Raji anbu
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
அத்தியாயம் 7
தள்ளாடியவாறு நடந்துக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவிற்கு மீராவின் மேல் இருந்த கோபம் இன்னும் அடங்கவில்லை. அவனது வாழ்வில் காதலின் பல வினைகளைப் பார்த்து வெறுத்துவிட்டான். அனைத்தையும் மறந்து சில நாட்கள் இருக்கலாம் என்று வந்திருந்த இடத்திலும்.. மீராவின் மூலம் இன்னும் அவனது வாழ்வில் விளையாடவும், எனக்கு மட்டும் ஏன் இவ்வாறு நிகழ்கிறது.. என்று விதியைத் திட்டியவாறு நடந்துக் கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது “நீங்க தங்கியிருக்கிற ஹோட்டலில் விட்டு விடட்டுமா..” என்று தனக்கு அருகில் கேட்ட குரலில் திரும்பிப் பார்த்தான்.
மீரா தான் எங்கேயோ பார்த்தவாறு அவனிடம் கேட்டிருந்தாள். திரும்பி அவளைப் பார்த்தவன், பதிலளிக்காது தன் நடையைத் தொடர்ந்தான்.
ஆதித்யா நடக்கவும், அவனுடன் நடந்த மீரா “கார்த்திக்கை நீங்க உங்களை பிக்கப் செய்ய கூப்பிட்டிருக்கீங்க, ஆனால் நான்தான் உங்க கூடப் பேசணும் என்று அவனைத் தடுத்துட்டு வந்துட்டேன். அப்போ உன் பிரெண்ட் செய்திருக்க வேண்டியதை நான் செய்யணும். அதற்குதான் நானே கொண்டு போய் விடுகிறேன் என்றுச் சொன்னேன்.. வேறு ஒன்றுமில்லை.” என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில் இடைப்புகுந்த ஆதித்யா “கார்த்திக் செய்ய வேண்டியதைச் செய்யறீயா.. அப்போ அவன் வந்திருந்தால், என் கூட கட்டிங் அடிச்சுருப்பான், நீ கம்பெனி கொடுக்கறீயா..! இன்னொரு ரவுண்ட் அடிக்கலாம்.” என்று இளக்காரமாக சொல்லிவிட்டு முன்னே நடந்தான்.
அவள் உதவியாக செய்ய நினைத்ததை கிண்டலடிக்கவும், கோபம் கொண்ட மீரா அப்படியே நின்றுவிட்டாள். இதழைக் கடித்துத் தன் கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவள், வேகமாக எட்டுக்களை வைத்து நடந்தவள்.. அவனைத் தாண்டிச் சென்று வழியை மறித்து நின்றாள், “உன்னை மாதிரி சிக் மைன்ட் பர்ஷனை நான் பார்த்ததே இல்லை..! உன் மேல் எனக்கு க்ரஷ் வந்ததைக் கண்டுபிடித்தவனால்.. நீ இப்படிப் பேசுவதால் நான் எவ்வளவு ஹர்ட் ஆகிறேன் என்றும் தெரிந்திருக்கும், அதைத் தெரிந்தும் இப்படிப் பேசும் நீ மனுசனே இல்லை. நான் செய்ய போகிற தப்பைச் சுட்டிக்காட்டினாய் திட்டினாய், அதற்கு தேங்க்ஸ்..! அதை ஒத்துக்கிறேன். ஆனால் அதற்காக நீ என்னைப் பற்றி என்ன வேண்டுமென்றாலும் இளக்காரமாக பேசுவதற்கு உனக்கு ரைட்ஸ் இல்லை..! நீ என் ஃபீலிங்கிற்கு மட்டுமில்லை என்னைத் திட்டுவதற்கு கூடத் தகுதியானவன் இல்லை. உன்னைப் பார்த்து கொஞ்சம் தடுமாறினேன் தான் ஒத்துக்கிறேன். அப்போ தெரியலை.. இப்போ புரிகிறது. ஆனால் உன்னைப் போல் ஒருவன் ஏன்.. என்றுத்தான் புரியவில்லை. அதற்காக உன் பின்னாடி பைத்தியம் மாதிரி சுற்றுவேன் என்று நினைக்காதே..! இன்னும் இப்படிப்பட்ட உன்னைப் போல் ஒருவனிடம் எனக்கு அந்த மாதிரி உணர்வுகள் தோன்றியது என்று அதிர்ச்சியாக இருக்கு..! இனி உன்னைப் பார்க்க கூட விரும்பலை. குட்பை” என்றுவிட்டு திரும்பிச் சென்றாள்.
அவள் பேசியதை அவன் கவனித்த மாதிரியே தெரியவில்லை. அவள் அகன்றதும் தோள்களைக் குலுக்கிவிட்டு தொடர்ந்து நடந்தவனுக்கு அருந்திய மது மூளைக்கு ஏறவும்.. தலைச் சுற்றியது, எனவே சிறு தள்ளாட்டத்துடன் நடைப்பாதையில் போட்டிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தான். தனது ஜெர்கின் பாக்கெட்டில் இருந்த செல்பேசியை எடுத்தவனின் கை அதிகப்படியாக மது அருந்தியதால் நடுங்கியது. அதனால் செல்பேசியை தவற விட்டான். கீழே விழுந்த செல்பேசியை குனிந்து எடுக்க போனவனின் நிலைத் தடுமாறி விழப் போனான். தரையில் கையூன்றி சமாளித்து செல்பேசியை எடுத்து நிமிர்ந்தவன், கார்த்திக்கை அழைத்து.. இங்கு வரச் சொல்லிவிட்டு அழைப்பைத் துண்டித்தான். ஜெர்மனியின் உறைப்பனி குளிர் தேகத்தை நடுங்க செய்ய.. ஜெர்கினில் இருந்த தலைக்கு போட்டுக் கொள்ளும் குல்லாவை போட்டுக் கொண்டான்.
அப்பொழுது.. ஒரு பெண் அவன் இருக்குமிடத்திற்கு வந்தார். கண்ணில் கருப்பு கண்ணாடியும், காது மற்றும் மூக்கில் வளையங்களைப் போட்டுக் கொண்டு.. ஜெர்கினில் மேல் ஜீப்பை போடாது இருந்தாள். அவளும் நல்ல போதை மயக்கத்தில் இருக்கிறாள் என்பது நன்றாகவே தெரிந்தது. அதுவரை கால்களை அகற்றி வைத்து.. இருக்கையில் தன் கரங்களை ஊன்றி தளர்வாக அமர்ந்திருந்த ஆதித்யா அந்த பெண்ணைப் பார்த்ததும் சரியாக அமர்ந்தான். அந்த பெண் அமர்ந்திருந்த ஆதித்யாவை கவனியாது அவனுக்கு அருகே வந்து தலையைத் திருப்பிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளைப் பார்த்த ஆதித்யா “டிட் யு மிஸ் சம்திங்..?” என்றுக் கேட்டான்.
அவள் “யா! ஐ மிஸ் மை கார் கீ..! ப்யு மினிட்ஸ் பிஃபோர் ஐ சிட் இயர்..” என்றாள். உடனே ஆதித்யா தேடிப் பார்க்க எழுந்தான். அவன் எழுந்ததும் அதன் மேல் அவன் அமர்ந்திருப்பது தெரியவும், சிரித்தவாறு அதை எடுத்துக் கொடுக்க அவளும் அவனை அணைத்து நன்றிச் சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.
அதன் பின் அங்கேயே அமர்ந்துக் கொண்டு வேடிக்கை பார்த்தவாறு கார்த்திக்கிற்காக காத்திருந்தான். அப்பொழுது ஏதோ ஒன்று உறுத்துவது போன்று இருக்கவும், தலையைத் திருப்பிப் பார்த்தவனால் ஒரு முடிவிற்கு வர முடியவில்லை. எனவே அமைதியாக மீண்டும் வேடிக்கைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். சிறிது நேரம் சென்றதும்.. டிப்டாப்பாக உடையணிந்துக் கொண்டு ஆண் ஒருவன் ஒரு பெண்ணுடன் தாழ்ந்த குரலில் முகத்தில் எந்தவித பாவனையும் காட்டாது பேசியவாறு வந்தான். அவன் தாழ்ந்த குரலில் பேசிக் கொண்டு வந்தாலும், அவன் அந்த பெண்ணை தகாத வார்த்தைகளால் திட்டிக் கொண்டு வருகிறான் என்று அவனது வாயசைவிலும், கண்களில் தெரிந்த இகழ்ச்சியிலும் தெரிந்துக் கொண்ட ஆதித்யா, அவர்கள் அவனைக் கடந்து செல்லும் வரை காத்திருந்தான். அவன் தன்னைத் தாண்டும் வேளையில் சரியாக தன் கால் கொண்டு அவனது காலை இடறி விட்டான். அதில் அவன் தலைக்குப்பற விழுந்தான். அவனுடன் வந்தவள், பதறியவாறு அவனைப் பற்றி எழுப்பினாள். அதற்குள் அவன் ஆதித்யாவை தகாத வார்த்தைகளால் திட்டித் தீர்த்தான். பின் எழுந்ததும் ஆதித்யாவின் ஜெர்கின் காலாரை கொத்தாக பற்றி உலுக்கி மேலும் திட்டினான். பின் ஆதித்யாவின் முகத்தில் குத்த கையை ஓங்கிய வேளையில் சரியான நேரத்தில் வந்த கார்த்திக் அவனின் கையில் இருந்து தன் நண்பனை விடுவித்தான்.
மேலும் அவன் தாக்க வருகையில் அவர்களுக்கிடையே வந்து நின்ற கார்த்திக் அவனை முறைத்தான். அதில் அவன் சிறு தயங்கவும்.. அவனுடன் வந்த பெண் அவனை அழைத்துச் சென்றாள். பின் நின்றுக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவிடம் கார்த்திக் திரும்பவும் ஆதித்யா “எனக்கு அவனை அடிக்க தெரியாதா என்று நினைத்தாய்! ஆனால் நான் கை வைத்தால்.. என் முகத்தோற்றத்தை வைத்து ஆசியன் என்று கணிப்பவர்கள் மொத்த பழியையும் இஸ்லாமியர்களின் மேல் போடுவார்கள்..” என்றுக் கசந்த சிரிப்பைச் சிந்தினான். கார்த்திக்கிற்கு ஆமோதிப்பாக தலையசைத்து விட்டு, “அவனின் காலை ஏன்டா தட்டிவிட்டே..?” என்றுக் கடிந்துவிட்டு “நீ முதலில் இந்த டாக்ஸில் ஏறு ஆதி..” என்று அருகில் நின்றிருந்த காரில் ஏற்றினான்.
ஆதித்யாவும் அதில் ஏறியமர்ந்து இருக்கையில் சாய்ந்து கண்களை மூடிக் கொண்டான். கார்த்திக் ஏறியதும்.. கண்களைத் திறவாமலேயே “அவன்.. கூட வந்த பெண்ணைத் திட்டிட்டே வந்தான்டா..! அது எனக்கு பிடிக்கலை. அதனால் தட்டிவிட்டேன்.” என்றான்.
கார்த்திக் “யார் எப்படியிருந்தால் உனக்கென்ன நீ உன் வேலையைப் பார்க்க வேண்டியது தானே..!” என்றான்.
அதற்கு தலையை நன்றாக சாய்த்தவாறு அமர்ந்திருந்த ஆதித்யா அமர்ந்திருந்த நிலை மாறாது.. கண்களை மட்டும் திறந்து, “என்னால் அப்படி இருக்க முடியவில்லை கார்த்தி..! மற்றவர்களைப் பார்த்தே வளர்ந்துட்டேன். மற்றவர்களைப் பார்த்தே என் லைஃப்பும் மாறியிருச்சு…” என்றுச் சிரித்தான். பின் கார்த்திக்கை பார்த்து நன்றாக திரும்பி அமர்ந்து “காங்கிராஜ்லேஷன்ஸ்..! மீரா உன்கிட்ட நோ சொல்லிட்டா..” என்றுச் சிரித்தான்.
அதற்கு கார்த்திக் “அடப்பாவி வாழ்த்துகிறாயா..! நான் மீராவை காதலித்திருந்தால்.. என் நிலைமையை நினைச்சு பார்த்தியா..” என்றுச் சிரித்தான்.
ஆதித்யாவோ “நீ அவளை லவ் செய்யவேயில்லை. க்யுட் க்ரஷ் தான் இருந்தது. அதை லவ்வாக கொண்டு போயிருந்திருக்கலாம். ஆனால் அதற்குள் அவள் என்னை சைட் அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டா.. அப்பொழுதும் உனக்கு ஹெல்ப் செய்ய தான் நினைத்தேன். என்னை விட்டுவிடச் சொன்னேன். இரண்டு பேரும் கேட்கலை. அதனால் காதலே செய்யாமல் பிரெக்அப் செய்திருக்கீங்க..!” என்றுச் சிரித்தவன், தொடர்ந்து “ஆக்சுவலா உனக்கு அவங்க பேமலியை தான் ரொம்ப பிடிச்சுருக்கு..! அவங்களைத் தான் ரொம்ப லவ் செய்கிறே..! அவங்களுக்காக தான் மீராவை லைஃப் பார்டனரா வர ரொம்ப எதிர்பார்த்தே..! ஒருவேளை நான் அவங்க கிட்ட இருந்து உன்னைப் பிரித்திருந்தால்.. உன் முதல் எதிரி நானாக தான் இருப்பேன்.” என்றுச் சிரிக்கவும், அவனது தோளில் சிறு குத்துவிட்டு கார்த்திக் சிரித்தான்.
பின் கார்த்திக் “மீராவிற்கு என்ன குறைச்சல்! அவள் நல்ல பெண்டா! அவளுக்கு உன்னைப் பிடித்திருக்கு என்ற ஒரே ரிஷனுக்காக அவளை நீ வெறுப்பது சரியில்லை.” என்றான்.
ஆதித்யா “என்னைப் பிடித்திருக்கு என்பதால் நான் வெறுக்கலை. உனக்கு ஒகே சொல்கிறே ஸ்டேஜில் இருந்துட்டு என்னை சைட் அடிச்சுது தான் தப்பு என்றுச் சொல்கிறேன்.” என்றான்.
கார்த்திக் விடாமல் “அவள் என்னை லவ் செய்திருந்தால்.. உன் பக்கமே திரும்பியிருக்க மாட்டாள். சோ அவள் எனக்கும் ஹானஸ்டா தான் இருந்திருக்கிறாள், உன்னை லவ் செய்கிறாள் என்று அவள் உணர்ந்ததும் என்கிட்ட சொல்லிட்டு.. உன்கிட்ட கன்பார்ம் செய்ய வந்திருக்கிறாள்.. சோ உன் மேல் வைத்திருக்கிற லவ்விற்கும் ஹானஸ்டா தான் இருந்திருக்கிறாள்.” என்றான்.
ஆதித்யா மாறாத ஏளனத்துடன் “எது ஹானஸ்ட்..! அவள் உன்னை விட்டு போயிருவாள் என்று நான் சொன்னேன் என்ற வீம்பிற்காக வேண்டுமென்றே அவளோட பேமலி கிட்ட கூட்டிட்டு போய் உன்னை லவ்வர் என்று இன்டர்டுஸ் செய்ததா..!” என்று புருவத்தை உயர்த்தி கேட்டான்.
அதற்கு சிரித்த கார்த்திக் “ஏன் ஆதி! திமிரை மொத்தமாக நீ மட்டும் குத்தகைக்கு எடுத்துக்கிட்டியா..! அது வேறு யாருக்கும் இருக்க கூடாதா..” என்றுக் கேட்கவும், நன்றாக சிரித்த ஆதித்யா “கார்த்தி! மீரா நமக்கு டிரைவர் வேலை பார்க்கிறாள் என்பதற்காக அவளுக்கு சப்போர்ட்டாக நீ பேசியாகணுமா..!” என்று நமட்டுச்சிரிப்பு சிரிக்கவும், கார்த்திக் வியப்புடன் அவனைப் பார்த்தான்.
முகத்தை நன்றாக மறைத்தவாறு தொப்பி போட்டுக் கொண்டு காரை ஓட்டிக் கொண்டிருந்த மீரா.. ஒரு கையால் ஸ்டெரீங்கை பிடித்துக் கொண்டு மறுகையால் தொப்பியைக் கழற்றியவள், கண்களில் சிரிப்பும் மகிழ்ச்சியுமாக அவனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.
ஆதித்யாவிடம் வெறுத்து பேசிவிட்டு வேகமாக எட்டுக்களை வைத்து சென்ற மீராவால் தொடர்ந்து வேகமாக மட்டுமில்லை, நடக்க கூட முடியவில்லை. எனவே அருகில் இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்துவிட்டாள். தலையை கைகளால் தாங்கியவாறு அமர்ந்திருந்தவளால் ஆதித்யா போன்ற ஒருவனா தன் மனதில் சலனத்தை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும் என்று மீண்டும் மனம் வெம்பினாள். கண்களில் இருந்து கண்ணீரும் தான் இருப்பதைத் தெரிவித்தது. சிறு எரிச்சலுடன் கண்ணீரைத் தட்டிவிட்டு நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள்.
சற்று தொலைவில் ஆதித்யா தடுமாறியவாறு அமர்வது தெரிந்தது. தற்பொழுது நன்றாகவே பெருமூச்சு விட்டாள்.
அப்பொழுது ஒரு பெண் அவனிடம் வந்து பேசியது தெரிந்தது. அந்த பெண்ணைப் பார்த்ததும் ஆதித்யா சரியாக அமர்வதும் தெரிந்தது. பின் இருவரும் பேசுவதைப் பார்த்தவளின் மனம் தானாக ‘என்கிட்ட மட்டும் தான் நக்கலா பேசுவான் போல..’ என்று எண்ணவும், தன் தலையில் தானே கொட்டிக் கொண்டு அவர்களைக் கவனித்தாள். தற்பொழுது ஆதித்யா எழவும், அந்த பெண் இருக்கையில் இருந்து எதையோ எடுத்தாள். பின் இருவரும் சிரித்தவாறு அணைத்தார்கள். பின் அந்த பெண் சென்றுவிட ஆதித்யா மீண்டும் அமர்ந்தான்.
அவனிடம் இருந்து தன் கவனத்தைத் திருப்ப வேண்டும் என்றுத் தன்னையே திட்டிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது தனக்கருகில் குரல் கேட்கவும், அவசரமாக முகத்தைச் சரிப்படுத்திக் கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்பதைப் போல் அமர்ந்தாள். அவளுக்கு அருகில் ஒரு பெண்ணும்.. சிறுமியும் வந்தமர்ந்தார்கள். அவர்கள் ஜெர்மனில் பேசுவது மீராவிற்கு நன்றாக புரிந்தது.
அந்த சிறுமி தன் தாயிடம் அடம் பிடித்துக் கொண்டிருக்க.. அவளது அன்னை சிறுமியைச் சமாதானப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
“சொன்னால் கேள்..! அது ரொம்ப கஷ்டமான விளையாட்டு, விளையாடுவது ரொம்ப கஷ்டம் நான் சொன்னதை வாங்கிக்கோ.. அந்த விளையாட்டு ஈஸியானது. நீ இன்னும் கொஞ்சம் பெரியதானதும் அந்த விளையாட்டு பொருளை வாங்கித் தருகிறேன்.”
“இல்லை..! எனக்கு அதுதான் வேண்டும். எனக்கு அதுதான் பிடித்திருக்கு..” என்று அந்த சிறுமி அழுது அடம்பிடித்தாள். அருகில் ஒரு பெண் அமர்ந்திருக்க, தனது பிள்ளை அடம் பிடித்து அழுவது அந்த பெண்ணிற்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது போல.. தனது பிள்ளையை அழைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றாள். ஆனால் மீராவோ.. திக்கித்தவளாய் அமர்ந்திருந்தாள்.
இது அவளுக்கு பழக்கமான ஒன்று..! அவளது வீட்டில் அவளுக்கு வைக்கப்படும் திட்டுக்கள் அவை..!
சிறு வயதில் இருந்தே மீரா கடினமானதைத் தான் தேர்ந்தெடுப்பாள். அவளுக்கு வாங்கி கொடுத்த பர்பி பொம்மைகளை விட.. பக்கத்து வீட்டு பையன் வைத்திருந்த வீடியோகேம் தான் அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. சைக்கிளில் சாலையில் வழியாக பயணிப்பதை விட.. கரடுமுரடான பாதையில் செல்வது தான் மீராவிற்கு பிடிக்கும். மீராவை ஆடைகள் வடிவமைப்பைப் படிக்க சொன்ன பொழுது.. அவள் வாகன வடிவமைப்பை பாடமாக எடுத்துப் படித்தாள். அதுபோல் அவளது பாட்டி அன்று சொன்னது போல்.. அவளை ஒதுக்கிய முரடனிடம் அவளுக்கு லயிப்பு தோன்றியதோ..! என்று எண்ணியவளுக்கு அன்றைய நாளின் நினைவு வந்தது.
அன்று காபி ஷாப்பில் கார்த்திக்கிடம் பேசியவாறு நிமிர்ந்தவள் திகைத்துத்தான் போனாள். மாலை வெயிலின் கதிர்கள் ஒரு பக்கம் பட்டிருக்க கிரேக்க சிலைப் போல் இருந்த ஒருவன் அவர்களை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருந்தான். அவளால் அவனிடம் இருந்து பார்வையை அகற்ற முடியவில்லை. ஏன் என்று அவள் உணரும் முன் அவளது மேல் காபியை சரித்தான். அதில் கோபம் கொண்டு அவனிடம் சண்டையிட்ட பொழுது.. அவன் மன்னிப்பு கேட்டிருந்தாலோ.. அல்லது அவளிடம் சண்டையிட்டிருந்தாலோ.. அவளுக்கு ஒன்றும் தோன்றியிருக்காது. ஆனால் அவனின் அலட்சியம் அவளை உசுப்பேற்றியது. அவளுக்கு கோபம் தான் இருந்தது. ஆனால் அதற்கு காரணம் அவன் அவளை ஒரு வகையில் ஈர்த்திருக்கிறான் என்பதை அறியவில்லை. அதன் பின் நடந்த சம்பவங்களில் ஆதித்யா சொன்னது முற்றிலும் உண்மையே..! அவளையும் மீறி அவளது கவனமும், எண்ணங்களும் அவனிடம் தான் இருந்திருக்கிறது. அவ்வேளைகளில் அவளின் நெஞ்சோரத்தில் சிறு சில்லென்ற உணர்வு ஏற்பட்டதும் உண்மையே. அது புது மனிதனைப் பார்த்ததால் வந்தது என்று நினைத்திருந்ததும் தவறு என்றும் புரிந்தது. அது அவனிடம் தோன்றிய லயிப்பே..!
அவளின் மனம் அவனிடம் சென்றதிற்கு காரணமும் தெரிந்துவிட.. கடைசி குழப்பமும் அகன்றது. சிறு பெருமூச்சை இழுத்துவிட்டவளுக்கு.. அவளின் முதல் காதல் தோல்வியா என்று கசந்த சிரிப்பு சிரித்தாள். பின் நன்றாக மனதில் இருந்து வெளிப்படையாக சிரித்தாள். மனதில் ஒரு தெளிவு ஏற்பட எழுந்து செல்லலாம் என்று எழ நினைத்தவள் மீண்டும் ஆதித்யாவை பார்த்தாள். அவன் அங்கேயே தான் அமர்ந்திருந்தான். மிகுதியாக மது அருந்திய நிலையில் அவனை அப்படியே விட்டுச் செல்ல மனமில்லாமல் கார்த்திக்கை அழைத்தாள். முதல் அழைப்பிலேயே அழைப்பை ஏற்றவன், அங்கே தான் வந்துக் கொண்டிருப்பதாக சொல்லவும், கார்த்திக் வந்த பிறகு போகலாம் என்று அங்கேயே அமர்ந்து விட்டாள்.
முதலில் அவள் அமர்ந்திருந்த இடத்திற்கு அருகில் இருந்த கடைகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் ஆதித்யாவை பார்த்தாள். இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தவன் கரங்களை முழங்காலில் ஊன்றியவாறு அமர்ந்து அவ்வழியாக சென்றுக் கொண்டிருப்பவர்களை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இங்கிருந்து பார்க்கும் போது அவனது பக்கவாட்டுத் தோற்றம் நன்றாக தெரிந்தது. அந்த தோற்றம் அவளது மனதில் அழுத்தமாக பதியவும், திடுக்கிட்டு தன் பார்வையை அகற்றிக் கொள்ள முயன்றாள். ஆனால் முடியாமல் அவளது பார்வை அவன் மீதே இருந்தது. அவளுக்கு அன்று பிறந்தநாள் அன்று அழைத்த போது மறுத்துவிட்டு காரின் மேல் ஏறியமர்ந்துக் கொண்டு அவளைப் பார்த்தது நினைவு வந்தது. பின் திரையரங்கில் திரையில் இருந்து வந்த ஒளியில் பார்த்த அவனது பக்கவாட்டுத் தோற்றம் நினைவிற்கு வந்தது. சட்டென்று பார்வையை அவனிடம் இருந்துத் திருப்பிக் கொண்டாள். தலையை உலுக்கிக் கொண்டாள். ஆனால் அவளது கண்கள் அவள் பேச்சைக் கேளாது. அவனிடம் சென்றது..!
தற்பொழுது குளிர் மிகுதியால் இரு கரங்களையும் கோர்த்துக் கொண்டு இரு கால்களுக்கிடையே வைத்துக் கொண்டு குறுக்கி அமர்ந்தான். பின் அடக்க முடியாது.. கொட்டாவி விட்டான். அதைப் பார்த்த மீராவின் முகத்தில் அவளையும் அறியாது புன்சிரிப்பு தோன்றியது. அன்று பனி மழையில் நின்றிருந்தவனின் முகத்தில் இருந்த மகிழ்ச்சியும், பின் அதைப்பிடித்து கையில் வைத்தவன், பனித்துளி காணாமல் போனதும்.. அவனது முகத்தில் வந்த ஏமாற்றமும் நன்றாக நினைவில் இருந்தது. அந்த சிரிப்பும் சிறுப்பிள்ளையாய் பனியைப் பிடிக்க நினைத்தவனின் செயலும் அவளிடம் வன்மையாக நடந்துக் கொண்டதும் எப்படி ஒத்துப் போகும் என்றுக் குழம்பினாள். அதுமட்டுமில்லாது, அன்று அவனது ஜெர்கினை எடுத்து அவளுக்கு போட்டுவிட்டு அருகில் இழுத்த போது.. அவளது உடலில் தோன்றிய சிலிர்ப்பும்..! மீண்டும் அதே சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவள், மார்பிற்கு குறுக்கே கரங்களைக் கட்டிக் கொண்டாள். கண்களை மூடி தலையை குனிந்து அமர்ந்திருந்தவளின் மனதில் முழுவதையும் ஆதித்யாவே ஆக்கிரமித்திருந்தான். பின் மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தவள் சற்றுத் திகைத்து தான் போனாள்.
ஆதித்யா அமர்ந்திருந்த இருக்கையின் ஓரத்தில் கால்களை மடக்கி வைத்து அதைக் கட்டிக் கொண்டு அமர்ந்தவாறு வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இம்முறை தெரிந்த அந்த தோற்றத்தை அழுத்தமாக மனதில் பதிய வைத்துக் கொண்டாள். இமைக்காமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பின் தன் செல்பேசியை எடுத்து கார்த்திக்கை அழைத்தாள்.
அவன் அழைப்பை ஏற்ற கார்த்திக் “ஐயம் ஆல்மோஸ்ட் தெர் மீரா..! எனிதின்க் பிராப்பளம்?” என்றுக் கேட்டான். ஆனால் மீரா அவன் கேட்டதிற்கு பதிலளிக்காமல் “கார்த்திக்! ஆதித்யாவை பார்க்கிறதிற்கு முன்னாடி நான் உன்னை மீட் செய்யணும். நான் ஆதித்யா இருக்கிற பிளட்பாரத்தில் கடைசி டர்னிங்கில் தான் இருக்கிறேன். முதலில் நான் இருக்கிற இடத்திற்கு வா..” என்றாள்.
கார்த்திக் அங்கு தான் இருந்திருப்பான் போல.. அடுத்த சில நிமிடத்திலேயே அங்கு வந்துவிட்டான். வாடகை காரில் இருந்து இறங்கி அவளை நோக்கி வந்தாலும்.. ஆதித்யா எங்கே என்றுத் தேடியவாறு தான் வந்தான். அருகில் வந்து நின்றவனிடம் பத்து பதினைந்து கடைகள் தள்ளி இருந்த இருக்கையில் ஆதித்யா அமர்ந்திருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டினாள்.
பின் கார்த்திக்கிடம் “என்னோட க்ளாரிபிகேஷன் முடிஞ்சுருச்சு.. கார்த்தி! முதலில் ஆதித்யா கூடப் பேசிய போது.. நான் அவனை லவ் செய்வதாக எதை வைத்துச் சொல்கிறான் என்றுக் கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். அது ட்ரூ தான்! அப்பவும் அவன் வேண்டாம் என்றுத்தான் இருந்தேன். அடுத்து.. நான் எப்படி இப்படிப்பட்டவனை லவ் செய்தேன் என்றுத் தெரிஞ்சுகிட்டேன். அந்த தெளிவு வந்த பிறகும் அவன் வேண்டாம் என்ற முடிவெடுத்தேன். ஆனால் இப்போ இன்னும் ஆதித்யாவை லவ் செய்துட்டு தான் இருக்கிறேன் என்றுத் தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்னால் அவனை விட முடியுமா என்றுத் தெரியவில்லை கார்த்தி..” என்றுக் கடகடவென சொல்லி முடித்தாள்.
மீரா கூறி முடிக்கும் வரை முழுவதும் கேட்ட கார்த்திக்.. அவள் பேசி முடித்ததும், அவளது கையை மகிழ்ச்சியுடன் பற்றிக் கொண்டான். “தேங்க்ஸ் மீரா! ரியலி தேங்க்ஸ்! நீ என்ன முடிவு எடுப்பியோ என்றுப் பயந்துட்டே இருந்தேன். ஆதித்யாவிற்கு வாழ்க்கை துணையாக நீ இருந்தால் கண்டிப்பாக அவன் பழையபடி அவன் மாறிவிடுவான். ஆனால் நீ என்ன முடிவு எடுத்திருந்தாலும் உனக்கு சப்போர்ட் செய்திருப்பேன் மீரா!” என்று தன் மகிழ்ச்சியைத் தெரிவித்தான்.
மீரா கண்களை எட்டாத சிரிப்பைச் சிரித்து “உன் பிரெண்ட் பற்றித் தெரிந்தும் எனக்கு விஷ் செய்யறீயே” என்றாள்.
அதற்கு கார்த்திக் “அவனைப் பற்றித் தெரிந்ததால் தான்.. இப்படிச் சொல்கிறேன். ஆனால் நீ உன் முடிவில் கன்பார்ம் தானே…! ப்ளீஸ் பின் வாங்கி விடாதே! அவன்தான் வேண்டும் என்றால் அதில் உறுதியாக இரு..” என்று மீண்டும் கேட்டான்.
மீரா “நான் அவனை லவ் செய்வது கன்பார்ம் தான்.. ஆனால் ஆதித்யாவிற்கு என்னைப் பிடிக்கலை என்கிற போது என்ன செய்ய..! அவன் என்னை வெறுத்துவிட்டால்.. ஒகே என் லவ் ஸ்டோரி இதுதான் என்று நான் அமைதியாக சென்றுவிடுவேன். நான் ஆதித்யா என்கிறவனை லவ் செய்திருக்கிறேன் என்பது என் லைஃப்பில் ஒரு மறக்க முடியாத மாற்ற முடியாத விசயமாக இருக்கும். என் முதல் காதல் தோல்வி என்று அதை ஏற்றுக் கொள்வேன். ஆனால் அவனுக்கு என் மேல் சின்ன அட்டென்ஷன் இருந்தால் கூட.. என்னால் அவனை விட முடியாது. அவன்கிட்ட என் லவ்வை சொல்லி ஏற்றுக் கொள்ள சொல்ல நான் ரெடி..! அதைத் தெரிந்துக் கொள்ள தான்.. உன்னைக் கூப்பிட்டேன்.” என்றாள்.
கார்த்திக்கிற்கு மீரா சொல்வதும் சரியாக இருந்தது. பிடிப்பு இல்லாத இடத்தில் அவளுக்கு தோன்றிய காதலும் பரிதாபத்திற்குரியதே! அதனால் தான் மீரா எந்த முடிவு எடுத்தாலும் அவனுக்கு சரிதான் என்று ஆரம்பத்திலேயே சொன்னான். தற்பொழுது மீரா ஆதித்யாவிடம் சிறு கவனத்தைக் கூட எதிர்பார்க்கிறாள் என்கிற பொழுது.. என்ன செய்ய வேண்டும் என்றுக் கேட்டான். மீரா அவன் வந்த வாடகை அனுப்பி விடச் சொன்னாள். தன்னுடைய காரை வாடகை கார் என்றுச் சொல்லி ஆதித்யாவை அழைத்துச் செல்லலாம் என்றும்.. அவள் தனது முகத்தை மறைத்துக் கொண்டு காரை ஓட்டுவதாக கூறினாள். போகும் பொழுது மெல்ல பேச்சு கொடுத்து மீராவை பற்றி அவன் என்ன நினைக்கிறான் என்றுத் தெரிந்துக் கொள்ள ஆசைப்பட்டாள். கார்த்திக்கிற்கும் மீரா சொல்லியதைச் செய்ய ஒத்துக் கொண்டு தான் வந்த வாடகை காரை கட்டணத்தைக் கொடுத்து அனுப்பினான்.
கூந்தலை அள்ளி கொண்டையிட்டு, தொப்பியைக் கொண்டு கழுத்தில் இருந்து முன் நெற்றி வரை மறைத்தவாறு அணிந்துக் கொண்டிருந்த மீராவிற்கு ஆதித்யா.. முற்றிலும் தன்மேல் வெறுப்பு கொண்டவனாக இருப்பானோ என்ற அச்சம் தோன்றியது. தான் ஏன் இதைத் தெரிந்துக் கொள்ள இவ்வளவு ஆர்வம் காட்டுகிறேன் என்றுத் தன்னை நினைத்து வியப்புடன் எண்ணினாள். அவளுக்கு அவளது பாட்டி பரிமளம் சொன்னது நினைவிற்கு வந்தது.
“ரொம்ப எதிர்பார்க்காதே மீரா, ஆனால் அன்பை மட்டும் கொடு.. அப்பறம் பாரு, அவங்க உன்னைப் பார்ப்பதைப் பார்த்துக் கூட அவ்வளவு சந்தோஷப்படுவாய்..”
முகத்தில் புன்னகை தோன்ற.. மனதிற்குள் ‘அதற்கு மட்டுமில்லை பாட்டி! சிறு நம்பிக்கை கிடைக்க தான்..’ என்றாள். பின் கார்த்திக் காரின் பின் இருக்கையில் அமர்ந்துக் கொள்ள மீரா காரை ஆதித்யா இருக்கும் இடத்தை நோக்கி செலுத்தினாள்.
அப்பொழுது தான் ஆதித்யா ஒருவனின் காலை இடறிவிட்டு அவன் இவனிடம் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்தான். அதைப் பார்த்த கார்த்திக் கார் முழுவதும் சரியாக நிற்பதற்குள் கதவை திறந்துக் கொண்டு இறங்கி ஆதித்யாவை அவனிடம் இருந்து விடுவித்தான். பின் அவனை காரில் ஏற்றியவன்.. மெல்ல பேச்சு கொடுத்து அதில் மீராவின் பெயரை கொண்டு வந்தான். இவ்வாறு கார்த்திக்கிடம் இருந்து அவள் பிரிந்த பின் அவளைப் பற்றிய அபிப்பிராயத்தைக் கேட்க நினைத்திருந்தான். ஆனால் ஆதித்யா மாறாத நக்கல் பேச்சு பேசியது மட்டுமில்லாது மீரா தான் காரை ஓட்டுவதையும் கண்டுக் கொண்டான். எனவே கார்த்திக்கிற்கு வியப்பாக இருக்க.. மீராவிற்கோ மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
பின் நேராக சாலையைப் பார்த்து ஓட்டியவாறு மீரா “வாவ் ஆதித்யா! இப்படி போதையிலும் உங்க அப்சரவ்விங் மைன்ட் அமைஸிங்..” என்றாள்.
சற்றுத் திடுக்குற்று நிமிர்ந்த ஆதித்யா கார்த்திக்கிடம் திரும்பி “உன் பிரெண்ட் டர்ன்டு லவ்வர் டர்ன்டு பிரெண்ட் எப்போ டிரைவர் வேலையும் பார்க்க ஆரம்பித்தாங்க..” என்றுச் சம்பந்தமே இல்லாமல் கேட்டான்.
மீரா அதற்கு பதிலளித்தாள்.
“என் கண்ணில் இருக்கிற லவ் உங்களுக்கானது என்றுக் கண்டுபிடித்தது மட்டுமில்லாது ஆம்பளை மாதிரி தெரிவதற்கு கார்த்திக்கோட பெரிய ஜெர்கின் போட்டுட்டு பிலோ மேலே உட்கார்ந்து, முகத்தை மறைச்சுட்டு, பேக்வியு க்ளாஸை கூடத் திருப்பிட்டு டிரைவ் செய்தேன். அப்பவும் என்னைக் கண்டுபிடிச்சுட்டிங்க..! நான் அந்தளவிற்கு உங்க மைன்ட்ல பிக்ஸ் ஆகிட்டேனா..” என்றுக் கேட்டுச் சிரித்தாள்.
அதற்கு சத்தமாக சிரித்த ஆதித்யா “இத்தனை பிரிப்பேர் செய்த நீ கார்த்திக்கிற்கும் நடிக்க கத்துக் கொடுத்திருக்கலாம். அவன் அடிக்கடி உன்னைப் பார்த்து பேசியதில் இருந்தே கண்டுபிடிச்சுட்டேன். பேசாமல் காரை ஓட்டுவது என்றால் ஓட்டிட்டு அதற்கான பணத்தை வாங்கிக்கோ..! இல்லையென்றால் காரை நிறுத்து..” என்றுக் கத்தினான்.
மீரா அமைதியாக காரை ஓட்டினாள். அதன் பின் பேசவில்லை. ஆதித்யா தங்கியிருந்த ஹோட்டலில் காரை நிறுத்தவும், காரில் இருந்து ஆதித்யாவும், கார்த்திக்கும் இறங்கி.. ஓட்டுநர் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த மீராவிடம் வந்தார்கள். கண்ணாடியை இறக்கிவிட்டு மீரா அவர்களைப் பார்க்கவும். ஆதித்யா அவளுக்கு பணம் தர வாலெட்டை எடுத்தான். கார்த்திக் “ச்சு என்னடா இது!” என்றுத் தடுத்தான்.
மீரா “விடுங்க கார்த்தி! தரட்டும்..” என்று ஆதித்யாவின் முன் கரத்தை நீட்டினாள்.
ஆனால் அவனிடம் ஜெர்மனி பணமாக இல்லை.. கார்ட்ஸ் தான் வைத்திருந்தான். அவன் தள்ளாடியபடியே தேடுவதைப் பார்த்த மீரா “கார்ட்ஸ் நாட் அசெப்ட்டர்டு..” என்றாள். அவளை நிமிர்ந்துப் பார்த்த ஆதித்யா கார்த்திக்கிடம் பணம் கேட்பதற்காக திரும்பவும், மீரா “நீங்க தான் தருகிறேன்னு சொன்னீங்க, அப்போ நீங்க தான் தர வேண்டும்.” என்றுப் பிடிவாதமாக கூறினாள்.
ஆதித்யாவின் பார்வை கூர்ப்பெற்றது.
மீரா ஆமோதிப்பாய் தலையசைத்தாள்.
“அன்னைக்கு நீங்க வாங்கிட்டு வந்த.. ஐஸ்கிரீம் தான் வேண்டும் என்று உரிமையாய் கேட்டு.. கார்த்திக்கிடம் நீங்க கொடுத்ததைப் பிடுங்கி சாப்பிடும் போது எனக்கு தெரியலை. நான் உங்க கிட்ட உரிமையைக் கேட்டுருக்கிறேன்..” என்றுச் சிரித்தவள், தொடர்ந்து “இப்போ என் மேலான உரிமையை உங்க கிட்ட கொடுத்துட்டேன். உங்கள் மேலான என் உரிமையைக் கேட்கிறேன்.” என்றுத் தன் காதலை அழகான வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்தினாள்.
அவளை ஆழ்ந்துப் பார்த்த ஆதித்யா குனிந்து “அழகா தான் பேசுகிறே..! ஆனால் என்கிட்ட வார்த்தையை விடாதே..! அப்பறம் நீ கொடுத்த உரிமையை எடுத்துட்டு.. என் மேலே உனக்கு எந்த உரிமையையும் இல்லை என்றுச் சொல்லிட்டு போயிருவேன்.” என்று கோணல் சிரிப்பு சிரித்தான்.
மீரா புரியாமல் பார்க்கவும், ஆதித்யா தனது வாலெட்டை கீழே போட்டான். நண்பன் தவற விட்டுவிட்டான் என்று கார்த்திக் அதைக் குனிந்து எடுக்கும் பொழுது சட்டென்று மீராவின் பின்னங்கழுத்தில் கரத்தை வைத்து இழுத்து அவளது இதழில் அழுத்த தனது வலிய உதடுகளைப் பதித்துவிட்டு நிமிர்ந்தான்.
இதை எதிர்பாராத மீரா திகைத்து இருக்கையிலேயே.. அங்கிருந்து அகன்றான்.
குனிந்து வாலெட்டை எடுத்த கார்த்திக் நிமிர்ந்து தன் நண்பனிடம் நீட்டினான். அதை வாங்கியவன், அவனிடம் கூடச் சொல்லாது செல்லவும்.. கார்த்திக் அவசரமாக மீராவிடம் சொல்லிவிட்டு அவன் பின் விரைந்தான். அறைக்கு செல்லும் வரை ஒன்றும் பேசாது சென்ற ஆதித்யா.. அறையைச் சென்றடைந்ததும் கார்த்திக்கிடம் திரும்பி தன்னைத் தனியே விடுமாறுக் கேட்டுக் கொண்டான். கார்த்திக்கிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ஆனால் “ப்ளீஸ் ஆதி! எதையும் நினைக்காதே..! அமைதியாக படுத்து தூங்க ட்ரை செய்..” என்றான். அதற்கு ஆதித்யா சரி என்று தலையை மட்டும் அசைக்கவும், மீண்டும் ஓய்வு எடுக்க சொல்லிவிட்டு மனமே இல்லாமல் சென்றான்.
கார்த்திக் சென்றதும் கதவை சாத்திய ஆதித்யா “ஆ..” என்ற கத்தலுடன் சுவற்றில் ஓங்கி குத்தினான். மீண்டும் மீண்டும் குத்தியவாறு.. “ஒரு பெண்ணிடம் இப்படித்தான் பிஹேவ் செய்வியா...” என்றுக் கத்தினான்.
காதலை ஆராய்ந்தவள்.. அவனையும் ஆராய்வாளோ..!
ஆராய்ச்சியின் முடிவில் அவள் கேட்டதைப் பெறுவாளோ..!
தள்ளாடியவாறு நடந்துக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவிற்கு மீராவின் மேல் இருந்த கோபம் இன்னும் அடங்கவில்லை. அவனது வாழ்வில் காதலின் பல வினைகளைப் பார்த்து வெறுத்துவிட்டான். அனைத்தையும் மறந்து சில நாட்கள் இருக்கலாம் என்று வந்திருந்த இடத்திலும்.. மீராவின் மூலம் இன்னும் அவனது வாழ்வில் விளையாடவும், எனக்கு மட்டும் ஏன் இவ்வாறு நிகழ்கிறது.. என்று விதியைத் திட்டியவாறு நடந்துக் கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது “நீங்க தங்கியிருக்கிற ஹோட்டலில் விட்டு விடட்டுமா..” என்று தனக்கு அருகில் கேட்ட குரலில் திரும்பிப் பார்த்தான்.
மீரா தான் எங்கேயோ பார்த்தவாறு அவனிடம் கேட்டிருந்தாள். திரும்பி அவளைப் பார்த்தவன், பதிலளிக்காது தன் நடையைத் தொடர்ந்தான்.
ஆதித்யா நடக்கவும், அவனுடன் நடந்த மீரா “கார்த்திக்கை நீங்க உங்களை பிக்கப் செய்ய கூப்பிட்டிருக்கீங்க, ஆனால் நான்தான் உங்க கூடப் பேசணும் என்று அவனைத் தடுத்துட்டு வந்துட்டேன். அப்போ உன் பிரெண்ட் செய்திருக்க வேண்டியதை நான் செய்யணும். அதற்குதான் நானே கொண்டு போய் விடுகிறேன் என்றுச் சொன்னேன்.. வேறு ஒன்றுமில்லை.” என்று அவள் சொல்லிக் கொண்டிருக்கையில் இடைப்புகுந்த ஆதித்யா “கார்த்திக் செய்ய வேண்டியதைச் செய்யறீயா.. அப்போ அவன் வந்திருந்தால், என் கூட கட்டிங் அடிச்சுருப்பான், நீ கம்பெனி கொடுக்கறீயா..! இன்னொரு ரவுண்ட் அடிக்கலாம்.” என்று இளக்காரமாக சொல்லிவிட்டு முன்னே நடந்தான்.
அவள் உதவியாக செய்ய நினைத்ததை கிண்டலடிக்கவும், கோபம் கொண்ட மீரா அப்படியே நின்றுவிட்டாள். இதழைக் கடித்துத் தன் கோபத்தைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டவள், வேகமாக எட்டுக்களை வைத்து நடந்தவள்.. அவனைத் தாண்டிச் சென்று வழியை மறித்து நின்றாள், “உன்னை மாதிரி சிக் மைன்ட் பர்ஷனை நான் பார்த்ததே இல்லை..! உன் மேல் எனக்கு க்ரஷ் வந்ததைக் கண்டுபிடித்தவனால்.. நீ இப்படிப் பேசுவதால் நான் எவ்வளவு ஹர்ட் ஆகிறேன் என்றும் தெரிந்திருக்கும், அதைத் தெரிந்தும் இப்படிப் பேசும் நீ மனுசனே இல்லை. நான் செய்ய போகிற தப்பைச் சுட்டிக்காட்டினாய் திட்டினாய், அதற்கு தேங்க்ஸ்..! அதை ஒத்துக்கிறேன். ஆனால் அதற்காக நீ என்னைப் பற்றி என்ன வேண்டுமென்றாலும் இளக்காரமாக பேசுவதற்கு உனக்கு ரைட்ஸ் இல்லை..! நீ என் ஃபீலிங்கிற்கு மட்டுமில்லை என்னைத் திட்டுவதற்கு கூடத் தகுதியானவன் இல்லை. உன்னைப் பார்த்து கொஞ்சம் தடுமாறினேன் தான் ஒத்துக்கிறேன். அப்போ தெரியலை.. இப்போ புரிகிறது. ஆனால் உன்னைப் போல் ஒருவன் ஏன்.. என்றுத்தான் புரியவில்லை. அதற்காக உன் பின்னாடி பைத்தியம் மாதிரி சுற்றுவேன் என்று நினைக்காதே..! இன்னும் இப்படிப்பட்ட உன்னைப் போல் ஒருவனிடம் எனக்கு அந்த மாதிரி உணர்வுகள் தோன்றியது என்று அதிர்ச்சியாக இருக்கு..! இனி உன்னைப் பார்க்க கூட விரும்பலை. குட்பை” என்றுவிட்டு திரும்பிச் சென்றாள்.
அவள் பேசியதை அவன் கவனித்த மாதிரியே தெரியவில்லை. அவள் அகன்றதும் தோள்களைக் குலுக்கிவிட்டு தொடர்ந்து நடந்தவனுக்கு அருந்திய மது மூளைக்கு ஏறவும்.. தலைச் சுற்றியது, எனவே சிறு தள்ளாட்டத்துடன் நடைப்பாதையில் போட்டிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்தான். தனது ஜெர்கின் பாக்கெட்டில் இருந்த செல்பேசியை எடுத்தவனின் கை அதிகப்படியாக மது அருந்தியதால் நடுங்கியது. அதனால் செல்பேசியை தவற விட்டான். கீழே விழுந்த செல்பேசியை குனிந்து எடுக்க போனவனின் நிலைத் தடுமாறி விழப் போனான். தரையில் கையூன்றி சமாளித்து செல்பேசியை எடுத்து நிமிர்ந்தவன், கார்த்திக்கை அழைத்து.. இங்கு வரச் சொல்லிவிட்டு அழைப்பைத் துண்டித்தான். ஜெர்மனியின் உறைப்பனி குளிர் தேகத்தை நடுங்க செய்ய.. ஜெர்கினில் இருந்த தலைக்கு போட்டுக் கொள்ளும் குல்லாவை போட்டுக் கொண்டான்.
அப்பொழுது.. ஒரு பெண் அவன் இருக்குமிடத்திற்கு வந்தார். கண்ணில் கருப்பு கண்ணாடியும், காது மற்றும் மூக்கில் வளையங்களைப் போட்டுக் கொண்டு.. ஜெர்கினில் மேல் ஜீப்பை போடாது இருந்தாள். அவளும் நல்ல போதை மயக்கத்தில் இருக்கிறாள் என்பது நன்றாகவே தெரிந்தது. அதுவரை கால்களை அகற்றி வைத்து.. இருக்கையில் தன் கரங்களை ஊன்றி தளர்வாக அமர்ந்திருந்த ஆதித்யா அந்த பெண்ணைப் பார்த்ததும் சரியாக அமர்ந்தான். அந்த பெண் அமர்ந்திருந்த ஆதித்யாவை கவனியாது அவனுக்கு அருகே வந்து தலையைத் திருப்பிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவளைப் பார்த்த ஆதித்யா “டிட் யு மிஸ் சம்திங்..?” என்றுக் கேட்டான்.
அவள் “யா! ஐ மிஸ் மை கார் கீ..! ப்யு மினிட்ஸ் பிஃபோர் ஐ சிட் இயர்..” என்றாள். உடனே ஆதித்யா தேடிப் பார்க்க எழுந்தான். அவன் எழுந்ததும் அதன் மேல் அவன் அமர்ந்திருப்பது தெரியவும், சிரித்தவாறு அதை எடுத்துக் கொடுக்க அவளும் அவனை அணைத்து நன்றிச் சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.
அதன் பின் அங்கேயே அமர்ந்துக் கொண்டு வேடிக்கை பார்த்தவாறு கார்த்திக்கிற்காக காத்திருந்தான். அப்பொழுது ஏதோ ஒன்று உறுத்துவது போன்று இருக்கவும், தலையைத் திருப்பிப் பார்த்தவனால் ஒரு முடிவிற்கு வர முடியவில்லை. எனவே அமைதியாக மீண்டும் வேடிக்கைப் பார்க்க ஆரம்பித்தான். சிறிது நேரம் சென்றதும்.. டிப்டாப்பாக உடையணிந்துக் கொண்டு ஆண் ஒருவன் ஒரு பெண்ணுடன் தாழ்ந்த குரலில் முகத்தில் எந்தவித பாவனையும் காட்டாது பேசியவாறு வந்தான். அவன் தாழ்ந்த குரலில் பேசிக் கொண்டு வந்தாலும், அவன் அந்த பெண்ணை தகாத வார்த்தைகளால் திட்டிக் கொண்டு வருகிறான் என்று அவனது வாயசைவிலும், கண்களில் தெரிந்த இகழ்ச்சியிலும் தெரிந்துக் கொண்ட ஆதித்யா, அவர்கள் அவனைக் கடந்து செல்லும் வரை காத்திருந்தான். அவன் தன்னைத் தாண்டும் வேளையில் சரியாக தன் கால் கொண்டு அவனது காலை இடறி விட்டான். அதில் அவன் தலைக்குப்பற விழுந்தான். அவனுடன் வந்தவள், பதறியவாறு அவனைப் பற்றி எழுப்பினாள். அதற்குள் அவன் ஆதித்யாவை தகாத வார்த்தைகளால் திட்டித் தீர்த்தான். பின் எழுந்ததும் ஆதித்யாவின் ஜெர்கின் காலாரை கொத்தாக பற்றி உலுக்கி மேலும் திட்டினான். பின் ஆதித்யாவின் முகத்தில் குத்த கையை ஓங்கிய வேளையில் சரியான நேரத்தில் வந்த கார்த்திக் அவனின் கையில் இருந்து தன் நண்பனை விடுவித்தான்.
மேலும் அவன் தாக்க வருகையில் அவர்களுக்கிடையே வந்து நின்ற கார்த்திக் அவனை முறைத்தான். அதில் அவன் சிறு தயங்கவும்.. அவனுடன் வந்த பெண் அவனை அழைத்துச் சென்றாள். பின் நின்றுக் கொண்டிருந்த ஆதித்யாவிடம் கார்த்திக் திரும்பவும் ஆதித்யா “எனக்கு அவனை அடிக்க தெரியாதா என்று நினைத்தாய்! ஆனால் நான் கை வைத்தால்.. என் முகத்தோற்றத்தை வைத்து ஆசியன் என்று கணிப்பவர்கள் மொத்த பழியையும் இஸ்லாமியர்களின் மேல் போடுவார்கள்..” என்றுக் கசந்த சிரிப்பைச் சிந்தினான். கார்த்திக்கிற்கு ஆமோதிப்பாக தலையசைத்து விட்டு, “அவனின் காலை ஏன்டா தட்டிவிட்டே..?” என்றுக் கடிந்துவிட்டு “நீ முதலில் இந்த டாக்ஸில் ஏறு ஆதி..” என்று அருகில் நின்றிருந்த காரில் ஏற்றினான்.
ஆதித்யாவும் அதில் ஏறியமர்ந்து இருக்கையில் சாய்ந்து கண்களை மூடிக் கொண்டான். கார்த்திக் ஏறியதும்.. கண்களைத் திறவாமலேயே “அவன்.. கூட வந்த பெண்ணைத் திட்டிட்டே வந்தான்டா..! அது எனக்கு பிடிக்கலை. அதனால் தட்டிவிட்டேன்.” என்றான்.
கார்த்திக் “யார் எப்படியிருந்தால் உனக்கென்ன நீ உன் வேலையைப் பார்க்க வேண்டியது தானே..!” என்றான்.
அதற்கு தலையை நன்றாக சாய்த்தவாறு அமர்ந்திருந்த ஆதித்யா அமர்ந்திருந்த நிலை மாறாது.. கண்களை மட்டும் திறந்து, “என்னால் அப்படி இருக்க முடியவில்லை கார்த்தி..! மற்றவர்களைப் பார்த்தே வளர்ந்துட்டேன். மற்றவர்களைப் பார்த்தே என் லைஃப்பும் மாறியிருச்சு…” என்றுச் சிரித்தான். பின் கார்த்திக்கை பார்த்து நன்றாக திரும்பி அமர்ந்து “காங்கிராஜ்லேஷன்ஸ்..! மீரா உன்கிட்ட நோ சொல்லிட்டா..” என்றுச் சிரித்தான்.
அதற்கு கார்த்திக் “அடப்பாவி வாழ்த்துகிறாயா..! நான் மீராவை காதலித்திருந்தால்.. என் நிலைமையை நினைச்சு பார்த்தியா..” என்றுச் சிரித்தான்.
ஆதித்யாவோ “நீ அவளை லவ் செய்யவேயில்லை. க்யுட் க்ரஷ் தான் இருந்தது. அதை லவ்வாக கொண்டு போயிருந்திருக்கலாம். ஆனால் அதற்குள் அவள் என்னை சைட் அடிக்க ஆரம்பிச்சுட்டா.. அப்பொழுதும் உனக்கு ஹெல்ப் செய்ய தான் நினைத்தேன். என்னை விட்டுவிடச் சொன்னேன். இரண்டு பேரும் கேட்கலை. அதனால் காதலே செய்யாமல் பிரெக்அப் செய்திருக்கீங்க..!” என்றுச் சிரித்தவன், தொடர்ந்து “ஆக்சுவலா உனக்கு அவங்க பேமலியை தான் ரொம்ப பிடிச்சுருக்கு..! அவங்களைத் தான் ரொம்ப லவ் செய்கிறே..! அவங்களுக்காக தான் மீராவை லைஃப் பார்டனரா வர ரொம்ப எதிர்பார்த்தே..! ஒருவேளை நான் அவங்க கிட்ட இருந்து உன்னைப் பிரித்திருந்தால்.. உன் முதல் எதிரி நானாக தான் இருப்பேன்.” என்றுச் சிரிக்கவும், அவனது தோளில் சிறு குத்துவிட்டு கார்த்திக் சிரித்தான்.
பின் கார்த்திக் “மீராவிற்கு என்ன குறைச்சல்! அவள் நல்ல பெண்டா! அவளுக்கு உன்னைப் பிடித்திருக்கு என்ற ஒரே ரிஷனுக்காக அவளை நீ வெறுப்பது சரியில்லை.” என்றான்.
ஆதித்யா “என்னைப் பிடித்திருக்கு என்பதால் நான் வெறுக்கலை. உனக்கு ஒகே சொல்கிறே ஸ்டேஜில் இருந்துட்டு என்னை சைட் அடிச்சுது தான் தப்பு என்றுச் சொல்கிறேன்.” என்றான்.
கார்த்திக் விடாமல் “அவள் என்னை லவ் செய்திருந்தால்.. உன் பக்கமே திரும்பியிருக்க மாட்டாள். சோ அவள் எனக்கும் ஹானஸ்டா தான் இருந்திருக்கிறாள், உன்னை லவ் செய்கிறாள் என்று அவள் உணர்ந்ததும் என்கிட்ட சொல்லிட்டு.. உன்கிட்ட கன்பார்ம் செய்ய வந்திருக்கிறாள்.. சோ உன் மேல் வைத்திருக்கிற லவ்விற்கும் ஹானஸ்டா தான் இருந்திருக்கிறாள்.” என்றான்.
ஆதித்யா மாறாத ஏளனத்துடன் “எது ஹானஸ்ட்..! அவள் உன்னை விட்டு போயிருவாள் என்று நான் சொன்னேன் என்ற வீம்பிற்காக வேண்டுமென்றே அவளோட பேமலி கிட்ட கூட்டிட்டு போய் உன்னை லவ்வர் என்று இன்டர்டுஸ் செய்ததா..!” என்று புருவத்தை உயர்த்தி கேட்டான்.
அதற்கு சிரித்த கார்த்திக் “ஏன் ஆதி! திமிரை மொத்தமாக நீ மட்டும் குத்தகைக்கு எடுத்துக்கிட்டியா..! அது வேறு யாருக்கும் இருக்க கூடாதா..” என்றுக் கேட்கவும், நன்றாக சிரித்த ஆதித்யா “கார்த்தி! மீரா நமக்கு டிரைவர் வேலை பார்க்கிறாள் என்பதற்காக அவளுக்கு சப்போர்ட்டாக நீ பேசியாகணுமா..!” என்று நமட்டுச்சிரிப்பு சிரிக்கவும், கார்த்திக் வியப்புடன் அவனைப் பார்த்தான்.
முகத்தை நன்றாக மறைத்தவாறு தொப்பி போட்டுக் கொண்டு காரை ஓட்டிக் கொண்டிருந்த மீரா.. ஒரு கையால் ஸ்டெரீங்கை பிடித்துக் கொண்டு மறுகையால் தொப்பியைக் கழற்றியவள், கண்களில் சிரிப்பும் மகிழ்ச்சியுமாக அவனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.
ஆதித்யாவிடம் வெறுத்து பேசிவிட்டு வேகமாக எட்டுக்களை வைத்து சென்ற மீராவால் தொடர்ந்து வேகமாக மட்டுமில்லை, நடக்க கூட முடியவில்லை. எனவே அருகில் இருந்த இருக்கையில் அமர்ந்துவிட்டாள். தலையை கைகளால் தாங்கியவாறு அமர்ந்திருந்தவளால் ஆதித்யா போன்ற ஒருவனா தன் மனதில் சலனத்தை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும் என்று மீண்டும் மனம் வெம்பினாள். கண்களில் இருந்து கண்ணீரும் தான் இருப்பதைத் தெரிவித்தது. சிறு எரிச்சலுடன் கண்ணீரைத் தட்டிவிட்டு நிமிர்ந்துப் பார்த்தாள்.
சற்று தொலைவில் ஆதித்யா தடுமாறியவாறு அமர்வது தெரிந்தது. தற்பொழுது நன்றாகவே பெருமூச்சு விட்டாள்.
அப்பொழுது ஒரு பெண் அவனிடம் வந்து பேசியது தெரிந்தது. அந்த பெண்ணைப் பார்த்ததும் ஆதித்யா சரியாக அமர்வதும் தெரிந்தது. பின் இருவரும் பேசுவதைப் பார்த்தவளின் மனம் தானாக ‘என்கிட்ட மட்டும் தான் நக்கலா பேசுவான் போல..’ என்று எண்ணவும், தன் தலையில் தானே கொட்டிக் கொண்டு அவர்களைக் கவனித்தாள். தற்பொழுது ஆதித்யா எழவும், அந்த பெண் இருக்கையில் இருந்து எதையோ எடுத்தாள். பின் இருவரும் சிரித்தவாறு அணைத்தார்கள். பின் அந்த பெண் சென்றுவிட ஆதித்யா மீண்டும் அமர்ந்தான்.
அவனிடம் இருந்து தன் கவனத்தைத் திருப்ப வேண்டும் என்றுத் தன்னையே திட்டிக் கொண்டிருக்கும் பொழுது தனக்கருகில் குரல் கேட்கவும், அவசரமாக முகத்தைச் சரிப்படுத்திக் கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்பதைப் போல் அமர்ந்தாள். அவளுக்கு அருகில் ஒரு பெண்ணும்.. சிறுமியும் வந்தமர்ந்தார்கள். அவர்கள் ஜெர்மனில் பேசுவது மீராவிற்கு நன்றாக புரிந்தது.
அந்த சிறுமி தன் தாயிடம் அடம் பிடித்துக் கொண்டிருக்க.. அவளது அன்னை சிறுமியைச் சமாதானப்படுத்திக் கொண்டிருந்தாள்.
“சொன்னால் கேள்..! அது ரொம்ப கஷ்டமான விளையாட்டு, விளையாடுவது ரொம்ப கஷ்டம் நான் சொன்னதை வாங்கிக்கோ.. அந்த விளையாட்டு ஈஸியானது. நீ இன்னும் கொஞ்சம் பெரியதானதும் அந்த விளையாட்டு பொருளை வாங்கித் தருகிறேன்.”
“இல்லை..! எனக்கு அதுதான் வேண்டும். எனக்கு அதுதான் பிடித்திருக்கு..” என்று அந்த சிறுமி அழுது அடம்பிடித்தாள். அருகில் ஒரு பெண் அமர்ந்திருக்க, தனது பிள்ளை அடம் பிடித்து அழுவது அந்த பெண்ணிற்கு ஒரு மாதிரி ஆகிவிட்டது போல.. தனது பிள்ளையை அழைத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து சென்றாள். ஆனால் மீராவோ.. திக்கித்தவளாய் அமர்ந்திருந்தாள்.
இது அவளுக்கு பழக்கமான ஒன்று..! அவளது வீட்டில் அவளுக்கு வைக்கப்படும் திட்டுக்கள் அவை..!
சிறு வயதில் இருந்தே மீரா கடினமானதைத் தான் தேர்ந்தெடுப்பாள். அவளுக்கு வாங்கி கொடுத்த பர்பி பொம்மைகளை விட.. பக்கத்து வீட்டு பையன் வைத்திருந்த வீடியோகேம் தான் அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. சைக்கிளில் சாலையில் வழியாக பயணிப்பதை விட.. கரடுமுரடான பாதையில் செல்வது தான் மீராவிற்கு பிடிக்கும். மீராவை ஆடைகள் வடிவமைப்பைப் படிக்க சொன்ன பொழுது.. அவள் வாகன வடிவமைப்பை பாடமாக எடுத்துப் படித்தாள். அதுபோல் அவளது பாட்டி அன்று சொன்னது போல்.. அவளை ஒதுக்கிய முரடனிடம் அவளுக்கு லயிப்பு தோன்றியதோ..! என்று எண்ணியவளுக்கு அன்றைய நாளின் நினைவு வந்தது.
அன்று காபி ஷாப்பில் கார்த்திக்கிடம் பேசியவாறு நிமிர்ந்தவள் திகைத்துத்தான் போனாள். மாலை வெயிலின் கதிர்கள் ஒரு பக்கம் பட்டிருக்க கிரேக்க சிலைப் போல் இருந்த ஒருவன் அவர்களை நோக்கி வந்துக் கொண்டிருந்தான். அவளால் அவனிடம் இருந்து பார்வையை அகற்ற முடியவில்லை. ஏன் என்று அவள் உணரும் முன் அவளது மேல் காபியை சரித்தான். அதில் கோபம் கொண்டு அவனிடம் சண்டையிட்ட பொழுது.. அவன் மன்னிப்பு கேட்டிருந்தாலோ.. அல்லது அவளிடம் சண்டையிட்டிருந்தாலோ.. அவளுக்கு ஒன்றும் தோன்றியிருக்காது. ஆனால் அவனின் அலட்சியம் அவளை உசுப்பேற்றியது. அவளுக்கு கோபம் தான் இருந்தது. ஆனால் அதற்கு காரணம் அவன் அவளை ஒரு வகையில் ஈர்த்திருக்கிறான் என்பதை அறியவில்லை. அதன் பின் நடந்த சம்பவங்களில் ஆதித்யா சொன்னது முற்றிலும் உண்மையே..! அவளையும் மீறி அவளது கவனமும், எண்ணங்களும் அவனிடம் தான் இருந்திருக்கிறது. அவ்வேளைகளில் அவளின் நெஞ்சோரத்தில் சிறு சில்லென்ற உணர்வு ஏற்பட்டதும் உண்மையே. அது புது மனிதனைப் பார்த்ததால் வந்தது என்று நினைத்திருந்ததும் தவறு என்றும் புரிந்தது. அது அவனிடம் தோன்றிய லயிப்பே..!
அவளின் மனம் அவனிடம் சென்றதிற்கு காரணமும் தெரிந்துவிட.. கடைசி குழப்பமும் அகன்றது. சிறு பெருமூச்சை இழுத்துவிட்டவளுக்கு.. அவளின் முதல் காதல் தோல்வியா என்று கசந்த சிரிப்பு சிரித்தாள். பின் நன்றாக மனதில் இருந்து வெளிப்படையாக சிரித்தாள். மனதில் ஒரு தெளிவு ஏற்பட எழுந்து செல்லலாம் என்று எழ நினைத்தவள் மீண்டும் ஆதித்யாவை பார்த்தாள். அவன் அங்கேயே தான் அமர்ந்திருந்தான். மிகுதியாக மது அருந்திய நிலையில் அவனை அப்படியே விட்டுச் செல்ல மனமில்லாமல் கார்த்திக்கை அழைத்தாள். முதல் அழைப்பிலேயே அழைப்பை ஏற்றவன், அங்கே தான் வந்துக் கொண்டிருப்பதாக சொல்லவும், கார்த்திக் வந்த பிறகு போகலாம் என்று அங்கேயே அமர்ந்து விட்டாள்.
முதலில் அவள் அமர்ந்திருந்த இடத்திற்கு அருகில் இருந்த கடைகளைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் ஆதித்யாவை பார்த்தாள். இருக்கையில் அமர்ந்திருந்தவன் கரங்களை முழங்காலில் ஊன்றியவாறு அமர்ந்து அவ்வழியாக சென்றுக் கொண்டிருப்பவர்களை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இங்கிருந்து பார்க்கும் போது அவனது பக்கவாட்டுத் தோற்றம் நன்றாக தெரிந்தது. அந்த தோற்றம் அவளது மனதில் அழுத்தமாக பதியவும், திடுக்கிட்டு தன் பார்வையை அகற்றிக் கொள்ள முயன்றாள். ஆனால் முடியாமல் அவளது பார்வை அவன் மீதே இருந்தது. அவளுக்கு அன்று பிறந்தநாள் அன்று அழைத்த போது மறுத்துவிட்டு காரின் மேல் ஏறியமர்ந்துக் கொண்டு அவளைப் பார்த்தது நினைவு வந்தது. பின் திரையரங்கில் திரையில் இருந்து வந்த ஒளியில் பார்த்த அவனது பக்கவாட்டுத் தோற்றம் நினைவிற்கு வந்தது. சட்டென்று பார்வையை அவனிடம் இருந்துத் திருப்பிக் கொண்டாள். தலையை உலுக்கிக் கொண்டாள். ஆனால் அவளது கண்கள் அவள் பேச்சைக் கேளாது. அவனிடம் சென்றது..!
தற்பொழுது குளிர் மிகுதியால் இரு கரங்களையும் கோர்த்துக் கொண்டு இரு கால்களுக்கிடையே வைத்துக் கொண்டு குறுக்கி அமர்ந்தான். பின் அடக்க முடியாது.. கொட்டாவி விட்டான். அதைப் பார்த்த மீராவின் முகத்தில் அவளையும் அறியாது புன்சிரிப்பு தோன்றியது. அன்று பனி மழையில் நின்றிருந்தவனின் முகத்தில் இருந்த மகிழ்ச்சியும், பின் அதைப்பிடித்து கையில் வைத்தவன், பனித்துளி காணாமல் போனதும்.. அவனது முகத்தில் வந்த ஏமாற்றமும் நன்றாக நினைவில் இருந்தது. அந்த சிரிப்பும் சிறுப்பிள்ளையாய் பனியைப் பிடிக்க நினைத்தவனின் செயலும் அவளிடம் வன்மையாக நடந்துக் கொண்டதும் எப்படி ஒத்துப் போகும் என்றுக் குழம்பினாள். அதுமட்டுமில்லாது, அன்று அவனது ஜெர்கினை எடுத்து அவளுக்கு போட்டுவிட்டு அருகில் இழுத்த போது.. அவளது உடலில் தோன்றிய சிலிர்ப்பும்..! மீண்டும் அதே சிலிர்ப்பை உணர்ந்தவள், மார்பிற்கு குறுக்கே கரங்களைக் கட்டிக் கொண்டாள். கண்களை மூடி தலையை குனிந்து அமர்ந்திருந்தவளின் மனதில் முழுவதையும் ஆதித்யாவே ஆக்கிரமித்திருந்தான். பின் மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தவள் சற்றுத் திகைத்து தான் போனாள்.
ஆதித்யா அமர்ந்திருந்த இருக்கையின் ஓரத்தில் கால்களை மடக்கி வைத்து அதைக் கட்டிக் கொண்டு அமர்ந்தவாறு வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இம்முறை தெரிந்த அந்த தோற்றத்தை அழுத்தமாக மனதில் பதிய வைத்துக் கொண்டாள். இமைக்காமல் அவனைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பின் தன் செல்பேசியை எடுத்து கார்த்திக்கை அழைத்தாள்.
அவன் அழைப்பை ஏற்ற கார்த்திக் “ஐயம் ஆல்மோஸ்ட் தெர் மீரா..! எனிதின்க் பிராப்பளம்?” என்றுக் கேட்டான். ஆனால் மீரா அவன் கேட்டதிற்கு பதிலளிக்காமல் “கார்த்திக்! ஆதித்யாவை பார்க்கிறதிற்கு முன்னாடி நான் உன்னை மீட் செய்யணும். நான் ஆதித்யா இருக்கிற பிளட்பாரத்தில் கடைசி டர்னிங்கில் தான் இருக்கிறேன். முதலில் நான் இருக்கிற இடத்திற்கு வா..” என்றாள்.
கார்த்திக் அங்கு தான் இருந்திருப்பான் போல.. அடுத்த சில நிமிடத்திலேயே அங்கு வந்துவிட்டான். வாடகை காரில் இருந்து இறங்கி அவளை நோக்கி வந்தாலும்.. ஆதித்யா எங்கே என்றுத் தேடியவாறு தான் வந்தான். அருகில் வந்து நின்றவனிடம் பத்து பதினைந்து கடைகள் தள்ளி இருந்த இருக்கையில் ஆதித்யா அமர்ந்திருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டினாள்.
பின் கார்த்திக்கிடம் “என்னோட க்ளாரிபிகேஷன் முடிஞ்சுருச்சு.. கார்த்தி! முதலில் ஆதித்யா கூடப் பேசிய போது.. நான் அவனை லவ் செய்வதாக எதை வைத்துச் சொல்கிறான் என்றுக் கேட்டுத் தெரிஞ்சுக்கிட்டேன். அது ட்ரூ தான்! அப்பவும் அவன் வேண்டாம் என்றுத்தான் இருந்தேன். அடுத்து.. நான் எப்படி இப்படிப்பட்டவனை லவ் செய்தேன் என்றுத் தெரிஞ்சுகிட்டேன். அந்த தெளிவு வந்த பிறகும் அவன் வேண்டாம் என்ற முடிவெடுத்தேன். ஆனால் இப்போ இன்னும் ஆதித்யாவை லவ் செய்துட்டு தான் இருக்கிறேன் என்றுத் தெரிஞ்சுகிட்டேன். என்னால் அவனை விட முடியுமா என்றுத் தெரியவில்லை கார்த்தி..” என்றுக் கடகடவென சொல்லி முடித்தாள்.
மீரா கூறி முடிக்கும் வரை முழுவதும் கேட்ட கார்த்திக்.. அவள் பேசி முடித்ததும், அவளது கையை மகிழ்ச்சியுடன் பற்றிக் கொண்டான். “தேங்க்ஸ் மீரா! ரியலி தேங்க்ஸ்! நீ என்ன முடிவு எடுப்பியோ என்றுப் பயந்துட்டே இருந்தேன். ஆதித்யாவிற்கு வாழ்க்கை துணையாக நீ இருந்தால் கண்டிப்பாக அவன் பழையபடி அவன் மாறிவிடுவான். ஆனால் நீ என்ன முடிவு எடுத்திருந்தாலும் உனக்கு சப்போர்ட் செய்திருப்பேன் மீரா!” என்று தன் மகிழ்ச்சியைத் தெரிவித்தான்.
மீரா கண்களை எட்டாத சிரிப்பைச் சிரித்து “உன் பிரெண்ட் பற்றித் தெரிந்தும் எனக்கு விஷ் செய்யறீயே” என்றாள்.
அதற்கு கார்த்திக் “அவனைப் பற்றித் தெரிந்ததால் தான்.. இப்படிச் சொல்கிறேன். ஆனால் நீ உன் முடிவில் கன்பார்ம் தானே…! ப்ளீஸ் பின் வாங்கி விடாதே! அவன்தான் வேண்டும் என்றால் அதில் உறுதியாக இரு..” என்று மீண்டும் கேட்டான்.
மீரா “நான் அவனை லவ் செய்வது கன்பார்ம் தான்.. ஆனால் ஆதித்யாவிற்கு என்னைப் பிடிக்கலை என்கிற போது என்ன செய்ய..! அவன் என்னை வெறுத்துவிட்டால்.. ஒகே என் லவ் ஸ்டோரி இதுதான் என்று நான் அமைதியாக சென்றுவிடுவேன். நான் ஆதித்யா என்கிறவனை லவ் செய்திருக்கிறேன் என்பது என் லைஃப்பில் ஒரு மறக்க முடியாத மாற்ற முடியாத விசயமாக இருக்கும். என் முதல் காதல் தோல்வி என்று அதை ஏற்றுக் கொள்வேன். ஆனால் அவனுக்கு என் மேல் சின்ன அட்டென்ஷன் இருந்தால் கூட.. என்னால் அவனை விட முடியாது. அவன்கிட்ட என் லவ்வை சொல்லி ஏற்றுக் கொள்ள சொல்ல நான் ரெடி..! அதைத் தெரிந்துக் கொள்ள தான்.. உன்னைக் கூப்பிட்டேன்.” என்றாள்.
கார்த்திக்கிற்கு மீரா சொல்வதும் சரியாக இருந்தது. பிடிப்பு இல்லாத இடத்தில் அவளுக்கு தோன்றிய காதலும் பரிதாபத்திற்குரியதே! அதனால் தான் மீரா எந்த முடிவு எடுத்தாலும் அவனுக்கு சரிதான் என்று ஆரம்பத்திலேயே சொன்னான். தற்பொழுது மீரா ஆதித்யாவிடம் சிறு கவனத்தைக் கூட எதிர்பார்க்கிறாள் என்கிற பொழுது.. என்ன செய்ய வேண்டும் என்றுக் கேட்டான். மீரா அவன் வந்த வாடகை அனுப்பி விடச் சொன்னாள். தன்னுடைய காரை வாடகை கார் என்றுச் சொல்லி ஆதித்யாவை அழைத்துச் செல்லலாம் என்றும்.. அவள் தனது முகத்தை மறைத்துக் கொண்டு காரை ஓட்டுவதாக கூறினாள். போகும் பொழுது மெல்ல பேச்சு கொடுத்து மீராவை பற்றி அவன் என்ன நினைக்கிறான் என்றுத் தெரிந்துக் கொள்ள ஆசைப்பட்டாள். கார்த்திக்கிற்கும் மீரா சொல்லியதைச் செய்ய ஒத்துக் கொண்டு தான் வந்த வாடகை காரை கட்டணத்தைக் கொடுத்து அனுப்பினான்.
கூந்தலை அள்ளி கொண்டையிட்டு, தொப்பியைக் கொண்டு கழுத்தில் இருந்து முன் நெற்றி வரை மறைத்தவாறு அணிந்துக் கொண்டிருந்த மீராவிற்கு ஆதித்யா.. முற்றிலும் தன்மேல் வெறுப்பு கொண்டவனாக இருப்பானோ என்ற அச்சம் தோன்றியது. தான் ஏன் இதைத் தெரிந்துக் கொள்ள இவ்வளவு ஆர்வம் காட்டுகிறேன் என்றுத் தன்னை நினைத்து வியப்புடன் எண்ணினாள். அவளுக்கு அவளது பாட்டி பரிமளம் சொன்னது நினைவிற்கு வந்தது.
“ரொம்ப எதிர்பார்க்காதே மீரா, ஆனால் அன்பை மட்டும் கொடு.. அப்பறம் பாரு, அவங்க உன்னைப் பார்ப்பதைப் பார்த்துக் கூட அவ்வளவு சந்தோஷப்படுவாய்..”
முகத்தில் புன்னகை தோன்ற.. மனதிற்குள் ‘அதற்கு மட்டுமில்லை பாட்டி! சிறு நம்பிக்கை கிடைக்க தான்..’ என்றாள். பின் கார்த்திக் காரின் பின் இருக்கையில் அமர்ந்துக் கொள்ள மீரா காரை ஆதித்யா இருக்கும் இடத்தை நோக்கி செலுத்தினாள்.
அப்பொழுது தான் ஆதித்யா ஒருவனின் காலை இடறிவிட்டு அவன் இவனிடம் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருந்தான். அதைப் பார்த்த கார்த்திக் கார் முழுவதும் சரியாக நிற்பதற்குள் கதவை திறந்துக் கொண்டு இறங்கி ஆதித்யாவை அவனிடம் இருந்து விடுவித்தான். பின் அவனை காரில் ஏற்றியவன்.. மெல்ல பேச்சு கொடுத்து அதில் மீராவின் பெயரை கொண்டு வந்தான். இவ்வாறு கார்த்திக்கிடம் இருந்து அவள் பிரிந்த பின் அவளைப் பற்றிய அபிப்பிராயத்தைக் கேட்க நினைத்திருந்தான். ஆனால் ஆதித்யா மாறாத நக்கல் பேச்சு பேசியது மட்டுமில்லாது மீரா தான் காரை ஓட்டுவதையும் கண்டுக் கொண்டான். எனவே கார்த்திக்கிற்கு வியப்பாக இருக்க.. மீராவிற்கோ மகிழ்ச்சியாக இருந்தது.
பின் நேராக சாலையைப் பார்த்து ஓட்டியவாறு மீரா “வாவ் ஆதித்யா! இப்படி போதையிலும் உங்க அப்சரவ்விங் மைன்ட் அமைஸிங்..” என்றாள்.
சற்றுத் திடுக்குற்று நிமிர்ந்த ஆதித்யா கார்த்திக்கிடம் திரும்பி “உன் பிரெண்ட் டர்ன்டு லவ்வர் டர்ன்டு பிரெண்ட் எப்போ டிரைவர் வேலையும் பார்க்க ஆரம்பித்தாங்க..” என்றுச் சம்பந்தமே இல்லாமல் கேட்டான்.
மீரா அதற்கு பதிலளித்தாள்.
“என் கண்ணில் இருக்கிற லவ் உங்களுக்கானது என்றுக் கண்டுபிடித்தது மட்டுமில்லாது ஆம்பளை மாதிரி தெரிவதற்கு கார்த்திக்கோட பெரிய ஜெர்கின் போட்டுட்டு பிலோ மேலே உட்கார்ந்து, முகத்தை மறைச்சுட்டு, பேக்வியு க்ளாஸை கூடத் திருப்பிட்டு டிரைவ் செய்தேன். அப்பவும் என்னைக் கண்டுபிடிச்சுட்டிங்க..! நான் அந்தளவிற்கு உங்க மைன்ட்ல பிக்ஸ் ஆகிட்டேனா..” என்றுக் கேட்டுச் சிரித்தாள்.
அதற்கு சத்தமாக சிரித்த ஆதித்யா “இத்தனை பிரிப்பேர் செய்த நீ கார்த்திக்கிற்கும் நடிக்க கத்துக் கொடுத்திருக்கலாம். அவன் அடிக்கடி உன்னைப் பார்த்து பேசியதில் இருந்தே கண்டுபிடிச்சுட்டேன். பேசாமல் காரை ஓட்டுவது என்றால் ஓட்டிட்டு அதற்கான பணத்தை வாங்கிக்கோ..! இல்லையென்றால் காரை நிறுத்து..” என்றுக் கத்தினான்.
மீரா அமைதியாக காரை ஓட்டினாள். அதன் பின் பேசவில்லை. ஆதித்யா தங்கியிருந்த ஹோட்டலில் காரை நிறுத்தவும், காரில் இருந்து ஆதித்யாவும், கார்த்திக்கும் இறங்கி.. ஓட்டுநர் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த மீராவிடம் வந்தார்கள். கண்ணாடியை இறக்கிவிட்டு மீரா அவர்களைப் பார்க்கவும். ஆதித்யா அவளுக்கு பணம் தர வாலெட்டை எடுத்தான். கார்த்திக் “ச்சு என்னடா இது!” என்றுத் தடுத்தான்.
மீரா “விடுங்க கார்த்தி! தரட்டும்..” என்று ஆதித்யாவின் முன் கரத்தை நீட்டினாள்.
ஆனால் அவனிடம் ஜெர்மனி பணமாக இல்லை.. கார்ட்ஸ் தான் வைத்திருந்தான். அவன் தள்ளாடியபடியே தேடுவதைப் பார்த்த மீரா “கார்ட்ஸ் நாட் அசெப்ட்டர்டு..” என்றாள். அவளை நிமிர்ந்துப் பார்த்த ஆதித்யா கார்த்திக்கிடம் பணம் கேட்பதற்காக திரும்பவும், மீரா “நீங்க தான் தருகிறேன்னு சொன்னீங்க, அப்போ நீங்க தான் தர வேண்டும்.” என்றுப் பிடிவாதமாக கூறினாள்.
ஆதித்யாவின் பார்வை கூர்ப்பெற்றது.
மீரா ஆமோதிப்பாய் தலையசைத்தாள்.
“அன்னைக்கு நீங்க வாங்கிட்டு வந்த.. ஐஸ்கிரீம் தான் வேண்டும் என்று உரிமையாய் கேட்டு.. கார்த்திக்கிடம் நீங்க கொடுத்ததைப் பிடுங்கி சாப்பிடும் போது எனக்கு தெரியலை. நான் உங்க கிட்ட உரிமையைக் கேட்டுருக்கிறேன்..” என்றுச் சிரித்தவள், தொடர்ந்து “இப்போ என் மேலான உரிமையை உங்க கிட்ட கொடுத்துட்டேன். உங்கள் மேலான என் உரிமையைக் கேட்கிறேன்.” என்றுத் தன் காதலை அழகான வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்தினாள்.
அவளை ஆழ்ந்துப் பார்த்த ஆதித்யா குனிந்து “அழகா தான் பேசுகிறே..! ஆனால் என்கிட்ட வார்த்தையை விடாதே..! அப்பறம் நீ கொடுத்த உரிமையை எடுத்துட்டு.. என் மேலே உனக்கு எந்த உரிமையையும் இல்லை என்றுச் சொல்லிட்டு போயிருவேன்.” என்று கோணல் சிரிப்பு சிரித்தான்.
மீரா புரியாமல் பார்க்கவும், ஆதித்யா தனது வாலெட்டை கீழே போட்டான். நண்பன் தவற விட்டுவிட்டான் என்று கார்த்திக் அதைக் குனிந்து எடுக்கும் பொழுது சட்டென்று மீராவின் பின்னங்கழுத்தில் கரத்தை வைத்து இழுத்து அவளது இதழில் அழுத்த தனது வலிய உதடுகளைப் பதித்துவிட்டு நிமிர்ந்தான்.
இதை எதிர்பாராத மீரா திகைத்து இருக்கையிலேயே.. அங்கிருந்து அகன்றான்.
குனிந்து வாலெட்டை எடுத்த கார்த்திக் நிமிர்ந்து தன் நண்பனிடம் நீட்டினான். அதை வாங்கியவன், அவனிடம் கூடச் சொல்லாது செல்லவும்.. கார்த்திக் அவசரமாக மீராவிடம் சொல்லிவிட்டு அவன் பின் விரைந்தான். அறைக்கு செல்லும் வரை ஒன்றும் பேசாது சென்ற ஆதித்யா.. அறையைச் சென்றடைந்ததும் கார்த்திக்கிடம் திரும்பி தன்னைத் தனியே விடுமாறுக் கேட்டுக் கொண்டான். கார்த்திக்கிற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. ஆனால் “ப்ளீஸ் ஆதி! எதையும் நினைக்காதே..! அமைதியாக படுத்து தூங்க ட்ரை செய்..” என்றான். அதற்கு ஆதித்யா சரி என்று தலையை மட்டும் அசைக்கவும், மீண்டும் ஓய்வு எடுக்க சொல்லிவிட்டு மனமே இல்லாமல் சென்றான்.
கார்த்திக் சென்றதும் கதவை சாத்திய ஆதித்யா “ஆ..” என்ற கத்தலுடன் சுவற்றில் ஓங்கி குத்தினான். மீண்டும் மீண்டும் குத்தியவாறு.. “ஒரு பெண்ணிடம் இப்படித்தான் பிஹேவ் செய்வியா...” என்றுக் கத்தினான்.
காதலை ஆராய்ந்தவள்.. அவனையும் ஆராய்வாளோ..!
ஆராய்ச்சியின் முடிவில் அவள் கேட்டதைப் பெறுவாளோ..!
