவலி இல்லை.
அது இல்லாமல் அவனை காப்பாற்றியவள், அன்றே அவன் மனதில் தேவதையாக பதிந்து போனாள்.
****************
வீட்டுக்கு வந்து காவியா அன்னைக்கு உதவ அமர்ந்து விட்டாள்.
அப்போதைக்கு ராஜலக்ஷ்மி தையல் வேலை தான் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.
கணவனை இழந்தவர் தையல் தொழில் வைத்து தான் மகளை படிக்க வைத்தார்.
படித்த டிகிரிக்கு பக்கத்தில் இருந்த ஒரு கம்பெனியில் காவியாவும் வேலை பார்த்துக்கொண்டு தான் இருந்தாள்.
நடிப்பில் இருந்த ஆர்வத்தில் இது போல் ஆடிஷன் நடக்கும் போது மட்டும் பெர்மிஷன் கேட்டுக்கொண்டு சென்று வருவாள்.
ஊசியில் நூல் கோர்க்க சிரமப்பட்ட அன்னைக்கு உதவியவள், சீக்கிரம் அன்னைக்கு ஓய்வு கொடுக்க வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டாள்.
"இட்லி வைக்கணும் காவியா" என கூறிக்கொண்டே ராஜலக்ஷ்மி எழுந்துகொள்ள,
"நீ உக்காரு மா. நான் வச்சுட்டு வரேன்.." என அவளே எழுந்து விட்டாள்.
"சட்னிக்கு தயார் பண்ணி வச்சிருக்கேன் டா. அரைக்கணும்.."
"நான் பாத்துக்கறேன் மா" என்றவள், சமையல் அறைக்குள் புகுந்து கொண்டாள்.
*******
அடுத்தடுத்து இரண்டு ஆடிஷன்களில் காவியாவும், சிவதேவ்வும் சந்தித்து கொண்டனர்.
அதில் இருவருக்குள்ளும் ஒரு வித நட்பு ஏற்பட்டிருந்தது.
ஏதாவது வாய்ப்பு இருந்தால் சொல்வதற்காக, இருவருமே தங்கள் கைபேசி எண்களை மற்றவருக்கு கொடுத்திருந்தனர்.
ஒருநாள் மாலை காவியா வேலை முடிந்து வந்த போது, சிவதேவ் அவளுக்கு அழைத்தான்.
"சொல்லுங்க தேவ்" என நடந்துகொண்டே அவள் கேட்க,
"ஒரு டூ வீலர் வாங்கிக்கலாமே..! இவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு நடக்கணுமா..?" என்றான் அவன்.
அவன் கூற்றில் ஒன்றும் புரியாமல் விழித்தவள் சுற்றிலும் பார்க்க, எதிர் பக்கம் இருந்த டீ கடையில் தான் அவன் நின்றிருந்தான்.
அவனை பார்த்ததும் மெலிதாக சிரித்தவள், போனை வைத்துவிட்டு அவன் அருகில் வந்தாள்.
"என்னை தேடி வந்தீங்களா என்ன..?"
"அப்படி பொய் சொல்ல ஆசை தான். ஆனால் உன் அட்ரஸ் எப்படி தெரியும்னு கேட்டால், நான் என்ன பொய் மா சொல்லுவேன்...?" சீரியஸாக அவன் யோசிக்க,
"இங்க என்ன வேலை..?" என்றாள் அவளும் சிரித்து கொண்டே.
"பார்ட் டைம் வொர்க் பாக்கறேன்னு சொன்னேனே! அந்த வேலை விஷயமா வந்தேன். உன்னை தற்செயலா தான் மா பார்த்தேன்.."
"ஓ! ஓகே.. ஓகே.."
"ஒரு டீ சொல்லவா..?"
"தாராளமா" அவள் கண்கள் விரிய கூறியதில் சிரித்துக்கொண்டவன், அவளுக்கும் டீ கூறினான்.
"இந்த வீகென்ட் ஹீரோயின் ஆடிஷன் ஒன்னு இருக்கு ஸ்ரீ. அதை சொல்ல கூப்பிடணும்னு தான் நினைச்சுட்டு இருந்தேன். நீ நேரிலேயே வந்துட்ட. டீடைல்ஸ் எல்லாம் வாட்சப் பண்ணுறேன். போய்ட்டு வா.."
"ம்ம். தேவை இல்லாமல் சுத்தறோமோ என்று இப்போ எல்லாம் அடிக்கடி தோணுது தேவ். பேசாமல் கொஞ்சம் பெரிய வேலை தேடினால் பிழைப்பாவது ஓடுமோ என்னவோ..!" கவலையுடன் அவள் கூற,
"எவ்வளவோ அலஞ்சாச்சு ஸ்ரீ..! இன்னும் கொஞ்ச நாள் தானே..! தேடுவோம். கண்டிப்பா வாய்ப்பு கிடைக்கும். நீ இந்த ஆடிஷனில் செலெக்ட் ஆகணும்னு நான் வேண்டிக்கறேன். நீ செலெக்ட் ஆனால் ஒரு நாள் முழுக்க மௌன விரதம் இருக்கறதா வேண்டிக்கறேன். ஓகே வா..?" விளையாட்டு போல் அவன் கேட்க,
"ம்ம். உங்க கூட சுத்தறவங்களுக்கு ஒரு நாள் ஜாலி தான்.." என்றாள் அவளும் கிண்டலாக.
"உன் புண்ணியத்தில் நல்லா இருந்துட்டு போகட்டும்!" என அவனும் கண்ணடிக்க, இருவரும் சிரித்து கொண்டனர்.
"அண்ட் சொல்லணும்னு நினைச்சேன், நல்லா மேக் அப் போட்டுட்டு போ ஸ்ரீ. அப்படியே போகாத.."
"ஏன், நான் மேக் அப் இல்லாமல் நல்லா இல்லையா..?" கோபம் போல் அவள் கேட்க,
"உனக்கு ஒரு குறையும் இல்லை ஸ்ரீ. ஆனால் ஹீரோயின் ஆகணும்னா சில விஷயங்கள் பண்ணி தான் ஆகணும். சோ நீட்டா மேக் அப் போட்டுட்டு போ.."
"ம்ம். இருப்பதை வச்சு போட்டுக்கறேன். என்ன விலை விக்குது..! வாங்கவா முடியாது..!" என்றாள் அவள் சலிப்புடன்.
"சரி கிளம்பறேன் தேவ். நேரம் ஆச்சு.." என காவியா கிளம்பி விட, அவனும், "ஓகே மா" என்றுவிட்டு தன் வண்டியை எடுத்தான்.
அவன் போனதும் தான் வீட்டுக்கு கூட கூப்பிடாமல் விட்டுவிட்டோமே என அவளுக்கு தோன்றியது.
அடுத்த முறை மறக்காமல் அழைக்க வேண்டும் என நினைத்து கொண்டாள்..
சிவதேவ் சொல்லி இருந்த ஆடிஷனுக்கு ஒரு நாள் முன்பு, அவனே காவியாவிற்கு அழைத்தான்.
"வேலை முடிஞ்சதும் வெளிய வா ஸ்ரீ. நான் உன் ஆபிஸ் வெளியே தான் இருக்கேன்." என சிவதேவ் கூற,
"ஓகே தேவ்" என்றுவிட்டு அவளும் போனை வைத்தாள்.
சிறிது நேரத்தில் அவள் வேலை முடிந்து விட, தன் ஆபிஸ் விட்டு வந்தவள், ரோடு க்ராஸ் செய்து சிவதேவ்வை பார்த்து வந்தாள்.
"என்ன திடீர்னு ஆபிஸ் வரைக்கும் வந்தாச்சு...?" தன் ஹேண்ட் பேக்கை கழட்டி அவன் வண்டி மேல் வைத்து கொண்டே அவள் கேட்க,
"இதை கொடுக்க தான்" என ஒரு கவரை நீட்டினான் சிவதேவ்.
அதை வாங்கியவள், "என்ன தேவ்..?" என கேட்டுக்கொண்டே கவருக்குள் பார்த்தாள்.
அனைத்தும் புது மேக் அப் பொருட்கள். மிகவும் காஸ்டலியாக இல்லாவிட்டாலும், சற்றே விலை கூடியவை தான்.
"இதை எதுக்கு இப்போ வாங்கினீங்க..?" சிறு கோபத்துடனே அவள் கேட்க,
"கொஞ்சம் ஸ்ட்ராங் பவுண்டேஷனா போட்டுட்டு போவணு தான்..!" என்றான் அவன் அடக்கப்பட்ட சிரிப்புடன்.
அவள் பதிலுக்கு சிரிக்கவில்லை.
"நான் விளையாடலை தேவ். இதோட விலை எனக்கு தெரியும். ஏற்கனவே வீட்டுக்கு சரியா பணம் கொடுக்கறதில்லைனு வருத்தப்பட்டீங்க. இதில் இந்த செலவு தேவையா..?"
அவள் அக்கறை புரிந்து சிரித்து கொண்டவன், "இருக்கட்டும் ஸ்ரீ. நீயும் வெளி ஆள் இல்ல. என்னவோ இந்தமுறை நீ செலெக்ட் ஆகிடுவனு எனக்கு தோணிட்டே இருக்கு. ரிஜெக்ட் ஆக மேக் அப் ஒரு காரணமா இருக்க வேணாம். நல்லா பண்ணு. ஆடிஷன் முடியும் நேரம் நான் அங்க வரேன்." என்றான் சிவதேவ்.
அதற்க்கு மேல் அவளால் ஒரேடியாக அடம் பிடிக்க முடியவில்லை.
"சரி தேவ். ஆனால் பணம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா கொடுத்துடுவேன். நீங்க வாங்கிக்கணும்."
"உன் இஷ்டம்" என அவன் முடித்து விட்டான்.
"நானே டிராப் பண்ணவா..?" என சிவதேவ் கேட்க,
"ம்ம். டிராப் மட்டும் இல்ல. வீட்டுக்கும் வரீங்க." என கூறிக்கொண்டே மீண்டும் தன் ஹேண்ட் பேக் எடுத்து மாட்டிக்கொண்டாள் காவியா.
வீட்டில் ராஜலஷ்மியிடம் அவனை நண்பனாக அறிமுகப்படுத்தியவள், அவனுக்கு காஃபி போட்டு கொடுத்து, சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு தான் அனுப்பினாள்.
சிவதேவ் எந்த நேரத்தில் சொன்னானோ! அவன் சொன்னது போலவே தான் நடந்தது.
காவியா மறுநாள் ஆடிஷனில் தேர்வாகி விட்டாள்.
அறிமுக இயக்குனர் படம் தான். ஆனால் தயாரிப்பு நிறுவனம் கொஞ்சம் பழையது.
ஹீரோயின் பேஸ் செய்த கதை இல்லை என்றாலும், ஹீரோயினுக்கும் நடிக்க வாய்ப்பிருக்கும் கதை தான்.
எப்படியோ அடுத்த நாள் டெஸ்ட் ஷூட் செய்து விட்டு கன்பார்ம் பண்ணிடலாம் என்னும் அளவு கூறி விட்டனர்.
அங்கு உதவி இயக்குனராக இருந்த ஒருவர், காவியாவிடம் தனியாக வந்து பேசினார்.
"டைரக்டருக்கு உங்க பெர்பார்மன்ஸ் ரொம்ப பிடிச்சிருச்சு மா. கண்டிப்பா நீங்க தான் இந்த படம் பண்ணுவீங்க. நாளைக்கு ஒன்பது மணிக்கு வந்துடுங்க." தனியாக அவரும் கூறவும் தான், அவளுக்கு நம்பிக்கை வந்தது.
அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு அங்கிருந்து வெளியே வந்தவள் கண்கள், முதலில் சிவதேவ்வை தான் தேடியது.
முந்தையநாள் வருவதாக கூறிவிட்டு போனானே..! ஆனால் இப்போது காணவில்லை.
சரிதான் காத்திருப்போம் என நின்றவள், ஒரு மணி நேரம் நின்றுவிட்டாள்.
லேசாக இருட்ட தொடங்கவும் தான், நேரம் ஓடியதே அவளுக்கு புரிந்தது.
அதுவரை ஒரு போன் கூட முயற்சிக்காமல் நின்றிருக்கோம் என உரைக்க, வேகமாக தன் போன் எடுத்து அவனுக்கு அழைத்தாள்.
அதுவோ, ஸ்விச் ஆப் என வந்து தொலைத்தது.
மீண்டும் இரண்டு முறை அழைத்து பார்த்தவள், அதற்கு மேல் தன் பைத்தியக்காரத்தனம் உணர்ந்து அந்த முயற்சியை கைவிட்டுவிட்டாள்.
வேறு எப்படி அவனை தொடர்புகொள்வது என அவளுக்கு தெரியவில்லை.
அவன் வருவான் என்று நினைத்துக்கொண்டே இருந்ததாலோ என்னவோ, அவனை பார்க்காமல் கிளம்பவும் அவளுக்கு மனம்வரவில்லை.
சிரமம் பார்க்காமல் மேலும் ஒரு மணி நேரம் நின்றவள், கடைசியாக அவன் போனும் ஆனே ஆகாமல் இருக்கவும் தான், கிளம்பினாள்.
தான் செலெக்ட் ஆனதை முதல் முதலாக அவனிடம் தான் சொல்ல வேண்டும் என அவளுக்கு ஆசையாக இருந்தது.
அன்னைக்கு முன் அவனிடம் சொல்ல வேண்டும் என அப்படி என்ன அவள் மனதுக்கு அடமோ..!
பஸ்ஸில் ஏரிய பின்பும் அவன் எண்ணுக்கு முயன்று கொண்டே தான் இருந்தாள்.
சரியாக அவள் இறங்கும் இரண்டு ஸ்டாப்பிங் முன் அவன் போனை எடுத்து விட்டான்.
"சொல்லு ஸ்ரீ" என அவன் தொடங்க,
"எங்க இருக்கீங்க...?" என்றாள் அவள் இழுத்து பிடித்த பொறுமையுடன்.
"இப்போ தான் வீட்டுக்குள் நுழையறேன்..."
"எது வீட்டுக்குள்ள நுழையறீங்களா..? இங்க ஒருத்தி ரெண்டு மணி நேரமா நீ வருவன்னு கால் கடுக்க நின்னுட்டு இருந்தேன்! என்னை மறந்துட்டு வீட்டுக்கு போயாச்சா..! போ டா. போய் தொல..!" கோபத்தில் மரியாதை எல்லாம் காற்றில் பறந்து விட்டது.
"ஏய் ஸ்ரீ..! சொல்லுறத கேளு.." என அவன் ஏதோ சொல்ல வர,
"ஒன்னும் வேணாம். கொட்டிக்கிட்டு தூங்கு.." என்றவள், போனை கட் செய்து விட்டாள்.
அவனோ மீண்டும் அடுத்த நொடியே அழைத்தான்.
பட்டென எடுத்தவள், "என்ன..?" என கடுப்புடன் கேட்க, "செலெக்ட் ஆகிட்டயா..?" என்றான் அவன்.
"சொல்ல முடியாது.."
"உன் பஸ் ஸ்டாப் டீ கடையில் அஞ்சே நிமிஷம் நில்லு. நான் வந்துருவேன். ஐ ப்ராமிஸ்." என்றவன், அவள் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் வைத்து விட்டான்.
'இவன் இஷ்டத்துக்கு வருவான். நான் நிக்கணுமா..! முடியாது போ டா..' என்று நினைத்துக்கொண்டே தான் அவள் இறங்கினாள்.
இரண்டடி தான் எடுத்து வைத்திருப்பாள். லேசாக தூர ஆரம்பித்தது. அதை பார்த்ததுமே அதற்கு மேல் அவள் நகரவில்லை.
அவன் கிளம்பி இருப்பான் என்று அவளுக்கு தெரியும். எப்படியும் நனைந்து விடுவான்.
அவளுக்கு போய் விட்டால், அதிக தூரம் நனைந்து கொண்டே வருவான் என தோன்றி விட, அவன் சொன்ன டீ கடையிலேயே உள்தள்ளி நின்று விட்டாள்.
அடுத்த பதினைந்தாவது நிமிடம் சிவதேவ் வந்து விட்டான்.
அவள் நினைத்தது போலவே நனைந்து கொண்டே தான் வந்தான்.
அவன் வேகமாக அவள் அருகில் வந்து நிற்க, அவள் முதல் வேலையாக தன் கர்சீப்பை எடுத்து நீட்டினாள்.
அதை வாங்கி தலையை அழுந்த துடைத்தவன், "வாழ்த்துக்கள்" என கண்ணடிக்க,
"தேங்க்ஸ்.. தேங்க்ஸ்.." என்றாள் அவள் கடுப்புடன்.
"அம்மாக்கு திடீர்னு கொஞ்சம் பிபி லோ ஆகிடுச்சு ஸ்ரீ. ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போனேன்."
அவன் கூற்றில் இப்போது அவளுக்கு தான் அசிங்கமாக போய் விட்டது.
"ஐயோ! சாரி தேவ். அவசரப்பட்டு உங்ககிட்ட கத்திட்டேன். ச்சை, நான் ஒரு மக்கு. எதுவும் காரணம் இருக்கும்னு யோசிக்காம, நீங்க தான் மறந்துடீங்கனு முடிவே பண்ணிட்டேன். சாரி.." காதை பிடித்து கொண்டு அவள் மன்னிப்பு கேட்க, அவனோ அவளை ரசித்து சிரித்து கொண்டிருந்தான்.
"வா டா போ டா மோடில் இருந்து மரியாதை மோடுக்கு அதுக்குள்ள தாவியாச்சா..!" அவன் கேள்வியில் அவள் நாக்கை கடித்துக்கொள்ள, அதுக்கும் அவனுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது.
மழை நின்றிருக்க, இருவரும் வெளியே வந்தனர்.
"தப்பு தான். எல்லாத்துக்கும் சாரி." மெதுவாக அவள் கூற, வண்டியை தள்ளி கொண்டே சிவதேவ் பேசினான்.
"சாரி எல்லாம் வேணாம். இந்த எக்ஸெல் மரியாதை தான் ஆடா இருக்கு. நீ சும்மா வா போன்னே கூப்பிடு. அது தான் சகஜமா இருக்கு.." என்றான் சிவதேவ்.
"ம்ம். அப்போ ஓகே.." என அவள் வேகமாக மண்டையாட்ட,
"அடிப்பாவி! உடனே ஓகே சொல்லிட்ட...!" என்றான் சிவதேவ் பாவம் போல்.
ஆனாலும் அவன் சிரிப்பு மறையவில்லை.
"அப்படியே பேசிட்டே நடந்தே போவோமா..?" என காவியா கேட்க,
"உன் இஷ்டம் தான்" என்றவனுக்கும் அந்த நடை பிடித்து தான் இருந்தது.
குளுமையான காற்று, மிக மெலிதாக அடிக்கடி விழுந்த தூறல், ஸ்ட்ரீட் லைட் வெளிச்சம் என அந்த சூழல் அத்தனை ரம்மியமாக இருந்தது.
"நான் செலெக்ட் ஆனது எப்படி தெரியும்..?"
"உன் குரலே சொல்லிடுச்சு. அடுத்த என்ன..?" என சிவதேவ் கேட்க, அவளும் தன்னிடம் சொல்லி அனுப்பியதை கூறினாள்.
"நாளைக்கு நானே வந்து கூட்டிட்டு போறேன் ஸ்ரீ. தனியா போக வேண்டாம்.." அவள் பாதுகாப்பிற்காக அவன் கூற, அவளுக்கும் புரிந்தது.
"என் மேனேஜர்ன்னு சொல்லிடவா..?" விளையாட்டாக அவள் கேட்க,
"அப்படி தான் சொல்ல போறேன்" என்றான் அவன் சீரியஸாக.
"அட! விளையாடாதீங்க தேவ்! நான் சும்மா சொன்னேன். பிரெண்டுனு சொல்லிக்கலாம்."
"நோ. மேனேஜர்ன்னே இப்போதைக்கு சொல்லுவோம். அப்போ தான் தப்பா எதுவும் அப்ரோச் பண்ண மாட்டாங்க. புரிஞ்சுக்கோ ஸ்ரீ. அடம் பிடிக்காத." அழுத்தமாக அவன் கூறிவிட, அவளுக்கு முழுதாக மனதில்லை என்றாலும், அவனால் வாயை மூடி கொண்டாள்.
அவளை வீட்டில் விட்டுவிட்டு சிவதேவ் கிளம்பி விட்டான்.
**********
அடுத்த நாள் டெஸ்ட் ஷூட் நல்லபடியாக முடிந்தது.
காவியாவுடன் சம்பளம் எல்லாம் பேசி உறுதி செய்து விட்டனர்.
சிவதேவ்விற்குமே மனதார பெரும் மகிழ்ச்சி.
"எப்படியோ முதல் ஸ்டேப் எடுத்து வச்சுட்ட ஸ்ரீ. இனி எல்லாம் நல்லதே நடக்கும் டா.." அவன் வாழ்த்தில் மெலிதாக புன்னகைத்தவள்,
"எல்லாம் உன்னால் தான் தேவ். ஆனால் உனக்கு இன்னும் எதுவும் அமையலையே..!" என கவலைகொண்டாள் அவள்.
"அமையும் டா. அமையாமல் எங்கே போக போகுது! பார்த்துக்கலாம்." என அவன் சுலபமாகவே முடித்துவிட்டான்.
சில நாட்களிலேயே பட பூஜை நடந்து விட, அதற்கு மேல் காவியா பிசியாகி விட்டாள்.
சிவதேவ் தான் அடிக்கடி ராஜலக்ஷ்மியும் சென்று பார்த்து வந்தான்.
"என்ன பா, சில நாள் ரொம்ப லேட்டா வராளே..!" என அவர் புலம்பிய போதும், "படம்ன்னா அப்படி தான் மா இருக்கும். பயப்படாதீங்க. நல்ல ப்ரொடக்ஷன் கம்பெனி தான். ஸ்ரீ சேப்பா தான் இருக்கா.." என அவன் தான் ஆறுதல் கூறினான்.
படம் ஆரம்பித்து ஒரு வாரம் இருக்கும். அப்போது கிடைத்த ஒரு நாள் இடைவெளியில், காவியா சிவதேவ்விற்கு போனில் அழைத்தாள்.
அவனோ போனை கட் செய்து விட்டு, 'சொல்லு ஸ்ரீ' என்று மெசேஜ் போட்டு வைத்தான்.
எங்கயோ முக்கிய வேலையாக இருப்பான் என்று நினைத்தவள், 'சாரி. டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டேனா..? ' என பதில் அனுப்ப, 'இல்ல வெட்டி தான். சொல்லு.' என ரிபலை வந்தது.
'அப்போ ஏன் போன் எடுக்கல?'
'பேச முடியாதே!'
'ஏன்? வாயில புண்ணா..?'
'ஆமா. நாக்குல ப்ராக்ச்சர்..'
'நேரில் வந்தா உண்மையாவே வாயை உடைப்பேன்'
'மௌன விரதம் மா..'
அவன் கடைசி மெசேஜ்ஜில் அவள் விளையாட்டை கைவிட்டு விட்டாள்.
'எங்க இருக்க நீ?' என அவள் மெசேஜ் அனுப்ப, அவன் வீட்டில் இருப்பதாக ரிப்லை அனுப்பினான்.
'பக்கத்தில் எங்க பார்க்கலாம்?' என அவள் கேட்க, அவனோ அவள் இடத்தை கேட்டான்.
அவள் தான் ஷூட்டிங் செய்த இடத்தின் லொகேஷனை அனுப்பினாள்.
'நான் வரேன்' என்ற ரிப்லை உடனடியாக வந்தது.
அவள் காத்திருக்க, சிவதேவ்வும் வந்து விட்டான்.
'ஷூட்டிங் என்ன ஆச்சு?' அவன் செய்கையில் விசாரிக்க,
"கேன்சல். அதான் உனக்கு கூப்பிட்டேன். சும்மா விளையாட்டுக்கு சொல்லுறன்னு நினைச்சேன். உண்மையாவே விரதம் இருக்கையா..? லூசு.. ஏதாவது சாப்பிட்டயா..?" கோபமும் தவிப்புமாக அவள் கேட்க, 'மாலை தான் சாப்பிடணும்' என செய்கை செய்தான் சிவதேவ்.
"மௌனவிரதம் தானே டா! வயித்தை ஏன் படுத்தற..?"
'ரெண்டும்' என இரண்டு விரலையும் அவன் காட்ட, அவள் தலையில் அடித்து கொண்டாள்.
உண்மையாகவே அவன் வேண்டி இருப்பான் என அவள் சுத்தமாக நினைக்கவில்லை.
"கோவிலுக்கு போ" என்றுவிட்டு அவள் வண்டியில் ஏற, சிவதேவ்வும் வண்டியை எடுத்தான்.
இருவரும் கோவிலுக்கு சென்று அமைதியாக சாமியை தரிசித்து விட்டு, ஒரு பக்கம் அமர்ந்தனர்.
அங்கு கொடுத்த பழத்தை சிவதேவ்விடம் நீட்டியவள், "இதை சாப்பிடு தேவ். சாமி பழம் தான்." என்று கூற, அவனும் மறுக்காமல் வாங்கி உண்டான்.
"ஒரு நம்பர் அண்ட் லொகேஷன் அனுப்பறேன். அவர் ஒரு புது டைரக்டர். ஹீரோ தேடறாராம். ஆனா ப்ராப்பரா எதுவும் ஆடிஷன் நடத்தலையாம். எங்க டிராக்டர் பிரென்ட் போல்..! அவர் சொன்னாரு. நீ போய் பாரு." என காவியா கூற, "ம்ம்" என்ற சிவதேவ், அவள் அனுப்பிய லொகேஷன் பார்த்து கொண்டான்.
"இனி மௌன விரதம் எல்லாம் இருக்காதா டா. திடீர்னு ஏதாவது பெர்பார்மென்ஸ் சேன்ஸ் வந்தால் என்ன பண்ணுவ..?" கவலையுடன் காவியா கேட்க,
'அது எனக்கு இல்லைனு நினைச்சுப்பேன்' என செய்கை செய்து அவன் கண்ணடிக்க, அவளோ அவனை அடித்தாள்.
அதற்கும் அவன் சிரித்து தான் வைத்தான்.
"இதுக்கு முன்னாள் மௌன விரதம், உண்ணாவிரதம் எல்லாம் இருந்திருக்கயா தேவ்..?"
அவன் மறுப்பாக தலையசைக்க, "அப்போ இப்போ மட்டும் ஏன்..?" என்ற அவள் கேள்விக்கு, அவன் அமைதியாக அவளை கைகாட்டினான்.
அவன் செயலில் அவள் உள்ளம் பெரிதாக நெகிழ்ந்து போனது.
*********
மறுநாள் காவியா சொன்ன இயக்குனரை சிவதேவ் சென்று சந்தித்தான்.
அவனுக்கும் சிவதேவ் வயது தான் இருக்கும்.
இருவரும் சிறிது நேரத்தில் நன்றாக பழகி விட்டனர்.
சிவதேவ் நடிப்பு அந்த இயக்குனருக்கும் ரொம்பவே பிடித்து விட்டது.
அடுத்தடுத்து நடந்த விஷயங்கள் வேகமாக நடக்க, சிவதேவ்வும் அந்த படத்தில் நாயகனாகவே கம்மிட் ஆகி விட்டான்.
அவனும் முதலில் காவியாவிடம் கூறிவிட்டு தான், தன் வீட்டிலேயே கூறினான்.
பெற்றோர் ஆசிர்வாதத்துடன் சிவதேவ்வும் தன் நடிப்பு பயணத்தை இனிதே தொடங்கினான்.
அடுத்த மூன்று மாதம் எப்படி ஓடியது என்று கேட்டாள் காவியா, சிவதேவ் இருவருக்கும் ஒன்றும் தெரியாது.
ரெக்கை கட்டிக்கொண்டு நாட்கள் பறந்தது.
முதலில் காவியா படம் தான் ரிலீஸ் ஆனது.
காவியாவும் சிவதேவ்வும் ஒன்றாக தான் சென்று பார்த்தனர்.
படம் நன்றாகவே வந்திருந்தது.
மக்களும் நல்லபடியாக படத்தை கொண்டாட, காவியா நடிப்பும் முதல் படத்திலேயே பேசப்பட்டது.
அவளுக்கு ஒரு அழுத்தமான இடத்தை அந்த படம் வாங்கி கொடுத்து விட்டது.
அடுத்த சில மாதங்களில் ரிலீஸ் ஆன சிவதேவ் படத்திற்கும், அதே போல் இருவரும் தான் சென்றனர்.
என்ன, இந்த முறை காவியா முகத்தை மறைத்து கொண்டு வர வேண்டி இருந்தது.
சிறு பட்ஜெட் படம் தான். பெரிதாக ஓடாதோ என்ற பயம் சிவதேவ்விற்கே இருந்தது. ஆனால் அவனுக்கு நல்ல நேரமாக இருந்திருக்க வேண்டும். படம் அனைவருக்கும் பிடித்து விட்டது.
இயக்கம், ஒளிப்பதிவு, நடிப்பு என அனைத்து வகையிலும் அந்த படம் சிறந்து விளங்கியது.
படம் முடிந்ததும் பலர் சிவதேவ்வை இனம் கண்டு சூழ்ந்துகொள்ள, காவியா சிறு புன்னகையுடன் அமைதியாக ஒதுங்கி விட்டாள்.
அனைவரும் அவனை வாழ்த்துவதை தள்ளி நின்று பார்க்கவே அவளுக்கு பெருமையாக இருந்தது.
கேள்வி கேட்ட அனைவருக்கும் நிதானமாக பதில் சொல்லி விட்டே சிவதேவ் வந்தான்.
இருவரும் கிளம்பி தாங்கள் வழக்கமாக போகும் கோவிலுக்கு தான் நேராக சென்றனர்.
கடவுளுக்கு நன்றி கூறி தங்கள் திரை உலக வாழ்க்கையை வெற்றிகரமாகவே இருவரும் தொடங்கினர்..
"இப்போ எழுந்துக்கலைனா ஒரு பக்கெட் தண்ணியை கொட்டி எழுப்பிடுவேன்.." என அவள் செயலை பார்த்தது போல் மிரட்டினான் சிவதேவ்.
"வந்து தொலையறேன் டா" என கோபத்துடன் அவள் எழுந்து விட, அதை உணர்ந்து சிரித்து கொண்டே சிவதேவ் போனை வைத்தான்.
"ஒருவழியா எழுப்பிடீங்களா தம்பி..?" என கேட்டுக்கொண்டே வந்த ராஜலக்ஷ்மி, அவனிடம் காஃபியை நீட்ட, அதை வாங்கிகொண்டவன், "கும்பகரணியை பெத்துடீங்க மா" என்றான் சலிப்பு போல்.
சிறிது நேரத்தில் காவியாவும் தயாராகி இறங்கி வந்தாள்.
ஒரு டீ ஷர்ட், ட்ராக் பேண்ட் அணிந்திருந்தவள் கையில், பெரிய வாட்டர் பாட்டில் ஒன்றை தூக்கி கொண்டு வந்து சேர்ந்தாள்.
முகம் அலம்பி, முடியை உயர்த்தி போனி டெயில் போட்டிருந்தாள்.
ஒரு நொடி அவளை ரசித்து பார்த்த சிவதேவ், "ஜிம் போகணுமா..?" என்று கேட்க,
"ஆமா டா" என சோகமாக கூறிக்கொண்டே சோபாவில் பொத்தென்று அமர்ந்தாள்.
"அது காலையில் போகணும். நல்லா தூங்கி எழுந்துட்டு இப்போ எங்க கிளம்பற..?"
"போற வழியில் போயிட்டு போயிடுவோம் தேவ். ஒரு அரை மணி நேரம். ப்ளீஸ். வேற ட்ரெஸ் கூட எடுத்துக்கிட்டேன். ஜிம்மில் மாத்திக்கறேன். கூட்டிட்டு போ ப்ளீஸ்.." முகம் சுருங்க அவள் கெஞ்ச, அவனால் எப்படி மறுக்க முடியும்..!
"ஆமா நீ எங்க போகணும்னு சொன்ன..?" கடைசியாக தான் காவியா அந்த கேள்வியே கேட்டாள்.
"அது சொல்லுறேன். வா.." என அவன் எழுந்து விட, அவளோ தன் கையில் இருந்த வாட்டர் பாட்டிலையும் அவனிடம் கொடுத்துவிட்டு, ப்ரீயாக நடந்தாள்.
இருவரும் முதலில் ஜிம் சென்றனர்.
காவியா வொர்க் அவுட் முடிக்கும் வரை, சிவதேவ் காத்திருந்தான்.
ஜிம் முடிந்ததும் உடை மாற்றி வந்த காவியா, இப்போது முட்டிக்கு சற்றே கீழ் வரை வருவது போல் ஒரு பர்ப்பில் நிற பராக் அணிந்து வந்தாள்.
அவளை பார்த்ததும் சிவதேவ்விடம் இருந்து தானாக ஒரு பெருமூச்சு வந்தது.
எப்படி பார்த்தாலும் ஒரு பெண் அழகாக இருந்தால், அவனும் என்ன தான் செய்வான்..!
"போலாமா தேவ்?" என அவள் தலையை உருட்டி கேட்க,
"வா" என்றுவிட்டு எழுந்தான் சிவதேவ்.
போய் சேரும் வரை எங்கே போகிறோம் என கேட்டு அவனை படுத்தி எடுத்துக்கொண்டு தான் காவியா வந்தாள்.
ஒரு கன்ஸ்ட்ரக்ஷன் கம்பெனிக்கு தான் சிவதேவ் அவளை அழைத்து வந்திருந்தான்.
"வீடு புக் பண்ண போறோமா தேவ்..?" என அவள் கேட்க,
"அதே தான். என்ஜினீயர் இருக்கார். டிசைன் பைனலைஸ் பண்ணனும். அதுக்கு தான் உன்னை கூட்டிட்டு வந்தேன். உனக்கு என்ன என்ன வேணுமோ சொல்லு.." அசால்டாக கூறிக்கொண்டே அவன் நடக்க,
"நான் எதுக்கு தேவ்..?" என்றாள் அவள் சிறு தயக்கத்துடன்.
அவள் கேள்வியில் அவளை திரும்பி பார்த்தவன், "நீ இல்லாமல் வேற யாரு பண்ணுவா..?" என்றான் புரியாமல்.
"உன் அம்மா, அப்பா..." என அவள் இழுக்க,
"அவங்க இதில் எல்லாம் தலையிட மாட்டாங்க ஸ்ரீ. நீ தானே காலம் முழுக்க வாழ போற. உன் இஷ்டப்படி எல்லாம் செய்வதில் அவங்களுக்கு ஒரு ஆட்சேபனையும் இருக்காது. உன்னை கேட்காமல் செய்தால் தான் எனக்கு திட்டு விழும்.." என்றான் அவன்.
"நா.. நான் வாழ போறேனா..? என்ன சொல்லுற நீ..?" அவள் லேசான திணறலுடன் கேட்டதில், அவன் நின்று நிதானமாக திரும்பினான்.
ஒரு நொடி அவளை முகம் சுருங்க பார்த்தவன், "ஸ்ரீ, ஆர் யு சீரியஸ்..? நிஜமாவே புரியாமல் தான் கேட்கரையா..?" இந்த முறை அவன் முகத்தில் ஒரு வித தவிப்பு இருந்தது. நொடியில் தோன்றிவிட்ட பதட்டம்.
அவன் ஒரு நொடி முகம் மாறுதலையே அவளால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
"பின்ன என்ன டா! ஒரு ப்ரொபோஸ் பண்ணினையா..? குறைந்தது ஒரு லவ் யு சொன்னயா..? விட்டா நேரடியா பிள்ளைக்கு பேர் வைப்ப போல்..!" அவள் சலித்துக்கொண்டதில் தான், அவன் முகம் தெளிந்தது..
"பார்மலா சொல்லனுமா ஸ்ரீ..? படம் நடிச்சு ரொம்ப கெட்டு போய்ட்ட..! நீ தான் என் உயிரன்னு உனக்கு தெரியாதா..! கடந்த போன ஒன்றரை வருடத்தில், எந்த இடத்தில் நீயும் நானும் வேற வேற ஆளா உணர்ந்திருக்கோம். நீ இல்லாமல் எனக்கு எப்படி எதிர்காலம் இருக்கும் ஸ்ரீ..? நான் இல்லாமல் உனக்கு மட்டும் எப்படி இருக்கும்..? எங்க நான் உனக்கு வெறும் பிரெண்டுனு என் கண்ணை பார்த்து சொல்லு பார்ப்போம்.."
சாவல் விடுவது போல் தான் அவன் கேட்டான்.
இருவரும் காதல் என்று வார்த்தையில் சொல்லி கொண்டதில்லை தான். ஆனால் மனதுக்கு தெரியாதா..!
சில நாள் முன்பு காவியா சொந்த வீடு வாங்கும் போது கூட, அவன் தான் எல்லாம் செய்தான்.
இதோ இப்போது அவன் வீடு வாங்கும் போது, அதில் ஒவ்வொரு இடமும் அவளுக்கு பிடித்தது போல் இருக்க வேண்டும் என்று மட்டும் தான் அவனுக்கு தோன்றியது.
வார்த்தையில் சொல்லிக்கொண்டாள் தான் உண்டா..! வாழவே தொடங்கிய பின், எதற்கு வார்த்தை விளையாட்டு..!
"எனக்கு அதெல்லாம் தெரியாது. ப்ரோபோஸ் பண்ணு.." என காவியா அடமாக கேட்க,
"முடியாது போ டி" என்றுவிட்டான் சிவதேவ் கோபம் போல்.
"ஏன்? ஏன் சொல்ல மாட்ட..? நீ சொல்லலைனா உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்.."
"வேற எவனாவது உன் வாழ்க்கையில் வந்தான்னா, அவன் சாவு என் கையில் தான்.."
"நானே வேற ஒருத்தனை விரும்பினா..?"
வீம்பு பேச்சில் அவள் பட்டென கேட்டுவிட, "நான் செத்துருவேன். போதுமா.." என்றுவிட்டு சிவதேவ் விறுவிறுவென சென்றுவிட்டான்.
அவன் நகர்ந்ததும் தான் அவளுக்கு புத்தியே வந்தது.
ஏதோ விளையாட்டுக்கு வம்பிழுத்து கொண்டிருந்தவள், அவன் கோபப்படவும் தன்னையே நொந்து கொண்டு அவன் பின்னால் ஓடினாள்.
சற்றே தள்ளி நின்றிருந்தவன், கையை கட்டிக்கொண்டு தன்னை கட்டுப்படுத்த போராடி கொண்டிருந்தான்.
"தேவ்" என அவள் மெதுவாக அவன் கையை சுரண்ட, அவனோ அவளை முறைத்தான்.
"சரி டா. கோவப்படாத. நீ சொல்லாட்டி என்ன, நான் சொல்லுறேன். ஐ லவ் யு. ஐ லவ் யு. ஐ லவ் யு...." என அவள் பல முறை கூறி கொண்டே போக, அவன் கோபம் மெதுவாக தணிந்தது.
"என்னவோ வேற எவனையோ விரும்புவேன்னு சொன்ன..!" இன்னுமும் குரல் மாறாமல் அவன் கேட்க,
"என்னை எல்லாம் எவன் டா கட்டி மேய்க்க முடியும்..! அதுக்கு தானே நீ இருக்க.." என பல்லை காட்டினாள் அவள்.
அவள் சிரிப்பில் அவன் உதடும் விரிந்தது.
மெலிதாக அவள் தலை கோதியவன், "ஒருவேளை இடையில் நான் செத்து போய்ட்டா மட்டுமே, உனக்கு வேற ஒருத்தனை பார்க்க பெர்மிசன் உண்டு.." என மென் குரலில் கூற,
"அதுக்கு நான் இருக்கணும் டா. பைத்தியம். ஏதாவது உளராத. இந்த ஜென்மம் மட்டுமில்ல, எத்தனை பிறவி எடுத்தாலும் உன்னால் என்கிட்ட இருந்து தப்பிக்க முடியாது. எதுவும் பகல் கனவு காணாமல் வா.." என்றவள், அவன் கையை பிடித்து இழுத்துகொண்டு நடக்க, அவனும் தலையாட்டி சிரித்து கொண்டே அவளை தொடர்ந்தான்.
வீட்டுக்கான டிசைன் முடிவு செய்து முடித்த பின், பக்கத்திலேயே இருந்த சைட்டும் சிவதேவ் காவியாவிடம் காட்டினான்.
"ம்ம்.. என்னவோ நாமளும் பெரிய பணக்காரங்க மாதிரி ஆகிட்டோம் பாரேன்..!" என காவியா சிரித்துக்கொள்ள,
"தலைக்கனம் வராமல் இருந்தாலே போதும் ஸ்ரீ" என்றான் சிவதேவ்.
இருவரும் வந்து காரில் ஏறியதும், ஒரு சின்ன கிப்ட் பாக்ஸ் எடுத்து சிவதேவ் காவியவிடம் கொடுத்தான்.
"என்ன டா..?" என அவள் ஆச்சர்யத்துடன் கேட்க,
"பிரிச்சு பாரு" என்றான் அவன்.
சின்ன மர பாக்ஸ் ஒன்று இருந்தது.
அதையும் காவியா திறக்க, அதற்குள் அழகான ஒரு சிலை இருந்தது.
மொத்தமே அவள் ஆள்காட்டி விரல் அளவிலான இரண்டு பொம்மை.
ஆண் ஒன்றும் பெண் ஒன்றுமாக, ஒன்றுடன் ஒன்று கைகோர்த்து கொண்டு அத்தனை அழகாக இருந்தது.
பொம்மை முகங்கங்கள் தங்களை போல் இருக்கிறதோ என்று அவளுக்கு ஒரு சந்தேகம்.
"எங்க வாங்கின தேவ்..? நம்மை போலவே இருக்கு பாரேன்..!" என அவள் கூற,
"வாங்கலை. நானே செஞ்சது.." என்றான் அவன் அமர்தலாக.
"அட! உனக்கு இந்த அளவு செய்ய தெரியுமா..? நான் ஏதோ சும்மா நாலு பெயிண்ட்டிங் கிறுக்கி வச்சிருக்கனு தான் நினைச்சுட்டு இருந்தேன்..!"
அவன் வீட்டில் பெயிண்டிங் எல்லாம் அவள் பார்த்த போது, சிவதேவ் திறமை பற்றி ரங்கநாதன் சொல்லி இருந்தார் தான். ஆனால் இந்த அளவு நுணுக்கமாக அவனுக்கு செய்ய தெரியும் என்று அவளுக்கு தெரியாது.
"எனக்கு தேவை தான் மா!" என அவன் பாவம் போல் கூறியதில், அவளும் சிரித்து கொண்டாள்.
"தேவ், நம்ம கல்யாணம் பத்தி நான் ஒன்னு சொல்லவா..?" என காவியா நிறுத்த, "சொல்லு" என்றான் அவன்.
இன்று வெளிப்படையாக பேசிவிட்டதால், எல்லாமே பேசிவிடலாம் என்று தான் காவியா நினைத்தாள்.
"உண்மை தான் ஸ்ரீ. இப்போ என்ன அவசரம்..! கண்டிப்பா கொஞ்ச வருஷம் போகட்டும். நம்ம லவ் விஷயம் கூட யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம். நாம ஆசைப்படும் இடம் ரீச் பண்ணிட்டு, அப்புறம் கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம். அதுவரை திருட்டு லவ் பண்ணலாம்.." என அவன் கண்ணடிக்க, அவனும் தன்னை போலவே யோசித்ததில் அவளுக்கு பெரும் நிம்மதி.
"வீட்டிலும் அப்புறம் சொல்லிக்கலாமா..?"
"ம்ம். இப்போ சொல்லி அவங்க உளறி வச்சாலும் வம்பு தான்.."
"எப்படி திருட்டு லவ் பண்ணுறது தேவ்..?" மிக பெரிய சந்தேகமாக அவள் கேட்க, அவளை திரும்பி பார்த்தவன், உதடு துடிக்க அவள் முகத்தை நெருங்கினான்.
அவன் நெருங்கியதும் அவள் சட்டென கண்ணை மூடி கொள்ள, ஒற்றை விரலால் அவள் முகத்தை அளந்தவன், அழுத்தமாக அவள் கன்னத்தில் இதழ் பதித்தான்.
"இப்படி தான்" என்ற அவன் குரலில் கண்ணை திறந்தவள்,
"போடா பிராடு" என அவனை மொத்தினாள்.
அவள் அடிகளையும் சிரிப்புடனே வாங்கிக்கொண்டு தான், சிவதேவ் காரை எடுத்தான்.
***************
சிவதேவ் காவியா இருவரும் விஷ்ணு ஆபிசில் இருந்தனர்.
அவன் தான் அவர்கள் இருவரையும் வைத்து படம் எடுக்க கேட்டிருந்தான்.
அவன் கதை கூற, இவருக்குமே சிரித்து சிரித்து வயிறு வலியே வந்து விட்டது.
காதல் கலாட்டா என சலிப்பே தட்டாதது போல் ஒரு கதையை அவன் கூறினான்.
ஏற்கனவே விஷ்ணு எடுத்த படங்கள் இருவரும் பார்த்திருக்கின்றனர்.
எடுத்த மூன்று படத்தில், இரண்டு பெரும் ஹிட் ஏற்கனவே கொடுத்திருந்தவன் அவன்.
"ரொம்ப நல்லா இருக்கு சார். நாங்க கண்டிப்பா பண்ணுறோம்.." என சிவதேவ் கூற,
"தேங்க்ஸ் சிவா. பட் சார் எல்லாம் வேண்டாம். நாம எல்லாம் ஒரே ஏஜ் குரூப் தான். சும்மா ஜாலியா பண்ணுவோம். பேர் சொல்லியே கூப்பிடுங்க." என்று விட்டான் விஷ்ணு.
"ஊட்டி ஷூட் எத்தனை நாள் இருக்கும்..?", காவியா
"ஒரு மாதம் இருக்கும் மா. அந்த டேட்ஸ் மட்டும் ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் ப்ரீயா வச்சுக்கோங்க.."
"செகண்ட் ஹீரோ ஹீரோயின் யார் பண்ணுறாங்க விஷ்ணு..?", சிவதேவ்
ஒரு ஹீரோ பெயர் கூறிய விஷ்ணு, ஹீரோயின்க்கு சுகந்தியை யோசிப்பதாக கூற, "அவ என்னோட பிரென்ட் தான் விஷ்ணு. நல்லா சாய்ஸ். நான் உங்களை மீட் பண்ண சொல்லவா..?" என்றாள் காவியா.
"ஓ! நல்லதா போச்சு. வர சொல்லுங்க. கன்பார்ம் பண்ணிடலாம்." என்றவன்,
"எல்லாம் ஓகே ஆகிடுச்சுனா நெக்ஸ்ட் மந்த் கிளம்புவது போல் இருக்கும்.." என்றும் கூறியே அனுப்பினான்..
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
