Raji anbu
எஸ்எம்எஸ் குழுமம் எழுத்தாளர்
தித்தித்திட செய்வாய் 10
வித்யாவிற்கு புரிந்த விசயம் உகுந்ததாக இல்லை. எனவே செந்திலை பார்த்தாள். ஆனால் அவனோ அவளை அழுத்தமாக பார்த்துவிட்டு தனது பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டான்.
கனகவேல் தொடர்ந்து பேசினார்.
"அப்போ இனி கல்யாண வேலையை கடகடனு தொடங்கிரலாமா! பத்திரிக்கை எழுத கொடுத்திட்டா.. கல்யாணத்துக்கு மாங்கல்யம் செய்ய தங்கம் கொடுக்கிறது.. முகூர்த்த புடவை வேட்டி சட்டை எடுக்கிறதுனு.. அடுத்த வேலைகளை பத்திரிக்கை அச்சு அடிச்சு வரதுக்குள்ள முடிச்சுட்டணும். அப்பறம் பத்திரம் மாத்திர வேலையையும் கையோட தொடங்கிட்டா பத்திரிக்கை கொடுத்துட்டே அந்த வேலையையும் பார்த்திரலாம். என்னங்க நான் சொல்றது சரிதானே..” என்றுக் கேட்டார்.
கந்தசாமி மெதுவாக செந்திலை பார்த்தார். கந்தசாமியின் பார்வை செந்திலிடம் திரும்பியதைக் கவனித்த கனகவேலுக்கு யாரிடம் இருந்து இந்த குடும்பத்தில் முடிவுகள் எடுக்கப்படுகின்றன என்றுத் தெரிந்துக் கொண்டார்.
எனவே அவரே இன்னும் இரு நாட்கள் கழித்து வீட்டிற்கு வாருங்கள்.. பத்திரிக்கை எழுதுவது பற்றிப் பேசலாம் என்றார். பிறகு கனகவேலின் குடும்பத்தினர் அனைவரும் எழுந்தனர். அப்பொழுது அவரது இரண்டாவது மகன் வேகமாக வெளியே சென்று.. தனது மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு வந்தான். அந்த பெண்ணும் பேருக்கு அனைவரையும் பார்த்து முறுவலித்தாள். அனைவரும் விடைப் பெற்றனர். செந்தில் அவர்களுடன் கார் வரை வந்து வழியனுப்ப சென்றான்.
தங்கம் வித்யாவிடம் செந்திலுடன் செல்ல கூறவும், புகுந்த வீட்டினர்.. அவளிடம் இருந்து மறைத்த விசயத்தை நினைத்து கோபத்தில் இருந்தவளுக்கு.. முடியாது என்றுச் சொல்லிவிடலாம் என்றுத் தோன்றியது. ஆனால் பெரியவர்கள் எதாவது கூறினால் தட்டக் கூடாது என்றுச் சொல்லி வளர்க்கப்பட்டதால்.. அவளும் வேறு வழியிராது அவனுடன் சென்றாள்.
கனகவேல் ஏற கார் கதவைத் திறந்து விடவும், அவனது தோளில் அன்பாக கையைப் போட்டவர் “செந்திலு! உன்னைப் பார்த்த சின்ன வயசுல என்னைப் பார்க்கிற மாதிரியே இருக்கு..! நானும் என் வீட்டில் நடு பையன் தான்! ஆனா என்ன முடிவு எடுக்கிறதுன்னாலும் என்னைக் கேட்டுட்டு தான் எடுப்பாங்க! நான் சரியான முடிவு எடுப்பேன்னு நம்புவாங்க! அதனால.. எனக்கு என்ற குடும்பத்துல மட்டுமில்ல.. சொந்தங்க கிட்டயும் மதிப்பும் மரியாதையும் பயமும் இருக்கு..! முக்கியமான விசயம் என்ன தெரியுமா கண்ணு! அதை தக்க வச்சுக்கணும். இந்த மரியாதை பயம் எல்லாம் கொடுக்காம இருந்திருந்தா கூடத் தெரிஞ்சுருக்காது. ஆனா மரியாதை கொடுத்தவங்க.. நாளைக்கு உன்னை மதிக்காம போன.. கஷ்டமா இருக்கும். அதுவரைக்கும் கொண்டு வந்திராதே..” என்று அவனது தோளைத் தட்டிக் கொடுத்தார்.
இவர் புகழ்வது போல்.. புகழ்ந்து, அவர் மேலே மரியாதை வர வைத்து தன்னையும் அவருக்கு கட்டுப்பட்டவனாக ஆக்க முயல்கிறார் என்று செந்திலுக்கு புரிந்தது.
எனவே சிறுச் சிரிப்புடன் “எடுக்கிற காரியத்தை சரியாக முடிச்சா.. எல்லாரோட மதிப்பையும் மரியாதையையும் கிடைக்கணுமினு நெனைச்சுட்டு இருந்தேன்ங்க.. ஆனா ஒருத்தரை பாராட்டி பேசி கூட.. அதை வாங்கிக்கலான்னு சொல்லிக் கொடுத்திருக்கீங்க! உங்களை மாதிரி நாலு நல்லது கெட்டது மட்டுமில்லை.. சூது வாதும் தெரிந்த பெரியவங்க வாயில இருந்து ஆசீர்வாதம் கிடைச்சா போதுங்க நான் நல்லா இருப்பேன்.” என்றான்.
அதற்கு அவர் அவனது தோளில் தட்டிக் கொடுக்கவும், செந்தில் தொடர்ந்து “இரண்டு நாள்ல பத்திரிக்கை எழுத கூப்பிட்டிங்க.. ஆனா நாளைக்கு குலத் தெய்வ கோவிலுக்கு போகணும். என்னோட கல்யாண வேலைங்க.. இப்போ தான் முடிஞ்சுது. உடனே அடுத்த வேலையைத் தொடங்கிறது.. கஷ்டங்க.. கொஞ்சம் ஒய்வு எடுத்துட்டு பழைய வேலையெல்லாம் கிடப்பில் போட்டிருக்கோம். அதையெல்லாம் சரிப் பார்த்துட்டு ஒரு பத்து நாள் கழிச்சு வரோங்க..! அப்பறம் என்ன.. கால்ல சக்கரம் கட்டிவிட்ட மாதிரி கல்யாண வேலைகளைச் செய்யலாங்க! உங்க வேகத்துக்கு நாங்க ஈடு கொடுத்தாலே போதும்.. விரசா வேலை முடிஞ்சுரும். கல்யாணத்தை ஊர் மெச்சுற அளவிற்கு ஜமாய்ச்சிடலாங்க..” என்றான்.
அதைக் கேட்ட கனகவேல் “சரித்தான் செந்தில்..” என்று அவனது தோளில் மீண்டும் தட்டிவிட்டு.. வித்யாவை பார்த்து புன்னகையுடன் தலையசைத்துவிட்டு காரில் ஏறினார்.
அந்த கனகவேல் புகழ்ந்து.. செந்திலையும் தன் வலைக்குள் விழ வைக்க நினைத்திருக்க.. ஆனால் அவர் விரித்த வலையில் அவரையே விழ வைத்து.. அவன் கூறியதிற்கு அந்த பெரியவரை தலையை ஆட்ட வைத்து விட்ட செந்திலின் சமார்த்தியத்தைக் கண்டு வித்யா வியந்தாள்.
கார் மறையும் வரை நின்றுவிட்டு திரும்பியவனை முறைத்தவாறு வித்யா எதிர் கொண்டாள்.
செந்தில் திரும்பியதும் வித்யா பொரிய ஆரம்பித்தாள்.
“குடும்பமே சேர்ந்து எங்களை ஏமாந்திட்டிங்கில்ல..” என்று ஆத்திரத்துடன் கேட்டாள்.
அதற்கு செந்தில் “பெரிய வார்த்தை எல்லாம் பேசாதே! இதுக்கு தான் உள்ளே போன்னு சொன்னேன். ஆனா கேட்காம உட்கார்ந்துட்டு.. கேட்க கூடாதெல்லாம் கேட்டுட்டே..! நல்லவேளை வாயைத் திறந்து பேசாம இருந்தே..! சரி வா உள்ளே போய் பேசலாம்.” என்று முன்னால் நடந்தான்.
வித்யா அவனது பின்னால் வந்தவாறு “நான் எல்லார் கிட்டயும் நிற்க வச்சு கேள்வி கேட்பேன். என்னமோ பெருசா உங்க குடும்ப கௌரவத்தை நாங்க வாங்கிட்ட மாதிரி.. என் ரிலேட்டிவ்ஸ் கிட்ட அப்படி கோபமா பேசனீங்க..! நீங்க என்ன காரியம் செய்து வச்சுருக்கீங்க..” என்றுக் கோப மூச்சுக்களை இழுத்துவிட்டவாறு கேட்டாள்.
அவள் புறம் திரும்பிய செந்தில் “தலையில அடிப்பட்ட காலுக்கு மருந்து போடுவியா..” என்றுச் சம்பந்தமில்லாமல் கேட்டான்.
வித்யா புரியாமல் பார்க்கவும், செந்தில் “நான் தானே உங்க வீட்டு ஆளுங்க கூடச் சண்ட போட்டேன். நான் தானே சொத்து வேணுன்னு கேட்டேன்.. அப்போ என்ன கேட்கிறது இருந்தாலும் என்கிட்ட கேளு..” என்றுக் குரலில் சிறு கண்டிப்புடன் கூறினான்.
அதற்கு வித்யா “அதைத்தான் செய்துட்டு இருக்கேன். ஆனா அவங்களுக்கு தெரியாம இதைச் செய்திருக்க மாட்டிங்க..! அதுனால அவங்களும் எனக்கு பதில் சொல்லியாகணும்..” என்கையில் அவளது கரத்தைப் பற்றிய செந்தில்.. அவளை இழுத்துக் கொண்டு இடப்பக்கம் வழியாக வீட்டை சுற்றி.. பின்கொல்லைக்கு இழுத்துச் சென்றான். அங்கிருந்த கதவின் வழியாக உள்ளே அழைத்துச் சென்றவன், அவர்களது அறைக்கு அழைத்துச் சென்று.. கதவை உயர்த்தி அழுத்தமாக சாத்தினான்.
“இப்போ கேளு!” என்றான்.
வித்யா “வாவ்! உங்க மானம் போயிர கூடாதுனு எப்படி ஒளிஞ்சு அவங்களுக்கு தெரியாம பின் வழியா கூட்டிட்டு வரீங்க!” என்று இளக்காரமாக கேட்டாள்.
அதற்கு செந்தில் “உன் மானம் போயிர கூடாதுனு தான் வித்யா! என் கிட்ட இப்படிப் பேசறதை மற்றவங்க பார்த்தா.. என்னை இளப்பமா பார்க்க மாட்டாங்க.. உன்னைத் தான் இளப்பமா பார்ப்பாங்க..! இப்போ உனக்கு என்ன தெரியணும்? நான் சொத்துக்காக தான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்னு தெரிஞ்ச விசயம் தானே! அப்பறம் இப்போ எதுக்கு புதுசா கோபப்படறே..” என்றுக் கேட்டான்.
வித்யா முற்றிலும் நொறுங்கியவளாய் “என்னது! எதுக்கு கோபப்படறேனா! ஒரு பெண்ணை இதுக்கு மேலே அவமானப்படுத்த முடியாதுங்க! என்னை சொத்துக்காக கல்யாணம் செய்தீங்க என்கிறதே கேவலமான விசயம். ஆனா அதுலயாவது உங்களுக்கு சொத்து தேவைப்பட்டதுனு உங்களுக்கு நான் தேவைப்பட்டிருப்பேன். ஆனா.. உங்க தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் செய்யறதுக்காக சொத்து வேணும். அதுக்காக நான் வேணுன்னா எனக்கு எப்படியிருக்கு தெரியுமா..” என்றவளின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் பெருகி வழிந்தோடியது.
ஆனால் செந்திலோ அலமாரியில் மடித்து வைக்கப்பட்டிருந்த துண்டை எடுத்து படுக்கையில் அமர்ந்திருந்த அவளது மடியில் வீசி “கண்களை துடை!” என்றான்.
ஆனால் அதை வெறுப்புடன் பார்த்த வித்யா அதைத் தட்டிவிட்டாள்.
பின் அவனது முகத்தை கூடப் பார்க்காது “முதல்ல எனக்கு பிடித்த மாதிரி இருந்தது பொய் என்றுத் தெரிஞ்ச போதே நான் நொந்துட்டேன். அடுத்து எப்படித்தான் கல்யாணம் செய்தாலும் உங்களுக்கு என் மேலே அன்போ காதலோ இல்லைன்னு தெரிந்ததும்.. இன்னமும் நொந்துட்டேன். சொத்துக்காக தான் என்னை கல்யாணம் செய்தீங்கனு தெரிஞ்ச போது.. வாழ்க்கையில பெரிய ஃபெயிலியரான ஆன ஃபீல்! அப்பறம் என் ரிலேட்டிவ்ஸ் கிட்ட சண்டை போட்டு அவங்களை வருத்தப்பட வச்சுக்கீங்க பாருங்க! இனி உங்க கூட எப்படி வாழப் போறேன்னு எனக்கு பயம் வந்துருச்சு! ஆனா என்னோட வாழ்க்கை போன என்ன.. உங்களோட வாழ்க்கையில் உங்களுக்கு ஏத்த மாதிரி வாழலானு முடிவு செஞ்சேன். இந்த முடிவை எப்படி எடுத்தேன்னு எனக்கே தெரியலை. ஆனா இப்போ அது எல்லாத்தை விட.. பெரிசா.. இந்த உங்க தங்கச்சி கல்யாணத்திற்கு சொத்துக்காக தான் என்னை கல்ணாயம் செய்தீங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால சுத்தமா முடியலைங்க..” என்று கண்களை மூடிக் கொண்டு அழ ஆரம்பித்தாள்.
,மூடிய விழிகளுக்குள் அவளுக்கு எங்கோ பாதாளத்தில் விழுவது போன்று இருந்தது. பயத்துடன் இமைகளைத் திறக்க எதானிக்கையில் அவளது பின்னந்தலையில் அழுத்தமாக படிந்த கரம் அவளை இழுத்து இன்னும் அழுத்தமாக கதகதப்பான இடத்தில் வைத்து அழுத்தியது. அவளுக்கு அவளது தாயின் மடி தான் நினைவிற்கு வந்தது.
எனவே அவளது கரங்கள் தானே உயர்ந்து கட்டிக் கொண்டன. ஆனால் அடுத்த நிமிடமே.. அவளது தாய் அல்லவே இது.. அவளது தந்தையும் இல்லை. பின்னே.. என்று யோசித்தவளுக்கு விடையாக வந்தவனின் முகத்தை மூடிய இமைக்குள் கண்டதும்.. வெடுக்கென்று கரங்களை அகற்றிக் கொண்டாள்.
மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
செந்தில் அவளைத் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் முகத்தை நிமிர்த்திப் பார்க்கவும், அதற்கு தான் காத்துக் கொண்டிருந்தவன் போல் குனிந்து அவளது இதழில் அழுத்த முத்தமிட்டவன், “நீ நெனைக்கிற அளவுக்கு நான் மோசமானவனும் இல்ல. நம்ம வாழ்வும் மோசமா போகாது. என்னை நம்பு..” என்றுவிட்டு அவளது முகத்தைப் பற்றிய இருகரங்களின் கட்டை விரலால் அவளது கண்ணீரை துடைத்தவன், கன்னத்தை சிறுத் தட்டுத் தட்டிவிட்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு சென்றான்.
வித்யா திகைத்தவளாய் அவன் சென்ற பின்பும் சாத்திய கதவைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அவளது கணவனுக்கு இவ்வாறு இதமாக ஆறுதல் தர தெரியுமா! இதழணைக்க தெரியுமா!
வியப்புடன் தனது இதழை தொட்டுப் பார்த்தவள், வெட்கத்துடன் தலையாணியில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டாள். மீண்டும் அவளது நினைவில் செந்தில் முத்தமிட்டது நினைவிற்கு வந்து சென்றது. அவளது முகத்தைப் பற்றி இதமாக அவன் மீது அழுத்தியதும் நினைவிற்கு வந்தது. தாயின் அரவணைப்புடன் அவனது அணைப்பை ஒப்பிட்டு பார்த்த தனது மனதை நினைத்து அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் அழுதது தாங்காது அணைத்திருக்கிறான் என்று அவளது எண்ணப்போக்கு செல்லவும், ஏன் அழுதாள் என்று நினைத்துப் பார்த்தாள். ஏன் அழுதாள் என்று நினைவிற்கு வந்ததும் விருக்கென்று எழுந்தமர்ந்தாள்.
ஏனெனில் அவள் அழுதத்திற்கு காரணகர்த்தாவே அவளது கணவன் தான்!
அவளது தங்கையின் திருமணத்திற்கு சொத்து சேர்ப்பதற்கு.. அவளைத் திருமணம் செய்திருக்கிறான். எவ்வளவு கேவலமான செயல்.. இம்மாதிரி செயலைச் செய்துவிட்டு.. அதற்கு அவள் கேள்விக் கேட்டதிற்கு.. பதிலைத் தராமல் அணைத்திருக்கிறான், முத்தமிட்டு இருக்கிறான். ஆறுதல் வார்த்தைகள் வேறு..
ஆறுதல் வார்த்தைகள் வேறு என்று ஆத்திரத்துடன் நினைக்கையில் அவன் கூறியது நன்றாகவே நினைவிற்கு வந்தது.
‘நீ நெனைக்கிற அளவுக்கு நான் மோசமானவனும் இல்ல. நம்ம வாழ்வும் மோசமா போகாது. என்னை நம்பு..’
தற்பொழுதும் அந்த குரல் அவளது காதில் விழுந்தன.
அந்த குரலில் இருந்த உண்மை தன்மை பொய்யில்லை.
அவளை அவன் ஏமாற்றி திருமணம் செய்திருக்கிறான்.
அதுவும் பொய்யில்லை.
ஆனால் ஒன்றுக்கு ஒன்று எத்தனை முரண்!
இது இரண்டும் எவ்வாறு ஒன்றாகும்.
என்று பலவாறு யோசித்து தலையைப் பிடித்தவாறே உறங்கி விட்டாள்.
வித்யாவிடம் பேசிவிட்டு சிறு யோசனையுடன் வேட்டியை மடித்துக் கட்டியவாறு செந்தில் முன் கூடத்திற்கு வரவும்.. அவனது அன்னை தங்கம் அவனை அதிசயமாக பார்த்து “என்ன செந்திலு! இப்படிகா போன.. இப்போ இப்படி வந்திருக்கே!” என்றவர், தொடர்ந்து “வித்யா கண்ணு எங்கே செந்திலு! காபி டீ அவளுக்கு எது வேணும்.” என்று செல்ல தொடங்கியவரை செந்தில் தடுத்தான்.
“அம்மா! கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போ..” என்றான்.
தங்கம் “ஏன்டா..” என்கவும், செந்தில் “தோப்புல அவளைப் பற்றி அப்படி நீங்க பேசி வச்சுருக்கீங்க..” என்றான்.
தங்கம் “அப்படி என்னடா பேசினே..” என்று அவனையே கேட்கவும், செந்தில் சிரித்தான்.
உடனே கோபமுற்ற தங்கம் “அப்போ ஏதோ வாய்க்கு வந்ததைப் பேசியிருப்பேன். அத வித்யா கூட பெருசா எடுத்துக்கலை போல..! ஆனா நீதான் சொல்லிக் காட்டுற..! விட்டா உன் பொஞ்சாதிக்கு எடுத்து கொடுப்பே போல..” என்றார்.
அதற்கும் செந்திலுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது. பின் அவரிடம் தந்தை எங்கே என்றுக் கேட்டுவிட்டு முன் தாழ்வாரத்திற்கு சென்றான். அங்கு கந்தசாமி வடிவேலுடன் அமர்ந்து திருமண பத்திரிக்கை எழுதுவதைப் பற்றி ஏதோ சொல்ல அவன் எழுதிக் கொண்டிருந்தான். செந்திலை பார்த்ததும் கந்தசாமி “செந்திலு! எழுதின வரை சரியானு பாரு..” என்று வடிவேலுவிடம் இருந்து வாங்கி இளைய மகனிடம் நீட்டினார்.
அதை வாங்கிய செந்தில் படித்தும் கூடப் பாராமல் மடித்து பாக்கெட்டில் சொருகினான்.
கந்தசாமியும் வடிவேலும் திகைப்புடன் அவனைப் பார்க்கவும், செந்தில் “பத்து நாள் போகட்டும். அப்பறம் பார்த்துக்கலாம்.” என்று அசட்டையாக கூறினான்.
அதற்கு கந்தசாமி “மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க.. ரெண்டு நாள் கழிச்சு வரச் சொல்லியிருக்காங்க..” என்கவும், செந்தில் “அதெல்லாம் நான் அவங்க கிட்ட பேசிட்டேன். அவரும் சரினு சொல்லிட்டார்.” என்றான்.
கந்தசாமி திகைப்பு மாறாமல் பார்க்கவும், செந்தில் “எதுக்கு அவர் கூடப் பேசிட்டு இருக்கும் போது.. ஓரக் கண்ணுல என்னைப் பார்க்கறீங்க?” என்று எரிச்சலுடன் கேட்டான்.
கந்தசாமி “நீதான் எல்லா முடிவையும் எடுப்பே..” என்றார்.
செந்தில் “அத நேரா.. கருத்து கேட்கிற மாதிரி கேட்க வேண்டியது தானே! என்னமோ திருடங்க கண்ணுல பேசிக்கிற மாதிரி.. இருக்கு..” என்கவும், வடிவேலு சத்தமாக சிரித்துவிட்டான்.
பின் வடிவேல் “ஏன்டா! பத்து நாள் டைம் கேட்டே..” என்றுக் கேட்டான்.
அதற்கு செந்தில் “ம்ம்! முதல்ல வூட்டு பிரச்சினையை தீர்க்கணும். அதுக்கு தான்..” என்றான்.
இருவரும் என்ன என்பது கேள்வியாய் பார்க்கவும், செந்தில் “வித்யாக்கு எல்லாம் தெரிஞ்சுருச்சு!” என்றான்.
இருவரிடமும் பதிலில்லை. சங்கடத்துடன் நெளிந்தார்கள்.
பின் கந்தசாமி “நீதானே இப்படி செய்யலான்னு சொன்னே! கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே விபரத்தை மருமக கிட்ட சொல்லியிருக்கணும். நான் சொல்லவானு கேட்டதுக்கும் வேண்டானு சொல்லிட்டே! புருஷனுக்கு தான் சொத்துனு நினைச்சுட்டு இருந்த மருமகளுக்கு அதிர்ச்சியா இருந்திருக்கும். அத்தோட நின்றிருக்கும். ஆனா உன்ன யாரு தோப்புல.. அவளோட சொந்தக்காரங்களோட சண்ட போடச் சொன்னது? மருமக அந்த கோபத்துல இருந்திருப்பா..” என்று மருமகளுக்கு வக்காளத்து வாங்கினார்.
அதற்கு செந்தில் “இப்போ வித்யா கேட்கிற கேள்வியை.. அப்போ அந்த குடும்பமே கேட்கும் பரவாலையா..” என்றுக் கேட்கவும், மற்ற இருவரும் கப்சிப் என்று ஆனார்கள்.
செந்திலின் முன் நிற்க முடியாமல் இருவரும் பேசியவாறு வீட்டிற்குள் சென்றுவிட.. செந்தில் கைகளை உயர்த்தி அந்த தாழ்வாரத்தில் தாளமிட்டவாறு “வித்யா..” என்று முணுமுணுத்தான்.
வித்யாவிற்கு புரிந்த விசயம் உகுந்ததாக இல்லை. எனவே செந்திலை பார்த்தாள். ஆனால் அவனோ அவளை அழுத்தமாக பார்த்துவிட்டு தனது பார்வையைத் திருப்பிக் கொண்டான்.
கனகவேல் தொடர்ந்து பேசினார்.
"அப்போ இனி கல்யாண வேலையை கடகடனு தொடங்கிரலாமா! பத்திரிக்கை எழுத கொடுத்திட்டா.. கல்யாணத்துக்கு மாங்கல்யம் செய்ய தங்கம் கொடுக்கிறது.. முகூர்த்த புடவை வேட்டி சட்டை எடுக்கிறதுனு.. அடுத்த வேலைகளை பத்திரிக்கை அச்சு அடிச்சு வரதுக்குள்ள முடிச்சுட்டணும். அப்பறம் பத்திரம் மாத்திர வேலையையும் கையோட தொடங்கிட்டா பத்திரிக்கை கொடுத்துட்டே அந்த வேலையையும் பார்த்திரலாம். என்னங்க நான் சொல்றது சரிதானே..” என்றுக் கேட்டார்.
கந்தசாமி மெதுவாக செந்திலை பார்த்தார். கந்தசாமியின் பார்வை செந்திலிடம் திரும்பியதைக் கவனித்த கனகவேலுக்கு யாரிடம் இருந்து இந்த குடும்பத்தில் முடிவுகள் எடுக்கப்படுகின்றன என்றுத் தெரிந்துக் கொண்டார்.
எனவே அவரே இன்னும் இரு நாட்கள் கழித்து வீட்டிற்கு வாருங்கள்.. பத்திரிக்கை எழுதுவது பற்றிப் பேசலாம் என்றார். பிறகு கனகவேலின் குடும்பத்தினர் அனைவரும் எழுந்தனர். அப்பொழுது அவரது இரண்டாவது மகன் வேகமாக வெளியே சென்று.. தனது மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு வந்தான். அந்த பெண்ணும் பேருக்கு அனைவரையும் பார்த்து முறுவலித்தாள். அனைவரும் விடைப் பெற்றனர். செந்தில் அவர்களுடன் கார் வரை வந்து வழியனுப்ப சென்றான்.
தங்கம் வித்யாவிடம் செந்திலுடன் செல்ல கூறவும், புகுந்த வீட்டினர்.. அவளிடம் இருந்து மறைத்த விசயத்தை நினைத்து கோபத்தில் இருந்தவளுக்கு.. முடியாது என்றுச் சொல்லிவிடலாம் என்றுத் தோன்றியது. ஆனால் பெரியவர்கள் எதாவது கூறினால் தட்டக் கூடாது என்றுச் சொல்லி வளர்க்கப்பட்டதால்.. அவளும் வேறு வழியிராது அவனுடன் சென்றாள்.
கனகவேல் ஏற கார் கதவைத் திறந்து விடவும், அவனது தோளில் அன்பாக கையைப் போட்டவர் “செந்திலு! உன்னைப் பார்த்த சின்ன வயசுல என்னைப் பார்க்கிற மாதிரியே இருக்கு..! நானும் என் வீட்டில் நடு பையன் தான்! ஆனா என்ன முடிவு எடுக்கிறதுன்னாலும் என்னைக் கேட்டுட்டு தான் எடுப்பாங்க! நான் சரியான முடிவு எடுப்பேன்னு நம்புவாங்க! அதனால.. எனக்கு என்ற குடும்பத்துல மட்டுமில்ல.. சொந்தங்க கிட்டயும் மதிப்பும் மரியாதையும் பயமும் இருக்கு..! முக்கியமான விசயம் என்ன தெரியுமா கண்ணு! அதை தக்க வச்சுக்கணும். இந்த மரியாதை பயம் எல்லாம் கொடுக்காம இருந்திருந்தா கூடத் தெரிஞ்சுருக்காது. ஆனா மரியாதை கொடுத்தவங்க.. நாளைக்கு உன்னை மதிக்காம போன.. கஷ்டமா இருக்கும். அதுவரைக்கும் கொண்டு வந்திராதே..” என்று அவனது தோளைத் தட்டிக் கொடுத்தார்.
இவர் புகழ்வது போல்.. புகழ்ந்து, அவர் மேலே மரியாதை வர வைத்து தன்னையும் அவருக்கு கட்டுப்பட்டவனாக ஆக்க முயல்கிறார் என்று செந்திலுக்கு புரிந்தது.
எனவே சிறுச் சிரிப்புடன் “எடுக்கிற காரியத்தை சரியாக முடிச்சா.. எல்லாரோட மதிப்பையும் மரியாதையையும் கிடைக்கணுமினு நெனைச்சுட்டு இருந்தேன்ங்க.. ஆனா ஒருத்தரை பாராட்டி பேசி கூட.. அதை வாங்கிக்கலான்னு சொல்லிக் கொடுத்திருக்கீங்க! உங்களை மாதிரி நாலு நல்லது கெட்டது மட்டுமில்லை.. சூது வாதும் தெரிந்த பெரியவங்க வாயில இருந்து ஆசீர்வாதம் கிடைச்சா போதுங்க நான் நல்லா இருப்பேன்.” என்றான்.
அதற்கு அவர் அவனது தோளில் தட்டிக் கொடுக்கவும், செந்தில் தொடர்ந்து “இரண்டு நாள்ல பத்திரிக்கை எழுத கூப்பிட்டிங்க.. ஆனா நாளைக்கு குலத் தெய்வ கோவிலுக்கு போகணும். என்னோட கல்யாண வேலைங்க.. இப்போ தான் முடிஞ்சுது. உடனே அடுத்த வேலையைத் தொடங்கிறது.. கஷ்டங்க.. கொஞ்சம் ஒய்வு எடுத்துட்டு பழைய வேலையெல்லாம் கிடப்பில் போட்டிருக்கோம். அதையெல்லாம் சரிப் பார்த்துட்டு ஒரு பத்து நாள் கழிச்சு வரோங்க..! அப்பறம் என்ன.. கால்ல சக்கரம் கட்டிவிட்ட மாதிரி கல்யாண வேலைகளைச் செய்யலாங்க! உங்க வேகத்துக்கு நாங்க ஈடு கொடுத்தாலே போதும்.. விரசா வேலை முடிஞ்சுரும். கல்யாணத்தை ஊர் மெச்சுற அளவிற்கு ஜமாய்ச்சிடலாங்க..” என்றான்.
அதைக் கேட்ட கனகவேல் “சரித்தான் செந்தில்..” என்று அவனது தோளில் மீண்டும் தட்டிவிட்டு.. வித்யாவை பார்த்து புன்னகையுடன் தலையசைத்துவிட்டு காரில் ஏறினார்.
அந்த கனகவேல் புகழ்ந்து.. செந்திலையும் தன் வலைக்குள் விழ வைக்க நினைத்திருக்க.. ஆனால் அவர் விரித்த வலையில் அவரையே விழ வைத்து.. அவன் கூறியதிற்கு அந்த பெரியவரை தலையை ஆட்ட வைத்து விட்ட செந்திலின் சமார்த்தியத்தைக் கண்டு வித்யா வியந்தாள்.
கார் மறையும் வரை நின்றுவிட்டு திரும்பியவனை முறைத்தவாறு வித்யா எதிர் கொண்டாள்.
செந்தில் திரும்பியதும் வித்யா பொரிய ஆரம்பித்தாள்.
“குடும்பமே சேர்ந்து எங்களை ஏமாந்திட்டிங்கில்ல..” என்று ஆத்திரத்துடன் கேட்டாள்.
அதற்கு செந்தில் “பெரிய வார்த்தை எல்லாம் பேசாதே! இதுக்கு தான் உள்ளே போன்னு சொன்னேன். ஆனா கேட்காம உட்கார்ந்துட்டு.. கேட்க கூடாதெல்லாம் கேட்டுட்டே..! நல்லவேளை வாயைத் திறந்து பேசாம இருந்தே..! சரி வா உள்ளே போய் பேசலாம்.” என்று முன்னால் நடந்தான்.
வித்யா அவனது பின்னால் வந்தவாறு “நான் எல்லார் கிட்டயும் நிற்க வச்சு கேள்வி கேட்பேன். என்னமோ பெருசா உங்க குடும்ப கௌரவத்தை நாங்க வாங்கிட்ட மாதிரி.. என் ரிலேட்டிவ்ஸ் கிட்ட அப்படி கோபமா பேசனீங்க..! நீங்க என்ன காரியம் செய்து வச்சுருக்கீங்க..” என்றுக் கோப மூச்சுக்களை இழுத்துவிட்டவாறு கேட்டாள்.
அவள் புறம் திரும்பிய செந்தில் “தலையில அடிப்பட்ட காலுக்கு மருந்து போடுவியா..” என்றுச் சம்பந்தமில்லாமல் கேட்டான்.
வித்யா புரியாமல் பார்க்கவும், செந்தில் “நான் தானே உங்க வீட்டு ஆளுங்க கூடச் சண்ட போட்டேன். நான் தானே சொத்து வேணுன்னு கேட்டேன்.. அப்போ என்ன கேட்கிறது இருந்தாலும் என்கிட்ட கேளு..” என்றுக் குரலில் சிறு கண்டிப்புடன் கூறினான்.
அதற்கு வித்யா “அதைத்தான் செய்துட்டு இருக்கேன். ஆனா அவங்களுக்கு தெரியாம இதைச் செய்திருக்க மாட்டிங்க..! அதுனால அவங்களும் எனக்கு பதில் சொல்லியாகணும்..” என்கையில் அவளது கரத்தைப் பற்றிய செந்தில்.. அவளை இழுத்துக் கொண்டு இடப்பக்கம் வழியாக வீட்டை சுற்றி.. பின்கொல்லைக்கு இழுத்துச் சென்றான். அங்கிருந்த கதவின் வழியாக உள்ளே அழைத்துச் சென்றவன், அவர்களது அறைக்கு அழைத்துச் சென்று.. கதவை உயர்த்தி அழுத்தமாக சாத்தினான்.
“இப்போ கேளு!” என்றான்.
வித்யா “வாவ்! உங்க மானம் போயிர கூடாதுனு எப்படி ஒளிஞ்சு அவங்களுக்கு தெரியாம பின் வழியா கூட்டிட்டு வரீங்க!” என்று இளக்காரமாக கேட்டாள்.
அதற்கு செந்தில் “உன் மானம் போயிர கூடாதுனு தான் வித்யா! என் கிட்ட இப்படிப் பேசறதை மற்றவங்க பார்த்தா.. என்னை இளப்பமா பார்க்க மாட்டாங்க.. உன்னைத் தான் இளப்பமா பார்ப்பாங்க..! இப்போ உனக்கு என்ன தெரியணும்? நான் சொத்துக்காக தான் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன்னு தெரிஞ்ச விசயம் தானே! அப்பறம் இப்போ எதுக்கு புதுசா கோபப்படறே..” என்றுக் கேட்டான்.
வித்யா முற்றிலும் நொறுங்கியவளாய் “என்னது! எதுக்கு கோபப்படறேனா! ஒரு பெண்ணை இதுக்கு மேலே அவமானப்படுத்த முடியாதுங்க! என்னை சொத்துக்காக கல்யாணம் செய்தீங்க என்கிறதே கேவலமான விசயம். ஆனா அதுலயாவது உங்களுக்கு சொத்து தேவைப்பட்டதுனு உங்களுக்கு நான் தேவைப்பட்டிருப்பேன். ஆனா.. உங்க தங்கச்சிக்கு கல்யாணம் செய்யறதுக்காக சொத்து வேணும். அதுக்காக நான் வேணுன்னா எனக்கு எப்படியிருக்கு தெரியுமா..” என்றவளின் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் பெருகி வழிந்தோடியது.
ஆனால் செந்திலோ அலமாரியில் மடித்து வைக்கப்பட்டிருந்த துண்டை எடுத்து படுக்கையில் அமர்ந்திருந்த அவளது மடியில் வீசி “கண்களை துடை!” என்றான்.
ஆனால் அதை வெறுப்புடன் பார்த்த வித்யா அதைத் தட்டிவிட்டாள்.
பின் அவனது முகத்தை கூடப் பார்க்காது “முதல்ல எனக்கு பிடித்த மாதிரி இருந்தது பொய் என்றுத் தெரிஞ்ச போதே நான் நொந்துட்டேன். அடுத்து எப்படித்தான் கல்யாணம் செய்தாலும் உங்களுக்கு என் மேலே அன்போ காதலோ இல்லைன்னு தெரிந்ததும்.. இன்னமும் நொந்துட்டேன். சொத்துக்காக தான் என்னை கல்யாணம் செய்தீங்கனு தெரிஞ்ச போது.. வாழ்க்கையில பெரிய ஃபெயிலியரான ஆன ஃபீல்! அப்பறம் என் ரிலேட்டிவ்ஸ் கிட்ட சண்டை போட்டு அவங்களை வருத்தப்பட வச்சுக்கீங்க பாருங்க! இனி உங்க கூட எப்படி வாழப் போறேன்னு எனக்கு பயம் வந்துருச்சு! ஆனா என்னோட வாழ்க்கை போன என்ன.. உங்களோட வாழ்க்கையில் உங்களுக்கு ஏத்த மாதிரி வாழலானு முடிவு செஞ்சேன். இந்த முடிவை எப்படி எடுத்தேன்னு எனக்கே தெரியலை. ஆனா இப்போ அது எல்லாத்தை விட.. பெரிசா.. இந்த உங்க தங்கச்சி கல்யாணத்திற்கு சொத்துக்காக தான் என்னை கல்ணாயம் செய்தீங்கனு தெரிஞ்சதும் என்னால சுத்தமா முடியலைங்க..” என்று கண்களை மூடிக் கொண்டு அழ ஆரம்பித்தாள்.
,மூடிய விழிகளுக்குள் அவளுக்கு எங்கோ பாதாளத்தில் விழுவது போன்று இருந்தது. பயத்துடன் இமைகளைத் திறக்க எதானிக்கையில் அவளது பின்னந்தலையில் அழுத்தமாக படிந்த கரம் அவளை இழுத்து இன்னும் அழுத்தமாக கதகதப்பான இடத்தில் வைத்து அழுத்தியது. அவளுக்கு அவளது தாயின் மடி தான் நினைவிற்கு வந்தது.
எனவே அவளது கரங்கள் தானே உயர்ந்து கட்டிக் கொண்டன. ஆனால் அடுத்த நிமிடமே.. அவளது தாய் அல்லவே இது.. அவளது தந்தையும் இல்லை. பின்னே.. என்று யோசித்தவளுக்கு விடையாக வந்தவனின் முகத்தை மூடிய இமைக்குள் கண்டதும்.. வெடுக்கென்று கரங்களை அகற்றிக் கொண்டாள்.
மெல்ல நிமிர்ந்து பார்த்தாள்.
செந்தில் அவளைத் தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அவள் முகத்தை நிமிர்த்திப் பார்க்கவும், அதற்கு தான் காத்துக் கொண்டிருந்தவன் போல் குனிந்து அவளது இதழில் அழுத்த முத்தமிட்டவன், “நீ நெனைக்கிற அளவுக்கு நான் மோசமானவனும் இல்ல. நம்ம வாழ்வும் மோசமா போகாது. என்னை நம்பு..” என்றுவிட்டு அவளது முகத்தைப் பற்றிய இருகரங்களின் கட்டை விரலால் அவளது கண்ணீரை துடைத்தவன், கன்னத்தை சிறுத் தட்டுத் தட்டிவிட்டு கதவை திறந்துக் கொண்டு சென்றான்.
வித்யா திகைத்தவளாய் அவன் சென்ற பின்பும் சாத்திய கதவைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
அவளது கணவனுக்கு இவ்வாறு இதமாக ஆறுதல் தர தெரியுமா! இதழணைக்க தெரியுமா!
வியப்புடன் தனது இதழை தொட்டுப் பார்த்தவள், வெட்கத்துடன் தலையாணியில் முகத்தை புதைத்துக் கொண்டாள். மீண்டும் அவளது நினைவில் செந்தில் முத்தமிட்டது நினைவிற்கு வந்து சென்றது. அவளது முகத்தைப் பற்றி இதமாக அவன் மீது அழுத்தியதும் நினைவிற்கு வந்தது. தாயின் அரவணைப்புடன் அவனது அணைப்பை ஒப்பிட்டு பார்த்த தனது மனதை நினைத்து அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் அழுதது தாங்காது அணைத்திருக்கிறான் என்று அவளது எண்ணப்போக்கு செல்லவும், ஏன் அழுதாள் என்று நினைத்துப் பார்த்தாள். ஏன் அழுதாள் என்று நினைவிற்கு வந்ததும் விருக்கென்று எழுந்தமர்ந்தாள்.
ஏனெனில் அவள் அழுதத்திற்கு காரணகர்த்தாவே அவளது கணவன் தான்!
அவளது தங்கையின் திருமணத்திற்கு சொத்து சேர்ப்பதற்கு.. அவளைத் திருமணம் செய்திருக்கிறான். எவ்வளவு கேவலமான செயல்.. இம்மாதிரி செயலைச் செய்துவிட்டு.. அதற்கு அவள் கேள்விக் கேட்டதிற்கு.. பதிலைத் தராமல் அணைத்திருக்கிறான், முத்தமிட்டு இருக்கிறான். ஆறுதல் வார்த்தைகள் வேறு..
ஆறுதல் வார்த்தைகள் வேறு என்று ஆத்திரத்துடன் நினைக்கையில் அவன் கூறியது நன்றாகவே நினைவிற்கு வந்தது.
‘நீ நெனைக்கிற அளவுக்கு நான் மோசமானவனும் இல்ல. நம்ம வாழ்வும் மோசமா போகாது. என்னை நம்பு..’
தற்பொழுதும் அந்த குரல் அவளது காதில் விழுந்தன.
அந்த குரலில் இருந்த உண்மை தன்மை பொய்யில்லை.
அவளை அவன் ஏமாற்றி திருமணம் செய்திருக்கிறான்.
அதுவும் பொய்யில்லை.
ஆனால் ஒன்றுக்கு ஒன்று எத்தனை முரண்!
இது இரண்டும் எவ்வாறு ஒன்றாகும்.
என்று பலவாறு யோசித்து தலையைப் பிடித்தவாறே உறங்கி விட்டாள்.
வித்யாவிடம் பேசிவிட்டு சிறு யோசனையுடன் வேட்டியை மடித்துக் கட்டியவாறு செந்தில் முன் கூடத்திற்கு வரவும்.. அவனது அன்னை தங்கம் அவனை அதிசயமாக பார்த்து “என்ன செந்திலு! இப்படிகா போன.. இப்போ இப்படி வந்திருக்கே!” என்றவர், தொடர்ந்து “வித்யா கண்ணு எங்கே செந்திலு! காபி டீ அவளுக்கு எது வேணும்.” என்று செல்ல தொடங்கியவரை செந்தில் தடுத்தான்.
“அம்மா! கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு போ..” என்றான்.
தங்கம் “ஏன்டா..” என்கவும், செந்தில் “தோப்புல அவளைப் பற்றி அப்படி நீங்க பேசி வச்சுருக்கீங்க..” என்றான்.
தங்கம் “அப்படி என்னடா பேசினே..” என்று அவனையே கேட்கவும், செந்தில் சிரித்தான்.
உடனே கோபமுற்ற தங்கம் “அப்போ ஏதோ வாய்க்கு வந்ததைப் பேசியிருப்பேன். அத வித்யா கூட பெருசா எடுத்துக்கலை போல..! ஆனா நீதான் சொல்லிக் காட்டுற..! விட்டா உன் பொஞ்சாதிக்கு எடுத்து கொடுப்பே போல..” என்றார்.
அதற்கும் செந்திலுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது. பின் அவரிடம் தந்தை எங்கே என்றுக் கேட்டுவிட்டு முன் தாழ்வாரத்திற்கு சென்றான். அங்கு கந்தசாமி வடிவேலுடன் அமர்ந்து திருமண பத்திரிக்கை எழுதுவதைப் பற்றி ஏதோ சொல்ல அவன் எழுதிக் கொண்டிருந்தான். செந்திலை பார்த்ததும் கந்தசாமி “செந்திலு! எழுதின வரை சரியானு பாரு..” என்று வடிவேலுவிடம் இருந்து வாங்கி இளைய மகனிடம் நீட்டினார்.
அதை வாங்கிய செந்தில் படித்தும் கூடப் பாராமல் மடித்து பாக்கெட்டில் சொருகினான்.
கந்தசாமியும் வடிவேலும் திகைப்புடன் அவனைப் பார்க்கவும், செந்தில் “பத்து நாள் போகட்டும். அப்பறம் பார்த்துக்கலாம்.” என்று அசட்டையாக கூறினான்.
அதற்கு கந்தசாமி “மாப்பிள்ளை வீட்டுக்காரங்க.. ரெண்டு நாள் கழிச்சு வரச் சொல்லியிருக்காங்க..” என்கவும், செந்தில் “அதெல்லாம் நான் அவங்க கிட்ட பேசிட்டேன். அவரும் சரினு சொல்லிட்டார்.” என்றான்.
கந்தசாமி திகைப்பு மாறாமல் பார்க்கவும், செந்தில் “எதுக்கு அவர் கூடப் பேசிட்டு இருக்கும் போது.. ஓரக் கண்ணுல என்னைப் பார்க்கறீங்க?” என்று எரிச்சலுடன் கேட்டான்.
கந்தசாமி “நீதான் எல்லா முடிவையும் எடுப்பே..” என்றார்.
செந்தில் “அத நேரா.. கருத்து கேட்கிற மாதிரி கேட்க வேண்டியது தானே! என்னமோ திருடங்க கண்ணுல பேசிக்கிற மாதிரி.. இருக்கு..” என்கவும், வடிவேலு சத்தமாக சிரித்துவிட்டான்.
பின் வடிவேல் “ஏன்டா! பத்து நாள் டைம் கேட்டே..” என்றுக் கேட்டான்.
அதற்கு செந்தில் “ம்ம்! முதல்ல வூட்டு பிரச்சினையை தீர்க்கணும். அதுக்கு தான்..” என்றான்.
இருவரும் என்ன என்பது கேள்வியாய் பார்க்கவும், செந்தில் “வித்யாக்கு எல்லாம் தெரிஞ்சுருச்சு!” என்றான்.
இருவரிடமும் பதிலில்லை. சங்கடத்துடன் நெளிந்தார்கள்.
பின் கந்தசாமி “நீதானே இப்படி செய்யலான்னு சொன்னே! கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே விபரத்தை மருமக கிட்ட சொல்லியிருக்கணும். நான் சொல்லவானு கேட்டதுக்கும் வேண்டானு சொல்லிட்டே! புருஷனுக்கு தான் சொத்துனு நினைச்சுட்டு இருந்த மருமகளுக்கு அதிர்ச்சியா இருந்திருக்கும். அத்தோட நின்றிருக்கும். ஆனா உன்ன யாரு தோப்புல.. அவளோட சொந்தக்காரங்களோட சண்ட போடச் சொன்னது? மருமக அந்த கோபத்துல இருந்திருப்பா..” என்று மருமகளுக்கு வக்காளத்து வாங்கினார்.
அதற்கு செந்தில் “இப்போ வித்யா கேட்கிற கேள்வியை.. அப்போ அந்த குடும்பமே கேட்கும் பரவாலையா..” என்றுக் கேட்கவும், மற்ற இருவரும் கப்சிப் என்று ஆனார்கள்.
செந்திலின் முன் நிற்க முடியாமல் இருவரும் பேசியவாறு வீட்டிற்குள் சென்றுவிட.. செந்தில் கைகளை உயர்த்தி அந்த தாழ்வாரத்தில் தாளமிட்டவாறு “வித்யா..” என்று முணுமுணுத்தான்.